اعتیاد به مواد مخدر (اختلال در مصرف مواد)

بررسی اجمالی

اعتیاد به مواد مخدر ، اختلال در مصرف مواد نیز نامیده می شود ، بیماری است که مغز و رفتار فرد را تحت تأثیر قرار می دهد و منجر به ناتوانی در کنترل استفاده از یک دارو یا داروی قانونی یا غیرقانونی می شود. موادی مانند الکل ، ماری جوانا و نیکوتین نیز به عنوان مواد مخدر در نظر گرفته می شوند. هنگامی که معتاد هستید ، ممکن است با وجود صدمه ای که ایجاد می کند ، به استفاده از مواد مخدر ادامه دهید.

اعتیاد به مواد مخدر می تواند با استفاده آزمایشی از یک داروی تفریحی در موقعیت های اجتماعی آغاز شود ، و برای برخی از افراد ، مصرف مواد مخدر به دفعات بیشتر. برای سایرین ، به ویژه با مواد افیونی ، اعتیاد به مواد مخدر با قرار گرفتن در معرض داروهای تجویز شده ، یا دریافت دارو از یکی از دوستان یا اقوام که این دارو را تجویز کرده است ، شروع می شود.

خطر اعتیاد و سرعت اعتیاد شما بسته به دارو. بعضی از داروها مانند مسکن های افیونی خطر بیشتری دارند و سریعتر از سایر داروها باعث اعتیاد می شوند.

با گذشت زمان ، ممکن است به دوزهای بیشتری از دارو برای بالا رفتن نیاز داشته باشید. به زودی ممکن است فقط برای داشتن احساس خوب به دارو نیاز داشته باشید. با افزایش مصرف مواد مخدر ، ممکن است دریابید که کنار گذاشتن دارو دشوارتر است. تلاش برای قطع مصرف مواد مخدر ممکن است باعث هوس شدید شود و شما را از نظر جسمی بیمار کند (علائم ترک).

برای غلبه بر داروی خود ممکن است به کمک پزشک ، خانواده ، دوستان ، گروه های پشتیبانی یا یک برنامه درمانی سازمان یافته نیاز داشته باشید. اعتیاد و عاری از مصرف مواد مخدر.

علائم

علائم یا رفتارهای اعتیاد به مواد مخدر شامل موارد دیگر است:

• احساس اینکه مجبور به استفاده از دارو هستید به طور منظم - روزانه یا حتی چندین بار در روز
• داشتن اصرارهای شدید برای دارو که هرگونه افکار دیگر را مسدود می کند
• با گذشت زمان ، برای داشتن اثر مشابه به مقدار بیشتری دارو نیاز دارید li>
• مصرف مقادیر بیشتری از دارو در مدت زمان طولانی تری از آنچه شما در نظر داشتید
• اطمینان از حفظ میزان تأمین دارو
• صرف هزینه برای دارو ، حتی اگر توانایی پرداخت آن را ندارید
• عدم رعایت تعهدات و مسئولیت های کاری یا کاهش فعالیت های اجتماعی یا تفریحی به دلیل مصرف مواد مخدر
• ادامه مصرف دارو ، حتی اگر می دانید که این امر در زندگی شما را دچار مشکل می کند یا به شما آسیب جسمی یا روحی می رساند
• انجام کارهایی برای تهیه دارو که به طور معمول انجام نمی دهید مانند سرقت
• رانندگی یا انجام سایر فعالیت های پرخطر وقتی تحت تأثیر دارو هستید
• زمان زیادی را صرف تهیه دارو ، استفاده از دارو یا بهبودی از اثرات آن می کنید دارو
• در تلاش برای قطع مصرف دارو ناکام مانده اید
• هنگام اقدام به قطع مصرف دارو ، علائم ترک را تجربه می کنید

تشخیص مصرف ناسالم دارو در اعضای خانواده

گاهی اوقات تشخیص بدخلقی یا عصبانیت طبیعی نوجوان از علائم مصرف مواد مخدر دشوار است. نشانه های احتمالی مبنی بر اینکه نوجوان یا سایر اعضای خانواده شما از مواد مخدر استفاده می کنند عبارتند از:

• مشکلات در مدرسه یا محل کار - غایب مکرر مدرسه یا محل کار ، بی علاقگی ناگهانی به فعالیت های مدرسه یا کار ، یا افت درجه. یا عملکرد کاری
• مسائل مربوط به سلامت جسمی - کمبود انرژی و انگیزه ، کاهش وزن یا افزایش وزن ، یا قرمزی چشم
• ظاهر غفلت شده - عدم علاقه به لباس ، آرایش یا ظاهر
• تغییر در رفتار - تلاش های اغراق آمیز برای ممانعت از ورود اعضای خانواده به اتاق وی یا محرمانه دانستن اینکه کجا با دوستان می رود. یا تغییرات شدید در رفتار و روابط با خانواده و دوستان
• مسائل مربوط به پول - درخواست های ناگهانی پول بدون توضیح منطقی. یا کشف خود مبنی بر اینکه پول از دست رفته یا دزدیده شده یا اشیا from از خانه شما ناپدید شده اند ، نشان می دهد که ممکن است آنها برای حمایت از مصرف مواد مخدر فروخته شوند

شناخت علائم مصرف مواد مخدر یا مسمومیت

علائم و نشانه های مصرف دارو یا مسمومیت بسته به نوع دارو ممکن است متفاوت باشد. در زیر چندین نمونه مشاهده خواهید کرد.

