گل مریم گلی

مریم گلی

مریم گلی گیاهی یک ساله است که معمولاً چیا ، مریم گلی ، چیا طلایی نامیده می شود ، یا چیا بیابانی ، زیرا از دانه های آن به همان روشی استفاده می شود که از بذر Salvia hispanica (chia) استفاده می شود. این گیاه در کالیفرنیا ، نوادا ، یوتا ، آریزونا ، نیومکزیکو ، سونورا و باخا کالیفرنیا می روید و یک ماده غذایی مهم برای بومیان آمریکا بود. برخی از نام های بومی شامل pashiiy از Tongva و it'epeš از Ventureño است.

مطالب

1 شرح
2 واریته
3 زیستگاه
4 مورد استفاده
- 4.1 مصارف دارویی
- 4.2 غذا
- 4.3 مصالح ساختمانی
5 منابع
6 پیوندهای خارجی

4.1 مصارف دارویی
4.2 غذا
4.3 مصالح ساختمانی

توضیحات

گل مریم از 10 تا 50 سانتی متر رشد می کند ( 3.9 تا 19.7 اینچ) قد بلند. موهای ساقه آن به طور کلی کوتاه و پراکنده هستند. دارای برگهای پایه بیضی شکل مستطیلی است که طول آنها 2 تا 10 سانتی متر (0.79 تا 3.94 اینچ) است. برگها بصورت پینکی کالبد شکافی شده و لوبها به طور نامنظم گرد می شوند. گل آذین کمابیش اسکاپوز است ، به این معنی که یک دمگل بلند دارد که از سطح زمین می آید و دارای ترکیبی است. بافتها گرد و نوک دار هستند. معمولاً 1-2 گل در گل آذین وجود دارد. گل گاو زبان 8 تا 10 میلی متر (31/0 تا 39/0 اینچ) طول دارد و لب بالایی آن بدون حباب است اما دارای 2 (گاهی 3) سایبان است. اندازه لب پایین تقریباً دو برابر لب بالایی است. رنگ گل می تواند آبی کمرنگ تا آبی و نوک بنفش باشد. پرچمهای گیاه اندکی از بین می روند. میوه S columbariae مهره ای است که به رنگ مایل به مایل به خاکستری و به طول 1.5 تا 2 میلی متر (از 059/0 تا 079/0 دراز) است. columbariae var. columbariae Benth. - مریم گلی کالیفرنیایی ، چیا

سالویا کلمباریا var. ziegleri مونز - حکیم زیگلر

زیستگاه

سالویا کلمباریا را می توان در مکان های خشک و بدون مزاحمت ، چاپارل ، و اسکراب مریم گلی ساحلی. به طور کلی در ارتفاعات کمتر از 2500 متر (8200 فوت) رشد می کند. در کشت ، زهکشی مناسب ، آفتاب و هوای خشک را ترجیح می دهد.

موارد استفاده

مصارف دارویی

Cahuilla از کلمباریا استفاده کرد بنت انواع آن را به عنوان ضد عفونی کننده با آسیاب کردن دانه ها به له کردن و استفاده از آن به عفونت به عنوان ضماد. Cahuilla ، Ohlone ، Kawaiisu و Mahuna از دانه های ژلاتینی برای پاکسازی مواد خارجی چشم استفاده کردند. بذرها را برای عفونت و التهاب در چشم قرار می دادند و در هنگام خواب آنها را زیر پلک ها جمع می کردند تا ذرات شن را از بین ببرند. Ohlone همچنین از آن برای کاهش تب با مصرف بذر استفاده کرد و Diegueno در مسیرهای پیاده روی دانه ها را می جوید تا قدرت بدهد.

غذا

Cahuilla ، Kawaiisu ، Mohave ، Tohono Oodem ، Chumash و Akimel Oodam دانه ها را خرد کرده و در آب مخلوط کرده و یک نوشیدنی غلیظ تهیه می کنند. Cahuillas نمک های قلیایی موجود در آب را از بین برد و باعث بهبود طعم آن شد. آنها همچنین دانه ها را خشک می کنند تا کیک یا له درست کنند. Ohlones ، Mohave و Pomo پینول می سازند. Diegueno دانه ها را به گندم اضافه کرد تا طعم آن بهتر شود. ماهونا ، پایوت و آكیمل اودهم آن را به صورت ماده ژلاتینی درآورده و سپس آن را به صورت فرنی می پزند. Luiseno ، Tubatulabal و Yavapai از آن به عنوان منبع غذایی بسیار استفاده می کردند.