آکنه

مرور اجمالی

آکنه نوعی بیماری پوستی است که وقتی غده های موی شما با روغن و سلول های مرده پوست متصل می شوند ، ایجاد می شود. باعث ایجاد جوش های سفید ، جوش های سرسیاه یا جوش می شود. آکنه بیشتر در بین نوجوانان دیده می شود ، اگرچه افراد در هر سنی را درگیر می کند.

درمان های موثر آکنه در دسترس است ، اما آکنه می تواند پایدار باشد. جوش ها و برجستگی ها به آرامی بهبود می یابند و هنگامی که فرد شروع به از بین رفتن می کند ، دیگران به نظر می رسند.

بسته به شدت آن ، آکنه می تواند باعث پریشانی عاطفی و زخم شدن پوست شود. هرچه زودتر درمان را شروع کنید ، خطر ابتلا به چنین مشکلاتی کاهش می یابد.

علائم

علائم آکنه بسته به شدت شرایط شما متفاوت است:

• جوش های سر سفید (منافذ بسته شاخه ای)
• جوش های سرسیاه (منافذ باز پلاگین)
• برآمدگی های کوچک قرمز و لطیف (پاپول)
• جوش (جوش) که پاپول هایی با چرک در نوک آنها
• توده های بزرگ ، جامد و دردناک زیر پوست (ندول ها)
• توده های دردناک و پر از چرک زیر پوست (ضایعات کیستیک)

آکنه معمولاً در صورت ، پیشانی ، قفسه سینه ، قسمت فوقانی کمر و شانه ها ظاهر می شود.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر روش های مراقبت از خود آکنه شما را پاک نمی کنند ، به دکتر مراقبت های اولیه خود مراجعه کنید. او می تواند داروهای قوی تری تجویز کند. اگر آکنه ادامه یافت یا شدید است ، ممکن است بخواهید از پزشکی که متخصص پوست است (متخصص پوست یا متخصص پوست) به دنبال درمان پزشکی باشید.

برای بسیاری از خانم ها ، آکنه می تواند برای چندین دهه ادامه داشته باشد ، هفته قبل از قاعدگی. این نوع آکنه در خانمهایی که از داروهای ضد بارداری استفاده می کنند بدون درمان پاک می شود.

در بزرگسالان مسن ، شروع ناگهانی آکنه شدید ممکن است نشانه بیماری زمینه ای باشد که نیاز به مراقبت های پزشکی دارد.

سازمان غذا و دارو (FDA) هشدار می دهد که برخی از لوسیون های ضد آکنه ، پاک کننده ها و سایر محصولات پوستی بدون نسخه می توانند واکنش جدی ایجاد کنند. این نوع واکنش کاملاً نادر است ، بنابراین آن را با قرمزی ، تحریک یا خارش که در مناطقی که از داروها یا محصولات استفاده کرده اید رخ ندهد اشتباه نگیرید.

اگر بعد از استفاده از پوست ، به دنبال کمک فوری پزشکی هستید محصولی که تجربه می کنید:

• ضعف
• مشکل تنفس
• تورم چشم ، صورت ، لب ها یا زبان
• سفتی گلو

علل

چهار عامل اصلی باعث ایجاد آکنه می شوند:

• تولید روغن اضافی (سبوم)
• فولیکول های مو مسدود شده توسط روغن و سلول های مرده پوست
• باکتری
• التهاب

آکنه به طور معمول در صورت ، پیشانی ، سینه ، بالای پشت و شانه ها زیرا این نواحی از پوست بیشترین غدد چربی (چربی) را دارند. فولیکول های مو به غدد چربی متصل هستند.

دیواره فولیکول ممکن است برجسته شود و جوش سر سفید ایجاد کند. یا ممکن است دوشاخه به سطح باز باشد و تیره شود و باعث ایجاد جوش سرسیاه شود. جوش سرسیاه ممکن است مانند خاکی باشد که در منافذ گیر کرده باشد. اما در واقع منافذ با باکتری و روغن مملو از انسداد می شوند ، که وقتی در معرض هوا قرار می گیرد قهوه ای می شود.

