بی اشتهایی عصبی

بررسی اجمالی

آنورکسیا (an-o-REK-see-uh) عصبی - که اغلب به راحتی آنورکسیا نامیده می شود - نوعی اختلال خوردن است که با وزن غیر طبیعی بدن ، ترس شدید از افزایش وزن و درک تحریف شده از وزن. افراد مبتلا به بی اشتهایی برای کنترل وزن و شکل خود اهمیت زیادی قائلند ، با استفاده از تلاشهای شدید که به طور قابل توجهی در زندگی آنها تداخل ایجاد می کند.

برای جلوگیری از افزایش وزن یا ادامه کاهش وزن ، افراد کم اشتها معمولاً به شدت محدود می کنند مقدار غذایی که می خورند. آنها ممکن است با استفراغ بعد از غذا خوردن یا سو eating استفاده از ملین ها ، داروهای کمک به رژیم غذایی ، دیورتیک ها یا تنقیه ، کالری دریافتی را کنترل کنند. آنها همچنین ممکن است با ورزش بیش از حد سعی در کاهش وزن داشته باشند. هر چقدر هم که وزن کم شود ، فرد همچنان از افزایش وزن ترس دارد.

بی اشتهایی در واقع مربوط به غذا نیست. این روشی بسیار ناسالم و گاه تهدید کننده زندگی برای تلاش برای کنار آمدن با مشکلات عاطفی است. وقتی دچار بی اشتهایی هستید ، اغلب لاغری را با ارزش شخصی برابر می دانید.

بی اشتهایی ، مانند سایر اختلالات خوردن ، می تواند زندگی شما را بگیرد و غلبه بر آن بسیار دشوار است. اما با درمان می توانید درک بهتری از خودتان پیدا کنید ، به عادات غذایی سالم برگردید و برخی از عوارض جدی بی اشتهایی را معکوس کنید.

علائم

علائم و نشانه های جسمی بی اشتهایی عصبی مربوط به گرسنگی است. بی اشتهایی همچنین شامل موارد عاطفی و رفتاری شامل درک غیر واقعی از وزن بدن و ترس بسیار شدید از افزایش وزن یا چربی شدن است.

ممکن است تشخیص علائم و نشانه ها دشوار باشد زیرا آنچه که وزن کم بدن محسوب می شود برای هر فرد متفاوت است و برخی از افراد ممکن است بسیار لاغر به نظر نرسند. همچنین ، مبتلایان به بی اشتهایی اغلب لاغری ، عادات غذایی یا مشکلات جسمی خود را پنهان می کنند.

علائم جسمی

علائم و نشانه های جسمی بی اشتهایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• کاهش شدید وزن یا عدم افزایش وزن مورد انتظار رشد
• ظاهر نازک
• شمارش غیر طبیعی خون
• خستگی
• بی خوابی
• سرگیجه یا غش کردن
• تغییر رنگ انگشتان مایل به کبود
• موهایی که نازک می شوند ، می شکند یا می ریزند
• موهای نرم و ضعیف بدن را می پوشاند
• عدم قاعدگی
• یبوست و دردهای شکمی
• پوست خشک یا مایل به زرد
• عدم تحمل سرما
• بی نظمی ریتم قلب
• فشار خون پایین
• کمبود آب بدن
• تورم بازوها یا پاها
• فرسایش دندان ها و پینه های مچ دست ناشی از استفراغ ناشی از آن

برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی و پر خونی ، مانند افرادی که دچار بی اشتهایی هستند بیماری پرخوری دارد. اما افراد مبتلا به بی اشتهایی به طور کلی با وزن غیر طبیعی کم بدن دست و پنجه نرم می کنند ، در حالی که افراد مبتلا به پرخوری عصبی از حد طبیعی بالاتر از وزن طبیعی هستند.

