آتلکتازی

بررسی اجمالی

آتلکتازی (at-uh-LEK-tuh-sis) یک فروپاشی کامل یا جزئی از کل ریه یا ناحیه (لوب) ریه است. این اتفاق زمانی رخ می دهد که کیسه های هوای ریز (آلوئول ها) درون ریه تخلیه شده یا احتمالاً با مایع آلوئول پر می شوند.

آتلکتازی یکی از رایج ترین عوارض تنفسی (تنفسی) بعد از جراحی است. همچنین عارضه احتمالی سایر مشکلات تنفسی ، از جمله فیبروز کیستیک ، تومورهای ریه ، آسیب های قفسه سینه ، مایع در ریه و ضعف تنفسی است. در صورت تنفس در جسم خارجی ممکن است دچار آتلکتازی شوید.

آتلکتازی می تواند تنفس را دشوار کند ، خصوصاً اگر قبلاً بیماری ریوی داشته باشید. درمان به علت و شدت فروپاشی بستگی دارد.

علائم

ممکن است علائم یا نشانه های آتلکتازی وجود نداشته باشد. اگر علائم و نشانه هایی دارید ، ممکن است شامل این موارد باشد:

• مشکل تنفس
• تنفس سریع و کم عمق
• خس خس سینه
• سرفه

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

همیشه در صورت بروز مشکل در تنفس ، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. سایر موارد غیر از آتلکتازی می تواند باعث مشکلات تنفسی شود و نیاز به تشخیص دقیق و درمان سریع دارد. اگر تنفس شما به طور فزاینده ای دشوار می شود ، به کمک فوریت های پزشکی مراجعه کنید.

علل

آتلکتازی از طریق راه هوایی مسدود شده (انسداد) یا فشار از خارج ریه (بدون انسداد) ایجاد می شود.

بیهوشی عمومی یکی از دلایل عمده آتلکتازی است. این الگوی تنفسی منظم شما را تغییر می دهد و بر تبادل گازهای ریوی تأثیر می گذارد ، که می تواند باعث تخلیه کیسه های هوا (آلوئول) شود. تقریباً هرکسی که جراحی اساسی انجام دهد مقداری آتلکتازی ایجاد می کند. اغلب پس از جراحی بای پس قلب اتفاق می افتد.

آتلکتازی انسدادی ممکن است در اثر موارد زیادی ایجاد شود ، از جمله:

• پلاگین مخاط. پلاگین مخاط تجمع مخاط در مجاری تنفسی شما است. این بیماری معمولاً در حین و بعد از جراحی اتفاق می افتد زیرا نمی توانید سرفه کنید. داروهایی که در حین جراحی تجویز می شوند باعث می شوند نفس عمیق کمتری داشته باشید ، بنابراین ترشحات طبیعی در مجاری تنفسی جمع می شود. مکش ریه ها در حین جراحی به پاکسازی آنها کمک می کند ، اما گاهی اوقات هنوز هم تجمع می یابند. شاخه های مخاطی در کودکان ، افراد مبتلا به فیبروز کیستیک و در هنگام حملات شدید آسم نیز رایج است.
• جسم خارجی. آتلکتازی در کودکانی که شیئی مانند یک بادام زمینی یا یک قسمت کوچک اسباب بازی را در ریه های خود استنشاق کرده اند شایع است.
• تومور داخل مجاری تنفسی. رشد غیرطبیعی می تواند مجرای تنفسی را تنگ کند.

علل احتمالی آتلکتازی غیر انسدادی عبارتند از:

• آسیب. ضربه به قفسه سینه - به عنوان مثال در اثر سقوط یا تصادف رانندگی - می تواند باعث شود از نفس کشیدن عمیق خودداری کنید (به دلیل درد) ، که می تواند منجر به فشرده سازی ریه های شما شود.
• پلورال افیوژن. این وضعیت شامل تجمع مایعات بین بافتها (پلورا) است که ریه ها و قسمت داخلی دیواره قفسه سینه را پوشانده است.
• ذات الریه. انواع مختلف ذات الریه ، عفونت ریه ، می تواند باعث آتلکتازی شود.
• پنوموتوراکس. هوا به فضای بین ریه ها و دیواره قفسه سینه شما نشت می کند و به طور غیرمستقیم باعث ریزش برخی یا کل ریه می شود.
• زخم در بافت ریه. زخم می تواند در اثر آسیب ، بیماری ریوی یا جراحی ایجاد شود.
• تومور. یک تومور بزرگ می تواند بر علیه ریه فشار وارد کند و آن را تخلیه کند ، در مقابل مسدود کردن مجاری عبور هوا است.

