آندوکاردیت

بررسی اجمالی

آندوکاردیت یک التهاب تهدیدکننده داخلی پوشش داخلی در اتاق و دریچه های قلب شما (آندوکاردیوم) است.

آندوکاردیت معمولاً به دلیل عفونت ایجاد می شود. باکتری ها ، قارچ ها یا سایر میکروب های قسمت دیگری از بدن مانند دهان از طریق جریان خون پخش شده و به مناطق آسیب دیده قلب شما متصل می شوند. اگر به سرعت درمان نشود ، آندوکاردیت می تواند دریچه های قلب شما را آسیب برساند یا از بین ببرد. درمان های آندوکاردیت شامل داروها و گاهی اوقات جراحی است.

افرادی که بیشتر در معرض خطر اندوکاردیت هستند معمولاً دریچه های قلب آسیب دیده ، دریچه های قلب مصنوعی یا نقص قلب دیگر دارند.

علائم

آندوکاردیت ممکن است به آهستگی یا به طور ناگهانی ایجاد شود ، بسته به اینکه چه میکروب هایی باعث ایجاد عفونت شده اند و یا آیا شما مشکلات قلبی اساسی دارید. علائم و نشانه های آندوکاردیت در افراد مختلف متفاوت است.

علائم و نشانه های رایج آندوکاردیت عبارتند از:

• درد مفاصل و عضلات
• درد قفسه سینه هنگام تنفس
• خستگی
• علائم آنفولانزا مانند تب و لرز
• تعریق شبانه
• تنگی نفس
• تورم در پاها ، پاها یا شکمتان
• سوفل قلبی جدید یا تغییر یافته ، که صدای قلب است که در اثر خونریزی از طریق قلب شما ایجاد می شود

کمتر علائم و نشانه های رایج آندوکاردیت می تواند شامل موارد زیر باشد:

• کاهش وزن غیرقابل توضیح
• خون در ادرار ، که ممکن است قادر به دیدن آن باشید یا ممکن است پزشک در هنگام مشاهده آن او ادرار شما را زیر میکروسکوپ مشاهده می کند
• لطافت در طحال شما که یک ارگان مبارزه کننده با عفونت است و درست در زیر قفسه دنده سمت چپ شما قرار دارد
• لکه های قرمز کف پاها یا کف دستان شما (ضایعات Janeway)
• قرمز ، حساس گلدان های زیر پوست انگشتان یا انگشتان پا (گره های اوسلر)
• لکه های ریز بنفش یا قرمز ، به نام پتشیا (puh-TEE-kee-ee) ، روی پوست ، در سفیدی چشم یا داخل آن دهان

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر علائم یا نشانه هایی از آندوکاردیت دارید ، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید - به خصوص اگر فاکتورهای خطر برای این امر دارید عفونت جدی ، مانند نقص قلب یا سابقه آندوکاردیت. اگرچه بیماری های کمتر جدی می توانند علائم و نشانه های مشابهی ایجاد کنند ، اما تا زمانی که توسط پزشک ارزیابی نشوید ، مطمئناً نمی دانید.

اگر تشخیص داده اید که آندوکاردیت دارید ، در مورد علائم یا نشانه ها به پزشک خود بگویید علائمی که ممکن است به معنای بدتر شدن عفونت شما باشد ، مانند:

• لرز
• تب
• سردرد
• درد مفصل

اگر تحت درمان با آنتی بیوتیک برای آندوکاردیت هستید ، در صورت بروز اسهال ، بثورات پوستی ، خارش یا درد مفاصل به پزشک خود بگویید. این علائم و نشانه ها ممکن است به این معنی باشد که شما نسبت به آنتی بیوتیک تجویز شده خود واکنشی نشان می دهید.

علل

هنگامی که میکروب ها ، معمولاً باکتری ها وارد جریان خون می شوند ، به قلب شما می روند ، اندوکاردیت رخ می دهد. به دریچه های غیر طبیعی قلب یا بافت قلب آسیب دیده متصل شوید. قارچ ها یا سایر میکروب ها نیز ممکن است باعث آندوکاردیت شوند.

