بیماری آدیسون

بررسی اجمالی

بیماری آدیسون ، که به آن نارسایی آدرنال نیز گفته می شود ، یک بیماری غیرمعمول است که وقتی بدن شما به اندازه کافی هورمون تولید نمی کند ، رخ می دهد. در بیماری آدیسون ، غدد فوق کلیوی شما که دقیقاً بالای کلیه های شما واقع شده اند ، کورتیزول بسیار کمی و غالباً مقدار بسیار کمی آلدوسترون تولید می کنند.

بیماری آدیسون در تمام گروه های سنی و هر دو جنس رخ می دهد و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. . درمان شامل مصرف هورمون هایی برای جایگزینی موارد از دست رفته است.

علائم

علائم بیماری آدیسون معمولاً به آرامی و اغلب طی چند ماه ایجاد می شود. غالباً ، بیماری آنقدر آهسته پیشرفت می کند که تا زمان بروز استرسی مانند بیماری یا جراحت و بدتر شدن علائم ، علائم نادیده گرفته می شوند. علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خستگی مفرط
کاهش وزن و کاهش اشتها
تیره شدن پوست (افزایش رنگدانه)
فشار خون پایین ، حتی غش کردن
ولع مصرف نمک
پایین بودن قند خون (افت قند خون)
حالت تهوع ، اسهال یا استفراغ (علائم گوارشی)
درد شکم
دردهای عضلانی یا مفصلی
تحریک پذیری
افسردگی یا سایر علائم رفتاری
ریزش موی بدن یا اختلال عملکرد جنسی در زنان

نارسایی حاد آدرنال (بحران آدیسون)

گاهی اوقات ممکن است علائم و نشانه های بیماری آدیسون به طور ناگهانی ظاهر شود. نارسایی حاد آدرنال (بحران آدیسون) می تواند منجر به شوک تهدید کننده زندگی شود. در صورت مشاهده علائم و نشانه های زیر به دنبال فوریت های پزشکی باشید:

ضعف شدید
گیجی
درد در کمر یا پاها
درد شدید شکمی ، استفراغ و اسهال ، منجر به کم آبی بدن می شود
کاهش هوشیاری یا هذیان

در یک بحران اعتیاد ، شما نیز دچار خواهید شد:

فشار خون پایین
پتاسیم بالا (هیپرکالمی) و سدیم کم (هیپوناترمی)

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت داشتن علائم و نشانه های رایج بیماری آدیسون ، مانند:

تیره شدن مناطق پوست (هایپرپیگمنتیشن)
خستگی شدید
به پزشک مراجعه کنید. لاغری ناخواسته وزن
مشکلات دستگاه گوارش مانند تهوع ، استفراغ و درد شکم
سبکی سر یا غش غش
هوس نمک

علل

بیماری آدیسون در اثر آسیب به غدد فوق کلیوی شما ایجاد می شود ، در نتیجه مقدار کافی کافی نیست هورمون کورتیزول و اغلب ، آلدوسترون کافی نیز وجود ندارد. غدد فوق کلیوی شما بخشی از سیستم غدد درون ریز شما هستند. آنها هورمونهایی تولید می کنند که تقریباً به کلیه اندامها و بافتهای بدن شما دستورالعمل می دهند.

غدد فوق کلیه شما از دو بخش تشکیل شده است. قسمت داخلی (مدولا) هورمون هایی مانند آدرنالین تولید می کند. لایه خارجی (قشر) گروهی از هورمون ها را به نام کورتیکواستروئیدها تولید می کند. کورتیکواستروئیدها شامل:

گلوکوکورتیکوئیدها هستند. این هورمون ها که شامل کورتیزول هستند ، بر توانایی بدن شما در تبدیل غذا به انرژی تأثیر می گذارند ، در پاسخ التهابی سیستم ایمنی بدن شما نقش دارند و به بدن کمک می کنند تا به استرس پاسخ دهد.
مینرالوکورتیکوئیدها. این هورمون ها که شامل آلدوسترون هستند ، تعادل سدیم و پتاسیم را در بدن حفظ می کنند تا فشار خون شما نرمال باشد.
آندروژن ها. این هورمون های جنسی مردانه به میزان کمی توسط غدد فوق کلیوی در مردان و زنان تولید می شود. آنها باعث رشد جنسی در مردان می شوند و بر روی توده عضلانی ، میل جنسی (میل جنسی) و احساس رفاه در مردان و زنان تأثیر می گذارند.

