بیماری بینابینی ریه

بررسی اجمالی

بیماری بینابینی (in-tur-STISH-ul) ریه ، گروه بزرگی از اختلالات را توصیف می کند ، که بیشتر آنها باعث ایجاد زخم پیشرونده در بافت ریه می شوند. اسکار مرتبط با بیماری بینابینی ریه در نهایت بر توانایی تنفس و دریافت اکسیژن کافی به جریان خون تأثیر می گذارد.

بیماری بینابینی ریه می تواند در اثر تماس طولانی مدت با مواد خطرناک مانند آزبست ایجاد شود. برخی از انواع بیماریهای خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید نیز می توانند باعث بیماری بینابینی ریه شوند. در برخی موارد ، علل ناشناخته باقی مانده است.

پس از ایجاد اسکار در ریه ، به طور کلی غیرقابل برگشت است. داروها ممکن است آسیب بیماری بینابینی ریه را کند کنند ، اما بسیاری از افراد هرگز استفاده کامل از ریه های خود را به دست نمی آورند. پیوند ریه برای برخی از افرادی که به بیماری بینابینی ریه مبتلا هستند گزینه ای است.

علائم

علائم و نشانه های اولیه بیماری بینابینی ریه عبارتند از:

• تنگی نفس در حالت استراحت یا تشدید در اثر فشار
• سرفه خشک

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

تا زمان بروز علائم ، آسیب های جبران ناپذیر ریه قبلاً اتفاق افتاده است. با این وجود ، مهم است که در اولین علامت مشکلات تنفسی به پزشک مراجعه کنید. بسیاری از شرایط غیر از بیماری بینابینی ریه می تواند بر ریه های شما تأثیر بگذارد و تشخیص سریع و دقیق آن برای درمان مناسب مهم است.

علل

به نظر می رسد بیماری بینابینی ریه هنگام آسیب به ریه های شما پاسخ بهبودی غیر طبیعی را ایجاد می کند. به طور معمول ، بدن شما درست مقدار مناسبی از بافت را برای ترمیم آسیب تولید می کند. اما در بیماری بینابینی ریه ، روند ترمیم به هم می ریزد و بافت اطراف کیسه های هوا (آلوئول) زخم و ضخیم می شود. این باعث می شود اکسیژن به جریان خون شما دشوارتر شود.

بیماری بینابینی ریه می تواند توسط موارد مختلفی تحریک شود - از جمله سموم موجود در هوا در محل کار ، داروها و برخی از انواع درمان های پزشکی. در بیشتر موارد ، علل ناشناخته است.

عوامل شغلی و محیطی

قرار گرفتن طولانی مدت در معرض تعدادی از سموم و آلاینده ها می تواند به ریه های شما آسیب برساند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گرد و غبار سیلیس
• الیاف آزبست
• گرد و غبار دانه
• فضولات پرندگان و حیوانات
• درمان های پرتوی
• وان های آبگرم داخل منزل

برخی از افرادی که تحت پرتودرمانی سرطان ریه یا پستان قرار می گیرند ، علائم آسیب ریه را ماه ها یا گاهی سالها پس از درمان اولیه نشان می دهند.

داروها

بسیاری از داروها می توانند به ریه های شما آسیب برسانند ، به ویژه:

• داروهای شیمی درمانی. داروهایی که برای از بین بردن سلول های سرطانی مانند متوترکسات (اوترکسوپ ، ترکسال ، دیگران) و سیکلوفسفامید طراحی شده اند نیز می توانند به بافت ریه آسیب برسانند.
• داروهای قلب. برخی از داروهایی که برای درمان ضربان های قلب نامنظم استفاده می شوند ، مانند آمیودارون (Nexterone ، Pacerone) یا پروپرانولول (Inderal ، Innopran) ممکن است به بافت ریه آسیب برساند.
• برخی از آنتی بیوتیک ها. نیتروفورانتوئین (Macrobid ، Macrodantin ، دیگران) و اتامبوتول (Myambutol) می توانند باعث آسیب به ریه شوند.
• داروهای ضد التهاب. داروهای ضد التهابی خاصی مانند ریتوکسیماب (ریتوکسان) یا سولفاسالازین (آزولفیدین) می توانند باعث آسیب به ریه شوند.

