پارگی تاندون آشیل

نمای اجمالی

پارگی تاندون آشیل (uh-KILL-eez) آسیب دیدگی است که در قسمت پشت ساق پا شما تأثیر می گذارد. این بیماری عمدتا در افرادی که مشغول ورزش های تفریحی هستند رخ می دهد ، اما ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد.

تاندون آشیل یک طناب فیبری قوی است که عضلات پشت ساق پا را به استخوان پاشنه شما متصل می کند. اگر تاندون آشیل خود را بیش از حد کشش دهید ، می تواند به طور کامل یا جزئی پاره شود (پاره شود).

اگر تاندون آشیل شما پاره شود ، ممکن است صدای پاپ را بشنوید ، به دنبال آن یک درد شدید در پشت مچ پا و ساق پا که احتمالاً بر توانایی شما در راه رفتن صحیح تأثیر می گذارد. جراحی اغلب برای ترمیم پارگی انجام می شود. با این حال ، برای بسیاری از افراد ، درمان غیر جراحی نیز به همین خوبی عمل می کند.

علائم

اگرچه با پارگی تاندون آشیل وجود هیچ علامت و نشانه ای امکان پذیر نیست ، اما اکثر افراد:

• احساس لگد زدن در گوساله
• درد ، احتمالاً شدید و تورم نزدیک پاشنه
• عدم توانایی خم شدن پا به سمت پایین یا فشار دادن پای آسیب دیده هنگام راه رفتن
• ناتوانی در ایستادن روی انگشتان پای آسیب دیده
• صدا در هنگام آسیب دیدگی صدای بیرون آمدن یا قاپیدن

چه موقع باید دید پزشک خود

اگر صدای پاشنه پا را شنیدید ، بلافاصله به دنبال مشاوره پزشکی باشید ، به خصوص اگر بعد از آن نتوانید به درستی راه بروید.

علل

تاندون آشیل به شما کمک می کند تا خود را نشان دهید پا را به سمت پایین بلند کنید ، روی انگشتان پا بلند شوید و هنگام راه رفتن پای خود را فشار دهید. شما تقریباً هر بار که راه می روید و پا را حرکت می دهید به آن تکیه می کنید.

پارگی معمولاً در بخشی از تاندون واقع می شود که در فاصله 2/1 اینچ (حدود 6 سانتی متر) از نقطه ای که به آن متصل است ، وجود دارد. استخوان پاشنه. این بخش ممکن است مستعد پارگی باشد زیرا جریان خون ضعیف است ، که همچنین می تواند توانایی آن را بهبود بخشد.

پارگی اغلب به دلیل افزایش ناگهانی استرس در تاندون آشیل شما ایجاد می شود. مثالهای متداول عبارتند از:

• افزایش شدت مشارکت در ورزش ، به ویژه در ورزشهایی که شامل پریدن است
• سقوط از ارتفاع
• قدم زدن در چاله

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر پارگی تاندون آشیل را افزایش دهند عبارتند از:

• سن. حداکثر سن پارگی تاندون آشیل 30 تا 40 سال است.
• جنسیت. پارگی تاندون آشیل در مردان پنج برابر بیشتر از زنان است.
• ورزشهای تفریحی. آسیب های تاندون آشیل بیشتر در حین ورزش هایی اتفاق می افتد که شامل دویدن ، پریدن و شروع و توقف ناگهانی است - مانند فوتبال ، بسکتبال و تنیس.
• تزریق استروئید. پزشکان گاهی اوقات برای کاهش درد و التهاب ، استروئیدها را به مفصل مچ پا تزریق می کنند. با این حال ، این دارو می تواند تاندون های اطراف را ضعیف کند و با پارگی تاندون آشیل همراه است.
• آنتی بیوتیک های خاصی. آنتی بیوتیک های فلوروکینولون مانند سیپروفلوکساسین (سیپرو) یا لووفلوکساسین (لواکین) خطر پارگی تاندون آشیل را افزایش می دهند.
• چاقی. اضافه وزن فشار بیشتری به تاندون وارد می کند.

پیشگیری

برای کاهش احتمال بروز مشکلات تاندون آشیل ، این نکات را دنبال کنید:

• عضلات ساق پا را کشیده و تقویت کنید. گوساله خود را تا حدی احساس کنید که احساس کشیدگی محسوسی داشته باشید اما احساس درد نکنید. هنگام کشش گزاف نزنید. تمرینات تقویت گوساله همچنین می تواند به عضله و تاندون کمک کند تا نیروی بیشتری را جذب کرده و از آسیب دیدن جلوگیری کند.
• تمرینات خود را متفاوت کنید. ورزشهای پرتحرک ، مانند دویدن ، با ورزشهای کم اثر ، مانند پیاده روی ، دوچرخه سواری یا شنا را جایگزین کنید. از فعالیتهایی که فشار زیادی به تاندونهای آشیل وارد می کنند مانند فعالیتهای دویدن روی تپه و پرش خودداری کنید.
• سطوح دویدن را با دقت انتخاب کنید. از دویدن روی سطوح سخت یا لغزنده خودداری کرده یا آن را محدود کنید. برای تمرینات در هوای سرد لباس مناسب بپوشید و کفش های ورزشی متناسب با بالشتک مناسب در پاشنه ها بپوشید.
• شدت تمرین را به آرامی افزایش دهید. آسیب های تاندون آشیل معمولاً پس از افزایش ناگهانی شدت تمرین رخ می دهد. فاصله ، مدت و دفعات آموزش خود را بیش از 10 درصد در هفته افزایش دهید.