جوش ها لکه های قرمز رنگی با یک مرکز سفید ایجاد می کنند که در صورت التهاب فولیکول های مو یا آلوده شدن با باکتری ها ایجاد می شوند. انسداد و التهاب در عمق فولیکول های مو توده هایی شبیه کیست در زیر سطح پوست شما ایجاد می کند. منافذ دیگر پوست شما ، که منافذ غدد عرق هستند ، معمولاً در آکنه نقش ندارند.

برخی موارد ممکن است باعث تحریک یا بدتر شدن آکنه شوند:

• تغییرات هورمونی . آندروژن هورمون هایی است که در دختران و پسران در دوران بلوغ افزایش می یابد و باعث بزرگ شدن غدد سباسه و ایجاد سبوم بیشتر می شود. تغییر هورمون ها در دوران میانسالی ، به ویژه در زنان ، می تواند منجر به شکستگی شود.
• برخی از داروها. به عنوان مثال می توان به داروهای حاوی کورتیکواستروئید ، تستوسترون یا لیتیوم اشاره کرد.
• رژیم غذایی. مطالعات نشان می دهد که مصرف برخی غذاها - از جمله غذاهای غنی از کربوهیدرات ، مانند نان ، نان و چیپس - ممکن است باعث بدتر شدن آکنه شود. برای بررسی اینکه آیا افراد مبتلا به آکنه از پیروی از محدودیت های غذایی خاص بهره مند می شوند ، بررسی بیشتری لازم است.
• استرس. استرس باعث ایجاد آکنه نمی شود ، اما اگر از قبل آکنه داشته باشید ، ممکن است استرس آن را بدتر کند.

افسانه های آکنه

این عوامل تأثیر کمی در آکنه دارند:

• شکلات و غذاهای چرب. خوردن شکلات یا غذای چرب هیچ تاثیری در آکنه ندارد.
• بهداشت. آکنه به دلیل کثیف بودن پوست ایجاد نمی شود. در حقیقت ، مالش بیش از حد پوست یا تمیز کردن با صابون های خشن یا مواد شیمیایی باعث تحریک پوست می شود و باعث بدتر شدن آکنه می شود.
• مواد آرایشی. مواد آرایشی لزوماً آکنه را بدتر نمی کنند ، خصوصاً اگر از آرایش بدون روغن استفاده می کنید که منافذ پوست را مسدود نمی کند (مواد غیر دارویی) و مرتبا آرایش را پاک نمی کند. مواد آرایشی غیر روغنی با اثر داروهای آکنه تداخل ندارند.

عوارض

افرادی که دارای پوست پوستی تیره هستند بیشتر از افرادی که پوست روشن تری دارند این عوارض آکنه را تجربه می کنند:

• جای زخم. پوست بدون حفره (زخم های آکنه) و زخم های ضخیم (کلوئید) می توانند پس از بهبود آکنه در طولانی مدت باقی بمانند.
• تغییر پوست. بعد از پاک شدن آکنه ، ممکن است پوست آسیب دیده نسبت به قبل از بروز بیماری تیره (هایپرپیگمانته) یا روشن (کم رنگی) باشد.

عوامل خطر

عوامل خطر آکنه شامل این موارد است: :

• سن. افراد در هر سنی ممکن است دچار آکنه شوند ، اما بیشتر در نوجوانان دیده می شود.
• تغییرات هورمونی. چنین تغییراتی در دوران بلوغ یا بارداری معمول است.
• سابقه خانوادگی. ژنتیک در آکنه نقش دارد. اگر هر دو والدین شما آکنه داشته باشند ، احتمالاً به آن نیز مبتلا خواهید شد.
• مواد روغنی یا روغنی. در صورت تماس پوست با روغن یا لوسیون ها و کرم های روغنی ممکن است دچار آکنه شوید.
• اصطکاک یا فشار بر روی پوست شما. علت این امر می تواند مواردی مانند تلفن ، تلفن همراه ، کلاه ایمنی ، یقه های تنگ و کوله پشتی باشد.