علائم عاطفی و رفتاری

علائم رفتاری بی اشتهایی ممکن است شامل تلاش باشد برای کاهش وزن با:

• محدودیت شدید در مصرف غذا از طریق رژیم یا روزه داری
• ورزش بیش از حد
• استفراغ پرخوری و خودبخودی برای خلاص شدن از شر غذا ، که ممکن است شامل استفاده از ملین ، تنقیه ، کمکهای غذایی یا محصولات گیاهی باشد

علائم و نشانه های احساسی و رفتاری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اشتغال به غذا ، که گاهی اوقات شامل پختن وعده های غذایی مفصل برای دیگران است اما نخوردن آنها
• مرتباً کنار گذاشتن وعده های غذایی یا امتناع از خوردن غذا
• انکار گرسنگی یا بهانه های عدم غذا خوردن
• خوردن فقط چند مورد از غذاهای ایمن خاص ، معمولاً غذاهای کم چربی و کالری
• اتخاذ وعده های غذایی سفت و سخت یا تشریفات غذا خوردن مانند تف غذا را بعد از جویدن بیرون ببرید
• عدم تمایل به خوردن غذا در انظار عمومی
• دروغ گفتن در مورد مقدار غذا خوردن
• ترس از چاق شدن که ممکن است شامل وزن مکرر یا اندازه گیری بدن
• بررسی مکرر آینه در مورد نقص قابل درک
• شکایت از چاق بودن یا داشتن قسمتهایی از بدن چاق
• پوشاندن در لایه هایی از لباس
• خلق و خوی تخت (فقدان احساسات)
• کناره گیری اجتماعی
• تحریک پذیری
• کاهش علاقه به رابطه جنسی

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

متأسفانه ، بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی ، حداقل در ابتدا ، درمانی نمی خواهند. تمایل آنها به لاغر ماندن بیش از نگرانی در مورد سلامتی است. اگر عزیزی دارید که نگران آن هستید ، او را ترغیب کنید با یک دکتر صحبت کند.

اگر با هر یک از مشکلات ذکر شده در بالا روبرو هستید یا فکر می کنید ممکن است غذا بخورید بی نظمی ، کمک بگیرید. اگر بی اشتهایی خود را از نزدیکان خود پنهان می کنید ، سعی کنید شخصی را پیدا کنید که به او اعتماد دارید و می توانید در مورد آنچه که اتفاق می افتد با او صحبت کند.

علل

علت دقیق بی اشتهایی مشخص نیست. همانند بسیاری از بیماری ها ، احتمالاً ترکیبی از عوامل بیولوژیکی ، روانشناختی و محیطی است.

• بیولوژیکی. اگرچه هنوز مشخص نیست که کدام ژن ها درگیر آن هستند ، اما ممکن است تغییرات ژنتیکی وجود داشته باشد که باعث شود برخی از افراد در معرض خطر بیشتری برای بی اشتهایی باشند. برخی از افراد ممکن است به کمال گرایی ، حساسیت و پشتکار تمایل ژنتیکی داشته باشند - همه ویژگی های مرتبط با بی اشتهایی است.
• روانشناختی. برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است دارای ویژگی های شخصیتی وسواسی باشند که رعایت رژیم های غذایی سخت و کنار گذاشتن غذا را با وجود گرسنگی آسان می کند. آنها ممکن است تمایل زیادی به کمال گرایی داشته باشند ، که باعث می شود آنها فکر کنند هرگز به اندازه کافی لاغر نیستند. و ممکن است سطح اضطراب بالایی داشته باشند و برای کاهش آن دست به غذا خوردن محدود بزنند.
• محیطی. فرهنگ مدرن غربی بر لاغری تأکید دارد. موفقیت و ارزش اغلب با لاغر بودن برابر است. فشار همسالان ممکن است به تمایل به لاغری ، به ویژه در دختران جوان ، دامن بزند.

عوامل خطر

کم اشتهایی در دختران و زنان بیشتر دیده می شود. با این حال ، پسران و مردان به طور فزاینده ای دچار اختلالات خوردن شده اند ، احتمالاً مربوط به فشارهای فزاینده اجتماعی است.

بی اشتهایی نیز در میان نوجوانان بیشتر است. هنوز هم ، افراد در هر سنی می توانند به این اختلال غذا خوردن مبتلا شوند ، هرچند در افراد بالای 40 سال نادر است. نوجوانان به دلیل تمام تغییراتی که بدن آنها در دوران بلوغ ایجاد می کند ، در معرض خطر بیشتری هستند. آنها همچنین ممکن است با افزایش فشار همسالان احساس حساسیت بیشتری نسبت به انتقادات و یا حتی اظهارنظرهای گاه به گاه در مورد وزن یا شکل بدن داشته باشند.

