آنفلوانزا (آنفولانزا)

بررسی اجمالی

آنفلوانزا یک عفونت ویروسی است که به سیستم تنفسی شما - بینی ، گلو و ریه ها حمله می کند. آنفلوانزا معمولاً آنفلوانزا نامیده می شود ، اما همان ویروس های آنفولانزای معده نیست که باعث اسهال و استفراغ می شود.

برای بیشتر افراد ، آنفولانزا به خودی خود برطرف می شود. اما گاهی اوقات ، آنفلوانزا و عوارض آن می تواند کشنده باشد. افرادی که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عوارض آنفولانزا هستند عبارتند از:

• کودکان خردسال زیر 5 سال و به ویژه آنهایی که کمتر از 6 ماه دارند
• بزرگسالان بالای 65 سال
• ساکنان خانه های سالمندان و سایر مراکز مراقبت طولانی مدت
• زنان باردار و زنان حداکثر تا دو هفته پس از زایمان
• افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف
• بومی آمریکایی ها
• افرادی که بیماری های مزمن مانند آسم ، بیماری های قلبی ، کلیوی ، بیماری های کبدی و دیابت دارند
• افرادی که بسیار چاق هستند ، با شاخص توده بدنی (BMI) 40 یا بالاتر

گرچه واکسن سالانه آنفلوانزا 100٪ موثر نیست ، اما همچنان بهترین دفاع شما در برابر آنفولانزا است.

علائم

در ابتدا ممکن است آنفولانزا به نظر سرماخوردگی همراه با آبریزش بینی ، عطسه و گلودرد باشد. اما سرماخوردگی معمولاً به آرامی ایجاد می شود ، در حالی که آنفولانزا تمایل دارد ناگهانی ایجاد شود. و اگرچه سرماخوردگی می تواند آزار دهنده باشد ، شما معمولاً با آنفولانزا احساس بدتری می کنید.

علائم و نشانه های معمول آنفولانزا عبارتند از:

• تب
• دردهای عضلانی
• لرز و عرق
• سردرد
• سرفه خشک و مداوم
• تنگی نفس
• خستگی و ضعف
• آبریزش بینی یا گرفتگی بینی
• گلودرد
• درد چشم
• استفراغ و اسهال ، اما این در کودکان بیشتر مشاهده می شود نسبت به بزرگسالان

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اکثر افرادی که به آنفولانزا مبتلا می شوند می توانند خود را در خانه درمان کنند و اغلب نیازی به مراجعه به پزشک ندارند.

اگر علائم آنفولانزا دارید و در معرض خطر عوارض هستید ، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. مصرف داروهای ضد ویروسی ممکن است طول بیماری را کاهش داده و از بروز مشکلات جدی جلوگیری کند.

اگر علائم و نشانه های اضطراری آنفولانزا دارید ، بلافاصله تحت مراقبت های پزشکی قرار بگیرید. برای بزرگسالان ، علائم و نشانه های اضطراری می تواند شامل موارد زیر باشد:

• مشکل در تنفس یا تنگی نفس
• درد قفسه سینه
• سرگیجه در حال انجام
• تشنج
• بدتر شدن شرایط پزشکی موجود
• ضعف شدید یا درد عضلانی

علائم و نشانه های اضطراری در کودکان می تواند شامل موارد زیر باشد:

• مشکل تنفس
• لبهای آبی
• کمبود آب بدن
• درد شدید عضلانی

علل

هنگامی که فرد مبتلا به عفونت سرفه ، عطسه یا صحبت می کند ، ویروس های آنفلوانزا به صورت قطره ای از هوا عبور می کنند. می توانید قطرات را مستقیماً استنشاق کنید ، یا می توانید میکروب ها را از جسمی مانند تلفن یا صفحه کلید رایانه بردارید و سپس آنها را به چشم ، بینی یا دهان منتقل کنید.

افراد مبتلا به ویروس احتمالاً از حدود یک روز قبل از بروز علائم تا حدود پنج روز پس از شروع آن مسری است. کودکان و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف ممکن است برای مدت زمان طولانی تری مسری باشند.

ویروس های آنفلوانزا به طور مداوم در حال تغییر هستند ، بطور منظم سویه های جدید ظاهر می شوند. اگر در گذشته آنفلوانزا داشته اید ، بدن شما آنتی بادی هایی برای مبارزه با آن سویه خاص ویروس ساخته است. اگر ویروس های آنفلوانزا در آینده با ابتلا به این بیماری یا واکسیناسیون مشابه آنهایی باشید که قبلاً با آنها روبرو شده اید ، آنتی بادی ها ممکن است از عفونت جلوگیری کرده یا شدت آن را کاهش دهند. اما ممکن است به مرور زمان سطح آنتی بادی کاهش یابد.

همچنین ، آنتی بادی ها علیه ویروس های آنفلوانزا که در گذشته با آنها روبرو شده اید ممکن است شما را در برابر سویه های جدید آنفلوانزا محافظت نکند که می تواند ویروس های بسیار متفاوتی از آنچه قبلا داشته اید باشد.

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به آنفولانزا یا عوارض آن را افزایش دهند عبارتند از:

• سن. آنفلوانزای فصلی کودکان 6 ماه تا 5 سال و بزرگسالان 65 سال به بالا را هدف قرار می دهد.
• شرایط زندگی یا کار. افرادی که در بسیاری از ساکنان دیگر مانند خانه های سالمندان یا پادگان های نظامی در مراکز زندگی می کنند یا کار می کنند ، بیشتر به آنفلوانزا مبتلا می شوند. افرادی که در بیمارستان اقامت دارند نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
• ضعف سیستم ایمنی بدن. درمان های سرطان ، داروهای ضد رد ، استفاده طولانی مدت از استروئیدها ، پیوند اعضا ، سرطان خون یا اچ آی وی / ایدز می تواند سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف کند. این می تواند ابتلا به آنفولانزا را برای شما آسان کند و همچنین ممکن است خطر ابتلا به عوارض را افزایش دهد.
• بیماری های مزمن. شرایط مزمن ، از جمله بیماری های ریوی مانند آسم ، دیابت ، بیماری های قلبی ، بیماری های سیستم عصبی ، اختلالات متابولیکی ، ناهنجاری مجاری تنفسی و بیماری های کلیوی ، کبدی یا خونی ، ممکن است خطر ابتلا به عوارض آنفلوانزا را افزایش دهد.
• نژاد . افراد بومی آمریکا ممکن است خطر ابتلا به عوارض آنفلوانزا را افزایش دهند.
• مصرف آسپرین در سن کمتر از 19 سال. افرادی که کمتر از 19 سال دارند و تحت درمان طولانی مدت با آسپرین هستند در صورت ابتلا در معرض خطر ابتلا به سندرم ری هستند. با آنفلوانزا.
• بارداری. زنان باردار به خصوص در سه ماهه دوم و سوم بیشتر دچار عوارض آنفلوانزا می شوند. زنان بیشتر از دو هفته پس از زایمان به عوارض مربوط به آنفلوانزا مبتلا می شوند.
• چاقی. در افرادی که شاخص توده بدنی (BMI) آنها 40 یا بیشتر است ، احتمال عوارض آنفولانزا افزایش می یابد.

عوارض

اگر جوان و سالم هستید ، آنفولانزا معمولاً جدی نیست اگرچه ممکن است در حین ابتلا به آن احساس بدبختی کنید ، اما آنفلوانزا معمولاً طی یک یا دو هفته از بین می رود و هیچ اثر پایداری ندارد. اما کودکان و بزرگسالان در معرض خطر ممکن است دچار عوارضی شوند که می تواند شامل موارد زیر باشد:

• پنومونی
• برونشیت
• شعله ور شدن آسم
• مشکلات قلبی
• عفونت گوش
• سندرم پریشانی حاد تنفسی

ذات الریه یکی از جدی ترین عوارض است. برای افراد مسن و افراد مبتلا به بیماری مزمن ، ذات الریه می تواند کشنده باشد.

پیشگیری

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) واکسیناسیون سالانه آنفلوانزا را برای هر فرد 6 ماهه یا بیشتر توصیه می کند. مسن تر. واکسن آنفلوانزا می تواند خطر ابتلا به آنفولانزا و شدت آن را کاهش داده و خطر ابتلا به بیماری جدی آنفولانزا و نیاز به ماندن در بیمارستان را کاهش دهد.

واکسیناسیون آنفلوانزا از اهمیت ویژه ای در این فصل برخوردار است زیرا ویروس کرونا ویروس 2019 (COVID-19) علائم مشابهی ایجاد می کند. واکسیناسیون آنفلوانزا می تواند علائمی را که ممکن است با علائم ناشی از COVID-19 اشتباه گرفته شود کاهش دهد. جلوگیری از آنفولانزا و کاهش شدت بیماری آنفولانزا و بستری شدن در بیمارستان همچنین می تواند تعداد افراد نیازمند بستری در بیمارستان را کاهش دهد.

هر سال واکسن آنفلوانزای فصلی از سه یا چهار ویروس آنفولانزا محافظت می کند در سال آنفلوانزا شایع ترین باشد. امسال واکسن به صورت تزریقی و اسپری بینی در دسترس خواهد بود.

در سال های اخیر این نگرانی وجود داشت که واکسن اسپری بینی به اندازه کافی در برابر انواع خاصی از آنفولانزا موثر نباشد. با این حال ، انتظار می رود واکسن اسپری بینی در فصل 2020-2021 مثر باشد. اسپری بینی هنوز برای برخی از گروه ها مانند زنان باردار ، کودکان بین 2 تا 4 سال مبتلا به آسم یا خس خس سینه و افرادی که سیستم ایمنی بدنشان به خطر افتاده توصیه نمی شود.

اگر به آلرژی تخمک حساسیت دارید ، هنوز هم می توانید واکسن آنفولانزا بزنید.

کنترل شیوع عفونت

واکسن آنفلوانزا 100٪ موثر نیست ، بنابراین انجام اقدامات مختلف برای کاهش شیوع نیز مهم است. از عفونت ، از جمله:

• دستان خود را بشویید. شستن مرتب دستان خود با آب و صابون به مدت حداقل 20 ثانیه یک روش موثر برای جلوگیری از بسیاری از عفونت های شایع است. یا اگر آب و صابون در دسترس نیست از ضد عفونی کننده های ضد الکلی استفاده کنید.
• از دست زدن به صورت خودداری کنید. از دست زدن به چشم ، بینی و دهان خودداری کنید.
• سرفه ها و عطسه های خود را بپوشانید. به یک دستمال یا آرنج خود سرفه یا عطسه کنید. سپس دستان خود را بشویید.
• سطوح را تمیز کنید. سطوح مرتباً لمس شده را مرتباً تمیز کنید تا از آلودگی سطح آلودگی ویروس روی آن و سپس صورت جلوگیری شود.

• از ازدحام جمعیت جلوگیری کنید. آنفولانزا به راحتی در هر کجا که مردم جمع شوند - در مراکز نگهداری از کودکان ، مدارس ، ساختمان های اداری ، سالن های شنود و حمل و نقل عمومی گسترش می یابد. با اجتناب از ازدحام در اوج فصل آنفولانزا ، احتمال ابتلا را کاهش می دهید.

  همچنین از هر کسی که بیمار است خودداری کنید. و اگر بیمار هستید ، حداقل 24 ساعت پس از برطرف شدن تب در خانه بمانید تا احتمال آلودگی دیگران را کاهش دهید.

در طی بیماری همه گیر COVID-19 ، ممکن است هم COVID-19 و هم آنفولانزا همزمان پخش شوند. بخش بهداشت محلی و CDC ممکن است اقدامات احتیاطی دیگری را برای کاهش خطر ابتلا به COVID-19 یا آنفولانزا پیشنهاد دهند. به عنوان مثال ، ممکن است لازم باشد فاصله اجتماعی (فاصله فیزیکی) را تمرین کنید و حداقل 6 فوت (2 متر) از دیگران در خارج از خانه خود دور باشید. همچنین ممکن است لازم باشد هنگام حضور در خارج از خانه از ماسک صورت پارچه ای استفاده کنید.

تشخیص

پزشک شما یک معاینه بدنی انجام می دهد ، به دنبال علائم و نشانه های آنفلوانزا می باشید و احتمالاً آزمایشی برای تشخیص ویروس های آنفلوانزا ترتیب می دهید. پزشک ممکن است شما را براساس علائم و نشانه های شما تشخیص دهد.

در بعضی موارد ، پزشک ممکن است پیشنهاد کند که شما از نظر آنفلوانزا آزمایش کنید. وی ممکن است از آزمایشات مختلفی برای تشخیص آنفلوانزا استفاده کند. آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) در بسیاری از بیمارستان ها و آزمایشگاه ها بیشتر دیده می شود. این آزمایش ممکن است زمانی که شما در مطب پزشک یا در بیمارستان هستید انجام شود. آزمایش PCR نسبت به آزمایشات دیگر حساسیت بیشتری دارد و ممکن است قادر به شناسایی سویه آنفلوانزا باشد.

در طی بیماری همه گیر COVID-19 ، انجام آزمایش برای تشخیص آنفلوانزا و COVID-19 امکان پذیر است. هم زمان COVID-19 و آنفلوانزا وجود دارد.

درمان

معمولاً برای درمان آنفولانزا به چیزی بیشتر از استراحت و مایعات زیاد احتیاج ندارید. اما اگر عفونت شدید دارید یا در معرض خطر بیشتری برای عوارض هستید ، ممکن است پزشک داروی ضد ویروسی برای درمان آنفولانزا تجویز کند. این داروها می توانند شامل اوسلتامیویر (تامیفلو) ، زنامیویر (رلنزا) ، پرامیویر (راپیواب) یا بالوکساویر (Xofluza) باشند. این داروها ممکن است حدود یک روز بیماری شما را کوتاه کنند و به جلوگیری از عوارض جدی کمک کنند.

اوسلتامیویر یک داروی خوراکی است. استنشاق Zanamivir از طریق دستگاهی شبیه دستگاه استنشاق آسم انجام می شود و نباید توسط کسی که دارای برخی مشکلات مزمن تنفسی مانند آسم و بیماری ریوی است استفاده شود.

عوارض جانبی داروهای ضد ویروس ممکن است شامل حالت تهوع و استفراغ باشد. اگر دارو همراه غذا مصرف شود ممکن است این عوارض کم شود.

اکثر سویه های آنفلوانزا در گردش در برابر آمانتادین و ریمانتادین (فلومادین) که داروهای ضد ویروسی قدیمی هستند و دیگر توصیه نمی شوند مقاوم شده اند.

آزمایشات بالینی

شیوه زندگی و درمان های خانگی

اگر مبتلا به آنفولانزا شدید ، این اقدامات ممکن است به کاهش علائم شما کمک کند:

• مایعات زیادی بنوشید. برای جلوگیری از کمبود آب ، آب ، آب و سوپ های گرم انتخاب کنید.
• استراحت کنید. برای کمک به سیستم ایمنی بدن خود در مبارزه با عفونت بیشتر بخوابید. بسته به علائم ممکن است لازم باشد سطح فعالیت خود را تغییر دهید.
• مسکن ها را در نظر بگیرید. برای مقابله با بیماری همراه با آنفلوانزا از مسکن بدون نسخه ، مانند استامینوفن (تایلنول ، دیگران) یا ایبوپروفن (ادویل ، موترین IB ، دیگران) استفاده کنید. کودکان و نوجوانان که از علائم شبه آنفولانزا بهبود می یابند ، هرگز نباید به دلیل خطر ابتلا به سندرم ری ، یک بیماری نادر اما بالقوه کشنده ، آسپرین مصرف کنند.

برای کمک به کنترل شیوع آنفلوانزا در جامعه ، در خانه بمانید و کودکان بیمار را در خانه نگه دارید تا اینکه تب به مدت 24 ساعت از بین برود. تا زمانی که احساس بهبودی نکنید از بودن در کنار دیگران خودداری کنید ، مگر اینکه مراقبت های پزشکی دریافت کنید. اگر نیاز به ترک خانه و مراقبت های پزشکی دارید ، از ماسک صورت استفاده کنید. دستان خود را مرتبا بشویید.