بیماری التهابی روده (IBD)

بررسی اجمالی

بیماری التهابی روده (IBD) اصطلاحی چتری است که برای توصیف اختلالات مربوط به التهاب مزمن دستگاه گوارش استفاده می شود. انواع IBD عبارتند از:

• کولیت اولسراتیو. این وضعیت شامل التهاب و زخم (زخم) در امتداد مخاط سطحی روده بزرگ (روده بزرگ) و راست روده است.
• بیماری کرون. این نوع IBD با التهاب پوشش دستگاه گوارش شما مشخص می شود که اغلب می تواند لایه های عمیق دستگاه گوارش را درگیر کند.

کولیت اولسراتیو و بیماری کرون معمولاً با اسهال مشخص می شوند ، خونریزی مقعدی ، درد شکم ، خستگی و کاهش وزن.

IBD می تواند ناتوان کننده باشد و گاهی منجر به عوارض تهدید کننده زندگی شود.

علائم

بیماری التهابی روده علائم بسته به شدت التهاب و محل بروز متفاوت است. علائم ممکن است از خفیف تا شدید باشد. به احتمال زیاد دوره های بیماری فعال و به دنبال آن دوره های بهبودی خواهید داشت.

علائم و نشانه هایی که هم در بیماری کرون و هم در کولیت اولسراتیو مشترک هستند عبارتند از: li>

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت تغییر مداوم در عادات روده یا داشتن علائم و نشانه های بیماری التهابی روده ، به پزشک خود مراجعه کنید. اگرچه بیماری التهابی روده معمولاً کشنده نیست ، اما این یک بیماری جدی است که در بعضی موارد ممکن است عوارضی تهدید کننده زندگی ایجاد کند.

علل

علت دقیق بیماری التهابی روده همچنان باقی مانده است ناشناخته. پیش از این ، رژیم غذایی و استرس مشکوک بود ، اما اکنون پزشکان می دانند که این عوامل ممکن است تشدید شوند اما دلیل IBD نیستند.

یکی از دلایل احتمالی ، اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن است. هنگامی که سیستم ایمنی بدن شما تلاش می کند با ویروس یا باکتری مهاجم مقابله کند ، یک واکنش ایمنی غیر طبیعی باعث می شود که سیستم ایمنی بدن به سلولهای دستگاه گوارش نیز حمله کند. به نظر می رسد وراثت نیز در این امر نقش دارد که IBD در افرادی که اعضای خانواده شان به این بیماری مبتلا هستند بیشتر دیده می شود. با این حال ، بیشتر افراد مبتلا به IBD این سابقه خانوادگی را ندارند.

عوامل خطر

• سن. بیشتر افراد مبتلا به IBD قبل از 30 سالگی تشخیص داده می شوند. اما برخی از افراد تا 50 یا 60 سالگی به این بیماری مبتلا نمی شوند.
• نژاد یا قومیت. اگرچه سفید پوستان بیشترین خطر ابتلا به این بیماری را دارند ، اما ممکن است در هر نژادی رخ دهد.
• سابقه خانوادگی. در صورت داشتن یکی از اقوام نزدیک خود - مانند پدر و مادر ، خواهر و برادر یا فرزند - با این بیماری در معرض خطر بیشتری هستید.

• سیگار کشیدن. استعمال دخانیات مهمترین عامل قابل کنترل در ابتلا به بیماری کرون است.

  سیگار کشیدن ممکن است به جلوگیری از کولیت اولسراتیو کمک کند. با این حال ، آسیب آن به سلامت کلی بیش از هر فایده ای است و ترک سیگار می تواند سلامت عمومی دستگاه گوارش شما را بهبود بخشد و همچنین بسیاری از مزایای دیگر سلامتی را برای شما فراهم کند.

• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی. این موارد شامل ایبوپروفن (Advil ، Motrin IB ، دیگران) ، ناپروکسن سدیم (Aleve) ، دیکلوفناک سدیم و غیره است. این داروها ممکن است خطر ابتلا به IBD را افزایش دهند یا بیماری را در افرادی که IBD دارند بدتر کنند. که مختص هر شرایط است. عوارضی که در هر دو بیماری یافت می شود می تواند شامل موارد زیر باشد:
  • سرطان روده بزرگ. داشتن کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون که بیشتر روده بزرگ شما را تحت تأثیر قرار می دهد ، می تواند خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش دهد. غربالگری سرطان معمولاً حدود هشت تا 10 سال پس از تشخیص آغاز می شود. از پزشک خود بپرسید که چه زمان و چند مرتبه نیاز به انجام این آزمایش دارید.
  • التهاب پوست ، چشم و مفصل. برخی از اختلالات از جمله آرتروز ، ضایعات پوستی و التهاب چشم (یووئیت) ممکن است در هنگام شعله ور شدن IBD رخ دهد.
  • عوارض جانبی دارو. داروهای خاصی برای IBD با خطر کمی ابتلا به برخی سرطان ها همراه است. کورتیکواستروئیدها می توانند با خطر پوکی استخوان ، فشار خون بالا و سایر شرایط همراه باشند.
  • کلانژیت اسکلروزان کننده اولیه. در این شرایط ، التهاب باعث ایجاد زخم در مجاری صفراوی می شود ، در نهایت باعث تنگ شدن آنها می شود و به تدریج باعث آسیب کبدی می شود.
  • لخته شدن خون. IBD خطر لخته شدن خون در سیاهرگ ها و رگ ها را افزایش می دهد.

  عوارض بیماری کرون می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • انسداد روده. بیماری کرون بر ضخامت کامل دیواره روده تأثیر می گذارد. با گذشت زمان ، قسمت هایی از روده می توانند ضخیم و باریک شوند ، که ممکن است جریان محتوای گوارشی را مسدود کند. برای برداشتن قسمت بیمار از روده ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید.
  • سوnut تغذیه. اسهال ، درد شکم و گرفتگی ممکن است غذا خوردن را برای شما دشوار کند یا روده بتواند مواد مغذی کافی را برای تغذیه شما جذب کند. همچنین ایجاد کم خونی به دلیل کمبود آهن یا ویتامین B-12 ناشی از بیماری نیز معمول است.
  • فیستول. گاهی اوقات التهاب می تواند از طریق دیواره روده کاملاً گسترش یابد و فیستول ایجاد کند - یک ارتباط غیر طبیعی بین اعضای مختلف بدن. فیستول نزدیک یا اطراف ناحیه مقعد (پریانال) شایع ترین نوع است. در بعضی موارد ، فیستول ممکن است آلوده شده و به صورت آبسه ایجاد شود.
  • شکاف مقعدی. این یک پارگی کوچک در بافت است که مقعد را تحریک می کند یا در پوست اطراف مقعد قرار دارد که در آنجا ممکن است عفونت رخ دهد. این بیماری اغلب با حرکات روده ای دردناک همراه است و ممکن است منجر به فیستول پری نانال شود.

  از عوارض کولیت اولسراتیو می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • مگاکولون سمی. کولیت اولسراتیو ممکن است باعث بزرگ شدن و تورم روده بزرگ شود ، بیماری جدی که به آن مگاکولون سمی گفته می شود.
  • حفره ای در روده بزرگ (کولون سوراخ دار). روده بزرگ سوراخ دار معمولاً به دلیل مگاکولون سمی ایجاد می شود ، اما ممکن است به خودی خود نیز ایجاد شود.
  • کم آبی شدید. اسهال بیش از حد می تواند منجر به کم آبی بدن شود.
  محتوای:

  تشخیص

  پزشک شما فقط پس از رد سایر علل احتمالی علائم و نشانه های شما ، بیماری التهابی روده را تشخیص می دهد. برای کمک به تأیید تشخیص IBD ، شما به ترکیبی از آزمایشات و روشها نیاز دارید:

  آزمایشات آزمایشگاهی

  • آزمایشات کم خونی یا عفونت. پزشک شما ممکن است آزمایش خون را برای بررسی کم خونی - وضعیتی که در آن سلول های قرمز خون کافی برای رساندن اکسیژن کافی به بافت های شما وجود ندارد - یا بررسی علائم عفونت از باکتری یا ویروس ، پیشنهاد کند.
  • مطالعات مدفوع. ممکن است لازم باشد یک نمونه مدفوع تهیه کنید تا پزشک بتواند خون یا موجودات زنده مخفی (انگل) را در مدفوع شما آزمایش کند.

