انسفالیت

بررسی اجمالی

انسفالیت (en-sef-uh-LIE-tis) التهاب مغز است. دلایل مختلفی دارد ، اما شایع ترین آن عفونت ویروسی است.

انسفالیت اغلب فقط علائم و نشانه های خفیف مانند آنفولانزا را ایجاد می کند - مانند تب یا سردرد - یا علائمی ندارد. بعضی اوقات علائم شبه آنفولانزا شدیدتر است. انسفالیت همچنین می تواند باعث تفکر اشتباه ، تشنج یا مشکلات حرکتی یا حواس مانند بینایی یا شنوایی شود.

در بعضی موارد ، انسفالیت می تواند تهدید کننده زندگی باشد. تشخیص و معالجه به موقع از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا پیش بینی چگونگی تأثیر انسفالیت بر روی هر فرد دشوار است. p>

• سردرد
• تب
• درد در عضلات یا مفاصل
• خستگی یا ضعف

بعضی اوقات علائم و نشانه ها شدیدتر است و ممکن است شامل موارد زیر باشد: نواحی صورت یا بدن

در نوزادان و كودكان كوچك ، علائم و نشانه ها ممكن است شامل موارد زیر باشد:

• برآمدگی در لكه های نرم (فونتانل) جمجمه نوزاد
• تهوع و استفراغ
• سفتی بدن
• تغذیه ضعیف یا بیدار نشدن برای تغذیه
• تحریک پذیری

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت مشاهده علائم شدیدتر مرتبط با انسفالیت ، سریعاً مراقبت کنید. سردرد شدید ، تب و تغییر هوشیاری نیاز به مراقبت فوری دارد.

نوزادان و کودکان خردسال با هرگونه علائم یا علائم انسفالیت باید تحت مراقبت فوری قرار گیرند.

علل

علت دقیق انسفالیت اغلب ناشناخته است. اما وقتی علتی مشخص می شود ، شایع ترین آن عفونت ویروسی است. عفونت های باکتریایی و شرایط التهابی غیر عفونی نیز می توانند باعث انسفالیت شوند.

دو نوع اصلی انسفالیت وجود دارد:

• انسفالیت اولیه. این شرایط وقتی رخ می دهد که ویروس یا عامل دیگری مستقیماً مغز را آلوده کند. عفونت ممکن است در یک ناحیه متمرکز شود یا به طور گسترده باشد. عفونت اولیه ممکن است فعال سازی مجدد ویروسی باشد که پس از بیماری قبلی غیرفعال بوده باشد.
• انسفالیت ثانویه. این وضعیت در نتیجه عکس العمل سیستم ایمنی بدن به عفونت در جای دیگر بدن است. سیستم ایمنی بدن به جای حمله فقط به سلولهای عامل عفونت ، به سلولهای سالم مغز نیز حمله می کند. انسفالیت ثانویه اغلب به عنوان انسفالیت پس از عفونت شناخته می شود ، دو یا سه هفته پس از عفونت اولیه رخ می دهد.

علل شایع ویروسی

ویروس هایی که می توانند باعث انسفالیت شوند عبارتند از:

• ویروس هرپس سیمپلکس (HSV). HSV نوع 1 - همراه با تبخال و تاول های تب در اطراف دهان شما - و HSV نوع 2 - همراه با تبخال دستگاه تناسلی - می توانند باعث انسفالیت شوند. انسفالیت ناشی از HSV نوع 1 نادر است اما می تواند منجر به آسیب مغزی یا مرگ قابل توجهی شود.
• ویروس های دیگر تبخال. این موارد شامل ویروس Epstein-Barr است که معمولاً باعث مونونوکلئوز عفونی می شود و ویروس واریسلا-زوستر که معمولاً باعث آبله مرغان و زونا می شود.
• انتروویروس ها. این ویروس ها شامل ویروس فلج اطفال و ویروس کوکساکی است که معمولاً باعث بیماری با علائم شبیه آنفولانزا ، التهاب چشم و درد شکم می شوند.
• ویروس های منتقله از پشه. این ویروس ها می توانند عفونت هایی مانند نیل غربی ، لاکروس ، سنت لوئیس ، انسفالیت اسب غربی و شرقی ایجاد کنند. علائم عفونت ممکن است طی چند روز تا چند هفته پس از قرار گرفتن در معرض ویروس منتقل شده توسط پشه ظاهر شود.
• ویروس های منتقله از طریق تیک. ویروس Powassan توسط کنه حمل می شود و باعث انسفالیت در میانه غربی ایالات متحده می شود. علائم معمولاً حدود یک هفته پس از گزش کنه آلوده ظاهر می شود.
• ویروس هاری. عفونت با ویروس هاری ، که معمولاً با گزش از یک حیوان آلوده منتقل می شود ، با شروع علائم باعث پیشرفت سریع آنسفالیت می شود. هاری علت نادر آنسفالیت در ایالات متحده است.
• عفونت های دوران کودکی. عفونت های شایع دوران کودکی - مانند سرخک (روبولا) ، اوریون و سرخک آلمانی (سرخچه) - قبلاً علل نسبتاً شایع انسفالیت ثانویه بودند. این علل اکنون به دلیل در دسترس بودن واکسن برای این بیماری ها در ایالات متحده نادر است.

