اختلالات عصبی عملکردی / اختلال تبدیل

بررسی اجمالی

اختلالات عصبی عملکردی - اصطلاح جدیدتر و گسترده تری که شامل مواردی است که برخی افراد آن را اختلال تبدیل می نامند - دارای علائم سیستم عصبی (عصبی) است که با یک بیماری عصبی یا سایر شرایط پزشکی قابل توضیح نیست . با این حال ، علائم واقعی هستند و باعث پریشانی قابل توجه یا مشکلات عملکردی می شوند.

علائم و نشانه ها بسته به نوع اختلال عصبی عملکردی متفاوت است و ممکن است شامل الگوهای خاصی باشد. به طور معمول این اختلالات روی حرکت یا حواس شما تأثیر می گذارد ، مانند توانایی راه رفتن ، بلعیدن ، دیدن یا شنیدن. شدت علائم ممکن است متفاوت باشد و ممکن است بیاید و یا ادامه یابد. با این حال ، شما نمی توانید عمداً علائم خود را تولید یا کنترل کنید.

علت اختلالات عصبی عملکردی ناشناخته است. این بیماری ممکن است در اثر یک اختلال عصبی یا واکنش به استرس یا ضربه روانی یا جسمی ایجاد شود ، اما همیشه اینطور نیست. اختلالات عصبی عملکردی به جای آسیب به ساختار مغز (مانند سکته ، مولتیپل اسکلروزیس ، عفونت یا آسیب) به عملکرد مغز مربوط می شود.

تشخیص و درمان به موقع ، به ویژه آموزش در مورد شرایط ، می تواند به بهبودی شما کمک کند.

علائم

بسته به نوع اختلال عصبی عملکردی ، علائم اختلالات عصبی عملکردی ممکن است متفاوت باشد ، و به اندازه کافی قابل توجه هستند که باعث اختلال می شوند و پزشکی را تضمین می کنند. ارزیابی: علائم می تواند بر حرکت و عملکرد بدن و حواس تأثیر بگذارد.

علائم و نشانه هایی که بر حرکت و عملکرد بدن تأثیر می گذارد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ضعف یا فلج
• حرکت غیر عادی ، مانند لرزش یا مشکل در راه رفتن
• از دست دادن تعادل
• مشکل در بلعیدن یا احساس توده ای در گلو
• تشنج یا قسمت های لرزش و از دست دادن ظاهری هوشیاری (تشنج غیر صرعی)
• قسمتهای عدم پاسخگویی

علائم و نشانه هایی که روی حواس تأثیر می گذارند ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بی حسی یا از دست دادن احساس لمس
• مشکلات گفتاری ، مانند عدم توانایی در تکلم یا تکلم نامرتب
• مشکلات بینایی ، مانند دو دید یا کوری
• مشکلات شنوایی یا ناشنوایی

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

برای مشاهده علائم و نشانه های ذکر شده در بالا به دنبال پزشک باشید. اگر علت اصلی آن بیماری عصبی یا بیماری پزشکی دیگری باشد ، تشخیص و درمان سریع ممکن است مهم باشد. اگر تشخیص یک اختلال عصبی عملکردی باشد ، درمان ممکن است علائم را بهبود بخشد و به جلوگیری از مشکلات آینده کمک کند.

علل

علت دقیق اختلالات عصبی عملکردی مشخص نیست. نظریه های مربوط به آنچه در مغز منجر به بروز علائم می شود پیچیده است و شامل مکانیسم های مختلفی است که ممکن است بسته به نوع اختلال عصبی عملکردی متفاوت باشد.

اساساً قسمتهایی از مغز که عملکرد عضلات شما را کنترل می کنند و حواس ممکن است درگیر شود ، حتی اگر هیچ بیماری یا ناهنجاری وجود نداشته باشد.

علائم اختلالات عصبی عملکردی ممکن است به طور ناگهانی پس از یک رویداد استرس زا ، یا با ضربه عاطفی یا جسمی ظاهر شود. عوامل دیگر ممکن است شامل تغییر یا اختلال در عملکرد مغز در سطح ساختاری ، سلولی یا متابولیکی باشد. اما عامل ایجاد علائم همیشه قابل شناسایی نیست.

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به اختلالات عصبی عملکردی شما را افزایش دهند عبارتند از:

• داشتن یک بیماری یا اختلال عصبی مانند صرع ، میگرن یا اختلال حرکتی
• استرس قابل توجه اخیر یا ضربه عاطفی یا جسمی
• داشتن یک وضعیت بهداشت روانی ، مانند خلق و خو یا اضطراب اختلال ، اختلال تجزیه یا برخی اختلالات شخصیتی
• داشتن یکی از اعضای خانواده با اختلال عصبی عملکردی
• احتمالاً ، داشتن سابقه سو abuse استفاده فیزیکی یا جنسی یا بی توجهی در کودکی

زنان ممکن است بیش از مردان به اختلالات عصبی عملکردی مبتلا شوند.