معمولاً سیستم ایمنی بدن شما باکتری های مضر ورود به جریان خون را از بین می برد. با این حال ، باکتری هایی که در دهان ، گلو یا سایر قسمت های بدن شما مانند پوست یا روده شما زندگی می کنند ، گاهی اوقات در شرایط مناسب می توانند باعث آندوکاردیت شوند.

باکتری ها ، قارچ ها و سایر میکروب های ایجاد کننده آندوکاردیت ممکن است از طریق این موارد وارد جریان خون شما شود:

• مراقبت از دندان نامناسب. مسواک زدن مناسب و استفاده از نخ دندان باعث جلوگیری از بیماری لثه می شود. اگر از دندان و لثه خود به خوبی مراقبت نکنید ، مسواک زدن باعث خونریزی لثه های ناسالم می شود و به باکتری ها فرصت ورود به جریان خون را می دهد. برخی اقدامات دندانپزشکی که می توانند لثه های شما را برش دهند نیز ممکن است به باکتری ها وارد خون شود.
• کاتترها. باکتری ها می توانند از طریق یک لوله نازک به بدن شما وارد شوند که پزشکان گاهی از آن برای تزریق یا خارج کردن مایعات از بدن (کاتتر) استفاده می کنند. این احتمال وجود دارد اگر کاتتر برای مدت زمان طولانی در محل خود باشد. به عنوان مثال ، در صورت نیاز به دیالیز طولانی مدت ، ممکن است کاتتر داشته باشید.
• استفاده غیرقانونی از داروی IV. سوزن ها و سرنگ های آلوده نگرانی ویژه افرادی است که از داروهای IV غیرقانونی مانند هروئین یا کوکائین استفاده می کنند. غالباً ، افرادی که از این نوع داروها استفاده می کنند به سوزن یا سرنگ تمیز و بلااستفاده دسترسی ندارند.

عوامل خطر

به احتمال زیاد به آندوکاردیت مبتلا می شوید. اگر دریچه های قلب معیوب ، بیمار یا آسیب دیده داشته باشید. با این حال ، اندوکاردیت گاهی اوقات در افراد سالم قبلی اتفاق می افتد.

در صورت ابتلا به آندوکاردیت احتمال خطر بیشتری وجود دارد:

• سن بالاتر. آندوکاردیت اغلب در بزرگسالان بالای 60 سال رخ می دهد.
• دریچه های قلب مصنوعی. میکروب ها بیشتر از اینکه به دریچه قلب طبیعی متصل شوند به دریچه قلب مصنوعی (پروتز) متصل می شوند.
• دریچه های قلب آسیب دیده. برخی از شرایط پزشکی ، مانند تب روماتیسمی یا عفونت ، می تواند باعث آسیب یا اسکار یک یا چند دریچه قلب شود و خطر عفونت را افزایش دهد.
• نقایص مادرزادی قلب. اگر با انواع خاصی از نقایص قلبی مانند بی نظمی قلب یا دریچه های غیرطبیعی قلب متولد شده باشید ، ممکن است قلب شما بیشتر در معرض عفونت باشد.
• دستگاه قلبی کاشته شده. باکتریها می توانند به دستگاه کاشته شده مانند ضربان ساز متصل شوند و باعث ایجاد عفونت در پوشش قلب شوند.
• سابقه آندوکاردیت. آندوکاردیت می تواند به بافت قلب و دریچه ها آسیب برساند و خطر ابتلا به عفونت قلبی در آینده را افزایش دهد.
• سابقه استفاده غیرقانونی از داروهای IV. افرادی که با تزریق داروهای غیرقانونی از آنها استفاده می کنند بیشتر در معرض خطر آندوکاردیت هستند. سوزن هایی که برای تزریق دارو استفاده می شوند می توانند به باکتری هایی که باعث آندوکاردیت می شوند آلوده شوند.
• سلامت دندان ضعیف. داشتن دهان سالم و لثه سالم برای سلامتی ضروری است. اگر مرتبا مسواک نمی زنید و نخ دندان نمی کشید ، باکتری ها می توانند در داخل دهان رشد کنند و از طریق بریدگی لثه ها وارد جریان خون می شوند.
• استفاده طولانی مدت از کاتتر داشتن کاتتر برای مدت طولانی در محل (کاتتر ساکن) خطر آندوکاردیت را افزایش می دهد.