عوامل خطر

عواملی که احتمال ایجاد آتلکتازی را در شما ایجاد می کنند عبارتند از:

• سن بالاتر
• هر شرایطی که بلعیدن آن را دشوار کند
• حبس در رختخواب با تغییر موقعیت ناگهانی
• ریه بیماری ، مانند آسم ، COPD ، برونشکتازی یا فیبروز کیستیک
• جراحی اخیر شکم یا قفسه سینه
• بیهوشی عمومی اخیر
• ضعف تنفسی (تنفسی) عضلات به دلیل عضلات دیستروفی ، آسیب نخاعی یا یک بیماری عصبی - عضلانی دیگر
• داروهایی که ممکن است باعث تنفس کم عمق شوند
• درد یا آسیب دیدگی که ممکن است باعث سرفه شود یا باعث تنفس کم عمق شود ، از جمله درد معده یا شکستگی دنده
• استعمال دخانیات

عوارض

ناحیه کوچکی از آتلکتازی ، به ویژه در بزرگسالان ، معمولاً قابل درمان است. عوارض زیر ممکن است در اثر آتلکتازی ایجاد شود:

• کمبود اکسیژن خون (هیپوکسمی). آتلکتازی رساندن اکسیژن به کیسه های هوا (آلوئول) را برای ریه های شما دشوارتر می کند.
• ذات الریه. خطر ابتلا به ذات الریه تا زمان از بین رفتن آتلکتازی ادامه دارد. مخاط در یک ریه که سقوط کرده ممکن است منجر به عفونت شود.
• نارسایی تنفسی. از دست دادن یک لوب یا یک ریه کامل ، به ویژه در یک نوزاد یا در یک فرد مبتلا به بیماری ریه ، می تواند زندگی را تهدید کند.

پیشگیری

آتلکتازی در کودکان اغلب است ناشی از انسداد راه هوایی است. برای کاهش خطر آتلکتازی ، اجسام کوچک را از دسترس کودکان دور نگه دارید.

در بزرگسالان ، آتلکتازی معمولاً پس از جراحی بزرگ اتفاق می افتد. اگر قصد جراحی دارید ، با پزشک خود در مورد راهکارهایی برای کاهش خطر صحبت کنید. برخی تحقیقات نشان می دهد که برخی از تمرینات تنفسی و تمرینات عضلانی ممکن است خطر آتلکتازی را بعد از جراحی های خاص کاهش دهد.

محتوای:

تشخیص

معاینه پزشک و اشعه ایکس ساده قفسه سینه ممکن است تمام مواردی باشد که برای تشخیص آتلکتازی لازم است. با این حال ، ممکن است آزمایش های دیگری برای تأیید تشخیص یا تعیین نوع یا شدت آتلکتازی انجام شود. آنها عبارتند از:

• سی تی اسکن. از آنجا که CT روش حساس تری نسبت به اشعه ایکس است ، ممکن است گاهی اوقات به تشخیص بهتر علت و نوع آتلکتازی کمک کند.
• اکسی متری. در این آزمایش ساده برای اندازه گیری سطح اکسیژن خون از دستگاه کوچکی استفاده می شود که روی یکی از انگشتان شما قرار گرفته است. به تعیین شدت آتلکتازی کمک می کند.
• سونوگرافی قفسه سینه. این آزمایش غیرتهاجمی می تواند تفاوت بین آتلکتازی ، سفت شدن و تورم ریه به دلیل وجود مایعات در کیسه های هوا (ادغام ریه) و پلورال افیوژن را تشخیص دهد.
• برونکوسکوپی. یک لوله انعطاف پذیر و روشن که به زیر گلو شما وارد شده به پزشک اجازه می دهد تا ببیند چه عواملی باعث انسداد می شود ، مانند پلاگین مخاط ، تومور یا جسم خارجی. این روش همچنین ممکن است برای از بین بردن انسداد مورد استفاده قرار گیرد.

