آسیب شبکه بازویی

بررسی اجمالی

شبکه بازویی شبکه ای از اعصاب است که سیگنال هایی را از نخاع به شانه ، بازو و دست شما می فرستد. آسیب دیدگی شبکه بازویی زمانی اتفاق می افتد که این اعصاب کشیده ، فشرده شده و یا در جدی ترین موارد از هم جدا شده یا از نخاع جدا شده باشند.

صدمات جزئی بازو ، که به عنوان سوزننده یا مشعل معروف هستند در ورزش های تماسی ، مانند فوتبال. نوزادان گاهی در هنگام تولد آسیب های شبکه بازویی را تحمل می کنند. سایر شرایط ، مانند التهاب یا تومورها ، ممکن است بر شبکه بازویی تأثیر بگذارد.

شدیدترین آسیب های شبکه بازویی معمولاً در اثر تصادفات در اتومبیل یا موتورسیکلت ایجاد می شود. آسیب دیدگی شدید شبکه بازویی می تواند بازوی شما را فلج کند ، اما جراحی ممکن است به شما در بازیابی عملکرد کمک کند.

علائم

علائم و نشانه های آسیب شبکه بازویی بسته به شدت و محل می تواند بسیار متفاوت باشد. از جراحت شما معمولاً فقط یک بازو تحت تأثیر قرار می گیرد.

آسیب دیدگی کمتر شدید

در هنگام کشش یا فشرده شدن اعصاب شبکه بازویی ، آسیب های جزئی اغلب در هنگام ورزش های تماسی ، مانند فوتبال یا کشتی رخ می دهد. به این موارد استینگر یا مشعل گفته می شود و می تواند علائم زیر را ایجاد کند: بازوی

این علائم معمولاً فقط چند ثانیه یا چند دقیقه طول می کشد ، اما در برخی افراد این علائم ممکن است چند روز یا بیشتر باقی بمانند.

آسیب های شدیدتر

علائم شدیدتر در اثر صدماتی است که به طور جدی عصب ها را آسیب می بیند یا حتی پاره می کند. جدی ترین آسیب شبکه بازویی هنگامی رخ می دهد که ریشه عصب از نخاع پاره شود.

علائم و نشانه های آسیب های شدیدتر می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ضعف یا عدم توانایی در از عضلات خاصی در دست ، بازو یا شانه استفاده کنید
• کمبود حرکت و احساس کامل در بازو ، از جمله شانه و دست
• درد شدید

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

آسیب های شبکه بازویی می تواند باعث ضعف یا ناتوانی دائمی شود. حتی اگر مال شما جزئی به نظر برسد ، ممکن است به مراقبت پزشکی نیاز داشته باشید. در این موارد به پزشک مراجعه کنید:

• مشعل ها و سوزش های مکرر
• ضعف دست یا بازو
• درد گردن
• علائم در هر دو بازو

علل

آسیب به اعصاب فوقانی که شبکه بازویی را تشکیل می دهند ، هنگامی اتفاق می افتد که شانه شما به سمت پایین کشیده شود در حالی که گردن شما کشیده و دور است از شانه آسیب دیده اعصاب تحتانی هنگام آسیب دیدگی بازو از بالای سر به احتمال زیاد آسیب می بینند.

این آسیب ها می تواند به چندین روش ایجاد شود ، از جمله:

• با ورزش تماس بگیرید. بسیاری از بازیکنان فوتبال مشعل یا سوزن سوزنی را تجربه می کنند که ممکن است در هنگام برخورد با بازیکنان دیگر اعصاب شبکه بازویی بیش از حد مجاز کشیده شود.
• زایمان های دشوار. نوزادان تازه متولد شده می توانند آسیب های شبکه بازویی را حفظ کنند. این موارد ممکن است با افزایش وزن هنگام تولد ، بروز بریچ یا زایمان طولانی مدت همراه باشد. اگر شانه های یک نوزاد در کانال زایمان قرار گیرد ، احتمال فلج شبکه بازویی افزایش می یابد. غالباً ، اعصاب فوقانی آسیب می بینند ، بیماری به نام فلج Erb.
• تروما. چندین نوع تروما - از جمله حوادث وسایل نقلیه موتوری ، تصادفات موتور سیکلت ، سقوط یا زخم گلوله - می تواند منجر به آسیب دیدگی شبکه بازویی شود.
• تومورها و درمان های سرطان. تومورها می توانند در شبکه بازویی یا در امتداد آن رشد کنند ، یا به شبکه بازویی فشار وارد کنند یا به اعصاب منتقل شوند. درمان های پرتوی سینه ممکن است باعث آسیب به شبکه بازویی شود.

