خون در ادرار (هماچوری)

بررسی اجمالی

دیدن خون در ادرار می تواند نگران کننده باشد. در حالیکه در بسیاری از موارد علت آن بی ضرر است ، وجود خون در ادرار (هماچوری) می تواند نشان دهنده یک اختلال جدی باشد.

به خونی که می توانید مشاهده کنید ، هماچوری ناخالص گفته می شود. با آزمایش ادرار توسط پزشک ، خون ادراری که فقط در زیر میکروسکوپ قابل مشاهده است (هماچوری میکروسکوپی). در هر صورت ، تعیین دلیل خونریزی مهم است.

درمان بستگی به علت آن دارد.

علائم

هماتوریای ناخالص باعث ایجاد رنگهای صورتی ، قرمز یا ملایم می شود. ادرار رنگی به دلیل وجود گلبولهای قرمز برای تولید ادرار قرمز خون کمی لازم است و خونریزی معمولاً دردناک نیست. دفع لخته های خون در ادرار ممکن است دردناک باشد.

ادرار خونی اغلب بدون علائم و نشانه های دیگری اتفاق می افتد.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

ایجاد کنید قرار ملاقات با پزشک خود در هر زمان مشاهده خون در ادرار.

برخی از داروها مانند ملین Ex-lax و برخی از غذاها از جمله چغندر ، ریواس و انواع توت ها می توانند باعث قرمز شدن ادرار شوند. . تغییر در رنگ ادرار ناشی از داروها ، غذا یا ورزش ممکن است طی چند روز از بین برود.

ادرار خونی متفاوت به نظر می رسد ، اما ممکن است نتوانید تفاوت را تشخیص دهید. بهتر است هر زمان که ادرار به رنگ قرمز مشاهده کردید به پزشک مراجعه کنید.

علل

در هماچوری ، کلیه ها - یا سایر قسمت های دستگاه ادراری - اجازه می دهند سلول های خون به ادرار نشت کنند. . مشکلات مختلفی می تواند باعث این نشت شود ، از جمله:

• عفونت های دستگاه ادراری. این موارد زمانی اتفاق می افتد که باکتری ها از طریق مجرای ادرار وارد بدن شما شده و در مثانه شما تکثیر شوند. علائم می تواند شامل تمایل مداوم به ادرار ، درد و سوزش همراه با ادرار و ادرار با بوی بسیار شدید باشد.

  برای برخی از افراد ، به ویژه افراد مسن ، تنها نشانه بیماری ممکن است وجود خون میکروسکوپی در ادرار باشد.

• عفونت کلیه (پیلونفریت). این موارد می توانند هنگامی اتفاق بیفتند که باکتری ها از جریان خون به کلیه ها وارد شده یا از حالب به کلیه ها منتقل شوند. علائم و نشانه ها اغلب به عفونت مثانه شباهت دارد ، گرچه احتمالاً عفونت کلیه باعث ایجاد تب و درد پهلو می شود.

مثانه یا سنگ کلیه. مواد معدنی موجود در ادرار غلیظ گاهی کریستال هایی روی دیواره کلیه ها یا مثانه شما ایجاد می کنند. با گذشت زمان ، بلورها می توانند به سنگهای کوچک و سخت تبدیل شوند.

سنگها به طور کلی بدون درد هستند ، بنابراین احتمالاً نمی دانید که آنها را دارید مگر اینکه باعث انسداد شوند یا از بین بروند. در این صورت معمولاً هیچ اشتباهی در علائم وجود ندارد - سنگ کلیه ، به ویژه ، می تواند باعث درد آزاردهنده شود. سنگ مثانه یا کلیه همچنین می تواند باعث خونریزی شدید و میکروسکوپی شود.

