آکرومگالی

بررسی اجمالی

آکرومگالی نوعی اختلال هورمونی است که وقتی غده هیپوفیز در طی بزرگسالی بیش از حد هورمون رشد تولید می کند ، ایجاد می شود. وقتی این اتفاق می افتد ، اندازه استخوان ها افزایش می یابد ، از جمله استخوان های دست ، پا و صورت. آکرومگالی معمولاً بزرگسالان میانسال را تحت تأثیر قرار می دهد.

آکرومگالی معمولاً بزرگسالان میانسال را تحت تأثیر قرار می دهد ، اگرچه در هر سنی ممکن است ایجاد شود. در کودکانی که هنوز در حال رشد هستند ، هورمون رشد بیش از حد می تواند باعث بیماری به نام جیگانتیسم شود. این کودکان دارای رشد استخوان اغراق آمیز و افزایش غیرطبیعی قد هستند.

از آنجا که آکرومگالی غیرمعمول است و تغییرات جسمی به تدریج اتفاق می افتد ، تشخیص این بیماری گاهی طولانی می شود. اگر به موقع درمان نشود ، آکرومگالی می تواند منجر به بیماری جدی شود و حتی ممکن است تهدید کننده زندگی باشد. اما درمان های موجود می توانند خطر ابتلا به عوارض را کاهش دهند و به طور قابل توجهی ویژگی های این بیماری را از جمله بزرگ شدن ویژگی های شما بهبود بخشند.

علائم

یک علامت رایج آکرومگالی بزرگ شدن دست و پا است. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً متوجه می شوند که قادر به استفاده از انگشترهایی نیستند که متناسب با آنها باشد و اندازه کفش آنها به تدریج افزایش یافته است.

آکرومگالی همچنین ممکن است تغییرات تدریجی در فرم صورت شما ایجاد کند ، مانند به عنوان یک فک پایین و ابرو بیرون زده ، بینی بزرگ شده ، لب های ضخیم شده و فاصله بیشتری بین دندان های شما وجود دارد.

از آنجا که آکرومگالی تمایل دارد به آرامی پیشرفت کند ، علائم اولیه ممکن است سالها مشخص نباشد. بعضی اوقات ، افراد فقط با مقایسه عکسهای قدیمی با عکسهای جدید متوجه این وضعیت می شوند.

آکرومگالی ممکن است علائم و نشانه های زیر را ایجاد کند ، که ممکن است از یک فرد به فرد دیگر متفاوت باشد:

دست و پاهای بزرگ
ویژگی های صورت درشت و بزرگ شده
پوست درشت ، چرب و ضخیم شده
تعریق زیاد و بوی بدن
بازده های کوچک از بافت پوست (برچسب های پوستی)
خستگی و ضعف عضلانی
صدای عمیق و هوس شده به دلیل بزرگ شدن تارهای صوتی و سینوس ها
خروپف شدید به دلیل انسداد مجاری هوایی فوقانی
اختلال بینایی
سردرد
بزرگ شدن زبان
درد و تحرک محدود مفصل
چرخه قاعدگی بی نظمی در زنان
اختلال نعوظ در مردان
بزرگ شدن اعضای بدن ، مانند قلب
از بین رفتن علاقه به رابطه جنسی

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر علائم و نشانه های آن تداعی می شود با استفاده از آکرومگالی ، برای ارزیابی با پزشک خود تماس بگیرید.

آکرومگالی معمولاً به آرامی ایجاد می شود. حتی اعضای خانواده شما ممکن است در ابتدا متوجه تغییرات جسمی تدریجی ناشی از این اختلال نشوند ، اما تشخیص زودرس مهم است تا بتوانید مراقبت های مناسب را شروع کنید. آکرومگالی در صورت عدم درمان می تواند منجر به عوارض جدی شود.

علل

آکرومگالی به دلیل تولید بیش از حد هورمون رشد غده هیپوفیز (GH) با گذشت زمان ایجاد می شود. غده هیپوفیز ، یک غده کوچک واقع در پایه مغز شما در پشت پل بینی شما ، تعدادی هورمون تولید می کند. GH نقش مهمی در مدیریت رشد جسمی شما دارد.

