بیماری مزمن کلیوی

بررسی اجمالی

بیماری مزمن کلیه ، که به آن نارسایی مزمن کلیه نیز گفته می شود ، از دست دادن تدریجی عملکرد کلیه را توصیف می کند. کلیه های شما مواد زائد و مایعات اضافی خون را فیلتر می کنند و سپس از طریق ادرار دفع می شوند. هنگامی که بیماری مزمن کلیه به مرحله پیشرفته ای برسد ، سطح خطرناک مایعات ، الکترولیت ها و مواد زائد در بدن شما تجمع می یابد.

در مراحل اولیه بیماری مزمن کلیه ، ممکن است علائم و نشانه های کمی داشته باشید. بیماری مزمن کلیه ممکن است تا زمانی که عملکرد کلیه شما به طور قابل توجهی مختل نشده باشد ، آشکار نشود.

درمان بیماری مزمن کلیه متمرکز بر کاهش سرعت پیشرفت کلیه است ، معمولاً با کنترل علت اصلی. بیماری مزمن کلیه می تواند تا مرحله نهایی نارسایی کلیه پیش رود ، که بدون فیلتر مصنوعی (دیالیز) یا پیوند کلیه کشنده است.

علائم

علائم و نشانه های بیماری مزمن کلیه بیش از حد رشد می کند اگر آسیب کلیه به آهستگی پیشرفت کند ، علائم و نشانه های بیماری کلیه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تهوع
• استفراغ
• از دست دادن اشتها
• خستگی و ضعف li>
• مشکلات خواب
• تغییراتی در میزان دفع ادرار
• کاهش وضوح ذهنی
• کشیدگی عضلات و گرفتگی عضلات
• تورم پا و مچ پا
• خارش مداوم
• درد قفسه سینه ، اگر مایعات در اطراف غشای قلب جمع شود
• تنگی نفس ، اگر مایعات در ریه ها جمع شود
• فشار خون بالا (فشار خون بالا) که کنترل آن دشوار است

علائم و نشانه های بیماری کلیوی غالباً غیر اختصاصی هستند ، به این معنی که می توانند در اثر بیماری های دیگر نیز ایجاد شوند. از آنجا که کلیه های شما بسیار سازگار است و توانایی جبران عملکرد از دست رفته را دارد ، ممکن است علائم و نشانه ها تا زمانی که آسیب جبران ناپذیری رخ ندهد ظاهر نشوند.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت مشاهده علائم یا نشانه ها علائم بیماری کلیه.

اگر بیماری پزشکی دارید که خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش می دهد ، پزشک احتمالاً فشار خون و عملکرد کلیه شما را با آزمایش ادرار و خون در ویزیت های منظم مطب کنترل می کند. از پزشک خود بپرسید که آیا این آزمایشات برای شما ضروری است.

علل

بیماری مزمن کلیه هنگامی اتفاق می افتد که بیماری یا شرایطی عملکرد کلیه را مختل کند و باعث آسیب دیدن کلیه در طی چندین ماه یا چند سال شود.

بیماری ها و شرایطی که باعث بیماری مزمن کلیه می شوند عبارتند از:

• دیابت نوع 1 یا نوع 2
• فشار خون بالا
• گلومرولونفریت (gloe-mer-u-low-nuh-FRY-tis) ، التهاب واحدهای فیلتر کننده کلیه (گلومرول)
• نفریت بینابینی (in-tur-STISH-ul nuh-FRY-tis) ، التهاب توبول های کلیه و ساختارهای اطراف آن
• بیماری پلی کیستیک کلیه
• انسداد طولانی مدت دستگاه ادراری ، از شرایطی مانند بزرگ شدن پروستات ، سنگ کلیه و برخی سرطان ها
• ریفلاکس Vesicoureteral (ves-ih-koe-yoo-REE-tur-ul) ، وضعیتی که باعث می شود ادرار به کلیه ها برگردد
• عفونت مکرر کلیه ، که به آن پیلونفریت نیز گفته می شود (pie-uh) -لو w-nuh-FRY-tis)