عوامل خطر

شرکت در ورزش های تماسی ، به ویژه فوتبال و کشتی یا درگیر شدن در سرعت بالا تصادفات با وسایل نقلیه موتوری خطر آسیب شبکه بازویی را افزایش می دهد.

عوارض

با توجه به زمان کافی ، بسیاری از آسیب های شبکه بازویی در کودکان و بزرگسالان در صورت صدمه پایدار با اندکی بهبود می یابند. اما برخی از آسیب ها می توانند مشکلات موقتی یا دائمی ایجاد کنند مانند:

• سفتی مفاصل. اگر فلج دست یا بازوی خود را تجربه کنید ، مفاصل می توانند سفت شوند. این می تواند حرکت را دشوار کند ، حتی اگر در نهایت دوباره از اندام خود استفاده کنید. به همین دلیل ، احتمالاً پزشک در طول بهبودی شما را به درمان مداوم فیزیکی توصیه می کند.
• درد. این نتیجه آسیب عصبی است و ممکن است مزمن شود.
• بی حسی. در صورت از دست دادن احساس بازو یا دست ، بدون اینکه بدانید می توانید سوزانده یا خود را صدمه بزنید.
• آتروفی عضله. اعصاب به آرامی رشد می کنند و بهبودی آنها پس از آسیب ممکن است چندین سال طول بکشد. در طی آن زمان ، عدم استفاده ممکن است باعث از بین رفتن عضلات آسیب دیده شود.
• ناتوانی دائمی. میزان خوب بهبودی شما از آسیب جدی شبکه بازویی به عوامل مختلفی بستگی دارد ، از جمله سن و نوع ، محل و شدت آسیب. حتی با جراحی ، برخی از افراد دچار ضعف یا فلج عضلانی دائمی می شوند.

پیشگیری

اگرچه آسیب به شبکه بازویی شما اغلب قابل پیشگیری نیست ، اما می توانید اقدامات لازم را انجام دهید با بروز آسیب ، خطر عوارض را کاهش دهید:

• برای خودتان. اگر استفاده از دست یا بازو را به طور موقت از دست دهید ، تمرینات دامنه حرکتی روزانه و فیزیوتراپی می توانند از سفتی مفصل جلوگیری کنند. از سوختگی یا بریدگی خودداری کنید ، زیرا در صورت احساس بی حسی ممکن است آنها را احساس نکنید.

  اگر شما یک ورزشکار هستید که در ناحیه شبکه بازویی آسیب دیده است ، ممکن است پزشک پیشنهاد کند که برای این کار از پد مخصوص استفاده کنید هنگام ورزش از منطقه محافظت کنید.

• برای کودک خود. اگر والدین کودکی هستید که دچار فلج شبکه بازویی است ، مهم است که هر روز از مفاصل و عملکرد عضلات کودک خود استفاده کنید ، این کار از زمانی شروع می شود که کودک شما فقط چند هفته دارد. این به شما کمک می کند تا مفاصل به طور دائمی سفت نشوند و عضلات در حال کار کودک شما را قوی و سالم نگه می دارد.

محتوای:

تشخیص

برای تشخیص وضعیت شما ، پزشک علائم شما را بررسی کرده و معاینه فیزیکی می کند. برای کمک به تشخیص میزان و شدت آسیب شبکه بازویی ، ممکن است یک یا چند آزمایش زیر داشته باشید:

• اشعه ایکس. با اشعه ایکس از شانه و گردن شما می توانید در صورت داشتن شکستگی یا سایر آسیب های ناشی از آن ، به پزشک بگویید.
• الکترومیوگرافی (EMG). در طی EMG ، پزشک شما الکترود سوزنی را از طریق پوست به عضلات مختلف وارد می کند. این آزمایش فعالیت الکتریکی عضلات را هنگام انقباض و زمان استراحت ارزیابی می کند. با قرار دادن الکترودها ممکن است کمی احساس درد کنید ، اما اکثر افراد می توانند آزمایش را بدون ناراحتی زیاد انجام دهند.
• مطالعات هدایت عصب. این آزمایشات معمولاً به عنوان بخشی از EMG انجام می شود و هنگام عبور جریان کوچکی از عصب ، سرعت هدایت در عصب شما را اندازه گیری می کند. این اطلاعاتی را درباره چگونگی عملکرد عصب فراهم می کند.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). این آزمایش از یک میدان مغناطیسی قدرتمند و امواج رادیویی برای تولید منظره دقیق از بدن شما در چندین صفحه استفاده می کند. این اغلب می تواند میزان آسیب ناشی از آسیب شبکه بازویی را نشان دهد و می تواند به ارزیابی وضعیت عروق مهم برای اندام یا بازسازی آن کمک کند. روشهای جدید MRI با وضوح بالا ، معروف به نوروگرافی رزونانس مغناطیسی ، ممکن است استفاده شود.
• میلوگرافی توموگرافی کامپیوتری (CT). توموگرافی رایانه ای از یک سری اشعه ایکس برای بدست آوردن تصاویر مقطعی از بدن شما استفاده می کند. میلوگرافی سی تی یک ماده حاجب ، تزریق شده در حین ضربه نخاعی را به شما می دهد تا در هنگام سی تی اسکن تصویری دقیق از نخاع و ریشه های عصبی شما ایجاد کند. این آزمایش گاهی اوقات هنگامی انجام می شود که MRI اطلاعات کافی را ارائه نکند.

