آرنج گلف باز

بررسی اجمالی

آرنج گلف بازنشانی وضعیتی است که باعث ایجاد درد در جایی می شود که تاندون های عضلات بازو شما به برجستگی استخوانی داخل آرنج شما متصل می شوند. درد ممکن است به بازو و مچ دست شما گسترش یابد.

آرنج گلف باز مانند آرنج تنیس است که در قسمت خارجی آرنج ایجاد می شود. این فقط به گلف بازان محدود نمی شود. بازیکنان تنیس و سایر افرادی که به طور مکرر از مچ دست خود استفاده می کنند و یا انگشتان خود را می فشارند ، می توانند به آرنج گلف باز تبدیل شوند.

درد آرنج گلف باز لازم نیست شما را از مسیر خود دور کند یا از فعالیت های مورد علاقه خود دور کنید. استراحت و درمان مناسب می تواند شما را به نوسان چیزها بازگرداند.

علائم

آرنج گلف باز با این ویژگی مشخص می شود:

درد و حساسیت. این درد معمولاً در قسمت داخلی آرنج احساس می شود ، گاهی اوقات در امتداد قسمت داخلی بازو گسترش می یابد. درد به طور معمول با حرکات خاص بدتر می شود.
سفتی. آرنج شما ممکن است احساس سفتی کند و ایجاد مشت ممکن است صدمه ببیند.
ضعف. ممکن است ضعف در دست و مچ دست داشته باشید.
بی حسی یا گزگز. این احساسات ممکن است به یک یا چند انگشت تابیده شود - معمولاً انگشت و انگشتان کوچک است.

درد آرنج گلف باز می تواند ناگهانی یا به تدریج بروز کند. درد ممکن است با حرکات خاص ، مانند چرخش چوب گلف ، تشدید شود. درد و حساسیت آرنج را کم نکنید. اگر:

آرنج شما گرم و ملتهب است و تب دارید
نمی توانید آرنج خود را خم کنید
آرنج خود را فوراً جستجو کنید. تغییر شکل به نظر می رسد
شما شک دارید که استخوان شکسته اید

علل

آرنج گلف باز ، که به آن اپی کندیلیت داخلی نیز می گویند ، در اثر آسیب به عضلات و تاندون هایی که مچ دست و انگشتان شما را کنترل می کنند. این آسیب معمولاً به استرس اضافی یا مکرر مربوط می شود - به ویژه حرکات مچ دست و انگشتی. بلند کردن ، انداختن یا ضربه زدن نادرست و همچنین گرم شدن بیش از حد یا تهویه نامناسب نیز می تواند به آرنج گلف باز کمک کند.

علاوه بر گلف ، بسیاری از فعالیت ها و مشاغل منجر به آرنج گلف بازان می شود ، از جمله:

ورزش راکت. تکنیک نادرست با ضربه های تنیس ، به ویژه عقب ، می تواند باعث آسیب به تاندون شود. استفاده بیش از حد از تاپ اسپین و استفاده از راکت خیلی کوچک یا سنگین نیز می تواند منجر به آسیب دیدگی شود.
پرتاب ورزش. تکنیک نادرست پیچ زدن در بیس بال یا سافت بال می تواند مقصر دیگر باشد. فوتبال ، تیراندازی با کمان و پرتاب نیزه نیز می تواند باعث ایجاد آرنج گلف باز شود.
تمرین با وزنه. وزنه برداری با استفاده از تکنیک نامناسب ، مانند پیچ خوردن مچ در حین ورزش دو سر ، می تواند عضلات آرنج و تاندون ها را بیش از حد بار بیاورد.
حرکات شغلی تکراری و تکراری. این موارد در زمینه هایی مانند ساخت و ساز ، لوله کشی و نجاری اتفاق می افتد

برای ایجاد آرنج گلف باز ، این فعالیت به طور کلی باید بیش از یک ساعت در روز در روزهای زیادی انجام شود.