• بزرگ شدن پروستات. غده پروستات - که درست زیر مثانه است و قسمت بالای مجرای ادرار را احاطه کرده است - اغلب با نزدیک شدن مردان به میانسالی بزرگ می شود. سپس مجرای ادرار را فشرده می کند ، تا حدی جریان ادرار را مسدود می کند. علائم و نشانه های بزرگ شدن پروستات (هایپرپلازی خوش خیم پروستات یا BPH) شامل اشکال در ادرار کردن ، نیاز فوری یا مداوم به دفع ادرار و وجود خون قابل مشاهده یا میکروسکوپی در ادرار است. عفونت پروستات (پروستاتیت) می تواند همان علائم و نشانه ها را ایجاد کند.
• بیماری کلیه. خونریزی میکروسکوپی ادرار یکی از علائم رایج گلومرولونفریت ، التهاب در سیستم فیلتر کلیه است. گلومرولونفریت ممکن است بخشی از یک بیماری سیستمیک مانند دیابت باشد یا خود به خود بروز کند. عفونت های ویروسی یا استرپی ، بیماری های رگ های خونی (واسکولیت) و مشکلات ایمنی مانند نفروپاتی IgA ، که بر مویرگهای کوچکی که خون را در کلیه ها (گلومرول) فیلتر می کنند ، تأثیر می گذارد ، می تواند باعث گلومرولونفریت شود.
• سرطان. خونریزی قابل مشاهده ادرار ممکن است نشانه پیشرفته سرطان کلیه ، مثانه یا پروستات باشد. متأسفانه ، ممکن است در مراحل اولیه ، زمانی که این سرطان ها قابل درمان هستند ، علائم و نشانه هایی نداشته باشید.
• اختلالات ارثی. کم خونی سلول داسی شکل - نقص ارثی هموگلوبین در گلبول های قرمز خون - باعث وجود خون در ادرار ، هماچوری قابل مشاهده و میکروسکوپی می شود. سندرم آلپورت نیز می تواند غشای فیلتر کننده گلومرول کلیه را تحت تأثیر قرار دهد.
• آسیب کلیه. ضربه یا صدمه دیگری به کلیه ها در اثر تصادف یا ورزش های تماسی می تواند خون قابل مشاهده ای در ادرار ایجاد کند.
• داروها داروی ضد سرطان سیکلوفسفامید و پنی سیلین می تواند باعث خونریزی ادرار شود. در صورت مصرف داروی ضد انعقادی مانند آسپیرین و هپارین رقیق کننده خون ، خون قابل مشاهده در ادرار گاهی اوقات اتفاق می افتد و همچنین بیماری ای دارید که باعث می شود مثانه شما خونریزی کند.

ورزش شدید. به ندرت اتفاق می افتد که ورزش شدید منجر به هماچوری فاحش شود و علت آن ناشناخته است. ممکن است با ضربه به مثانه ، کمبود آب بدن یا تجزیه سلولهای قرمز خون همراه باشد که با ورزش مداوم هوازی اتفاق می افتد.

دونده ها اغلب تحت تأثیر قرار می گیرند ، اگرچه هر کسی می تواند پس از یک تمرین شدید دچار خونریزی ادراری شود. اگر بعد از ورزش خون در ادرار خود مشاهده کردید ، تصور نکنید که این امر ناشی از ورزش است. به پزشک خود مراجعه کنید.

اغلب نمی توان علت هماچوری را تشخیص داد.

عوامل خطرساز

تقریباً هرکسی - از جمله کودکان و نوجوانان - می تواند گلبول قرمز در ادرار داشته باشد. عواملی که این احتمال را بیشتر می کنند عبارتند از:

• سن. بسیاری از مردان بالای 50 سال به دلیل بزرگ شدن غده پروستات ، گاهی اوقات هماچوری دارند.
• عفونت اخیر. التهاب کلیه بعد از عفونت ویروسی یا باکتریایی (گلومرولونفریت پس از عفونت) یکی از دلایل اصلی خون قابل مشاهده در ادرار در کودکان است.
• سابقه خانوادگی. اگر سابقه خانوادگی بیماری کلیه یا سنگ کلیه داشته باشید ، ممکن است مستعد خونریزی ادرار باشید.
• داروهای خاص. آسپرین ، مسکن های ضد التهاب غیر استروئیدی و آنتی بیوتیک هایی مانند پنی سیلین شناخته شده است که خطر خونریزی ادرار را افزایش می دهد.
• ورزش شدید. دوندگان مسافت طولانی خصوصاً مستعد خونریزی ادراری ناشی از ورزش هستند. در حقیقت ، این شرایط را بعضی اوقات هماچوری جوگر می نامند. اما هرکسی که به سختی کار می کند ، می تواند علائمی پیدا کند.