درمان

درمان به عوامل مختلفی از جمله شدت آسیب ، نوع آسیب ، مدت زمان پس از آسیب و سایر شرایط موجود.

اعصابی که فقط کشیده شده اند ممکن است بدون درمان بیشتر بهبود یابند.

پزشک شما ممکن است فیزیوتراپی را برای حفظ مفاصل و عضلات توصیه کند. به درستی کار می کند ، دامنه حرکت را حفظ می کند و از سفتی مفاصل جلوگیری می کند.

جراحی برای ترمیم اعصاب شبکه بازویی به طور کلی باید ظرف شش ماه پس از آسیب دیدگی انجام شود. جراحی هایی که دیرتر از آن اتفاق می افتد ، میزان موفقیت کمتری دارند.

بافت عصب به آرامی رشد می کند ، بنابراین دانستن مزیت کامل جراحی ممکن است چندین سال طول بکشد. در طول دوره نقاهت ، باید مفاصل خود را با یک برنامه تمرینات انعطاف پذیر نگه دارید. از اسپلینت ها می توان برای جلوگیری از پیچ خوردن دست به داخل استفاده کرد.

انواع جراحی

• نورولیز. این روش شامل آزاد سازی عصب از بافت اسکار است.
• پیوند عصب. در این روش ، قسمت آسیب دیده شبکه بازویی برداشته شده و بخشهایی از اعصاب گرفته شده از قسمتهای دیگر بدن جایگزین می شود. این باعث ایجاد پلی برای رشد عصب جدید در طول زمان می شود.
• انتقال عصب. وقتی ریشه عصب از نخاع پاره شد ، جراحان غالباً عصب کم اهمیتی را که هنوز در حال کار است ، می گیرند و آن را به عصبی مهمتر اما بی اثر متصل می کنند. این یک بای پس برای رشد عصب جدید است.
انتقال عضله. انتقال عضله روشی است که در آن جراح شما عضله یا تاندون کم اهمیتی را از قسمت دیگری از بدن ، به طور معمول ران برداشته ، آن را به بازو منتقل می کند و اعصاب و رگ های خونی تأمین کننده عضله را دوباره وصل می کند.

کنترل درد

درد ناشی از شدیدترین انواع آسیب های شبکه بازویی به عنوان احساس خرد شدن ، له شدن شدید یا سوزش مداوم توصیف شده است. این درد در طی سه سال برای بیشتر افراد برطرف می شود. اگر داروها نمی توانند درد را کنترل کنند ، پزشک ممکن است یک روش جراحی را برای قطع سیگنال های درد ناشی از قسمت آسیب دیده نخاع پیشنهاد کند.

آزمایشات بالینی

آماده شدن برای شما قرار ملاقات

برای تشخیص نوع و شدت آسیب های شبکه بازویی ممکن است از تعدادی آزمایش استفاده شود. وقتی قرار خود را تعیین می کنید ، حتماً س toال کنید که آیا لازم است خود را برای این آزمایشات آماده کنید یا خیر. به عنوان مثال ، ممکن است لازم باشد مصرف برخی از داروها را برای چند روز متوقف کنید یا از استفاده از لوسیون در روز آزمایش خودداری کنید.

در صورت امکان ، با یکی از اعضای خانواده یا دوست خود همراه شوید. گاهی اوقات ممکن است جذب تمام اطلاعاتی که در حین قرار ملاقات به شما داده می شود دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را فراموش کرده یا فراموش کرده باشید.

سایر پیشنهادات برای بیشترین استفاده از قرار ملاقات شما عبارتند از:

• همه علائم خود را بنویسید ، از جمله نحوه خود مجروح شده اند ، چه مدت علائم خود را داشته اید و آیا با گذشت زمان آنها بدتر شده اند.
• لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• از پرسیدن سوال دریغ نکنید. کودکان و بزرگسالان آسیب دیده از شبکه بازویی گزینه های مختلفی برای بازیابی عملکرد از دست رفته دارند. حتماً از پزشك خود در مورد تمام امكاناتي كه براي شما يا فرزندتان وجود دارد سال كنيد. اگر وقت شما تمام شد ، بخواهید با یک پرستار صحبت کنید یا بعداً پزشک از شما بخواهد تماس بگیرد.