  روش های آندوسکوپی

  • کولونوسکوپی. این معاینه به پزشک شما این امکان را می دهد تا کل روده بزرگ شما را با استفاده از یک لوله نازک ، انعطاف پذیر و روشن با یک دوربین در انتها مشاهده کند. در طی این روش ، پزشک می تواند نمونه های کوچکی از بافت (بیوپسی) را برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی نیز بردارد. بیوپسی راهی برای تشخیص IBD در مقابل سایر انواع التهاب است.
  • سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر. پزشک شما از یک لوله باریک ، انعطاف پذیر و سبک برای معاینه راست روده و سیگموئید ، آخرین قسمت از روده بزرگ استفاده می کند. اگر روده بزرگ شما ملتهب شده باشد ، پزشک ممکن است این آزمایش را به جای کولونوسکوپی کامل انجام دهد.
  • آندوسکوپی فوقانی. در این روش ، پزشک شما از یک لوله باریک ، انعطاف پذیر و روشن برای بررسی مری ، معده و قسمت اول روده کوچک (اثنی عشر) استفاده می کند. اگرچه به ندرت درگیر شدن این مناطق در بیماری کرون است ، اما اگر دچار حالت تهوع و استفراغ ، مشکل در خوردن غذا یا درد در قسمت فوقانی شکم هستید ، این آزمایش توصیه می شود.
  • آندوسکوپی کپسول. این آزمایش گاهی برای کمک به تشخیص بیماری کرون شامل روده کوچک شما استفاده می شود. شما یک کپسول را که یک دوربین در آن است بلعید. تصاویر به ضبط کننده ای که روی کمربند خود می بندید منتقل می شود و پس از آن کپسول بدون درد در مدفوع از بدن خارج می شود. برای تایید تشخیص بیماری کرون هنوز ممکن است به آندوسکوپی با نمونه برداری نیاز داشته باشید. در صورت وجود انسداد روده ، نباید آندوسکوپی کپسول انجام شود.
  • انتروسکوپی با کمک بالون. برای این آزمون ، یک دامنه همراه با دستگاهی به نام اضافه بار استفاده می شود. این پزشک را قادر می سازد تا روده کوچک را که در آن آندوسکوپ های استاندارد به آنجا نمی رسند ، بررسی کند. این روش زمانی مفید است که آندوسکوپی کپسول ناهنجاری را نشان می دهد ، اما تشخیص هنوز مورد سوال است.

  روش های تصویربرداری

  • اشعه ایکس. اگر علائم شدیدی دارید ، ممکن است پزشک از اشعه ایکس استاندارد در ناحیه شکم شما استفاده کند تا عوارض جدی مانند کولون سوراخ دار را رد کند.
  • اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT). ممکن است سی تی اسکن داشته باشید - یک تکنیک ویژه اشعه ایکس که جزئیات بیشتری نسبت به پرتوی ایکس استاندارد ارائه می دهد. این آزمایش کل روده و همچنین بافتهای خارج روده را بررسی می کند. CT enterography سی تی اسکن ویژه ای است که تصاویر بهتری از روده کوچک فراهم می کند. این آزمایش در بسیاری از مراکز درمانی جایگزین اشعه ایکس باریم شده است.
  • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). اسکنر MRI از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از اندام ها و بافت ها استفاده می کند. MRI مخصوصاً برای ارزیابی فیستول اطراف ناحیه مقعد (MRI لگن) یا روده کوچک (انتروگرافی MR) مفید است. بر خلاف CT ، هیچ اشعه ای با MRI وجود ندارد.

  درمان

  هدف از درمان بیماری التهابی روده کاهش التهابی است که علائم و نشانه های شما را تحریک می کند. در بهترین موارد ، این ممکن است نه تنها به کاهش علائم بلکه به بهبودی طولانی مدت و کاهش خطرات عوارض منجر شود. درمان IBD معمولاً شامل دارو درمانی یا جراحی است.

  داروهای ضد التهاب

  داروهای ضد التهاب اغلب اولین قدم در درمان بیماری التهابی روده هستند. ضد التهاب ها شامل کورتیکواستروئیدها و آمینو سالیسیلات ها مانند مثالامین (Asacol HD ، Delzicol ، دیگران) ، بالسالازید (Colazal) و اولسالازین (Dipentum) است. چه دارویی مصرف می کنید به ناحیه روده بزرگ شما آسیب دیده بستگی دارد.

  سرکوبگر سیستم ایمنی

  این داروها به روش های مختلفی برای سرکوب پاسخ ایمنی که مواد شیمیایی القا-کننده التهاب آزاد می کند ، کار می کنند داخل بدن این مواد شیمیایی وقتی آزاد می شوند ، می توانند به مخاط دستگاه گوارش آسیب برسانند.