اگر در معرض خطر آندوکاردیت هستید ، به همه پزشکان خود اطلاع دهید. ممکن است بخواهید کارت کیف پول آندوکاردیت را از انجمن قلب آمریکا درخواست کنید. با فصل محلی خود مشورت کنید یا کارت را از وب سایت انجمن چاپ کنید.

عوارض

در آندوکاردیت ، توده های ساخته شده از میکروب و تکه های سلول یک توده غیر طبیعی در قلب شما تشکیل می دهند. این توده ها ، به نام پوشش گیاهی ، می توانند شل شوند و به مغز ، ریه ها ، اندام های شکمی ، کلیه ها ، یا بازوها و پاها بروند.

در نتیجه ، آندوکاردیت می تواند عوارض مختلفی ایجاد کند ، از جمله:

• مشکلات قلبی ، مانند سوفل قلب ، آسیب دریچه قلب و نارسایی قلبی
• سکته مغزی
• جیب های چرک جمع شده (آبسه) که در قلب ، مغز ایجاد می شود ، ریه ها و سایر اندام ها
• لخته شدن خون در شریان ریه (آمبولی ریوی)
• آسیب کلیه
• بزرگ شدن طحال

پیشگیری

برای کمک به پیشگیری از آندوکاردیت می توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

• علائم و نشانه های آندوکاردیت را بدانید. در صورت بروز علائم و نشانه هایی ، به ویژه تب برطرف نشدن ، خستگی غیر قابل توضیح ، هر نوع عفونت پوستی ، یا بریدگی یا زخم های باز که به درستی بهبود نمی یابند ، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
• از دندان و لثه خود مراقبت کنید. دندانها و لثه ها را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید و معاینات منظم دندانپزشکی را انجام دهید. بهداشت مناسب دندان مهمترین قسمت در حفظ سلامت کلی شماست.
• از داروهای IV غیرقانونی استفاده نکنید. سوزن های کثیف می توانند باکتری ها را به جریان خون شما بفرستند و خطر ابتلا به آندوکاردیت را افزایش می دهند.

آنتی بیوتیک های پیشگیرانه

برخی روش های پزشکی و پزشکی ممکن است به باکتری ها وارد جریان خون شما شوند. p>

اگر در معرض خطر زیادی از آندوکاردیت هستید ، انجمن قلب آمریکا توصیه می کند یک ساعت قبل از انجام هرگونه کار دندانپزشکی ، آنتی بیوتیک مصرف کنید.

شما در معرض خطر بالای آندوکاردیت هستید و قبل از آن به آنتی بیوتیک نیاز دارید. اگر شما دندانپزشکی دارید:

• سابقه آندوکاردیت
• دریچه قلب ساخته شده توسط انسان (مکانیکی پروتز)
• پیوند قلب ، در برخی موارد
• انواع خاصی از بیماری مادرزادی قلب
• جراحی بیماری مادرزادی قلب در شش ماه گذشته

در صورت داشتن اندوکاردیت یا هر نوع مادرزادی بیماری قلبی ، با پزشک و دندانپزشک در مورد خطرات و اینکه آیا شما به آنتی بیوتیک های پیشگیرانه نیاز دارید صحبت کنید.

محتوای:

تشخیص

پزشک شما در نظر خواهد گرفت سابقه پزشکی ، علائم و نشانه های شما و نتایج آزمایشات هنگام تشخیص آندوکاردیت. تشخیص معمولاً به جای یک نتیجه آزمایش مثبت یا یک علامت ، براساس عوامل مختلفی انجام می شود.

آزمایشاتی که برای تأیید یا رد آندوکاردیت استفاده می شود عبارتند از:

• آزمایش کشت خون. از آزمایش کشت خون برای شناسایی هر میکروب در جریان خون شما استفاده می شود. نتایج آزمایش خون خون به پزشک کمک می کند تا مناسب ترین آنتی بیوتیک یا ترکیبی از آنتی بیوتیک ها را انتخاب کند.
• شمارش کامل خون. این آزمایش خون می تواند در صورت داشتن گلبول های سفید خون زیاد به پزشک اطلاع دهد که می تواند نشانه ای از عفونت باشد. شمارش کامل خون همچنین می تواند به تشخیص سطح پایین سلول های قرمز خون سالم (کم خونی) که می تواند نشانه ای از آندوکاردیت باشد ، کمک کند. سایر آزمایشات خون نیز ممکن است برای کمک به پزشک در تشخیص بیماری انجام شود.