تشخیص

در طول معاینه فیزیکی ، پزشک از ناحیه لگن و تورم شما را بازرسی می کند. در صورت پارگی کامل تاندون پزشک ممکن است شکافی در تاندون شما احساس کند.

پزشک ممکن است از شما بخواهد در پایان معاینه روی صندلی زانو بزنید یا روی شکم دراز بکشید. جدول. سپس او ممکن است عضله ساق پا شما را فشار دهد تا ببینید آیا پای شما به طور خودکار خم می شود یا خیر. اگر اینگونه نباشد ، شما احتمالاً تاندون آشیل خود را پاره کرده اید.

اگر سوالی در مورد میزان آسیب دیدگی تاندون آشیل وجود داشته باشد - اعم از اینکه پارگی کامل داشته باشد یا فقط به طور جزئی پاره شده باشد - ممکن است پزشک شما سونوگرافی یا MRI را تجویز کند اسکن کردن این روشهای بدون درد ، تصاویری از بافتهای بدن شما ایجاد می کنند.

درمان

درمان پارگی تاندون آشیل اغلب به سن ، سطح فعالیت و شدت آسیب شما بستگی دارد. به طور کلی ، افراد جوان و فعال تر ، به ویژه ورزشکاران ، تمایل به انتخاب جراحی برای ترمیم تاندون آشیل کاملاً پاره شده دارند ، در حالی که افراد مسن به احتمال زیاد درمان غیر جراحی را انتخاب می کنند.

با این حال مطالعات اخیر نشان داده است اثربخشی نسبتاً مساوی مدیریت جراحی و غیر جراحی.

درمان غیر جراحی

این روش معمولاً شامل موارد زیر است: >

استفاده از یخ در ناحیه

مصرف مسکن بدون نسخه

مچ پا را از حرکت در چند هفته اول ، معمولاً با چکمه راه رفتن با گوه های پاشنه ، دور نگه دارید. یا گچ ، با پا خمیده

درمان بدون عمل از خطرات مرتبط با جراحی ، مانند عفونت جلوگیری می کند.

با این حال ، یک روش غیرجراحی ممکن است احتمال ابتلا به شما را افزایش دهد پارگی مجدد و بهبودی می تواند طولانی تر شود ، اگرچه مطالعات اخیر نتایج مطلوبی را در افرادی که بدون جراحی تحت درمان قرار می گیرند نشان می دهد اگر آنها توانبخشی را با وزن شروع کنند زود تحمل.

جراحی

این روش به طور کلی شامل ایجاد یک برش در پشت ساق پا و دوختن تاندون پاره شده به هم است. بسته به شرایط بافت پاره شده ، ترمیم ممکن است با سایر تاندون ها تقویت شود.

عوارض می تواند شامل عفونت و آسیب عصبی باشد. روشهای حداقل تهاجمی میزان عفونت را نسبت به روشهای باز کاهش می دهد.

توان بخشی

بعد از هر درمان ، شما تمرینات فیزیوتراپی برای تقویت عضلات پا و تاندون آشیل خواهید داشت. بیشتر افراد طی چهار تا شش ماه به سطح فعالیت قبلی خود برمی گردند. ادامه تمرینات قدرتی و پایداری پس از آن مهم است زیرا برخی از مشکلات ممکن است تا یک سال ادامه داشته باشد.

نوعی توانبخشی معروف به توان بخشی عملکردی نیز بر هماهنگی اعضای بدن و نحوه حرکت شما متمرکز است. هدف این است که شما را به عنوان یک ورزشکار یا در زندگی روزمره به بالاترین سطح عملکرد خود برگردانیم.

یک مطالعه مروری نتیجه گرفت که اگر به توانبخشی عملکردی دسترسی داشته باشید ، ممکن است به همان خوبی در موارد غیر جراحی نیز عمل کنید. درمان با جراحی مطالعات بیشتری مورد نیاز است.

توان بخشی بعد از مدیریت جراحی یا غیر جراحی نیز به سمت حرکت زودتر و پیشرفت سریع تر است. مطالعات در این زمینه نیز ادامه دارد.

آماده شدن برای قرار ملاقات شما

افرادی که پارگی تاندون آشیل دارند معمولاً در بخش اورژانس بیمارستان به فوریت می روند. همچنین ممکن است لازم باشد با پزشکان متخصص پزشکی ورزشی یا جراحی ارتوپدی مشورت کنید.

کاری که می توانید انجام دهید

لیستی بنویسید که شامل موارد زیر باشد:

• شرح دقیق علائم و چگونگی و زمان بروز آسیب
• اطلاعات مربوط به مشکلات پزشکی گذشته
• تمام داروها و مکمل های غذایی که مصرف می کنید ، از جمله دوزها
• سوالات برای پرسیدن از دکتر

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک ممکن است برخی از س questionsالات زیر را از شما بپرسد:

• چگونه آیا این آسیب دیدگی اتفاق افتاده است؟
• آیا هنگام بروز آن صدای جرقه زدن یا چسبیدن را احساس کردید یا شنیدید؟
• آیا می توانید روی آن پا روی نوک انگشتان بایستید؟