ماری جوانا ، حشیش و سایر مواد حاوی شاهدانه

مردم با کشیدن سیگار ، خوردن یا استنشاق یک نوع ماده مخدر بخار شده از حشیش استفاده می کنند. حشیش غالباً مقدم بر آن است و یا همراه با سایر مواد مانند الکل یا داروهای غیرقانونی مورد استفاده قرار می گیرد و اغلب اولین دارویی است که امتحان می شود.

علائم و نشانه های مصرف اخیر می تواند شامل موارد زیر باشد:

• احساس سرخوشی یا احساس بالا بودن
• افزایش احساس درک ، بینایی و شنوایی و چشایی
• افزایش فشار خون و ضربان قلب
• قرمزی چشم
• خشکی دهان
• کاهش هماهنگی
• مشکل در تمرکز یا به خاطر سپردن
• زمان واکنش آهسته
• اضطراب یا تفکر پارانوئید
• بوی حشیش روی لباس یا نوک انگشتان زرد
• ولع اغراق آمیز برای برخی از غذاها در زمان های غیر معمول

استفاده طولانی مدت (مزمن) اغلب با موارد زیر همراه است:

• کاهش وضوح ذهنی
• عملکرد ضعیف در مدرسه یا محل کار
• کاهش تعداد دوست و علاقه

K2 ، نمک ادویه و حمام

دو گروه از داروهای مصنوعی - کانابینوئیدهای مصنوعی و کاتینون های جایگزین یا مصنوعی - در بیشتر ایالات غیرقانونی هستند. اثرات این داروها می تواند خطرناک و غیرقابل پیش بینی باشد ، زیرا کنترل کیفیتی وجود ندارد و ممکن است برخی از مواد شناخته شده نباشند. اما می تواند به عنوان یک چای گیاهی تهیه شود. علیرغم ادعاهای سازنده ، این ترکیبات شیمیایی هستند تا محصولات طبیعی یا بی ضرر. این داروها می توانند زیاد شبیه ماری جوانا باشند و به یک گزینه محبوب اما خطرناک تبدیل شده اند.

علائم و نشانه های مصرف اخیر می تواند شامل موارد زیر باشد:

• افزایش خلق و خو
• تغییر یافته بینایی ، شنیداری و درک چشایی
• اضطراب یا تحریک شدید
• پارانویا
• توهم
• افزایش ضربان قلب و فشار خون یا حمله قلبی
• استفراغ
• گیجی

کاتینونهای جایگزین ، که به آنها نمک حمام نیز گفته می شود ، مواد تغییر دهنده ذهن (روانگردان) هستند مشابه به آمفتامین هایی مانند اکستازی (MDMA) و کوکائین. بسته ها اغلب برای جلوگیری از شناسایی به عنوان سایر محصولات برچسب گذاری می شوند.

با وجود نام ، اینها محصولات حمام مانند نمکهای Epsom نیستند. کاتینون های جایگزین می توانند بخورند ، خرخر شوند ، استنشاق شوند یا تزریق شوند و بسیار اعتیاد آور هستند. این داروها می توانند مسمومیت شدید ایجاد کنند ، که منجر به اثرات خطرناک سلامتی یا حتی مرگ می شود.

علائم و نشانه های استفاده اخیر می تواند شامل موارد زیر باشد:

• سرخوشی
> افزایش جامعه
• افزایش انرژی و تحریک
• افزایش میل جنسی
• افزایش ضربان قلب و فشار خون
• مشکلات تفکر واضح
• از دست دادن کنترل عضلات
• حملات هراس
• هذیان
• رفتار روانی و خشونت آمیز

باربیتورات ها ، بنزودیازپین ها و خواب آورها

باربیتورات ها ، بنزودیازپین ها و خواب آورها داروهای ضد افسردگی سیستم عصبی مرکزی هستند. آنها اغلب در جستجوی احساس آرامش یا تمایل به خاموش کردن یا فراموش کردن افکار یا احساسات مرتبط با استرس مورد استفاده و سو mis استفاده قرار می گیرند.

• باربیتورات ها. به عنوان مثال می توان به فنوباربیتال و سكوباربیتال (سكونال) اشاره كرد.
• بنزودیازپین ها. به عنوان مثال می توان به داروهای آرامبخش مانند دیازپام (والیوم) ، آلپرازولام (زاناکس) ، لورازپام (آتیوان) ، کلونازپام (کلونوپین) و کلردیاازپوکسید (لیبریوم) اشاره کرد.
• خواب آورها. بعنوان مثال می توان به داروهای تجویزی خواب مانند زولپیدم (آمبین ، اینترمزو ، دیگران) و زالپلون (سوناتا) اشاره کرد.

