دیستروفی فوخس

بررسی اجمالی

در دیستروفی Fuchs (fewks) ، مایعات در لایه شفاف (قرنیه) جلوی چشم شما جمع می شود و باعث تورم و ضخیم شدن قرنیه می شود. این می تواند منجر به خیرگی ، تاری دید یا کدر شدن بینایی و ناراحتی چشم شود.

دیستروفی فوچس معمولاً هر دو چشم را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث می شود بینایی شما به تدریج در طی سالها بدتر شود. به طور معمول ، این بیماری از دهه 30 و 40 شروع می شود ، اما بسیاری از افراد مبتلا به دیستروفی فوکس تا زمانی که به 50 یا 60 سالگی نرسند ، علائمی پیدا نمی کنند.

برخی از داروها و مراحل مراقبت از خود می توانند به تسکین فاکس شما کمک کنند. علائم و نشانه های دیستروفی. اما هنگامی که این اختلال پیشرفته است و بینایی شما بر عملکرد شما تأثیر می گذارد ، بهترین روش برای بازگرداندن بینایی جراحی پیوند قرنیه است.

علائم

با پیشرفت بیماری ، Fuchs علائم دیستروفی ، که معمولاً هر دو چشم را تحت تأثیر قرار می دهد ، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تاری دید یا کدر بودن ، که گاهی اوقات به عنوان عدم وضوح عمومی دید توصیف می شود.
نوسان بینایی ، با علائم بدتر در صبح پس از بیدار شدن و به تدریج در طول روز بهبود می یابد. با پیشرفت بیماری ، تاری دید می تواند مدت زمان بیشتری طول بکشد یا بهبود نیابد.
درخشندگی ، که می تواند بینایی شما را در نور کم و روشن کاهش دهد.
دیدن هاله های اطراف چراغ
درد یا برافروختگی ناشی از تاول های ریز سطح قرنیه شما.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر برخی از این موارد را دارید علائم ، و به خصوص اگر با گذشت زمان بدتر شوند ، به یک مراقب چشم مراجعه کنید ، که ممکن است شما را به یک متخصص قرنیه ارجاع دهد. اگر علائم به طور ناگهانی ایجاد شد ، برای یک قرار ملاقات فوری تماس بگیرید. سایر بیماری های چشمی که علائم مشابه دیستروفی فوکس را ایجاد می کنند نیز نیاز به درمان سریع دارند.

علل

به طور معمول ، سلول های پوشاننده داخل قرنیه (سلول های اندوتلیال) به حفظ سلامت کمک می کنند. تعادل مایعات درون قرنیه و جلوگیری از تورم قرنیه. اما با دیستروفی فوکس ، سلول های اندوتلیال به تدریج می میرند یا به خوبی کار نمی کنند و در نتیجه باعث تجمع مایع (ادم) در داخل قرنیه می شود. این امر باعث ضخیم شدن قرنیه و تاری دید می شود.

دیستروفی فوچس معمولاً ارثی است. اساس ژنتیکی بیماری پیچیده است - اعضای خانواده می توانند در درجات مختلف تحت تأثیر قرار بگیرند یا اصلاً تحت تأثیر قرار نگیرند.

عوامل خطر

عواملی که خطر ابتلا به دیستروفی فوکس را افزایش می دهند عبارتند از:

جنسیت. دیستروفی فوکس در زنان بیشتر از مردان است.
ژنتیک. داشتن سابقه خانوادگی دیستروفی فوخس خطر شما را افزایش می دهد.
سن. اگرچه نوع دیستروفی فوکس در اوایل ابتدای بیماری وجود دارد که از کودکی آغاز می شود ، اما به طور معمول بیماری در دهه 30 و 40 شروع می شود و علائم آن پس از آن ایجاد می شود.

تشخیص

علاوه بر آزمایش بینایی ، ممکن است پزشک شما را تحت آزمایش های زیر قرار دهد تا مشخص کند که آیا دچار دیستروفی فاکس هستید:

معاینه و درجه بندی قرنیه. پزشک شما با معاینه چشم شما توسط میکروسکوپ نوری (لامپ شکافی) برای یافتن برجستگی های نامنظم (گوتا) در سطح داخلی قرنیه ، تشخیص دیستروفی فوکس را تشخیص می دهد. وی سپس قرنیه شما را از نظر تورم ارزیابی کرده و وضعیت شما را مرحله بندی می کند.
ضخامت قرنیه. پزشک شما ممکن است از آزمایشی به نام پاچیمتری قرنیه برای اندازه گیری ضخامت قرنیه استفاده کند.
توموگرافی قرنیه. پزشک شما ممکن است عکس خاصی از قرنیه (توموگرافی) شما برای ارزیابی علائم اولیه تورم در قرنیه به دست آورد.
تعداد سلول های قرنیه. گاهی اوقات ممکن است پزشک شما از یک ابزار ویژه برای ثبت تعداد ، شکل و اندازه سلولهای پشت قرنیه استفاده کند. با این حال ، این آزمایش لازم نیست.