درمان

درمان آتلکتازی به علت بستگی دارد. آتلکتازی خفیف ممکن است بدون درمان از بین برود. گاهی اوقات ، از داروها برای شل شدن و رقیق شدن مخاط استفاده می شود. اگر این بیماری به دلیل انسداد باشد ، ممکن است به جراحی یا سایر روش های درمانی نیاز باشد.

فیزیوتراپی قفسه سینه

تکنیک هایی که به شما کمک می کند بعد از جراحی نفس عمیق بکشید تا بافت ریه ریخته شده دوباره گسترش یابد. مهم. این روش ها بهتر است قبل از جراحی آموخته شوند. آنها عبارتند از:

• انجام تمرینات تنفس عمیق (اسپیرومتری تشویقی) و استفاده از وسیله ای برای کمک به سرفه های عمیق ممکن است به از بین بردن ترشحات و افزایش حجم ریه کمک کند.
• موقعیت بدن به طوری که سر شما از سینه پایین تر باشد (تخلیه وضعیتی). این باعث می شود که مخاط از پایین ریه ها بهتر تخلیه شود.
• ضربه زدن روی سینه روی ناحیه فرو ریخته برای شل شدن مخاط. به این تکنیک کوبه ای گفته می شود. همچنین می توانید از دستگاه های مکانیکی پاک سازی مخاط ، مانند جلیقه ویبراتور نبض هوا یا وسیله ای دستی استفاده کنید.

جراحی

برداشتن انسداد راه های هوایی ممکن است باشد با مکش مخاط یا برونکوسکوپی انجام می شود. در طی برونکوسکوپی ، پزشک یک لوله انعطاف پذیر را به آرامی به سمت گلوی شما هدایت می کند تا مجاری تنفسی شما پاک شود.

اگر توموری باعث آتلکتازی شده باشد ، درمان ممکن است شامل برداشتن یا کوچک شدن تومور با جراحی ، با یا بدون سرطان دیگر باشد. روش های درمانی (شیمی درمانی یا پرتودرمانی).

درمان های تنفسی

در بعضی موارد ممکن است به لوله تنفسی نیاز باشد.

فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) ممکن است باشد در بعضی از افراد که بیش از حد ضعف در سرفه دارند و سطح اکسیژن آنها پایین است (هیپوکسمی) بعد از جراحی مفید است.

آماده شدن برای قرار ملاقات

تا زمانی که به مراقبت اضطراری نیاز نداشته باشید ، با مراجعه به پزشک خانواده یا یک پزشک عمومی شروع کنید. با این حال ، در برخی موارد که برای تنظیم قرار ملاقات تماس می گیرید ، ممکن است بلافاصله به یک متخصص ریه (متخصص ریه) ارجاع شوید.

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما در آمادگی برای قرار ملاقات وجود دارد.

کاری که می توانید انجام دهید

• علائمی را که تجربه می کنید بنویسید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد با دلیل تعیین قرار شما ارتباط نداشته باشد.
• توجه داشته باشید چه زمانی علائم شروع شد و آنچه در آن زمان انجام می دادید.
• لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را با خود ببرید تا قرار ملاقات شما ، در صورت امکان ، برای کمک به شما در به یاد آوردن هر آنچه گفته می شود.
• سوالات خود را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

س Quesالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید

• چه عواملی باعث ایجاد علائم یا بیماری من می شود؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• چه درمانی را توصیه می کنید؟
• گزینه های درمانی من چیست؟
• من دارم سایر شرایط سلامتی چگونه می توانم آنها را با هم به بهترین وجه مدیریت کنم؟
• آیا رژیم یا فعالیت محدودیتی دارد؟
• آیا بروشور یا سایر مواد چاپی دیگری دارید که بتوانم با خود به خانه ببرم؟
• چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

اگر چیزی را نمی فهمید یا به اطلاعات بیشتری نیاز دارید ، در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک احتمالاً چندین س youال از شما می پرسد ، از جمله:

• چه زمانی علائم را شروع کردید؟
• آیا همیشه علائمی دارید یا اینکه بروز می کنند؟ و بروید؟
• شدت علائم چقدر است؟
• آیا تب کرده اید؟
• چه چیزی باعث می شود احساس بهتری داشته باشید؟
• در صورت وجود ، چه چیزی علائم شما را بدتر می کند؟