تشنج لوب فرونتال

بررسی اجمالی

تشنج لوب فرونتال نوعی صرع است ، یک اختلال عصبی که در آن خوشه های سلول های مغزی سیگنال های غیرطبیعی ارسال می کنند و باعث تشنج می شوند. این نوع تشنج ها از جلوی مغز نشأت می گیرند.

بافت غیر طبیعی مغز ، عفونت ، آسیب ، سکته مغزی ، تومورها یا سایر شرایط نیز می تواند باعث تشنج لوب پیشانی شود.

از آنجا که فرونتال لوب بزرگ است و عملکردهای مهمی دارد ، تشنج لوب پیشانی می تواند علائم غیرمعمولی ایجاد کند که به نظر می رسد مربوط به مشکلات روانی یا اختلال خواب باشد. آنها اغلب در هنگام خواب اتفاق می افتند.

داروها معمولاً می توانند حملات لوب پیشانی را کنترل کنند ، اما اگر داروهای ضد صرع مn'tثر نباشند ، جراحی یا دستگاه تحریک الکتریکی می تواند گزینه هایی باشد.

علائم

تشنج لوب فرونتال اغلب کمتر از 30 ثانیه طول می کشد. در بعضی موارد بهبودی فوری است.

علائم و نشانه های تشنج لوب پیشانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• حرکت سر و چشم به یک طرف
• کامل یا عدم پاسخگویی نسبی یا دشواری در صحبت کردن
• جیغ های انفجاری ، از جمله فحش ها ، یا خنده ها شمشیر زن
• حرکات تکراری ، مانند تکان دادن ، رکاب زدن دوچرخه یا رانش لگن

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت مراجعه به پزشک خود داشتن علائم یا نشانه های تشنج. در صورت مشاهده تشنجی که بیش از پنج دقیقه طول کشید ، با 911 تماس بگیرید یا برای کمک به فوریت های پزشکی تماس بگیرید. ناهنجاری ها - از جمله تومورها ، سکته ، عفونت یا صدمات ضربه ای - در لوب های پیشانی مغز. اگر یکی از والدین شما به این نوع صرع مبتلا باشد ، شما 50 درصد احتمال دارید ژن غیرطبیعی را که باعث این اختلال می شود به ارث ببرید و خودتان به این بیماری مبتلا شوید.

برای تقریباً نیمی از افرادی که صرع لوب پیشانی دارند ، علت ناشناخته مانده است.

عوارض

• وضعیت صرع. تشنج لوب فرونتال ، که تمایل به خوشه دارد ، ممکن است این وضعیت خطرناک را که در آن فعالیت تشنج بسیار طولانی تر از حد معمول طول می کشد ، تحریک کند. تشنجی را که بیش از پنج دقیقه طول بکشد ، در نظر بگیرید و یک فوریت پزشکی بخواهید و بلافاصله کمک بگیرید.
• آسیب. حرکاتی که در هنگام تشنج لوب پیشانی رخ می دهد ، گاهی منجر به آسیب دیدگی در شخص تشنج می شود. تشنج همچنین می تواند منجر به تصادف و غرق شدن شود.
• مرگ ناگهانی غیر قابل توضیح در صرع (SUDEP). به دلایل ناشناخته ، افرادی که دچار تشنج می شوند بیشتر از حد متوسط ​​در معرض خطر مرگ غیرمنتظره هستند. عوامل احتمالی شامل مشکلات قلبی یا تنفسی است که شاید به ناهنجاری های ژنتیکی مربوط باشد. کنترل تشنج و حتی الامکان با دارو بهترین پیشگیری برای SUDEP به نظر می رسد.
• افسردگی و اضطراب. هر دو در افراد مبتلا به صرع شایع است. کودکان همچنین در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال کمبود توجه / بیش فعالی هستند.

تشخیص

تشخیص صرع لوب پیشانی دشوار است زیرا ممکن است علائم آن اشتباه شود. برای مشکلات روانپزشکی یا اختلالات خواب ، مانند وحشت شبانه. همچنین ممکن است برخی از اثرات تشنج در لوب پیشانی در نتیجه تشنج هایی باشد که از سایر قسمت های مغز شروع می شود.

پزشک شما علائم و سابقه پزشکی شما را بررسی می کند و شما را معاینه می کند. همچنین ممکن است یک معاینه عصبی داشته باشید که ارزیابی خواهد شد:

• قدرت عضلانی
• مهارت های حسی
• شنیدن و گفتار
• چشم انداز
• هماهنگی و تعادل

پزشک شما ممکن است آزمایش های زیر را پیشنهاد دهد.

• اسکن مغز. تصویربرداری از مغز ، معمولاً MRI ، ممکن است منبع تشنج لوب پیشانی را نشان دهد. اسکن ام.آر.آی از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قدرتمند برای تولید تصاویر دقیق از بافت های نرم ، که مغز را تشکیل می دهند ، استفاده می کند.