درمان

برخی از درمان های غیر جراحی و استراتژی های مراقبت از خود ممکن است به تسکین علائم دیستروفی فوکس کمک کنند. اگر به بیماری شدید مبتلا هستید ، پزشک ممکن است جراحی را به شما پیشنهاد کند.

داروها و سایر روش های درمانی

داروهای چشم. قطره های چشمی یا پمادهای سالین (5٪ کلرید سدیم) می تواند به کاهش میزان مایعات در قرنیه چشم کمک کند.
لنزهای تماسی نرم. اینها به عنوان پوششی برای تسکین درد عمل می کنند.

جراحی

افرادی که تحت جراحی دیستروفی پیشرفته فوکس قرار می گیرند می توانند بینایی بسیار بهتری داشته و پس از سالها بدون علامت باقی بمانند. گزینه های جراحی عبارتند از:

پیوند لایه داخلی قرنیه. این روش که به عنوان کراتوپلاستی اندوتلیال غشای Descemet شناخته می شود ، شامل جایگزینی لایه پشتی قرنیه با سلولهای اندوتلیال سالم از طرف اهدا کننده است. این روش معمولاً با بی حسی موضعی و در محیط سرپایی انجام می شود.
پیوند قرنیه. اگر بیماری چشمی دیگری دارید یا قبلاً جراحی چشم کرده اید ، ممکن است DMEK گزینه ای نباشد. پزشک شما ممکن است پیوند قرنیه با ضخامت جزئی را توصیه کند ، روشی که تحت عنوان کراتوپلاستی اندوتلیال سلب کننده Descemet شناخته می شود. به ندرت ، پیوند قرنیه با ضخامت کامل ، معروف به کراتوپلاستی نافذ (PK) ، ممکن است توصیه شود.

درمان های بالقوه آینده

انواع روش های درمانی جدید در حال بررسی است. که می تواند نحوه مدیریت دیستروفی فاکس را در آینده تغییر دهد. پس از کشف ناهنجاری ژنتیکی مرتبط با بیشتر موارد دیستروفی فوکس ، درک بهتری از چگونگی توسعه بیماری وجود دارد و این امکان درمان های غیر جراحی در آینده را دارد. درمان های مختلف قطره چشم در حال توسعه است و ممکن است در آینده وارد آزمایشات بالینی شود. درمان های جدید جراحی نیز در حال بررسی است تا مشخص شود که آیا آنها می توانند فایده داشته باشند.

آزمایشات بالینی

شیوه زندگی و درمان های خانگی

علاوه بر پیروی از دستورالعمل های پزشک ، برای مراقبت ، می توانید این روش ها را برای کاهش تابش خفیف یا تسکین چشم خود امتحان کنید.

محلول نمک بدون نسخه (بدون نسخه) (قطره چشمی 5٪ کلرید سدیم) را استفاده کنید.
چشمان خود را با سشوار خشک کنید. آن را به طول بازو نگه دارید و مستقیماً هوای گرم خود را گرم کنید - گرم نباشد ، مخصوصاً صبح که ورم شدیدتر است. این به حذف مایعات اضافی در قرنیه کمک می کند ، که تورم را کاهش می دهد.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر مشکوک به دیستروفی فاکس هستید ، برای تعیین وقت قبلی قرار بگذارید. یک ارائه دهنده مراقبت از چشم (بینایی سنج یا چشم پزشک). در بعضی موارد ، ممکن است به چشم پزشک متخصص بیماری قرنیه ارجاع شوید.

در اینجا اطلاعاتی برای کمک به شما برای آماده شدن برای قرار ملاقات وجود دارد.

کاری که می توانید انجام دهید

لیستی از موارد زیر تهیه کنید:

علائم شما و زمان شروع آنها
اطلاعات شخصی کلیدی ، از جمله سابقه خانوادگی شرایط چشم
همه داروها ، ویتامین ها یا سایر مکمل های مصرفی و دوز
س toالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستان خود را همراه داشته باشید. اگر دانش آموزان شما برای امتحان گشاد شده اند ، نمی خواهید خود را به خانه برسانید ، و همراه شما می تواند به شما کمک کند اطلاعاتی را که در حین قرار ملاقات خود به دست می آورید به خاطر بسپارید. :

چه چیز دیگری می تواند باعث بروز علائم من شود؟
چگونه بینایی من تحت تأثیر قرار می گیرد؟
وضعیت من با چه سرعتی پیشرفت می کند؟
به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
چه روش های درمانی موجود است و شما چه مواردی را توصیه می کنید؟
من این سایر شرایط سلامتی را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
آیا لازم است فعالیت های خود را محدود کنم؟
آیا بروشورها یا سایر مطالب چاپی دیگری که می توانم داشته باشم وجود دارد؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

در پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.