اختلالات تنظیم

بررسی اجمالی

اختلالات تعدیل شرایط مربوط به استرس هستند. شما در پاسخ به یک واقعه استرس زا یا غیر منتظره استرس بیشتری نسبت به آنچه معمولاً انتظار می رود تجربه می کنید و این استرس باعث ایجاد مشکلات قابل توجهی در روابط شما ، در محل کار یا مدرسه می شود.

مشکلات کار ، رفتن به مدرسه ، بیماری ، مرگ یکی از اعضای نزدیک خانواده یا هر تعداد تغییر در زندگی می تواند باعث استرس شود. بیشتر اوقات ، افراد در طی چند ماه با چنین تغییراتی سازگار می شوند. اما اگر به اختلال سازگاری مبتلا هستید ، همچنان واکنشهای عاطفی یا رفتاری دارید که می تواند در احساس اضطراب یا افسردگی نقش داشته باشد.

لازم نیست خود به خود آن را سخت کنید. درمان می تواند مختصر باشد و احتمالاً به شما کمک می کند تا پایه عاطفی خود را بازیابید.

علائم

علائم و نشانه ها به نوع اختلال سازگاری بستگی دارد و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. شما در پاسخ به یک واقعه استرس زا بیش از حد معمول استرس را تجربه می کنید و این استرس مشکلات مهمی در زندگی شما ایجاد می کند.

اختلالات سازگاری بر احساس و تفکر شما درباره خود و جهان تأثیر می گذارد و همچنین ممکن است تأثیر بگذارد اعمال یا رفتار شما برخی از مثالها عبارتند از:

احساس غم ، ناامیدی یا عدم لذت بردن از چیزهایی که قبلاً لذت می بردید
گریه مکرر
نگران کننده یا احساس اضطراب ، عصبی ، عصبی بودن یا دچار استرس شدید
مشکل خواب
کم اشتهایی
مشکل در تمرکز
احساس فشار زیاد
مشکل عملکرد در فعالیتهای روزمره
برداشت از حمایتهای اجتماعی
اجتناب از موارد مهم مانند رفتن به محل کار یا پرداخت قبوض
افکار یا رفتار خودکشی

علائم اختلال سازگاری در طی سه ماه پس از یک رویداد استرس زا آغاز می شود و بیش از 6 ماه پس از پایان واقعه استرس زا ادامه می یابد. با این وجود ، اختلالات سازگاری مداوم یا مزمن می تواند بیش از 6 ماه ادامه یابد ، به خصوص اگر عامل استرس زا مانند بیکاری در جریان باشد.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

معمولاً عوامل استرس زا موقتی هستند و ما یاد می گیریم که با آنها کنار بیاییم در طول زمان. علائم اختلال سازگاری بهتر می شود زیرا استرس کاهش یافته است. اما گاهی اوقات این رویداد استرس زا بخشی از زندگی شما باقی می ماند. یا اینکه یک وضعیت استرس زا ایجاد می شود و شما دوباره با همان مبارزات عاطفی روبرو می شوید.

اگر همچنان به مبارزه ادامه می دهید یا اگر هر روز با مشکل روبرو هستید با پزشک خود صحبت کنید. شما می توانید برای کمک به شما در کنار آمدن بهتر با حوادث استرس زا تحت درمان قرار بگیرید و در زندگی دوباره احساس بهتری داشته باشید.

اگر در مورد سازگاری یا رفتار فرزندتان نگرانی دارید ، با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید.

افکار خودکشی یا رفتار

اگر فکر آسیب رساندن به خود یا شخص دیگری را دارید ، بلافاصله با شماره 911 یا شماره اورژانس محلی خود تماس بگیرید ، به اورژانس بروید ، یا به یکی از اقوام یا دوستان معتمد اعتماد کنید. یا با یک شماره تلفن خودکشی تماس بگیرید - در ایالات متحده ، برای رسیدن به یک مشاور آموزش دیده با شماره تلفن 1-800-273-TALK (1-800-273-8255) با مرکز ملی پیشگیری از خودکشی تماس بگیرید.

علل
اختلالات تعدیل ناشی از تغییرات چشمگیر یا عوامل استرس زا در زندگی شما است. ژنتیک ، تجربیات زندگی و خلق و خوی شما ممکن است احتمال بروز اختلال تعدیل را افزایش دهد.