علائم و نشانه های استفاده اخیر می تواند شامل موارد زیر باشد:

• خواب آلودگی
• تار گفتار
• عدم هماهنگی
• تحریک پذیری یا تغییر روحیه
• مشکلات تمرکز یا تفکر واضح
• مشکلات حافظه
• حرکات غیر ارادی چشم
• عدم مهار
• تنفس کند و فشار خون کاهش یافته
• سقوط یا تصادف
• سرگیجه

داروهای مت ، کوکائین و سایر محرک ها

محرک ها شامل آمفتامین ها ، مت (مت آمفتامین) ، کوکائین ، متیل فنیدیت (ریتالین ، کنسرتا ، دیگران) و آمفتامین هستند. -دکستروآمفتامین (Adderall ، Adderall XR ، دیگران). آنها اغلب در جستجوی مقدار زیاد ، یا تقویت انرژی ، بهبود عملکرد در محل کار یا مدرسه یا کاهش وزن یا کنترل اشتها مورد استفاده و سو mis استفاده قرار می گیرند.

علائم و نشانه های استفاده اخیر می تواند شامل موارد زیر باشد: / p>

• احساس نشاط و اعتماد به نفس بیش از حد
• افزایش هوشیاری
• افزایش انرژی و بی قراری
• تغییر رفتار یا پرخاشگری
• سخنرانی سریع یا پر سر و صدا
• مردمک های گشاد
• گیجی ، توهم و توهم
• تحریک پذیری ، اضطراب یا پارانویا
• تغییرات در قلب میزان ، فشار خون و دمای بدن
• حالت تهوع یا استفراغ همراه با کاهش وزن
• اختلال در قضاوت
• احتقان بینی و آسیب به غشای مخاطی بینی (در صورت خرخر داروها)
• زخم های دهان ، بیماری لثه و پوسیدگی دندان در اثر مصرف سیگار (داروی دهان)
• بی خوابی
• با از بین رفتن دارو افسردگی

داروهای کلوپ

کلوپ مواد مخدر معمولاً در کلوپ ها ، کنسرت ها و مهمانی ها استفاده می شود. به عنوان مثال می توان به اکستازی یا مولی (MDMA) ، گاما هیدروکسی بوتیریک اسید (GHB) ، فلونیترازپام (روهیپنول - مارکی که در خارج از ایالات متحده استفاده می شود - روکوئی نیز گفته می شود) و کتامین اشاره کرد. این داروها همه در یک گروه نیستند ، اما دارای برخی از تأثیرات و خطرات مشابه از جمله اثرات مضر طولانی مدت هستند.

از آنجا که GHB و فلونیترازپام می توانند باعث آرامش ، شل شدن عضلات ، گیجی و از دست دادن حافظه شوند ، احتمال سو sexual رفتار جنسی یا تجاوز جنسی با استفاده از این داروها در ارتباط است.

علائم و نشانه های استفاده از کلاب داروها می توانند شامل موارد زیر باشند:

• لرز و تعریق
• لرزش غیر ارادی (لرزش)
• تغییر در رفتار
• گرفتگی عضله و دندان ها
• شل شدن عضله ، هماهنگی ضعیف یا مشکلات حرکتی
• مهارهای کاهش یافته
• افزایش دید یا تغییر حس بینایی ، صدا و چشایی
• قضاوت ضعیف
• مشکلات حافظه یا از دست دادن حافظه
• کاهش هوشیاری
• افزایش یا کاهش ضربان قلب و فشار خون

توهم زاها

بسته به نوع دارو ، استفاده از توهم زاها می تواند علائم و نشانه های مختلفی ایجاد کند. متداول ترین توهم زاها اسید لیزرژیک دی اتیل آمید (LSD) و فنسیکلیدین (PCP) هستند.

استفاده از LSD ممکن است باعث شود:

• درک بسیار زیاد واقعیت ، به عنوان مثال ، تفسیر ورودی از یکی از حواس شما به عنوان دیگری مانند شنیدن رنگها
• رفتار تکانشی
• تغییرات سریع در احساسات
• تغییرات ذهنی دائمی در درک > ضربان قلب سریع و فشار خون بالا
• لرزش
• بازگشت به گذشته ، تجربه ای دوباره از توهم - حتی سال ها بعد

استفاده از PCP ممکن است علت:

• احساس جدا شدن از بدن و محیط اطراف
• مشکلات هماهنگی و حرکت
• رفتار پرخاشگرانه ، احتمالاً خشونت آمیز
• عدم احساس درد
• افزایش فشار خون و ضربان قلب
• مشکلات تفکر و حافظه
• مشکلات گفتاری
• عدم تحمل به صدای بلند
• گاهی اوقات تشنج یا بیماری ma

استنشاقی ها

علائم و نشانه های استفاده از استنشاق ، بسته به ماده متفاوت است. برخی از مواد معمول استنشاق شده شامل چسب ، مواد رقیق کننده رنگ ، مایع تصحیح ، مایع نشانگر نمدی ، بنزین ، مایعات تمیزکننده و محصولات خانگی آئروسل است. به دلیل ماهیت سمی بودن این مواد ، ممکن است در مصرف کنندگان آسیب مغزی یا مرگ ناگهانی ایجاد شود.