  اسکن ام.آر.آی شامل دراز کشیدن روی یک پالت باریک است که به صورت یک لوله طولانی کشیده می شود. این آزمایش اغلب حدود یک ساعت طول می کشد. برخی از افراد در داخل دستگاه های MRI احساس کلاستروفوبیک می کنند ، اگرچه آزمایش خود بدون درد است.

• الکتروانسفالوگرام (EEG). EEG از طریق یک سری الکترود متصل به پوست شما ، فعالیت الکتریکی مغز شما را کنترل می کند. EEG اغلب در تشخیص برخی از انواع صرع مفید است ، اما نتایج می تواند در صرع لوب پیشانی طبیعی باشد.
• EEG ویدیویی. EEG تصویری معمولاً در طی یک شب اقامت در کلینیک خواب انجام می شود. هم دوربین فیلمبرداری و هم مانیتور EEG تمام شب کار می کنند. سپس پزشکان می توانند آنچه را که از نظر جسمی رخ می دهد با آنچه در EEG هنگام تشنج ظاهر می شود مطابقت دهند.

درمان

طی دهه گذشته ، گزینه های درمانی برای تشنج لوب پیشانی افزایش یافته است. انواع جدیدتری از داروهای ضد تشنج و همچنین انواع روشهای جراحی وجود دارد که در صورت عدم موفقیت داروها ممکن است کمک کند.

داروها

به نظر می رسد همه داروهای ضد تشنج م workثر هستند. در کنترل تشنج لوب فرونتال نیز به همان اندازه خوب است ، اما همه در داروها بدون تشنج نیستند. پزشک ممکن است انواع مختلف داروهای ضد تشنج را امتحان کند یا ترکیبی از داروها را برای کنترل تشنج مصرف کنید. محققان به جستجوی داروهای جدید و م moreثر ادامه می دهند.

جراحی

اگر تشنج شما با داروها قابل کنترل نیست ، جراحی می تواند یک گزینه باشد. جراحی شامل مشخص کردن مناطقی از مغز است که تشنج در آن اتفاق می افتد.

دو روش تصویربرداری جدید - توموگرافی کامپیوتری با انتشار تک فوتون (SPECT) و SPECT استخراج ictal هسته ای که در MRI (SISCOM) ثبت شده است - می تواند به شناسایی منطقه تولید کننده کمک کند. تشنج.

یکی دیگر از روشهای تصویربرداری ، معروف به نقشه برداری مغز ، معمولاً قبل از جراحی صرع استفاده می شود. نقشه برداری از مغز شامل کاشت الکترود در ناحیه ای از مغز و استفاده از تحریک الکتریکی برای تعیین اینکه آیا آن منطقه عملکرد مهمی دارد یا خیر ، این عمل جراحی در آن ناحیه را منتفی می داند. علاوه بر این ، از MRI ​​عملکردی (fMRI) برای نقشه برداری از ناحیه زبان مغز استفاده می شود.

اگر برای تشنج های لوب پیشانی خود جراحی کنید ، احتمالاً بعد از جراحی ، اگرچه احتمالاً در دوز پایین تر است.

جراحی صرع ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• از بین بردن نقطه کانونی. اگر تشنج شما همیشه در یک نقطه از مغز شما شروع می شود ، برداشتن قسمت کوچکی از بافت مغز ممکن است تشنج شما را کاهش دهد یا از بین ببرد.
• جداسازی نقطه کانونی. اگر بخشی از مغز که باعث ایجاد تشنج می شود بسیار حیاتی است ، جراحان ممکن است یک سری برش ها را برای جدا کردن آن قسمت از مغز انجام دهند. این از حرکت تشنج به سایر قسمتهای مغز جلوگیری می کند.
• تحریک عصب واگ. این شامل کاشت دستگاهی - شبیه ضربان ساز قلب - برای تحریک عصب واگ شما است. این روش معمولاً تعداد تشنج ها را کاهش می دهد.
• پاسخ به تشنج. محرک عصبی واکنش پذیر نوع جدیدتری از دستگاه کاشته شده است. فقط در صورت شروع تشنج فعال می شود و از بروز تشنج جلوگیری می کند.
• تحریک عمیق مغز (DBS). این روش جدید شامل کاشتن الکترود در مغز شما است که به دستگاه تحریک کننده متصل است ، شبیه ضربان ساز قلب ، که در زیر پوست قفسه سینه شما قرار دارد. این دستگاه سیگنالهایی را به الکترود ارسال می کند تا سیگنالهایی را که باعث تشنج می شوند متوقف کند.

شیوه زندگی و داروهای خانگی

برخی از تشنج ها ممکن است در اثر مصرف الکل ، سیگار کشیدن و به خصوص ایجاد شود. ، کمبود خواب. همچنین شواهدی وجود دارد که استرس شدید می تواند تشنج را تحریک کند و خود تشنج می تواند باعث استرس شود. اجتناب از این عوامل محرک در صورت امکان می تواند به بهبود کنترل تشنج کمک کند.