شرایط پزشکی

آسیب ریه نیز می تواند در نتیجه بیماری های خود ایمنی مانند:

• آرتریت روماتوئید
• اسکلرودرمی
• درماتومیوزیت و پلی میوزیت
• بیماری بافت پیوندی مخلوط
• سندرم شوگرن
• سارکوئیدوز

لیست مواد و شرایطی که می توانند منجر به بیماری بینابینی ریه شوند طولانی است. حتی در این موارد ، در بعضی موارد ، هرگز علل پیدا نمی شود. اختلالات بدون علت مشخص تحت عنوان پنومونی بینابینی ایدیوپاتیک دسته بندی می شوند که شایع ترین و کشنده ترین آنها فیبروز ریوی ایدیوپاتیک است.

عوامل خطر

عواملی که ممکن است شما را بیشتر کنند مستعد ابتلا به بیماری بینابینی ریه عبارتند از:

• سن. بیماری بینابینی ریه احتمالاً بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می دهد ، گرچه گاهی اوقات نوزادان و کودکان به این اختلال دچار می شوند.
• قرار گرفتن در معرض سموم شغلی و محیطی. اگر در معدن ، کشاورزی یا ساخت و ساز کار می کنید یا به هر دلیلی در معرض آلاینده هایی هستید که به ریه های شما آسیب می رسانند ، خطر ابتلا به بیماری بینابینی ریه افزایش می یابد.
• بیماری ریفلاکس معده و مری. اگر ریفلاکس اسید یا سوi هاضمه کنترل نشده داشته باشید ، ممکن است در معرض خطر بیشتری از بیماری بینابینی ریه باشید.
• سیگار کشیدن. برخی از اشکال بیماری بینابینی ریه در افرادی که سابقه سیگار کشیدن دارند بیشتر اتفاق می افتد و سیگار کشیدن فعال ممکن است شرایط را بدتر کند ، خصوصاً اگر آمفیزم همراه باشد.
• پرتودرمانی و شیمی درمانی. انجام پرتودرمانی در قفسه سینه یا استفاده از برخی داروهای شیمی درمانی احتمال ابتلا به بیماری ریوی را بیشتر می کند.

عوارض

بیماری بینابینی ریه می تواند منجر به مجموعه ای از عوارض تهدید کننده زندگی شود ، از جمله:

• فشار خون بالا در ریه ها (فشار خون بالا ریوی). برخلاف فشار خون بالا سیستمیک ، این وضعیت فقط عروق ریه شما را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری زمانی شروع می شود که بافت اسکار یا سطح اکسیژن کم ، کوچکترین رگهای خونی را محدود کرده و جریان خون را در ریه های شما محدود می کند. این به نوبه خود باعث افزایش فشار در عروق ریوی می شود. پرفشاری خون ریوی یک بیماری جدی است که به تدریج بدتر می شود.
• نارسایی قلبی سمت راست (Cor pulmonale). این وضعیت جدی زمانی اتفاق می افتد که اتاق پایین سمت راست قلب شما (بطن راست) - که عضله کمتری نسبت به سمت چپ دارد - باید بیشتر از حد معمول پمپاژ کند تا خون را از طریق شریان های ریوی انسداد یافته منتقل کند. در نهایت بطن راست از فشار اضافی خارج می شود. این امر اغلب نتیجه فشار خون ریوی است.
• نارسایی تنفسی. در مرحله پایانی بیماری مزمن بینابینی ریه ، نارسایی تنفسی هنگامی رخ می دهد که سطح اکسیژن خون به شدت پایین همراه با افزایش فشارها در شریان های ریوی و بطن راست باعث نارسایی قلبی شود.