علائم و نشانه های استفاده می تواند شامل موارد زیر باشد:

• در اختیار داشتن ماده استنشاقی بدون دلیل معقول توضیح
• سرخوشی یا مسمومیت مختصر
• کاهش مهار
• مبارزه طلبی یا جنگ طلبی
• حالت تهوع یا استفراغ
• مست بودن به نظر می رسد با تکلم نامرتب ، حرکات کند و هماهنگی ضعیف
• ضربان قلب نامنظم
• بوی طولانی ماده استنشاق
• بثورات اطراف بینی و دهان

مسکن های افیونی

افیون ها داروهای مخدر ، مسکن هستند که از تریاک تولید می شوند یا به صورت مصنوعی ساخته می شوند. این دسته از داروها شامل هروئین ، مرفین ، کدئین ، متادون و اکسی کدون است.

گاهی اوقات اپیدمی مخدر نامیده می شود ، اعتیاد به داروهای مسکن با تجویز مواد افیونی در سراسر ایالات متحده به میزان نگران کننده ای رسیده است. برخی از افرادی که به مدت طولانی از مواد افیونی استفاده کرده اند ، ممکن است در طول درمان به جایگزینی موقت یا طولانی مدت داروهای تجویز شده توسط پزشک نیاز داشته باشند.

علائم و نشانه های مصرف و وابستگی مواد مخدر می تواند شامل موارد زیر باشد:

• کاهش احساس درد
• تحریک ، خواب آلودگی یا آرام بخشی
• مشکلات توجه و حافظه
• دانش آموزان منقبض
• عدم آگاهی یا عدم توجه به افراد اطراف و چیزها
• مشکلات هماهنگی
• افسردگی
• یبوست
• آبریزش بینی یا بینی (در صورت مصرف داروهای خرخر)
• علائم سوزن (در صورت تزریق دارو)

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر مصرف دارو از کنترل خارج شده یا مشکلی ایجاد می کند ، کمک بگیرید. هرچه زودتر به دنبال کمک باشید ، شانس شما برای بهبودی طولانی مدت بیشتر است. با پزشک اصلی خود صحبت کنید یا به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنید ، مانند پزشکی که در زمینه پزشکی اعتیاد یا روانپزشکی اعتیاد تخصص دارد یا یک مشاور مجاز الکل و مواد مخدر.

در این موارد قرار ملاقات بگذارید و به پزشک مراجعه کنید:

• شما نمی توانید استفاده از دارو را متوقف کنید
• با وجود صدمه ای که ایجاد می کند همچنان به استفاده از دارو ادامه می دهید
• استفاده از دارو منجر به رفتار ناامن شده است ، مانند سوزن زدن یا رابطه جنسی محافظت نشده
• شما فکر می کنید پس از قطع مصرف مواد مخدر ممکن است علائم ترک داشته باشید

اگر آماده مراجعه به پزشک نیستید ، خطوط راهنما یا خطوط تلفن ممکن است مکان خوبی برای یادگیری در مورد درمان باشد. این خطوط را می توانید در اینترنت یا دفترچه تلفن ذکر کنید.

چه موقع باید به کمک اضطراری مراجعه کنید

اگر شما یا شخصی که می دانید دارو مصرف کرده اید به اورژانس مراجعه کنید:

• ممکن است بیش از حد مصرف کرده باشد
• تغییرات هوشیاری را نشان می دهد
• آیا مشکل تنفس
• تشنج یا تشنج دارد
• علائمی از حمله قلبی احتمالی مانند درد یا فشار قفسه سینه دارد
• آیا واکنش جسمی یا روانی دردسرساز دیگری نسبت به استفاده از دارو

مرحله مداخله

افرادی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می کنند معمولاً مشکل ساز بودن مصرف مواد مخدر را انکار می کنند و تمایلی به درمان ندارند. یک مداخله فرصتی ساختاری برای عزیز فراهم می کند تا قبل از اینکه اوضاع حتی بدتر شود و باعث تحریک کسی شود که بخواهد کمک کند ، تغییراتی ایجاد کند.

یک مداخله باید با دقت برنامه ریزی شود و ممکن است توسط خانواده و دوستان در مشاوره با یک پزشک یا متخصص مانند یک مشاور معتاد به مشروبات الکلی و دارویی یا توسط یک متخصص مداخله راهنمایی شوید. این شامل خانواده و دوستان و گاهی همکاران ، روحانیون یا دیگران است که به شخصی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می کند ، اهمیت می دهند.

در طول مداخله ، این افراد دور هم جمع می شوند تا یک گفتگوی مستقیم و قلبی با آنها داشته باشند. فرد را در مورد پیامدهای اعتیاد بخواهید و از او بخواهید که درمان را بپذیرد.

علل

مانند بسیاری از اختلالات بهداشت روان ، عوامل مختلفی ممکن است در ایجاد اعتیاد به مواد مخدر نقش داشته باشند. عوامل اصلی عبارتند از:

• محیط زیست. به نظر می رسد عوامل محیطی ، از جمله اعتقادات و نگرش های خانواده شما و قرار گرفتن در معرض گروه همسالان که مصرف مواد مخدر را تشویق می کنند ، در مصرف اولیه مواد مخدر نقش دارند.
• ژنتیک. هنگامی که شروع به استفاده از یک دارو کردید ، ایجاد اعتیاد ممکن است تحت تأثیر صفات ارثی (ژنتیکی) باشد ، که ممکن است پیشرفت بیماری را به تأخیر بیندازد یا سرعت آن را افزایش دهد.

تغییرات مغز

به نظر می رسد اعتیاد جسمی هنگامی رخ می دهد که استفاده مکرر از دارو ، احساس لذت در مغز شما را تغییر دهد. داروی اعتیاد آور باعث ایجاد تغییرات فیزیکی در برخی سلولهای عصبی (نورون ها) در مغز شما می شود. نورون ها برای برقراری ارتباط از مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی استفاده می کنند. این تغییرات می تواند مدت ها پس از قطع مصرف دارو باقی بماند.

عوامل خطر

افراد در هر سن ، جنس یا وضعیت اقتصادی می توانند به یک دارو اعتیاد پیدا کنند. عوامل خاصی می توانند در احتمال و سرعت بروز اعتیاد تأثیر بگذارند:

• سابقه خانوادگی اعتیاد. اعتیاد به مواد مخدر در برخی خانواده ها بیشتر دیده می شود و احتمالاً مستعد ژنتیکی است. اگر شما از قبیل پدر و مادر یا خواهر و برادر خانوادگی ، دارای اعتیاد به الکل یا مواد مخدر هستید ، بیشتر در معرض خطر اعتیاد به مواد مخدر هستید.
• اختلال سلامت روانی. اگر به یک اختلال بهداشت روان مانند افسردگی ، اختلال کمبود توجه / بیش فعالی (ADHD) یا اختلال استرس پس از سانحه مبتلا هستید ، احتمال اعتیاد شما به مواد مخدر بیشتر است. استفاده از مواد مخدر می تواند راهی برای کنار آمدن با احساسات دردناک مانند اضطراب ، افسردگی و تنهایی باشد و این مشکلات را حتی بیشتر کند.
• فشار همسالان. فشار همسالان عامل مهمی در شروع مصرف و سو mis مصرف مواد مخدر ، به ویژه برای جوانان است.
• عدم درگیری خانواده. شرایط دشوار خانوادگی یا عدم پیوند با والدین یا خواهر و برادر شما ممکن است خطر اعتیاد را افزایش دهد ، همچنین عدم نظارت والدین.
• استفاده اولیه استفاده از مواد مخدر در سنین پایین می تواند باعث تغییر در مغز در حال رشد شود و احتمال پیشرفت در اعتیاد به مواد مخدر را افزایش دهد.
• مصرف یک داروی بسیار اعتیاد آور. برخی از داروها مانند داروهای محرک ، کوکائین یا مسکن های افیونی ممکن است منجر به ایجاد سریعتر اعتیاد نسبت به سایر داروها شود. سیگار کشیدن یا تزریق مواد مخدر می تواند احتمال اعتیاد را افزایش دهد. مصرف مواد مخدر که به عنوان اعتیاد کمتری در نظر گرفته می شوند - اصطلاحاً به آن مواد مخدر سبک می گویند - می تواند شما را در مسیر مصرف و اعتیاد به مواد مخدر شروع کند.

عوارض

مصرف مواد مخدر می تواند اثرات کوتاه مدت و طولانی مدت قابل توجه و مضر داشته باشد. مصرف برخی از داروها به خصوص اگر دوزهای بالایی مصرف کنید یا آنها را با داروهای دیگر یا الکل ترکیب کنید ، می تواند به خصوص خطرناک باشد. در اینجا چند نمونه ذکر شده است.

• مت آمفتامین ، مواد افیونی و کوکائین بسیار اعتیاد آور هستند و باعث پیامدهای سلامتی کوتاه مدت و طولانی مدت متعددی می شوند ، از جمله رفتار روان پریشی ، تشنج یا مرگ ناشی از مصرف بیش از حد.
• GHB و فلونیترازپام ممکن است باعث آرامش ، گیجی و از دست دادن حافظه شوند. این داروهای به اصطلاح تجاوز به خرما شناخته شده است که توانایی مقاومت در برابر تماس ناخواسته و یادآوری واقعه را مختل می کند. در دوزهای بالا ، آنها می توانند باعث تشنج ، کما و مرگ شوند. هنگام مصرف این داروها با الکل ، خطر افزایش می یابد.
• اکستازی یا مولی (MDMA) می تواند باعث کم آبی بدن ، عدم تعادل الکترولیت ها و عوارضی شود که می تواند شامل تشنج باشد. طولانی مدت ، MDMA می تواند به مغز آسیب برساند.
• یک خطر خاص داروهای کلوپ این است که مایع ، قرص یا پودر این داروها در خیابان اغلب حاوی مواد ناشناخته ای است که می تواند مضر باشد ، از جمله سایر داروهای غیرقانونی تولید شده یا دارویی.
• به دلیل ماهیت سمی مواد استنشاقی ، ممکن است در کاربران از میزان مختلفی به مغز آسیب برسد.