عوامل خطر

در صورت ابتلا به آرنج گلف باز ممکن است بیشتر در معرض خطر باشید:

سن 40 سال یا بالاتر
انجام فعالیت های تکراری حداقل دو ساعت در روز
چاق
سیگاری

پیشگیری

می توانید برای جلوگیری از آرنج گلف بازان اقداماتی انجام دهید :

عضلات بازو را تقویت کنید. از وزنه های سبک استفاده کنید یا یک توپ تنیس را فشار دهید. حتی تمرینات ساده می تواند به عضلات شما کمک کند تا انرژی استرس ناگهانی جسمی را جذب کنند.
قبل از فعالیت خود را کشش دهید. برای گرم شدن عضلات چند دقیقه پیاده روی یا آهسته دویدن کنید. قبل از شروع بازی ، کشش های ملایم انجام دهید.
فرم خود را اصلاح کنید. ورزش شما هرچه باشد ، از یک مربی بخواهید فرم شما را بررسی کند تا از اضافه بار عضلات جلوگیری کنید.
از تجهیزات مناسب استفاده کنید. اگر از اتو های گلف قدیمی استفاده می کنید ، باید کلوب های گرافیت سبک تری را ارتقا دهید. اگر تنیس بازی می کنید ، مطمئن شوید که راکت شما متناسب با شما باشد. راکت با دسته کوچک یا سر سنگین ممکن است خطر مشکلات آرنج را افزایش دهد.
به درستی بلند شوید. هنگام بلند کردن هر چیزی - از جمله وزنه های آزاد - مچ دست خود را محکم و ثابت نگه دارید تا نیروی آرنج شما کاهش یابد.
بدانید چه زمانی باید استراحت کنید. سعی کنید بیش از حد از آرنج خود استفاده نکنید. در اولین علامت درد آرنج ، کمی استراحت کنید.

تشخیص

آرنج گلف باز معمولاً تشخیص داده می شود. بر اساس سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی برای ارزیابی درد و سفتی ، پزشک ممکن است به ناحیه آسیب دیده فشار وارد کند یا از شما بخواهد آرنج ، مچ دست و انگشتان خود را به طرق مختلف حرکت دهید.

با اشعه ایکس می توان به پزشک کمک کرد تا سایر دلایل درد آرنج ، مانند شکستگی یا آرتروز. به ندرت ، مطالعات تصویربرداری جامع تری - مانند MRI - انجام می شود.

درمان

درمان با جلوگیری از فعالیتی که باعث درد می شود ، آغاز می شود. برای کمک به تسکین درد ، از یخ استفاده کنید.

دارو

می توانید از داروی مسکن بدون نسخه استفاده کنید. ایبوپروفن (Advil ، Motrin IB ، دیگران) ، ناپروکسن سدیم (Aleve) یا استامینوفن (Tylenol ، دیگران) را امتحان کنید.

تزریق کورتیکواستروئید معمولاً انجام نمی شود زیرا ثابت نشده است که در طولانی مدت مثر است. . درمان جدیدتری که در حال آزمایش است ، پلاسمای غنی از پلاکت است. این شامل کشیدن مقدار کمی از خون و تزریق مقدار غلیظ پلاکت و سایر عوامل ضد التهاب در ناحیه حساس است. برای ارزیابی اثربخشی این روش درمانی ، مطالعات بیشتری لازم است.

درمان

موارد زیر را امتحان کنید:

استراحت کنید. بازی گلف یا سایر فعالیت های تکراری خود را تا زمانی که درد از بین نرود ، متوقف کنید. اگر خیلی زود به فعالیت خود برگردید ، می توانید وضعیت خود را بدتر کنید.
منطقه آسیب دیده را یخ بزنید. هر بار به مدت 15 تا 20 دقیقه ، سه تا چهار بار در روز و به مدت چند روز ، کیسه های یخ را به آرنج خود بمالید. برای محافظت از پوست خود ، کیسه های یخ را در یک حوله نازک بپیچید. ممکن است به شما کمک کند آرنج داخلی خود را به مدت 5 دقیقه و هر بار دو تا سه بار در روز با یخ ماساژ دهید.
از بریس استفاده کنید. ممکن است پزشک توصیه کند که از بازوی آسیب دیده خود یک بریس ضد فشار استفاده کنید ، که ممکن است کشیدگی تاندون و عضله را کاهش دهد.
کشش و تقویت ناحیه آسیب دیده. پزشک شما ممکن است تمریناتی را برای کشش و تقویت پیشنهاد دهد. نشان داده شده است که بارگذاری پیشرونده تاندون با تمرینات مخصوص تمرینات قدرتی بسیار مثر است. سایر روشهای فیزیوتراپی یا کاردرمانی نیز می تواند مفید باشد.

به تدریج به فعالیتهای معمول خود برگردید. وقتی درد شما از بین رفت ، حرکات بازوی ورزش یا فعالیت خود را تمرین کنید. نوسان گلف یا تنیس خود را با یک مربی بررسی کنید تا مطمئن شوید که روش شما صحیح است و در صورت نیاز تنظیمات را انجام دهید.

جراحی

جراحی به ندرت لازم است. اما اگر علائم و نشانه های شما طی شش تا 12 ماه به درمان محافظه کارانه پاسخ ندهد ، جراحی می تواند یک گزینه باشد. یک رویکرد جدید به نام روش TENEX شامل برداشتن بافت اسکار در ناحیه درد تاندون با حداقل تهاجم و هدایت سونوگرافی است. مطالعه بیشتر لازم است.

بیشتر افراد با تسکین دهنده های استراحت ، یخ و درد بهتر می شوند. بسته به شدت وضعیت شما ، درد ممکن است ماهها تا سالها ادامه داشته باشد - حتی اگر این کار را راحت انجام دهید و دستورالعمل های مربوط به ورزش بازو را دنبال کنید. گاهی اوقات درد برمی گردد یا مزمن می شود.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما احتمالاً با مراجعه به پزشک اصلی خود شروع خواهید کرد. اگر با استراحت ، یخ و داروهای بدون نسخه بهبود پیدا نکردید ، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص پزشکی ورزشی یا پزشکی با آموزش پیشرفته در زمینه اختلالات اسکلتی عضلانی ارجاع دهد.

در اینجا برخی از اطلاعات برای به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

کاری که می توانید انجام دهید

لیستی از این موارد تهیه کنید:

علائم و زمان شروع آنها.
اطلاعات پزشکی کلیدی ، از جمله سایر شرایطی که دارید و همه داروها و مکمل هایی که مصرف می کنید ، از جمله دوزها.
فعالیت روزمره معمول شما ، از جمله اینکه چند بار ، طولانی و سخت ورزش می کنید یا فعالیتهای دیگری را انجام دهید که از آرنج شما مالیات می گیرند. توجه داشته باشید که آیا اخیراً فرکانس ، شدت یا روش تمرینات خود را تغییر داده اید؟
آسیب های اخیر که ممکن است به آرنج شما آسیب برساند.
س Quesالاتی که می توانید از دکتر خود بخواهید برای ساختن شما کمک کند بیشتر وقت شما با هم است.

در زیر چند سوال برای پرسیدن از دکتر خود آورده شده است.

محتمل ترین علت درد من چیست؟
آیا علل احتمالی دیگری نیز وجود دارد؟
آیا من به آزمایشاتی نیاز دارم؟
چه روش درمانی را توصیه می کنید؟
با درمان ، آیا در نهایت قادر به انجام آن خواهم بود؟ ورزش یا فعالیتی را که باعث مشکلات آرنج من شده است از سر بگیرم؟
چه مدت لازم است که از ورزش یا فعالیتی که باعث مشکلات آرنج من شده است اجتناب کنم؟
چه نوع تمرین ورزشی می توانم با خیال راحت در حین بهبودی دنبال کنید؟
آیا به عمل جراحی احتیاج دارم؟
هر چند وقت یک بار مرا می بینید تا پیشرفت خود را کنترل کنم؟

دان ' در پرسیدن س toالات دیگر دریغ کنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک شما با خیال راحت از شما س questionsال می کند ، از جمله:

آیا درد شما ثابت است؟ شدت آن چقدر شدید است؟
آیا کارهایی که از آرنج شما استفاده می کنند - بلند کردن ، گرفتن ، حمل ، تایپ کردن ، لرزش دست - باعث درد می شوند؟
آیا علائم شما بر توانایی شما برای انجام کارهای روزمره تأثیر دارد؟ ؟ آیا آنها روی خواب شما تأثیر می گذارند؟
روال ورزشی شما چیست؟
آیا اخیراً آموزش یا تجهیزات خود را تغییر داده اید ، مانند استفاده از تکنیک های جدید یا راکت جدید؟
فعالیت شما به چه فعالیت هایی نیاز دارد؟
فعالیت های تفریحی یا سرگرمی شما چیست؟
آیا درمان های خانگی را امتحان کرده اید؟ اگر چنین است ، آیا چیزی کمک کرده است؟