محتوای:

تشخیص

شناسایی و تعیین علت بیماری بینابینی ریه می تواند چالش برانگیز باشد. تعداد زیادی از اختلالات در این گروه گسترده قرار می گیرند. علاوه بر این ، علائم و نشانه های طیف گسترده ای از شرایط پزشکی می تواند بیماری بینابینی ریه را تقلید کند و پزشکان باید قبل از تشخیص قطعی این موارد را رد کنند.

برخی از آزمایشات زیر ممکن است لازم باشد.

آزمایشات آزمایشگاهی

• آزمایش خون. برخی از کارهای خونی می توانند پروتئین ها ، آنتی بادی ها و سایر نشانگرهای بیماری های خود ایمنی یا واکنش های التهابی در معرض محیط ، مانند موارد ناشی از کپک یا پروتئین پرنده را تشخیص دهند.

آزمایشات تصویربرداری

• اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT). این آزمایش تصویربرداری برای تشخیص بیماری بینابینی ریه و بعضاً اولین قدم در آن کلید است. سی تی اسکن ها از رایانه برای ترکیب تصاویر اشعه ایکس گرفته شده از زوایای مختلف برای تولید تصاویر مقطعی از ساختارهای داخلی استفاده می کنند. سی تی اسکن با وضوح بالا می تواند به ویژه در تعیین میزان آسیب ریه ناشی از بیماری بینابینی ریه مفید باشد. این می تواند جزئیاتی از فیبروز را نشان دهد ، که می تواند در محدود کردن تشخیص و هدایت تصمیمات درمانی مفید باشد.
• اکوکاردیوگرام. در سونوگرافی برای قلب ، در اکوکاردیوگرام از امواج صوتی برای تجسم قلب استفاده می شود. این می تواند تصاویر ساکن از ساختار قلب شما و همچنین فیلم هایی تولید کند که عملکرد قلب شما را نشان می دهد. این آزمایش می تواند میزان فشار وارد شده در سمت راست قلب شما را ارزیابی کند.

آزمایشات عملکرد ریوی

• اسپیرومتری و ظرفیت انتشار. این آزمایش شما را مجبور می کند تا سریع و با قدرت از طریق لوله متصل به دستگاه بازدم را انجام دهید که میزان هوای ریه های شما را اندازه گیری می کند و می توانید هوا را به سرعت از ریه های خود منتقل کنید. همچنین اندازه گیری راحتی اکسیژن از ریه ها در جریان خون را اندازه گیری می کند.
• اکسی متری. در این آزمایش ساده از دستگاه کوچکی که روی یکی از انگشتان شما قرار گرفته است برای اندازه گیری میزان اشباع اکسیژن در خون استفاده می شود. این کار ممکن است در حالت استراحت یا با فعالیت برای کنترل روند بیماری ریوی و شدت آن انجام شود.

تجزیه و تحلیل بافت ریه

غالباً ، فیبروز ریوی به طور قطعی فقط توسط بررسی مقدار کمی از بافت ریه (نمونه برداری) در آزمایشگاه.

نمونه بافت را می توان با یکی از این روشها بدست آورد:

• برونکوسکوپی. در این روش ، پزشک با استفاده از یک لوله کوچک و قابل انعطاف (برونکوسکوپ) که از دهان یا بینی به داخل ریه ها منتقل می شود ، نمونه های بسیار کوچکی از بافت را برمی دارد - به طور کلی از سر یک سنجاق بزرگتر نیست. خطرات برونکوسکوپی به طور کلی جزئی است - اغلب اوقات گلودرد موقتی و گرفتگی صدا از برونکوسکوپ است - اما نمونه های بافتی برای تشخیص دقیق گاهی خیلی کوچک هستند.
• شستشوی برونکوآلوئولار. در این روش ، پزشک حدود یک قاشق غذاخوری آب نمک را از طریق برونکوسکوپ به بخشی از ریه شما تزریق می کند و سپس بلافاصله آن را ساکشن می کند. محلول خارج شده حاوی سلول هایی از کیسه های هوای شما است. اگرچه از شستشوی برونکوآلوئولار نمونه برداری از منطقه ریه بیشتر از سایر روش ها انجام می شود ، اما ممکن است اطلاعات کافی برای تشخیص فیبروز ریوی فراهم نکند.
• نمونه برداری از جراحی. اگرچه این یک روش تهاجمی تر با عوارض بالقوه است ، اما اغلب تنها راه برای به دست آوردن یک نمونه بافت به اندازه کافی بزرگ برای تشخیص دقیق است. در حالی که تحت بیهوشی عمومی قرار دارید ، ابزارهای جراحی و یک دوربین کوچک از طریق دو یا سه برش کوچک بین دنده های شما وارد می شود. این دوربین به جراح شما اجازه می دهد هنگام برداشتن نمونه های بافتی از ریه ها ، ریه های شما را بر روی مانیتور ویدئو مشاهده کند.

درمان

جای زخم ریه که در بیماری بینابینی ریه ایجاد می شود قابل برگشت نیست و درمان همیشه در جلوگیری از پیشرفت نهایی بیماری م effectiveثر نخواهد بود. برخی از درمان ها ممکن است علائم را به طور موقت بهبود بخشند یا پیشرفت بیماری را کند کنند. برخی دیگر به بهبود کیفیت زندگی کمک می کنند.

از آنجا که بسیاری از انواع مختلف اختلالات اسکار هیچ روش درمانی تایید شده یا اثبات شده ای ندارند ، مطالعات بالینی ممکن است گزینه ای برای دریافت یک درمان تجربی باشد.

داروها

تحقیقات شدید برای شناسایی گزینه های درمان انواع خاصی از بیماری بینابینی ریه ادامه دارد. با این حال ، بر اساس شواهد علمی موجود ، پزشک ممکن است شما را توصیه کند:

• داروهای کورتون. بسیاری از افراد مبتلا به بیماری های بینابینی ریه در ابتدا با کورتیکواستروئید (پردنیزون) درمان می شوند ، گاهی اوقات در ترکیب با داروهای دیگر که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند. بسته به علت بیماری بینابینی ریه ، این ترکیب ممکن است پیشرفت بیماری را کند یا حتی تثبیت کند.
• داروهایی که پیشرفت فیبروز ریوی ایدیوپاتیک را کند می کنند. داروهای پیرفنیدون (Esbriet) و نینتندیب (Ofev) ممکن است سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهند. عوارض جانبی مربوط به درمان ممکن است قابل توجه باشد. نکات مثبت و منفی این داروها را با پزشک خود در میان بگذارید.
• داروهایی که اسید معده را کاهش می دهند. ریفلاکس معده (GERD) اکثر افراد مبتلا به فیبروز ریوی ایدیوپاتیک را تحت تأثیر قرار می دهد و با بدتر شدن آسیب ریه همراه است. اگر علائم ریفلاکس اسید دارید ، پزشک ممکن است روش های درمانی GERD را برای کاهش اسید معده تجویز کند ، از جمله آنتاگونیست های گیرنده H-2 یا مهار کننده های پمپ پروتون مانند لانزوپرازول (Prevacid 24HR) ، امپرازول (Prilosec OTC) و پنتوپرازول (پروتونکس).

اکسیژن درمانی

استفاده از اکسیژن نمی تواند آسیب ریه را متوقف کند ، اما می تواند:

• تنفس و ورزش را راحت تر کند
• از کمبود سطح اکسیژن خون جلوگیری کرده یا آن را کاهش دهید
• فشار خون را در سمت راست قلب کاهش دهید
• خواب و احساس خوب بودن را بهبود ببخشید

به احتمال زیاد هنگام خواب یا ورزش اکسیژن دریافت می کنید ، اگرچه برخی از افراد ممکن است به طور شبانه روزی از آن استفاده کنند.