  برخی از نمونه های داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی شامل آزاتیوپرین (آزازان ، ایموران) ، مرکاپتوپورین (پورینتول ، پوریکسان) و متوترکسات (ترکسال) هستند.

  زیست شناسی

  Biologics دسته جدیدتری از درمان است که در آن درمان به سمت خنثی سازی پروتئین های بدن که باعث التهاب می شوند ، هدایت می شود. بعضی از آنها از طریق تزریق داخل وریدی (IV) تجویز می شوند و برخی دیگر آمپول هایی هستند که به خودتان تزریق می کنید. به عنوان مثال می توان به اینفلیکسیماب (رمیکاد) ، آدالیومیماب (هومیرا) ، گلیموماب (سیمپونی) ، سرتولیزوماب (سیمزیا) ، ودولیزوماب (آنتیویو) و وستکینوماب (استلارا) اشاره کرد.

  آنتی بیوتیک ها

  ممکن است از آنتی بیوتیک ها علاوه بر سایر داروها یا در مواردی که عفونت نگران کننده است استفاده شود - به عنوان مثال در موارد بیماری پریانال کرون. آنتی بیوتیک های مکرر تجویز شده شامل سیپروفلوکساسین (سیپرو) و مترونیدازول (Flagyl) است.

  سایر داروها و مکمل ها

  برخی از داروها علاوه بر کنترل التهاب ، به تسکین علائم و نشانه های شما کمک می کنند ، اما همیشه قبل از مصرف هرگونه داروی بدون نسخه با پزشک خود صحبت کنید. بسته به شدت IBD ، پزشک ممکن است یک یا چند مورد زیر را توصیه کند:

  • داروهای ضد اسهال. یک مکمل فیبر - مانند پودر پسیلیوم (Metamucil) یا متیل سلولز (سیتروسل) - می تواند با افزودن مقدار زیادی به مدفوع ، به رفع اسهال خفیف تا متوسط ​​کمک کند. برای اسهال شدیدتر ، لوپرامید (Imodium A-D) ممکن است مثر باشد.
  • تسکین دهنده های درد. برای درد خفیف ، پزشک ممکن است استامینوفن (Tylenol ، دیگران) را توصیه کند. با این حال ، ایبوپروفن (Advil ، Motrin IB ، دیگران) ، ناپروکسن سدیم (Aleve) و دیکلوفناک سدیم به احتمال زیاد علائم شما را بدتر می کند و همچنین می تواند بیماری شما را بدتر کند.
  • ویتامین ها و مکمل ها. اگر به اندازه کافی مواد مغذی جذب نمی کنید ، پزشک ممکن است ویتامین ها و مکمل های غذایی را به شما توصیه کند.

  حمایت از تغذیه

  هنگامی که کاهش وزن شدید ، پزشک ممکن است یک داروی ویژه را توصیه کند. رژیم غذایی که از طریق لوله تغذیه (تغذیه روده ای) یا مواد مغذی تزریق شده به داخل ورید (تغذیه تزریقی) برای درمان IBD شما داده می شود. این می تواند تغذیه کلی شما را بهبود بخشد و به روده اجازه استراحت دهد. استراحت در روده می تواند التهاب را در کوتاه مدت کاهش دهد.

  اگر در روده دچار تنگی یا تنگی هستید ، ممکن است پزشک رژیم کم مانده را توصیه کند. این به شما کمک می کند تا غذای هضم نشده در قسمت باریک روده گیر کرده و منجر به انسداد شود.

  جراحی

  در صورت تغییر رژیم غذایی و شیوه زندگی ، دارو درمانی ، یا سایر روش های درمانی علائم و نشانه های IBD شما را تسکین نمی دهد ، ممکن است پزشک جراحی را به شما توصیه کند.

  جراحی کولیت اولسراتیو. جراحی شامل برداشتن کل روده بزرگ و راست روده و تولید کیسه داخلی متصل به مقعد است که حرکات روده را بدون کیسه امکان پذیر می کند.

  در برخی موارد کیسه امکان پذیر نیست. در عوض ، جراحان یک شکاف دائمی در شکم شما ایجاد می کنند (استومای ایلئال) که از طریق آن مدفوع برای جمع آوری در یک کیسه متصل منتقل می شود.

  جراحی برای بیماری کرون. تا دو سوم افراد مبتلا به بیماری کرون در طول زندگی خود حداقل به یک عمل جراحی نیاز خواهند داشت. با این حال ، جراحی بیماری کرون را درمان نمی کند.

