اختلال پرخوری
بررسی اجمالی
اختلال پرخوری نوعی اختلال جدی در غذا خوردن است که در آن شما غالباً مقدار زیادی غذا به طور غیرمعمول مصرف می کنید و احساس می کنید نمی توانید غذا را متوقف کنید.
مانند داشتن ثانیه یا یک سوم وعده غذایی در تعطیلات. اما برای برخی از افراد ، پرخوری بیش از حد که احساس کنترل نمی شود و به یک اتفاق منظم تبدیل می شود ، از مرز پرخوری عبور می کند.
هنگامی که به اختلال پرخوری مبتلا هستید ، ممکن است از پرخوری خجالت بکشید و نذر کنید که متوقف کردن. اما چنان اجباری احساس می کنید که نمی توانید در برابر اصرار مقاومت کنید و پرخوری را ادامه دهید. اگر به اختلال پرخوری مبتلا هستید ، درمان می تواند به شما کمک کند.
علائم
اکثر افراد مبتلا به اختلال پرخوری اضافه وزن یا چاقی دارند ، اما ممکن است وزن شما نرمال باشد. علائم رفتاری و عاطفی اختلال پرخوری عبارتند از:
- خوردن مقدار زیادی غذا به طور غیرمعمول در یک زمان خاص ، مثلاً در یک دوره دو ساعته
- احساس اینکه رفتار غذا خوردن شما از کنترل خارج شده است
- غذا خوردن حتی وقتی سیر هستید یا گرسنه نیستید
- سریع غذا خوردن در دوره های پرخوری
- غذا خوردن تا زمانی که ' با ناراحتی سیر شوید
- غالباً غذا خوردن به تنهایی یا مخفیانه
- احساس افسردگی ، انزجار ، شرمندگی ، گناه و ناراحتی در مورد غذا خوردن
- رژیم های مکرر ، احتمالاً بدون کاهش وزن
برخلاف فرد مبتلا به پرخوری ، بعد از پر خونی ، شما به طور منظم کالری اضافی خورده شده توسط استفراغ ، استفاده از ملین ها یا ورزش بیش از حد را جبران نمی کنید. ممکن است سعی کنید رژیم بگیرید یا وعده های غذایی معمولی بخورید. اما محدود کردن رژیم غذایی ممکن است به سادگی به پرخوری بیشتر منجر شود.
شدت اختلال پرخوری با توجه به اینکه چند بار دوره پرخوری در طول یک هفته اتفاق می افتد تعیین می شود.
چه زمانی باید یک مورد را مشاهده کنید پزشک
اگر علائمی از اختلال پرخوری دارید ، در اسرع وقت به دنبال کمک پزشکی باشید. مشکلات پرخوری ممکن است در دوره های مختلف از کوتاه مدت تا عودهای مختلف متفاوت باشد یا در صورت عدم درمان ممکن است سالها ادامه یابد.
در مورد علائم پرخوری و ارائه خدمات درمانی با پزشک خود یا یک متخصص بهداشت روان صحبت کنید. احساسات اگر تمایلی به مراجعه به درمان ندارید ، با کسی که به او اعتماد دارید در مورد آنچه که می گذرانید صحبت کنید. یک دوست ، عزیز ، معلم یا رهبر ایمان می تواند به شما کمک کند اولین قدم ها را برای درمان موفقیت آمیز اختلال پرخوری بردارید.
کمک به عزیزی که علائمی دارد
فرد مبتلا اختلال پرخوری ممکن است به یک متخصص پنهان کاری تبدیل شود و این مسئله تشخیص مشکل را برای دیگران سخت می کند. اگر عزیزی دارید که فکر می کنید ممکن است علائم اختلال پرخوری را داشته باشد ، در مورد نگرانی های خود یک بحث صریح و صادقانه داشته باشید.
تشویق و حمایت خود را ارائه دهید. پیشنهاد دهید که به عزیزانتان کمک کنید تا یک ارائه دهنده خدمات پزشکی واجد شرایط یا یک متخصص بهداشت روان را پیدا کرده و قرار ملاقات بگذارند. حتی ممکن است پیشنهاد همکاری کنید.
