اچ آی وی / ایدز

بررسی اجمالی

سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) یک بیماری مزمن و بالقوه تهدید کننده زندگی است که توسط ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) ایجاد می شود. با آسیب رساندن به سیستم ایمنی بدن ، HIV توانایی بدن شما را برای مبارزه با عفونت و بیماری تداخل می کند.

HIV یک عفونت منتقله از راه مقاربتی (STI) است. همچنین می تواند در اثر تماس با خون آلوده یا از مادر به کودک در دوران بارداری ، زایمان یا شیردهی شیوع یابد. بدون دارو ممکن است سالها طول بکشد تا HIV سیستم ایمنی بدن شما را تا حدی که ایدز دارید ضعیف کند.

هیچ درمانی برای HIV / AIDS وجود ندارد ، اما داروها می توانند پیشرفت بیماری را بطور چشمگیری کند کنند. این داروها باعث کاهش مرگ ایدز در بسیاری از کشورهای پیشرفته شده است.

علائم

علائم HIV و AIDS بسته به مرحله عفونت متفاوت است.

عفونت اولیه (HIV حاد)

برخی از افراد آلوده به HIV طی دو تا چهار هفته پس از ورود ویروس به بدن ، به بیماری آنفلوانزا شبیه می شوند. این بیماری که به عنوان عفونت اولیه (حاد) HIV شناخته می شود ، ممکن است چند هفته طول بکشد. علائم و نشانه های احتمالی عبارتند از:

• تب
• سردرد
• درد عضلانی و درد مفصل
• بثورات
• گلودرد و زخمهای دردناک دهان
• تورم غدد لنفاوی ، عمدتاً در ناحیه گردن
• اسهال
• کاهش وزن
• سرفه
• عرق شبانه

این علائم می توانند آنقدر خفیف باشند که حتی ممکن است متوجه آنها نشوید. با این حال ، میزان ویروس در جریان خون (بار ویروسی) شما در این زمان بسیار زیاد است. در نتیجه ، عفونت در طی عفونت اولیه نسبت به مرحله بعدی به راحتی گسترش می یابد.

عفونت نهفته بالینی (HIV مزمن)

در این مرحله از عفونت ، HIV هنوز در وجود است بدن و در سلولهای سفید خون با این حال ، در این مدت بسیاری از افراد ممکن است هیچ علائم یا عفونت نداشته باشند.

اگر تحت درمان ضد رترو ویروسی (ART) قرار نگیرید ، این مرحله می تواند سالها طول بکشد. برخی از افراد خیلی زودتر به بیماری شدیدتری مبتلا می شوند.

عفونت HIV علامت دار HIV

با ادامه تکثیر ویروس و از بین بردن سلول های ایمنی بدن شما - سلول های موجود در بدن برای مقابله با میکروب ها - شما ممکن است به عفونت های خفیف یا علائم و نشانه های مزمن مانند:

• خستگی
• تورم غدد لنفاوی - اغلب یکی از اولین علائم عفونت HIV
• عفونت مخمر دهانی (برفک)
• زونا (هرپس زوستر)
• ذات الریه

پیشرفت در ایدز

با تشکر از بهتر درمان های ضد ویروسی ، بیشتر افراد مبتلا به HIV در ایالات متحده امروز به ایدز مبتلا نمی شوند. اچ آی وی بدون درمان ، معمولاً در طی 8 تا 10 سال به ایدز تبدیل می شود.

وقتی ایدز رخ می دهد ، سیستم ایمنی بدن شما به شدت آسیب دیده است. احتمال ابتلای شما به عفونت های فرصت طلب یا سرطان های فرصت طلب بیشتر است - بیماری هایی که معمولاً در فردی با سیستم ایمنی سالم باعث بیماری نمی شوند.

علائم و نشانه های برخی از این عفونت ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عرق
• لرز
• تب تکرار شونده
• اسهال مزمن
• تورم غدد لنفاوی
• لکه های سفید مداوم یا ضایعات غیرمعمول روی زبان یا دهان
• خستگی مداوم و غیرقابل توجیه
• ضعف
• جوش های پوستی یا برجستگی

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر فکر می کنید به HIV آلوده شده اید یا در معرض خطر ابتلا به ویروس هستید ، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.

علل

HIV توسط ویروس ایجاد می شود. این بیماری می تواند از طریق تماس جنسی یا خون یا از مادر به کودک در دوران بارداری ، زایمان یا شیردهی گسترش یابد.

چگونه HIV به ایدز تبدیل می شود؟

HIV سلول های CD4 T را از بین می برد - سفید سلول های خونی که نقش زیادی در کمک به بدن شما برای مقابله با بیماری ها دارند. هرچه تعداد سلولهای CD4 T شما کمتر باشد ، سیستم ایمنی شما ضعیف می شود.

شما می توانید سالها قبل از اینکه به ایدز تبدیل شود ، دارای عفونت HIV باشید ، با علائم اندک یا بدون علائم. وقتی تعداد سلول CD4 T به زیر 200 می رسد یا شما یک عارضه تعریف کننده ایدز مانند عفونت جدی یا سرطان دارید ، ایدز تشخیص داده می شود.

نحوه انتشار HIV

برای آلوده شدن به اچ آی وی ، خون آلوده ، مایع منی یا ترشحات واژن باید وارد بدن شما شود. این می تواند از چند طریق اتفاق بیفتد:

• با داشتن رابطه جنسی. اگر با یک شریک زندگی آلوده که ترشحات خون ، مایع منی یا واژن وارد بدن شما می شود ، رابطه جنسی از طریق واژن ، مقعد یا دهان داشته باشید ممکن است آلوده شوید. این ویروس می تواند از طریق زخم های دهان یا پارگی های کوچکی که در اثر فعالیت جنسی گاهی در راست روده یا واژن ایجاد می شود ، وارد بدن شود.
• با به اشتراک گذاشتن سوزن ها. به اشتراک گذاشتن مواد دارویی IV آلوده (سوزن و سرنگ) شما را در معرض خطر ابتلا به HIV و سایر بیماری های عفونی مانند هپاتیت قرار می دهد.
• در نتیجه انتقال خون. در برخی موارد ، ویروس ممکن است از طریق انتقال خون منتقل شود. در حال حاضر بیمارستان ها و بانک های خون آمریکا ، خونرسانی آنتی بادی HIV را بررسی می کنند ، بنابراین این خطر بسیار ناچیز است.
• در دوران بارداری یا زایمان یا از طریق شیردهی. مادران آلوده می توانند ویروس را به نوزاد خود منتقل کنند. مادرانی که HIV مثبت دارند و در دوران بارداری تحت درمان عفونت قرار می گیرند ، می توانند خطر ابتلا به نوزادان را به میزان قابل توجهی کاهش دهند.

نحوه انتشار HIV

شما می توانید " از طریق تماس معمولی به HIV آلوده می شوید. این بدان معناست که شما نمی توانید با در آغوش گرفتن ، بوسیدن ، رقصیدن یا دست دادن با کسی که به این عفونت مبتلا شده است ، به اچ آی وی یا ایدز مبتلا شوید.

HIV از طریق گزش هوا ، آب یا حشرات پخش نمی شود. >

عوامل خطر

هرکسی از هر سن ، نژاد ، جنس یا گرایش جنسی می تواند به اچ آی وی / ایدز آلوده شود. با این حال ، اگر:

• رابطه جنسی محافظت نشده داشته باشید ، در معرض خطر ابتلا به HIV / ایدز هستید. در هر زمان رابطه جنسی از کاندوم جدید لاتکس یا پلی اورتان استفاده کنید. رابطه جنسی مقعدی بیشتر از رابطه جنسی واژینال است. اگر چندین شریک جنسی داشته باشید خطر ابتلا به HIV افزایش می یابد.
• یک STI داشته باشید. بسیاری از STI ها زخم های باز در دستگاه تناسلی شما ایجاد می کنند. این زخم ها به عنوان درهای ورودی HIV به بدن شما عمل می کنند.
• از داروهای IV استفاده کنید. افرادی که از داروهای IV استفاده می کنند اغلب از سوزن و سرنگ استفاده می کنند. این امر آنها را در معرض قطرات خون دیگران قرار می دهد.

عوارض

عفونت اچ آی وی سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف می کند و احتمال ابتلا به بسیاری از عفونت ها و انواع خاصی از سرطان ها را بیشتر می کند.

عفونت های رایج در اچ آی وی / ایدز

• ذات الریه پنوموسیستیس (PCP) این عفونت قارچی می تواند باعث بیماری شدید شود. اگرچه با درمانهای فعلی HIV / AIDS به میزان قابل توجهی کاهش یافته است ، اما در PCP ایالات متحده هنوز هم شایعترین علت پنومونی در افراد آلوده به HIV است.
• کاندیدیازیس (برفک). کاندیدیازیس یک عفونت شایع مربوط به HIV است. باعث التهاب و ایجاد پوشش ضخیم و سفید روی دهان ، زبان ، مری یا واژن می شود.
• سل (سل). در کشورهای محدود منابع ، سل رایج ترین عفونت فرصت طلبانه مرتبط با HIV است. این عامل اصلی مرگ و میر در بین افراد مبتلا به ایدز است.
• ویروس سیتومگال. این ویروس تبخال رایج در مایعات بدن مانند بزاق ، خون ، ادرار ، منی و شیر مادر منتقل می شود. یک سیستم ایمنی سالم ویروس را غیرفعال می کند ، و در بدن شما خاموش باقی می ماند. اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف شود ، ویروس دوباره ظاهر می شود - باعث آسیب به چشم ، دستگاه گوارش ، ریه ها یا سایر اندام های شما می شود.
• مننژیت کریپتوکوکی. مننژیت التهاب غشاها و مایعات اطراف مغز و نخاع (مننژ) است. مننژیت کریپتوکوکی یک عفونت رایج در سیستم عصبی مرکزی است که با اچ آی وی مرتبط است و در اثر قارچی در خاک ایجاد می شود.
• توکسوپلاسموز. این عفونت بالقوه کشنده توسط Toxoplasma gondii ایجاد می شود ، انگلی که عمدتا توسط گربه ها پخش می شود. گربه های آلوده ، انگلی را در مدفوع خود دفع می کنند ، که ممکن است پس از آن به سایر حیوانات و انسان گسترش یابد. توکسوپلاسموز می تواند باعث بیماری قلبی شود و تشنج هنگام گسترش به مغز اتفاق می افتد.

سرطان های رایج در HIV / AIDS

• لنفوم. این سرطان از گلبول های سفید خون شروع می شود. شایعترین علامت اولیه تورم بدون درد غدد لنفاوی گردن ، زیر بغل یا کشاله ران است.
• سارکوم کاپوسی. تومور دیواره رگهای خونی ، سارکوم کاپوسی معمولاً به صورت ضایعات صورتی ، قرمز یا بنفش روی پوست و دهان ظاهر می شود. در افرادی که پوست تیره تری دارند ، ضایعات ممکن است قهوه ای تیره یا سیاه به نظر برسند. سارکوم کاپوسی همچنین می تواند اندام های داخلی از جمله دستگاه گوارش و ریه ها را تحت تأثیر قرار دهد.

سایر عوارض

• سندرم اتلاف. HIV / AIDS درمان نشده می تواند باعث کاهش وزن قابل توجهی شود که اغلب با اسهال ، ضعف مزمن و تب همراه است.
• عوارض عصبی. اچ آی وی می تواند علائم عصبی مانند گیجی ، فراموشی ، افسردگی ، اضطراب و مشکل در راه رفتن ایجاد کند. اختلالات عصبی شناختی مرتبط با HIV (HAND) می تواند از علائم خفیف تغییرات رفتاری و کاهش عملکرد ذهنی تا زوال عقل شدید باعث ضعف و ناتوانی در عملکرد باشد.
• بیماری کلیه. نفروپاتی مرتبط با اچ آی وی (HIVAN) التهاب فیلترهای ریز در کلیه های شما است که مایعات و مواد زائد اضافی خون را از بین می برد و آنها را به ادرار منتقل می کند. این بیماری اغلب افراد سیاه پوست یا اسپانیایی تبار را تحت تأثیر قرار می دهد.
• بیماری کبد. بیماری کبد نیز یک عارضه اساسی است ، خصوصاً در افرادی که هپاتیت B یا هپاتیت C نیز دارند.

پیشگیری

هیچ واکسنی برای جلوگیری از عفونت HIV وجود ندارد و هیچ درمانی برای آن وجود ندارد. ایدز. اما می توانید از خود و دیگران در برابر عفونت محافظت کنید.

برای کمک به جلوگیری از شیوع HIV:

• از درمان به عنوان پیشگیری (TasP) استفاده کنید. اگر با اچ آی وی زندگی می کنید ، مصرف داروی اچ آی وی می تواند باعث شود همسرتان به ویروس آلوده نشود. اگر اطمینان حاصل کنید که بار ویروسی غیرقابل شناسایی است - آزمایش خون هیچ ویروسی را نشان نمی دهد - ویروس را به شخص دیگری منتقل نمی کنید. استفاده از TasP به معنای مصرف دقیق داروی خود طبق دستورالعمل و انجام معاینات منظم است.
• اگر در معرض HIV هستید از پروفیلاکسی پس از مواجهه (PEP) استفاده کنید. اگر فکر می کنید از طریق رابطه جنسی ، سوزن یا محل کار در معرض خطر قرار گرفته اید ، با پزشک خود تماس بگیرید یا به بخش اورژانس مراجعه کنید. مصرف PEP در اسرع وقت در 72 ساعت اول می تواند خطر ابتلا به HIV را تا حد زیادی کاهش دهد. شما باید به مدت 28 روز دارو مصرف کنید.
• در هر بار رابطه جنسی از کاندوم جدید استفاده کنید. هر وقت رابطه جنسی مقعدی یا واژن دارید از کاندوم جدید استفاده کنید. زنان می توانند از کاندوم زنانه استفاده کنند. اگر از روان کننده استفاده می کنید ، مطمئن شوید که پایه آن آب باشد. روان کننده های پایه روغن می توانند کاندوم ها را ضعیف کرده و باعث شکستن آنها شوند. در حین رابطه جنسی دهانی از کاندوم بدون روغن و برش باز یا سد دندانی استفاده کنید - یک قطعه لاتکس درجه پزشکی.
• پروفیلاکسی قبل از مواجهه (PrEP) را در نظر بگیرید. داروهای ترکیبی emtricitabine plus tenofovir (Truvada) و emtricitabine plus tenofovir alafenamide (Descovy) می توانند خطر ابتلا به عفونت اچ آی وی از طریق جنسیت را در افراد در معرض خطر بسیار بالا کاهش دهند. طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ، PrEP می تواند خطر ابتلا به HIV از طریق رابطه جنسی را بیش از 90 درصد و استفاده از داروی تزریقی را بیش از 70 درصد کاهش دهد. Descovy در افرادی که رابطه جنسی واژینال پذیرایی دارند مورد مطالعه قرار نگرفته است.

  پزشک شما فقط در صورت ابتلا به عفونت HIV ، این داروها را برای پیشگیری از اچ آی وی تجویز می کند. قبل از شروع استفاده از PrEP و سپس هر سه ماه به شرط استفاده از آن ، به آزمایش HIV نیاز خواهید داشت. پزشک همچنین قبل از تجویز Truvada عملکرد کلیه شما را آزمایش کرده و آزمایش آن را هر شش ماه ادامه می دهد.

  لازم است هر روز داروها را مصرف کنید. آنها از سایر بیماری های مقاربتی جلوگیری نمی کنند ، بنابراین شما هنوز هم نیاز به انجام یک رابطه جنسی ایمن دارید. اگر به هپاتیت B مبتلا هستید ، قبل از شروع درمان باید توسط یک متخصص عفونی یا کبدی ارزیابی شوید.

• در صورت داشتن HIV به شرکای جنسی خود بگویید. مهم است که به همه شرکای جنسی فعلی و گذشته خود بگویید که HIV مثبت دارید. آنها باید آزمایش شوند.
• از یک سوزن تمیز استفاده کنید. اگر از سوزن برای تزریق دارو استفاده می کنید ، حتما استریل کنید و آن را به اشتراک نگذارید. از برنامه های تبادل سوزن در جامعه خود استفاده کنید. به دنبال کمک برای استفاده از مواد مخدر خود باشید.
• اگر باردار هستید ، بلافاصله از مراقبت های پزشکی استفاده کنید. اگر HIV مثبت باشید ، ممکن است عفونت را به کودک خود منتقل کنید. اما اگر در دوران بارداری تحت درمان باشید ، می توانید به میزان قابل توجهی خطر کودک خود را کاهش دهید.
• ختنه مردان را در نظر بگیرید. شواهدی وجود دارد که ختنه مردان می تواند به کاهش خطر ابتلا به عفونت HIV کمک کند.

تشخیص

HIV می تواند از طریق آزمایش خون یا بزاق تشخیص داده می شود. آزمایشات موجود عبارتند از:

• آزمایشات آنتی ژن / آنتی بادی. این آزمایشات معمولاً شامل گرفتن خون از ورید است. آنتی ژن ها موادی بر روی ویروس اچ آی وی هستند که معمولاً ظرف چند هفته پس از قرار گرفتن در معرض اچ آی وی قابل تشخیص هستند - یک آزمایش مثبت - در خون.

  آنتی بادی ها توسط سیستم ایمنی بدن شما هنگام قرار گرفتن در معرض اچ آی وی تولید می شوند. ممکن است هفته ها تا ماه ها بتوان آنتی بادی ها را تشخیص داد. آزمایش مثبت آنتی ژن / آنتی بادی ممکن است دو تا شش هفته طول بکشد تا مثبت شود.

• آزمایش های آنتی بادی. این آزمایشات به دنبال آنتی بادی های HIV در خون یا بزاق است. بیشتر آزمایشات سریع HIV ، از جمله خودآزمایی در خانه ، آزمایش آنتی بادی است. آزمایش های آنتی بادی ممکن است سه تا 12 هفته پس از قرار گرفتن در معرض مثبت شدن ، طول بکشد.
• آزمایش های اسید نوکلئیک (NAT). این آزمایشات به دنبال ویروس واقعی در خون شما هستند (بار ویروسی). آنها همچنین شامل خون گرفته شده از ورید هستند. اگر ممکن است در طی چند هفته گذشته در معرض HIV قرار داشته باشید ، پزشک ممکن است NAT را توصیه کند. NAT اولین آزمایشی است که پس از قرار گرفتن در معرض HIV مثبت می شود.

با پزشک خود درمورد اینکه کدام آزمایش HIV برای شما مناسب است صحبت کنید. اگر هر یک از این آزمایش ها منفی باشد ، ممکن است برای تأیید نتایج به هفته ها تا ماه ها بعد به یک آزمایش پیگیری نیاز داشته باشید. با HIV مشخص شده است ، یافتن یک متخصص آموزش دیده در تشخیص و درمان HIV برای کمک به شما مهم است:

• تعیین کنید که آیا به آزمایش اضافی نیاز دارید
• مشخص کنید کدام یک از داروهای ضد ویروس HIV () ART) برای شما بهترین خواهد بود
• پیشرفت خود را کنترل کنید و برای مدیریت سلامت خود با شما کار کنید

اگر تشخیص HIV / AIDS گرفتید ، چندین آزمایش می تواند کمک کند پزشک مرحله بیماری شما و بهترین روش درمانی را تعیین می کند ، از جمله:

• شمارش سلولهای CD4 T. سلول های CD4 T سلول های سفید خونی هستند که به طور خاص توسط HIV هدف قرار می گیرند و از بین می روند. حتی اگر علائمی نداشته باشید ، هنگامی که تعداد سلولهای CD4 T شما به زیر 200 برسد ، عفونت HIV به ایدز تبدیل می شود.
• بار ویروسی (HIV RNA). این آزمایش میزان ویروس در خون شما را اندازه گیری می کند. پس از شروع درمان HIV هدف این است که یک بار ویروسی غیرقابل شناسایی داشته باشید. این به طور قابل توجهی احتمال عفونت فرصت طلبانه و سایر عوارض مربوط به HIV را کاهش می دهد.
• مقاومت به دارو. برخی از سویه های HIV در برابر داروها مقاوم هستند. این آزمایش به پزشک شما کمک می کند تا تشخیص دهد که فرم خاص ویروس شما مقاومت دارد یا تصمیمات درمانی را راهنمایی می کند.

آزمایشات مربوط به عوارض

همچنین ممکن است پزشک آزمایشات آزمایشگاهی را برای بررسی تجویز کند. برای سایر عفونتها یا عوارض ، از جمله:

• سل
• هپاتیت B یا عفونت ویروس هپاتیت C آسیب کلیه
• عفونت دستگاه ادراری
• سرطان دهانه رحم و مقعد
• ویروس سیتومگال
• توکسوپلاسموز

درمان

در حال حاضر هیچ درمانی برای HIV / AIDS وجود ندارد. با ابتلا به عفونت ، بدن نمی تواند از شر آن خلاص شود. با این حال ، بسیاری از داروها هستند که می توانند HIV را کنترل کرده و از بروز عوارض جلوگیری کنند. به این داروها درمان ضد ویروسی (ART) گفته می شود. هرکسی که مبتلا به اچ آی وی باشد تشخیص داده می شود ، بدون توجه به مرحله عفونت یا عارضه خود ، باید از طریق ART شروع شود.

ART معمولاً ترکیبی از سه یا چند دارو از چندین گروه مختلف دارویی است. این روش بیشترین شانس را برای کاهش میزان HIV در خون دارد. گزینه های زیادی برای ART وجود دارد که سه داروی HIV را در یک قرص ترکیب می کند که یک بار در روز مصرف می شود.

هر کلاس دارویی به روش های مختلف ویروس را مسدود می کند. درمان شامل ترکیبی از داروها از طبقات مختلف به موارد زیر است:

• مقاومت فردی در برابر دارو (ژنوتیپ ویروسی) را در نظر بگیرید li> به حداکثر رساندن سرکوب ویروس در خون

دو دارو از یک کلاس ، به علاوه داروی سوم از کلاس دوم ، به طور معمول استفاده می شود.

کلاس های ضد داروهای -HIV شامل:

• مهارکننده های غیر نوکلئوزیدی معکوس ترانس کریپتاز (NNRTI) پروتئین مورد نیاز HIV را خاموش می کنند تا از خود نسخه برداری کند. به عنوان مثال می توان به efavirenz (Sustiva) ، rilpivirine (Edurant) و doravirine (Pifeltro) اشاره کرد. به عنوان مثال می توان به آباکاویر (Ziagen) ، tenofovir (Viread) ، emtsricitabine (Emtriva) ، lamivudine (Epivir) و zidovudine (Retrovir) اشاره کرد. داروهای ترکیبی نیز وجود دارد مانند: امتریسیتابین / تنوفوویر (Truvada) و امتریسیتابین / تنوفوویر آلافنامید (Descovy).
• مهارکننده های پروتئاز (PI) پروتئیناز HIV را غیرفعال می کنند ، پروتئین دیگری که HIV برای ساختن نسخه خود به آن نیاز دارد. به عنوان مثال می توان به آتازاناویر (ریاتاز) ، دارووناویر (پرزیستا) و لوپیناویر / ریتوناویر (کالترا) اشاره کرد. بعنوان مثال می توان به سدیم بیکتاگویر ، سدیم emtsricitabine / tenofovir alafenamide fumar (Biktarvy) ، raltegravir (Isentress) و dolutegravir (Tivicay) اشاره کرد.
• بازدارنده های ورود یا همجوشی مانع از ورود HIV به سلول های CD4 T می شوند. به عنوان مثال می توان به enfuvirtide (Fuzeon) و maraviroc (Selzentry) اشاره داشت. داروی ضد ویروسی به شما پیشنهاد می شود.

  باقی ماندن در ART موثر با بار ویروسی HIV قابل شناسایی در خون بهترین راه برای سالم ماندن شماست.

  برای موثر بودن ART ، مهم است شما بدون تجویز و یا از بین بردن هر دوز ، داروها را طبق دستورالعمل مصرف می کنید. ماندن در ART با بار ویروسی غیرقابل شناسایی به شما کمک می کند:

  • سیستم ایمنی بدن خود را قوی نگه دارید
  • احتمال ابتلا به عفونت را کاهش دهید
  • احتمال ابتلای خود را کاهش دهید ایجاد HIV مقاوم در برابر درمان
  • احتمال انتقال HIV به افراد دیگر را کاهش دهید

  ماندن در درمان HIV می تواند چالش برانگیز باشد. مهم است که با پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی ، دشواری در مصرف داروها و هرگونه بهداشت روان یا موارد مصرف مواد که ممکن است حفظ ART را برای شما دشوار کند ، صحبت کنید.

  قرار ملاقات های پیگیری منظم با پزشک دکتر برای نظارت بر سلامتی شما و پاسخ به درمان نیز مهم است. اگر مشکلی در درمان اچ آی وی دارید ، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید تا بتوانید با هم کار کنید تا راه حل هایی برای رفع این چالش ها پیدا کنید.

  عوارض جانبی درمان

  عوارض جانبی درمان می تواند عبارتند از:

  • تهوع ، استفراغ یا اسهال
  • بیماری قلبی
  • آسیب کلیه و کبد
  • ضعیف شدن استخوان ها یا از دست دادن استخوان
  • سطح غیر طبیعی کلسترول
  • افزایش قند خون
  • مشکلات شناختی و عاطفی و همچنین مشکلات خواب

  درمان سن بیماری های مرتبط

  در صورت ابتلا به HIV ، برخی از مشکلات بهداشتی که بخشی طبیعی از پیری هستند ، مدیریت آن دشوارتر است. بعضي از داروها كه براي بيماري هاي قلبي ، استخواني و متابوليكي وابسته به سن شايع هستند ، ممكن است با داروهاي ضد HIV ارتباط خوبي نداشته باشند. مهم است که با پزشک خود در مورد سایر شرایط سلامتی و داروهایی که مصرف می کنید صحبت کنید.

  اگر پزشک دیگری را با دارو شروع کردید ، مهم است که به او در مورد درمان HIV خود اطلاع دهید. این به شما این امکان را می دهد تا پزشک اطمینان حاصل کند که هیچ تداخلی بین داروها وجود ندارد. رفتار. این موارد ابتدا در دو و چهار هفته بررسی می شود و سپس هر سه تا شش ماه یکبار بررسی می شود.

  درمان باید باعث کاهش بار ویروسی شود تا در خون قابل تشخیص نباشد. این بدان معنا نیست که HIV شما از بین رفته است. حتی اگر در خون یافت نشود ، اچ آی وی هنوز در مکان های دیگر بدن مانند غدد لنفاوی و اندام های داخلی وجود دارد.

  آزمایشات بالینی

  شیوه زندگی و درمان های خانگی

  همراه با دریافت معالجه پزشکی ، ضروری است که در مراقبت از خود نیز نقش فعالی داشته باشید. پیشنهادات زیر ممکن است به شما کمک کند تا سالم تر بمانید:

  • غذاهای سالم بخورید. مطمئن شوید که به اندازه کافی تغذیه می کنید. میوه ها و سبزیجات تازه ، غلات سبوس دار و پروتئین بدون چربی به شما در حفظ قدرت ، انرژی بیشتر و حمایت از سیستم ایمنی بدن کمک می کند.
  • از گوشت خام ، تخم مرغ و سایر موارد خودداری کنید. بیماری های منتقله از غذا می تواند به ویژه در افرادی که به ویروس HIV آلوده اند شدید باشد. گوشت را بپزید تا خوب تمام شود. از مصرف لبنیات غیرپاستوریزه ، تخم مرغ خام و غذاهای دریایی خام مانند صدف ، سوشی یا ساشیمی خودداری کنید.
  • واکسیناسیون های مناسب را انجام دهید. این موارد ممکن است از عفونت های معمولی مانند ذات الریه و آنفلوانزا جلوگیری کند. پزشک همچنین ممکن است واکسن های دیگری را از جمله برای HPV ، هپاتیت A و هپاتیت B توصیه کند ، واکسن های غیرفعال به طور کلی ایمن نیستند ، اما بیشتر واکسن های دارای ویروس زنده به دلیل ضعف سیستم ایمنی بدن شما نیستند.
  • مراقب باشید حیوانات همراه. برخی از حیوانات ممکن است انگلی داشته باشند که باعث عفونت در افرادی می شود که HIV مثبت دارند. مدفوع گربه می تواند باعث توکسوپلاسموز شود ، خزندگان می توانند سالمونلا را حمل کنند و پرندگان نیز می توانند کریپتوکوک یا هیستوپلاسموز را حمل کنند. پس از دست زدن به حیوانات خانگی یا تخلیه جعبه بستر ، دستها را کاملاً بشویید.

  داروی جایگزین

  افرادی که به ویروس اچ آی وی آلوده هستند ، گاهی مکمل های غذایی را که ادعا می کنند سیستم ایمنی بدن را تقویت می کنند یا خنثی کردن عوارض جانبی داروهای ضد HIV. با این حال ، هیچ مدرک علمی مبنی بر اینکه هر مکمل غذایی باعث بهبود ایمنی می شود ، وجود ندارد و بسیاری از آنها ممکن است با سایر داروهایی که مصرف می کنید تداخل داشته باشند. همیشه قبل از مصرف هرگونه مکمل یا درمان جایگزین با پزشک خود مشورت کنید تا هیچ تداخل دارویی وجود نداشته باشد.

  مکمل هایی که ممکن است مفید باشند

  • استیل-ال-کارنیتین. محققان از استیل-ال-کارنیتین برای درمان درد عصب ، بی حسی یا ضعف (نوروپاتی) در افراد دیابتی استفاده کرده اند. در صورت کمبود ماده ، ممکن است نوروپاتی مرتبط با HIV را نیز کاهش دهد.
  • پروتئین آب پنیر و برخی اسیدهای آمینه. شواهد اولیه نشان می دهد که پروتئین آب پنیر ، یک محصول جانبی پنیر ، می تواند به برخی از افراد مبتلا به HIV کمک کند تا وزن خود را افزایش دهند. همچنین به نظر می رسد پروتئین آب پنیر باعث کاهش اسهال و افزایش تعداد سلولهای CD4 T می شود. اسیدهای آمینه L-glutamine ، L-arginine و hydroxymethylbutyrate (HMB) نیز ممکن است به افزایش وزن کمک کنند.
  • پروبیوتیک ها. برخی شواهد نشان می دهد که پروبیوتیک Saccharomyces boulardii ممکن است به اسهال مرتبط با HIV کمک کند ، اما فقط طبق دستور پزشک استفاده کنید. آغوز گاوی همچنین برای درمان اسهال در حال بررسی است.
  • ویتامین ها و مواد معدنی. ویتامین های A ، D ، E ، C و B - و همچنین مواد معدنی روی ، آهن و سلنیوم - اگر مقادیر کمی از آنها را داشته باشید ، ممکن است مفید باشد.

  مکمل هایی که ممکن است خطرناک باشند

  • خیابان مخمر جان. گیاه خار مریم که یک درمان مشترک افسردگی است ، می تواند اثربخشی چندین نوع داروی ضد HIV را بیش از نیمی کاهش دهد.
  • مکمل های سیر. اگرچه خود سیر ممکن است به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کند ، اما مکمل های سیر ممکن است با برخی از داروهای ضد HIV اثر متقابل داشته و توانایی کار آنها را کاهش دهند. گهگاه خوردن سیر در غذا بی خطر است.
  • عصاره برنج مخمر قرمز. برخی از افراد برای کاهش کلسترول از این ماده استفاده می کنند ، اما در صورت استفاده از یک مهار کننده پروتئاز یا استاتین از آن اجتناب می کنید.

  روش های ذهن بدن

  روش هایی مانند یوگا ، مدیتیشن و ثابت شده است که تای چی استرس را کاهش می دهد ، همچنین فشار خون و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد. اگرچه آنها به مطالعه بیشتر نیاز دارند ، اما اگر با HIV / AIDS زندگی می کنید این روش ها می تواند مفید باشد. پیامدهای عاطفی ، اجتماعی و مالی اچ آی وی / ایدز می تواند مقابله با این بیماری را به ویژه دشوار کند - نه تنها برای شما بلکه برای نزدیکان شما.

  اما امروزه خدمات و منابع بسیاری در دسترس است افراد مبتلا به HIV. بیشتر کلینیک های اچ آی وی / ایدز مددکاران اجتماعی ، مشاوران یا پرستارانی هستند که می توانند مستقیماً به شما کمک کنند یا شما را با افرادی که می توانند در ارتباط باشند.

  خدماتی که ممکن است ارائه دهند: حمل و نقل از قرار ملاقات با پزشک

• کمک به مسکن و مراقبت از کودک
• مساعدت در زمینه کار و مسائل حقوقی
• پشتیبانی در موارد اضطراری مالی

داشتن یک سیستم پشتیبانی مهم است. بسیاری از مبتلایان به اچ آی وی / ایدز دریافتند که مکالمه با کسی که بیماری خود را می فهمد راحتی را فراهم می کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر فکر می کنید ممکن است به عفونت HIV مبتلا باشید ، احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. ممکن است شما به یک متخصص بیماریهای عفونی ارجاع شوید - که علاوه بر این در زمینه درمان HIV / AIDS نیز تخصص دارد.

کاری که می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات ، پاسخ این س questionsالات را در نظر بگیرید و آنها را به ویزیت پزشک ببرید:

• فکر می کنید چگونه در معرض HIV قرار گرفتید؟
• علائم شما چیست؟ ؟
• آیا فاکتورهایی از جمله شرکت در رابطه جنسی بدون محافظت یا استفاده از داروهای داخل وریدی را دارید؟
• چه داروهای تجویز شده یا مکمل هایی مصرف می کنید؟

چه انتظاری از پزشک دارید

پزشک در مورد سلامتی و سبک زندگی شما س youالاتی از شما می پرسد. پزشک شما یک معاینه کامل بدنی انجام می دهد و شما را از نظر موارد زیر بررسی می کند:

• تورم غدد لنفاوی
• ضایعات روی پوست یا دهان
• مشکلات با سیستم عصبی شما
• صداهای غیرطبیعی در ریه ها
• متورم شدن اندام های شکم

کاری که می توانید در این بین انجام دهید

اگر فکر می کنید ممکن است به عفونت HIV مبتلا باشید ، قبل از قرار ملاقات خود برای محافظت از خود و دیگران اقدام کنید. رابطه جنسی محافظت نشده نداشته باشید. اگر از داروهای تزریقی استفاده می کنید ، همیشه از یک سوزن تمیز و تازه استفاده کنید. سوزن را با دیگران به اشتراک نگذارید.