بیماری ریفلاکس معده (GERD)

بررسی اجمالی

بیماری ریفلاکس معده (GERD) هنگامی اتفاق می افتد که اسید معده به طور مکرر به درون لوله اتصال دهان و معده (مری) شما بازگردد. این شستشوی معکوس (ریفلاکس اسید) می تواند مخاط مری شما را تحریک کند.

بسیاری از افراد هر از گاهی ریفلاکس اسید را تجربه می کنند. ریفلاکس اسید ریفلاکس خفیف است که حداقل دو بار در هفته اتفاق می افتد ، یا ریفلاکس اسید متوسط ​​تا شدید است که حداقل یک بار در هفته اتفاق می افتد.

اکثر افراد می توانند ناراحتی ریفلاکس ریفلاکس را با تغییر سبک زندگی و بیش از حد کنترل کنند. داروهای پیشخوان اما برخی از افراد مبتلا به ریفلاکس ریفلاکس ممکن است برای کاهش علائم به داروهای قویتر یا جراحی نیاز داشته باشند.

علائم

علائم و نشانه های معمول ریفلاکس شامل:

• سوزش احساس سینه (سوزش سر دل) ، معمولاً بعد از غذا خوردن ، که ممکن است در شب بدتر شود
• درد قفسه سینه
• مشکل در بلع
• بازگشت مجدد غذا یا مایع ترش
• احساس توده در گلو

اگر شبانه دچار ریفلاکس اسید شوید ، ممکن است دچار این موارد نیز شوید:

• سرفه مزمن
• لارنژیت
• آسم جدید یا بدتر شدن
• اختلال در خواب

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

به دنبال در صورت داشتن درد قفسه سینه ، به خصوص اگر دچار تنگی نفس یا درد در فک یا بازو هستید ، مراقبت های پزشکی فوری را انجام دهید اینها ممکن است علائم و نشانه های حمله قلبی باشد.

در این شرایط با پزشک خود وقت بگیرید:

• علائم شدید یا مکرر ریفلاکس ریفلاکس را تجربه کنید
• بیش از دو بار در هفته از داروهای بدون نسخه برای سوزش معده استفاده کنید

علل

ریفلاکس ناشی از ریفلاکس مکرر اسید است.

هنگامی که قورت دهید ، یک نوار عضلانی دایره ای در اطراف مری (اسفنکتر تحتانی مری) شل شده و اجازه می دهد تا غذا و مایعات به معده شما سرازیر شوند. سپس اسفنکتر دوباره بسته می شود.

اگر اسفنکتر به طور غیر طبیعی شل شود یا ضعیف شود ، اسید معده می تواند دوباره به مری شما برود. این شستشوی مداوم اسید ، مخاط مری شما را تحریک می کند و اغلب باعث ملتهب شدن آن می شود.

عوامل خطر

شرایطی که می تواند خطر ابتلا به GERD را افزایش دهد عبارتند از:

• چاقی
• برآمدگی بالای معده به سمت دیافراگم (فتق هیاتال)
• بارداری
• اختلالات بافت همبند ، مانند اسکلرودرمی
• تأخیر در تخلیه معده

عواملی که می توانند ریفلاکس اسید را تشدید کنند عبارتند از:

• سیگار کشیدن
• خوردن وعده های غذایی بزرگ یا اواخر شب غذا خوردن
• خوردن برخی غذاها (محرک ها) مانند غذاهای چرب یا سرخ شده
• نوشیدن برخی از نوشیدنی ها مانند الکل یا قهوه
• مصرف برخی داروها ، مانند آسپرین

عوارض

با گذشت زمان ، التهاب مزمن در مری شما می تواند ایجاد کند:

• باریک شدن مری (مری) تنگی) آسیب مری تحتانی از اسید معده باعث تشکیل بافت اسکار می شود. بافت اسکار مسیر غذا را باریک می کند و منجر به مشکلات بلع می شود.
• زخم باز در مری (زخم مری). اسید معده می تواند بافت مری را از بین ببرد و باعث ایجاد زخم باز شود. زخم مری می تواند خونریزی کند ، درد ایجاد کند و بلع را مشکل کند.
• تغییرات پیش سرطانی مری (مری بارت). آسیب ناشی از اسید می تواند باعث تغییراتی در بافت پوشاننده مری تحتانی شود. این تغییرات با افزایش خطر ابتلا به سرطان مری در ارتباط است. برای تشخیص GERD براساس معاینه بدنی و سابقه علائم و نشانه های شما.