عوامل خطر

برخی از موارد ممکن است احتمال بروز اختلال تعدیل را در شما ایجاد کند.

حوادث استرس زا

وقایع استرس زای زندگی - مثبت و منفی - ممکن است شما را در معرض خطر ابتلا به اختلال سازگاری قرار دهد. به عنوان مثال:

طلاق یا مشکلات زناشویی
روابط یا مشکلات بین فردی
تغییر در شرایط ، مانند بازنشستگی ، بچه دار شدن یا رفتن به مدرسه
شرایط نامساعد ، مانند از دست دادن شغل ، از دست دادن یکی از عزیزان یا مشکلات مالی
مشکلات در مدرسه یا محل کار
تجارب تهدید کننده زندگی ، مانند حمله فیزیکی ، جنگی یا بلایای طبیعی
عوامل استرس زای در حال اجرا ، مانند داشتن بیماری پزشکی یا زندگی در یک محله پر از جنایت

تجارب زندگی شما

تجارب زندگی می تواند بر نحوه کنار آمدن با استرس تأثیر بگذارد. به عنوان مثال ، خطر ابتلا به اختلال سازگاری ممکن است افزایش یابد اگر:

در دوران کودکی استرس قابل توجهی داشته باشید
سایر مشکلات روحی و روانی
تعدادی از شرایط دشوار زندگی به طور همزمان اتفاق بیفتد

عوارض

اگر اختلالات سازگاری برطرف نشوند ، در نهایت می توانند منجر به مشکلات جدی تری در سلامت روان مانند اختلالات اضطرابی ، افسردگی یا سو substance مصرف مواد.

پیشگیری

هیچ روش تضمینی برای جلوگیری از اختلالات سازگاری وجود ندارد. اما توسعه مهارت های مقابله ای سالم و یادگیری تاب آوری ممکن است در زمان استرس شدید به شما کمک کند.

اگر می دانید یک وضعیت استرس زا پیش می آید - مانند حرکت یا بازنشستگی - قدرت درونی خود را بخوانید ، عادت های سالم خود را افزایش دهید و حمایت های اجتماعی خود را از قبل جمع کنید. به خود یادآوری کنید که این معمولا محدود به زمان است و می توانید از پس آن برآیید. همچنین برای بررسی روش های سالم برای کنترل استرس خود ، با پزشک یا متخصص بهداشت روان مشورت کنید.

تشخیص

تشخیص اختلالات سازگاری مبتنی بر شناسایی عوامل اصلی استرس زا در زندگی ، علائم و چگونگی تأثیر آنها بر توانایی شما است. پزشک در مورد سوابق پزشکی ، بهداشت روانی و اجتماعی شما سال خواهد کرد. وی ممکن است از معیارهای موجود در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) ، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا استفاده کند.

برای تشخیص اختلالات سازگاری ، DSM-5 این معیارها را لیست می کند:

داشتن علائم عاطفی یا رفتاری در عرض سه ماه از بروز یک عامل استرس زا در زندگی شما
تجربه استرس بیش از حد معمول در پاسخ به یک واقعه استرس زای زندگی و / یا داشتن استرس که باعث ایجاد مشکلات قابل توجهی در روابط شما ، در محل کار یا مدرسه می شود
علائم در نتیجه اختلال دیگری در سلامت روان یا بخشی از غم و اندوه طبیعی نیستند

انواع اختلالات سازگاری

DSM-5 شش نوع مختلف از اختلالات سازگاری را لیست می کند. اگرچه همه آنها با هم مرتبط هستند ، اما هر نوع دارای علائم و نشانه های منحصر به فردی است. اختلالات تعدیل می تواند:

با روحیه افسرده باشد. علائم به طور عمده شامل احساس غم ، اشک و ناامیدی و احساس عدم لذت در چیزهایی است که قبلاً از آنها لذت می بردید.
همراه با اضطراب. علائم به طور عمده شامل عصبی بودن ، نگرانی ، دشواری در تمرکز یا به خاطر سپردن چیزها و احساس خستگی زیاد است. کودکانی که دچار اختلال سازگاری با اضطراب هستند ممکن است به شدت از جدا شدن از والدین و عزیزانشان بترسند.
با اضطراب و روحیه افسرده مخلوط. علائم شامل ترکیبی از افسردگی و اضطراب است.
با اختلال در رفتار. علائم به طور عمده شامل مشکلات رفتاری ، مانند جنگیدن یا رانندگی بی پروا است. جوانان ممکن است از مدرسه بگذرند یا اموال را خراب کنند.
با اختلال در رفتارها و احساسات. علائم شامل ترکیبی از افسردگی و اضطراب و همچنین مشکلات رفتاری است.
مشخص نشده است. علائم با انواع دیگر اختلالات سازگاری متناسب نیست ، اما اغلب شامل مشکلات جسمی ، مشکلات خانواده یا دوستان ، یا مشکلات کار یا مدرسه است.

طول علائم

چه مدت علائم و نشانه های اختلال تنظیم را دارید همچنین می تواند متفاوت باشد. اختلالات تعدیل می تواند:

حاد باشد. علائم و نشانه ها شش ماه یا کمتر طول می کشد. با از بین بردن عامل استرس زا آنها باید آرام شوند.
مداوم (مزمن). علائم و نشانه ها بیش از شش ماه طول می کشد. آنها همچنان شما را اذیت می کنند و زندگی شما را مختل می کنند.

درمان

بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات سازگاری درمان را مفید می دانند و آنها اغلب فقط به درمان مختصر نیاز دارند. دیگران ، از جمله کسانی که دارای اختلالات سازگاری مداوم یا عوامل استرس زای مداوم هستند ، ممکن است از درمان طولانی تر بهره مند شوند. درمان های مربوط به اختلالات سازگاری شامل روان درمانی ، داروها یا هر دو می باشد.

روان درمانی

روان درمانی ، که گفتگو درمانی نیز نامیده می شود ، درمان اصلی اختلالات سازگاری است. این می تواند به عنوان درمان فردی ، گروهی یا خانوادگی ارائه شود. درمان می تواند:

حمایت عاطفی ایجاد کند
به شما کمک می کند تا به روال عادی خود برگردید
به شما کمک می کند بیاموزید که چرا رویداد استرس زا خیلی بر شما تأثیر گذاشته / li>
به شما کمک می کند مهارتهای کنترل استرس و مقابله با استرس را برای مقابله با حوادث استرس زا یاد بگیرید

داروها

داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد اضطراب برای کمک به علائم افسردگی و اضطراب اضافه شده است.

همانند درمان ، ممکن است فقط برای چند ماه به داروها نیاز داشته باشید ، اما بدون اینکه ابتدا با پزشک خود صحبت کنید ، هیچ دارویی را قطع نکنید. اگر به طور ناگهانی متوقف شود ، برخی از داروها مانند داروهای ضد افسردگی خاص ممکن است علائمی مانند ترک داشته باشند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

در اینجا چند مرحله را می توانید برای مراقبت از احساسات خود بخوبی بیان کنید. -بودن.

نکاتی برای بهبود انعطاف پذیری

انعطاف پذیری توانایی سازگاری مناسب با فشارهای روانی ، ناملایمات ، ضربه ها یا تراژدی ها است - اساساً توانایی بازگشت به عقب پس از تجربه یک اتفاق دشوار است. انعطاف پذیری ساختمان ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد ، اما این راهکارها را در نظر داشته باشید:

با حمایت های اجتماعی سالم مانند دوستان مثبت و عزیزان در ارتباط باشید.
کاری انجام دهید که به شما کمک کند هر روز احساس موفقیت ، لذت و هدف دارید.
یک سبک زندگی سالم داشته باشید که شامل خواب خوب ، رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی منظم باشد.
از تجربیات گذشته در مورد چگونگی خود بیاموزید می تواند مهارت های مقابله ای شما را بهبود بخشد.
در مورد آینده امیدوار باشید و برای یک نگرش مثبت تلاش کنید.
نقاط قوت شخصی خود را بشناسید و رشد دهید.
با ترس خود روبرو شوید و چالش ها را بپذیرید.
به جای جلوگیری از مشکلات ، برنامه ای برای حل مشکلات هنگام ایجاد آنها تنظیم کنید.

پشتیبانی پیدا کنید

این ممکن است به شما کمک کند با خانواده دلسوز صحبت کنید و دوستان ، از یک انجمن ایمانی پشتیبانی دریافت کنید ، یا یک گروه پشتیبانی پیدا کنید که متناسب با شرایط شما باشد.