نارسایی اولیه آدرنال

هنگامی که قشر آسیب دیده باشد و به اندازه کافی هورمونهای آدرنرژیک تولید نکند ، به این بیماری نارسایی اولیه غده فوق کلیوی گفته می شود. این امر معمولاً نتیجه حمله بدن به خود (بیماری خودایمنی) است. به دلایل ناشناخته ، سیستم ایمنی بدن شما قشر آدرنال را خارجی می داند ، چیزی برای حمله و تخریب. افراد مبتلا به بیماری آدیسون بیشتر از دیگران به بیماری خود ایمنی دیگری نیز مبتلا می شوند.

سایر دلایل نارسایی غده فوق کلیه می تواند شامل موارد زیر باشد:

سل
سایر عفونتهای غدد فوق کلیوی
گسترش سرطان به غدد فوق کلیه
خونریزی در غدد فوق کلیوی. در این حالت ممکن است بدون هیچ علائم قبلی دچار بحران اعتیاد شوید.

نارسایی ثانویه فوق کلیوی

غده هیپوفیز هورمونی به نام هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک (ACTH) ایجاد می کند. ACTH به نوبه خود قشر آدرنال را تحریک می کند تا هورمون های خود را تولید کند. تومورهای خوش خیم هیپوفیز ، التهاب و جراحی های قبلی هیپوفیز از دلایل عمده عدم تولید کافی هورمون هیپوفیز است.

ACTH بسیار کم می تواند منجر به مقدار اندکی از گلوکوکورتیکوئیدها و آندروژن ها شود که توسط غدد فوق کلیوی تولید می شود ، حتی اگر غدد فوق کلیوی شما آسیب نبیند. به این نارسایی ثانویه آدرنال می گویند. تولید مینرالوکورتیکوئید تحت تأثیر ACTH خیلی کم قرار نمی گیرد.

اکثر علائم نارسایی ثانویه آدرنال مانند علائم نارسایی اولیه آدرنال است. با این حال ، افرادی که دارای نارسایی ثانویه آدرنال هستند ، بیش از حد رنگدانه ای ندارند و احتمال کم آبی شدید یا فشار خون پایین کمتر است. به احتمال زیاد قند خون پایینی دارند.

وقتی افرادی که از کورتیکواستروئیدها (به عنوان مثال پردنیزون) برای درمان بیماری های مزمن مانند آسم یا آرتروز استفاده می کنند ، به طور موقت باعث نارسایی غده فوق کلیه می شوند. کورتیکواستروئیدها یک باره به جای کاهش سریع.

عوارض

بحران آدیسون

اگر به بیماری آدیسون درمان نشده باشید ، ممکن است در نتیجه دچار یک بحران ادیسان شوید. از استرس جسمی ، مانند آسیب ، عفونت یا بیماری. به طور معمول ، غدد فوق کلیه در پاسخ به استرس جسمی دو تا سه برابر مقدار معمول کورتیزول تولید می کنند. با نارسایی آدرنال ، ناتوانی در افزایش تولید کورتیزول همراه با استرس می تواند منجر به بحران اعتیاد شود.

بحران آدیسنی یک وضعیت تهدید کننده زندگی است که منجر به فشار خون پایین ، سطح قند خون پایین و خون بالا می شود. سطح پتاسیم شما به مراقبت های پزشکی فوری احتیاج خواهید داشت.

افراد مبتلا به بیماری آدیسون معمولاً دارای بیماری های خود ایمنی مرتبط هستند.

پیشگیری

بیماری آدیسون قابل پیشگیری نیست ، اما موارد اقداماتی که می توانید برای جلوگیری از بحران اعتیاد انجام دهید:

اگر همیشه احساس خستگی ، ضعف یا کاهش وزن دارید با پزشک خود صحبت کنید. در مورد کمبود آدرنال سوال کنید.
اگر بیماری آدیسون برای شما تشخیص داده شده است ، از پزشک خود در مورد اینکه در هنگام بیماری چه کاری باید انجام دهید ، سال کنید. ممکن است لازم باشد یاد بگیرید که چگونه دوز کورتیکواستروئیدها را افزایش دهید.
اگر خیلی مریض شدید ، به خصوص اگر استفراغ می کنید و نمی توانید داروی خود را مصرف کنید ، به اورژانس مراجعه کنید.

برخی از افراد مبتلا به بیماری آدیسون نگران عوارض جانبی جدی ناشی از هیدروکورتیزون یا پردنیزون هستند زیرا می دانند این موارد در افرادی رخ می دهد که به دلایل دیگری از این استروئیدها استفاده می کنند.