  برای تأیید تشخیص GERD یا بررسی عوارض ، پزشک ممکن است توصیه کند:

  • آندوسکوپی فوقانی. پزشک شما یک لوله نازک و انعطاف پذیر مجهز به نور و دوربین (آندوسکوپ) را به پایین گلو وارد می کند تا داخل مری و معده شما را بررسی کند. نتایج آزمایش اغلب در صورت وجود ریفلاکس می تواند طبیعی باشد ، اما آندوسکوپی ممکن است التهاب مری (مری) یا سایر عوارض را تشخیص دهد. همچنین می توان از آندوسکوپی برای جمع آوری نمونه ای از بافت (نمونه برداری) برای آزمایش عوارضی مانند مری بارت استفاده کرد.
  • آزمایش پروب اسید آمبولار (pH). یک مانیتور در مری شما قرار داده می شود تا تشخیص دهد که چه زمانی و برای چه مدت اسید معده در آن دوباره قارچ می شود. مانیتور به یک کامپیوتر کوچک متصل می شود که به کمر خود می بندید یا با بند روی شانه خود می بندید. مانیتور ممکن است یک لوله نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) باشد که از طریق بینی به مری شما پیچیده شده است ، یا یک گیره است که در طی آندوسکوپی در مری شما قرار می گیرد و پس از حدود دو روز به مدفوع شما منتقل می شود.
  • مانومتری مری. این آزمایش انقباضات عضلانی ریتمیک در مری هنگام بلع را اندازه گیری می کند. مانومتری مری همچنین هماهنگی و نیرویی را که عضلات مری شما اعمال می کنند اندازه گیری می کند.
  • عکسبرداری با اشعه ایکس دستگاه گوارش فوقانی شما. اشعه ایکس بعد از نوشیدن مایع گچی پوشیده شده و پوشش داخلی دستگاه گوارش شما پر می شود. این پوشش به پزشك شما اجازه می دهد تا شمایل مری ، معده و روده فوقانی شما را ببیند. همچنین ممکن است از شما خواسته شود که یک قرص باریم را ببلعد که می تواند در تشخیص باریک شدن مری که ممکن است در بلع تداخل ایجاد کند ، کمک کند.

  درمان

  پزشک شما احتمالاً توصیه می کند که ابتدا اصلاح سبک زندگی و داروهای بدون نسخه را امتحان می کنید. اگر ظرف چند هفته تسکین پیدا نکردید ، پزشک ممکن است داروهای تجویز شده یا جراحی را به شما توصیه کند.

  داروهای بدون نسخه

  گزینه ها عبارتند از:

  • آنتی اسیدهایی که اسید معده را خنثی می کنند. آنتی اسیدها مانند Mylanta ، Rolaids و Tums می توانند تسکین سریع داشته باشند. اما آنتی اسیدها به تنهایی مری ملتهب آسیب دیده توسط اسید معده را درمان نمی کنند. استفاده بیش از حد از برخی از آنتی اسیدها می تواند عوارضی مانند اسهال یا بعضی اوقات مشکلات کلیوی ایجاد کند.
  • داروهایی برای کاهش تولید اسید. این داروها - که به عنوان مسدود کننده های گیرنده H-2 شناخته می شوند - شامل سایمتیدین (Tagamet HB) ، فاموتیدین (Pepcid AC) و نیازاتیدین (Axid AR) است. مسدود کننده های گیرنده H-2 به سرعت ضد اسید عمل نمی کنند ، اما تسکین طولانی تری ایجاد می کنند و ممکن است تولید اسید از معده را تا 12 ساعت کاهش دهند. نسخه های قویتر با نسخه پزشک در دسترس هستند.
  • داروهایی که تولید اسید را مسدود کرده و مری را التیام می بخشند. این داروها - که به عنوان مهار کننده های پمپ پروتون شناخته می شوند - مسدود کننده های اسید قویتر از انسداد گیرنده های H-2 هستند و برای بهبود بافت مری آسیب دیده زمان می گذارند. مهارکننده های پمپ پروتون بدون نسخه پزشک شامل لانزوپرازول (Prevacid 24 HR) و امپرازول (Prilosec OTC ، Zegerid OTC) هستند. GERD شامل:
    • مسدود کننده های گیرنده های H-2 با قدرت نسخه. اینها شامل فاموتیدین با قدرت تجویز (Pepcid) و نیزاتیدین است. این داروها به طور کلی قابل تحمل هستند اما ممکن است استفاده طولانی مدت آنها با افزایش اندکی در خطر کمبود ویتامین B-12 و شکستگی استخوان همراه باشد.
    • مهارکننده های پمپ پروتون با مقاومت تجویز شده. اینها شامل esomeprazole (Nexium) ، lansoprazole (Prevacid) ، omeprazole (Prilosec، Zegerid) ، pantoprazole (Protonix) ، rabeprazole (Aciphex) و dexlansoprazole (Dexilant) است. اگرچه به طور کلی تحمل خوبی دارند ، اما این داروها ممکن است باعث اسهال ، سردرد ، حالت تهوع و کمبود ویتامین B-12 شوند. استفاده مزمن ممکن است خطر شکستگی مفصل ران را افزایش دهد.
    • دارو برای تقویت اسفنکتر تحتانی مری. باکلوفن ممکن است با کاهش دفعات شل شدن اسفنکتر مری تحتانی ، ریفلاکس ریفلاکس را کاهش دهد. عوارض جانبی ممکن است شامل خستگی یا حالت تهوع باشد.