عوامل خطر

هرکسی می تواند به انسفالیت مبتلا شود. عواملی که ممکن است خطر را افزایش دهند عبارتند از:

• سن. برخی از انواع آنسفالیت ها در گروه های سنی خاص بیشتر یا بیشتر دیده می شوند. به طور کلی ، کودکان خردسال و بزرگسالان در معرض خطر بیشتر انواع انسفالیت ویروسی هستند.
• ضعف سیستم ایمنی بدن. افرادی که به اچ آی وی / ایدز مبتلا هستند ، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می کنند یا بیماری دیگری دارند که باعث ضعف سیستم ایمنی بدن می شود ، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به انسفالیت هستند.
• مناطق جغرافیایی. ویروس های منتقله از پشه یا کنه در مناطق خاص جغرافیایی شایع هستند.
• فصلی از سال. بیماری های منتقله از پشه و کنه در تابستان در بسیاری از مناطق ایالات متحده بیشتر دیده می شود.

عوارض

عوارض انسفالیت بسته به عواملی متفاوت است. مانند:

• سن شما
• علت عفونت
• شدت بیماری اولیه شما
• زمان از شروع بیماری به درمان

افرادی که بیماری نسبتاً خفیفی دارند معمولاً طی چند هفته بهبود می یابند و هیچ عارضه ای طولانی مدت ندارند.

عوارض بیماری شدید

التهاب می تواند به مغز آسیب برساند ، احتمالاً منجر به کما یا مرگ شود.

سایر عوارض - از نظر شدت بسیار متفاوت - ممکن است ماهها ادامه داشته باشد یا دائمی باشد. این عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:

• خستگی مداوم
• ضعف یا عدم هماهنگی عضلانی
• تغییر شخصیت
• مشکلات حافظه
• فلج
• نقص شنوایی یا بینایی
• نقص گفتاری

پیشگیری

بهترین راه پیشگیری انسفالیت ویروسی اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض ویروس هایی است که می توانند باعث بیماری شوند. سعی کنید:

• بهداشت را رعایت کنید. دستها را به طور مرتب و كامل با آب و صابون بشوئید ، مخصوصاً بعد از استفاده از توالت و قبل و بعد از غذا. سفره و نوشیدنی را به اشتراک نگذارید.
• عادت های خوب را به فرزندان خود بیاموزید. اطمینان حاصل کنید که آنها بهداشت را رعایت می کنند و از به اشتراک گذاشتن ظروف در خانه و مدرسه خودداری می کنند.
• واکسن بزنید. واکسیناسیون خود و فرزندانتان را در جریان نگه دارید. قبل از مسافرت ، با پزشک خود در مورد واکسیناسیون توصیه شده برای مقاصد مختلف صحبت کنید.

محافظت در برابر پشه ها و کنه ها

برای به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض پشه ها و کنه ها:

• برای محافظت از خود لباس بپوشید. اگر بیشترین فعالیت پشه ها را در هنگام غروب و طلوع بیرون دارید ، و در منطقه ای جنگلی با علف های بلند و بوته هایی که کنه های آن بیشتر است ، پیراهن آستین بلند و شلوار بلند بپوشید.
• ماده ضد دافع پشه ها را بزنید. مواد شیمیایی مانند DEET را می توان هم روی پوست و هم لباس استفاده کرد. برای استفاده از مواد دافع بر روی صورت ، آن را روی دست های خود اسپری کنید و سپس آن را روی صورت خود پاک کنید. اگر هم از کرم ضد آفتاب و هم از مواد ضد دافع استفاده می کنید ، ابتدا ضد آفتاب بزنید.
• از حشره کش استفاده کنید. آژانس حفاظت از محیط زیست توصیه می کند از محصولات حاوی پرمترین استفاده کنید که کنه ها و پشه ها را دفع و از بین می برد. این محصولات را می توان روی لباس ، چادر و سایر وسایل بیرونی پاشید. پرمترین نباید به پوست زده شود.
• از پشه ها خودداری کنید. از انجام فعالیت های غیرضروری در مکان هایی که بیشتر پشه ها وجود دارد خودداری کنید. در صورت امکان ، از غروب تا صبح که پشه ها بیشترین فعالیت را دارند ، از بیرون بودن خودداری کنید. پنجره ها و صفحه های شکسته را تعمیر کنید.
• از منابع آب خارج از خانه خود خلاص شوید. در حیاط خود ، جایی که پشه ها می توانند تخم های خود را بگذارند ، آب ایستاده را از بین ببرید. گلدان گل یا سایر ظروف باغبانی ، سقف های مسطح ، لاستیک های قدیمی و گرفتگی ناودانها از مشکلات رایج است.
• به دنبال علائم بیماری ویروسی در فضای باز باشید. اگر متوجه پرندگان یا حیوانات بیمار یا در حال مرگ هستید ، مشاهدات خود را به بخش بهداشت محلی خود گزارش دهید.

محافظت برای کودکان خردسال

مواد ضد دافع حشرات برای استفاده در توصیه نمی شود نوزادان زیر 2 ماه. در عوض ، یک حامل نوزاد یا کالسکه را با شبکه پشه بپوشانید.

برای نوزادان بزرگتر و کودکان ، مواد دافع با 10٪ تا 30٪ DEET بی خطر محسوب می شوند. محصولات حاوی DEET و ضد آفتاب برای کودکان توصیه نمی شود زیرا استفاده مجدد - که ممکن است برای ترکیب ضد آفتاب لازم باشد - کودک را در معرض DEET بیش از حد قرار می دهد.

نکاتی در مورد استفاده از داروهای ضد پشه در کودکان شامل موارد زیر است:

• همیشه به کودکان در استفاده از دافع پشه کمک کنید.
• روی لباس و پوست در معرض اسپری بپاشید.
• دافع را در خارج از منزل استفاده کنید تا خطر ابتلا به آن کاهش یابد. استنشاق مواد دافع کننده.
• مواد دافع را با اسپری روی دستان خود بمالید و سپس آن را روی صورت کودک خود بمالید. از اطراف چشم و گوش مراقبت کنید.
• در کودکان خردسال که ممکن است دستان خود را در دهان خود بگذارند از مواد دافع استفاده نکنید.
• وقتی پوست درمان شده را با آب و صابون بشویید به خانه می آیید.

تشخیص

پزشک شما با معاینه کامل بدنی و سابقه پزشکی شروع می کند.

سپس پزشک ممکن است توصیه کند:

• تصویربرداری از مغز. تصاویر MRI یا CT می توانند تورم مغز یا شرایط دیگری را که ممکن است باعث ایجاد علائم شما شود ، مانند تومور ، نشان دهیم.
• شیر نخاعی (سوراخ شدن کمر). یک سوزن که در قسمت پایین کمر شما قرار داده می شود ، مقدار کمی مایع مغزی نخاعی (مایعات مغزی نخاعی) ، مایعات محافظ مغز و ستون فقرات را از بین می برد. تغییر در این مایعات می تواند نشان دهنده عفونت و التهاب در مغز باشد. گاهی اوقات می توان نمونه های CSF را برای شناسایی ویروس یا عامل عفونی دیگر آزمایش کرد.
• سایر آزمایشات آزمایشگاهی. نمونه های خون ، ادرار یا دفع پشت گلو را می توان از نظر ویروس یا سایر عوامل عفونی آزمایش کرد.
• الکتروانسفالوگرام (EEG). الکترودهای چسبیده به پوست سر شما فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می کنند. برخی از الگوهای غیرطبیعی ممکن است تشخیص انسفالیت باشد.
• نمونه برداری از مغز. به ندرت ، ممکن است نمونه کوچکی از بافت مغز برای آزمایش برداشته شود. بیوپسی مغز معمولاً فقط در صورت بدتر شدن علائم و عدم تأثیر درمان انجام می شود.

