برونشیت

بررسی اجمالی

برونشیت التهاب غشای مخاطی لوله های برونشیت است که هوا را به ریه ها منتقل می کند. افرادی که برونشیت دارند غالباً مخاط ضخیم شده را سرفه می کنند که می تواند تغییر رنگ دهد. برونشیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

اغلب در اثر سرماخوردگی یا عفونت تنفسی دیگر ایجاد می شود ، برونشیت حاد بسیار شایع است. برونشیت مزمن ، یک بیماری جدی تر ، تحریک مداوم یا التهاب غشای لوله های برونش ، اغلب به دلیل استعمال سیگار است. روزها بدون تأثیر طولانی مدت ، اگرچه سرفه ممکن است هفته ها ادامه داشته باشد.

با این حال ، اگر دوره های مکرر برونشیت داشته باشید ، ممکن است برونشیت مزمن داشته باشید ، که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. برونشیت مزمن یکی از شرایطی است که در بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) وجود دارد.

علائم

برای برونشیت حاد یا برونشیت مزمن ، علائم و نشانه ها می تواند شامل موارد زیر باشد:

سرفه
تولید مخاط (خلط) ، که می تواند رنگی شفاف ، سفید ، خاکستری مایل به زرد یا سبز داشته باشد - به ندرت ممکن است با خون رگه باشد
خستگی
تنگی نفس
تب و لرز خفیف
ناراحتی در قفسه سینه

اگر به برونشیت حاد مبتلا هستید ، ممکن است علائم سرماخوردگی ، مانند سردرد خفیف یا بدن درد داشته باشد. در حالی که این علائم معمولاً در طی یک هفته بهبود می یابند ، شما ممکن است دچار سرفه آزاردهنده ای باشید که به مدت چند هفته معطل مانده است.

برونشیت مزمن به عنوان یک سرفه مولد که حداقل سه ماه طول بکشد ، تعریف می شود ، دوره های تکرار شونده در حدود حداقل دو سال متوالی.

اگر به برونشیت مزمن مبتلا هستید ، به احتمال زیاد دوره هایی بدتر می شوید که سرفه یا علائم دیگر شما بدتر می شود. در آن زمان ها ، ممکن است به دلیل برونشیت مزمن عفونت حاد داشته باشید.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت سرفه به پزشک خود مراجعه کنید:

بیش از سه هفته طول می کشد
از خوابیدن شما جلوگیری می کند
همراه با تب بالاتر از 100.4 F (38 درجه سانتیگراد) است
باعث ایجاد تغییر رنگ مخاط می شود
تولید خون
با خس خس سینه یا تنگی نفس در ارتباط است

علل

برونشیت حاد معمولاً توسط ویروس ها ایجاد می شود ، معمولاً همان ویروس هایی که باعث سرماخوردگی و آنفولانزا می شوند (آنفلوانزا) آنتی بیوتیک ها ویروس ها را از بین نمی برند ، بنابراین این نوع داروها در بیشتر موارد برونشیت مفید نیستند.

شایعترین علت برونشیت مزمن استعمال سیگار است. آلودگی هوا و گرد و غبار یا گازهای سمی در محیط یا محل کار نیز می تواند در بروز این بیماری نقش داشته باشد.

عوامل خطر

عواملی که خطر ابتلا به برونشیت را افزایش می دهند عبارتند از:

دود سیگار. افرادی که سیگار می کشند یا با یک فرد سیگاری زندگی می کنند بیشتر در معرض خطر برونشیت حاد و برونشیت مزمن هستند.
مقاومت کم. این ممکن است در نتیجه یک بیماری حاد دیگر مانند سرماخوردگی یا یک بیماری مزمن که سیستم ایمنی بدن شما را به خطر بیندازد. بزرگسالان ، نوزادان و کودکان کم سن بیشتر در برابر عفونت آسیب پذیر هستند.
قرار گرفتن در معرض عوامل تحریک کننده در محل کار. خطر شما در ایجاد برونشیت بیشتر است اگر در اطراف بعضی از تحریک کننده های ریه مانند غلات یا منسوجات کار می کنید یا در معرض بخارات شیمیایی قرار دارید.
ریفلاکس معده. تکرار سوزش معده شدید می تواند گلو شما را تحریک کرده و شما را مستعد ابتلا به برونشیت کند.