هنگامی که GH در جریان خون شما ترشح می شود ، کبد شما را به تولید هورمونی به نام فاکتور رشد I مانند انسولین (IGF-I) تحریک می کند. به نوبه خود ، IGF-I رشد استخوان ها و سایر بافت ها را تحریک می کند.

اگر غده هیپوفیز بیش از حد GH تولید کند ، مقادیر بیش از حد IGF-I می تواند ایجاد شود. بیش از حد IGF-I می تواند باعث رشد غیرطبیعی بافت نرم و اسکلت و سایر علائم و نشانه های آکرومگالی و غول آسایی شود.

در بزرگسالان ، تومور شایع ترین علت تولید بیش از حد GH است:

تومورهای هیپوفیز. اکثر موارد آکرومگالی ناشی از تومور غیر سرطانی (خوش خیم) غده هیپوفیز است. تومور مقدار زیادی هورمون رشد ترشح می کند و باعث بسیاری از علائم و نشانه های آکرومگالی می شود. برخی از علائم آکرومگالی ، مانند سردرد و اختلال بینایی ، به دلیل فشار دادن توده تومور بر روی بافت های اطراف مغز است.
تومورهای غیر هیپوفیز. در تعداد کمی از افراد مبتلا به آکرومگالی ، تومورهای سایر قسمت های بدن مانند ریه ها یا پانکراس باعث ایجاد این اختلال می شوند. گاهی اوقات ، این تومورها GH ترشح می کنند. در موارد دیگر ، تومورها هورمونی به نام هورمون آزاد کننده هورمون رشد (GH-RH) تولید می کنند که غده هیپوفیز را برای تولید GH بیشتر تحریک می کند.

عوارض

پیشرفت آکرومگالی می تواند منجر به مشکلات عمده سلامتی شود. عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فشار خون بالا (فشار خون بالا)
بیماری قلبی عروقی ، به ویژه بزرگ شدن قلب (کاردیومیوپاتی)
آرتروز
دیابت ملیت
گواتر
رشد پیش سرطانی (پولیپ) در پوشش روده روده بزرگ
آپنه خواب ، وضعیتی که در آن تنفس به طور مکرر متوقف و شروع می شود در هنگام خواب
سندرم تونل کارپال
فشرده سازی نخاع
از دست دادن بینایی

درمان زود هنگام آکرومگالی می تواند از بروز یا بدتر شدن این عوارض جلوگیری کند. آکرومگالی بدون عارضه و عوارض ناشی از آن می تواند منجر به مرگ زودرس شود. سابقه و انجام معاینه فیزیکی. سپس وی ممکن است مراحل زیر را توصیه کند:

اندازه گیری GH و IGF-I. بعد از اینکه یک شب روزه گرفتید ، پزشک یک نمونه خون برای اندازه گیری سطح GH و IGF-I شما می گیرد. افزایش سطح این هورمون ها آکرومگالی را نشان می دهد.
تست سرکوب هورمون رشد. این روش قطعی برای تأیید آکرومگالی است. در این آزمایش ، سطح GH در خون شما قبل و بعد از نوشیدن یک قند (گلوکز) اندازه گیری می شود. به طور معمول ، مصرف گلوکز باعث کاهش سطح GH می شود. اگر به آکرومگالی مبتلا باشید ، سطح GH شما بالا می ماند.
تصویربرداری. پزشک ممکن است برای کمک به تعیین محل و اندازه تومور غده هیپوفیز ، انجام یک روش تصویربرداری مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) را به شما توصیه کند. اگر تومورهای هیپوفیز دیده نشود ، پزشک ممکن است به دنبال تومورهای غیر هیپوفیز به عنوان دلیل افزایش سطح GH باشد.

درمان

درمان متمرکز بر کاهش تولید GH است. ، و همچنین اثرات منفی تومور بر غده هیپوفیز و بافت های اطراف آن را کاهش می دهد. ممکن است به بیش از یک نوع درمان نیاز داشته باشید.