  در طی جراحی ، جراح شما بخشی از دستگاه گوارش را که آسیب دیده است بر می دارد و سپس بخشهای سالم را دوباره وصل می کند. همچنین ممکن است از جراحی برای بستن فیستول و تخلیه آبسه استفاده شود.

  مزایای جراحی برای بیماری کرون معمولاً موقتی است. این بیماری اغلب عود می کند ، اغلب در نزدیکی بافت متصل شده است. بهترین روش پیگیری جراحی با دارو برای به حداقل رساندن خطر عود است.

  آزمایشات بالینی

  شیوه زندگی و درمان های خانگی

  گاهی اوقات ممکن است هنگام مواجهه با بیماری التهابی روده احساس ناتوانی کنید. اما تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی شما ممکن است به کنترل علائم و طولانی شدن زمان بین شعله ور شدن کمک کند.

  رژیم غذایی

  هیچ مدرک محکمی مبنی بر اینکه آنچه می خورید باعث بیماری التهابی روده می شود وجود ندارد. اما برخی از غذاها و نوشیدنی ها می توانند علائم و نشانه های شما را تشدید کنند ، به ویژه در هنگام شعله ور شدن.

  برای یادداشت برداری از آنچه می خورید و همچنین نحوه مصرف شما ، می توانید یک دفترچه یادداشت غذایی بخاطر داشته باشید. احساس کردن اگر متوجه شدید برخی از غذاها باعث شعله ور شدن علائم شما می شوند ، می توانید این مواد غذایی را از بین ببرید.

  در اینجا چند پیشنهاد کلی در رژیم غذایی وجود دارد که ممکن است به شما در مدیریت وضعیت خود کمک کند:

  • محصولات لبنی را محدود کنید. بسیاری از افراد مبتلا به بیماری التهابی روده دریافتند که مشکلاتی مانند اسهال ، درد شکم و گاز با محدود کردن یا از بین بردن محصولات لبنی بهبود می یابد. ممکن است شما تحمل لاکتوز نداشته باشید - یعنی بدن شما نمی تواند قند شیر (لاکتوز) موجود در غذاهای لبنی را هضم کند. استفاده از یک محصول آنزیمی مانند Lactaid نیز ممکن است کمک کند.
  • وعده های غذایی کم بخورید. ممکن است احساس کنید بهتر از خوردن پنج یا شش وعده غذایی کوچک در روز بهتر از دو یا سه وعده غذایی بزرگتر هستید.
  • مایعات زیادی بنوشید. سعی کنید روزانه مایعات زیادی بنوشید. آب بهترین است. الکل و نوشیدنی هایی که حاوی کافئین هستند روده شما را تحریک می کنند و می توانند اسهال را بدتر کنند ، در حالی که نوشیدنی های گازدار اغلب گاز تولید می کنند.
  • مولتی ویتامین ها را در نظر بگیرید. از آنجا که بیماری کرون می تواند توانایی شما در جذب مواد مغذی را مختل کند و از آنجا که رژیم شما ممکن است محدود باشد ، مکمل های مولتی ویتامین و مواد معدنی اغلب مفید هستند. قبل از مصرف هرگونه ویتامین یا مکمل با پزشک خود مشورت کنید.
  • با یک متخصص تغذیه صحبت کنید. اگر شروع به کاهش وزن کردید یا رژیم شما بسیار محدود شده است ، با یک متخصص تغذیه ثبت شده صحبت کنید.

  سیگار کشیدن

  سیگار کشیدن خطر ابتلا به بیماری کرون را افزایش می دهد و به محض ابتلا به آن ، سیگار کشیدن می تواند آن را بدتر کند. افراد مبتلا به بیماری کرون که سیگار می کشند به احتمال زیاد عود می کنند و نیاز به دارو و جراحی های مکرر دارند.

  سیگار کشیدن ممکن است به جلوگیری از کولیت اولسراتیو کمک کند. با این حال ، آسیب آن به سلامت کلی بیش از هر فایده ای است و ترک سیگار می تواند سلامت عمومی دستگاه گوارش شما را بهبود بخشد و همچنین بسیاری از مزایای دیگر سلامتی را نیز فراهم کند.

  استرس

  انجمن استرس ناشی از بیماری کرون بحث برانگیز است ، اما بسیاری از افرادی که به این بیماری مبتلا هستند ، در دوره های پرتنش ، علائم بیماری را گزارش می کنند. اگر در کنترل استرس مشکل دارید ، یکی از این راهکارها را امتحان کنید:

  • ورزش. حتی ورزش خفیف نیز می تواند به کاهش استرس ، تسکین افسردگی و عادی سازی عملکرد روده کمک کند. با پزشک خود در مورد یک برنامه ورزشی مناسب برای شما صحبت کنید.
  • بیوفیدبک. این روش کاهش استرس ممکن است به شما کمک کند تا تنش عضلانی را کاهش داده و ضربان قلب را با کمک دستگاه بازخورد کاهش دهید. هدف این است که به شما کمک کند وارد یک حالت آرام شوید تا بتوانید راحتتر با استرس کنار بیایید.
  • تمرینات منظم آرامش و تنفس. یکی از راههای کنار آمدن با استرس ، استراحت منظم و استفاده از روشهایی مانند نفس کشیدن عمیق و آرام برای آرام شدن است. می توانید در کلاس های یوگا و مراقبه شرکت کنید یا از کتاب ، سی دی یا دی وی دی در خانه استفاده کنید.

  داروی جایگزین

  بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات گوارشی از نوعی مکمل و مکمل استفاده کرده اند. پزشکی جایگزین. با این حال ، مطالعات کمی در مورد ایمنی و اثربخشی داروی مکمل و جایگزین وجود دارد.

  محققان گمان می کنند که افزودن بیشتر باکتریهای مفید (پروبیوتیک ها) که به طور معمول در دستگاه گوارش یافت می شوند ، می تواند به مبارزه کمک کند. IBD اگرچه تحقیقات محدود است ، شواهدی وجود دارد که افزودن پروبیوتیک ها به همراه سایر داروها ممکن است مفید باشد ، اما این ثابت نشده است.

  مقابله و حمایت

  IBD فقط تأثیر نمی گذارد شما از نظر جسمی - ضرر عاطفی نیز می برد. اگر علائم و نشانه ها شدید باشد ، زندگی شما ممکن است حول یک نیاز مداوم برای فرار به توالت باشد. حتی اگر علائم شما خفیف باشد ، بیرون رفتن در انظار عمومی کار دشواری است. همه این عوامل می توانند زندگی شما را تغییر دهند و منجر به افسردگی شوند. در اینجا برخی از کارهایی که می توانید انجام دهید وجود دارد:

  • مطلع شوید. یکی از بهترین راه ها برای کنترل بیشتر این است که تا حد ممکن در مورد بیماری التهابی روده آگاهی پیدا کنید. به دنبال اطلاعات منابع معتبری مانند بنیاد کرون و کولیت باشید.
  • به یک گروه پشتیبانی بپیوندید. اگرچه گروه های پشتیبانی برای همه مناسب نیستند ، اما می توانند اطلاعات ارزشمندی در مورد وضعیت شما و همچنین حمایت عاطفی ارائه دهند. اعضای گروه غالباً در مورد آخرین درمان های پزشکی یا درمان های تلفیقی اطلاعات دارند. همچنین ممکن است داشتن IBD در میان دیگران اطمینان بخش باشد.
  • با یک درمانگر صحبت کنید. برخی از افراد توصیه می کنند مشورت با یک متخصص بهداشت روان که با بیماری التهابی روده و مشکلات عاطفی ناشی از آن آشنا است آشنا باشد.

  اگرچه زندگی با IBD می تواند دلسرد کننده باشد ، تحقیقات در این زمینه ادامه دارد و چشم انداز در حال بهبود است.

  آماده شدن برای قرار ملاقات

  علائم بیماری التهابی روده ممکن است در ابتدا مراجعه به پزشک اصلی شما را به دنبال داشته باشد. با این حال ، ممکن است شما به پزشکی متخصص در درمان اختلالات گوارشی (متخصص گوارش) ارجاع شوید.

  از آنجا که قرار ملاقات ها می تواند مختصر باشد ، و اغلب اطلاعات زیادی برای بحث وجود دارد ، خوب است خوب باشید تهیه شده. در اینجا برخی اطلاعات برای کمک به شما در آماده سازی و انتظارات از پزشک آورده شده است.

  آنچه می توانید انجام دهید

  • از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت ، حتماً س anythingال کنید که آیا از قبل می توانید کاری انجام دهید ، مثلاً رژیم خود را محدود کنید.
  • علائمی را که تجربه می کنید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد غیر مرتبط هستند ، یادداشت کنید. به همین دلیل قرار ملاقات خود را تعیین کرده اید.
  • اطلاعات شخصی اصلی را بنویسید ، از جمله استرسهای عمده یا تغییرات زندگی اخیر.
  • لیستی از همه داروها ، از جمله بیش از حد ، تهیه کنید - با داروهای مقابله ای و هرگونه ویتامین یا مکمل که استفاده می کنید.
  • یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات ممکن است یادآوری همه چیز در هنگام قرار ملاقات دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را فراموش کرده یا فراموش کرده باشید.
  • سوالات خود را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

  وقت با پزشک محدود است ، بنابراین تهیه لیستی از سوالات از قبل ممکن است به شما کمک کند از ویزیت خود بیشترین استفاده را ببرید. در صورت اتمام زمان ، سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین لیست کنید. در مورد بیماری التهابی روده ، برخی از س basicالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

  • علت این علائم چیست؟
  • آیا علل احتمالی دیگری برای علائم من وجود دارد؟
  • به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات به آماده سازی خاصی نیاز دارند؟
  • آیا این بیماری موقتی است یا طولانی مدت؟
  • چه روش های درمانی موجود است و کدام یک را توصیه می کنید؟
  • آیا وجود دارد؟ از دارویی که باید اجتناب کنم؟
  • چه نوع عوارض جانبی را می توانم از درمان انتظار داشته باشم؟
  • به چه نوع مراقبت پیگیری نیاز دارم؟ هر چند وقت یکبار به کولونوسکوپی احتیاج دارم؟
  • آیا گزینه دیگری برای رویکرد اصلی که شما پیشنهاد می دهید وجود دارد؟
  • من سایر شرایط سلامتی را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم به بهترین وجه مدیریت کنم؟
  • آیا لازم است محدودیت های غذایی را رعایت کنم؟
  • آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
  • آیا بروشور یا سایر مطالب چاپی وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
  • آیا در صورت بارداری خطر من یا فرزندم وجود دارد؟
  • در صورت داشتن IBD و پدر ، آیا خطر عوارض بارداری همسرم وجود دارد؟ یک کودک؟
  • خطر ابتلا به IBD در کودک من چیست؟
  • آیا گروه های حمایتی برای مبتلایان به IBD و خانواده های آنها وجود دارد؟

  چه انتظاری از پزشک دارید

  پزشک احتمالاً چندین س youال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است وقت بگذارد تا نکاتی را که می خواهید بیشتر وقت بگذارید ، مرور کنید. پزشک شما ممکن است س askال کند:

  • چه زمانی برای اولین بار علائم را مشاهده کردید؟
  • آیا علائم شما مداوم یا متناوب بوده است؟
  • شدت علائم شما چقدر است؟ ؟
  • آیا شکم درد دارید؟
  • آیا اسهال داشته اید؟ چند وقت یک بار؟
  • آیا شما به دلیل اسهال در طول شب از خواب بیدار می شوید؟
  • آیا شخص دیگری در خانه شما دچار اسهال شده است؟
  • آیا وزن خود را کاهش داده اید؟ ناخواسته؟
  • آیا تا به حال دچار مشکلات کبدی ، هپاتیت یا زردی شده اید؟
  • آیا در مفاصل ، چشم ها و پوست خود - از جمله بثورات و زخم - مشکلی داشته اید یا در دهان خود زخم داشته اید؟ ؟
  • آیا شما سابقه خانوادگی بیماری التهابی روده دارید؟
  • آیا علائم شما بر توانایی شما در کار یا انجام سایر فعالیت ها تأثیر می گذارد؟
  • آیا به نظر می رسد چیزی وجود دارد؟ علائم خود را بهبود ببخشید؟
  • آیا موردی مشاهده کرده اید که علائم شما را بدتر کند؟
  • آیا سیگار می کشید؟
  • آیا از التهاب ضد التهاب غیر استروئیدی استفاده می کنید؟ داروها (NSAIDs) ، به عنوان مثال ، ایبوپروفن (Advil ، Motrin IB ، دیگران) ، ناپروکسن سدیم (Aleve) یا دیکلوفناک سدیم (Voltaren)؟
  • آیا اخیراً آنتی بیوتیک مصرف کرده اید؟
  • آیا اخیراً سفر کرده اید؟ اگر چنین است ، کجا؟