با این حال ، اگر به بیماری آدیسون مبتلا هستید ، اثرات سوverse گلوکوکورتیکوئیدهای با دوز بالا نباید رخ دهد ، زیرا دوز تجویز شده جایگزین مقدار از دست رفته می شود. مطمئن شوید که به طور منظم با پزشک خود پیگیری می کنید تا میزان دوز شما زیاد نباشد.

تشخیص

پزشک ابتدا در مورد سابقه پزشکی و علائم و نشانه های شما با شما صحبت خواهد کرد. ممکن است برخی از آزمایشات زیر را انجام دهید:

آزمایش خون. آزمایشات می توانند میزان سدیم ، پتاسیم ، کورتیزول و هورمون آدرنوسکوتیکوتروپیک (ACTH) در خون را اندازه گیری کنند ، که باعث تحریک قشر آدرنال در تولید هورمون های آن می شود. آزمایش خون همچنین می تواند آنتی بادی های مرتبط با بیماری خود ایمنی آدیسون را اندازه گیری کند.
تست تحریک ACTH. ACTH به غدد فوق کلیوی شما علامت می دهد تا کورتیزول تولید کنند. این آزمایش میزان کورتیزول در خون شما را قبل و بعد از تزریق ACTH مصنوعی اندازه گیری می کند.
آزمایش هیپوگلیسمی ناشی از انسولین. اگر پزشکان فکر کنند ممکن است در اثر بیماری هیپوفیز (کمبود ثانویه آدرنال) دچار کمبود غده فوق کلیه شده باشید ، ممکن است این آزمایش به شما داده شود. این آزمایش شامل بررسی میزان قند خون (گلوکز خون) و کورتیزول پس از تزریق انسولین است. در افراد سالم ، سطح گلوکز کاهش می یابد و سطح کورتیزول افزایش می یابد.
در شرایط خاص پزشکان ممکن است آزمایش های جایگزینی برای نارسایی ثانویه غده فوق کلیه ، مانند آزمایش تحریک ACTH با دوز پایین ، آزمایش تحریک طولانی مدت ACTH یا آزمایش تحریک گلوکاگون انجام دهند. .
تست های تصویربرداری. ممکن است برای بررسی اندازه غدد فوق کلیوی و بررسی سایر ناهنجاری ها ، از طریق شکم خود تحت سونوگرافی رایانه ای (CT) قرار بگیرید. اگر آزمایش نشان داد که شما ممکن است دچار نارسایی ثانویه غده فوق کلیه نشدید ، ممکن است از غده هیپوفیز خود نیز اسکن MRI بگیرید. برای اصلاح سطح هورمون های استروئیدی که بدن تولید نمی کند ، به شما درمان جایگزینی هورمون داده می شود. برخی از گزینه های درمان شامل کورتیکواستروئیدهای خوراکی مانند:
- هیدروکورتیزون (کورتف) ، پردنیزون یا متیل پردنیزولون برای جایگزینی کورتیزول است. این هورمونها به منظور تقلید از نوسانات طبیعی 24 ساعته سطح کورتیزول به شما داده می شوند.
- استات فلودروکورتیزون برای جایگزینی آلدوسترون.
شما باید مقدار زیادی از آن را دریافت کنید. نمک (سدیم) در رژیم غذایی شما ، به ویژه در هنگام ورزش های سنگین ، هنگامی که هوا گرم است و یا دستگاه گوارش ، مانند اسهال ، دچار مشکل می شود.
اگر بدن شما تحت فشار باشد ، مانند عمل ، عفونت یا بیماری جزئی ، پزشک همچنین پیشنهاد می کند که دوز دارو به طور موقت افزایش یابد. اگر از استفراغ مریض هستید و نمی توانید داروهای خوراکی خود را نگه دارید ، ممکن است به تزریق کورتیکواستروئیدها نیاز داشته باشید.
سایر توصیه های درمانی عبارتند از:
- همراه داشتن یک کارت هشدار پزشکی و دستبند در هر زمان کارت اورژانس استروئیدی و شناسایی هشدار پزشکی به پرسنل پزشکی اورژانس اجازه می دهد تا بدانند شما به چه نوع مراقبت نیاز دارید. همچنین یک برنامه اقدام مدون داشته باشید.
- داروهای اضافی را به راحتی نگه دارید. از دست دادن حتی یک روز دارو ممکن است خطرناک باشد ، بنابراین هر زمان که مسافرت هستید مقدار کمی دارو در محل کار و همراه خود داشته باشید.
- یک کیت تزریق گلوکوکورتیکوئید به همراه داشته باشید. این کیت حاوی یک سوزن ، سرنگ و فرم تزریقی کورتون برای استفاده در موارد اضطراری است.
- با پزشک خود در تماس باشید. برای اطمینان از کافی بودن دوزهای هورمونهای جایگزین ، اما بیش از حد ، با دکتر خود در ارتباط مداوم باشید. اگر با داروهای خود به طور مداوم مشکل دارید ، ممکن است نیاز به تنظیم دوز یا زمان مصرف داروها داشته باشید.
- سالانه چکاپ انجام دهید. حداقل سالی یک بار به پزشک یا متخصص غدد درون ریز مراجعه کنید. پزشک شما ممکن است برای تعدادی از بیماری های خود ایمنی غربالگری سالانه را توصیه کند.
درمان یک بحران اعتیاد ، که یک فوریت پزشکی است ، به طور معمول شامل تزریق وریدی موارد زیر است:
- کورتیکواستروئیدها
- محلول نمکی
- قند (دکستروز)
درمان های بالقوه آینده
محققان در تلاشند تاخیر ایجاد کنند کورتیکواستروئیدها را آزاد کنید ، که بیشتر شبیه بدن انسان هستند. آنها همچنین روی پمپ های کاشته شده در زیر پوست که می توانند استروئیدها را در دوزهای دقیق تری منتقل کنند ، کار می کنند.
درمان در آینده ممکن است در نهایت شامل استفاده از سلول های بنیادی قشر فوق کلیه همراه با درمان با تنظیم سیستم ایمنی بدن - اصلاح پاسخ ایمنی یا سیستم ایمنی بدن باشد - و همچنین ژن درمانی.
آزمایشات بالینی
مقابله و پشتیبانی
گروه های پشتیبانی از طریق بنیاد ملی بیماری های فوق کلیه در دسترس هستند.
آماده شدن برای قرار ملاقات
شما احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده یا یک پزشک عمومی شروع خواهید کرد. با این حال ، هنگامی که برای تنظیم قرار ملاقات تماس می گیرید ، ممکن است به یک متخصص غدد ارجاع داده شوید.
از آنجا که قرارها می توانند مختصر باشند ، و از آنجا که اغلب زمینه های زیادی برای پوشش وجود دارد ، خوب است خوب باشید برای قرار شما آماده شده است در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما در آماده شدن برای قرار ملاقات و آنچه را که باید از پزشک انتظار داشته باشید آورده شده است. در زمان تعیین وقت ، حتماً س anythingال کنید که آیا از قبل می توانید کاری انجام دهید ، مثلاً رژیم خود را محدود کنید.
علائمی را که تجربه می کنید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد غیر مرتبط هستند ، یادداشت کنید. به دلیلی که قرار ملاقات را تعیین کرده اید.
اطلاعات شخصی اصلی را بنویسید ، از جمله استرس های عمده یا تغییرات زندگی اخیر.
لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها یا مکمل هایی که تهیه می کنید را بنویسید. در حال گرفتن هستید.
در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه داشته باشید. بعضی اوقات یادآوری تمام اطلاعاتی که در حین قرار ملاقات به شما ارائه می شود ممکن است دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را فراموش کرده یا فراموش کرده باشید.
سوالات خود را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