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به بیماری مزمن کلیه را افزایش دهند عبارتند از:

• دیابت
• بیماری قلب و عروق خونی (قلبی عروقی)
• سیگار کشیدن
• چاقی
• آفریقایی-آمریکایی ، بومی آمریکا یا آسیایی-آمریکایی
• سابقه خانوادگی بیماری کلیه
• ساختار غیر طبیعی کلیه
• سن بالاتر

عوارض

بیماری مزمن کلیه می تواند تقریباً در همه قسمت های بدن شما تأثیر بگذارد. عوارض احتمالی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• احتباس مایعات ، که می تواند منجر به تورم در بازوها و پاها ، فشار خون بالا یا مایع در ریه ها شود (ادم ریوی)
• A افزایش ناگهانی سطح پتاسیم در خون (هیپرکالمی) ، که می تواند توانایی قلب شما را مختل کند و ممکن است تهدید کننده زندگی باشد
• ضعیف استخوان ها و افزایش خطر شکستگی استخوان
• کم خونی
• کاهش میل جنسی ، اختلال نعوظ یا کاهش قدرت باروری
• آسیب به سیستم عصبی مرکزی شما ، که می تواند باعث تمرکز در تمرکز ، تغییر شخصیت یا تشنج شود
• کاهش پاسخ ایمنی ، که شما را در معرض عفونت آسیب پذیرتر می کند
• پریکاردیت ، التهاب غشای کیسه ای که قلب شما را در بر گرفته است (پریکارد) / li>
• در نهایت آسیب برگشت ناپذیر به کلیه های شما (بیماری کلیه در مرحله نهایی) برای زنده ماندن نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه است

پیشگیری

برای کاهش خطر ابتلا به بیماری کلیوی:

• دستورالعمل های داروهای بدون نسخه را دنبال کنید. هنگام استفاده از مسکن های بدون نسخه ، مانند آسپرین ، ایبوپروفن (Advil ، Motrin IB ، دیگران) و استامینوفن (Tylenol ، دیگران) ، دستورالعمل های موجود در بسته را دنبال کنید. مصرف بیش از حد مسکن می تواند منجر به آسیب کلیه شود و در صورت ابتلا به بیماری کلیوی ، به طور کلی باید از آن اجتناب شود. از پزشک خود بپرسید که آیا این داروها برای شما بی خطر هستند؟
• وزن سالم داشته باشید. اگر از وزن خوبی برخوردار هستید ، بیشتر اوقات هفته با تحرک بدنی برای حفظ آن تلاش کنید. در صورت نیاز به کاهش وزن ، با پزشک خود در مورد راهکارهای کاهش وزن سالم صحبت کنید. این اغلب شامل افزایش فعالیت بدنی روزانه و کاهش کالری است.
• سیگار نکشید. استعمال سیگار می تواند به کلیه های شما آسیب برساند و آسیب کلیه موجود را بدتر کند. اگر سیگاری هستید ، در مورد راهکارهای ترک سیگار با پزشک خود صحبت کنید. گروه های پشتیبانی ، مشاوره و داروها همه می توانند به شما کمک کنند تا متوقف شوید.
• با کمک پزشک شرایط پزشکی خود را مدیریت کنید. اگر بیماری یا شرایطی دارید که خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش می دهد ، برای کنترل آنها با پزشک خود کار کنید. از پزشک خود در مورد آزمایشات برای یافتن علائم آسیب کلیه س Askال کنید.

محتوای:

تشخیص

به عنوان یک اولین قدم برای تشخیص بیماری کلیه ، پزشک در مورد سابقه شخصی و خانوادگی شما با شما صحبت می کند. از جمله ، پزشک ممکن است در مورد اینکه آیا شما فشار خون بالا تشخیص داده شده اید ، دارویی که ممکن است بر عملکرد کلیه تأثیر بگذارد ، آیا تغییراتی در عادات ادراری خود مشاهده کرده اید و اینکه آیا شما س questionsالاتی را مطرح می کند اعضای خانواده که به بیماری کلیوی مبتلا هستند.

در مرحله بعدی ، پزشک معاینه جسمی را انجام می دهد ، همچنین علائم مشکلات قلب یا عروق خونی شما را بررسی می کند و یک معاینه عصبی انجام می دهد.

برای برای تشخیص بیماری کلیه ، ممکن است به آزمایشات و روشهای خاصی نیاز داشته باشید ، مانند:

• آزمایش خون. آزمایشات عملکرد کلیه به دنبال میزان مواد زائد مانند کراتینین و اوره در خون شما است.
• آزمایش ادرار. تجزیه و تحلیل نمونه ادرار ممکن است ناهنجاری هایی را نشان دهد که به نارسایی مزمن کلیه اشاره دارد و به شناسایی علت بیماری مزمن کلیه کمک می کند.
• آزمایشات تصویربرداری. پزشک شما ممکن است از سونوگرافی برای ارزیابی ساختار و اندازه کلیه های شما استفاده کند. در برخی موارد ممکن است از سایر آزمایشات تصویربرداری استفاده شود.
• برداشتن نمونه ای از بافت کلیه برای آزمایش. پزشک شما ممکن است نمونه برداری از کلیه را برای برداشتن نمونه ای از بافت کلیه توصیه کند. بیوپسی کلیه اغلب با بی حسی موضعی و با استفاده از یک سوزن نازک و بلند انجام می شود که از طریق پوست و به کلیه وارد می شود. نمونه بیوپسی برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شود تا به شما کمک کند تا تعیین کند که چه چیزی مشکل کلیه شما را ایجاد می کند.

درمان

بسته به علت اصلی ، برخی از انواع بیماری های کلیوی می توانند درمان شود اگرچه ، اغلب ، بیماری مزمن کلیه هیچ درمانی ندارد.

درمان معمولاً شامل اقدامات کمک به کنترل علائم و نشانه ها ، کاهش عوارض و پیشرفت کند بیماری است. اگر کلیه های شما به شدت آسیب ببیند ، ممکن است به درمان بیماری کلیوی در مرحله نهایی نیاز داشته باشید.

درمان علت

پزشک شما برای کاهش یا کنترل علت بیماری کلیه شما تلاش خواهد کرد. گزینه های درمان بسته به علت متفاوت است. اما آسیب کلیه حتی در صورت کنترل یک بیماری زمینه ای مانند فشار خون بالا نیز می تواند بدتر شود.

درمان عوارض

برای راحتی بیشتر شما می توان عوارض بیماری کلیه را کنترل کرد. درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• داروهای فشار خون بالا. افراد مبتلا به بیماری کلیوی ممکن است فشار خون بالا را بدتر کنند. پزشک شما ممکن است داروهایی برای کاهش فشار خون - معمولاً مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) یا مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II - و برای حفظ عملکرد کلیه ها را توصیه کند. داروهای فشار خون بالا می توانند در ابتدا عملکرد کلیه ها را کاهش دهند و سطح الکترولیت ها را تغییر دهند ، بنابراین ممکن است برای کنترل وضعیت خود به آزمایش خون مکرر نیاز داشته باشید. پزشک شما همچنین احتمالاً یک قرص آب (ادرار آور) و یک رژیم غذایی کم نمک را توصیه می کند.
• داروهایی برای کاهش سطح کلسترول. پزشک ممکن است داروهایی به نام استاتین را برای کاهش کلسترول شما توصیه کند. افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه اغلب مقادیر زیادی کلسترول بد را تجربه می کنند که می تواند خطر بیماری قلبی را افزایش دهد.
• داروهایی برای درمان کم خونی. در موقعیت های خاص ، پزشک ممکن است مکمل های هورمون اریتروپویتین (uh-rith-roe-POI-uh-tin) ، گاهی اوقات با آهن اضافه شده را توصیه کند. مکمل های اریتروپویتین به تولید سلول های قرمز خون بیشتر کمک می کنند ، که ممکن است خستگی و ضعف مرتبط با کم خونی را برطرف کند.
• داروهایی برای از بین بردن تورم. افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه ممکن است مایعات را حفظ کنند. این می تواند منجر به تورم در پاها ، و همچنین فشار خون بالا شود. داروهایی به نام ادرار آور می توانند به حفظ تعادل مایعات در بدن کمک کنند.
• داروهایی که از استخوان های شما محافظت می کنند. پزشک ممکن است برای جلوگیری از ضعف استخوان ها و کاهش خطر شکستگی ، مکمل های کلسیم و ویتامین D برای شما تجویز کند. همچنین ممکن است برای کاهش مقدار فسفات در خون و محافظت از رگ های خونی در برابر آسیب رسوبات کلسیم (کلسیفیکاسیون) دارویی به نام چسب کننده فسفات مصرف کنید.
• رژیم کم پروتئین برای به حداقل رساندن مواد زائد موجود در خون شما. همانطور که بدن شما پروتئین را از طریق غذاها پردازش می کند ، مواد زائدی را ایجاد می کند که کلیه ها باید آنها را از خون فیلتر کنند. برای کاهش میزان کار کلیه های شما ، پزشک ممکن است مصرف پروتئین کمتری را توصیه کند. پزشک همچنین ممکن است از شما بخواهد با یک متخصص تغذیه ملاقات کنید که می تواند راه هایی برای کاهش مصرف پروتئین در حالی که هنوز رژیم غذایی سالم دارید پیشنهاد کند.

پزشک شما ممکن است آزمایش پیگیری را در فواصل منظم توصیه کند تا ببینید آیا بیماری کلیه شما پایدار باقی مانده یا پیشرفت می کند.

درمان بیماری کلیه در مرحله نهایی

اگر کلیه های شما به تنهایی قادر به تحمل زباله و ترشح مایعات نیستند و شما رشد می کنید نارسایی کلیه یا تقریباً کامل ، شما در مرحله نهایی بیماری کلیه هستید. در آن زمان شما به دیالیز یا پیوند کلیه نیاز دارید.

• دیالیز. وقتی کلیه ها دیگر قادر به انجام این کار نباشند ، دیالیز مواد زائد و مایعات اضافی را از خون شما پاک می کند. در همودیالیز ، دستگاهی مواد زائد و مایعات اضافی را از خون شما فیلتر می کند. در دیالیز صفاقی ، یک لوله نازک (کاتتر) وارد شکم شما حفره شکم شما را با یک محلول دیالیز پر می کند که ضایعات و مایعات اضافی را جذب می کند. بعد از مدتی ، محلول دیالیز از بدن شما تخلیه می شود و پسماندها را با خود حمل می کند.
• پیوند کلیه. پیوند کلیه شامل قرار دادن کلیه سالم از طریق اهدا کننده در بدن با جراحی است. کلیه های پیوند شده می توانند از طریق اهدا کنندگان متوفی یا زنده باشند. برای اینکه بدن شما عضوی جدید را رد نکند ، باید تا آخر عمر از داروها استفاده کنید. برای پیوند کلیه نیازی به دیالیز نیستید.

برای برخی که دیالیز یا پیوند کلیه را انتخاب نمی کنند ، گزینه سوم درمان نارسایی کلیه با اقدامات محافظه کارانه است. . با این وجود ، به محض ابتلا به نارسایی كلیوی كامل ، امید به زندگی شما فقط چند ماه خواهد بود.

درمان های احتمالی آینده

داروی ترمیمی توانایی بهبودی كامل بافت ها و اندام های آسیب دیده را دارد. ارائه راهکارها و امیدواری برای افرادی که امروز شرایط جبران ناپذیری دارند.

رویکردهای پزشکی بازساختی عبارتند از: li> استفاده از سلولها ، بافتها یا اندامهای سالم از اهدا کننده زنده یا مرده برای جایگزینی آسیب دیده

رساندن انواع خاصی از سلولها یا محصولات سلول به بافتها یا اندام های بیمار برای بازگرداندن عملکرد بافت و اندام

برای افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه ، ممکن است در آینده رویکردهای پزشکی بازساختی برای کمک به پیشرفت آهسته بیماری ایجاد شود.

آزمایشات بالینی

شیوه زندگی و درمان های خانگی

به عنوان بخشی از درمان شما برای بیماری مزمن کلیه ، پزشک ممکن است رژیم خاصی را به h توصیه کند elp کلیه های شما را پشتیبانی می کند و کارهایی را که باید انجام دهند محدود می کند. از پزشک خود بخواهید به یک متخصص تغذیه مراجعه کند که می تواند رژیم فعلی شما را تجزیه و تحلیل کند و روشهایی را برای سهولت رژیم شما در کلیه ها پیشنهاد دهد.

بسته به شرایط ، عملکرد کلیه و سلامت کلی شما ، متخصص تغذیه ممکن است به شما توصیه کند:

• از مصرف محصولات با نمک اضافه خودداری کنید. با اجتناب از محصولات حاوی نمک اضافه شده از جمله بسیاری از غذاهای راحت مانند شام منجمد ، سوپ های کنسرو شده و فست فودها ، مقدار سدیم مصرفی خود را هر روز کاهش دهید. غذاهای دیگری که نمک اضافه می کنند شامل غذاهای میان وعده ای نمکی ، سبزیجات کنسرو شده و گوشت و پنیرهای فرآوری شده هستند.
• غذاهای کم پتاسیم را انتخاب کنید ممکن است متخصص تغذیه توصیه کند که در هر وعده غذایی غذاهای کم پتاسیم انتخاب کنید. غذاهای پتاسیم بالا شامل موز ، پرتقال ، سیب زمینی ، اسفناج و گوجه فرنگی است. نمونه هایی از غذاهای کم پتاسیم شامل سیب ، کلم ، هویج ، لوبیای سبز ، انگور و توت فرنگی است. توجه داشته باشید که بسیاری از جایگزینهای نمک حاوی پتاسیم هستند ، بنابراین در صورت نارسایی کلیه باید از مصرف آنها جلوگیری کنید.
• میزان پروتئین مصرفی خود را محدود کنید. متخصص تغذیه شما تعداد مناسب پروتئین مورد نیاز روزانه را تخمین زده و براساس آن مقدار توصیه می کند. غذاهای حاوی پروتئین بالا شامل گوشت بدون چربی ، تخم مرغ ، شیر ، پنیر و لوبیا است. غذاهای کم پروتئین شامل سبزیجات ، میوه ها ، نان ها و غلات است.

مقابله و حمایت

دریافت تشخیص بیماری مزمن کلیه می تواند نگران کننده باشد. ممکن است نگران باشید که تشخیص شما برای سلامتی آینده شما به چه معناست. برای کمک به شما در کنار آمدن با احساسات خود ، سعی کنید:

• با افراد دیگری که بیماری کلیوی دارند ارتباط برقرار کنید. سایر افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه احساس شما را درک می کنند و می توانند پشتیبانی بی نظیری ارائه دهند. از پزشک خود در مورد گروه های پشتیبانی منطقه خود س Askال کنید. یا با سازمان هایی مانند انجمن بیماران کلیوی آمریکا ، بنیاد ملی کلیه یا صندوق کلیه آمریکایی برای گروه های منطقه خود تماس بگیرید.
• روال عادی خود را در صورت امکان حفظ کنید. اگر شرایط شما اجازه می دهد ، سعی کنید یک روال عادی را حفظ کنید ، فعالیتهایی را که از آن لذت می برید و به کار خود ادامه دهید. این ممکن است به شما کمک کند تا با احساس غم و اندوه یا فقدانی که ممکن است پس از تشخیص خود مواجه شوید کنار بیایید.
• بیشتر روزهای هفته فعال باشید با توصیه پزشک خود حداقل 30 دقیقه فعالیت بدنی را در بیشتر روزهای هفته در نظر بگیرید. این می تواند به شما کمک کند تا از پس خستگی و استرس برآیید.
• با شخصی که به او اعتماد دارید صحبت کنید. زندگی با بیماری مزمن کلیه می تواند استرس زا باشد و ممکن است به شما کمک کند در مورد احساسات خود صحبت کنید. ممکن است شما یک دوست یا یکی از اعضای خانواده داشته باشید که شنونده خوبی باشد. یا ممکن است برای شما مفید باشد که با یک رهبر ایمان یا شخص دیگری که به او اعتماد دارید صحبت کنید. از پزشک خود بخواهید به یک مددکار اجتماعی یا مشاور ارجاع شود.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر علائم یا نشانه های بیماری کلیوی دارید ، احتمالاً با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود شروع خواهید کرد. اگر آزمایشات آزمایشگاهی نشان دهد که شما آسیب کلیه دارید ، ممکن است شما به پزشکی متخصص در زمینه مشکلات کلیوی (متخصص نفرولوژیست) ارجاع شوید.

آنچه می توانید انجام دهید

برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود ، اگر کاری پیش از موعد انجام دهید ، مانند محدود کردن رژیم غذایی ، بپرسید. سپس لیستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائم شما ، از جمله علائمی که به نظر می رسد با کلیه ها یا عملکرد ادرار ارتباط ندارند
• تمام داروها و دوزها ، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که استفاده می کنید
• سوابق اصلی پزشکی خود ، از جمله سایر موارد پزشکی
• س>الاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید ، مهمترین موارد را ابتدا ذکر کنید در صورت کوتاه شدن زمان

در صورت امکان ، یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات ممکن است یادآوری هر آنچه با پزشک در مورد آن صحبت کرده اید دشوار باشد و ممکن است یکی از اقوام یا دوست شما چیزی را از دست داده یا فراموش کرده باشید.

در مورد بیماری مزمن کلیه ، برخی از س basicالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• میزان آسیب کلیه های من چقدر است؟
• آیا عملکرد کلیه من رو به وخامت است؟
• آیا به آزمایشات بیشتری نیاز دارم؟
• علت بیماری من چیست؟
• آیا می توان آسیب کلیه های من را برطرف کرد؟
• گزینه های درمانی من چیست؟
• عوارض جانبی بالقوه چیست هر درمان؟
• من این سایر شرایط سلامتی را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم به بهترین وجه مدیریت کنم؟
• آیا لازم است رژیم غذایی خاصی بخورم؟
• آیا می توانید مرا به یک متخصص تغذیه معرفی کنید که بتواند به من در تنظیم وعده های غذایی کمک کند؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
• آیا بروشورها یا سایر مطالب چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
• چند بار لازم است که عملکرد کلیه ام را آزمایش کنم؟

در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن س questionsال دیگری دریغ نکنید برای شما پیش آمده است.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک ممکن است س questionsالاتی از شما بپرسد ، از جمله:

• آیا علائمی مانند تغییر در عادات ادراری یا خستگی غیرمعمول را تجربه می کنید؟
• چه مدت طولانی است علائمی داشتید؟
• آیا فشار خون بالا تشخیص داده شده یا تحت درمان قرار گرفته اید؟
• آیا در تغییر عادات ادراری خود تغییری مشاهده کرده اید؟
• آیا کسی از اعضای شما است خانواده به بیماری کلیوی مبتلا هستند؟
• در حال حاضر چه داروهایی مصرف می کنید؟ چه دوزهایی؟