Pinus maximartinezii

Pinus maximartinezii ، به نام Martinez pinyon ، بزرگ مخروطی pinyon یا maxipiñon ، یک کاج است در گروه کاج پینیون ، بومی مکزیک مرکزی. این محدوده بسیار محلی است و محدود به منطقه کوچکی از جنوب سیرا مادره در جنوب زکاتکاس است. این در ارتفاعات متوسط ​​، از 1800 تا 2400 متر و 21 درجه عرض شمالی ، در شرایط گرم و معتدل و آب و هوای خشک رخ می دهد.

این یک درخت کوچک است ، به 5-15 متر (16-49 فوت) می رسد بلند و با قطر صندوق عقب تا 50 سانتی متر (20 اینچ). پوست آن قهوه ای ، ضخیم و شکاف دار در قاعده تنه است. برگها ('سوزنها) به صورت ناخنهای پنج ، باریک ، 7-13 سانتی متر (2 3⁄4-5 اینچ) به طول ، و سبز عمیق تا سبز آبی ، با روزنه ها به یک نوار سفید روشن در سطوح داخلی محدود شده اند . مخروط ها بیضی ، عظیم ، 15-27 سانتی متر (6 تا 10 ⁄ 4 اینچ) طول و 8-14 سانتی متر (3 ⁄⁄4-5 ⁄ اینچ) گسترده و تا 2 کیلوگرم (4.4 پوند) وزن هستند در ابتدا بسته ، سبز ، در سن 26-28 ماهگی به رنگ زرد قهوه ای رسیده ، با مقیاس های چوبی بسیار ضخیم ، به طور معمول 30-60 مقیاس بارور. مقیاس ها برای یک کاج در گروه کاج نرم غیرمعمول است ( Pinus subgenus Strobus ) ؛ بیشتر کاجهای آن گروه دارای مقیاس انعطاف پذیر هستند. مخروط ها هنگام بلوغ به اندازه 10-15 سانتی متر (4-6 اینچ) باز می شوند. بذرها 2-3 سانتی متر (3⁄4–1 1⁄4 اینچ) طول دارند ، دارای پوسته ای ضخیم ، دارای یک بال 1-2 سانتی متری (0.04-0.08 اینچ) بال هستند. این نهال ها 18-24 لپه دارند که بالاترین تعداد برای هر گیاه گزارش شده است.

به دلیل جدا بودن در یک منطقه دورافتاده ، از کشف آن فرار کرد تا سال 1964 ، زمانی که جرزی رزدوفسکی گیاه شناس مکزیکی متوجه برخی از دانه های کاج غیرمعمول بزرگ شد ( piñones ) در بازارهای روستاهای محلی می فروختند و منطقه را جستجو می کردند تا منبع آنها را پیدا کنند. از آنجا که دارای مخروط های بسیار عظیم و دانه های بزرگ است ، از سایر گونه های پونیون متفاوت است. مانند سایر پنیون ها ، دانه ها خوراکی هستند. این تهدیدی برای بقای گونه است ، زیرا اکثر بذرهای تولید شده برداشت می شوند و تولید مجدد طبیعی کاج ها را محدود می کنند.

این گیاه اخیراً شروع به کشت کرده و درختی بسیار جذاب به عنوان زینتی است. دولت مکزیک این گونه را در خطر انقراض اعلام کرده است.