علل
علل اختلال پرخوری ناشناخته است. اما ژنتیک ، عوامل بیولوژیکی ، رژیم غذایی طولانی مدت و مسائل روانشناختی خطر شما را افزایش می دهد.
عوامل خطر
اختلال پرخوری در زنان بیشتر از مردان است. اگرچه افراد در هر سنی می توانند به اختلال پرخوری مبتلا شوند ، این بیماری اغلب از اواخر نوجوانی یا اوایل دهه 20 آغاز می شود.
عواملی که می توانند خطر ابتلا به اختلال پرخوری را افزایش دهند عبارتند از:
- سابقه خانوادگی. اگر والدین یا خواهر و برادران شما اختلالی در خوردن داشته باشند (یا دچار آن شده باشند) به احتمال زیاد دچار اختلال خوردن می شوید. این ممکن است نشان دهد که ژن های ارثی خطر ابتلا به اختلال خوردن را افزایش می دهند.
- رژیم غذایی. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری سابقه رژیم گرفتن دارند. رژیم گرفتن یا محدود کردن کالری در طول روز ممکن است تمایل به پرخوری را ایجاد کند ، به خصوص اگر علائم افسردگی داشته باشید.
- مسائل روانشناختی. بسیاری از افرادی که به اختلال پرخوری مبتلا هستند ، در مورد خود و مهارت ها و موفقیت هایشان احساس منفی می کنند. عوامل ایجاد پرخوری می تواند شامل استرس ، ضعف تصویر در بدن از بدن و در دسترس بودن غذاهای پرطرفدار باشد.
عوارض
ممکن است مشکلات روحی و جسمی مربوط به پرخوری داشته باشید.
عوارضی که ممکن است به دلیل اختلال پرخوری ایجاد شود عبارتند از: یا در موقعیت های اجتماعی
اختلالات روانپزشکی که اغلب با اختلال پرخوری مرتبط هستند عبارتند از:
- افسردگی > اختلال دو قطبی
- اضطراب
- اختلالات مصرف مواد
پیشگیری
اگرچه روش مطمئنی برای جلوگیری از اختلال پرخوری وجود ندارد ، اما اگر علائم پرخوری دارید ، از متخصصان کمک بگیرید. ارائه دهنده مراقبت های پزشکی می تواند به شما درمورد راهنمایی راهنمایی کند.
اگر فکر می کنید یکی از دوستان یا عزیزانتان مشکل پرخوری دارد ، قبل از وخیم شدن اوضاع او را به سمت رفتارهای سالمتر و رفتارهای حرفه ای سوق دهید. اگر فرزند دارید:
- بدون توجه به شکل و اندازه بدن ، تصویر سالم بدن را تقویت و تقویت کنید
- هرگونه نگرانی را با ارائه دهنده مراقبت های اولیه کودک خود ، که ممکن است باشد ، در میان بگذارید. در موقعیت مناسبی برای شناسایی شاخص های اولیه اختلال خوردن و جلوگیری از پیشرفت آن
تشخیص
برای تشخیص اختلال پرخوری ، ارائه دهنده مراقبت های پزشکی شما ممکن است یک ارزیابی روانشناختی ، از جمله بحث در مورد عادات غذایی شما را توصیه کند.
ارائه دهنده مراقبت های پزشکی همچنین ممکن است بخواهد آزمایش های دیگری برای بررسی عواقب سلامتی انجام دهید. از اختلال پرخوری ، مانند کلسترول بالا ، فشار خون بالا ، مشکلات قلبی ، دیابت ، GERD و برخی از اختلالات تنفسی مربوط به خواب. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- معاینه بدنی
- آزمایش خون و ادرار
- مشاوره مرکز اختلالات خواب
درمان
اهداف درمان اختلال پرخوری کاهش مصرف پرخوری و دستیابی به عادات غذایی سالم است. از آنجا که پرخوری می تواند تا حدی با شرم ، خودپنداری ضعیف از خود و سایر احساسات منفی عجین شود ، درمان نیز ممکن است به این موارد و سایر مشکلات بهداشت روانی ، مانند افسردگی ، بپردازد. با کمک گرفتن برای پرخوری ، می توانید یاد بگیرید که چگونه احساس کنترل بیشتری بر غذا خوردن خود داشته باشید.