    جراحی و سایر اقدامات

    GERD معمولاً با دارو قابل کنترل است. اما اگر داروها کمکی نکردند یا مایلید از مصرف طولانی مدت دارو خودداری کنید ، پزشک ممکن است توصیه کند:

    • نسخه برداری بنیادی. جراح قسمت بالای معده شما را به اطراف اسفنکتر مری پایین می پیچد ، تا عضله سفت شود و از ریفلاکس جلوگیری کند. فوندوپلیکشن معمولاً با روشی با حداقل تهاجم (لاپاراسکوپی) انجام می شود. بسته بندی قسمت بالای معده می تواند جزئی یا کامل باشد.
    • دستگاه LINX. حلقه ای از دانه های مغناطیسی کوچک به دور محل اتصال معده و مری پیچیده شده است. جاذبه مغناطیسی بین دانه ها به اندازه کافی قوی است که محل اتصال را در برابر اسید رفلکس بسته نگه دارد ، اما آنقدر ضعیف است که اجازه عبور غذا از آن را می دهد. کاشت دستگاه LINX با استفاده از یک جراحی با حداقل تهاجم انجام می شود.

    • تکثیر بنیادی بدون برش Transoral (TIF). این روش جدید شامل سفت شدن اسفنکتر مری تحتانی با ایجاد یک بسته بندی جزئی در مری تحتانی با استفاده از اتصال دهنده های پلی پروپیلن است. TIF از طریق دهان با دستگاهی به نام آندوسکوپ انجام می شود و نیازی به برش جراحی نیست. از مزایای آن می توان به بهبودی سریع و تحمل زیاد اشاره کرد.

      اگر به فتق بزرگ هیاتال مبتلا هستید ، TIF به تنهایی گزینه ای نیست. با این حال ، ممکن است در صورت ترکیب TIF با ترمیم فتق هیاتال لاپاراسکوپی.

    آزمایشات بالینی

    شیوه زندگی و درمان های خانگی

    تغییر شیوه زندگی ممکن است به کاهش فرکانس ریفلاکس اسید کمک کند. سعی کنید:

    • وزن سالم داشته باشید. پوند اضافی به شکم شما فشار وارد می کند ، معده شما را بالا می برد و باعث ریفلاکس اسید در مری می شود.
    • سیگار را ترک کنید. سیگار کشیدن توانایی عملکرد صحیح اسفنکتر مری تحتانی را کاهش می دهد.
    • سر تخت خود را بالا ببرید. اگر به طور مرتب هنگام خواب دچار دل درد می شوید ، بلوک های چوبی یا سیمانی را زیر پای تخت خود قرار دهید تا انتهای سر آن 6 تا 9 اینچ بالا برود. اگر نمی توانید تختخواب خود را بلند کنید ، می توانید یک گوه بین تشک و فنر جعبه خود قرار دهید تا بدن شما از کمر به بالا بلند شود. بالا بردن سر با بالش های اضافی م effectiveثر نیست.
    • بعد از غذا دراز نکشید. قبل از خوابیدن یا خوابیدن حداقل سه ساعت بعد از غذا صبر کنید.
    • غذا را به آرامی بخورید و کاملاً بجوید. بعد از هر لقمه ، چنگال خود را پایین بگذارید و پس از جویدن و بلعیدن آن ، دوباره آن را بردارید.
    • از خوردن غذاها و نوشیدنی هایی که باعث ریفلاکس می شوند خودداری کنید. عوامل محرک معمول شامل غذاهای چرب یا سرخ شده ، سس گوجه فرنگی ، الکل ، شکلات ، نعناع ، سیر ، پیاز و کافئین است.
    • از لباس های تنگ و چسبان خودداری کنید. لباس هایی که به دور کمرتان کاملاً مناسب باشد ، به شکم و اسفنکتر تحتانی مری فشار وارد می کند.

