Melicoccus bijugatus

Melicoccus bijugatus

Melicocca bijuga L. Melicocca carpopodea Juss.

Melicoccus bijugatus ، ژنیپ ، گینه ، ژنیپ ، ginepa ، kenèp ، quenepa ، quenepe ، quenette ، chetet ، talpa jocote ، mamón ، limoncillo ، canepa ، skinip ، dinnip ، huaa یا mamoncillo ، درختی میوه دار در خانواده توت فرنگی Sapindaceae است ، بومی یا طبیعی در مناطق گرمسیر دنیای جدید از جمله آمریکای جنوبی و مرکزی و بخشهایی از کارائیب. میوه های سنگ دار آن خوراکی است.

محتویات

1 طبقه بندی
2 توزیع
3 توضیحات
- 3.1 میوه
4 استفاده
5 کوئنا در فرهنگ عامه
6 نیز مراجعه کنید
7 منبع
8 پیوندهای خارجی

3.1 میوه

طبقه بندی

م espritosantensis

م pedicellaris

م oliviformis

م antioquensis

م novogranatensis

م aymardii

م لپیدوپتالوس

م bijugatus

م jimenezii

جنس Melicoccus اولین بار توسط پاتریک براون ، پزشک و گیاه شناس ایرلندی در سال 1756 توصیف شد. این توصیف براساس M بود. درختان bijugatus که در پورتوریکو کشت می شدند. در سال 1760 ، نیکلاس جوزف فون ژاكین اولین گونه از تیره براون را توصیف كرد ، كه وی آن را M نامید. bijugatus در سال 1762 Linnaeus از تغییر نام هجی نام Melicocca bijuga استفاده کرد. طی دو قرن بعدی ، تقریباً در همه نشریات از تغییر غلط املایی استفاده شده است. در سال 1994 پیشنهادی برای حفاظت از Melicocca بیش از Melicoccus ارائه شد ، اما این پیشنهاد رد شد و منجر به بازسازی نسخه اصلی نام شد.

در سال 1888 ، لودویگ رادلكوفر ، طبقه شناس آلمانی ، Melicoccus را در قبیله Melicocceae همراه با هشت جنس دیگر قرار داد. پدرو آسوئدو رودریگز در مونوگرافی خود درباره اعضای Neotropical قبیله ( و Melicoccus ) پیشنهاد کرد که اگرچه و Melicoccus به نظر می رسد که یک گروه یکپارچه را تشکیل می دهد ، نژادهای دیگر (دنیای قدیم) احتمالاً به همان اصل و نسب تعلق ندارند.

نام خاص bijugatus به برگهای bijugate اشاره دارد ، برگهایی که از دو جفت جزوه تشکیل شده اند.

توزیع

Melicoccus bijugatus بومی شمال آمریکای جنوبی است و در جنگل های ساحلی و خشک آمریکای مرکزی طبیعی شده است ، کارائیب و مناطقی از مناطق استوایی جهان قدیم. اعتقاد بر این است که در زمان های قبل از کلمبیا به کارائیب وارد شده و در هند نیز وجود دارد. این میوه که در پورتوریکو به عنوان quenepa شناخته می شود ، به ویژه در شهرداری پونسه رشد می کند ، و در آن شهرداری سالانه یک جشن برگزار می شود که به عنوان Festival Nacional de la Quenepa (جشنواره ملی میوه جنیپ) شناخته می شود. میوه در ماههای گرم تابستان رسیده می شود.

توضیحات

ارتفاع درختان می تواند تا 25 متر (82 فوت) برسد و دارای برگهای متناوب و مرکب است. برگها چهار برگچه بیضوی دارند که 5–12.5 سانتی متر (2.0–4.9 اینچ) طول و 2.5–5 سانتی متر (0.98–1.97 اینچ) عرض دارند. آنها به طور معمول گیاهان دو عام هستند ، اما درختان اتوگام هر از گاهی رخ می دهد. گلها دارای چهار گلبرگ و هشت پرچم هستند و شاخه های سبز و پوستی تولید می کنند که دارای طول 2.5-4 سانتی متر (0.98-1.57 اینچ) طول و 2 سانتی متر (0.79 اینچ) عرض هستند. تفاله آنها به رنگ نارنجی ، ماهی قزل آلا یا زرد مایل به زرد و دارای بافتی کمی آبدار و خمیری است.

میوه

میوه آن یک شاخه گرد است ، تقریباً 2–4 سانتی متر (0.79–1.57 در ) به قطر ، با یک لایه لایه برداری نازک ، شکننده و سبز. قسمت عمده میوه از یک دانه (یا به ندرت ، دو) دانه مایل به سفید تشکیل شده است که توسط یک تفاله ژلاتینی خوراکی ، نارنجی ، آبدار و احاطه شده است. تلاش هایی در پورتوریکو و فلوریدا برای تولید ارقام با نسبت گوشت به دانه مطلوب تر وجود دارد.

هنگام رسیدن ، میوه ها دارای طعم شیرین و شیرین و دارای خواص ملین ملایم هستند. آنها بسیار غنی از آهن و فسفر هستند. لغزنده بودن بذر یک خطر بالقوه خفگی است.

میوه ها در فصل خشک یا تابستان بالغ می شوند.

استفاده

استفاده اصلی از مامانسیلو میوه های شیرین آن ، که به صورت تازه یا کنسروی مصرف می شوند و همچنین می توانند در تهیه نوشابه و نوشیدنی های الکلی استفاده شوند. این می تواند یک رنگ زرد قوی ایجاد کند ، اگرچه به ندرت برای این منظور استفاده می شود.

گودال نیز خوراکی است. وقتی بو داده ، شبیه آجیل بادام هندی است. مردم بومی رودخانه اورینوکو آنها را به عنوان جایگزین کاساوا مصرف می کنند و در نیکاراگوئه آنها را آسیاب می کنند و به عنوان داروی انگلی به هورچاتا تبدیل می کنند.

چوب درخت کم رنگ ، متراکم و نسبتاً سنگین با دانه ریز است و برای ساخت و ساز ، نجاری و کابینت سازی خوب استفاده می شود. با این حال ، از دوام خاصی برخوردار نیست ، بنابراین استفاده از آن به داخل خانه محدود می شود.

از برگها در داروهای مختلف دارویی استفاده می شود و همچنین به عنوان عوامل بازدارنده آفات استفاده می شود.

این گونه معمولاً در کنار جاده ها به عنوان یک درخت زینتی کاشته می شود.