پستانهای بزرگ شده در مردان (ژنیکوماستی)

بررسی اجمالی

ژنیکوماستی (پسر-نو-koh-MAS-tee-uh) افزایش مقدار بافت غده پستان در پسران یا مردان است که ناشی از عدم تعادل هورمون های استروژن و تستوسترون است. . ژنیکوماستی ممکن است روی یک یا هر دو پستان تأثیر بگذارد ، گاهی اوقات به طور ناهموار.

نوزادان ، پسران بلوغ و مردان مسن ممکن است در اثر تغییرات طبیعی در سطح هورمون ، به ژنیکوماستی مبتلا شوند ، اگرچه دلایل دیگری نیز وجود دارد.

به طور کلی ، ژنیکوماستی یک مشکل جدی نیست ، اما برای کنار آمدن با این بیماری ممکن است سخت باشد. مردان و پسران مبتلا به ژنیکوماستی گاهی در پستان خود درد دارند و ممکن است احساس خجالت کنند.

ژنیکوماستی ممکن است به خودی خود برطرف شود. اگر ادامه پیدا کند ، دارو یا جراحی ممکن است کمک کند.

علائم

علائم و نشانه های ژنیکوماستی عبارتند از:

• تورم بافت پستان
• حساسیت به پستان

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت مراجعه به پزشک خود:

• تورم
• درد یا حساسیت
• ترشحات نوک پستان در یک یا هر دو پستان

علل

ژنیکوماستی با کاهش مقدار هورمون ایجاد می شود تستوسترون در مقایسه با استروژن. این کاهش می تواند ناشی از شرایطی باشد که اثرات تستوسترون را مسدود می کند ، باعث کاهش تستوسترون یا افزایش سطح استروژن می شود.

چندین مورد می تواند تعادل هورمون را از بین ببرد ، از جمله موارد زیر. تغییرات

هورمونهای تستوسترون و استروژن خصوصیات جنسی را در مردان و زنان کنترل می کنند. تستوسترون صفات مردانه مانند توده عضلانی و موهای بدن را کنترل می کند. استروژن صفات زنانه ، از جمله رشد پستانها را کنترل می کند.

اکثر افراد استروژن را فقط به عنوان یک هورمون زنانه تصور می کنند ، اما مردان نیز آن را تولید می کنند - البته به طور معمول در مقادیر کم. سطح استروژن مردانه که بیش از حد بالا است و یا با سطح تستوسترون تعادل ندارد ، می تواند باعث ژنیکوماستی شود.

• ژنیکوماستی در نوزادان. بیش از نیمی از نوزادان پسر به دلیل اثرات استروژن مادرشان با بزرگ شدن پستان متولد می شوند. به طور کلی ، تورم پستان در طی دو تا سه هفته پس از تولد از بین می رود.
• ژنیکوماستی در دوران بلوغ. ژنیکوماستی ناشی از تغییرات هورمونی در دوران بلوغ نسبتاً شایع است. در بیشتر موارد ، تورم پستان در طی شش ماه تا دو سال بدون درمان از بین می رود.
• ژنیکوماستی در بزرگسالان. شیوع ژنیکوماستی در سنین 50 تا 69 بار دیگر به اوج خود می رسد. حداقل از هر 4 مرد 1 در این گروه سنی تحت تأثیر قرار می گیرد.

داروها

تعدادی از داروها می تواند باعث ژنیکوماستی شود. این موارد عبارتند از:

• ضد آندروژن هایی که برای درمان بزرگ شدن پروستات ، سرطان پروستات و سایر بیماری ها استفاده می شود. به عنوان مثال می توان به فلوتامید ، فیناستراید (Proscar ، Propecia) و اسپیرونولاکتون (Aldactone ، Carospir) اشاره کرد. عملکرد.
• داروهای ایدز. ژنیکوماستی در مردانی که HIV مثبت دارند و رژیم درمانی تحت عنوان درمان ضد ویروسی بسیار فعال دارند ، ایجاد می شود. Efavirenz (Sustiva) بیشتر از سایر داروهای HIV با ژنیکوماستی همراه است.
• داروهای ضد اضطراب ، مانند دیازپام (والیوم).
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای.
• آنتی بیوتیک ها.
• داروهای زخم مانند داروی بدون نسخه سینمتیدین (Tagamet HB).
• درمان سرطان.
• داروهای قلبی ، به عنوان دیگوکسین (لانوکسین) و مسدود کننده های کانال کلسیم.
• داروهای تخلیه کننده معده ، مانند متوکلوپرامید (Reglan).