روان درمانی
روان درمانی (در جلسات فردی یا گروهی) ، می تواند روان درمانی باشد (گفتگو درمانی نیز نامیده می شود). به شما یاد می دهد که چگونه عادت های ناسالم را با عادت های سالم عوض کنید و قسمت های پرخوری را کاهش دهید. نمونه هایی از روان درمانی عبارتند از:
- درمان شناختی رفتاری (CBT). CBT ممکن است به شما کمک کند تا بهتر با مسائل مقابله با پرخوری ، مانند احساسات منفی در مورد بدن یا روحیه افسرده کنار بیایید. همچنین ممکن است احساس کنترل بهتری در رفتار شما ایجاد کند و به شما در تنظیم الگوهای غذایی کمک کند.
- روان درمانی بین فردی. این نوع درمان بر روابط شما با افراد دیگر تمرکز دارد. هدف این است که مهارت های بین فردی خود را بهبود ببخشید - نحوه ارتباط شما با دیگران ، از جمله خانواده ، دوستان و همکاران. این ممکن است به کاهش پرخوری کمک کند که ناشی از روابط مشکل ساز و مهارت های ارتباطی ناسالم است.
- رفتار درمانی دیالکتیک. این فرم درمانی می تواند به شما در یادگیری مهارت های رفتاری کمک کند تا بتوانید استرس را تحمل کنید ، احساسات خود را تنظیم کرده و روابط خود را با دیگران بهبود ببخشید ، همه اینها می تواند تمایل به پرخوری را کاهش دهد.
داروها
Lisdexamfetamine dimesylate (Vyvanse) ، دارویی برای اختلال بیش فعالی با کمبود توجه ، اولین داروی مورد تایید FDA برای درمان اختلال پرخوری متوسط تا شدید در بزرگسالان است. محرک ، ویوانس می تواند ایجاد عادت کرده و مورد سو ab استفاده قرار گیرد. عوارض جانبی شایع شامل خشکی دهان و بی خوابی است اما ممکن است عوارض جانبی جدی تری نیز رخ دهد.
انواع مختلفی از داروها ممکن است به کاهش علائم کمک کنند. به عنوان مثال می توان به موارد زیر اشاره کرد: به طور معمول برای کنترل تشنج استفاده می شود ، همچنین توپیرامات باعث کاهش دوره های پرخوری می شود. با این حال ، عوارض جانبی مانند سرگیجه ، عصبی ، خواب آلودگی و مشکل در تمرکز وجود دارد ، بنابراین با ارائه دهنده مراقبت های پزشکی در مورد خطرات و مزایای آن صحبت کنید.
گرچه این داروها می توانند در کنترل دوره های پرخوری مفید باشند ، اما ممکن است تأثیر زیادی در کاهش وزن نداشته باشد.
برنامه های کاهش وزن رفتاری
بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری سابقه تلاش ناموفق برای کاهش وزن را به خودی خود دارند. با این حال ، برنامه های کاهش وزن معمولاً تا زمان رفع اختلال پرخوری توصیه نمی شوند ، زیرا رژیم غذایی ممکن است باعث ایجاد دوره های پرخوری شود و باعث کاهش موفقیت در کاهش وزن شود.
در صورت لزوم ، برنامه های کاهش وزن به طور کلی تحت نظارت پزشکی انجام می شود تا اطمینان حاصل شود که نیازهای غذایی شما برآورده می شود. برنامه های کاهش وزن که باعث تحریک بیش از حد می شوند ، به ویژه هنگامی که تحت درمان شناختی رفتاری قرار می گیرید می توانند مفید واقع شوند.