محتوای:

درمان

اگر چندین هفته محصولات بدون نسخه (بدون نسخه) آکنه را امتحان کرده اید و کمکی نکرده اند ، در مورد داروهای تجویز شده از پزشک از پزشک خود س askال کنید. یک متخصص پوست می تواند به شما کمک کند:

• آکنه خود را کنترل کنید
• از ایجاد زخم یا آسیب دیگر به پوست خودداری کنید
• جای زخم ها را کمتر مشخص کنید

داروهای آکنه با کاهش تولید روغن و تورم یا با درمان عفونت باکتریایی کار می کنند. با اکثر داروهای تجویز شده آکنه ، ممکن است چهار تا هشت هفته نتیجه ندهید. ممکن است ماهها یا سالها به طول انجامد تا آکنه شما به طور کامل از بین برود.

رژیم درمانی که پزشک توصیه می کند بستگی به سن ، نوع و شدت آکنه و آنچه را که مایلید متعهد شوید. به عنوان مثال ، ممکن است لازم باشد دو بار در روز و به مدت چند هفته داروها را بشویید و استفاده کنید. داروهای موضعی و داروهایی که از راه دهان مصرف می کنید (داروهای خوراکی) اغلب به صورت ترکیبی استفاده می شوند. گزینه های درمانی برای زنان باردار به دلیل خطر ابتلا به عوارض جانبی محدود است.

در مورد خطرات و مزایای داروها و سایر روش های درمانی که در نظر دارید با پزشک خود صحبت کنید. و قرار ملاقات های بعدی را با پزشک خود هر سه تا شش ماه یکبار انجام دهید تا زمانی که پوست شما بهبود یابد.

داروهای موضعی

رایج ترین داروهای تجویز شده موضعی برای آکنه عبارتند از:

• رتینوئیدها و داروهای مشابه رتینوئید. داروهایی که حاوی اسیدهای رتینوئیک یا ترتینوئین هستند اغلب برای آکنه متوسط ​​مفید هستند. اینها به صورت کرم ، ژل و لوسیون ارائه می شوند. به عنوان مثال می توان به ترتینوئین (Avita ، Retin-A ، دیگران) ، آداپالن (Differin) و تازاروتن (Tazorac ، Avage ، دیگران) اشاره کرد. این دارو را عصر ، سه بار در هفته شروع می کنید و هر روز که پوست به آن عادت می کند ، هر روز استفاده می کنید. از گرفتگی فولیکول های مو جلوگیری می کند. از ترتینوئین همزمان با بنزوئیل پراکسید استفاده نکنید.

  رتینوئیدهای موضعی حساسیت به آفتاب پوست را افزایش می دهند. همچنین می توانند باعث خشکی پوست و قرمزی به خصوص در افرادی با رنگ پوست شوند. آداپالن ممکن است به بهترین وجه تحمل شود.

• آنتی بیوتیک ها. اینها با از بین بردن باکتریهای اضافی پوست و کاهش قرمزی و التهاب کار می کنند. در چند ماه اول درمان ، ممکن است از رتینوئید و آنتی بیوتیک استفاده کنید ، آنتی بیوتیک صبح و رتینوئید شب استفاده می شود. آنتی بیوتیک ها اغلب با بنزوئیل پراکسید ترکیب می شوند تا احتمال ایجاد مقاومت به آنتی بیوتیک کاهش یابد. به عنوان مثال می توان به کلیندامایسین همراه با بنزوئیل پراکسید (بنزاکلین ، Duac ، دیگران) و اریترومایسین با بنزوئیل پراکسید (بنزامایسین) اشاره کرد. آنتی بیوتیک های موضعی به تنهایی توصیه نمی شوند.

اسید آزالیک و اسید سالیسیلیک. اسید آزلائیک یک اسید طبیعی است که توسط مخمر تولید می شود. خاصیت ضد باکتری دارد. به نظر می رسد یک کرم یا ژل آزلاییک اسید 20٪ به اندازه بسیاری از درمان های معمول آکنه در صورت استفاده دو بار در روز موثر است. تجویز آزلائیک اسید (Azelex، Finacea) یک گزینه در دوران بارداری و در دوران شیردهی است. همچنین می تواند برای مدیریت تغییر رنگی که در برخی از انواع آکنه ایجاد می شود ، استفاده شود. عوارض جانبی شامل قرمزی پوست و تحریک جزئی پوست است.

