افزایش قند خون در دیابت

بررسی اجمالی

قند خون بالا (هایپرگلیسمی) افرادی که دیابت دارند تأثیر می گذارد. فاکتورهای مختلفی می تواند در افزایش قند خون در افراد دیابتی نقش داشته باشد ، از جمله انتخاب غذا و فعالیت بدنی ، بیماری ، داروهای غیر دیابتی یا کنار گذاشتن یا عدم استفاده از داروهای کاهنده گلوکز به اندازه کافی. بدون قند خون ، ممکن است شدید شود و منجر به عوارض جدی شود که نیاز به مراقبت های اورژانسی دارند ، مانند کما دیابتی. در طولانی مدت ، افزایش قند خون مداوم ، حتی اگر شدید نباشد ، می تواند منجر به عوارضی در چشم ، کلیه ، اعصاب و قلب شما شود. مقادیر به طور قابل توجهی افزایش می یابد - معمولاً بالای 180 تا 200 میلی گرم در دسی لیتر (میلی گرم در دسی لیتر) ، یا 10 تا 11.1 میلی گرم در لیتر (میلی مول در لیتر). علائم افزایش قند خون در طی چند روز یا هفته به آرامی ایجاد می شود. هرچه سطح قند خون بیشتر بماند ، علائم جدی تر می شوند. با این حال ، برخی از افرادی که مدت طولانی است که به دیابت نوع 2 مبتلا هستند ممکن است علیرغم افزایش سطح قند خون هیچ علائمی نداشته باشند.

علائم و نشانه های اولیه

شناخت علائم و نشانه های اولیه افزایش قند خون می تواند به شما در درمان سریع این بیماری کمک کند. مراقب موارد زیر باشید:

• تکرر ادرار
• افزایش تشنگی
• تاری دید
• خستگی
• سردرد

علائم و نشانه های بعدی

اگر افزایش قند خون درمان نشود ، می تواند باعث تجمع اسیدهای سمی (کتون) در خون و ادرار شود (کتواسیدوز). علائم و نشانه ها عبارتند از:

• نفس بویایی میوه ای
• تهوع و استفراغ
• تنگی نفس
• خشکی دهان
• ضعف
• گیجی
• کما
• درد شکم

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

شما بیمار هستید و نمی توانید مواد غذایی یا مایعات را پایین نگه دارید

سطح گلوکز خون شما به طور مداوم بیش از 240 میلی گرم در دسی لیتر است (13.3 میلی مول در میلی لیتر) الف) و شما در ادرار خود کتون دارید

در این صورت با پزشک خود قرار بگذارید اگر:

• اسهال یا استفراغ مداوم دارید ، اما می توانید برخی از غذاها یا نوشیدنی ها را مصرف کنید
• شما تب دارید که بیش از 24 ساعت طول می کشد
• گلوکز خون شما بیش از 240 میلی گرم در دسی لیتر (13.3 میلی مول در لیتر) است حتی اگر داروی دیابت خود را مصرف کرده اید
• در نگه داشتن گلوکز خون در حد مطلوب مشکل دارید

علل

در هنگام هضم ، بدن شما تجزیه می شود کربوهیدراتهای موجود در غذاها - مانند نان ، برنج و ماکارونی - به مولکولهای مختلف قند. یکی از این مولکول های قند گلوکز است که منبع اصلی انرژی برای بدن شما است. گلوکز بعد از غذا خوردن مستقیماً در جریان خون شما جذب می شود ، اما بدون کمک به انسولین - هورمونی که توسط لوزالمعده شما ترشح می شود - نمی تواند وارد سلول های بیشتر بافت های شما شود.

هنگامی که سطح گلوکز در بدن شما باشد خون افزایش می یابد ، این امر به لانكراس شما نشان می دهد كه انسولین آزاد می كند. انسولین قفل سلولهای شما را باز می کند تا گلوکز وارد شده و سوخت لازم برای عملکرد صحیح سلول های شما را تأمین کند. هر نوع گلوکز اضافی به صورت گلیکوژن در کبد و عضلات ذخیره می شود.