جراحی

پزشکان می توانند بیشتر تومورهای هیپوفیز را با استفاده از روشی به نام جراحی ترانسفنوئید از بین ببرند. در این روش ، جراح از طریق بینی شما برای استخراج تومور هیپوفیز کار می کند.

برداشتن تومور می تواند تولید GH را عادی کرده و فشار بر روی بافت های اطراف غده هیپوفیز شما را از بین ببرد تا علائم و نشانه های مرتبط را برطرف کند. در برخی موارد ، ممکن است جراح شما نتواند کل تومور را از بین ببرد. این ممکن است منجر به افزایش مداوم سطح GH پس از جراحی شود و به درمان های پزشکی یا پرتوی بیشتری نیاز باشد.

داروها

داروهایی که برای کاهش تولید یا جلوگیری از عملکرد GH استفاده می شوند عبارتند از:

داروهایی که ترشح بیش از حد هورمون رشد را کاهش می دهند (آنالوگ سوماتواستاتین). داروهای octreotide (Sandostatin) و lanreotide (Somatuline Depot) نسخه های مصنوعی هورمون مغزی سوماتوستاتین هستند. آنها می توانند در ترشح بیش از حد GH توسط غده هیپوفیز تداخل کرده و باعث کاهش سریع سطح GH شوند. این داروها با تزریق عضلات باسن شما (ماهیچه های گلوتئال) ماهی یک بار توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی تجویز می شوند.
داروهایی برای کاهش سطح هورمون ها (آگونیست های دوپامین). داروهای خوراکی کابرگولین و بروموکریپتین (Parlodel) در برخی از افراد سطح GH و IGF-I را کاهش می دهد. اندازه تومور ممکن است در برخی از افرادی که آگونیست دوپامین مصرف می کنند ، کاهش یابد. برخی از افراد ممکن است هنگام مصرف این داروها رفتارهای اجباری مانند قمار را تجربه کنند.
دارو برای جلوگیری از عملکرد GH (آنتاگونیست هورمون رشد). داروی pegvisomant (Somavert) از اثر GH بر بافت های بدن جلوگیری می کند. Pegvisomant ممکن است به ویژه برای افرادی که موفقیت خوبی در سایر روشهای درمانی نداشته اند مفید باشد. به عنوان تزریق روزانه ، این دارو می تواند سطح IGF-I را عادی کرده و علائم را در اکثر افراد مبتلا به آکرومگالی تسکین دهد ، اما سطح GH را کاهش نمی دهد و اندازه تومور را کاهش نمی دهد.

تابش
هنگامی که سلولهای تومور پس از جراحی باقی می مانند ، پزشک شما ممکن است پرتودرمانی را توصیه کند. پرتودرمانی سلولهای تومور طولانی مدت را از بین می برد و به آرامی سطح GH را کاهش می دهد. ممکن است سالها طول بکشد تا این درمان به طور محسوسی علائم آکرومگالی را بهبود بخشد.
انواع پرتودرمانی عبارتند از:
پرتودرمانی متداول. این نوع پرتودرمانی معمولاً هر روز هفته و طی یک دوره چهار تا شش هفته انجام می شود. ممکن است به مدت 10 سال یا بیشتر پس از درمان ، متوجه تأثیر کامل پرتودرمانی مرسوم نشوید.
پرتودرمانی. پرتودرمانی با دوز بالای تابشی به تومور منتقل می شود و از تابش اشعه به بافت های طبیعی جلوگیری می کند. پرتودرمانی پروتون با گذشت زمان به صورت کسری ارائه می شود ، اما زمان درمان به طور کلی کمتر از اشعه معمولی است.
جراحی رادیو استاتیک. جراحی رادیوتراپی استریوتاکتیک دوز بالایی از اشعه را در یک دوز به سلولهای تومور می رساند در حالی که میزان اشعه را به بافتهای طبیعی اطراف محدود می کند. این نوع تابش ممکن است در مدت پنج سال سطح GH را به حد نرمال برساند.
حتی پس از درمان اولیه ، آکرومگالی برای اطمینان از عملکرد صحیح غده هیپوفیز به پزشک نیاز دارد تا به طور دوره ای تحت نظر شما باشد. به شما کمک می کند تا از عوارض جلوگیری کنید. این مراقبت های بعدی ممکن است تا آخر عمر ادامه داشته باشد.

