زنجبیل

زنجبیل به طور گسترده ای به عنوان ادویه و داروی قومی استفاده می شود. این گیاه چند ساله علفی است که شبه ساقه های سالانه (ساقه های کاذب ساخته شده از پایه های نورد شده برگ ها) را به بلندی حدود یک متر رشد می دهد که دارای تیغه های برگ باریک است. گل آذین گلهایی با گلبرگهای زرد کمرنگ با لبه های بنفش دارند و مستقیماً از ریزوم در شاخه های جداگانه بوجود می آیند. ) ، هل ( Elettaria cardamomum ) و کهکشان. زنجبیل از دریای جنوب شرقی آسیا سرچشمه می گرفت و احتمالاً اولین بار توسط مردمان اتریش اهلی شد. در طول گسترش استرونزی (حدود 5000 BP) با آنها در سراسر هند و اقیانوس آرام منتقل شد و تا هاوایی رسید. زنجبیل یکی از اولین ادویه هایی است که از آسیا صادر شده و با تجارت ادویه به اروپا رسیده و توسط یونانیان باستان و رومی ها استفاده می شده است. dicots از نژاد از نژاد Asarum به دلیل طعم مشابه آنها معمولاً زنجبیل وحشی نامیده می شود. در سال 2018 ، تولید جهانی زنجبیل 2.8 میلیون تن بود که هند با 32 درصد از کل جهان منجر به آن شد.

مطالب

ریشه شناسی

ریشه انگلیسی کلمه “زنجبیل” از اواسط قرن 14 است ، از انگلیسی قدیمی gingifer ، از لاتین قرون وسطی gingiber ، از یونانی zingiberis ، از Prakrit (هندی میانه) singabera ، از سانسکریت srngaveram . تصور می شود که کلمه سانسکریت از یک کلمه دراویدی تشکیل شده است که نام مالایالامی اینچی-ور (از اینچ “ریشه” را نیز تولید کرده است ، یک توضیح جایگزین این است که کلمه سانسکریت از srngam “شاخ” و vera - “بدن” (توصیف شکل ریشه آن) می آید ، اما این ممکن است ریشه شناسی عامیانه باشد. این کلمه احتمالاً در زبان انگلیسی میانه از gingibre (فرانسوی مدرن gingembre). دوباره چاپ شده است.

منشا و توزیع

زنجبیل از دریای جنوب شرقی آسیا نشات گرفته است. این یک کلوژن واقعی است و در حالت وحشی خود وجود ندارد. قدیمی ترین شواهد اهلی بودن آن در میان مردم استرونیس است که در آن از جمله گیاهان زنجبیل از زمان های بسیار قدیم کشت و بهره برداری می شده است. آنها زنجبیل های دیگری از جمله زردچوبه ( Curcuma longa ) ، زردچوبه سفید ( Curcuma zedoaria ) و زنجبیل تلخ ( Zingiber zerumbet ) را کشت کردند. از ریزوم ها و برگ ها برای طعم دادن به غذا استفاده می شد یا مستقیماً خورده می شد. از برگها برای حصیربافی نیز استفاده می شد. جدا از این کاربردها ، زنجبیل در میان استرونیایی ها دارای اهمیت مذهبی بود و در آداب و رسوم برای شفابخشی و محافظت از ارواح مورد استفاده قرار می گرفت. همچنین از آن در برکت کشتی های اتریشی استفاده می شد. آنها مدتها قبل از هرگونه تماس با تمدنهای دیگر ، آن را در پیش از تاریخ به جزایر اقیانوس آرام معرفی کردند. رفلکس های واژه Proto-Malao-Polynesian * laqia هنوز در زبان های استرونزی تا هاوایی یافت می شود. آنها همچنین در حین تماس زودهنگام دریانوردان اتریشی با مردم دراویدی زبان سریلانکا و هند جنوبی با حدود 3500 BP آن را به همراه سایر گیاهان غذایی آسیای جنوب شرقی آسیا و فناوری های قایقرانی اتریشی به هند معرفی کردند. همچنین توسط مسافران سفر اتریشی به ماداگاسکار و کومور در هزاره اول میلادی منتقل شد.