داروهای خیابانی و الکل

موادی که می توانند باعث ژنیکوماستی شوند عبارتند از:

• الکل
• آمفتامین ها ، که برای درمان اختلال کمبود توجه / بیش فعالی استفاده می شود
• ماری جوانا
• هروئین
• متادون (متادوز ، دولوفین)

شرایط سلامتی

چندین وضعیت سلامتی با تأثیر بر تعادل طبیعی هورمون ها می توانند باعث ژنیکوماستی شوند. این موارد عبارتند از:

• هیپوگنادیسم. شرایطی که در تولید طبیعی تستوسترون تداخل ایجاد می کند ، مانند سندرم کلاینفلتر یا نارسایی هیپوفیز ، می تواند با ژنیکوماستی همراه باشد.
• پیری. تغییرات هورمونی که با پیری طبیعی اتفاق می افتد می تواند باعث ژنیکوماستی شود ، به ویژه در مردان دارای اضافه وزن.
• تومورها. برخی تومورها مانند بیضه ها ، غدد فوق کلیوی یا غده هیپوفیز می توانند هورمون هایی تولید کنند که تعادل هورمون زن و مرد را تغییر می دهد.
• پرکاری تیروئید. در این شرایط ، غده تیروئید مقدار زیادی هورمون تیروکسین تولید می کند.
• نارسایی کلیه. تقریباً نیمی از افراد تحت دیالیز به دلیل تغییرات هورمونی ، ژنیکوماستی را تجربه می کنند.
• نارسایی کبدی و سیروز. تغییر در سطح هورمون های مربوط به مشکلات کبدی و داروهای سیروز با ژنیکوماستی همراه است.
• سوnut تغذیه و گرسنگی. هنگامی که بدن شما از تغذیه کافی محروم است ، سطح تستوسترون کاهش می یابد در حالی که سطح استروژن ثابت می ماند و باعث عدم تعادل هورمونی می شود. ژنیکوماستی نیز می تواند در صورت از بین رفتن تغذیه طبیعی اتفاق بیفتد.

محصولات گیاهی

روغن های گیاهی مانند درخت چای یا اسطوخودوس که در شامپوها ، صابون ها یا لوسیون ها استفاده می شود ژنیکوماستی. این احتمالاً به دلیل فعالیت ضعیف استروژنی آنها است. سن بالاتر

استفاده از استروئیدهای آنابولیک یا آندروژن برای تقویت عملکرد ورزشی

برخی از شرایط سلامتی ، از جمله بیماری کبد و کلیه ، بیماری تیروئید ، تومورهای فعال هورمونی و سندرم کلاینفلتر

عوارض

ژنیکوماستی عوارض جسمی کمی دارد ، اما می تواند مشکلات روحی یا روانی ناشی از ظاهر ایجاد کند.

پیشگیری

مواردی وجود دارد چند فاکتور می توانید کنترل کنید که ممکن است خطر ژنیکوماستی را کاهش دهد:

• از داروها استفاده نکنید. به عنوان مثال می توان به استروئیدها و آندروژن ها ، آمفتامین ها ، هروئین و ماری جوانا اشاره کرد.
• از مصرف الکل خودداری کنید. الکل مصرف نکنید. اگر مشروب می نوشید ، این کار را با اعتدال انجام دهید.
• داروهای خود را مرور کنید. اگر از دارویی معروف به علت ژنیکوماستی استفاده می کنید ، از پزشک خود در مورد گزینه های دیگر س askال کنید.

محتوای:

تشخیص

پزشک در مورد سوابق پزشکی و دارویی و شرایط پزشکی در خانواده از شما سال می کند. پزشک همچنین یک معاینه بدنی انجام می دهد که ممکن است شامل ارزیابی دقیق بافت پستان ، شکم و اندام تناسلی شما باشد.

آزمایشات

آزمایشات اولیه برای تعیین علت ژنیکوماستی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد: / p>

• آزمایش خون
• ماموگرافی

بسته به نتایج آزمایش اولیه ممکن است نیاز به آزمایش بیشتر داشته باشید ، از جمله:

• اسکن توموگرافی رایانه ای (CT)
• اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
• سونوگرافی بیضه
• نمونه برداری از بافت

شرایطی که علائم مشابهی ایجاد می کند

پزشک شما می خواهد مطمئن شود که تورم پستان شما ژنیکوماستی است و بیماری دیگری نیست. سایر شرایطی که می توانند علائم مشابه ایجاد کنند عبارتند از:

• بافت چرب سینه. بعضی از آقایان و پسران چربی پستانی دارند که شبیه ژنیکوماستی است. این همان ژنیکوماستی نیست و نیاز به ارزیابی اضافی ندارد.
• سرطان پستان. این در مردان غیر معمول است ، اما ممکن است رخ دهد. بزرگ شدن یک پستان یا وجود یک گره سفت ، نگرانی سرطان پستان در مردان را افزایش می دهد.
• آبسه پستان. این یک عفونت از بافت پستان است.

