اختلالات تجزیه

بررسی اجمالی

اختلالات تجزیه ای اختلالات روانی است که شامل قطع ارتباط و عدم تداوم بین افکار ، خاطرات ، محیط اطراف ، اعمال و هویت است. افراد مبتلا به اختلالات تجزیه به روش هایی غیرارادی و ناسالم از واقعیت فرار می کنند و باعث مشکلات عملکردی در زندگی روزمره می شوند.

اختلالات تجزیه ای معمولاً به عنوان واکنشی به ضربه ایجاد می شوند و به شما کمک می کنند تا خاطرات سخت را از خود دور نگه دارید. علائم - از فراموشی گرفته تا هویت متناوب - تا حدی به نوع اختلال تجزیه ای شما بستگی دارد. زمان استرس می تواند به طور موقت علائم را بدتر کرده و باعث آشکارتر شدن آنها شود.

درمان اختلالات تجزیه ای ممکن است شامل گفتاردرمانی (روان درمانی) و دارو باشد. اگرچه درمان اختلالات تجزیه ای ممکن است دشوار باشد ، بسیاری از افراد روش های جدیدی را برای کنار آمدن و زندگی سالم و پرباری یاد می گیرند.

علائم

علائم و نشانه ها به نوع اختلالات تجزیه ای شما بستگی دارد ، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

از دست دادن حافظه (فراموشی) در دوره های زمانی خاص ، حوادث ، افراد و اطلاعات شخصی
احساس جدا شدن از خود و احساسات خود
برداشت از مردم و چیزهای اطراف شما به عنوان تحریف شده و غیرواقعی
تار شدن احساس هویت
استرس یا مشکلات قابل توجهی در روابط ، کار یا سایر زمینه های مهم شما زندگی شما
عدم توانایی کنار آمدن به خوبی با استرس عاطفی یا شغلی
مشکلات بهداشت روانی ، مانند افسردگی ، اضطراب و افکار و رفتارهای خودکشی

سه اختلال عمده تجزیه در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) ، منتشر شده توسط th انجمن روانپزشکی آمریکا:

فراموشی تجزیه کننده. علامت اصلی از دست دادن حافظه است که شدیدتر از فراموشی طبیعی است و با یک شرایط پزشکی قابل توضیح نیست. به خصوص از یک زمان آسیب زا نمی توانید اطلاعات مربوط به خود یا رویدادها و افراد زندگی خود را به یاد بیاورید. فراموشی تجزیه ای می تواند مختص وقایع در یک زمان خاص باشد ، مانند درگیری شدید ، یا به ندرت ، می تواند باعث از دست رفتن کامل حافظه در مورد خود شود. این ممکن است گاهی اوقات شامل مسافرت یا سرگردانی گیج شده و دور از زندگی شما باشد (فوگ تجزیه). یک دوره فراموشی معمولاً به طور ناگهانی اتفاق می افتد و ممکن است چند دقیقه ، ساعت ها یا به ندرت ، ماهها یا سالها طول بکشد.
اختلال هویت تجزیه ای. این اختلال که قبلاً به عنوان اختلال شخصیت چندگانه شناخته می شد ، با تغییر هویت های متناوب مشخص می شود. ممکن است احساس حضور دو یا چند نفر در داخل سرتان را داشته باشید که صحبت می کنند یا زندگی می کنند ، و ممکن است احساس کنید که هویت های دیگری به شما دست داده است. هر هویتی ممکن است دارای یک نام ، تاریخچه شخصی و ویژگی های منحصر به فرد باشد ، از جمله تفاوت های آشکار در صدا ، جنسیت ، طرز رفتار و حتی ویژگی های جسمی مانند نیاز به عینک. همچنین در آشنایی هر هویت با دیگران تفاوت هایی وجود دارد. افراد مبتلا به اختلال هویت تجزیه ای معمولاً دارای فراموشی تجزیه ای هستند و غالباً دارای فوگا تجزیه ای هستند.
اختلال شخصیت زدایی - غیر واقعی سازی. این شامل یک احساس مداوم یا اپیزودیکی جدا شدن یا خارج بودن از خودتان است - مشاهده اعمال ، احساسات ، افکار و خود از دور مانند تماشای فیلم (شخصی سازی شخصیت). ممکن است افراد دیگر و چیزهای اطراف شما احساس جدا و مه آلود یا رویایی کنند ، زمان کم شود و یا شتاب بگیرد و دنیا غیر واقعی به نظر برسد (غیر واقعی سازی). ممکن است شخصی سازی ، خلع ید شدن یا هر دو را تجربه کنید. علائم ، که می تواند به شدت ناراحت کننده باشد ، ممکن است تنها چند لحظه طول بکشد یا سالهای زیادی از بین برود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید

برخی از افراد مبتلا به اختلالات تجزیه در یک بحران با فلاش بک های آسیب زا مشاهده می شوند که طاقت فرسا هستند و یا با یک رفتار ناامن همراه هستند. افرادی که این علائم را دارند باید در اورژانس دیده شوند.

اگر شما یا یکی از عزیزان علائم فوری کمتری دارید که ممکن است نشان دهنده یک اختلال تجزیه باشد ، با پزشک خود تماس بگیرید.

افکار یا رفتار خودکشی

اگر فکر صدمه زدن به خود یا شخص دیگری را دارید ، فوراً با شماره 911 یا شماره اورژانس محلی خود تماس بگیرید ، به اورژانس بروید ، یا به یکی از اقوام یا دوست مورد اعتماد خود اعتماد کنید. یا با یک شماره تلفن خودکشی تماس بگیرید - در ایالات متحده ، برای رسیدن به یک مشاور آموزش دیده با شماره تلفن 1-800-273-TALK (1-800-273-8255) با مرکز ملی پیشگیری از خودکشی تماس بگیرید.

علل
اختلالات تجزیه ای معمولاً به عنوان روشی برای کنار آمدن با تروما ایجاد می شود. این اختلالات غالباً در کودکانی که در معرض آزار جسمی ، جنسی یا عاطفی طولانی مدت هستند و یا کمتر اوقات ، در یک محیط خانه ترسناک یا بسیار غیرقابل پیش بینی ایجاد می شوند. استرس ناشی از جنگ یا بلایای طبیعی نیز می تواند اختلالات تجزیه ای ایجاد کند.
هویت شخصی هنوز در دوران کودکی در حال شکل گیری است. بنابراین کودک بیشتر از یک بزرگسال قادر است که از خودش خارج شود و آسیب دیدگی را مانند اینکه برای شخص دیگری اتفاق می افتد مشاهده کند. کودکی که جدا شدن را یاد می گیرد تا تحمل یک تجربه آسیب زا را تجربه کند ، ممکن است از این مکانیزم کنار آمدن در پاسخ به موقعیت های استرس زا در طول زندگی استفاده کند.

عوامل خطر

افرادی که در دراز مدت جسمی را تجربه می کنند ، سو abuse استفاده جنسی یا عاطفی در دوران کودکی بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلالات تجزیه است.

کودکان و بزرگسالانی که سایر حوادث آسیب زا مانند جنگ ، بلایای طبیعی ، آدم ربایی ، شکنجه یا طولانی مدت ، آسیب زا و زودرس را تجربه می کنند. رویه های پزشکی نیز ممکن است این شرایط را ایجاد کند.

عوارض

افرادی که دارای اختلالات تجزیه هستند در معرض خطر ابتلا به عوارض و اختلالات مرتبط هستند ، مانند:

آسیب رساندن به خود یا ختنه کردن
افکار و رفتار خودکشی
اختلال عملکرد جنسی
اعتیاد به الکل و مصرف مواد مخدر
افسردگی و اختلالات اضطرابی
اختلال استرس پس از سانحه
اختلالات شخصیتی
اختلالات خواب ، از جمله کابوس های شبانه ، بی خوابی و راه رفتن در خواب
اختلالات خوردن
علائم جسمی مانند سبکی سر یا تشنج غیر صرعی
مشکلات عمده در روابط شخصی و محل کار

پیشگیری

کودکانی که مورد آزار جسمی ، عاطفی یا جنسی قرار می گیرند ، در معرض خطر بیشتری برای ایجاد اختلالات بهداشت روان ، مانند اختلالات تجزیه هستند. اگر استرس یا سایر مسائل شخصی در نحوه برخورد با کودک شما تأثیرگذار است ، از او کمک بگیرید.