• اکوکاردیوگرام. در اکوکاردیوگرام از امواج صوتی برای تولید تصاویر قلب شما در حین ضربان استفاده می شود. این آزمایش نشان می دهد که چگونه اتاق ها و دریچه های قلب شما خون را از قلب شما پمپ می کنند. پزشک شما ممکن است از دو نوع مختلف اکوکاردیوگرام برای کمک به تشخیص آندوکاردیت استفاده کند.

  در یک اکوکاردیوگرام ترانسوراسیک ، امواج صوتی که از یک دستگاه عصای گرز (مبدل) نگه داشته شده بر روی قفسه سینه به قلب شما هدایت می شوند ، تصاویر ویدئویی قلب شما را تولید می کنند. حرکت - جنبش. این آزمایش به شما اجازه می دهد تا پزشک ساختار قلب را ببیند و آن را از نظر وجود علائم آسیب بررسی کند.

  اکوکاردیوگرام از راه مری به دکتر شما نگاه دقیق تری به دریچه های قلب می دهد. در طول این آزمایش ، یک مبدل کوچک متصل به انتهای یک لوله به پایین لوله منتهی از دهان به معده (مری) شما وارد می شود. این آزمایش تصاویر بسیار دقیق تری از قلب شما را در حد اکوکاردیوگرام ترانسوراسیک ارائه می دهد.

• الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG). از ECG برای اندازه گیری زمان و مدت زمان ضربان قلب شما استفاده می شود. این دارو به طور خاص برای تشخیص اندوکاردیت استفاده نمی شود ، اما اگر چیزی بر فعالیت الکتریکی قلب شما تأثیر بگذارد ، می تواند به پزشک نشان دهد. در هنگام نوار قلب ، حسگرهایی که می توانند فعالیت الکتریکی قلب شما را تشخیص دهند ، به قفسه سینه ، بازوها و پاها متصل می شوند.
• رادیوگرافی قفسه سینه. اشعه ایکس قفسه سینه می تواند وضعیت ریه ها و قلب شما را به پزشک نشان دهد. این می تواند کمک کند تا تشخیص دهد که آندوکاردیت باعث تورم قلب شده است یا اینکه عفونت به ریه های شما گسترش یافته است.
• اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI). اگر پزشک فکر کند که عفونت به این مناطق گسترش یافته است ، ممکن است به سی تی اسکن یا ام آر آی از مغز ، قفسه سینه یا سایر قسمت های بدن خود نیاز داشته باشید.

درمان

بسیاری از افراد مبتلا به آندوکاردیت با موفقیت با آنتی بیوتیک درمان می شوند. گاهی اوقات ممکن است برای رفع یا تعویض دریچه های آسیب دیده قلب و پاکسازی علائم باقی مانده از عفونت به جراحی نیاز باشد.

داروها

نوع دارویی که دریافت می کنید به علت آندوکاردیت بستگی دارد. .

از دوزهای بالای آنتی بیوتیک IV برای درمان آندوکاردیت ناشی از باکتری استفاده می شود. اگر آنتی بیوتیک IV دریافت کنید ، به طور کلی یک هفته یا بیشتر در بیمارستان خواهید گذراند تا پزشک بتواند نتیجه درمان را تعیین کند.

با از بین رفتن تب و علائم و نشانه های شدید ، شما با مراجعه به مطب پزشک یا خانه با مراقبت در منزل ممکن است بتوانید بیمارستان را ترک کنید و آنتی بیوتیک IV را ادامه دهید. برای از بین بردن عفونت معمولاً برای چندین هفته آنتی بیوتیک مصرف می کنید.