اسید سالیسیلیک ممکن است به جلوگیری از گرفتگی فولیکول های مو کمک کند و هم به عنوان محصولات شستشو و هم برای محصولات مرطوب در دسترس است. مطالعات نشان دهنده اثربخشی آن محدود است. عوارض جانبی شامل تغییر رنگ پوست و تحریک جزئی پوست است.

• داپسون. ژل 5٪ داپسون (Aczone) دو بار در روز برای آکنه های التهابی ، به ویژه در زنان مبتلا به آکنه توصیه می شود. عوارض جانبی شامل قرمزی و خشکی است.

شواهد در حمایت از استفاده از روی ، گوگرد ، نیکوتین آمید ، رزورسینول ، سولفات استامید سدیم یا کلرید آلومینیوم در درمان موضعی آکنه قوی نیستند. h3> داروهای خوراکی

آنتی بیوتیک ها. برای آکنه های متوسط ​​تا شدید ، ممکن است به آنتی بیوتیک خوراکی برای کاهش باکتری ها نیاز داشته باشید. معمولاً اولین انتخاب برای درمان آکنه ، تتراسایکلین (مینوسایکلین ، داکسی سایکلین) یا ماکرولاید (اریترومایسین ، آزیترومایسین) است. ماکرولاید برای افرادی که نمی توانند تتراسایکلین مصرف کنند ، از جمله زنان باردار و کودکان زیر 8 سال ، می تواند یک گزینه باشد.

برای جلوگیری از مقاومت به آنتی بیوتیک ، باید در کوتاه ترین زمان ممکن از آنتی بیوتیک های خوراکی استفاده شود. و باید آنها را با داروهای دیگر مانند بنزوئیل پراکسید ترکیب کرد تا خطر ایجاد مقاومت در برابر آنتی بیوتیک را کاهش دهد.

عوارض جانبی شدید ناشی از استفاده از آنتی بیوتیک برای درمان آکنه غیر معمول است. این داروها حساسیت آفتاب پوست شما را افزایش می دهند.

ضد بارداری خوراکی ترکیبی. چهار داروی پیشگیری از بارداری خوراکی توسط FDA برای درمان آکنه در زنانی که مایل به استفاده از آنها برای پیشگیری از بارداری هستند نیز تأیید شده است. آنها محصولاتی هستند که پروژستین و استروژن را ترکیب می کنند (Ortho Tri-Cyclen 21 ، Yaz ، دیگران). شما ممکن است فواید این روش درمانی را برای چند ماه مشاهده نکنید ، بنابراین استفاده از داروهای دیگر برای جوش های پوستی در طی چند هفته اول ممکن است کمک کند.

عوارض جانبی رایج داروهای ضد بارداری خوراکی ترکیبی افزایش وزن ، حساسیت به پستان و حالت تهوع. این داروها همچنین با افزایش خطر مشکلات قلبی عروقی ، سرطان پستان و سرطان دهانه رحم همراه هستند.

• عوامل ضد آندروژن. اگر آنتی بیوتیک خوراکی کمکی نکند ، داروی اسپیرونولاکتون (آلداکتون) ممکن است برای زنان و دختران بزرگسال در نظر گرفته شود. این ماده با جلوگیری از تأثیر هورمون های آندروژن بر غدد تولید روغن کار می کند. عوارض جانبی احتمالی شامل حساسیت به پستان و دوره های دردناک است.

ایزوترتینوئین. ایزوترتینوئین (Amnesteem ، Claravis ، دیگران) یکی از مشتقات ویتامین A است. ممکن است برای افرادی تجویز شود که آکنه متوسط ​​یا شدید آنها به سایر درمانها پاسخ نداده اند.