با یک فرد معتمد مانند یک دوست ، پزشک یا رهبر جامعه اعتقادی خود صحبت کنید.
برای یافتن منابعی مانند گروه های پشتیبانی والدین و خانواده درمانی کمک بخواهید.
به دنبال کلیساها و برنامه های آموزش جامعه باشید که کلاس های والدین را برگزار می کنند و همچنین می توانند به شما کمک کنند تا یک سبک تربیتی سالم را یاد بگیرید.

اگر کودک شما مورد آزار و اذیت قرار گرفته است یا واقعه آسیب زای دیگری را تجربه کرده است ، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند شما را به یک متخصص بهداشت روان ارجاع دهد که می تواند به کودک شما کمک کند تا بهبود یابد و مهارت های مقابله ای سالم را به کار گیرد.

محتوای:

تشخیص

تشخيص معمولاً شامل ارزيابي علائم و رد هرگونه بيماري پزشکي است که مي تواند باعث بروز علائم شود. آزمایش و تشخیص اغلب شامل مراجعه به یک متخصص بهداشت روان برای تعیین تشخیص شما است.

ارزیابی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

معاینه فیزیکی. پزشک شما را معاینه می کند ، سوالات عمیقی می پرسد و علائم و سابقه شخصی شما را بررسی می کند. برخی آزمایشات ممکن است شرایط جسمی را از بین ببرد - به عنوان مثال ، آسیب به سر ، برخی بیماری های مغزی ، کمبود خواب یا مسمومیت - که می تواند علائمی مانند از دست دادن حافظه و احساس غیر واقعی ایجاد کند.
معاینه روانپزشکی. متخصص بهداشت روان شما درباره افکار ، احساسات و رفتار شما س asksال می کند و درباره علائم شما بحث می کند. با اجازه شما ، اطلاعات اعضای خانواده یا دیگران ممکن است مفید باشد.
معیارهای تشخیصی در DSM-5. متخصص بهداشت روان شما ممکن است علائم شما را با معیارهای تشخیص در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) ، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا مقایسه کند.

برای تشخیص تجزیه اختلالات ، DSM-5 این معیارها را لیست می کند.

فراموشی جداکننده

برای فراموشی تجزیه:

شما یک یا چند قسمت داشته اید که در آن شما نمی توانید اطلاعات مهم شخصی را به خاطر بسپارید - معمولاً چیزی آسیب زا یا استرس زا - یا نمی توانید هویت یا تاریخچه زندگی خود را به خاطر بسپارید. این از دست دادن حافظه بیش از حد گسترده است که نمی تواند با فراموشی معمولی توضیح داده شود.
قسمت های از دست دادن حافظه شما فقط در طی یک اختلال دیگر در سلامت روان مانند اختلال استرس پس از سانحه رخ نمی دهد. همچنین ، علائم شما به دلیل الکل یا داروهای دیگر نیست ، و به دلیل یک بیماری عصبی یا بیماری پزشکی دیگر ، مانند فراموشی مربوط به ضربه به سر ، ایجاد نمی شود.
همچنین ممکن است در آنجا فوگای تجزیه ای را تجربه کنید. شما به طور هدفمند سفر می کنید و یا سرگردانی گیجی را تجربه می کنید که شامل فراموشی است - ناتوانی در یادآوری هویت یا سایر اطلاعات مهم شخصی.
علائم شما باعث ایجاد استرس یا مشکلات اساسی در روابط ، کار یا سایر زمینه های مهم زندگی شما می شود.