سایر عوارض تغییر دهنده زندگی

وابستگی به داروها می تواند عوارض خطرناک و مخربی را ایجاد کند ، از جمله:

• ابتلا به بیماری واگیر. افرادی که به یک ماده مخدر اعتیاد دارند بیشتر از طریق رابطه جنسی ناامن یا با استفاده از سوزن به یک بیماری عفونی مانند HIV مبتلا می شوند.
• سایر مشکلات سلامتی. اعتیاد به مواد مخدر می تواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات روحی و جسمی کوتاه مدت و بلند مدت شود. اینها به دارو بستگی دارد.
• حوادث. افرادی که به مواد مخدر اعتیاد دارند بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند و رانندگی می کنند یا کارهای خطرناک دیگری انجام می دهند.
• خودکشی. افرادی که معتاد به مواد مخدر هستند بیشتر از افرادی که معتاد نیستند با خودکشی می میرند.
• مشکلات خانوادگی. تغییرات رفتاری ممکن است باعث درگیری زناشویی یا خانوادگی و حضانت شود.
• مسائل کاری. مصرف مواد مخدر می تواند باعث کاهش عملکرد در کار ، غیبت و در نهایت از دست دادن شغل شود.
• مشکلات در مدرسه. مصرف مواد مخدر می تواند بر عملکرد تحصیلی و انگیزه تعالی در مدرسه تأثیر منفی بگذارد.
• مسائل حقوقی. مشکلات حقوقی برای مصرف کنندگان مواد مخدر شایع است و می تواند از خرید یا داشتن مواد مخدر غیرقانونی ، سرقت برای حمایت از اعتیاد به مواد مخدر ، رانندگی در حالی که تحت تأثیر مواد مخدر یا مشروبات الکلی یا اختلافات در مورد حضانت کودک است ، ناشی شود.
• مشکلات مالی. صرف هزینه برای حمایت از مصرف مواد مخدر ، پول را از سایر نیازها می گیرد ، می تواند منجر به بدهی شود و می تواند منجر به رفتارهای غیرقانونی یا غیراخلاقی شود.

پیشگیری

بهترین راه برای جلوگیری از اعتیاد به دارو این است که به هیچ وجه دارو مصرف نکنید. اگر پزشک دارویی با احتمال اعتیاد برای شما تجویز کرده است ، هنگام مصرف دارو از مراقبت استفاده کرده و دستورالعمل های ارائه شده توسط پزشک خود را دنبال کنید.

پزشکان باید این داروها را در دوزها و مقادیر مطمئن تجویز کرده و میزان استفاده از آنها را کنترل کنند. به شما یک دوز خیلی زیاد یا مدت زمان طولانی داده نمی شود. اگر احساس می کنید باید بیش از دوز تجویز شده یک دارو مصرف کنید ، با پزشک خود صحبت کنید.

جلوگیری از سو مصرف دارو در کودکان و نوجوانان

برای جلوگیری از سو drug مصرف دارو این مراحل را انجام دهید در کودکان و نوجوانان خود:

• ارتباط برقرار کنید. با کودکان خود در مورد خطرات مصرف و سو mis مصرف مواد مخدر صحبت کنید.
• گوش دهید. وقتی فرزندانتان در مورد فشار همسالان صحبت می کنند شنونده خوبی باشید و از تلاش آنها برای مقاومت در برابر آن حمایت کنید.
• الگوی خوبی را مثال بزنید. از الکل یا مواد مخدر اعتیاد آور سو mis استفاده نکنید. فرزندان والدینی که سو drugs استفاده می کنند بیشتر در معرض خطر اعتیاد به مواد مخدر هستند.
• تقویت پیوند. روی رابطه خود با فرزندان خود کار کنید. یک پیوند قوی و پایدار بین شما و فرزند شما خطر استفاده یا سو mis استفاده از مواد مخدر را در کودک شما کاهش می دهد.

جلوگیری از عود

هنگامی که به یک ماده مخدر اعتیاد پیدا کردید ، در معرض خطر ابتلا به الگوی اعتیاد قرار دارید. اگر شروع به استفاده از دارو کنید ، احتمالاً دیگر کنترل آن را از دست خواهید داد - حتی اگر درمان کرده اید و مدتی است از دارو استفاده نکرده اید.

• با برنامه درمانی خود ولع مصرف خود را کنترل کنید. ممکن است به نظر برسد که شما بهبود یافته اید و نیازی به ادامه اقدامات برای ماندن بدون دارو نیست. اما اگر به ملاقات با درمانگر یا مشاور خود بروید ، از جلسات گروهی پشتیبانی کرده و داروهای تجویز شده را مصرف کنید ، شانس شما برای ماندن بدون دارو بسیار بیشتر خواهد شد.
• از موقعیت های پرخطر جلوگیری کنید. به محله ای که قبلا مواد مخدر خود را تهیه می کردید برگردید. و از جمعیت داروی قدیمی خود دور باشید.
• در صورت استفاده مجدد از دارو ، بلافاصله کمک بگیرید. اگر دوباره شروع به استفاده از دارو کردید ، با پزشک خود ، متخصص بهداشت روان خود یا شخص دیگری صحبت کنید که می تواند بلافاصله به شما کمک کند.
:

تشخیص

تشخیص اعتیاد به مواد مخدر (اختلال استفاده از مواد) نیاز به ارزیابی کاملی دارد و اغلب شامل ارزیابی توسط روانپزشک ، روانشناس یا مشاور مجاز و مشروبات الکلی است. برای ارزیابی مصرف مواد مخدر از خون ، ادرار یا سایر آزمایشات استفاده می شود ، اما این یک آزمایش تشخیصی برای اعتیاد نیست. با این حال ، این آزمایشات ممکن است برای نظارت بر درمان و بهبودی مورد استفاده قرار گیرد.