    داروی جایگزین

    هیچ درمان دارویی جایگزینی برای درمان ریفلاکس یا معکوس اثبات نشده است آسیب به مری. برخی از درمانهای مکمل و جایگزین ، در صورت همراهی با مراقبت از پزشک ، ممکن است موجب تسکین شوند.

    با پزشک خود صحبت کنید که چه روشهای درمانی جایگزین ریفلاکس می تواند برای شما بی خطر باشد. گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

    • داروهای گیاهی. از شیرین بیان و بابونه گاهی برای تسکین ریفلاکس استفاده می شود. داروهای گیاهی می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند و ممکن است در داروها تداخل ایجاد کنند. قبل از شروع هر داروی گیاهی از پزشک خود در مورد یک دوز بی خطر سوال کنید.
    • درمان های آرام سازی. تکنیک هایی برای آرام کردن استرس و اضطراب ممکن است علائم و نشانه های GERD را کاهش دهد. از پزشک خود در مورد تکنیک های آرام سازی ، مانند شل شدن عضلانی تدریجی یا تصاویر هدایت شده ، س Askال کنید.

    آماده شدن برای قرار ملاقات

    ممکن است شما به پزشکی متخصص هضم مراجعه کنید. سیستم (متخصص گوارش).

    کاری که می توانید انجام دهید

    • از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات ، مانند محدود کردن رژیم خود قبل از قرار ملاقات ، آگاه باشید.
    • علائم خود را بنویسید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد ارتباطی با دلیل تعیین وقت شما نداشته باشد.
    • عوامل محرک علائم خود ، مانند غذاهای خاص را بنویسید.
    • لیست تمام داروها ، ویتامین ها و مکمل های خود را
    • اطلاعات پزشکی اصلی خود را بنویسید ، از جمله سایر موارد.
    • اطلاعات شخصی اصلی را بنویسید ، از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی شما
    • سوالات خود را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
    • از یکی از اقوام یا دوستان خود بخواهید که شما را همراهی کنند تا به شما کمک کند به خاطر بیاورید ctor می گوید.

    س toالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید

    • علت احتمالی علائم من چیست؟
    • چه آزمایشاتی لازم دارم ؟ آیا آمادگی خاصی برای آنها وجود دارد؟
    • آیا بیماری من احتمالاً موقتی است یا مزمن؟
    • چه روش های درمانی در دسترس است؟
    • آیا محدودیتی وجود دارد که لازم باشد آنها را دنبال کنم ؟
    • من دیگر مشکلات سلامتی دارم. چگونه می توانم این شرایط را به بهترین وجه باهم کنترل کنم؟

    علاوه بر س questionsالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید ، در هر زمان که ممنوع نیستید در هنگام ملاقات از خود س toال کنید و دریغ نکنید چیزی را درک کنید.

    چه انتظاری از پزشک خود دارید

    پزشک شما ممکن است تعدادی سوال از شما بپرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است وقت بگذارد تا نکاتی را که می خواهید بیشتر وقت بگذارید ، مرور کنید. ممکن است از شما سال شود:

    • چه زمانی علائم را تجربه کردید؟ شدت آنها چقدر است؟
    • آیا علائم شما مداوم یا گاه به گاه بوده است؟
    • به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بهتر یا بدتر می کند؟
    • آیا علائم شما چیست؟ شب شما را بیدار می کند؟
    • آیا علائم شما بعد از غذا یا دراز کشیدن بدتر است؟
    • آیا مواد غذایی یا مواد ترشی تا به حال در پشت گلو ظاهر شده است؟
    • آیا در بلعیدن غذا مشکل دارید یا مجبور شده اید رژیم خود را تغییر دهید تا از بلع جلوگیری کنید؟
    • آیا وزن خود را افزایش داده یا از دست داده اید؟