آزمایشات بالینی
شیوه زندگی و درمان های خانگی
به طور معمول ، درمان اختلال پرخوری به تنهایی مثر نیست. اما علاوه بر کمک حرفه ای ، می توانید برای تقویت برنامه درمانی خود این اقدامات خود مراقبتی را انجام دهید:
- به درمان خود پایبند باشید. از جلسات درمانی صرف نظر نکنید. اگر برنامه غذایی دارید ، تمام تلاش خود را بکنید که به آن پایبند باشید و اجازه ندهید که عقب نشینی ها تلاش های کلی شما را از بین ببرد.
- از رژیم گرفتن اجتناب کنید ، مگر اینکه تحت نظارت باشد. تلاش برای رژیم گرفتن می تواند باعث بروز دوره های پرخاشگری بیشتری شود و منجر به چرخه معیوبی شود که شکستن آن دشوار است. با ارائه دهنده مراقبت های پزشکی خود در مورد استراتژی های مناسب کنترل وزن برای خود صحبت کنید - رژیم نگیرید مگر اینکه در درمان اختلالات خوردن توصیه شده و تحت نظارت پزشک باشد.
- صبحانه بخورید. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری صبحانه را حذف می کنند. اما ، اگر صبحانه می خورید ، ممکن است در اواخر روز کمتر مستعد خوردن وعده های غذایی با کالری بیشتر باشید.
- محیط خود را مرتب کنید. در دسترس بودن برخی غذاها می تواند باعث ایجاد پرخوری در برخی افراد شود. غذاهای پرخرج وسوسه انگیز را از خانه خارج کرده و یا تا حد ممکن در معرض آن غذاها قرار دهید.
- مواد مغذی مناسب را دریافت کنید. فقط به این دلیل که ممکن است در هنگام پرخوری زیاد غذا بخورید ، به این معنی نیست که انواع غذایی را می خورید که تمام مواد مغذی ضروری را تأمین می کند. اگر می خواهید رژیم غذایی خود را برای تأمین ویتامین ها و مواد معدنی ضروری تنظیم کنید ، از ارائه دهنده مراقبت های پزشکی خود بپرسید.
- در ارتباط باشید. خود را از مراقبت از اعضای خانواده و دوستانی که می خواهند سلامت شما را ببینند جدا نکنید. بدانید که آنها بهترین منافع شما را دارند.
- فعال باشید. از ارائه دهنده مراقبت های پزشکی خود بپرسید چه نوع فعالیت بدنی برای شما مناسب است ، خصوصاً اگر دارای مشکلات بهداشتی مرتبط با اضافه وزن هستید.
داروی جایگزین
اکثر مکمل های غذایی و محصولات گیاهی که برای سرکوب اشتها یا کمک به کاهش وزن طراحی شده اند بی اثر هستند و ممکن است توسط افراد مبتلا به اختلالات خوردن سو mis استفاده شود. و طبیعی همیشه به معنای ایمن نیست. مکمل ها یا گیاهان دارویی برای کاهش وزن می توانند عوارض جانبی جدی داشته و به طور خطرناکی با سایر داروها تداخل داشته باشند.
اگر از مکمل های غذایی یا گیاهان دارویی استفاده می کنید ، خطرات احتمالی را با ارائه دهنده مراقبت های پزشکی خود در میان بگذارید.
کنار آمدن و حمایت
زندگی با اختلال غذا خوردن به ویژه دشوار است زیرا شما باید روزانه با غذا کنار بیایید. در اینجا چند نکته برای کمک به شما در کنار آمدن وجود دارد:
- خیال خود را راحت کنید. از انتقاد از خودتان خرید نکنید.
- موقعیت هایی را که ممکن است باعث ایجاد رفتارهای مخرب در غذا خوردن شوند شناسایی کنید تا بتوانید برنامه ای برای مقابله با آنها تدوین کنید.
- به دنبال نقش مثبت باشید مدل هایی که می توانند به بالا بردن عزت نفس شما کمک کنند. به خود یادآوری کنید که مدل های فوق العاده نازک یا بازیگرانی که در مجلات زنان به نمایش در می آیند ، اغلب نمایانگر بدن سالم و واقع بینانه نیستند.
- سعی کنید یکی از اقوام یا دوست معتمد خود را پیدا کنید که بتوانید در مورد اتفاقات با او صحبت کنید.