تشخیص

آزمایشات و امتحانات زیر در یافتن علت خون در ادرار شما نقشی اساسی دارد:

• معاینه فیزیکی ، که شامل بحث در مورد سابقه پزشکی شما است.
• آزمایش ادرار. حتی اگر خونریزی شما از طریق آزمایش ادرار (آزمایش ادرار) کشف شده باشد ، شما احتمالاً آزمایش دیگری انجام خواهید داد تا ببینید ادرار شما هنوز حاوی گلبول های قرمز است یا خیر. تجزیه و تحلیل ادرار همچنین می تواند عفونت دستگاه ادراری یا وجود مواد معدنی را که باعث سنگ کلیه می شوند بررسی کند.
• آزمایشات تصویربرداری. اغلب ، برای یافتن علت هماچوری ، آزمایش تصویربرداری لازم است. پزشک شما ممکن است اسکن CT یا MRI یا معاینه سونوگرافی را توصیه کند.
• سیستوسکوپی. پزشک شما یک لوله باریک مجهز به یک دوربین کوچک را در مثانه شما قرار می دهد تا مثانه و مجرای ادرار را از نظر علائم بیماری بررسی کند.

گاهی اوقات ، علت خونریزی ادرار پیدا نمی شود. در این صورت ، پزشک ممکن است آزمایش های پیگیری منظم را توصیه کند ، به خصوص اگر فاکتورهای خطر سرطان مثانه مانند سیگار کشیدن ، قرار گرفتن در معرض سموم محیطی یا سابقه پرتودرمانی را داشته باشید.

درمان

بسته به شرایطی که باعث هماچوری شما می شود ، درمان ممکن است شامل مصرف آنتی بیوتیک برای از بین بردن عفونت مجاری ادراری ، آزمایش داروی تجویز شده برای کوچک شدن پروستات بزرگ شده یا درمان موج شوک برای تجزیه سنگ های مثانه یا کلیه باشد. در بعضی موارد ، هیچ درمانی لازم نیست.

برای اطمینان از عدم وجود خون دیگر در ادرار ، حتماً با پزشک خود پیگیری کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده یا ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود شروع خواهید کرد. یا ممکن است شما به پزشکی متخصص در زمینه اختلالات دستگاه ادراری ارجاع داده شوید (متخصص ارولوژی).

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما در آمادگی برای قرار ملاقات وجود دارد.

چه کاری می توانید انجام دهید

لیستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائم شما ، از جمله علائمی که به نظر می رسد با دلیل تعیین قرار ملاقات ارتباطی نداشته باشند و زمان شروع آنها غیرمرتبط به نظر برسد
• کلید اطلاعات پزشکی ، از جمله سایر شرایطی که تحت آن تحت درمان هستید و اینکه آیا بیماری های مثانه یا کلیوی در خانواده شما وجود دارد
• همه داروها ، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید ، از جمله دوزها
• س Quesالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید

در مورد هماچوری ، برخی از س toالات مطرح شده عبارتند از:

• علل احتمالی علائم من چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• آیا احتمالاً وضعیت من موقتی است؟
• چه روش های درمانی در دسترس است؟
• سایر موارد بهداشتی نیز دارم. چگونه می توانم آنها را به بهترین وجه باهم مدیریت کنم؟
• آیا بروشورها یا سایر مطالب چاپ شده دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

در پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

احتمالاً پزشک شما برای پرسیدن س questionsالاتی از شما ، مانند:

• آیا هنگام ادرار درد دارید؟
• آیا فقط گاهی اوقات یا همیشه خون را در ادرار می بینید؟
• چه موقع خون را در ادرار خود مشاهده می کنید - هنگام شروع ادرار ، در انتهای جریان ادرار یا کل مدت ادرار؟
• آیا شما در حین دفع ادرار نیز لخته خون منتقل می کنید؟ چه اندازه و شکلی هستند؟
• آیا سیگار می کشید؟
• آیا در معرض مواد شیمیایی کار هستید؟ چه نوع؟
• آیا پرتودرمانی انجام داده اید؟