عوارض جانبی احتمالی ایزوترتینوئین خوراکی شامل التهاب روده است. بیماری ، افسردگی و نقص شدید هنگام تولد. تمام افرادی که ایزوترتینوئین دریافت می کنند باید در یک برنامه مدیریت ریسک مورد تأیید FDA شرکت کنند. و آنها باید به طور مرتب به پزشکان خود مراجعه کنند تا از نظر عوارض جانبی نظارت کنند.

درمان ها

برای برخی از افراد ، درمان های زیر ممکن است مفید باشند ، چه به تنهایی و چه در داخل ترکیبی با داروها.

• نور درمانی. انواع روشهای درمانی مبتنی بر نور با موفقیت به آزمایش رسیده است. بیشتر آنها نیاز به مراجعه مکرر به مطب پزشک دارند. برای تعیین روش ایده آل ، منبع نور و دوز ، مطالعه بیشتر لازم است.
• لایه برداری شیمیایی. این روش از برنامه های مکرر یک محلول شیمیایی مانند اسید سالیسیلیک ، اسید گلیکولیک یا اسید رتینوئیک استفاده می کند. این روش درمانی برای جوش های خفیف است. این ممکن است ظاهر پوست را بهبود بخشد ، اگرچه این تغییر طولانی نیست و معمولاً به درمان های مکرر نیاز است.
• تخلیه و استخراج. پزشک شما ممکن است از ابزار خاصی برای از بین بردن جوش های سر سفید و سرسیاه (کمدی) یا کیست هایی که با داروهای موضعی پاک نشده اند استفاده کند. این روش به طور موقت ظاهر پوست شما را بهبود می بخشد ، اما ممکن است باعث ایجاد زخم شود.
• تزریق استروئید. با تزریق داروی استروئیدی به آنها می توان ضایعات ندولی و کیستیک را درمان کرد. این درمان منجر به بهبود سریع و کاهش درد شده است. عوارض جانبی ممکن است شامل نازک شدن پوست و تغییر رنگ در ناحیه تحت درمان باشد.

معالجه کودکان

اکثر مطالعات داروهای آکنه افراد 12 ساله یا بیشتر را درگیر کرده است. کودکان کم سن نیز به طور فزاینده ای دچار آکنه می شوند. FDA تعداد محصولات موضعی مورد تأیید برای استفاده در کودکان را گسترش داده است. و دستورالعمل های آکادمی پوست آمریکا نشان می دهد که بنزوئیل پراکسید ، آداپالین و ترتینوئین موضعی در کودکان پیش از نوجوانی موثر هستند و خطر عوارض جانبی را افزایش نمی دهند.

اگر کودک شما آکنه دارد ، با یک متخصص اطفال مشورت کنید متخصص پوست در مورد داروهایی که باید از مصرف آنها در کودکان جلوگیری شود ، دوزهای مناسب ، تداخلات دارویی ، عوارض جانبی و چگونگی تأثیر درمان بر رشد و نمو کودک س Askال کنید.

آزمایشات بالینی

داروی جایگزین

برخی از روشهای دارویی جایگزین و یکپارچه ممکن است در کاهش آکنه مفید باشد:

• روغن درخت چای. ژل های حاوی حداقل 5٪ روغن درخت چای ممکن است به اندازه لوسیون های حاوی 5٪ پراکسید بنزوئیل موثر باشد ، اگرچه روغن درخت چای ممکن است کندتر کار کند. عوارض جانبی احتمالی شامل خارش ، سوزش ، قرمزی و خشکی جزئی است که باعث می شود گزینه مناسبی برای افراد مبتلا به روزاسه باشد.
• مخمر آبجو. به نظر می رسد یک نوع مخمر آبجو به نام Hansen CBS به عنوان خوراکی باعث کاهش آکنه می شود. این ممکن است باعث ایجاد گاز (نفخ شکم) شود.

برای ایجاد اثربخشی بالقوه و ایمنی طولانی مدت در این روش ها و سایر رویکردهای یکپارچه مانند بازخورد زیستی و ترکیبات آیورودا ، تحقیقات بیشتری لازم است. قبل از امتحان با پزشک خود در مورد نکات مثبت و منفی درمان های خاص صحبت کنید.