درمان

اکثر موارد ژنیکوماستی با گذشت زمان و بدون درمان برطرف می شوند. با این حال ، اگر ژنیکوماستی به علت یک بیماری زمینه ای مانند هیپوگنادیسم ، سو mal تغذیه یا سیروز ایجاد شده باشد ، ممکن است این بیماری نیاز به درمان داشته باشد.

اگر از داروهایی استفاده می کنید که می توانند باعث ژنیکوماستی شوند ، ممکن است پزشک متوقف کردن آنها را توصیه کند یا جایگزین کردن داروی دیگر.

در نوجوانانی که علت اصلی ژنیکوماستی به غیر از تغییرات طبیعی هورمون در دوران بلوغ وجود ندارد ، پزشک ممکن است هر سه تا شش ماه یک بار ارزیابی مجدد دوره ای را انجام دهد تا ببیند آیا وضعیت به خودی خود بهبود می یابد یا خیر. ژنیکوماستی معمولاً در کمتر از دو سال بدون درمان از بین می رود.

اگر ژنیکوماستی به خودی خود بهبود نیابد یا باعث درد ، حساسیت یا خجالت قابل توجهی شود ، درمان ممکن است لازم باشد.

داروها

داروهایی که برای درمان سرطان پستان و سایر شرایط استفاده می شوند ممکن است برای برخی از مردان مبتلا به ژنیکوماستی مفید باشند. آنها شامل موارد زیر هستند:

گرچه این داروها توسط سازمان غذا و دارو تأیید شده اند ، اما به طور خاص برای استفاده در افراد مبتلا به ژنیکوماستی تأیید نشده است.

جراحی برای برداشتن بافت های اضافی پستان

در صورت بزرگ شدن سینه ها حتی پس از معالجه اولیه یا مشاهده قابل توجه و آزار دهنده هستند ، پزشک ممکن است جراحی را به شما توصیه کند.

دو گزینه جراحی ژنیکوماستی عبارتند از:

• لیپوساکشن. این جراحی چربی پستان را از بین می برد اما بافت غده پستان را از بین نمی برد.
• ماستکتومی. این نوع جراحی بافت غده پستان را از بین می برد. جراحی اغلب فقط با استفاده از برش های کوچک انجام می شود. این نوع جراحی با تهاجم کمتر ، زمان بهبودی کمتری را در بر دارد.

کنار آمدن و حمایت

برای مردان ، بزرگ شدن سینه ها می تواند استرس زا و شرم آور باشد. پنهان کردن ژنیکوماستی ممکن است دشوار باشد و روابط عاشقانه را به چالش بکشد. در دوران بلوغ ، ژنیکوماستی می تواند پسران را به هدف اذیت و آزار همسالان تبدیل کند. این می تواند فعالیت هایی مانند شنا یا تغییر در رختکن را آسیب زا کند.

هر سن و سالی داشته باشید ، ممکن است احساس کنید بدن به شما خیانت کرده و از خود ناراضی باشید. این احساسات طبیعی است ، اما برای کمک به شما در کنار آمدن می توانید:

• مشاوره بگیرید. گفتگو درمانی می تواند به شما کمک کند تا از اضطراب و افسردگی ناشی از ژنیکوماستی جلوگیری کنید. همچنین می تواند به شما کمک کند با شریک زندگی یا اعضای خانواده خود ارتباط برقرار کنید تا آنها درک کنند چه چیزی را تجربه می کنید.
• با خانواده و دوستان خود تماس بگیرید. ممکن است از گفتگو در مورد ژنیکوماستی با افرادی که به آنها اهمیت می دهید احساس خجالت کنید. اما توضیح وضعیت شما و درخواست پشتیبانی احتمالاً روابط شما را تقویت می کند و استرس را کاهش می دهد.
• با دیگران که به ژنیکوماستی مبتلا هستند ارتباط برقرار کنید. گفتگو با مردانی که تجربه مشابهی داشته اند می تواند به شما کمک کند تا کنار بیایید. وب سایت هایی مانند Gynecomastia.org تالار گفتگویی برای ارتباط با دیگران که این بیماری را دارند فراهم می کند.