از دست دادن شنوایی

بررسی اجمالی

کاهش شنوایی که به تدریج با افزایش سن (پیرچینی) اتفاق می افتد. تقریباً یک سوم افراد در ایالات متحده بین سنین 65 تا 75 سال دارای درجاتی از کم شنوایی هستند. برای افراد بالای 75 سال ، این تعداد تقریباً 1 در 2 است.

کاهش شنوایی به عنوان یکی از سه نوع تعریف می شود:

رسانا (شامل گوش خارجی یا میانی است)
حسی-عصبی (شامل گوش داخلی است)
مخلوط (ترکیبی از این دو)

پیری و قرار گرفتن در معرض مزمن صداهای بلند هر دو در کاهش شنوایی نقش دارند. عوامل دیگر مانند جرم گوش بیش از حد می توانند به طور موقت میزان صدا در گوش شما را کاهش دهند.

شما نمی توانید اکثر انواع کاهش شنوایی را معکوس کنید. با این حال ، شما و پزشک خود یا یک متخصص شنوایی می توانید برای بهبود شنیده های خود گام بردارید.

علائم

علائم و نشانه های کاهش شنوایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خفه شدن گفتار و سایر اصوات
مشکل در درک کلمات ، به ویژه در برابر سر و صدای پس زمینه یا در میان جمعیت
مشکل در شنیدن حروف بی صدا
درخواست مکرر از دیگران برای صحبت آهسته تر ، واضح تر و با صدای بلندتر
نیاز به افزایش صدای تلویزیون یا رادیو
کناره گیری از مکالمات
اجتناب از برخی تنظیمات اجتماعی

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر ناگهان شنوایی ، بخصوص در یک گوش دچار افت شدید ، سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

در این صورت با پزشک خود صحبت کنید مشکل شنوایی در زندگی روزمره شما تداخل ایجاد می کند. کاهش شنوایی مربوط به سن به تدریج اتفاق می افتد ، بنابراین ممکن است در ابتدا متوجه آن نشوید.

دلایل

برای درک چگونگی افت شنوایی ، می تواند مفید باشد که ابتدا چگونگی شنیدن را بفهمید.

نحوه شنیدن

گوش شما از سه ناحیه اصلی تشکیل شده است: گوش خارجی ، گوش میانی و گوش داخلی. امواج صوتی از گوش خارجی عبور کرده و باعث ایجاد لرزش در لاله گوش می شوند. لاله گوش و سه استخوان کوچک گوش میانی هنگام حرکت به سمت گوش داخلی ، ارتعاشات را تقویت می کنند. در آنجا ، ارتعاشات از طریق مایع در یک ساختار حلزونی شکل در گوش داخلی (حلزون گوش) عبور می کند.

هزاران موی ریز به سلول های عصبی حلزون چسبیده اند که به ترجمه ارتعاشات صدا به سیگنال های الکتریکی کمک می کنند. به مغز شما منتقل می شود مغز شما این سیگنال ها را به صدا تبدیل می کند.

چگونه می تواند کم شنوایی رخ دهد

علل کم شنوایی عبارتند از:

آسیب به قسمت داخلی گوش. پیری و قرار گرفتن در معرض سر و صدای زیاد ممکن است باعث ساییدگی موها یا سلول های عصبی حلزون گوش شود که سیگنال های صوتی را به مغز می فرستد. وقتی این موها یا سلول های عصبی آسیب دیده یا از بین رفته باشند ، سیگنال های الکتریکی به همان میزان کارآمد منتقل نمی شوند و کاهش شنوایی ایجاد می شود.
ممکن است تن های بلندتر برای شما خفه شوند. ممکن است انتخاب کلمات در برابر نویز پس زمینه برای شما دشوار باشد.
تجمع تدریجی جرم گوش. جرم گوش می تواند مجرای گوش را مسدود کرده و از هدایت امواج صوتی جلوگیری کند. برداشتن جرم گوش می تواند به بازگرداندن شنوایی شما کمک کند.
عفونت گوش و رشد غیرطبیعی استخوان یا تومور. در گوش خارجی یا میانی ، هر یک از اینها می تواند باعث کاهش شنوایی شود.
پارگی لاله گوش (سوراخ شدن غشای تمپان). انفجار زیاد صدا ، تغییرات ناگهانی فشار ، ایجاد فشار در لاله گوش شما با یک شی و عفونت می تواند باعث پارگی لاله گوش شما شود و بر شنوایی شما تأثیر بگذارد.

عوامل خطر

عوامل که ممکن است باعث آسیب یا از بین رفتن موها و سلولهای عصبی گوش داخلی شما شود:

پیری. تخریب ساختارهای گوش داخلی با گذشت زمان اتفاق می افتد.
سر و صدای زیاد. قرار گرفتن در معرض صداهای بلند می تواند به سلول های گوش داخلی شما آسیب برساند. آسیب می تواند در اثر تماس طولانی مدت با صداهای بلند یا انفجار کوتاه مدت مانند شلیک گلوله رخ دهد.
وراثت. ترکیب ژنتیکی شما ممکن است شما را در معرض آسیب گوش ناشی از صدا یا وخیم شدن ناشی از پیری قرار دهد.
صداهای شغلی. مشاغلی که سر و صدای زیاد بخشی از محیط کار معمول آنها باشد ، مانند کشاورزی ، ساخت و ساز یا کارخانه ، می تواند به گوش شما آسیب برساند.
صداهای تفریحی. قرار گرفتن در معرض صداهای انفجاری ، مانند سلاح های گرم و موتورهای جت ، می تواند باعث کاهش فوری و دائمی شنوایی شود. سایر فعالیتهای تفریحی با میزان سر و صدا به طور خطرناک زیاد شامل حرکت برفی ، موتورسواری ، نجاری یا گوش دادن به موسیقی با صدای بلند است.
برخی از داروها. داروهایی مانند آنتی بیوتیک جنتامایسین ، سیلدنافیل (ویاگرا) و برخی داروهای شیمی درمانی ، می توانند به گوش داخلی آسیب برسانند. اگر مقادیر بسیار بالایی آسپرین ، سایر داروهای تسکین دهنده درد ، داروهای ضد مالاریا یا ادرار آورهای حلقه ای مصرف کنید ، اثرات موقتی بر شنوایی شما - زنگ زدن در گوش (وزوز گوش) یا کاهش شنوایی ممکن است رخ دهد.
برخی بیماری ها. بیماری ها یا بیماری هایی که منجر به تب شدید می شوند ، مانند مننژیت ، ممکن است به حلزون گوش آسیب برساند.

مقایسه بلند بودن صداهای رایج

نمودار زیر اصوات رایج و سطح دسی بل آنها را فهرست می کند. میزان صدای ایمن آژانس حفاظت از محیط زیست (EPA) 70 دسی بل است. هرچه سر و صدا بلندتر باشد ، زمان کمتری برای ایجاد آسیب دائمی در شنوایی لازم است.

میزان صدا صداهای مشترک دسی بل منبع سر و صدا محدوده امن 30 زمزمه 40 یخچال و فریزر 60 مکالمه عادی 75 ماشین ظرفشویی دامنه خطر 85 ترافیک شهر سنگین ، کافه تریا مدرسه 95 موتور سیکلت 100 اتومبیل برفی 110 اره برقی ، ژامر ، کنسرت راک ، سمفونی 115 سندبلاست 120 آمبولانس آژیر ، تندر 140-165 ترقه ، اسلحه گرم

حداکثر مدت صدا در معرض صدا

در زیر حداکثر میزان صدا در کارهایی که ممکن است بدون محافظت در برابر شنوایی در معرض آنها قرار بگیرید ، و برای چه مدت است.

حداکثر قرار گرفتن در معرض سر و صدای شغلی که طبق قانون مجاز است سطح صدا ، دسی بل مدت زمان ، روزانه بر اساس ایمنی شغلی و یک mp؛ مدیریت سلامت ، 2008 90 8 ساعت 92 6 ساعت 4 ساعت 97 3 ساعت 2 ساعت 102 1.5 ساعت 105 1 ساعت 30 دقیقه 15 دقیقه یا کمتر

عوارض

کاهش شنوایی می تواند تأثیر بسزایی در کیفیت شما داشته باشد زندگی افراد مسن با کم شنوایی ممکن است احساس افسردگی را گزارش کنند. از آنجا که کاهش شنوایی می تواند مکالمه را دشوار کند ، برخی از افراد احساس انزوا می کنند. کاهش شنوایی همچنین با اختلال شناختی و کاهش همراه است.

مکانیسم تعامل بین کاهش شنوایی ، اختلال شناختی ، افسردگی و انزوا به طور فعال در حال بررسی است. تحقیقات اولیه نشان می دهد که درمان کاهش شنوایی می تواند تأثیر مثبتی بر عملکرد شناختی ، به ویژه حافظه داشته باشد.

پیشگیری

مراحل زیر می تواند به شما کمک کند از کاهش شنوایی ناشی از سر و صدا جلوگیری کرده و از بدتر شدن آن جلوگیری کنید کاهش شنوایی مربوط به سن:

از گوش های خود محافظت کنید. محدود کردن مدت زمان و شدت قرار گرفتن در معرض سر و صدا بهترین محافظت است. در محل کار ، شاخه های گوش پلاستیکی یا شن و ماسه های پر از گلیسیرین می توانند از محافظت از گوش شما در برابر صوت آسیب رسان کمک کنند.
شنوایی خود را آزمایش کنید. اگر در محیط پر سر و صدا کار می کنید ، تست شنوایی منظم را در نظر بگیرید. اگر شنوایی خود را از دست داده اید ، می توانید برای جلوگیری از از دست دادن بیشتر اقداماتی انجام دهید.
از خطرات تفریحی خودداری کنید. فعالیت هایی مانند سوار شدن بر اتومبیل برفی ، شکار ، استفاده از ابزار قدرت یا گوش دادن به کنسرت های راک می تواند به مرور به شنوایی شما آسیب برساند. استفاده از محافظ شنوایی یا استراحت در برابر صدا می تواند از گوش شما محافظت کند. کاهش میزان موسیقی نیز مفید است.

محتوا:

تشخیص

آزمایش های تشخیص کم شنوایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

معاینه فیزیکی . پزشک در گوش شما به دنبال علل احتمالی از دست دادن شنوایی شما مانند جرم گوش یا التهاب ناشی از عفونت است. پزشک همچنین به دنبال دلایل ساختاری مشکلات شنوایی شما خواهد بود.
آزمایشات غربالگری عمومی. پزشک شما ممکن است از تست نجوا استفاده کند و از شما بخواهد که یک گوش خود را یک بار بپوشانید تا ببینید چقدر کلمات را با صدای مختلف می شنوید و چگونه به صداهای دیگر پاسخ می دهید. دقت آن می تواند محدود باشد.
تست شنوایی مبتنی بر برنامه. برنامه های تلفن همراه در دسترس هستند که می توانید توسط آنها در رایانه لوحی خود استفاده کنید تا کم شنوایی را کنترل کنید.
تست چنگال تنظیم. چنگال های کوک سازهایی فلزی دو شاخه هستند که هنگام ضربه صدا تولید می کنند. آزمایشات ساده با چنگال تنظیم شده می تواند به پزشک کمک کند تا کم شنوایی را تشخیص دهد. این ارزیابی همچنین ممکن است مشخص کند که در گوش شما آسیب دیده است.
تست های سنج شنوایی سنج. در طی این آزمایشات دقیق تر که توسط شنوایی شناس انجام می شود ، شما از گوشی استفاده می کنید و صداها و کلماتی را که به سمت هر گوش است هدایت می کنید. هر لحن در سطح ضعیف تکرار می شود تا کم صدا ترین صدایی را که می توانید بشنوید پیدا کنید.

درمان

در صورت مشکل شنوایی ، راهنمایی در دسترس است. درمان به علت و شدت کاهش شنوایی شما بستگی دارد.

گزینه ها عبارتند از:

رفع انسداد موم. انسداد جرم گوش دلیل برگشت پذیر کاهش شنوایی است. پزشک شما ممکن است با استفاده از مکش یا ابزاری کوچک که انتهای آن حلقه است ، موم گوش را بردارید.
روش های جراحی. برخی از انواع کاهش شنوایی را می توان با جراحی درمان کرد ، از جمله ناهنجاری های طبل گوش یا استخوان های شنوایی (استخوان ها). اگر عفونت های مکرر با مایعات مداوم داشته اید ، پزشک ممکن است لوله های کوچکی را وارد کند که به تخلیه گوش شما کمک می کند.
سمعک. اگر کاهش شنوایی شما به دلیل آسیب به گوش داخلی شما باشد ، سمعک می تواند مفید باشد. شنوایی شناس می تواند در مورد مزایای بالقوه سمعک با شما صحبت کند و شما را با یک دستگاه جا دهد. در حال حاضر به دلیل تناسب و ویژگی های ارائه شده ، کمک های روباز باز محبوب ترین هستند.
کاشت حلزون گوش. اگر کاهش شنوایی شدیدتری دارید و از سمعک های معمولی بهره محدودی می گیرید ، کاشت حلزون گوش ممکن است یک گزینه باشد. بر خلاف سمعک که صدا را تقویت می کند و آن را به داخل مجرای گوش هدایت می کند ، کاشت حلزون گوش های داخلی آسیب دیده یا غیرفعال را دور می زند و عصب شنوایی را مستقیماً تحریک می کند. یک متخصص شنوایی سنجی ، به همراه یک پزشک پزشکی متخصص در اختلالات گوش ، بینی و گلو (گوش و حلق و بینی) ، می توانند خطرات و مزایا را مورد بحث قرار دهند.

آزمایشات بالینی

کنار آمدن و پشتیبانی

این نکات می تواند به شما کمک کند با وجود کم شنوایی راحتتر ارتباط برقرار کنید:

به دوستان و خانواده خود بگویید. به آنها بگویید که مقداری کم شنوایی دارید.
خود را برای شنیدن قرار دهید. با شخصی که با او صحبت می کنید روبرو شوید.
سر و صدای پس زمینه را خاموش کنید. به عنوان مثال ، سر و صدای تلویزیون ممکن است مکالمه را مختل کند.
از دیگران بخواهید واضح صحبت کنند ، اما نه با صدای بلند. اگر افراد بدانند که در شنیدن آنها مشکل دارید ، بیشتر افراد مفید خواهند بود.
سعی کنید قبل از صحبت توجه دیگران را جلب کنید. از تلاش برای مکالمه با شخصی در اتاق دیگر خودداری کنید.
تنظیمات آرام را انتخاب کنید. در مکانهای عمومی ، مکانی را برای گفتگو انتخاب کنید که دور از مناطق پر سر و صدا باشد.
استفاده از یک دستگاه شنود کمکی را در نظر بگیرید. دستگاه های شنیدن ، مانند سیستم های گوش دادن به تلویزیون یا دستگاه های تقویت کننده تلفن ، برنامه های تلفن های هوشمند یا رایانه لوحی و سیستم های مدار بسته در مکان های عمومی می توانند ضمن کاهش صداهای دیگر در اطراف شما ، به شنیدن صدای بهتر کمک کنند.

آماده شدن برای قرار ملاقات خود

اگر مشکوک به کم شنوایی هستید ، با پزشک خود تماس بگیرید. پس از ارزیابی اولیه ، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص شنوایی (شنوایی شناس) ارجاع دهد.

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما در آمادگی برای قرار ملاقات وجود دارد.

آنچه می توانید انجام دهید

علائم خود را و مدت زمانی که آنها را داشته اید بنویسید. آیا کاهش شنوایی در یک گوش است یا هر دو؟ از دوستان و خانواده بخواهید تا در تهیه این لیست به شما کمک کنند. ممکن است آنها متوجه تغییراتی شده باشند که برای شما واضح نیستند ، اما ممکن است این تغییرات برای پزشک مهم باشد.
اطلاعات پزشکی اصلی را بنویسید ، به ویژه در مورد هر گونه مشکل گوش. هرگونه عفونت مزمن ، آسیب به گوش یا جراحی قبلی گوش را در آن بگنجانید. همچنین داروها ، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید را لیست کنید.
خلاصه سابقه کار خود ، از جمله مشاغل حتی در گذشته های دور ، که شما را در معرض سر و صدای زیاد قرار داده است.
عضو خانواده یا دوست همراه. شخصی که شما را همراهی می کند می تواند به شما کمک کند تمام اطلاعات را از پزشک خود بخاطر بسپارید.
س doctorالاتی را برای پزشک خود بنویسید.

برای کاهش شنوایی ، برخی از س questionsالات مطرح شده عبارتند از:

علت احتمالی علائم من چیست؟
چه چیز دیگری می تواند باعث بروز علائم من شود؟
چه آزمایشاتی را توصیه می کنید؟
آیا باید مصرف هر داروی فعلی خود را متوقف کنم؟
آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک احتمالاً چندین س youال از شما می پرسد ، از جمله:

علائم خود را چگونه توصیف می کنید؟ آیا در گوش یا گوش آسیب دیده درد یا تخلیه دارید؟
آیا علائم شما به طور ناگهانی ظاهر شد؟
آیا در گوش خود زنگ می خورید ، غرش می کنید یا خش خش می کنید؟
آیا علائم شما شامل سرگیجه یا مشکلات تعادل است؟
آیا شما سابقه عفونت گوش ، ضربه گوش یا جراحی گوش دارید؟
آیا تا به حال در شغلی که در معرض آن باشد کار کرده اید؟ شما با صدای بلند ، با هواپیما پرواز می کنید یا در جنگ نظامی بوده اید؟
آیا خانواده شما شکایت دارند که صدای تلویزیون یا رادیو را زیاد می کنید؟
آیا در درک مشکل دارید؟ کسی با صدای کم با شما صحبت می کند؟
آیا در درک کسی از طریق تلفن مشکلی دارید؟
آیا معمولاً لازم است از دیگران بخواهید بلند صحبت کنند یا تکرار کنند؟ آیا این اتفاق بیشتر در یک محیط پر سر و صدا ، مانند یک رستوران شلوغ رخ می دهد؟
آیا می توانید سکه ای را به کف زمین یا بسته شدن در را بشنوید؟
آیا وقتی شخصی به شما نزدیک می شود می توانید بشنوید؟ از پشت؟
اگر شنوایی شما مختل شده است ، آیا این مزاحم شما می شود یا کیفیت زندگی شما را تحت تأثیر قرار می دهد؟
آیا تمایل دارید سمعک را امتحان کنید؟