روش زندگی و درمان های خانگی

می توانید با استفاده از محصولات بدون تجویز ، مراقبت های اساسی اولیه از پوست و سایر روش های مراقبت از خود ، از بروز آکنه خفیف یا متوسط ​​جلوگیری کرده و آنها را کنترل کنید: دو بار در روز ، با دستان خود صورت خود را با صابون ملایم یا پاک کننده ملایم (Cetaphil ، Vanicream ، دیگران) و آب گرم بشویید. اگر موهای شما چرب است ، هر روز شامپو بزنید. و اگر پوست آسیب دیده را می تراشید ، ملایم باشید.

از مصرف برخی محصولات مانند اسکراب صورت ، مواد ضدعفونی کننده و ماسک خودداری کنید. آنها تمایل به تحریک پوست دارند که باعث بدتر شدن آکنه می شود. شستشوی زیاد و مالش دادن نیز می تواند باعث تحریک پوست شود.

محصولات آکنه بدون نسخه را امتحان کنید تا روغن اضافی شما خشک شود و باعث لایه برداری شود. به دنبال محصولات حاوی بنزوئیل پراکسید به عنوان ماده فعال باشید. همچنین ممکن است محصولات حاوی اسید سالیسیلیک ، اسید گلیکولیک یا آلفا هیدروکسی اسید را امتحان کنید. ممکن است استفاده از یک محصول چند هفته ای طول بکشد تا بهبودی مشاهده کنید.

کرم ها از ژل یا پماد تحریک کنندگی کمتری دارند. داروهای آکنه بدون نسخه ممکن است عوارض جانبی اولیه - مانند قرمزی ، خشکی و پوسته پوسته شدن - ایجاد کنند که اغلب پس از ماه اول استفاده از آنها بهبود می یابند.

• از تحریک کننده ها خودداری کنید. مواد آرایشی روغنی یا روغنی ، ضد آفتاب ها ، محصولات آرایش مو یا مواد پوشاننده آکنه می توانند باعث بدتر شدن آکنه شوند. در عوض ، از محصولاتی با برچسب آب یا غیر دارویی استفاده کنید ، به این معنی که احتمال ایجاد آکنه در آنها کمتر است.
• از پوست خود در برابر آفتاب محافظت کنید. برای برخی از افراد ، آفتاب تغییر رنگی را که گاهی اوقات پس از پاک شدن آکنه ایجاد می کند ، بدتر می کند. و برخی از داروهای جوش ، شما را در معرض آفتاب سوختگی قرار می دهد. با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید داروی شما یکی از این موارد است یا خیر. اگر چنین است ، تا آنجا که ممکن است از خورشید دور باشید. به طور مرتب از یک مرطوب کننده غیر روغنی (غیر دارویی) که ضد آفتاب دارد استفاده کنید.
• از اصطکاک یا فشار روی پوست خودداری کنید. از پوست مستعد آکنه در برابر تماس با مواردی مانند تلفن ، کلاه ایمنی ، یقه های تنگ یا بند و کوله پشتی محافظت کنید.
• از لمس یا برداشتن مناطق مستعد آکنه خودداری کنید. انجام این کار می تواند باعث ایجاد آکنه بیشتر یا منجر به عفونت یا زخم شود.
• بعد از انجام فعالیت های سنگین ، دوش بگیرید. روغن و عرق روی پوست می تواند منجر به شکستگی شود.

مقابله و حمایت

جوش های آکنه و آکنه می تواند باعث اضطراب شود و روابط اجتماعی و تصویر از خود را تحت تأثیر قرار دهد. گاهی اوقات می تواند به شما کمک کند با خانواده ، یک گروه پشتیبانی یا یک مشاور صحبت کنید.