عوارض

اگرچه یک دوره از برونشیت معمولاً جای نگرانی ندارد ، در بعضی از افراد می تواند منجر به ذات الریه شود. با این حال ، دوره های مکرر برونشیت ممکن است به این معنی باشد که شما به بیماری انسداد ریوی مزمن (COPD) مبتلا هستید.

پیشگیری

برای کاهش خطر ابتلا به برونشیت ، این نکات را دنبال کنید:

از دود سیگار خودداری کنید. دود سیگار خطر ابتلا به برونشیت مزمن را افزایش می دهد.
واکسن بزنید. بسیاری از موارد برونشیت حاد ناشی از آنفلوانزا ، ویروس است. دریافت واکسن آنفولانزا سالانه می تواند شما را در برابر ابتلا به آنفولانزا محافظت کند. همچنین ممکن است بخواهید واکسینی را در نظر بگیرید که از برخی انواع ذات الریه محافظت می کند.
دستان خود را بشویید. برای کاهش خطر ابتلا به عفونت ویروسی ، دستان خود را به طور مکرر بشویید و عادت کنید از ضد عفونی کننده های دست مبتنی بر الکل استفاده کنید.
از ماسک جراحی استفاده کنید. اگر به بیماری COPD مبتلا هستید ، اگر در معرض گرد و غبار یا بخار قرار داشته باشید و هنگامی که قصد دارید در بین جمعیت مانند مسافرت باشید ، ماسک صورت خود را استفاده کنید.

محتوای:

تشخیص

در طی چند روز اول بیماری ، تشخیص علائم و نشانه های برونشیت از علائم رایج ممکن است دشوار باشد. سرد در حین معاینه فیزیکی ، پزشک با استفاده از استتوسکوپ هنگام تنفس به ریه های شما گوش فرا می دهد.

در بعضی موارد ، پزشک ممکن است آزمایش های زیر را پیشنهاد دهد:

عکسبرداری از سینه. با اشعه ایکس قفسه سینه می توانید تشخیص دهید که به ذات الریه مبتلا هستید یا بیماری دیگری دارید که می تواند سرفه شما را توضیح دهد. این مسئله به ویژه اگر شما سیگاری باشید یا در حال حاضر سیگاری باشید بسیار مهم است.
آزمایش خلط. خلط مخاطی است که از ریه های خود سرفه می کنید. این آزمایش می تواند انجام شود تا ببیند آیا بیماری هایی دارید که می تواند توسط آنتی بیوتیک ها کمک کند یا خیر. همچنین می توان خلط را از نظر علائم آلرژی آزمایش کرد.
تست عملکرد ریوی. در حین آزمایش عملکرد ریوی ، شما به دستگاهی به نام اسپیرومتر وارد می شوید که اندازه گیری میزان هوای ریه ها و سرعت خروج هوا از ریه ها را اندازه گیری می کند. این آزمایش علائم آسم یا آمفیزم را بررسی می کند.

درمان

بیشتر موارد برونشیت حاد بدون درمان بهتر می شود ، معمولاً طی دو هفته.

داروها

از آنجا که بیشتر موارد برونشیت ناشی از عفونت های ویروسی است ، آنتی بیوتیک ها مثر نیستند. با این حال ، اگر پزشک شما به داشتن عفونت باکتریایی مشکوک باشد ، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند.

در برخی شرایط ، پزشک ممکن است داروهای دیگری را توصیه کند ، از جمله:

داروی سرفه. اگر سرفه شما را از خواب باز می دارد ، ممکن است داروهای ضد سرفه را هنگام خواب امتحان کنید.
سایر داروها. اگر به آلرژی ، آسم یا بیماری انسداد ریوی مزمن (COPD) مبتلا هستید ، پزشک ممکن است یک استنشاق کننده و سایر داروها را برای کاهش التهاب و باز شدن مجاری باریک ریه ها توصیه کند.