درمان

درمان انسفالیت خفیف معمولاً شامل موارد زیر است:

• استراحت در بستر
• مایعات فراوان
• داروهای ضد التهاب - مانند استامینوفن (Tylenol ، دیگران) ، ایبوپروفن (Advil ، Motrin IB ، دیگران) و ناپروکسن سدیم (Aleve) - برای تسکین سردرد و تب

داروهای ضد ویروس

انسفالیت ناشی از ویروس های خاص معمولاً به درمان ضد ویروسی نیاز دارد.

داروهای ضد ویروسی که معمولاً استفاده می شوند برای درمان انسفالیت عبارتند از:

• آسیکلوویر (Zovirax)
• گانسیکلوویر (سیتووین)
• فوسکارنت (Foscavir)

برخی ویروس ها مانند ویروس های منتشره از حشرات به این روش های درمانی پاسخ نمی دهند. اما از آنجا که ویروس خاص ممکن است بلافاصله یا به هیچ وجه شناسایی نشود ، پزشکان اغلب درمان فوری با آسیکلوویر را توصیه می کنند. آسیکلوویر می تواند در برابر HSV مثر باشد ، که در صورت عدم درمان به موقع می تواند منجر به عوارض قابل توجهی شود.

داروهای ضد ویروسی معمولاً به خوبی تحمل می شوند. به ندرت ، عوارض جانبی می تواند آسیب کلیوی داشته باشد.

مراقبت های حمایتی

افرادی که به دلیل انسفالیت شدید در بیمارستان بستری هستند ممکن است به این موارد نیاز داشته باشند:

• کمک به تنفس به عنوان نظارت دقیق بر تنفس و عملکرد قلب
• مایعات داخل وریدی برای اطمینان از هیدراتاسیون مناسب و سطح مواد معدنی ضروری
• داروهای ضد التهاب ، مانند کورتیکواستروئیدها ، برای کاهش تورم و فشار داخل جمجمه
• داروهای ضد تشنج ، مانند فنی توئین (دیلانتین) ، برای جلوگیری یا جلوگیری از تشنج

درمان پیگیری

در صورت بروز عوارض انسفالیت ، ممکن است به درمان اضافی نیاز داشته باشید ، مانند:

• فیزیوتراپی برای بهبود قدرت ، انعطاف پذیری ، تعادل ، هماهنگی حرکتی و تحرک
• کاردرمانی برای توسعه مهارت های روزمره و استفاده محصولات سازگار که به فعالیتهای روزمره کمک می کنند
• گفتار درمانی برای یادگیری مجدد کنترل و هماهنگی عضلات برای تولید گفتار
• روان درمانی به راهبردهای مقابله ای و مهارتهای رفتاری جدید برای بهبود اختلالات خلقی یا رفع تغییرات شخصیتی

آزمایشات بالینی

آماده شدن برای قرار ملاقات

بیماری جدی مرتبط با انسفالیت معمولاً شدید و نسبتاً ناگهانی است ، بنابراین به دنبال مراقبت های اورژانسی باشید. تیم مراقبت های اضطراری احتمالاً متخصصان بیماری های عفونی و مغز و سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) را شامل می شود.

س fromالات پزشک خود

شاید لازم باشد به این س questionsالات پاسخ دهید یا پاسخ دهید. آنها را از طرف فرزند خود یا شخص دیگری که به بیماری شدید مبتلا است:

• چه زمانی این علائم آغاز شد؟
• آیا اخیراً داروهای جدیدی را شروع کرده اید؟ اگر چنین است ، دارو چیست؟
• آیا طی چند هفته گذشته توسط پشه یا کنه گاز گرفته اید؟
• آیا اخیراً سفر کرده اید؟ کجا؟
• آیا اخیراً دچار سرماخوردگی ، آنفولانزا یا بیماری دیگری شده اید؟
• آیا شما در مورد مصونیت های خود به روز هستید؟ آخرین مورد شما کی بود؟
• آیا اخیراً در معرض حیوانات وحشی یا سموم شناخته شده قرار داشته اید؟
• آیا با شریک جنسی جدید یا طولانی مدت رابطه محافظت نشده داشته اید؟
• آیا شما بیماری دارید یا دارویی مصرف می کنید که منجر به ضعف سیستم ایمنی بدن شود؟