استرس می تواند آکنه را بدتر کند. سعی کنید با خواب کافی و تمرین تکنیک های آرام سازی استرس را کنترل کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر آکنه دارید که به درمان های خود مراقبتی و بدون نسخه پاسخ نمی دهد ، با دکتر خود قرار ملاقات بگذارید. درمان زودرس و م ofثر آکنه ، خطر ایجاد اسکار و آسیب دائمی به عزت نفس شما را کاهش می دهد. پس از معاینه اولیه ، پزشک ممکن است شما را به متخصص تشخیص و درمان بیماری های پوستی (متخصص پوست) ارجاع دهد.

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آمادگی در قرار ملاقات وجود دارد.

کاری که می توانید انجام دهید

• اطلاعات مهم پزشکی خود را مانند سایر شرایطی که با آنها روبرو هستید و سایر محصولات تجویزی یا بدون نسخه پزشک ، از جمله ویتامین ها و مکمل ها را ذکر کنید.
• اطلاعات شخصی اصلی را ذکر کنید ، از جمله استرسهای عمده یا تغییرات اخیر زندگی.
• سوالات خود را لیست کنید تا از پزشک خود بپرسید. ایجاد لیست س questionsالات خود از قبل می تواند به شما کمک کند از وقت خود با پزشک خود نهایت استفاده را ببرید.

در زیر چند سوال اساسی برای پرسیدن پزشک در مورد آکنه وجود دارد. اگر در طول بازدید از شما س additionalال دیگری به وجود آمد ، در پرسیدن تردید نکنید.

• چه روش درمانی را برای من توصیه می کنید؟
• اگر اولین درمان انجام نمی شود " کار کنید ، بعدی را چه توصیه می کنید؟
• عوارض جانبی احتمالی داروهایی که تجویز می کنید چیست؟
• چه مدت می توانم با خیال راحت از داروهای تجویز شده خود استفاده کنم؟
• چه مدت پس از شروع درمان ممکن است علائم من بهبود یابد؟
• چه زمانی دوباره می خواهید من را ارزیابی کنید که آیا درمان من م meثر است؟
• آیا بی خطر است اگر به نظر نمی رسد داروهایم م workingثر واقع شوند ، آنها را متوقف کنم؟
• چه مراکز مراقبت از خود ممکن است علائم من را بهبود بخشد؟
• آیا تغییراتی در رژیم غذایی من توصیه می کنید؟
• آیا شما تغییراتی را در محصولات بدون نسخه ای که روی پوست خود استفاده می کنم ، از جمله صابون ، لوسیون ، ضد آفتاب و مواد آرایشی ، توصیه می کنید؟

چه انتظاری از شما دارد دکتر

پزشک شما ممکن است تعدادی سوال از شما بپرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است وقت بگذارد تا نکاتی را که می خواهید در مورد آنها عمیقاً صحبت کنیم ، مرور کنیم. پزشک شما ممکن است بپرسد:

• چه زمانی برای اولین بار این مشکل ایجاد شد؟
• آیا به ویژه به نظر می رسد که چیزی باعث شعله ور شدن آکنه شود ، مانند استرس یا - در دختران و زنان - چرخه قاعدگی شما؟
• چه داروهایی را مصرف می کنید ، از جمله داروهای بدون نسخه و همچنین ویتامین ها و مکمل ها؟
• در دختران و خانم ها: آیا از دهان استفاده می کنید؟ پیشگیری از بارداری؟
• در دختران و زنان: آیا شما قاعدگی منظم دارید؟
• در دختران و خانم ها: آیا باردار هستید ، یا قصد دارید به زودی باردار شوید؟
• از انواع صابون ها ، لوسیون ها ، ضد آفتاب ها ، محصولات مو یا مواد آرایشی استفاده می کنید؟
• آکنه چگونه بر اعتماد به نفس و اعتماد به نفس شما در موقعیت های اجتماعی تأثیر می گذارد؟
• شما سابقه خانوادگی آکنه دارید؟
• تاکنون چه روش های درمانی و مراقبت از خود را امتحان کرده اید؟ آیا موثری داشته است؟
• آیا سایر اعضای خانواده تحت درمان با ایزوترتینوئین یا هورمون درمانی برای درمان آکنه خود بوده اند؟ آیا م effectiveثر بوده است؟