برای تشخیص اختلال استفاده از مواد ، بیشتر متخصصان بهداشت روان از معیارهایی در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) ، منتشر شده استفاده می کنند. توسط انجمن روانپزشکی آمریکا.

درمان

اگرچه درمانی برای اعتیاد به مواد مخدر وجود ندارد ، اما گزینه های درمانی توضیح داده شده در زیر می توانند به شما کمک کنند تا بر یک اعتیاد غلبه کنید و بدون مواد مخدر بمانید. درمان شما بستگی به داروی مصرفی و هرگونه اختلال پزشکی یا بهداشت روانی مرتبط با آن دارد. پیگیری طولانی مدت برای جلوگیری از عود بیماری مهم است.

برنامه های درمان وابستگی شیمیایی

برنامه های درمانی معمولاً ارائه می دهند:

• فرد ، گروه یا خانواده جلسات درمانی
• تمرکز بر درک ماهیت اعتیاد ، عاری از مصرف مواد مخدر و جلوگیری از عود بیماری
• سطح مراقبت و تنظیماتی که بسته به نیاز شما از جمله سرپایی ، مسکونی و برنامه های بستری

سم زدایی

هدف از سم زدایی که به آن سم زدایی یا ترک درمانی نیز گفته می شود ، این است که شما را قادر به قطع مصرف داروی اعتیاد آور در سریعترین زمان ممکن و ایمن کند. برای بعضی از افراد ، انجام ترک درمانی به صورت سرپایی ممکن است بی خطر باشد. برخی دیگر ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان یا مرکز درمان مسکونی داشته باشند.

ترک داروها از دسته های مختلف - مانند داروهای ضد افسردگی ، محرک ها یا مواد افیونی - عوارض جانبی متفاوتی ایجاد می کند و به رویکردهای مختلفی نیاز دارد. سم زدایی ممکن است شامل کاهش تدریجی دوز دارو یا جایگزینی موقت سایر مواد مانند متادون ، بوپرنورفین یا ترکیبی از بوپرنورفین و نالوکسان باشد.

مصرف بیش از حد مواد افیونی

در مصرف بیش از حد مواد افیونی ، نالوکسان ، یک آنتاگونیست مخدر ، توسط پاسخ دهندگان اضطراری یا در برخی از ایالت ها توسط کسی که شاهد مصرف بیش از حد آن است می تواند داده شود. نالوکسان به طور موقت اثرات داروهای افیونی را برطرف می کند.

در حالی که نالوکسان سالهاست در بازار وجود دارد ، سیستم های زایمان مانند Narcan (اسپری بینی نالوکسان) و Evzio (دستگاه تزریق نالوکسان) اکنون در دسترس هستند آنها می توانند بسیار گران باشند.

Evzio یک دستگاه تزریق کوچک است که دستورالعمل های صوتی را برای راهنمایی کاربر فراهم می کند و به طور خودکار سوزن را در ران قرار می دهد تا تزریق نالوکسان انجام شود. روش زایمان هرچه باشد ، پس از استفاده از نالوکسان به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشید.

رفتار درمانی

به عنوان بخشی از یک برنامه درمان دارویی ، رفتار درمانی - نوعی روان درمانی - می تواند توسط یک روانشناس یا روانپزشک ، یا ممکن است از یک مشاور مشروبات الکلی و دارویی مجاز مشاوره بگیرید. درمان و مشاوره ممکن است با یک فرد ، یک خانواده یا یک گروه انجام شود. درمانگر یا مشاور می تواند:

• به شما کمک کند راه هایی برای کنار آمدن با هوس دارویی خود ایجاد کنید
• پیشنهاد راهکارهایی برای جلوگیری از مصرف دارو و جلوگیری از عود
• پیشنهادات پیشنهادی در مورد چگونگی مقابله با عود در صورت بروز
• در مورد مسائل مربوط به شغل خود ، مشکلات حقوقی و روابط با خانواده و دوستان صحبت کنید
• اعضای خانواده را در آنها بگنجانید تا به آنها در ایجاد مهارت های ارتباطی بهتر کمک کند و حمایت كنید
• سایر شرایط بهداشت روانی را برطرف كنید

گروه های خودیاری

بسیاری از گروه های پشتیبانی خودیاری ، هرچند نه همه ، از مدل 12 مرحله ای که اولین بار توسط الکلی های ناشناس ساخته شد. گروه های حمایتی خودیاری ، مانند Narcotics Anonymous ، به افرادی که به مواد مخدر اعتیاد دارند ، کمک می کنند.