از هند ، تا حدود قرن اول میلادی توسط بازرگانان به خاورمیانه و مدیترانه منتقل شد. این گیاه در ابتدا در جنوب هند و جزایر سوندای بزرگ در طول تجارت ادویه ، همراه با فلفل ، میخک و ادویه های متعدد دیگر کاشته شد.

تاریخچه

اولین رکورد زنجبیل از <مقدمات کنفوسیوس ، نوشته شده در چین در دوره ایالات متخاصم (475–221 قبل از میلاد). در آن گفته شد كه كنفوسیوس با هر وعده غذایی زنجبیل می خورد. در سال 406 پس از میلاد ، راهب فاکسیان نوشت که زنجبیل در گلدان پرورش داده می شود و برای جلوگیری از بروز بیماری اسکوربوت در کشتی های چینی حمل می شود. در طول سلسله سونگ (960–1279) ، زنجبیل از کشورهای جنوبی به چین وارد می شد. پلینی بزرگ (24–79 میلادی). در سال 150 میلادی ، بطلمیوس خاطرنشان کرد که زنجبیل در سیلان (سریلانکا) تولید می شود. زنجبیل خام و حفظ شده در قرون وسطی به اروپا وارد می شد. در قرن 14 میلادی انگلیس ، یک پوند زنجبیل به اندازه گوسفند هزینه داشت.

باغبانی

زنجبیل خوشه هایی از جوانه های گل سفید و صورتی تولید می کند که به گل های زرد شکوفا می شوند. به دلیل جذابیت زیبایی و سازگاری گیاه با آب و هوای گرم ، اغلب از آن به عنوان محوطه سازی در خانه های نیمه گرمسیری استفاده می شود. این گیاه چند ساله مانند نی است و دارای ساقه های برگ دار یک ساله است و قد آن حدود یک متر (3 تا 4 فوت) است. به طور سنتی ، ریزوم هنگامی که ساقه پژمرده می شود جمع می شود. بلافاصله آن را سوزانده یا شسته و خراش می دهند تا از بین برود و از جوانه زدن جلوگیری کند. از نان معطر Zingiberaceae به عنوان گوشت شیرین توسط بانتو استفاده می شود ، و همچنین به عنوان چاشنی و سیلاگوگ استفاده می شود.

تولید

در سال 2018 ، تولید جهانی زنجبیل 2.8 میلیون تن بود ، به رهبری هند با 32 درصد از کل جهان. چین ، نیجریه و نپال نیز تولید قابل توجهی داشتند.

منبع: سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل ، بخش آمار (FAOSTAT)

تولید در هند

اگرچه زنجبیل در بسیاری از مناطق کره زمین رشد می کند ، “از اولین ادویه جات ثبت شده برای کشت و صادرات از جنوب غربی هند است”. هند مقام هفتم صادرات زنجبیل در سراسر جهان را دارد ، با این حال “بزرگترین تولید کننده زنجبیل در جهان” است. مناطقی در جنوب غربی و شمال شرقی هند به دلیل داشتن آب و هوای گرم و مرطوب ، متوسط ​​بارندگی و فضای زمین برای تولید زنجبیل مناسب ترین است.

زنجبیل توانایی رشد در انواع مختلف زمین ها و مناطق را دارد ، با این حال بهتر است هنگامی تولید شود که در یک محیط گرم و مرطوب ، در ارتفاعی بین 300 تا 900 متر و در خاک هایی با زهکشی خوب و عمق حداقل 30 سانتی متر رشد کند. یک دوره بارندگی کم قبل از رشد و بارندگی پراکنده در حین رشد نیز برای رشد خوب زنجبیل در خاک ضروری است.