وقت شما با پزشک محدود است ، بنابراین تهیه یک لیست سوالات به شما کمک می کند تا از وقت باهم خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت اتمام زمان ، سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین لیست کنید. در مورد بیماری آدیسون ، برخی از س basicالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

چه عواملی باعث ایجاد علائم یا بیماری من می شود؟
علل احتمالی غیر از محتمل ترین علت چیست؟ برای علائم یا شرایط من؟
به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
آیا احتمالاً شرایط من موقتی است یا مزمن؟
بهترین اقدام چیست؟ ؟
گزینه های اصلی رویکردی که شما پیشنهاد می کنید چیست؟
من سایر شرایط سلامتی را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم به بهترین وجه مدیریت کنم؟
آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
آیا باید به یک متخصص مراجعه کنم؟
آیا جایگزین عمومی برای آن وجود دارد؟ دارویی که برای من تجویز می کنید؟
آیا بروشور یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر س questionsالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید ، در هنگام قرار ملاقات خود دریغ نکنید که س questionsال کنید.

چه از دکتر خود انتظار داشته باشید

پزشک شما ممکن است تعدادی سوال از شما بپرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است وقت بگذارد تا نکاتی را که می خواهید وقت بیشتری صرف کنید ، مرور کنید. پزشک شما ممکن است از شما س askال کند: