بیماری گریوز

بررسی اجمالی

بیماری گریوز نوعی اختلال در سیستم ایمنی بدن است که منجر به تولید بیش از حد هورمون های تیروئید (پرکاری تیروئید) می شود. اگرچه تعدادی از اختلالات ممکن است منجر به پرکاری تیروئید شود ، بیماری گریوز یک علت شایع است.

هورمون های تیروئید بر بسیاری از سیستم های بدن تأثیر می گذارد ، بنابراین علائم و نشانه های بیماری گریوز می تواند دامنه گسترده ای داشته باشد. اگرچه بیماری گریوز ممکن است به هرکسی مبتلا شود ، این بیماری بیشتر در بین خانمها و در افراد کمتر از 40 سال دیده می شود.

اهداف اصلی درمان این است که مقدار هورمون های تیروئید بدن تولید شود و شدت علائم را کاهش دهد. .

علائم

علائم و نشانه های رایج بیماری گریوز عبارتند از:

• اضطراب و تحریک پذیری
• لرزش خوب دستها یا انگشتان
• حساسیت به گرما و افزایش تعریق یا پوستی گرم و مرطوب
• با وجود عادات غذایی طبیعی کاهش وزن
• بزرگ شدن غده تیروئید ( گواتر)
• تغییر در چرخه قاعدگی
• اختلال نعوظ یا کاهش میل جنسی
• حرکات مکرر روده
• برآمدگی چشم (چشم درمانی گریوز)
• خستگی
• پوست ضخیم و قرمز معمولاً در قسمت مچ پا یا بالای پا (درماتوپاتی گریوز)
• ضربان قلب سریع یا نامنظم (تپش قلب)
• مزاحمت خواب ance

چشم پزشکی گریوز

حدود 30٪ از افراد مبتلا به بیماری گریوز برخی از علائم و نشانه های چشم پزشکی گریوز را نشان می دهند. در چشم پزشکی گریوز ، التهاب و سایر حوادث سیستم ایمنی بدن بر روی عضلات و سایر بافتهای اطراف چشم شما تأثیر می گذارد. علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• برآمدگی چشم
• احساس ریزش در چشم
• فشار یا درد در چشم
• پلک های پف کرده یا جمع شده
• قرمزی یا ملتهب شدن چشم
• حساسیت به نور
• دید دوتایی
• کاهش بینایی

درموپاتی گریوز

تظاهر غیرمعمول بیماری گریوز ، به نام درماتوپاتی گریوز ، قرمز شدن و ضخیم شدن پوست است که اغلب روی ساق پا یا قسمت بالای پا قرار دارد. >

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

تعدادی از شرایط پزشکی می توانند علائم و نشانه های مرتبط با بیماری گریوز را ایجاد کنند. در صورت مشاهده هرگونه مشکل احتمالی مربوط به بیماری گریوز برای تشخیص سریع و دقیق ، به پزشک مراجعه کنید.

در صورت مشاهده علائم و نشانه های مربوط به قلب ، مانند سریع یا نامنظم ، به اورژانس مراجعه کنید. ضربان قلب ، یا اگر دچار کاهش بینایی می شوید.

علل

بیماری گریوز به دلیل سوf عملکرد در سیستم ایمنی بدن مبارزه کننده بیماری است. مشخص نیست که چرا این اتفاق می افتد.

سیستم ایمنی بدن به طور معمول آنتی بادی هایی تولید می کند که برای هدف قرار دادن یک ویروس خاص ، باکتری یا سایر مواد خارجی طراحی شده اند. در بیماری گریوز - به دلایلی که به خوبی درک نشده است - سیستم ایمنی بدن یک آنتی بادی برای یک قسمت از سلول های غده هورمون ساز در گردن (غده تیروئید) تولید می کند.

به طور معمول ، تیروئید عملکرد توسط هورمونی که توسط غده ریز در پایه مغز ترشح می شود تنظیم می شود (غده هیپوفیز). آنتی بادی مرتبط با بیماری گریوز - آنتی بادی گیرنده تیروتروپین (TRAb) - مانند هورمون تنظیم کننده هیپوفیز عمل می کند. این به این معنی است که TRAb تنظیم طبیعی تیروئید را نادیده می گیرد و باعث تولید بیش از حد هورمون های تیروئید می شود (پرکاری تیروئید). کربوهیدرات در ماهیچه ها و بافت های پشت چشم - علت آن نیز مشخص نیست. به نظر می رسد که همان آنتی بادی که می تواند باعث اختلال در عملکرد تیروئید شود ، ممکن است به بافتهای اطراف چشم نیز جذابیت داشته باشد. اما علائم و نشانه های چشم پزشکی ممکن است سالها قبل یا بعد از شروع پرکاری تیروئید ظاهر شود. چشم پزشکی گریوز حتی در صورت عدم پرکاری تیروئید نیز ممکن است رخ دهد.

عوامل خطر

اگرچه هر کسی می تواند به بیماری گریوز مبتلا شود ، عوامل زیادی می توانند خطر بیماری را افزایش دهند ، از جمله:

• سابقه خانوادگی. از آنجا که سابقه خانوادگی بیماری گریوز یک عامل خطر شناخته شده است ، احتمالاً یک ژن یا ژن وجود دارد که می تواند فرد را مستعد ابتلا به این بیماری کند.
• جنسیت. احتمال ابتلا به بیماری گریوز در زنان بسیار بیشتر از مردان است.
• سن. بیماری گریوز معمولاً در افراد قبل از 40 سالگی ایجاد می شود.
• سایر اختلالات خود ایمنی. افراد مبتلا به سایر اختلالات سیستم ایمنی بدن ، مانند دیابت نوع 1 یا آرتریت روماتوئید ، خطر بیشتری دارند.
• استرس عاطفی یا جسمی. حوادث یا بیماری های استرس زای زندگی ممکن است به عنوان محرکی برای شروع بیماری گریوز در بین افرادی که ژن هایی دارند که خطر آنها را افزایش می دهد عمل کند.
• بارداری. بارداری یا زایمان اخیر ممکن است خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهد ، به ویژه در زنانی که ژن هایی دارند که خطر آنها را افزایش می دهد.
• سیگار کشیدن. سیگار کشیدن ، که می تواند بر سیستم ایمنی بدن تأثیر بگذارد ، خطر ابتلا به بیماری گریوز را افزایش می دهد. افراد سیگاری که به بیماری گریوز مبتلا هستند نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به چشم پزشکی گریوز قرار دارند.

عوارض

عوارض بیماری گریوز می تواند شامل موارد زیر باشد: > مشکلات> بارداری عوارض احتمالی بیماری گریوز در دوران بارداری شامل سقط جنین ، زایمان زودرس ، اختلال عملکرد تیروئید جنین ، رشد ضعیف جنین ، نارسایی قلب مادر و پره اکلامپسی است. پره اکلامپسی یک بیماری مادرانه است که منجر به فشار خون بالا و سایر علائم و نشانه های جدی می شود.

اختلالات قلبی. در صورت عدم درمان ، بیماری گریوز می تواند منجر به اختلالات ریتم قلب ، تغییر در ساختار و عملکرد عضلات قلب و ناتوانی قلب در پمپاژ خون کافی به بدن (نارسایی قلبی) شود.

طوفان تیروئید. یک عارضه نادر اما تهدید کننده زندگی بیماری گریوز طوفان تیروئید است که به آن هیپرتیروئیدی تسریع شده یا بحران تیروتوکسیک نیز گفته می شود. اگر پرکاری تیروئید شدید درمان نشود یا به طور ناکافی درمان نشود ، احتمال آن بیشتر است.

افزایش ناگهانی و شدید هورمون های تیروئید می تواند اثرات بسیاری از جمله تب ، تعریق ، استفراغ ، اسهال ، هذیان ، ضعف شدید ، تشنج ، ضربان قلب نامنظم ایجاد کند. ، پوست و چشم زرد (زردی) ، فشار خون شدید و کما. طوفان تیروئید نیاز به مراقبت های فوری اضطراری دارد.

استخوان های شکننده. پرکاری تیروئید درمان نشده همچنین می تواند منجر به ضعف و شکنندگی استخوان ها (پوکی استخوان) شود. قدرت استخوان ها تا حدی به مقدار کلسیم و سایر مواد معدنی موجود در آنها بستگی دارد. هورمون تیروئید بیش از حد در توانایی بدن برای جذب کلسیم در استخوان های شما اختلال ایجاد می کند.

محتوای:

تشخیص

برای تشخیص بیماری گریوز ، پزشک شما ممکن است یک معاینه بدنی انجام دهد و علائم و نشانه های بیماری گریوز را بررسی کند. وی همچنین ممکن است در مورد سابقه پزشکی و خانوادگی شما صحبت کند. پزشک شما همچنین ممکن است آزمایشاتی از جمله:

آزمایش خون را تجویز کند. آزمایش خون می تواند به پزشک کمک کند تا سطح هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH) - هورمون هیپوفیز را که به طور معمول غده تیروئید را تحریک می کند - و سطح هورمون های تیروئید را تعیین کند. افراد مبتلا به بیماری گریوز معمولاً سطح TSH پایین تر از حد طبیعی و سطح بالاتری از هورمونهای تیروئید دارند.

پزشک شما ممکن است آزمایش آزمایشگاهی دیگری را برای اندازه گیری سطح آنتی بادی شناخته شده برای ایجاد بیماری گریوز انجام دهد. برای تشخیص بیماری معمولاً نیازی به آن نیست ، اما نتایجی که آنتی بادی ها را نشان نمی دهد ممکن است دلیل دیگری برای پرکاری تیروئید باشد.

• جذب ید رادیواکتیو. بدن شما برای تولید هورمون های تیروئید به ید نیاز دارد. با دادن مقدار کمی ید رادیواکتیو و بعداً اندازه گیری میزان آن در غده تیروئید با دوربین اسکن ویژه ، پزشک می تواند میزان جذب ید توسط غده تیروئید را تعیین کند. میزان ید رادیواکتیو غده تیروئید به شما کمک می کند تا تشخیص دهید بیماری گریوز یا بیماری دیگری علت پرکاری تیروئید است. این آزمایش ممکن است با اسکن ید رادیواکتیو همراه باشد تا تصویری از الگوی جذب را نشان دهد.
• سونوگرافی. سونوگرافی از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویر ساختارهای داخل بدن استفاده می کند. در صورت بزرگ شدن غده تیروئید می تواند نشان دهد. این در افرادی که نمی توانند تحت جذب ید رادیواکتیو قرار بگیرند ، مانند زنان باردار ، بیشتر مفید است.
• آزمایشات تصویربرداری. اگر تشخیص بیماری گریوز از طریق ارزیابی بالینی مشخص نباشد ، ممکن است پزشک آزمایشات تصویربرداری ویژه ای مانند سی تی اسکن یا MRI را تجویز کند.

درمان

اهداف درمانی برای بیماری گریوز جلوگیری از تولید هورمون های تیروئید و جلوگیری از تأثیر هورمون ها بر بدن است. برخی از درمان ها عبارتند از:

ید درمانی رادیواکتیو

با این روش درمانی ، ید رادیواکتیو (رادیو ید) را از طریق دهان مصرف می کنید. از آنجا که تیروئید برای تولید هورمون به ید احتیاج دارد ، تیروئید رادیو ید را به سلولهای تیروئید می برد و تابش با گذشت زمان سلولهای تیروئید پرکار را از بین می برد. این امر باعث کوچک شدن غده تیروئید می شود و علائم به تدریج کاهش می یابد ، معمولاً طی چند هفته تا چندین ماه.

رادیو ید درمانی ممکن است خطر ابتلا به علائم جدید یا بدتر شدن چشم گریوز را افزایش دهد. این عارضه جانبی معمولاً خفیف و موقتی است ، اما در صورت داشتن مشکلات متوسط ​​تا شدید چشم ، ممکن است درمان توصیه نشود.

سایر عوارض جانبی ممکن است شامل حساسیت در ناحیه گردن و افزایش موقتی هورمون های تیروئید باشد. از رادیو ید درمانی برای معالجه زنان باردار یا شیرده استفاده نمی شود.

از آنجا که این روش درمانی باعث کاهش فعالیت تیروئید می شود ، بعداً برای تأمین مقادیر طبیعی تیروئید در بدن خود به درمان احتیاج دارید. هورمون ها.

داروهای ضد تیروئید

داروهای ضد تیروئید در استفاده از ید برای تولید هورمونها توسط تیروئید تداخل ایجاد می کنند. این داروهای تجویز شده شامل پروپیلتیوراسیل و متی مازول (تاپازول) است.

از آنجا که خطر ابتلا به بیماری کبد با پروپیل تیوراسیل بیشتر است ، هنگام تجویز پزشکان ، متی مازول اولین انتخاب محسوب می شود. با این حال ، پروپیلتیوراسیل داروی ضد تیروئید ترجیحی در سه ماهه اول بارداری است ، زیرا متی مازول خطر کمی نقص مادرزادی دارد. زنان باردار معمولاً پس از سه ماهه اول به مصرف متی مازول برمی گردند.

هنگامی که این دو دارو به تنهایی و بدون سایر درمان ها استفاده شوند ، ممکن است عود پرکاری تیروئید در زمان دیگری اتفاق بیفتد. مصرف بیش از یک سال از این دو دارو ممکن است نتایج طولانی مدت بهتری داشته باشد. از داروهای ضد تیروئید همچنین ممکن است قبل یا بعد از رادیو ید درمانی به عنوان یک درمان مکمل استفاده شود.

عوارض جانبی هر دو دارو شامل بثورات ، درد مفاصل ، نارسایی کبدی یا کاهش گلبول های سفید خون مبارزه با بیماری است.

مسدود کننده های بتا

این داروها تولید هورمون های تیروئید را مهار نمی کنند ، اما اثر هورمون ها بر بدن را مسدود می کنند. آنها ممکن است تسکین نسبتاً سریع ضربان نامنظم قلب ، لرزش ، اضطراب یا تحریک پذیری ، عدم تحمل گرما ، تعریق ، اسهال و ضعف عضلانی باشند.

مسدود کننده های بتا عبارتند از:

• پروپرانولول ( Inderal ، InnoPran XL)
• آتنولول (تنورمین)
• متوپرولول (Lopressor ، Toprol-XL)
• Nadolol (Corgard)

مسدودکننده های بتا اغلب برای افراد مبتلا به آسم تجویز نمی شوند زیرا این داروها ممکن است حمله آسم را ایجاد کنند. این داروها همچنین ممکن است مدیریت دیابت را پیچیده کنند.

جراحی

جراحی برای برداشتن تمام یا بخشی از تیروئید (تیروئیدکتومی یا تیروئیدکتومی ساب توتال) نیز گزینه ای برای درمان بیماری گریوز است. . بعد از جراحی ، به احتمال زیاد برای تأمین مقادیر طبیعی هورمونهای تیروئید در بدن به درمان نیاز خواهید داشت.

خطرات این جراحی شامل آسیب احتمالی عصب کنترل کننده تارهای صوتی و غدد ریز واقع در مجاور آن است. غده تیروئید (غدد پاراتیروئید) شما. غدد پاراتیروئید شما هورمونی تولید می کنند که سطح کلسیم خون را کنترل می کند. تحت مراقبت از جراح با تجربه در جراحی تیروئید عوارض نادر است. بعد از این جراحی باید برای تمام مدت داروی تیروئید مصرف کنید.

درمان چشم پزشکی گریوز

علائم خفیف چشم پزشکی گریوز را می توان با استفاده از اشک مصنوعی بدون نسخه کنترل کرد. در روز و ژل های روان کننده در شب. در صورت شدیدتر بودن علائم ، پزشک توصیه می کند:

• کورتیکواستروئیدها. درمان با کورتیکواستروئیدها ، مانند پردنیزون ، ممکن است تورم پشت کره چشم شما را کاهش دهد. عوارض جانبی ممکن است شامل احتباس مایعات ، افزایش وزن ، افزایش سطح قند خون ، افزایش فشار خون و تغییرات خلقی باشد.
• تپروتوموماب (Tepezza). این دارو ممکن است برای درمان چشم پزشکی گریوز استفاده شود. هر سه هفته از طریق IV در بازو انجام می شود و هشت بار تجویز می شود. این می تواند عوارض جانبی مانند حالت تهوع ، اسهال ، اسپاسم عضلات و افزایش سطح قند خون را ایجاد کند. از آنجا که این دارو جدید است ، هنوز نقش آن در مدیریت اپتالموپاتی گریوز مشخص نشده است.
• منشورها. ممکن است به دلیل بیماری گریوز یا به عنوان عارضه جانبی جراحی برای بیماری گریوز ، بینایی مضاعف داشته باشید. اگرچه این موارد برای همه مفید نیستند ، اما منشورهای موجود در عینک شما ممکن است دید دوگانه شما را اصلاح کنند.

جراحی رفع فشار مداری. در این جراحی ، پزشک استخوان بین حفره چشم (مدار) و سینوس های شما - فضای هوای کنار مدار - را برمی دارد. این باعث می شود چشمان شما به موقعیت اصلی خود برگردد.

این روش معمولاً در صورت استفاده از فشار بر روی عصب بینایی از بین رفتن بینایی را تهدید می کند. عوارض احتمالی شامل دید دوتایی است.

• رادیوتراپی مداری. این روش زمانی یک روش درمانی معمول برای این بیماری بود ، اما فواید آن مشخص نیست. در طی چند روز از اشعه ایکس هدفمند استفاده می کند تا بخشی از بافت پشت چشم شما را از بین ببرد. اگر مشکلات چشم شما رو به وخامت است و کورتیکواستروئیدها به تنهایی م effectiveثر نیستند و به خوبی تحمل نمی شوند ، ممکن است پزشک این مورد را توصیه کند.

چشم پزشکی گریوز با درمان بیماری گریوز همیشه بهبود نمی یابد. علائم چشم پزشکی گریوز حتی ممکن است به مدت سه تا شش ماه بدتر شود. پس از آن ، علائم و نشانه های چشم پزشکی گریوز معمولاً برای مدت یک سال پایدار می شوند و سپس بهبود می یابند ، که اغلب به تنهایی انجام می شود.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

اگر شما به بیماری گریوز مبتلا هستید ، بهزیستی ذهنی و جسمی خود را در اولویت قرار دهید:

• خوب غذا خوردن و ورزش می تواند باعث بهبود برخی از علائم در طول درمان شود و به طور کلی به شما کمک می کند احساس بهتری داشته باشید. به عنوان مثال ، از آنجا که تیروئید متابولیسم شما را کنترل می کند ، ممکن است در هنگام اصلاح پرکاری تیروئید تمایل به افزایش وزن داشته باشید. استخوان های شکننده نیز می توانند با بیماری گریوز اتفاق بیفتند ، و ورزش های تحمل کننده وزن می توانند به حفظ تراکم استخوان کمک کنند.
• کاهش استرس ممکن است مفید باشد ، زیرا استرس ممکن است بیماری گریوز را تحریک یا بدتر کند. گوش دادن به موسیقی ، حمام گرم یا پیاده روی می تواند به آرامش شما کمک کند و ذهنیت بهتری داشته باشد. با دکتر خود شریک شوید تا طرحی را شامل شود که شامل تغذیه مناسب ، ورزش و آرامش در برنامه روزانه شما باشد.

برای چشم پزشکی گریوز

این مراحل ممکن است چشم شما را جلب کند. اگر به چشم چشم گراوز مبتلا هستید احساس بهتری داشته باشید:

• کمپرس های خنک را به چشم خود بمالید. رطوبت اضافه شده ممکن است چشم شما را آرام کند.
• از عینک آفتابی استفاده کنید. هنگامی که چشمان شما بیرون می زند ، در برابر اشعه ماورا بنفش آسیب پذیرتر و در برابر نور شدید حساس تر می شوند. استفاده از عینک آفتابی که به اطراف سر شما میپیچد ، تحریک چشم شما را از باد نیز کاهش می دهد.
• از قطره های چرب کننده چشم استفاده کنید. قطره چشمی ممکن است احساس خشکی و خش روی سطح چشم شما را تسکین دهد. یک ژل مبتنی بر پارافین را می توان شب ها استفاده کرد.
• سر تخت خود را بالا ببرید. نگه داشتن سر بالاتر از بقیه بدن باعث کاهش تجمع مایعات در سر شده و ممکن است از فشار چشم شما بکاهد.
• سیگار نکشید. سیگار کشیدن باعث بدتر شدن چشم چشم گریوز می شود.

در مورد درموپاتی گریوز

اگر بیماری بر روی پوست شما تأثیر می گذارد (درماتوپاتی گریوز) ، از کرم های بدون نسخه و یا پمادهای حاوی هیدروکورتیزون برای تسکین تورم و قرمزی. علاوه بر این ، استفاده از پیچ های فشرده سازی روی پاها ممکن است کمک کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما احتمالاً ابتدا به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه خواهید کرد. ممکن است شما به متخصص اختلالات عملکرد هورمون و سیستم غدد درون ریز (متخصص غدد) ارجاع شوید. اگر به چشم پزشکی گریوز مبتلا هستید ، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که به پزشکی که در زمینه اختلالات چشم آموزش دیده است مراجعه کنید (چشم پزشک). از پزشک خود.

کاری که می توانید انجام دهید

• علائمی را که تجربه می کنید بنویسید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد با دلیل تعیین قرار شما ارتباط نداشته باشد.
• اطلاعات مهم شخصی ، از جمله سابقه پزشکی خانوادگی ، و هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی را بنویسید.
• لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید. . دوز مصرفی هر یک را یادداشت کنید.
• سوالات خود را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

تهیه لیستی از سوالات می تواند به شما کمک کند تا از وقت خود در استفاده بیشتر استفاده کنید. دکتر در مورد بیماری گریوز ، برخی از س basicالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• علت احتمالی علائم من چیست؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات به آماده سازی خاصی نیاز دارند؟
• آیا این شرایط موقتی است یا طولانی مدت؟
• چه روش های درمانی موجود است و کدام یک را توصیه می کنید؟
• انواع مختلف آیا می توانم از درمان انتظار عوارض جانبی را داشته باشم؟
• من سایر بیماری ها را دارم. چگونه می توانم این شرایط را به بهترین وجه با هم کنترل کنم؟
• از کجا می توانم اطلاعات بیشتری در مورد بیماری گریوز پیدا کنم؟

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک شما ممکن است تعدادی سوال از شما بپرسد. آماده پاسخگویی به موارد زیر باشید:

• چه زمانی علائم خود را اولین بار مشاهده کردید؟
• آیا مرتباً علائمی دارید یا اینکه آنها می آیند و می روند؟
• آیا اخیراً داروی جدیدی را شروع کرده اید؟
• آیا کاهش سریع یا ناخواسته وزن را تجربه کرده اید؟ چه مقدار از دست داده اید؟
• آیا تغییری در چرخه قاعدگی مشاهده کرده اید؟
• آیا شما اختلال عملکرد جنسی را تجربه کرده اید؟
• آیا در خواب مشکل دارید؟