در مورد حوادث استرس زا با فرزند خود صحبت کنید

اگر فرزند شما در یک مشکل مواجه است سعی کنید کودک خود را به آرامی تشویق کنید تا در مورد آنچه که او تجربه کرده صحبت کند. بسیاری از والدین تصور می کنند که صحبت در مورد یک تغییر دشوار ، مانند طلاق ، باعث بدتر شدن کودک می شود. اما فرزند شما نیاز به فرصتی برای ابراز احساس غم و اندوه و شنیدن اطمینان شما دارد که شما یک منبع ثابت عشق و پشتیبانی خواهید بود.

آماده شدن برای قرار ملاقات

این که آیا شما شروع می کنید با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه یا یک متخصص بهداشت روان برای ارزیابی و درمان ، در اینجا برخی از راهنمایی ها برای کمک به شما در آمادگی برای قرار ملاقات و مواردی که می توانید از پزشک انتظار داشته باشید آورده شده است.

در صورت امکان ، ممکن است بخواهید در هنگام ملاقات یادداشت هایی را یادداشت کنید یا یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را به همراه بیاورید تا به شما کمک کند اطلاعات را به خاطر بسپارید.

آنچه می توانید انجام دهید

برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود ، لیستی از این موارد را تهیه کنید:

علائمی را که تجربه کرده اید و برای چه مدت.
اطلاعات شخصی اصلی ، از جمله استرس های عمده یا تغییرات زندگی اخیر ، مثبت یا منفی.
اطلاعات پزشکی ، از جمله سایر شرایط بهداشت جسمی یا روانی که با آنها تشخیص داده شده اید. هر نوع دارو ، ویتامین ، گیاه یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید و دوزهای مصرفی آن را در آن بگنجانید.
س Quesالاتی که می توانید از پزشک بخواهید تا بیشترین وقت خود را با هم بگذارد.

برخی از س toالاتی که می توان از پزشک خود پرسید ممکن است شامل این موارد باشد:

به نظر شما چه عواملی باعث بروز علائم من می شود؟
آیا علل احتمالی دیگری وجود دارد؟
آیا احتمالاً شرایط من موقتی است یا طولانی مدت؟
آیا شما درمان را توصیه می کنید؟ اگر بله ، با چه رویکردی؟
چقدر زود انتظار دارید علائم من بهبود یابد؟
آیا باید به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنم؟
آیا شما توصیه می کنید تغییرات موقت در خانه ، محل کار یا مدرسه برای کمک به بهبودی من؟
آیا بروشور یا سایر مطالب چاپی وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟
چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک احتمالاً چندین س youال از شما خواهد پرسید. آماده باشید تا به آنها پاسخ دهید تا وقت خود را برای مرور هر نکته ای که می خواهید تمرکز کنید ، ذخیره کنید. پزشک شما ممکن است بپرسد:

علائم شما چیست؟
چه زمانی شما یا عزیزانتان اولین بار علائم خود را مشاهده کردید؟
چه تغییرات عمده ای ایجاد شده است اخیراً در زندگی شما اتفاق مثبت و منفی افتاده است؟
چگونه سعی کرده اید با این تغییرات کنار بیایید؟
هر چند وقت یکبار احساس غم یا افسردگی می کنید؟
آیا فکر خودکشی دارید؟
هر چند وقت یکبار احساس اضطراب یا نگرانی می کنید؟
آیا در خواب مشکل دارید؟
آیا در اتمام کارها مشکلی ندارید؟ در خانه ، محل کار یا مدرسه ای که قبلاً برای شما قابل کنترل بوده است؟
آیا از وقایع اجتماعی یا خانوادگی اجتناب می کنید؟
آیا در مدرسه یا محل کار مشکلی داشته اید؟
آیا تصمیمی تکانشی گرفته اید یا رفتار بی پروایی انجام داده اید که به نظر شما نرسد؟
آیا الکل می نوشید یا از داروهای تفریحی استفاده می کنید؟ هر چند وقت یکبار؟
آیا در گذشته برای سایر اختلالات بهداشت روان تحت درمان قرار گرفته اید؟ اگر بله ، چه نوع درمانی بیشتر مفید بود؟