زنجبیل تولید شده در هند اغلب از طریق کشاورزی در منزل انجام می شود. از آنجا که بیشتر محصولات زنجبیل در مزارع خانگی تولید می شود ، کارمندان مزرعه عمدتا اعضای خانواده یا سایر اعضای محلی جامعه هستند. نقش های جنسیتی در زنجبیل کاملاً به طور مساوی و عادلانه توزیع می شود. از آماده سازی زمین تا ذخیره بذر ، همه کارهای زنجبیل در هند به طور کلی توسط کشاورزان زن و مرد انجام می شود. کشاورزان مرد به عنوان کسانی که بذر خریداری می کنند ، شخم می زنند و مالچ می کنند ، شناخته می شوند ، در حالی که کشاورزان زن معمولاً علف های هرز را انجام می دهند و هر دو جنس در کار کاشت زمین ، حفاری ، کاشت ، کود دامی و برداشت مشترک هستند. این گفته می شود ، از آنجا که این مزارع به صورت خانوادگی اداره می شوند ، توزیع کار بیشتر به وضعیت خانواده بستگی دارد تا جنسیت. به عنوان مثال ، اگر مردان بیشتری در خانواده باشند ، مردان بیشتری در مزرعه کار می کنند ، اما اگر تعداد زن و مرد برابر باشد ، یا مردان کمتر از زن باشند ، زنان بیشتری در مزرعه دیده می شوند . چه کسی فروش زنجبیل را در شهرها و ایالات مختلف هند متفاوت است. در Meghalaya ، Mizoram و Nagaland (همه در شمال شرقی هند) زن از خیرین مهم در فروش زنجبیل هستند ، اما در Sikkim که در منطقه شمال شرقی نیز قرار دارد ، مردان نقش بیشتری در فروش زنجبیل دارند.

کشاورزی زنجبیل

اندازه زنجبیل دانه ای که ریزوم نامیده می شود ، برای تولید زنجبیل ضروری است. هرچه قطعه ریزوم بزرگتر باشد زنجبیل سریعتر تولید می شود و بنابراین سریعتر به بازار عرضه می شود. قبل از کاشت ریزوم های بذر ، کشاورزان موظفند بذرها را برای جلوگیری از عوامل بیماری زا و آفات بذر ، پوسیدگی ریزوم و سایر بیماری های منتقله از طریق بذر درمان کنند. روش های مختلفی وجود دارد که کشاورزان برای درمان بذر در هند انجام می دهند. این موارد شامل غوطه وری دانه ها در امولسیون کود گاو ، استعمال دخانیات قبل از نگهداری ، یا تصفیه آب گرم است.

پس از اینکه بذرها به درستی تصفیه شدند ، زمین مزرعه ای که قرار است در آنها کاشته شود باید کاملا حفر شود یا توسط کشاورز شخم زده تا خاک را خرد کند. بعد از اینکه خاک حداقل 3-5 بار به اندازه کافی شخم خورد ، کانالهای آب با فاصله 60-80 فوت برای آبیاری محصول ساخته می شوند.

مرحله بعدی پس از اطمینان کشاورزان از خاک برای کاشت و رشد مناسب ، کاشت بذر ریزوم است. در هند ، کاشت محصول زنجبیل آبیاری معمولاً در ماه های مارس تا ژوئن انجام می شود زیرا این ماه ها آغاز مانسون یا بارانی و فصلی را تشکیل می دهند. پس از اتمام مرحله کاشت ، کشاورزان برای “حفظ رطوبت و بررسی رشد علف های هرز” محصول را مالچ می کنند و همچنین رواناب سطح را برای حفظ خاک بررسی می کنند. مالچ با استفاده از مالچ (به عنوان مثال برگهای سبز) روی بسترهای گیاه مستقیماً پس از کاشت و دوباره 45 و 90 روز از رشد انجام می شود. پس از مالچ پاشی می شود که همان هم زدن و از بین بردن خاک برای بررسی رشد علف های هرز ، شکستن استحکام خاک در برابر باران و حفظ رطوبت خاک است. کشاورزان باید اطمینان حاصل کنند که اگر باران در منطقه آنها کم باشد ، محصولات زنجبیل آبیاری تکمیلی دریافت می کنند. در هند ، کشاورزان برای اطمینان از حداکثر عملکرد و محصول با کیفیت بالا باید حداقل هر دو هفته یکبار محصولات زنجبیل خود را آبیاری کنند.

آخرین مرحله کشاورزی زنجبیل مرحله برداشت و برای مواردی مانند سبزیجات ، سودا و آب نبات ، برداشت باید بین چهار تا پنج ماه کاشت انجام شود ، در حالی که وقتی ریزوم برای محصولاتی مانند زنجبیل خشک یا روغن زنجبیل کاشته می شود ، برداشت باید هشت تا ده ماه انجام شود بعد از کاشت.

زنجبیل خشک ، یکی از محبوب ترین انواع زنجبیل که از نظر تجاری صادر می شود ، باید خشک شود و آماده شود تا به محصول هدف برسد. ریزوم های زنجبیل که باید به زنجبیل خشک تبدیل شوند باید در بلوغ کامل (8-10 ماه) برداشت شوند ، سپس باید آنها را یک شب خیس کرده و برای تمیز کردن به خوبی مالش دهید. پس از خارج شدن از آب ، پوست بیرونی با خراش بامبو یا چاقوی چوبی بسیار ظریف خرد می شود و این فرآیند باید با دست انجام شود زیرا فرآیند بسیار ظریفی است که توسط ماشین آلات انجام می شود. زنجبیل خشک شده پس از تجارت بین المللی ، در مراکز مصرفی که به آنجا می آیند ، آسیاب می شود. زنجبیل تازه ، نوع بسیار محبوب دیگر زنجبیل صادراتی پس از برداشت نیازی به پردازش بیشتر ندارد و می توان آن را خیلی زودتر از زنجبیل خشک برداشت.

حمل و نقل و صادرات زنجبیل

زنجبیل از طریق مراحل مختلف ارسال می شود تا به مقصد نهایی خود چه در داخل کشور و چه در سطح بین المللی منتقل شود و این سفر زمانی آغاز می شود که کشاورزان بخشی از محصولات خود را به تاجران روستایی که محصول خود را درست در دروازه مزرعه جمع می کنند ، می فروشند. پس از جمع آوری محصول ، به نزدیکترین بازار مونتاژ منتقل می شود و سپس به مراکز اصلی بازاریابی در سطح منطقه یا منطقه منتقل می شود. کشاورزانی که محصول زیادی دارند ، مستقیماً محصولات خود را به بازارهای محلی یا منطقه ای منتقل می کنند. هنگامی که این محصول “به بازارهای سطح منطقه ای رسید ، آنها تمیز ، درجه بندی و در کیسه های حدود 60 کیلوگرم بسته بندی می شوند”. سپس آنها به بازارهای پایانی مانند دهلی نو ، کوچی و بمبئی منتقل می شوند.

کشورهایی که زنجبیل در آنها صادر می شود کانال های بازاریابی سبزیجات در هند را دنبال می کنند ، و مراحل مشابه حمل و نقل است. در داخل کشور با این حال ، محصول به جای رسیدن به یک بازار ترمینال پس از مراکز حمل و نقل منطقه ای ، به یک بازار صادراتی رسیده و با وسیله نقلیه ، هواپیما یا قایق ارسال می شود تا به مقصد نهایی بین المللی خود برسد و در آنجا به یک بازار خرده فروشی محلی برسد و در نهایت به بازار برسد. مصرف کننده یکبار خریداری شده است.

زنجبیل خشک بیشترین محبوبیت را بین کشورهای آسیایی از طریق یک سیستم توزیع منحصر به فرد شامل شبکه ای از خرده فروشی های کوچک انجام می شود. زنجبیل تازه و تازه اغلب به طور مستقیم به فروشگاه های زنجیره ای سوپرمارکت فروخته می شود و در بعضی از کشورها زنجبیل تازه فقط در مغازه های کوچک مخصوص جوامع خاص قومی دیده می شود. هند اغلب زنجبیل و سایر محصولات سبزیجات خود را به طور مداوم به پاکستان و بنگلادش و همچنین “عربستان سعودی ، امارات متحده عربی ، مراکش ، ایالات متحده ، جمهوری یمن ، انگلستان و هلند” صادر می کند.

گرچه هند بزرگترین تولید کننده زنجبیل در جهان است ، اما نتواند نقش یک صادر کننده بزرگ را بازی کند و فقط حدود 1.17٪ از کل صادرات زنجبیل را تشکیل می دهد. کشاورزی زنجبیل در هند یک کار پرهزینه و پرمخاطره است ، زیرا آنها درآمد زیادی از صادرات کسب نمی کنند و “بیش از 65٪ از کل هزینه انجام شده برای خرید کارگر و مواد دانه است”. صاحب مزرعه با توجه به اینکه در تولید یا کاهش قیمت هیچ گونه ضرر و زیانی وجود ندارد ، سود می برد که به راحتی قابل اجتناب نیست. تولید زنجبیل خشک ثابت می کند که نسبت منفعت و هزینه بالاتری دارد و همچنین زنجبیل که در سیستم های کشت مخلوط کشت می شود و نه به عنوان یک محصول خالص. مورد استفاده در سراسر جهان؛ خواه از آن برای ادویه دادن به وعده های غذایی استفاده شود ، یا به عنوان دارو ، تقاضای زنجبیل در سراسر جهان در طول تاریخ ثابت بوده است. از زنجبیل می توان برای انواع مواد غذایی یا دارویی مانند سبزیجات ، آب نبات ، نوشابه ، ترشیجات و نوشیدنی های الکلی استفاده کرد.

زنجبیل یک ادویه معطر آشپزخانه است. ریزوم های زنجبیل جوان آبدار و گوشتی با طعم ملایم هستند. آنها اغلب به عنوان میان وعده در سرکه یا شری ترشی قرار می گیرند یا به عنوان ماده اصلی بسیاری از غذاها پخته می شوند. می توان آنها را در آب جوش غوطه ور کرد و چای گیاهی زنجبیل درست کرد که ممکن است به آن عسل اضافه شود. زنجبیل را می توان به عنوان آب نبات یا شراب زنجبیل درست کرد.

ریزوم های بالغ زنجبیل ، رشته ای و تقریباً خشک هستند. آب حاصل از ریشه های زنجبیل اغلب به عنوان چاشنی در دستورهای غذایی هند استفاده می شود و ماده اصلی غذاهای چینی ، کره ای ، ژاپنی ، ویتنامی و بسیاری از غذاهای آسیای جنوبی برای طعم دادن به غذاهایی مانند غذاهای دریایی ، گوشت و غذاهای گیاهی است.

زنجبیل تازه را می توان با نسبت شش به یک جایگزین زنجبیل آسیاب شده کرد ، اگرچه طعم زنجبیل تازه و خشک تا حدودی متفاوت است. ریشه خشک زنجبیل به صورت پودر شده به عنوان طعم دهنده برای دستورهایی مانند نان زنجبیل ، کلوچه ، کراکر و کیک ، گیاه زنجبیل و آبجو زنجبیل استفاده می شود. زنجبیل شیرین یا زنجبیل متبلور ، که در انگلیس به آن “زنجبیل ساقه ای” می گویند ، ریشه ای است که در شکر پخته می شود تا نرم شود ، و نوعی شیرینی جات است. زنجبیل تازه ممکن است قبل از خوردن پوست کنده شود. برای نگهداری طولانی تر ، زنجبیل را می توان در یک کیسه پلاستیکی قرار داد و در یخچال یا یخ زدگی قرار داد.

استفاده های محلی

در آشپزی هند ، زنجبیل یک ماده اصلی است ، به ویژه در گندم های ضخیم تر. ، و همچنین در بسیاری از غذاهای دیگر ، هر دو گیاهخوار و گوشت. زنجبیل در طب سنتی آیورودا نقش دارد. این ماده یکی از نوشیدنی های سنتی هندی است ، چه سرد و چه گرم ، از جمله ماسالا چای ادویه دار. زنجبیل تازه یکی از اصلی ترین ادویه هایی است که برای تهیه کاری از نبض و عدس و سایر آماده سازی های گیاهی استفاده می شود. زنجبیل تازه همراه با حبه های سیر پوست کنده یا خرد شده و ماسالای سیر زنجبیل ایجاد می شود. از زنجبیل تازه و همچنین خشک شده برای ادویه چای و قهوه به ویژه در زمستان استفاده می شود. در جنوب هند ، “سامبامارام” نوشیدنی ماست تابستانی است که همراه با فلفل سبز ، برگ های نمک و کاری با زنجبیل تهیه می شود. پودر زنجبیل در آماده سازی مواد غذایی که عمدتا برای زنان باردار یا شیرده استفاده می شود ، مورد استفاده قرار می گیرد ، محبوب ترین آن katlu است که مخلوطی از رزین صمغ ، قلی ، آجیل و شکر . زنجبیل همچنین به شکل شیرینی و ترشی مصرف می شود. در ژاپن ، زنجبیل ترشی تهیه می شود تا beni shōga و gari یا رنده شده و به صورت خام روی توفو یا رشته درست شود. این یک آب نبات به نام shoga no sato zuke ساخته می شود. در کیمچی کره ای ، زنجبیل را ریز خرد می کنند یا فقط آب می دهند تا از بافت فیبری جلوگیری کند و درست قبل از فرآیند تخمیر به مواد رب تند اضافه می شود.

در برمه ، زنجبیل گین نامیده می شود. این به طور گسترده ای در پخت و پز و به عنوان یک ماده اصلی در داروهای سنتی استفاده می شود. این به عنوان یک ظرف سالاد به نام gyin-thot که متشکل از زنجبیل خرد شده و در روغن و انواع مغزها و دانه ها است ، مصرف می شود. در تایلند ‘جایی که به آن “> khing” گفته می شود ، از آن برای تهیه رب سیر زنجبیل در پخت و پز استفاده می کنند. در اندونزی نوشیدنی به نام wedang jahe از زنجبیل و شکر خرما تهیه می شود. اندونزیایی ها همچنین از ریشه زنجبیل ساییده شده به نام جاهه به عنوان ماده رایج در دستورالعمل های محلی استفاده می کنند. در مالزی ، زنجبیل هالیا نامیده می شود و در انواع مختلف غذاها ، به خصوص سوپ ها استفاده می شود. زنجبیل که در فیلیپین luya نامیده می شود ، ماده رایج غذاهای محلی است و به صورت چای به نام سالبات دم می شود. در ویتنام ، برگ های تازه خرد شده را می توان به سوپ میگو و یام ( canh khoai mỡ ) به عنوان تزیین و ادویه اضافه کرد تا عطر و طعم لطیف تر زنجبیل را از ریشه خرد شده اضافه کند . در چین ، ریشه زنجبیل قطعه قطعه یا قطعه قطعه شده اغلب با غذاهای شور مانند ماهی جفت می شود و ریشه زنجبیل خرد شده نیز هنگامی که پخته می شود با گوشت جفت می شود. زنجبیل شیرین گاهی اوقات جز a جعبه های آب نبات چینی است و می توان از زنجبیل یک چای گیاهی تهیه کرد. از آب زنجبیل خام می توان برای تهیه شیر و ایجاد دلمه شیر شیر زنجبیل استفاده کرد.

در کارائیب ، زنجبیل یکی از ادویه های محبوب برای پخت و پز و تهیه نوشیدنی هایی مانند خاکشیر است ، نوشیدنی ساخته شده در طول کریسمس فصل جامائیکایی ها آبجو زنجبیل را به عنوان یک نوشیدنی گازدار و همچنین در خانه های خود تازه تهیه می کنند. چای زنجبیل اغلب از زنجبیل تازه و همچنین کیک زنجبیل جامائیکایی معروف منطقه ای تهیه می شود. در جزیره کرفو ، یونان ، یک نوشیدنی سنتی به نام τσιτσιμπύρα ( tsitsibira ) ، نوعی آبجو زنجبیل درست می شود. مردم کورفو و بقیه جزایر یونی این نوشیدنی را از انگلیسها در دوره ایالات متحده جزایر یونی دریافت کردند.

در غذاهای غربی ، از زنجبیل به طور سنتی بیشتر در غذاهای شیرین استفاده می شود به عنوان شیر زنجبیل ، شیرینی زنجفیلی ، زنجبیل ، پارکین و speculaas. یک لیکور با طعم زنجبیل به نام کانتون در ژارناک فرانسه تولید می شود. شراب زنجبیل یک شراب با طعم زنجبیل است که در انگلستان تولید می شود و به طور سنتی در یک بطری شیشه ای سبز به فروش می رسد. زنجبیل همچنین به عنوان ادویه ای که به قهوه داغ و چای اضافه می شود استفاده می شود.

مواد مشابه

از سایر اعضای خانواده Zingiberaceae نیز به روشهای مشابه استفاده می شود. آنها شامل میوگا ( Zingiber mioga ) ، انواع مختلفی از گالانگال ، ریشه انگشت (<Boesenbergia rotunda ) و زنجبیل تلخ ( Zingiber zerumbet ).

یک گونه بومی دو لپه از شرق آمریکای شمالی ، Asarum canadense ، همچنین به عنوان “زنجبیل وحشی” شناخته می شود ، و ریشه آن دارای همان معطر است خواص ، اما مربوط به زنجبیل واقعی نیست. این گیاه حاوی اسید آریستولوچیک ، یک ترکیب سرطان زا است. سازمان غذا و داروی ایالات متحده هشدار می دهد که مصرف محصولات حاوی اسید آریستولوچیک با “آسیب دائمی کلیه ، گاهی اوقات منجر به نارسایی کلیه که نیاز به دیالیز کلیه یا پیوند کلیه دارد ، همراه است. بعلاوه ، در برخی از بیماران انواع خاصی از سرطان ایجاد شده است ، اغلب در دستگاه ادراری اتفاق می افتد. “

اطلاعات تغذیه

زنجبیل خام از 79٪ آب ، 18٪ کربوهیدرات ، 2٪ پروتئین و 1٪ چربی تشکیل شده است (جدول). در 100 گرم (مقدار استانداردی که برای مقایسه با سایر غذاها استفاده می شود) ، زنجبیل خام 80 کالری تأمین می کند و حاوی مقادیر متوسط ​​ویتامین B6 (12٪ مقدار روزانه ، DV) و مواد معدنی رژیم غذایی ، منیزیم (12٪ DV) و منگنز است. (11٪ DV) ، اما در غیر اینصورت محتوای مواد مغذی کمی است (جدول).

هنگامی که به عنوان پودر ادویه در مقدار وعده معمولی یک قاشق غذاخوری ایالات متحده (5 گرم) استفاده می شود ، زنجبیل خشک (9٪) آب) محتوای ناچیز مواد مغذی ضروری را فراهم می کند ، به استثنای منگنز (70٪ DV).

ترکیب و ایمنی

اگر در مقادیر مناسب مصرف شود ، زنجبیل عوارض جانبی منفی چندانی ندارد. این دارو در فهرست “به طور کلی ایمن شناخته شده” FDA است ، اگرچه با برخی داروها از جمله داروی ضد انعقاد وارفارین و داروی قلبی عروقی نیفدیپین تداخل می کند.

شیمی

رایحه مشخص و عطر و طعم زنجبیل از روغنهای فرار حاصل می شود که 1-3 of از وزن زنجبیل تازه را تشکیل می دهند ، در درجه اول از زنجبیل ، شوگاول و زنجبیل با گینگرول (1-5-هیدروکسی-3-دکانون) به عنوان ترکیب مهم و مهم تشکیل می شود. . زنجبیل در حین خشک کردن ، با تندی کمتر و رایحه ای تند و شیرین ، از زنجبیل تهیه می شود. شوگاول ها تندتر بوده و دارای فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتری هستند اما در زنجبیل خام یافت نمی شود ، اما در اثر حرارت دادن ، ذخیره سازی و یا از طریق اسیدیته از جینجرول ها تشکیل می شود. خواص مشابه پنیر.

تحقیق

شواهدی که نشان می دهد زنجبیل به رفع حالت تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی یا بارداری کمک می کند متناقض است. هیچ شواهد واضحی درباره آسیب ناشی از مصرف زنجبیل در دوران بارداری وجود ندارد ، اما ایمنی آن تعریف نشده است. زنجبیل برای درمان دیسمنوره موثر نیست. برخی شواهد نشان می دهد که این اثر ضد التهابی و عملکرد هضم را بهبود می بخشد اما شواهد کافی برای تأثیر آن بر درد در آرتروز وجود ندارد.

عوارض جانبی

واکنش های آلرژیک به زنجبیل به طور کلی منجر به جوش می شود. . اگرچه زنجبیل به طور کلی به عنوان بی خطر شناخته می شود ، اما می تواند باعث سوزش معده و سایر عوارض شود ، به خصوص اگر به صورت پودر مصرف شود. ممکن است در افراد دارای سنگ صفرا تأثیر منفی بگذارد و در اثر داروهای ضد انعقاد خون مانند وارفارین یا آسپرین تداخل ایجاد کند.

گالری

گیاه زنجبیل با گل

زنجبیل گل در حال شکوفایی

گیاه زنجبیل

محصول زنجبیل ، میانمار

زنجبیل خرد شده

گاری ، نوعی زنجبیل ترشی

شراب با طعم زنجبیل آلمانی (پایه انگور) با تزئین زنجبیل ساقه ای