این روند میزان گلوکز را در جریان خون شما کاهش می دهد و از رسیدن آن به سطوح خطرناک بالا جلوگیری می کند. با بازگشت سطح قند خون به حالت طبیعی ، ترشح انسولین از لوزالمعده شما نیز کاهش می یابد.

دیابت به شدت اثرات انسولین را بر روی بدن کاهش می دهد. این ممکن است به این دلیل باشد که لوزالمعده شما قادر به تولید انسولین (دیابت نوع 1) نیست ، یا ممکن است به این دلیل باشد که بدن شما در برابر اثرات انسولین مقاوم است یا انسولین کافی برای حفظ سطح گلوکز طبیعی تولید نمی کند (دیابت نوع 2). در نتیجه ، گلوکز در جریان خون شما متمرکز می شود (هایپرگلیسمی) و اگر به درستی درمان نشود ، ممکن است به میزان خطرناکی بالا برسد. انسولین یا داروهای دیگر برای کاهش سطح قند خون استفاده می شود.

عوامل خطر

عوامل زیادی می توانند در افزایش قند خون نقش داشته باشند ، از جمله:

• عدم استفاده کافی انسولین یا داروی خوراکی دیابت
• عدم تزریق صحیح انسولین یا استفاده از انسولین منقضی شده
• عدم رعایت برنامه خوردن دیابت
• غیرفعال بودن
• داشتن بیماری یا عفونت
• استفاده از داروهای خاص ، مانند استروئیدها
• آسیب دیدگی یا جراحی
• تجربه استرس عاطفی ، مانند درگیری خانوادگی یا چالش های محل کار

بیماری یا استرس می تواند باعث افزایش قند خون شود زیرا هورمون های تولید شده برای مقابله با بیماری یا استرس همچنین می توانند باعث افزایش قند خون شما شوند. حتی افرادی که دیابت ندارند ممکن است در طی بیماری شدید دچار قند خون زودگذر شوند. اما افراد دیابتی ممکن است نیاز به مصرف داروی اضافی دیابت داشته باشند تا در زمان بیماری یا استرس ، گلوکز خون را در حد نرمال نگه دارند.

عوارض

عوارض طولانی مدت

نگه داشتن قند خون در یک حد سالم می تواند به جلوگیری از بسیاری از عوارض مربوط به دیابت کمک کند. عوارض طولانی مدت هایپرگلیسمی درمان نشده می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بیماری قلبی عروقی
• آسیب عصبی (نوروپاتی)
• آسیب کلیه (نفروپاتی دیابتی) یا نارسایی کلیه
• آسیب به رگهای خونی شبکیه (رتینوپاتی دیابتی) ، به طور بالقوه منجر به کوری می شود
• کدر شدن لنزهای معمولاً واضح چشم (آب مروارید)
• مشکلات پا ناشی از آسیب دیدن اعصاب یا جریان خون ضعیف که می تواند منجر به عفونت های جدی پوستی ، زخم و در برخی موارد شدید ، قطع عضو شود
• مشکلات استخوان و مفصل
• عفونت دندان و لثه

عوارض اضطراری

اگر قند خون به اندازه کافی بالا یا برای مدت طولانی افزایش یابد ، می تواند منجر به دو بیماری جدی شود.

• کتواسیدوز دیابتی. کتواسیدوز دیابتی هنگامی ایجاد می شود که انسولین کافی در بدن نداشته باشید. وقتی این اتفاق می افتد ، قند (گلوکز) نمی تواند برای دریافت انرژی وارد سلول های شما شود. سطح قند خون شما افزایش می یابد و بدن شما شروع به تجزیه چربی برای انرژی می کند.

  این فرآیند اسیدهای سمی را تولید می کند که به کتون معروف است. کتونهای اضافی در خون جمع می شوند و در نهایت به ادرار می ریزند. اگر کتواسیدوز دیابتی درمان نشود ، می تواند منجر به کما دیابتی شود و زندگی را تهدید کند.

حالت هایپرااسمولار هیپرگلیسمی. این شرایط زمانی ایجاد می شود که افراد انسولین تولید می کنند ، اما به درستی کار نمی کند. سطح گلوکز خون ممکن است بسیار زیاد شود - بیش از 1000 میلی گرم در دسی لیتر (6/55 میلی مول در لیتر). از آنجا که انسولین وجود دارد اما به درستی کار نمی کند ، بدن نمی تواند از گلوکز یا چربی برای تأمین انرژی استفاده کند.

سپس گلوکز به ادرار ریخته می شود و باعث افزایش ادرار می شود. در صورت عدم درمان ، حالت هایپراسمولار قند خون قند می تواند منجر به کمبود آب بدن و کما شود. مراقبت های پزشکی سریع ضروری است.

پیشگیری

پیشنهادات زیر می تواند به حفظ قند خون در محدوده هدف کمک کند:

• دنبال کنید برنامه غذایی دیابت شما اگر انسولین یا داروی خوراکی دیابت مصرف می کنید ، مهم است که در مورد مقدار و زمان وعده ها و میان وعده های خود ثابت قدم باشید. غذایی که می خورید باید با انسولین موجود در بدن شما تعادل داشته باشد.
• قند خون را کنترل کنید. بسته به برنامه درمانی خود ، ممکن است چندین بار در هفته یا چندین بار در روز سطح قند خون خود را بررسی و ثبت کنید. نظارت دقیق تنها راه اطمینان از باقی ماندن سطح قند خون در محدوده هدف است. توجه داشته باشید که میزان قندخون شما بالاتر یا کمتر از محدوده هدف شما باشد.
• طبق تجویز پزشک داروی خود را مصرف کنید.
• در صورت تغییر فعالیت بدنی ، داروی خود را تنظیم کنید. این تنظیمات به نتایج آزمایش قند خون و نوع و مدت فعالیت بستگی دارد.

محتوای:

تشخیص

• بین 80 تا 120 میلی گرم در دسی لیتر (4.4 و 6.7 میلی مول در لیتر) برای افراد 59 ساله و کمتر که هیچ بیماری پزشکی زمینه ای دیگری ندارند
• بین 100 تا 140 میلی گرم در دسی لیتر ( 5.6 و 7.8 میلی مول در لیتر) برای افراد 60 سال به بالا ، کسانی که بیماری های پزشکی دیگری مانند بیماری قلبی ، ریوی یا کلیوی دارند یا کسانی که سابقه قند خون پایین (هیپوگلیسمی) دارند یا در تشخیص علائم مشکل دارند هیپوگلیسمی

برای بسیاری از افرادی که دیابت دارند ، انجمن دیابت آمریکا به طور کلی سطح قند خون هدف زیر را توصیه می کند:

• بین 80 تا 130 میلی گرم در دسی لیتر (4.4 و 7.2 میلی مول در لیتر) قبل از غذا
• کمتر از 180 میلی گرم در دسی لیتر (10 میلی مول در لیتر) دو ساعت بعد از غذا

محدوده قند خون هدف شما ممکن است متفاوت هستند ، خصوصاً اگر باردار هستید یا مبتلا به دیابت هستید عوارض دامنه قند خون هدف شما ممکن است با افزایش سن نیز تغییر کند. بعضی اوقات ، رسیدن به دامنه قند خون هدف شما یک چالش است.

نظارت بر قند خون در خانه

کنترل منظم قند خون با دستگاه اندازه گیری قند خون بهترین راه برای اطمینان از برنامه درمانی شما است. قند خون را در محدوده هدف خود نگه می دارد. قند خون خود را به دفعات توصیه پزشک بررسی کنید.

اگر علائم یا نشانه هایی از افزایش قند خون شدید دارید - حتی اگر ظریف باشد - سطح قند خون خود را بررسی کنید. اگر سطح قند خون شما 240 میلی گرم در دسی لیتر (13.3 میلی مول در لیتر) یا بالاتر است ، از یک کیت آزمایش کتون ادرار بدون نسخه استفاده کنید. اگر آزمایش ادرار مثبت باشد ، ممکن است بدن شما تغییراتی را ایجاد کند که منجر به کتواسیدوز دیابتی شود. برای کاهش ایمن سطح قند خون به کمک پزشک خود احتیاج دارید.

آزمایش هموگلوبین A1C

در هنگام ملاقات ، پزشک ممکن است آزمایش A1C را انجام دهد. این آزمایش خون میزان متوسط ​​قند خون شما را در طی دو سه ماه گذشته نشان می دهد. این ماده با اندازه گیری درصد قند خون متصل به پروتئین حامل اکسیژن در سلولهای قرمز خون (هموگلوبین) عمل می کند.

سطح A1C 7٪ یا کمتر به این معنی است که برنامه درمانی شما در حال انجام است و قند خون شما به طور مداوم در محدوده هدف قرار داشته است. اگر سطح A1C بالاتر از 7٪ باشد ، قند خون شما به طور متوسط ​​از حد طبیعی بالاتر بود. در این حالت ، پزشک ممکن است تغییر در برنامه درمان دیابت شما را توصیه کند.

با این حال ، برای برخی از افراد ، به ویژه افراد مسن و افراد با شرایط پزشکی خاص یا امید به زندگی محدود ، سطح A1C بالاتر تا 8٪ ممکن است مناسب باشد.

به خاطر داشته باشید که دامنه طبیعی نتایج A1C در آزمایشگاه ها ممکن است تا حدی متفاوت باشد. اگر با پزشک جدید مشورت می کنید یا از آزمایشگاه دیگری استفاده می کنید ، مهم است که هنگام تفسیر نتایج آزمایش A1C ، این تغییر احتمالی را در نظر داشته باشید.

تعداد دفعات نیاز به آزمایش A1C بستگی به نوع دیابت شما و چگونگی آن دارد. خوب شما قند خون خود را مدیریت می کنید. با این وجود اکثر افراد مبتلا به دیابت این آزمایش را بین دو تا چهار بار در سال انجام می دهند.

درمان

درمان خانگی

در مورد مدیریت خون خود با پزشک خود صحبت کنید قند و درک اینکه چگونه درمان های مختلف می تواند به حفظ سطح گلوکز در محدوده هدف کمک کند. پزشک شما ممکن است درمان های زیر را پیشنهاد کند:

• جسمی شوید. ورزش منظم اغلب یک روش موثر برای کنترل قند خون است. با این حال ، اگر کتون در ادرار شما وجود دارد ، ورزش نکنید. این می تواند قند خون شما را حتی بیشتر کند.
• داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید. اگر به طور مکرر دچار هیپرگلیسمی هستید ، پزشک می تواند دوز یا زمان مصرف دارو را تنظیم کند.
• برنامه غذایی خود برای دیابت را دنبال کنید. به خوردن قسمت های کوچکتر و جلوگیری از نوشیدنی های شیرین و تنقلات مکرر کمک می کند. اگر در پایبندی به برنامه غذایی خود مشکل دارید ، از پزشک یا متخصص تغذیه خود کمک بخواهید.
• قند خون خود را بررسی کنید. طبق دستور پزشک ، گلوکز خون خود را کنترل کنید. اگر بیمار هستید یا نگران افزایش شدید قند خون یا کاهش قند خون هستید بیشتر اوقات بررسی کنید.
• برای کنترل قند خون ، دوزهای انسولین خود را تنظیم کنید. تنظیمات برنامه انسولین یا مکمل انسولین کوتاه مدت می تواند به کنترل قند خون کمک کند. مکمل دوز اضافی انسولین است که برای کمک به اصلاح موقتی سطح بالای قند خون استفاده می شود. اگر قند خون بالایی دارید ، هر چند وقت یکبار به مکمل انسولین نیاز دارید از پزشک خود س Askال کنید.

درمان اضطراری برای افزایش قند خون شدید

اگر علائم و نشانه های کتواسیدوز دیابتی دارید یا حالت هایپرفاسمار قند خون ، ممکن است در اورژانس معالجه شوید یا در بیمارستان بستری شوید. درمان اضطراری می تواند قند خون شما را به یک حد طبیعی کاهش دهد. درمان معمولاً شامل موارد زیر است:

• جایگزینی مایعات. شما مایعات دریافت خواهید کرد - معمولاً از طریق ورید (به صورت داخل وریدی) - تا زمانی که بدن خود را از دست ندهید. مایعات جایگزین آنهایی می شوند که در اثر ادرار زیاد از دست داده اید و همچنین به رقیق شدن قند اضافی خون کمک می کند.
• جایگزینی الکترولیت. الکترولیت ها مواد معدنی موجود در خون شما هستند که برای عملکرد صحیح بافت های شما ضروری است. فقدان انسولین می تواند سطح چندین الکترولیت در خون شما را کاهش دهد. برای کمک به عملکرد طبیعی قلب ، عضلات و سلولهای عصبی الکترولیت از طریق رگها دریافت خواهید کرد.
• انسولین درمانی. انسولین فرایندهایی را که باعث جمع شدن کتون در خون شما می شوند ، برعکس می کند. همراه با مایعات و الکترولیت ها ، انسولین درمانی دریافت خواهید کرد - معمولاً از طریق ورید.

با بازگشت طبیعی بدن به مواد شیمیایی ، پزشک بررسی می کند چه عواملی باعث افزایش قند خون شدید شده است. بسته به شرایط ، ممکن است به ارزیابی و درمان بیشتری نیاز داشته باشید.

اگر پزشک شما به عفونت باکتریایی مشکوک باشد ، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند. اگر حمله قلبی ممکن به نظر می رسد ، پزشک ممکن است ارزیابی بیشتری از قلب شما را توصیه کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر در نگه داشتن قند خون در حد مورد نظر مشکلی دارید ، برنامه ریزی کنید قرار ملاقات با دکتر وی می تواند به شما کمک کند برای مدیریت بهتر دیابت تغییرات ایجاد کنید.

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آمادگی در قرار ملاقات و دانستن اینکه از پزشک چه انتظاری دارید ، آورده شده است.

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه پیش آگاهی مطلع باشید محدودیت های انتصاب اگر پزشک شما قرار است قند خون شما را آزمایش کند ، ممکن است از شما بخواهد تا هشت ساعت قبل از قرار ملاقات از خوردن و نوشیدن چیزی به جز آب خودداری کنید. وقتی قرار ملاقات می گذارید ، از شما سوال می کند که آیا باید روزه بگیرید.
• اطلاعات شخصی اصلی را بنویسید ، از جمله استرس های عمده یا تغییرات زندگی اخیر.
• لیستی از تمام داروها تهیه کنید ، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید.
• سابقه ای از مقادیر اندازه گیری گلوکز را ایجاد کنید. به پزشک خود یک سابقه کتبی یا چاپی از مقادیر ، زمان و داروی گلوکز خون خود بدهید. با استفاده از سوابق ، پزشک شما می تواند روندها را تشخیص داده و در مورد چگونگی پیشگیری یا تنظیم داروی شما برای درمان هایپرگلیسمی مشاوره ارائه دهد.
• سوالات خود را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید. در مورد جنبه های مدیریت دیابت خود که به اطلاعات بیشتری در مورد آنها نیاز دارید ، صریح و واضح بگویید.
• در صورت نیاز به هرگونه تجویز مجدد ، از آن مطلع شوید. پزشک شما می تواند نسخه های تجویز شده شما را هنگامی که در آنجا هستید تجدید کند.

برای افزایش قند خون ، س questionsالاتی که ممکن است بخواهید بپرسید عبارتند از: قند خون من را کنترل کنید؟

محدوده هدف من چیست؟

رژیم غذایی و ورزش چه تاثیری بر قند خون من دارند؟

چه زمانی آزمایش کتون می کنم؟

چگونه می توانم از افزایش قند خون جلوگیری کنم؟

آیا لازم است نگران پایین آمدن قند خون باشم؟ علائم و نشانه هایی که باید مراقب آنها باشد چیست؟

در صورت وجود ، به چه نوع پیگیری نیاز خواهم داشت؟

برنامه ریزی روز بیمار

بیماری یا عفونت می تواند باعث افزایش قند خون شود ، بنابراین برنامه ریزی برای این شرایط مهم است. با پزشک خود در مورد ایجاد یک برنامه روز بیمار صحبت کنید. س Quesالاتی که باید پرسید عبارتند از:

• در طی بیماری چند بار باید قند خون خود را کنترل کنم؟
• آیا در هنگام بیماری ، تزریق انسولین یا قرص دیابت خوراکی تغییر می کند؟
• چه موقع باید کتون را آزمایش کنم؟
• اگر قادر به خوردن یا نوشیدن نباشم چه می شود؟
• چه زمانی باید به دنبال کمک پزشکی باشم؟