اختلال هویت تجزیه

برای اختلال هویت تجزیه:

شما دو یا چند هویت یا شخصیت متمایز را نمایش می دهید ، یا دیگران مشاهده می کنند ، که ممکن است در برخی فرهنگ ها به عنوان تصرف غیر ناخواسته و غیر ارادی توصیف شود. هر هویتی الگوی خاص خود را در درک ، ارتباط و تفکر در مورد خود و جهان دارد.
شما برای رویدادهای روزمره ، مهارت ها ، اطلاعات مهم شخصی و رویدادهای آسیب زا ، شکاف های مکرر در حافظه دارید: با فراموشی معمولی توضیح داده می شود.
علائم شما بخشی از اقدامات فرهنگی یا مذهبی است که به طور گسترده پذیرفته شده است.
علائم شما به دلیل الکل یا داروهای دیگر یا یک بیماری نیست. در کودکان ، علائم به دلیل همبازی های خیالی یا سایر بازی های فانتزی نیست.

اختلال شخصیت زدایی-غیر واقعی سازی

برای اختلال شخصیت زدایی-غیر واقعی سازی:

شما تجربه های مداوم یا راجعه ای از احساس جدا شدن از خود را دارید ، گویی که یک مشاهده کننده افکار ، احساسات ، اعمال یا بدن خود هستید (شخصی سازی شخصیت). یا اینکه احساس می کنید از محیط جدا شده اید و یا کمبود واقعیت را برای محیط اطراف خود احساس می کنید ، انگار در خواب هستید یا دنیا تحریف شده است (غیر واقعی سازی).
در حالی که یک قسمت از شخصیتزدایی یا غیر واقعی سازی را تجربه می کنید ، آگاه باشید که این تجربه واقعیت ندارد.
علائم شما فقط در طی یک اختلال روانی دیگر مانند اسکیزوفرنی یا اختلال وحشت یا در طی یک اختلال تجزیه دیگر رخ نمی دهد. علائم شما همچنین با تأثیر مستقیم الکل یا سایر داروها یا بیماری پزشکی مانند صرع لوب گیجگاهی توضیح داده نمی شود.

درمان

درمان اختلالات تجزیه ای ممکن است بر اساس نوع اختلال شما متفاوت است ، اما به طور کلی شامل روان درمانی و دارو است.

روان درمانی

روان درمانی ، درمان اصلی اختلالات تجزیه است. این شکل از درمان ، که به عنوان گفتگوی درمانی ، مشاوره یا روان درمانی اجتماعی نیز شناخته می شود ، شامل صحبت در مورد اختلال شما و مسائل مربوط به آن با یک متخصص بهداشت روان است. به دنبال یک درمانگر با آموزش پیشرفته یا تجربه کار با افرادی که ضربه روحی را تجربه کرده اند باشید.

درمانگر شما برای کمک به شما در درک علت شرایط خود و ایجاد روش های جدید برای کنار آمدن با شرایط استرس زا ، تلاش خواهد کرد. با گذشت زمان ، درمانگر شما ممکن است به شما کمک کند درمورد ضربه ای که تجربه کرده اید بیشتر صحبت کنید ، اما معمولاً فقط درصورت داشتن مهارتهای مقابله ای و ارتباط با درمانگر برای برقراری ایمن این مکالمات.

دارو

اگرچه هیچ دارویی وجود ندارد که به طور خاص اختلالات تجزیه ای را درمان کند ، پزشک شما ممکن است داروهای ضد افسردگی ، داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضد روان پریشی را برای کمک به کنترل علائم سلامت روان مرتبط با اختلالات تجزیه تجویز کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

به عنوان اولین قدم ، پزشک ممکن است از شما بخواهد برای معاینه کامل وارد شوید تا علل جسمی احتمالی علائم شما را رد کند. با این حال ، در برخی موارد ممکن است بلافاصله به روانپزشک ارجاع شوید. در صورت امکان ممکن است بخواهید یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را به همراه داشته باشید تا به شما کمک کند اطلاعات را به خاطر بسپارید.

