ذخیره دانه های قهوه

ذخیره دانه های قهوه اصطلاحی گسترده برای توصیف بسته بندی و نگهداری دانه های قهوه در طول فرآیند از زمان برداشت تا دم آوری است. اگرچه این اصطلاح در بسیاری از مراحل این فرآیند قابل استفاده است ، اما به طور معمول برای ذخیره بیشتر خانه در مصرف ایده آل قهوه استفاده می شود.

محتویات

• 1 قهوه سبز
• 2 قهوه تفت
• 3 انبار خانگی
• 4 منبع

قهوه سبز

بعد از آلبالو شدن دانه ها را خیس کرده و برای مدت یک هفته در معرض آفتاب قرار می گیرند. حبوبات بصورت دوره ای چوب می خورند تا خشک شدن یکسان حاصل شود. لوبیاها پس از خشک شدن ، پوسته ای نازک و کاغذ مانند به نام پوست تهیه می کنند. پس از تشکیل ، پوست باعث افزایش قابل توجهی در ذخیره سازی لوبیا می شود. با آماده شدن حبوبات ، پوست پوست برداشته می شود و لوبیاها درجه بندی و بر اساس اندازه ، وزن و نقص طبقه بندی می شوند. لوبیاهای مرتب شده سپس در گونی های 60 یا 70 کیلوگرمی به نام کیسه های سیزال ذخیره می شوند که به لوبیا کمک می کنند تا مدت زمان بیشتری رطوبت را حفظ کند. زمان نگهداری نمی تواند بیش از یک سال باشد تا لوبیا به عنوان محصول فعلی در نظر گرفته شود. اگر قهوه سبز بیش از یک سال در انبار باقی بماند ، این محصول قدیمی محسوب می شود و به دلیل خشک شدن از ارزش کمتری برخوردار است.

قهوه تفت

هنگامی که دانه قهوه قرار گرفت بو داده ، بلافاصله برای فروش بسته بندی می شود ، یا آسیاب می شود و سپس برای فروش بسته بندی می شود. بسته های مورد استفاده به طور معمول یا یک ظرف پلاستیکی هوا بسته بندی شده یا یک بسته بندی مهر و موم شده در خلا است ، یا یک کیسه تاشو با یک شیر تسکین فشار است. هر نوع بسته مزایای خاص خود را دارد. محفظه های ضد هوای حداکثر طراوت لوبیا را فراهم می کنند و ماندگاری آن را طولانی می کنند ، در حالی که دریچه باعث می شود دی اکسید کربن اضافی و گازهای دیگر خارج شوند. دی اکسید کربن ، به اندازه 10 لیتر در کیلوگرم قهوه برای قهوه بو داده تیره ، آزاد نمی شود زیرا برای طعم دهنده مضر است - برعکس ، از دانه ها در برابر اکسیداسیون محافظت می کند ، اما فشار بیش از حد می تواند به ظرف آسیب برساند. تجربه گزارش شده این است که برای بهترین نتیجه به چند روز انتشار دی اکسیدکربن در بین تفت دادن و دم کشیدن نیاز است. همچنین یک نظر آگاهانه وجود دارد که ذخیره سازی لوبیای تازه بو داده در یک قوطی تحت فشار با گاز نیتروژن ، با تجمع فشار اضافی از طریق یک دریچه تسکین دهنده ، ذخیره سازی مطلوب را برای دوره های طولانی فراهم می کند ، در حالی که اثر پیری مفید مربوط به توزیع روغن های طبیعی توسط فشار.

انبار خانه

پس از خرید ، روش ذخیره سازی مورد استفاده به نوع قهوه خریداری شده بستگی دارد. لوبیای سبز بهترین ها را در ظروف خنک کننده هوا نگهداری می کند و به راحتی می تواند یک سال در این حالت دوام بیاورد بدون اینکه طعم آن از بین برود. حبوبات کامل بو داده بهتر است در ظروف ضد هوای خارج از نور نگهداری شوند. بهترین انتخاب مواد برای ظرف ، سرامیک یا شیشه مات است. پلاستیک و فلز ممکن است طعم دانه قهوه را تغییر دهد. علاوه بر این ، برای هفته اول نگهداری ، باید ظروف توسط دریچه تسکین باز یا خارج شوند تا گاز دی اکسید کربن تولید شده توسط دانه های بو داده برای جلوگیری از تغییر کیفیت کیفیت قهوه آزاد شود. قهوه تفت داده شده با لوبیای کامل که به این روش ذخیره می شود حدود دو هفته طول می کشد. توصیه برای انجماد لوبیای بو داده بحث برانگیز است. کسانی که طرفدار یخ زدگی هستند معتقدند که عطر و طعم می تواند برای یک تا دو ماه دوام بیاورد. اگر دانه ها یخ زده باشند ، آنها را تا زمانی که دم بکشد به بهترین وجه طعم قهوه را حفظ کنید. دانه های یخ زده همان دانه های منجمد را آسیاب می کنند ، اما دمای مجدد دانه ها کیفیت قهوه را تغییر می دهد. محلول های قهوه در ظروف فلزی ذخیره می شوند که ظروف سرامیکی یا شیشه ای غیر واکنشی هستند ، مانند دانه های بو داده. به دلیل افزایش سطح کل قهوه ، سطح زمین بیش از هفته ها در روزها بیات می شود. علاوه بر این ، یخ زدن هیچ تاثیری در افزایش ماندگاری محلول قهوه ندارد.