عوارض

برخی از علائم اختلالات عصبی عملکردی ، به ویژه اگر درمان نشوند ، می تواند منجر به قابل توجهی شود. ناتوانی و کیفیت پایین زندگی ، مشابه آنچه در اثر شرایط پزشکی یا بیماری ایجاد شده است.

محتوای:

تشخیص

هیچ آزمایش استانداردی برای اختلالات عصبی عملکردی وجود ندارد. تشخيص معمولاً شامل ارزيابي علائم موجود و رد هر گونه بيماري عصبي يا بيماري پزشكي ديگري است كه مي تواند باعث بروز علائم شود. نه فقط توسط مواردی که وجود ندارد ، مانند کمبود تغییرات ساختاری در MRI یا ناهنجاری در EEG.

آزمایش و تشخیص معمولاً شامل یک متخصص مغز و اعصاب است ، اما ممکن است شامل یک روانپزشک یا سایر متخصصان بهداشت روان باشد. پزشک شما ممکن است از هر یک از این اصطلاحات استفاده کند: اختلالات عصبی عملکردی (FNDs) ، اختلال علامت عصبی عملکردی یا اختلال تبدیل.

یک مزیت در استفاده از اصطلاح اختلالات عصبی عملکردی این است که می تواند برای تعیین نوع علائم عصبی عملکردی شما مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال ، اگر علائم شما شامل مشکلات راه رفتن باشد ، پزشک ممکن است به اختلال عملکرد راه رفتن یا ضعف عملکردی اشاره کند.

ارزیابی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• معاینه فیزیکی. پزشک شما را معاینه می کند و س questionsالات عمیقی در مورد سلامتی و علائم و نشانه های شما می پرسد. برخی آزمایشات ممکن است اختلالات پزشکی یا بیماری های عصبی را به عنوان علت علائم شما از بین ببرد. آزمایشات شما به علائم و نشانه های شما بستگی دارد.
• معاینه روانپزشکی. در صورت مناسب ، متخصص مغز و اعصاب ممکن است شما را به یک متخصص بهداشت روان معرفی کند. او درباره افکار ، احساسات و رفتار شما س questionsال می کند و درباره علائم شما بحث می کند. با اجازه شما ، اطلاعات اعضای خانواده یا دیگران ممکن است مفید باشد.
• معیارهای تشخیصی در DSM-5. پزشک شما ممکن است علائم شما را با معیارهای تشخیص در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) ، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا مقایسه کند.

DSM-5 این معیارها را لیست می کند برای اختلال تبدیل (اختلال علامت عصبی عملکردی):

• یک یا چند علامتی که بر حرکت بدن یا حواس شما تأثیر می گذارند
• علائم را نمی توان توسط یک متخصص مغز و اعصاب یا پزشکی دیگر توضیح داد وضعیت یا اختلال بهداشت روانی دیگر
• علائم باعث پریشانی قابل توجه یا مشکلات در زمینه های اجتماعی ، شغلی یا سایر زمینه ها می شود ، یا به اندازه کافی قابل توجه است که ارزیابی پزشکی توصیه می شود

درمان

درمان به نوع اختلال عصبی عملکردی و علائم و نشانه های خاص شما بستگی دارد. برای برخی از افراد ، یک رویکرد تیمی چند تخصصی که شامل یک متخصص مغز و اعصاب است. روانپزشک یا سایر متخصصان بهداشت روان ؛ گفتاردرمانی ، فیزیوتراپی و کاردرمانی یا دیگران ممکن است مناسب باشد.

یادگیری در مورد اختلالات عصبی عملکردی

درک اینکه اختلالات عصبی عملکردی چیست ، اینکه علائم واقعی هستند و امکان بهبود وجود دارد می تواند به شما در انتخاب روشهای درمانی و بهبودی کمک کند. . علائم ممکن است پس از توضیح شرایط و اطمینان پزشک از اینکه علائم ناشی از یک مشکل جدی عصبی یا پزشکی نیستند ، بهتر شود.

برای برخی از افراد ، آموزش و اطمینان به عدم وجود آنها یک مشکل جدی پزشکی موثرترین درمان است. برای دیگران ، درمان های اضافی ممکن است مفید باشد. درگیرکردن عزیزان می تواند مفید باشد تا بتوانند شما را درک کنند و از شما حمایت کنند.

درمان اختلال پزشکی

تیم پزشکی شما درمان هر بیماری پزشکی یا عصبی را که ممکن است داشته باشید فراهم می کند علائم خود را ایجاد کنید.

درمان

بسته به نیاز شما ، این درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• فیزیوتراپی یا کاردرمانی. کار با یک متخصص فیزیکی یا کاردرمانی ممکن است علائم حرکتی را بهبود بخشد و از بروز عوارض جلوگیری کند. به عنوان مثال ، در صورت فلج یا از دست دادن تحرک ، حرکت منظم بازوها یا پاها ممکن است از گرفتگی و ضعف عضلانی جلوگیری کند. افزایش تدریجی ورزش ممکن است توانایی شما را در عملکرد بهبود بخشد.
• گفتاردرمانی. اگر علائم شما شامل مشکلات گفتاری یا بلع باشد ، کار با متخصص گفتاردرمانی (آسیب شناس گفتار زبان) می تواند به شما کمک کند.
• تکنیک های کاهش استرس یا حواس پرتی. تکنیک های کاهش استرس می توانند شامل روش هایی مانند شل شدن تدریجی عضلات ، تمرینات تنفسی ، فعالیت بدنی و ورزش باشند. تکنیک های حواس پرتی می توانند شامل موسیقی ، صحبت با شخص دیگر یا تغییر عمدی نحوه راه رفتن یا حرکت شما باشند.