- سعی کنید فردی را پیدا کنید که می تواند در نبرد با پرخوری شریک زندگی شما باشد - کسی که می تواند به جای پرخوری از او درخواست پشتیبانی کند.
- با انجام کاری فقط برای سرگرمی راه های سالم پرورش خود را پیدا کنید یا برای استراحت ، مانند یوگا ، مراقبه یا به سادگی پیاده روی.
- درباره احساسات و رفتارهای خود روزنامه نگاری کنید. روزنامه نگاری می تواند شما را نسبت به احساسات و اعمال و نحوه ارتباط آنها بیشتر آگاه سازد.
پشتیبانی دریافت کنید
اگر به اختلال پرخوری مبتلا هستید ، خود و خود خانواده ممکن است گروههای حمایتی را برای تشویق ، امید و مشاوره در زمینه مقابله مفید بداند. اعضای گروه پشتیبانی می توانند بفهمند چه چیزی را پشت سر می گذارید زیرا آنها خودشان آنجا بوده اند. از ارائه دهنده مراقبت های پزشکی خود بپرسید که آیا گروهی را در منطقه شما می شناسد.
آماده شدن برای قرار ملاقات شما
درمان اختلال پرخوری ممکن است نیاز به یک رویکرد تیمی داشته باشد که شامل پزشکان و پزشکان باشد. سایر ارائه دهندگان مراقبت های پزشکی ، متخصصان بهداشت روان و متخصصان تغذیه با تجربه در اختلالات خوردن.
در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آمادگی در قرارهای خود آورده شده است. در صورت امکان از یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستانتان بخواهید تا به شما کمک کند تا نکات مهم را به خاطر بسپارید و تصویر کاملی از وضعیت را ارائه دهید.
کاری که می توانید انجام دهید
قبل از قرار ملاقات لیستی از موارد زیر را تهیه کنید:
- علائمی که تجربه می کنید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد با دلیل قرار شما ارتباط نداشته باشد
- اطلاعات شخصی اصلی ، از جمله استرس های عمده یا اخیر زندگی تغییر می کند
- همه داروهایی که مصرف می کنید ، همچنین سایر گیاهان ، ویتامین ها یا سایر مکمل ها و دوزهای آنها
- یک روز معمول غذا خوردن ، که می تواند به ارائه دهنده خدمات پزشکی شما کمک کند متخصص بهداشت روان عادات غذایی خود را درک کنید
س toالاتی که می توانید از ارائه دهنده مراقبت های پزشکی یا متخصص بهداشت روان بپرسید شامل موارد زیر است: درمان ، آیا یک داروی عمومی در دسترس است؟
در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.
چه انتظاری از پزشک خود دارید
شما ارائه دهنده مراقبت های پزشکی یا متخصص بهداشت روان احتمالاً سوالات زیادی را از شما بپرسد ، از جمله:
- مصرف روزانه غذای معمولی شما چگونه است؟
- آیا غذا می خورید؟ مقادیر غیرمعمول زیاد غذا یا تا زمانی که به طور ناراحتی سیر شوید؟
- آیا احساس می کنید غذا خوردن از کنترل خارج شده است؟
- آیا سعی کرده اید وزن خود را کاهش دهید؟ اگر چنین است ، چگونه؟
- آیا اغلب به غذا فکر می کنید؟
- آیا حتی در زمان سیری سیر می شوید یا گرسنه نیستید؟
- آیا تا به حال غذا می خورید مخفیانه؟
- آیا از خوردن خود احساس افسردگی ، شرمندگی یا گناه می کنید؟
- آیا شما هرگز برای خلاص شدن از کالری خود را استفراغ می کنید؟
- آیا شما نگران وزن خود هستید؟
- آیا ورزش می کنید؟ هر چند وقت یک بار؟
ارائه دهنده مراقبت های پزشکی یا متخصص بهداشت روان س questionsالات بیشتری را براساس پاسخ ها ، علائم و نیازهای شما می پرسند. تهیه و پیش بینی س questionsالات به شما کمک می کند تا از وقت ملاقات خود نهایت استفاده را ببرید.