داروی جایگزین

برخی از افراد با بیماری عصبی رایج ، از جمله تشنج ، به طب مکمل و جایگزین مراجعه می کنند ، مانند:

• داروهای گیاهی
• طب سوزنی
• روان درمانی
• تکنیک های ذهن و بدن
• هومیوپاتی

محققان در حال جستجوی این روشهای درمانی هستند ، امیدوارند بتوانند ایمنی و اثربخشی آنها را تعیین کنند ، اما هنوز شواهد خوبی وجود ندارد. برخی شواهد نشان می دهد که رژیم سخت پرچرب ، کم کربوهیدرات (کتوژنیک) ممکن است به ویژه برای کودکان م beثر باشد.

بسیاری از افراد مبتلا به صرع از داروهای گیاهی استفاده می کنند. با این حال ، شواهد کمی در مورد اثربخشی آنها وجود دارد و برخی از آنها می توانند خطر تشنج را افزایش دهند.

ماری جوانا (شاهدانه) یکی از رایج ترین داروهای گیاهی برای درمان صرع است ، اما بیشتر شواهد نشان نمی دهد که کمک می کند با این حال ، اطلاعات کمی در دسترس است و تحقیقات در مورد مفید بودن آن ادامه دارد. در صورت استفاده از حشیش به پزشک خود اطلاع دهید.

سازمان غذا و دارو محصولات گیاهی را تنظیم نمی کند و آنها می توانند با سایر داروهای ضد صرع که مصرف می کنید تعامل داشته باشند و سلامتی شما را به خطر بیندازند. قبل از مصرف مکمل های گیاهی یا غذایی برای تشنج با پزشک خود صحبت کنید.

مقابله و حمایت

برخی از افراد مبتلا به صرع از وضعیت خود خجالت می کشند یا ناامید می شوند. تشنج لوب فرونتال می تواند خصوصاً شرم آور باشد اگر شامل سخنان بلند یا حرکات جنسی شود.

والدین کودکانی که دچار تشنج در لوب پیشانی می شوند می توانند اطلاعات ، منابع و ارتباطات عاطفی را از گروه های پشتیبانی برای کمک به فرزندان و خودشان پیدا کنند. مشاوره نیز می تواند مفید باشد. بزرگسالان مبتلا به صرع همچنین می توانند از طریق گروه های حضوری و آنلاین پشتیبانی پیدا کنند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما احتمالاً ابتدا به پزشک خانواده خود مراجعه می کنید ، که ممکن است شما را به یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد.

کاری که می توانید انجام دهید

از یکی از اعضای خانواده یا دوست خود بخواهید تا با شما نزد پزشک بیاید تا به شما کمک کند اطلاعات دریافتی را به خاطر بسپارید.

لیستی از این موارد تهیه کنید:

• علائم شما ، حتی آنهایی که به نظر می رسد با دلیل تعیین وقت ملاقات ارتباطی نداشته باشند ، از زمان شروع و تعداد دفعات بروز آنها
• همه داروها ، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید ، از جمله دوزها
• س toالاتی که می توانید دکتر

برخی از سالاتی که باید بپرسید عبارتند از:

• چه چیزی احتمالاً باعث ایجاد علائم یا بیماری من شده است؟
• آیا احتمالاً تشنج بیشتری خواهم داشت ؟ آیا انواع مختلف تشنج را تجربه خواهم کرد؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا آنها به آماده سازی خاصی نیاز دارند؟
• چه روش های درمانی موجود است و شما کدام یک را توصیه می کنید؟
• من سایر مشکلات پزشکی را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا جراحی امکان پذیر است؟
• آیا من محدودیتی در فعالیت خود دارم؟ آیا من قادر به رانندگی خواهم بود؟
• آیا بروشورها یا سایر مواد چاپی دیگری که می توانم داشته باشم وجود دارد؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

چه انتظاری از پزشک خود دارید

احتمالاً پزشک شما از شما س questionsالاتی مانند این موارد را می پرسد:

• آیا قبل از تشنج احساس غیرمعمولی مشاهده کرده اید؟
• چند بار تشنج رخ می دهد؟
• آیا می توانید یک تشنج معمولی را توصیف کنید؟
• چه مدت طول می کشد؟ تشنج ها دوام دارند؟
• آیا تشنج ها به صورت خوشه ای اتفاق می افتد؟
• آیا همه آنها یکسان به نظر می رسند یا رفتارهای مختلف تشنجی شما یا دیگران دیده اید؟
• آیا به عوامل تشنج مانند بیماری یا کمبود خواب توجه کرده اید؟
• آیا کسی از خانواده نزدیک شما تاکنون دچار تشنج شده است؟