برخی عوامل خطر بی اشتهایی را افزایش می دهند ، از جمله:

• ژنتیک تغییر در ژن های خاص ممکن است افراد خاصی را در معرض خطر بیشتری از بی اشتهایی قرار دهد. کسانی که دارای یکی از اقوام درجه یک - والدین ، ​​خواهر و برادر یا فرزند - هستند که به این اختلال مبتلا هستند ، خطر بی اشتهایی آنها بسیار بیشتر است.
• رژیم غذایی و گرسنگی. رژیم غذایی عامل خطر ابتلا به اختلال خوردن است. شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد بسیاری از علائم بی اشتهایی در واقع علائم گرسنگی است. گرسنگی بر مغز تأثیر می گذارد و بر تغییرات خلقی ، سفتی در تفکر ، اضطراب و کاهش اشتها تأثیر می گذارد. گرسنگی و کاهش وزن ممکن است نحوه عملکرد مغز در افراد آسیب پذیر را تغییر دهد ، که ممکن است رفتارهای محدود کننده غذا را تداوم بخشد و بازگشت به عادات غذایی معمول را دشوار کند.
• انتقال. خواه این مدرسه ، خانه یا شغل جدید باشد. قطع رابطه یا مرگ یا بیماری یکی از عزیزان ، تغییر می تواند استرس عاطفی ایجاد کند و خطر بی اشتهایی را افزایش دهد.

عوارض

بی اشتهایی می تواند عوارض بی شماری داشته باشد. در شدیدترین حالت ممکن است کشنده باشد. مرگ ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد - حتی وقتی کسی به شدت کمبود وزن ندارد. این ممکن است در اثر ریتم غیر طبیعی قلب (آریتمی) یا عدم تعادل الکترولیت ها باشد - مواد معدنی مانند سدیم ، پتاسیم و کلسیم که تعادل مایعات را در بدن شما حفظ می کند.

سایر عوارض بی اشتهایی عبارتند از:

• کم خونی
• مشکلات قلبی ، مانند افتادگی دریچه میترال ، ریتم غیر طبیعی قلب یا نارسایی قلبی
• از دست دادن استخوان (پوکی استخوان) ، احتمال شکستگی را افزایش می دهد
• از دست دادن عضله
• در زنان ، عدم وجود یک دوره قاعدگی
• در مردان ، کاهش تستوسترون
• مشکلات دستگاه گوارش ، مانند یبوست ، نفخ یا حالت تهوع
• ناهنجاری های الکترولیت ها ، مانند پتاسیم خون پایین ، سدیم و کلرید
• مشکلات کلیوی

اگر فرد مبتلا به بی اشتهایی به شدت دچار سو malتغذیه شود ، هر عضوی در بدن ممکن است آسیب ببیند ، از جمله مغز ، قلب و کلیه ها. این آسیب حتی اگر بی اشتهایی تحت کنترل باشد ممکن است کاملاً برگشت پذیر نباشد.

علاوه بر انبوه عوارض جسمی ، افراد مبتلا به بی اشتهایی نیز معمولاً دارای سایر اختلالات بهداشت روانی هستند. آنها می توانند شامل موارد زیر باشند:

• افسردگی ، اضطراب و سایر اختلالات خلقی
• اختلالات شخصیتی
• اختلالات وسواسی-اجباری
• الکل و سو mis استفاده از مواد
• خودزنی ، افکار خودکشی یا اقدام به خودکشی

پیشگیری

هیچ روش تضمینی برای جلوگیری از بی اشتهایی عصبی وجود ندارد. پزشکان مراقبت های اولیه (متخصصان اطفال ، پزشکان خانواده و متخصصان داخلی) ممکن است در موقعیت خوبی برای شناسایی شاخص های اولیه بی اشتهایی و جلوگیری از پیشرفت بیماری کامل باشند. به عنوان مثال ، آنها می توانند در مورد قرارهای معمول پزشکی در مورد عادات غذایی و رضایت از ظاهرشان س questionsال کنند.

اگر مشاهده کردید که یکی از اعضای خانواده یا دوست شما از عزت نفس پایینی برخوردار است ، عادات غذایی شدید و نارضایتی از ظاهر را دارند ، صحبت کردن با او در مورد این مسائل. اگرچه ممکن است نتوانید از بروز اختلال در خوردن جلوگیری کنید ، اما می توانید در مورد رفتار سالم یا گزینه های درمانی صحبت کنید.