روش های درمانی

اگر به برونشیت مزمن مبتلا هستید ، ممکن است از توانبخشی ریوی بهره مند شوید - یک برنامه تمرینی تنفسی که در آن درمانگر تنفسی به شما می آموزد چگونه راحت تر نفس بکشید و توانایی خود را برای ورزش افزایش دهید. روش های درمانی

برای کمک به شما در احساس بهتر ، ممکن است بخواهید اقدامات زیر را برای مراقبت از خود انجام دهید:

از تحریک کننده های ریه خودداری کنید. سیگار نکشید وقتی هوا آلوده است یا در معرض مواد تحریک کننده مانند ماسک یا مواد پاک کننده خانگی با بخار شدید ماسک بزنید.
از مرطوب کننده استفاده کنید. هوای گرم و مرطوب به رفع سرفه و شل شدن مخاط مجاری تنفسی کمک می کند. اما مطمئن شوید که مرطوب کننده را طبق توصیه های سازنده تمیز کنید تا از رشد باکتری ها و قارچ ها در ظرف آب جلوگیری کنید.
بیرون ماسک صورت را در نظر بگیرید. اگر هوای سرد سرفه شما را تشدید می کند و باعث تنگی نفس می شود ، قبل از بیرون رفتن ماسک صورت با هوای سرد را بزنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما هستید با مراجعه به پزشک خانواده یا یک پزشک عمومی شروع می شود. اگر به برونشیت مزمن مبتلا هستید ، ممکن است به پزشکی متخصص در زمینه بیماری های ریوی (متخصص ریه) ارجاع شوید.

کاری که می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات ، ممکن است بخواهید یک لیستی که به س questionsالات زیر پاسخ می دهد:

آیا اخیراً سرما خورده اید یا آنفولانزا داده اید؟
آیا تا به حال به ذات الریه مبتلا شده اید؟
آیا مبتلا هستید؟ آیا شرایط پزشکی دیگری دارید؟
چه داروها و مکمل هایی را به طور منظم مصرف می کنید؟
آیا در محل کار خود در معرض تحریک کننده های ریه هستید؟
سیگار می کشید یا هستید شما در اطراف دود تنباکو هستید؟

همچنین ممکن است بخواهید یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را به ملاقات خود بیاورید. گاهی اوقات ممکن است به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را فراموش کرده یا فراموش کرده باشید.

اگر تاکنون به پزشک دیگری برای سرفه خود مراجعه کرده اید ، به پزشک فعلی خود اطلاع دهید که چه آزمایشاتی انجام شده است و در صورت امکان گزارشات را به همراه داشته باشید شما ، از جمله نتایج آزمایش اشعه ایکس قفسه سینه ، کشت خلط و آزمایش عملکرد ریوی.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک احتمالاً چندین سوال از شما خواهد پرسید ، از جمله:

چه زمانی علائم شما شروع شد؟
آیا علائم شما مداوم بوده یا گاه به گاه بوده است؟
آیا قبلاً برونشیت داشته اید؟ آیا تا به حال بیش از سه هفته طول کشیده است؟
آیا در بین دوره های برونشیت متوجه شده اید که بیش از یک سال زود نفس تنگی نفس دارید؟
آیا علائم شما بر روی شما تأثیر می گذارد؟ می خوابید یا کار می کنید؟
سیگار می کشید؟ اگر چنین است ، چقدر و برای چه مدت؟
آیا داروهای غیرقانونی استنشاق کرده اید؟
آیا ورزش می کنید؟ آیا می توانید بدون مشکل از یک پله بالا بروید؟ آیا می توانید به سرعت گذشته راه بروید؟
آیا چیزی علائم شما را بهبود می بخشد یا بدتر می کند؟
آیا هوای سرد شما را آزار می دهد؟
آیا متوجه می شوید که گاهی اوقات خس خس می کنید؟
آیا سالیانه تزریق واکسن آنفلوانزا انجام داده اید؟
آیا تاکنون واکسن آن را در برابر ذات الریه گرفته اید؟ اگر چنین است ، چه زمانی؟