آزمایشات بالینی

آماده شدن برای قرار ملاقات

احتمالاً ابتدا به پزشک خانواده یا یک پزشک عمومی مراجعه خواهید کرد. با این حال ، در برخی موارد ، ممکن است بلافاصله به پزشکی که متخصص اختلالات هورمونی است (متخصص غدد) ارجاع شوید.

آماده شدن برای قرار ملاقات خوب است. در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آمادگی در قرار ملاقات و دانستن اینکه چه انتظاری از پزشک دارید ، آورده شده است.

کاری که می توانید انجام دهید

از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات مطلع باشید . وقتی قرار ملاقات می گذارید ، س askال کنید آیا برای آماده شدن برای آزمایش های تشخیصی باید کاری انجام دهید.
علائمی را که تجربه می کنید بنویسید. هر چیزی که باعث ناراحتی یا نگرانی شما می شود مانند سردرد ، تغییر بینایی یا ناراحتی در دستان خود را پیگیری کنید ، حتی اگر این موارد با دلیل تعیین قرار ملاقات ارتباطی نداشته باشد.
اطلاعات مهم شخصی را بنویسید ، از جمله هر گونه تغییر در زندگی جنسی یا برای زنان ، در چرخه قاعدگی شما.
لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
قدیمی را مصرف کنید عکس هایی که دکتر شما می تواند برای مقایسه با ظاهر امروز شما استفاده کند. پزشک شما به احتمال زیاد به عکس های 10 سال قبل از طریق حال علاقه مند خواهد شد.
در صورت امکان با یکی از اعضای خانواده یا دوست خود همراه شوید. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را فراموش کرده یا فراموش کرده باشید.
سوالات خود را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

تهیه لیستی از سوالات به شما کمک می کند بیشترین بهره را ببرید. وقت خود را با دکتر خود بگذارید. در مورد آکرومگالی ، برخی از س basicالات اساسی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:

علت احتمالی علائم من چیست؟
غیر از محتمل ترین علت ، علل احتمالی چیست؟ علائم یا شرایط من؟
چه آزمایشاتی لازم دارم؟
چه روش های درمانی برای این بیماری وجود دارد؟ کدام رویکرد را توصیه می کنید؟
چه مدت قبل از بهبود علائم نیاز به درمان خواهم داشت؟
با درمان ، آیا مانند قبل از بروز علائم ، به حالت ظاهری و احساسی برمی گردم. آکرومگالی؟
آیا در دراز مدت از این بیماری عارضه ای خواهم داشت؟
من بیماری های دیگری نیز دارم. چگونه می توانم شرایط را به بهترین وجه باهم مدیریت کنم؟
آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
آیا گزینه عمومی وجود دارد؟ به دارویی که تجویز می کنید؟
آیا بروشور یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پرسیدن س questionsال دیگری که دارید تردید نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

شما پزشک احتمالاً چندین س youال از شما می پرسد ، از جمله:

چه علائمی را تجربه می کنید و چه زمانی آنها ظاهر شده اند؟
آیا تغییراتی در نحوه عملکرد شما مشاهده کرده اید چه احساسی دارید؟ آیا زندگی جنسی شما تغییر کرده است؟ چطور خوابیده ای؟ آیا سردرد یا درد مفصل دارید یا دید شما تغییر کرده است؟ آیا متوجه تعریق زیاد شده اید؟
آیا به نظر می رسد چیزی علائم شما را بهبود یا بدتر می کند؟
به نظر شما چقدر ویژگی های شما با گذشت زمان تغییر کرده است؟ آیا تصاویر قدیمی دارید که بتوانم از آنها برای مقایسه استفاده کنم؟
آیا کفش ها و انگشترهای قدیمی شما هنوز مناسب هستند؟ اگر نه ، میزان تناسب آنها با گذشت زمان چقدر تغییر کرده است؟
آیا غربالگری سرطان روده بزرگ انجام داده اید؟