در اینجا برخی اطلاعات برای کمک به شما در آمادگی برای قرار ملاقات و آنچه از پزشک انتظار دارید وجود دارد.

کاری که می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات ، لیستی از موارد زیر را تهیه کنید:

علائمی را که تجربه می کنید ، از جمله هر رفتار اخیر که باعث سردرگمی یا نگرانی شود برای شما یا عزیزانتان.
اطلاعات شخصی اصلی ، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی. همچنین به حوادث مربوط به گذشته خود ، از جمله دوران کودکی ، توجه کنید که باعث آسیب های جسمی یا روحی شده است. اگر نمی توانید بعضی از دوره های زندگی خود را به یاد بیاورید ، به بازه زمانی و هر آنچه در مورد دوره منتهی به فراموشی به یاد می آورید توجه داشته باشید.
اطلاعات پزشکی شما ، از جمله سایر شرایط سلامت جسمی یا روانی که دارید . هر نوع دارو ، ویتامین ، گیاه یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید و دوزهای مصرفی آن را در آن بگنجانید.
س toالاتی که می توانید از پزشک بخواهید تا بیشترین وقت خود را با هم بگذارد

برخی از س toالاتی که می توان از پزشک خود پرسید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

چه عواملی احتمالاً باعث بروز علائم یا بیماری من شده است؟
علل احتمالی دیگر چیست؟
چگونه می توانید تشخیص من را تعیین کنید؟
آیا بیماری من احتمالاً موقتی است یا طولانی مدت (مزمن)؟
چه روش های درمانی را برای این اختلال توصیه می کنید؟
چقدر می توانم انتظار دارید که علائم من با درمان بهبود یابد؟
چگونه پیشرفت من را کنترل می کنید؟
من این سایر موارد بهداشتی را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم به بهترین وجه مدیریت کنم؟
آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
آیا بروشورها یا سایر مطالب چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟
چه وب سایت هایی آیا شما توصیه می کنید؟

در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک شما ممکن است تعدادی سوال از شما بپرسد. آماده باشید تا به آنها پاسخ دهید تا وقت خود را برای مرور هر نکته ای که می خواهید تمرکز کنید ، ذخیره کنید. پزشک ممکن است از شما س askال کند:

چه علائمی مربوط به شما یا عزیزانتان است؟
چه زمانی شما یا عزیزانتان اولین بار علائم خود را مشاهده کردید؟
آیا در زندگی شما دوره هایی از زمان وجود دارد که آنها را به خاطر نمی آورید؟
آیا تا به حال فاصله ای از خانه یا محل کار خود پیدا کرده اید و نمی دانید چگونه به آنجا رسیده اید؟
آیا هرگز احساس می کنید که خارج از بدن خود را مشاهده می کنید و خود را مشاهده می کنید؟
آیا احساس می کنید بیش از یک نفر یا شاید افراد زیادی در داخل سر شما زندگی می کنند؟
چه علائم یا رفتار دیگری باعث پریشانی شما یا عزیزانتان می شود؟
هر چند وقت یکبار احساس اضطراب یا افسردگی می کنید؟
آیا علائم شما در کار شما مشکل ایجاد کرده است یا روابط شخصی شما؟
آیا تاکنون به این فکر کرده اید که به خود یا دیگران آسیب برسانید؟
آیا شما الکل می نوشید یا از داروهای تفریحی استفاده می کنید؟
اکنون یا دارید تا به حال در ارتش خدمت کرده اید؟
ها آیا شما برخلاف میل خود تحت تأثیر قرار گرفته اید؟
آیا در دوران کودکی مورد آزار و اذیت جسمی قرار گرفته اید یا از او غافل شده اید؟
آیا کسی در خانواده شما در دوران کودکی مورد آزار قرار گرفته است؟ آیا در حال حاضر به دلیل بیماری های پزشکی دیگر از جمله اختلالات بهداشت روان تحت درمان هستید؟