Santalum spicatum

Santalum spicatum

Santalum spicatum ، چوب صندل استرالیایی ، همچنین Waang و نام های دیگر (نونگار) و دوتاجن (مارتو) درختی بومی مناطق نیمه خشک در لبه جنوب غربی استرالیا ، در ایالت استرالیای غربی است. این ماده به عنوان چوب صندل تجارت می شود و از روغن چوب صندل ارزشمند آن به عنوان یک ماده معطر ، دارویی و منبع غذایی استفاده شده است. S.i spicatum یکی از چهار گونه با ارزش بالا است که در استرالیا مشاهده می شود.

مطالب

1 طبقه بندی
2 شرح
3 توزیع
4 استفاده تجاری
- 4.1 کشت
- 4.2 ترکیب روغنها
5 منبع

4.1 کشت
4.2 ترکیب روغنها

طبقه بندی

مردم نونگار این گیاه را به عنوان uilarac ، waang ، wolgol یا "wollgat" می شناسند ، در حالی که مردم مارتو در صحرای گیبسون آن را dutjahn می نامند. بومی مناطق نیمه خشک در جنوب غربی است. توزیع آن مشابه گاندونگ ( Santalum acuminatum ) است و یک انگلی است که نیاز به درشت مغذی ها از ریشه میزبان دارد. این عادت درختی تا درختان کوچک است ، اما می تواند تا 6 متر رشد کند و در برابر خشکی و نمک تحمل می کند. شاخ و برگ به رنگ خاکستری-سبز است. میوه S spicatum کروی است ، قطر آن حدود 3 سانتی متر (1.2 قطر) و نارنجی است. یک هسته خوراکی با پوسته سخت ، قسمت عمده میوه را تشکیل می دهد. پوسته نرم تر از S است acuminatum سطح عمیق حفره دار. جوانه زنی در شرایط گرم و مرطوب اتفاق می افتد.

توزیع

هنگامی که در جنوب غربی استرالیا یافت می شود ، در دشت ساحلی قو و مناطق کم باران داخلی ، تأثیر برداشت بیش از حد و پاکسازی زمین برای گندم و گوسفند از دهه 1880 دامنه و جمعیت گونه ها را تا حد زیادی کاهش داده است.

گونه مارپیال Bettongia penicillata ، معروف به وویلی ، شناخته شده است که مصرف می کند بذرهای این گونه را مخلوط می کند و تصور می شود که قبل از زوال آنها در قرن بیستم نقش مهمی در پراکندگی آن داشته باشد.

استفاده تجاری

برداشت و صادرات <من> S spicatum بخش مهمی از اقتصاد غرب استرالیا بوده است که در یک زمان بیش از نیمی از درآمد این ایالت را تشکیل داده است. تسویه حساب منطقه کمربند گندم با بودجه حاصل از چوب صندل پیدا شده در آنجا تسریع شد. توزیع و جمعیت غرفه های بومی در دوره های توسعه روستایی و رکود اقتصادی به طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار گرفت. محافظ ایالتی جنگل ها ، چارلز لین-پول ، در دهه 1920 گزارش داد که ارزش صادرات 331205 تن حمل شده از 1845 تا به امروز 3،061،661 پوند بود ؛ کاربرد اصلی هنگام واردات به چین ساخت بخور بود. با این حال ، پول همچنین توسعه صنعت استخراج روغن و استفاده از آن به عنوان یک محصول پزشکی موثر را یادآوری می کند.

منبع بسیار کوچکتر ، اما از نظر اقتصادی قابل توجه ، در منطقه Quorn استرالیای جنوبی بود که در سال 1928 گزارش شد.

تحقیقات کمیسیون محصولات جنگلداری (WA) ، دانشگاه های دولتی و صنعت خصوصی در زمینه کشت درخت و خواص چوب و مغزهای آن انجام شد. کاشت مجدد در برخی از خواص به عنوان یک استراتژی بازسازی زمین ، یک محصول غذایی و در دراز مدت برای برداشت رخ داده است. نفتی به ارزش 1000 دلار در هر کیلوگرم (2.2 پوند) در کوه رومانس در آلبانی ، استرالیای غربی تولید می شود.

سطح مزارع تجاری از 7 کیلومتر مربع (2.7 مایل مربع) به 70 رسیده است. کیلومتر مربع (27 مایل مربع) بین 2000 و 2006. صادرات 2000 تن چوب صندل در سال در درجه اول از غرفه های وحشی مراتع دورافتاده و منطقه گلدفیلدز در استرالیای غربی تأمین می شود. برداشت درختان طبیعی که در مقایسه با صنعت قرن نوزدهم کاهش می یابد. صادرات بیش از 50 هزار تن در دهه گذشته مربوط به گسترش کشاورزی با افزایش دسترسی و برداشت بود.

طبق شرکت تحقیق و توسعه AgriFutures Australia در سال 2020 ، صنعت چوب صندل WA حدود 40 درصد بازار بین المللی روغن چوب صندل.

از سال 2017 ، برای اولین بار بومیان استرالیایی در تولید روغن نقش داشتند. متولیان Dutjahn ، به نمایندگی از جامعه گسترده Martu ، که به زمینی در صحرای Gibson که در آن چوب صندل برداشت می شود متصل هستند ، به همراه شرکت Kutkabbuba Aboriginal Corporation و بنیان گذاران WA Sandalwood Plantations شرکت را مدیریت می کنند. ماشین های برداشت در محل کوچک مونگیلی که در اوایل دهه 1980 توسط مردم مونتیلجارا ساخته شده است ، می مانند. این شرکت یک کارخانه تقطیر در کالگورلی دارد و روغن را به بزرگترین نام های این صنعت مانند Estee Lauder به بازار عرضه می کند.

کشت

جوانه زنی دشوار است و ممکن است به چرخه ال نینو بستگی داشته باشد. با قرار دادن هسته ها در ورمیکولیت مرطوب در کیسه های پلاستیکی مهر و موم شده در دمای اتاق موفقیت گزارش شده است. پس از جوانه زدن ، بذرها باید در کنار یک نهال (ترجیحاً بومی استرالیا) کاشته شوند و به اندازه کافی آبیاری شوند.

گونه اصلی میزبان Acacia acuminata است که در مزارع استفاده می شود ، گونه های میزبان طولانی مدت 15 تا 30 ساله را در ماسه های لومی بر روی خاکهای دوبلکس رسی حفظ می کند. سنگ شیوک Allocasuarina huegeliana ، wodjil Acacia resinimarginea و مالگا Acacia aneura نیز استفاده می شود.