اگر اندوکاردیت ناشی از عفونت قارچی باشد ، پزشک داروی ضد قارچ را برای شما تجویز می کند. برخی از افراد برای جلوگیری از بازگشت آندوکاردیت به قرص های ضد قارچی مادام العمر نیاز دارند.

جراحی

برای درمان عفونت های مداوم آندوکاردیت یا جایگزینی دریچه آسیب دیده ، ممکن است به جراحی دریچه قلب نیاز باشد. همچنین گاهی اوقات برای درمان اندوکاردیت که به دلیل عفونت قارچی ایجاد می شود ، به جراحی نیاز است.

بسته به شرایط شما ، پزشک ممکن است تعمیر دریچه آسیب دیده یا تعویض دریچه مصنوعی از گاو ، خوک یا قلب انسان را به شما توصیه کند. بافت (دریچه بافت بیولوژیکی) یا مواد ساخته شده توسط انسان (دریچه مکانیکی پروتز).

آزمایشات بالینی

آماده شدن برای قرار ملاقات

اولین پزشکی که می بینید احتمالاً پزشک خانواده یا پزشک اورژانس شما هستند. ممکن است شما به یک پزشک یا جراح آموزش دیده در تشخیص و درمان بیماری های قلب (متخصص قلب) ارجاع شوید.

کاری که می توانید انجام دهید

با انجام این مراحل می توانید به آمادگی برای قرار ملاقات خود کمک کنید:

• علائمی را که تجربه می کنید بنویسید. حتماً یادداشت کنید که چه مدت علائم خاصی داشته اید. اگر علائم مشابهی داشته اید که در گذشته از بین رفته و رفته است ، حتماً آن اطلاعات را وارد کنید.
• لیستی از اطلاعات پزشکی اصلی خود تهیه کنید. پزشک شما باید در مورد سایر مشکلات سلامتی اخیر که داشته اید و نام تمام داروهای تجویز شده و بدون نسخه و مکمل هایی که مصرف می کنید اطلاع داشته باشد.
• یکی از اعضای خانواده یا دوستی را پیدا کنید که می تواند با شما به قرار ملاقات بیاید. شخصی که شما را همراهی می کند می تواند به یاد داشته باشید که دکتر شما چه گفته است.

قبل از مراجعه به قرار ملاقات ، نوشتن هرگونه سال ممکن است مهم باشد. برای آندوکاردیت ، برخی از س basicالات اساسی که ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• علت احتمالی علائم من چیست؟
• چه نوع آزمایشاتی لازم دارم؟ چگونه باید برای آزمایشات آماده شوم؟
• چه درمانی را توصیه می کنید؟
• چه مدت بعد از شروع درمان احساس بهتری پیدا می کنم؟
• عوارض جانبی احتمالی چیست؟
• آیا من در معرض عوارض طولانی مدت این بیماری هستم؟ آیا دوباره برمی گردد؟
• چند بار برای پیگیری این شرایط نیاز به پیگیری دارم؟
• آیا برای برخی از اقدامات پزشکی یا دندان پزشکی لازم است آنتی بیوتیک پیشگیری مصرف کنم؟
• من شرایط پزشکی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را به بهترین وجه با هم کنترل کنم؟

چه انتظاری از پزشک می

احتمالاً پزشک س Yourالات زیادی از شما خواهد پرسید ، از جمله:

• علائم شما چیست؟
• چه زمانی علائم شما شروع شد؟ آیا آنها به طور ناگهانی یا به تدریج بروز کردند؟
• آیا در گذشته علائم مشابهی داشته اید؟
• آیا در تنفس مشکل دارید؟
• آیا اخیراً دچار مشکل شده اید؟ عفونت؟
• آیا اخیراً تب کرده اید؟
• آیا اخیراً اقدامات پزشکی یا دندانپزشکی انجام داده اید که از سوزن یا کاتتر استفاده می کند؟
• آیا تا به حال از IV استفاده کرده اید؟ داروها؟
• آیا اخیراً بدون تلاش وزن خود را کاهش داده اید؟
• آیا سایر موارد پزشکی به ویژه سوفل قلبی برای شما تشخیص داده شده است؟
• خویشاوندان درجه ای - مانند پدر و مادر ، خواهر و برادر یا فرزندان - سابقه بیماری قلبی دارند؟