گزینه های بهداشت روان

حتی اگر علائم عصبی عملکردی در ذهن شما نیست ، اما احساسات و نحوه تفکر شما در مورد مسائل می تواند بر علائم و بهبودی شما تأثیر بگذارد. گزینه های درمان روانپزشکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درمان شناختی رفتاری (CBT). CBT نوعی روان درمانی به شما کمک می کند تا از تفکر نادرست یا منفی آگاه شوید تا بتوانید موقعیت ها را با وضوح بیشتری مشاهده کرده و به روش موثرتری به آنها پاسخ دهید. CBT همچنین می تواند به شما کمک کند یاد بگیرید که چگونه شرایط و نشانه های استرس زای زندگی را بهتر مدیریت کنید. اگر علائم شما شامل تشنج غیر صرعی باشد ، این ممکن است مفید باشد. در صورت داشتن مشکلات بین فردی یا سابقه ضربه یا سو abuse استفاده ، انواع دیگر روان درمانی ممکن است مفید باشد.
• درمان سایر شرایط بهداشت روانی. اضطراب ، افسردگی یا سایر اختلالات بهداشت روان می توانند علائم اختلالات عصبی عملکردی را بدتر کنند. درمان شرایط بهداشت روان همراه با اختلالات عصبی عملکردی می تواند به بهبودی کمک کند.
• هیپنوتیزم. هنگامی که توسط یک متخصص آموزش دیده و آشنا به اختلالات عصبی عملکردی انجام شود ، افرادی که در هنگام هیپنوتیزم پذیرای پیشنهادات هستند ، ممکن است از علائم اختلالات عصبی عملکردی برخوردار باشند ، به عنوان مثال از دست دادن احساسات یا مشکلات گفتاری.

داروها

داروها برای اختلالات عصبی عملکردی م effectiveثر نیستند و هیچ دارویی توسط سازمان غذا و دارو به طور خاص به عنوان درمان تأیید نمی شود. با این وجود ، اگر افسردگی یا سایر اختلالات خلقی دارید ، یا درد یا بی خوابی دارید ، داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی نیز می توانند مفید باشند.

پیگیری منظم

پیگیری منظم با تیم پزشکی خود مهم است که بر بهبودی شما نظارت کرده و در صورت نیاز در برنامه درمانی خود تغییراتی ایجاد کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما می توانید با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود شروع کنید. او ممکن است شما را به یک متخصص مغز و اعصاب معرفی کند. در صورت امکان ممکن است بخواهید یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را به همراه داشته باشید تا به شما کمک کند اطلاعات و پشتیبانی را به خاطر بسپارید.

کاری که می توانید انجام دهید

برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود ، یک نامه لیستی از:

• علائمی که تجربه می کنید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد با دلیل قرار ملاقات شما ارتباط نداشته باشد
• اطلاعات شخصی ، خانوادگی و اجتماعی کلیدی ، از جمله هر مهم استرس ها یا تغییرات اخیر زندگی
• تمام داروها ، ویتامین ها ، گیاهان و یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید و دوزها
• س Quesالاتی که می توانید از پزشک بخواهید تا بیشترین وقت شما را با هم بخورد / li>

برخی از س toالاتی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• چه عواملی باعث ایجاد علائم یا بیماری من می شود؟
• آیا علل احتمالی دیگری نیز وجود دارد؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• برای چه مدت نیاز به درمان دارم؟
• برای کاهش خطر عود علائم چه کاری می توانم انجام دهم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• اگر من نیاز به مصرف دارو داشته باشم ، عوارض اصلی آن چیست؟
• آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
• آیا بروشور یا سایر موارد وجود دارد؟ مطالب چاپی که می توانم داشته باشم؟
• چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

در هنگام انتصاب از پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک

پزشک شما احتمالاً تعدادی سوال از شما خواهد پرسید. آماده باشید تا به آنها پاسخ دهید تا وقت خود را ذخیره کنید تا از هر نقطه ای که می خواهید زمان بیشتری صرف کنید استفاده کنید. پزشک شما ممکن است بپرسد:

• علائم شما چیست؟
• چه زمانی این علائم را اولین بار مشاهده کردید؟
• چگونه علائم شما با گذشت زمان تغییر کرد؟
• علائم شما چه تاثیری بر توانایی شما دارد؟
• فکر می کنید چه عواملی می تواند باعث بروز علائم شما شود؟
• آیا بیماری پزشکی دیگری تشخیص داده شده اید؟ یا مشکلات بهداشت روانی؟
• آیا شما از الکل یا داروهای تفریحی استفاده می کنید؟ هر چند وقت یک بار؟