کاریا پالیدا

Carya pallida

Hicoria pallida، Hicorius pallida (Ashe)

Carya pallida ، خار مرغ ماسه ، یا خار مرغ کم رنگ گونه ای از گیاه خارپره بومی جنوب شرقی ایالات متحده است. این گیاه چند ساله و دوقطبی است و زیستگاههای صخره ای یا شنی را ترجیح می دهد. درخت گل ماسه ای می تواند تا 30 متر ارتفاع داشته باشد ، اما ارتفاع معمول آن بین 9-24 متر است. در یک منطقه باز ، تاج های <کاری> معمولاً برجسته و باریک است. آجیل هریکوری ماسه ای خوراکی است و توسط ارگانیسم های مختلف مصرف می شود.

مطالب

1 توضیحات
2 طبقه بندی
3 توزیع و زیستگاه
4 اتنوبوتانی
5 نمونه قابل توجه
6 آسیب شناسی
7 علم باغبانی
8 گالری
9 منبع
10 پیوند خارجی

توضیحات

پوست درخت خارپاسه شن و ماسه در بلوغ تغییر شکل می دهد. پوست درخت جوان یکنواخت و به رنگ خاکستری روشن یا قهوه ای است. برجستگی های سنگفرشی عمیق و رنگ های خاکستری تیره روی پوست نمونه های قدیمی وجود دارد. گربه های نر و گل های ماده بر روی هر گیاه رشد می کنند و آن را یکنواخت می کنند.

برگهای Carya pallida مرکب و متناوب هستند. بروشورها معمولاً بیضی شکل هستند و در گروه های 5 تا 9 نفری قرار دارند ، اما 7 نمونه معمولاً است. راشي و ميانه آن موهايي نرم و مونده دارد. ضلع شکمی با مقیاس هایی از آبی نقره ای تا زرد نقره ای پوشانده شده است. مشخصه جگر ، C. چوب pallida ضخیم ، بادوام و ضد ضربه است. در مقایسه با سایر گیاهان خارپشت شاخه های آنها باریک تر است. جوانه های در حال ظهور توسط مقیاس های جوانه ماهون محافظت می شوند. Carya spp. ، "شرورهای واقعی" ، پایه های گسترده ای تشکیل می دهد که می تواند پیوند درختان را دشوار یا غیرممکن کند. از بین رفتن درختان جدید معمول است ، بنابراین باید بیشتر مراقبت شود. Carya pallida این پتانسیل را دارد که یک سایه مناسب یا یک درخت نمونه باشد.

گربه گربه های نر 7 تا 10 سانتی متر (3-4 اینچ) طول دارند در حالی که گل های ماده از اندازه مشابهی برخوردارند. گرده افشانی با پراکندگی باد اتفاق می افتد. شکوفایی در فصل بهار از مارس تا مه رخ می دهد. گلها از زرد تا سبز تا قهوه ای هستند. مهره C pallida بیضی شکل ، قهوه ای تیره و با پوسته نازکی محافظت می شود. هسته به عنوان مزه شیرین توصیف شده است. هسته ها توسط جوندگان ، سنجاب ها و پرندگان بزرگ مصرف می شوند.

تاکسونومی

کاریا پالیدا اولین بار در سال 1902 توسط گیاه شناسان ویلیام دبلیو آش در روزنامه گیاه شناسی در سال 1918 توصیف شد. مترادف ها عبارتند از: Hicoria pallida و Hicorius pallida. نام رایج C. pallida ، hickory کم رنگ ، به رنگ منجمد برگچه ای اشاره می کند. نام عمومی ، شن و ماسه hickory مربوط به فراوانی آن در خاکهای شنی است. بعضی از منابع نام متعارفی از گیاه خار مریم را ذکر می کنند ، اما این معمولاً به Carya glabra

Carya pallida var اشاره دارد. apposita ، C. پالیدا var آرنیکولا ، و پالیدا var pyriformus همه گونه هایی است که آش در بولتن موزه چارلستون در سال 1918 توصیف کرده است.

توزیع و زیستگاه

گیاه خار مریم در بیشتر جنوب شرقی ثبت شده است. ایالت ها. دامنه آن از دلاور و تا غرب میسوری گسترش می یابد. Carya pallida در پنسیلوانیا ، ویرجینیای غربی یا اوهایو ثبت نشده است. بندرت می توان آن را در جنوب غربی ایندیانا یافت و در مریلند غیر معمول است. کاهش جمعیت در آرکانزاس ، ایلینوی ، ایندیانا ، لوئیزیانا و میسوری گزارش شده است. گیاه خارماهی شن و ماسه نیز در جنگل های خشک بلوطی-هلیک برجسته است. به طور خاص ، این گیاه را اغلب می توان در کنار کاج برگ برگ ( Pinus palustris ) و بلوط اسکراب ( Quercus marilandica) یافت. هیبریداسیون با گیاه خارپشت درخت گل مینا (Carya glabra ) گزارش شده است.

اتنوبوتانی

چوب گیاه خار مریم به دلیل دوام و کاربرد بسیار ارزشمند است. با این حال ، به دلیل تراکم آن به زمان ساخت بیشتری نیاز دارد. از چوب گیاه خارک برای کف سازی ، آشپزی ، کابینت ، مبلمان ، هیزم ، آلات موسیقی و دسته ابزار استفاده می شود. از لحاظ تاریخی ، دستگیره های باشگاه گلف از گیاه خارک ساخته می شد. از نظر اقتصادی ، چوب خار مریم برای صاحبان زمین و صنعت جنگل مهم است.

نمونه های قابل توجه

یک گیاه خار مرغ قهرمان در گرینویل ، SC ، در سال 2015 کشف شد. توسط سازمان جنگل های آمریکا ثبت شد و در فهرست ثبت ملی درختان قهرمان است. ارتفاع آن 46 متر بود و تاج آن به عرض 24 متر گسترش یافت. از سال 2020 ، این بزرگترین شاه ماهی شناخته شده است.

آسیب شناسی

Carya pallida گیاه میزبان Microstroma juglandis است. این باعث بیماری قارچی لکه برگ برگ می شود. علائم شامل لکه های کمرنگ و سبز روشن در سمت آماکسیال و لکه های آردی ، سفید و خزدار در سمت شکم است. از دیگر آسیب های خارش کوهی می توان به Fusarium solani ، Ceratocystis smalley ، سوسک های پوست درخت خارک ( Scolytus quadrispinosus ) و منگنزهای چوبی سر تخت ( Chalcophora japonica ) اشاره کرد.

علوم باغبانی

کاریا به احتمال زیاد از عناصر خاکی کمیاب (REE) یا متالوم در سلولهای خود دارند. مشخص شده است که آنها حاوی اسکاندیم ، لانتانیم ، گادولینیوم و سایر مواد معدنی هستند. در حال حاضر ، نقش REE ناشناخته است. متخصصان باغبانی حدس می زنند که می توانند به مقاومت در برابر بیماری ها ، فعالیت های آنزیمی ، حمل و نقل یون یا سایر عملکردهای شیمیایی کمک کنند. floridana ، C. گلابرا ، C. تگزانا و سی تومنتوسا کاریا شمارش 16 ، 24 و 32 کروموزومی را می توان به سه گروه تقسیم کرد.