پیام گروه پشتیبانی خودیاری این است که اعتیاد نوعی اختلال مزمن و خطر عود است. گروه های حمایتی خودیاری می توانند احساس شرم و انزوا را که منجر به عود می شود کاهش دهند.

درمانگر یا مشاور مجاز شما می تواند در یافتن یک گروه پشتیبانی خودیار کمک کند. شما همچنین می توانید گروه های پشتیبانی خود را در جامعه خود یا در اینترنت پیدا کنید.

آزمایشات بالینی

کنار آمدن و پشتیبانی

غلبه بر اعتیاد و ماندن بدون مواد مخدر نیاز به تلاش مداوم یادگیری مهارت های جدید کنار آمدن و دانستن اینکه کجا می توانید کمک بگیرید بسیار ضروری است. انجام این اقدامات می تواند کمک کند:

• به یک درمانگر مجاز یا یک مشاور مجاز دارو و الکل مراجعه کنید. اعتیاد به مواد مخدر با تعدادی از مشکلات در ارتباط است که می تواند در درمان یا مشاوره کمک کند ، از جمله سایر نگرانی های اساسی بهداشت روان یا ازدواج یا مشکلات خانوادگی. مراجعه به یک روانپزشک ، روانشناس یا مشاور مجاز می تواند به شما کمک کند تا آرامش خود را بازیابید و روابط خود را اصلاح کنید.
• برای سایر اختلالات بهداشت روانی به دنبال درمان باشید. افرادی که سایر مشکلات روحی و روانی مانند افسردگی دارند ، بیشتر معتاد به مواد مخدر می شوند. در صورت مشاهده علائم و نشانه های مشکلات روحی و روانی ، از یک متخصص بهداشت روان فوری بخواهید درمان کنید.
• به یک گروه پشتیبانی بپیوندید. گروه های حمایتی ، مانند مواد مخدر ناشناس یا مشروبات الکلی ناشناس ، می توانند در کنار آمدن با اعتیاد بسیار مثر باشند. دلسوزی ، درک و تجربیات مشترک می تواند به شما کمک کند تا اعتیاد خود را ترک کرده و بدون مواد مخدر بمانید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

این ممکن است به شما کمک کند تا دیدگاهی مستقل از شخصی داشته باشید شما اعتماد دارید و چه کسی شما را به خوبی می شناسد. شما می توانید با بحث در مورد مصرف مواد با پزشک اصلی خود شروع کنید ، یا درخواست کنید که به یک متخصص اعتیاد به مواد مخدر ، مانند یک مشاور مجاز الکل و مواد مخدر ، یا یک روانپزشک یا روانشناس مراجعه کنید. یکی از اقوام یا دوستان خود را همراه داشته باشید.

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما آماده می شود تا قرار خود را آماده کنید.

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات ، آماده باشید :

• در مورد مصرف مواد مخدر صادق باشید. هنگامی که شما به استفاده ناسالم از مواد مخدر می پردازید ، آسان است که میزان مصرف و سطح اعتیاد خود را کم و یا دست کم بگیرید. برای دریافت ایده دقیق اینکه کدام روش درمانی می تواند مفید باشد ، با پزشک خود یا سایر متخصصان بهداشت روان صادق باشید.
• لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها ، گیاهان یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید و دوزها در مورد هرگونه داروی قانونی یا غیرقانونی که استفاده می کنید به پزشک بگویید.
• لیستی از سوالات را برای پرسیدن از پزشک یا متخصص بهداشت روان خود تهیه کنید.

چند سوال برای پرسیدن پزشک شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بهترین روش برای اعتیاد به مواد مخدر من چیست؟
• آیا باید به روانپزشک یا متخصص بهداشت روان مراجعه کنم؟
• آیا من باید به بیمارستان بروم یا وقت خود را به عنوان بیمار سرپایی یا سرپایی در کلینیک بهبودی سپری کنم؟
• گزینه های اصلی که شما پیشنهاد می کنید چیست؟
• آیا وجود دارد هیچ بروشور یا سایر مطالب چاپی که می توانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

شما دکتر به احتمال زیاد از شما تعدادی سوال می پرسد. آماده باشید تا به آنها پاسخ دهید تا وقت خود را برای مرور هر نکته ای که می خواهید تمرکز کنید ، ذخیره کنید. ممکن است پزشک از شما س askال کند:

• چه داروهایی استفاده می کنید؟
• اولین بار مصرف دارو از چه زمانی شروع شده است؟
• چند بار دارو مصرف می کنید؟
• هنگام مصرف دارو ، میزان مصرف شما چقدر است؟
• آیا هیچ وقت احساس می کنید که ممکن است با مواد مخدر مشکلی داشته باشید؟
• آیا سعی کرده اید خودت ترک کنی؟ وقتی این کار را کردید چه اتفاقی افتاد؟
• اگر سعی در ترک آن داشتید ، آیا علائم ترک داشتید؟
• آیا اعضای خانواده شما از مصرف مواد مخدر انتقاد کرده اند؟
• آیا شما آماده دریافت درمان مورد نیاز برای اعتیاد به مواد مخدر هستید؟