محتوای:

تشخیص

اگر پزشک شما به بی اشتهایی عصبی مشکوک باشد ، به طور معمول چندین آزمایش و معاینه را برای کمک به تشخیص دقیق انجام می دهد ، علل پزشکی را برای کاهش وزن رد می کند و عوارض مرتبط را بررسی می کند.

این امتحانات و آزمون ها به طور کلی شامل موارد زیر است:

• معاینه فیزیکی. این ممکن است شامل اندازه گیری قد و وزن شما باشد. بررسی علائم حیاتی شما مانند ضربان قلب ، فشار خون و دما ؛ بررسی مشکلات پوست و ناخن ها ؛ گوش دادن به قلب و ریه ها و شکم خود را معاینه کنید.
• تست های آزمایشگاهی. این موارد ممکن است شامل شمارش کامل خون (CBC) و آزمایش خون ویژه تر برای بررسی الکترولیت ها و پروتئین و همچنین عملکرد کبد ، کلیه و تیروئید باشد. تجزیه و تحلیل ادرار نیز ممکن است انجام شود.
• ارزیابی روانشناختی. یک پزشک یا یک متخصص بهداشت روان احتمالاً از افکار ، احساسات و عادات غذایی شما س askال می کند. همچنین ممکن است از شما خواسته شود که پرسشنامه های ارزیابی روانشناختی را تکمیل کنید.
• سایر مطالعات. ممکن است از اشعه ایکس برای بررسی تراکم استخوان ، بررسی شکستگی های استرسی یا شکستگی استخوان یا بررسی پنومونی یا مشکلات قلبی استفاده شود. الکتروکاردیوگرام ها ممکن است برای یافتن بی نظمی های قلب انجام شود.

متخصص بهداشت روان شما همچنین ممکن است از معیارهای تشخیصی بی اشتهایی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) ، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا.

درمان

درمان بی اشتهایی به طور کلی با استفاده از یک رویکرد تیمی انجام می شود ، که شامل پزشکان ، متخصصان بهداشت روان و متخصصان رژیم درمانی است ، همه با تجربه در اختلالات خوردن. درمان مداوم و آموزش تغذیه برای ادامه بهبود بسیار مهم است.

در اینجا نگاهی می اندازیم به آنچه که معمولاً در درمان افراد مبتلا به بی اشتهایی دخیل است.

بستری شدن در بیمارستان و سایر برنامه ها

اگر زندگی شما بلافاصله در معرض خطر است ، ممکن است برای مواردی مانند اختلال ریتم قلب ، کمبود آب بدن ، عدم تعادل الکترولیتی یا اورژانس روانپزشکی به درمان در اورژانس بیمارستان نیاز داشته باشید. برای عوارض پزشکی ، مشکلات شدید روانپزشکی ، سو malتغذیه شدید یا امتناع مستمر از خوردن غذا ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان باشد. آنها ممکن است برنامه های روزانه یا برنامه های اقامتی را به جای بستری کامل در بیمارستان ارائه دهند. برنامه های خاص اختلال خوردن ممکن است درمان طولانی تری را برای مدت زمان طولانی تری ارائه دهند.

مراقبت های پزشکی

به دلیل انبوه عوارض ناشی از بی اشتهایی ، ممکن است شما نیاز به کنترل مکرر علائم حیاتی داشته باشید ، سطح هیدراتاسیون و الکترولیتها ، و همچنین شرایط فیزیکی مرتبط. در موارد شدید ، افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است در ابتدا به تغذیه از طریق لوله ای که در بینی آنها قرار دارد و به معده (لوله نازوگاستریک) می رود ، نیاز داشته باشند.

مراقبت معمولاً توسط پزشک مراقبت های اولیه یا یک متخصص بهداشت روان انجام می شود. ، با سایر متخصصان درگیر.

بازیابی وزن سالم

اولین هدف درمان بازگشت به وزن سالم است. بدون بازگشت به وزن سالم و یادگیری تغذیه مناسب ، نمی توانید از بی اشتهایی بهبود پیدا کنید. افرادی که در این روند دخیل هستند ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• پزشک مراقبت های اولیه شما ، که می تواند مراقبت های پزشکی را ارائه دهد و بر میزان کالری و افزایش وزن شما نظارت کند
• روانشناس یا سایر متخصصان بهداشت روان ، چه کسی می تواند با شما همکاری کند تا استراتژی های رفتاری را برای کمک به شما برای بازگشت به وزن سالم ایجاد کند
• یک متخصص تغذیه ، که می تواند راهنمایی برای بازگشت به الگوهای منظم غذا خوردن ، از جمله ارائه برنامه های غذایی خاص و کالری مورد نیاز را ارائه دهد. شما اهداف وزنی خود را برآورده می کنید
• خانواده شما ، که احتمالاً در کمک به شما در حفظ عادات غذایی طبیعی نقش دارند

روان درمانی

این نوع درمان ها ممکن است برای بی اشتهایی مفید باشد:

• درمان مبتنی بر خانواده. این تنها درمان مبتنی بر شواهد برای نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی است. از آنجا که نوجوان مبتلا به بی اشتهایی در شرایطی که در شرایط جدی قرار دارد ، قادر به انتخاب خوب در مورد غذا و سلامتی نیست ، این روش درمانی والدین را برای کمک به کودک خود در زمینه تغذیه مجدد و ترمیم وزن به کودک تحریک می کند تا زمانی که کودک بتواند در مورد سلامتی انتخاب های خوبی انجام دهد. / li>
• درمان فردی. نشان داده شده است که برای بزرگسالان ، درمان شناختی رفتاری - به طور خاص رفتار درمانی شناختی تقویت شده - کمک می کند. هدف اصلی عادی سازی الگوها و رفتارهای غذایی برای حمایت از افزایش وزن است. هدف دوم کمک به تغییر باورها و افکار تحریف شده ای است که موجب محدودیت خوردن می شوند.

داروها

هیچ دارویی برای درمان بی اشتهایی تأیید نشده است زیرا هیچ یک از آنها بسیار کارساز نبوده است. خوب. با این حال ، داروهای ضد افسردگی یا سایر داروهای روانپزشکی می توانند به درمان سایر اختلالات بهداشت روان مانند افسردگی یا اضطراب نیز کمک کنند.

چالش های درمان بی اشتهایی

یکی از بزرگترین چالشها در درمان بی اشتهایی این است که افراد ممکن است تمایلی به درمان نداشته باشند. موانع درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• فکر کردن اینکه نیازی به درمان ندارید
• ترس از افزایش وزن
• عدم اشتها را به عنوان یک بیماری نمی بینید بلکه بیشتر یک سبک زندگی است انتخاب

مبتلایان به بی اشتهایی می توانند بهبود یابند. با این حال ، آنها در معرض خطر افزایش عود در دوره های استرس زیاد یا در شرایط تحریک کننده هستند. درمان مداوم یا قرار ملاقات های دوره ای در زمان استرس ممکن است به سلامت شما کمک کند.

آزمایشات بالینی

شیوه زندگی و درمان های خانگی

در صورت بی اشتهایی ، ممکن است مراقبت صحیح از خود دشوار است. علاوه بر درمان حرفه ای ، این مراحل را دنبال کنید:

• به برنامه درمانی خود پایبند باشید. از جلسات درمانی صرف نظر نکنید و سعی کنید از برنامه های غذایی دور نشوید ، حتی اگر باعث ناراحتی شما شود.
• در مورد مکمل های ویتامین و مواد معدنی مناسب با پزشک خود صحبت کنید. اگر خوب غذا نمی خورید ، به احتمال زیاد بدن شما تمام مواد مغذی مورد نیاز مانند ویتامین D یا آهن را دریافت نمی کند. با این حال ، دریافت بیشتر ویتامین ها و مواد معدنی از طریق غذا معمولاً توصیه می شود.
• خود را از مراقبت از اعضای خانواده و دوستانی که می خواهند سلامتی شما را ببینند جدا نکنید. بدانید که آنها بهترین منافع شما را در سر دارند.
• در برابر اصرار در برابر خود مقاومت کنید و مرتباً خود را در آینه چک کنید. اینها ممکن است کاری جز سوخت رسانی به شما برای حفظ عادات ناسالم نباشد.

داروی جایگزین

مکمل های غذایی و محصولات گیاهی که برای سرکوب اشتها یا کمک به کاهش وزن طراحی شده اند ممکن است باشد مورد سو ab استفاده افراد مبتلا به بی اشتهایی قرار گرفته است. مکمل ها یا گیاهان کاهش وزن می توانند عوارض جانبی جدی داشته و با سایر داروها تداخل خطرناکی داشته باشند. این محصولات روند دقیق بررسی را طی نمی کنند و ممکن است دارای موادی باشند که روی بطری قرار نگرفته اند.

به خاطر داشته باشید که طبیعی همیشه به معنای ایمن نیست. اگر از مکمل های غذایی یا گیاهان دارویی استفاده می کنید ، خطرات احتمالی را با پزشک خود در میان بگذارید.

رویکردهای کاهش اضطراب که مکمل درمان بی اشتهایی هستند ، می توانند احساس رفاه را افزایش دهند و باعث آرامش شوند. نمونه هایی از این روش ها شامل ماساژ ، یوگا و مراقبه است.

کنار آمدن و پشتیبانی

هنگامی که با پیام های مختلفی از طرف رسانه ها مواجه شدید ، مقابله با بی اشتهایی دشوار است. ، و شاید خانواده یا دوستان خودتان باشید. حتی ممکن است شنیده باشید که افراد شوخی می کنند که آرزو می کنند مدتی بی اشتهایی داشته باشند تا بتوانند وزن کم کنند.

چه بی اشتهایی دارید و چه عزیزتان بی اشتهایی دارد ، از پزشک یا متخصص بهداشت روان خود بخواهید مشاوره در مورد استراتژی های مقابله و حمایت عاطفی. یادگیری راهکارهای مقابله ای مثر و جلب حمایت مورد نیاز خانواده و دوستان برای درمان موفقیت آمیز حیاتی است.

آماده شدن برای قرار ملاقات

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما در آمادگی برای قرار ملاقات آورده شده است و بدانید که از پزشک یا متخصص بهداشت روان چه انتظاری دارید.

ممکن است بخواهید از یکی از اعضای خانواده یا دوستتان بخواهید که با شما همراه شود. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را فراموش کرده یا فراموش کرده باشید. همچنین ممکن است یکی از اعضای خانواده بتواند تصویر کاملی از زندگی خانه شما را به پزشک ارائه دهد.

کاری که می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات ، لیستی از این موارد را تهیه کنید:

• علائمی که تجربه می کنید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد با دلیل قرار ملاقات ارتباطی نداشته باشند. سعی کنید از چه زمانی علائم خود را به یاد بیاورید.
• اطلاعات اصلی شخصی ، از جمله استرس های عمده یا تغییرات زندگی اخیر.
• همه داروها ، ویتامین ها ، محصولات گیاهی ، داروهای بدون نسخه و سایر مکمل هایی که مصرف می کنید و مقدار مصرف آنها.
• س toالاتی که باید از پزشک خود بپرسید تا به یاد داشته باشید همه مواردی را که می خواستید پوشش دهید.

برخی س questionsالات ممکن است بخواهید از پزشک خود یا یک متخصص بهداشت روان سوال کنید:

• چه نوع آزمایشاتی لازم دارم؟ آیا این آزمایشات به آماده سازی خاصی نیاز دارند؟
• آیا این شرایط موقتی است یا طولانی مدت؟
• چه روش های درمانی موجود است و کدام یک را توصیه می کنید؟
• آیا وجود دارد؟ یک جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید؟
• آیا بروشور یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک یا متخصص بهداشت روان احتمالاً سوالات زیادی را از شما بپرسد ، از جمله:

• چه مدت نگران وزن خود هستید؟
• آیا شما ورزش؟ چند وقت یک بار؟
• از چه راه هایی برای کاهش وزن استفاده کرده اید؟
• آیا علائم جسمی دارید؟
• آیا تا به حال به دلیل ناراحتی سیر بودن استفراغ کرده اید؟
• آیا دیگران از لاغر شدن بیش از حد ابراز نگرانی کرده اند؟
• آیا اغلب به غذا فکر می کنید؟
• آیا شما هرگز مخفیانه غذا می خورید؟
• آیا هیچ یک از اعضای خانواده شما تا به حال علائم اختلال در خوردن غذا را داشته اند یا به دلیل اختلال در غذا خوردن تشخیص داده شده اند؟

برای رزرو وقت و استفاده از نکاتی که در نظر دارید ، آماده پاسخ دادن به این س questionsالات هستید. می خواهید روی آن تمرکز کنید.