توانبخشی ریوی

هدف از توانبخشی ریوی نه تنها بهبود عملکرد روزانه بلکه کمک به افراد مبتلا به بیماری ریه بینابینی نیز زندگی کامل و راضی کننده است. برای این منظور ، برنامه های توانبخشی ریوی بر روی موارد زیر تمرکز دارند:

• برای بهبود استقامت ، ورزش بدنی
• تکنیک های تنفس که باعث بهبود کارایی ریه می شوند
• حمایت عاطفی
• مشاوره تغذیه ای

جراحی

پیوند ریه برای برخی از افراد مبتلا به بیماری بینابینی ریه شدید که از هیچ مزایایی بهره مند نشده اند ، می تواند گزینه آخرین راه حل باشد. سایر گزینه های درمانی.

آزمایشات بالینی

شیوه زندگی و درمان های خانگی

حضور فعال در درمان خود و سالم ماندن تا حد ممکن برای زندگی با بینابینی ضروری است. بیماری ریه به همین دلیل ، مهم است:

• سیگار را ترک کنید. اگر به بیماری ریوی مبتلا هستید ، بهترین کاری که می توانید برای خود انجام دهید ترک سیگار است. با پزشک خود در مورد گزینه های ترک ، از جمله برنامه های ترک سیگار ، که از انواع روش های اثبات شده برای کمک به ترک افراد استفاده می کنند ، با پزشک خود صحبت کنید. و از آنجا که دود سیگار نیز می تواند برای ریه های شما مضر باشد ، اجازه ندهید افراد در اطراف شما سیگار بکشند.
• خوب بخورید. افراد مبتلا به بیماری ریوی ممکن است هم به دلیل اینکه از خوردن غذا ناراحت کننده است و هم به دلیل انرژی اضافی که برای تنفس لازم است ، وزن کم کنند. این افراد به رژیم غذایی غنی از مواد مغذی نیاز دارند که حاوی کالری کافی باشد. یک متخصص تغذیه می تواند دستورالعمل های بیشتری برای تغذیه سالم به شما ارائه دهد.
• واکسن بزنید. عفونت های تنفسی می توانند علائم بیماری بینابینی ریه را بدتر کنند. حتماً واکسن ذات الریه و تزریق سالیانه آنفولانزا دریافت کرده اید.

مقابله و حمایت

زندگی با بیماری مزمن ریه از نظر عاطفی و جسمی مشکل دارد. ممکن است لازم باشد برنامه های روزمره و فعالیت های روزمره شما گاهی اوقات به طور اساسی تنظیم شود ، زیرا مشکلات تنفسی بدتر می شوند یا نیازهای بهداشتی در زندگی شما اولویت است. هنگامی که برای از دست دادن زندگی قدیمی خود غمگین می شوید و از آنچه در آینده برای شما و خانواده شما نگران می شود احساس ترس ، خشم و غم طبیعی است.

احساسات خود را با عزیزان و پزشک خود در میان بگذارید. صحبت آزاد ممکن است به شما و عزیزانتان کمک کند تا از پس چالشهای عاطفی بیماری برآیند. علاوه بر این ، در صورت پیشرفت بیماری ، ارتباط روشن به شما و خانواده کمک می کند تا به طور م needsثر برای نیازهای خود برنامه ریزی کنید.

همچنین ممکن است بخواهید به یک گروه پشتیبانی بپیوندید ، جایی که می توانید با افرادی که چالشهای مشابه شما روبرو هستند صحبت کنید. اعضای گروه ممکن است استراتژی های مقابله را به اشتراک بگذارند ، در مورد روش های درمانی جدید اطلاعات را رد و بدل کنند یا هنگام بیان احساسات خود ، به سادگی گوش دهند. اگر گروهی برای شما مناسب نیست ، ممکن است بخواهید با یک مشاور در یک محیط یک به یک صحبت کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما احتمالاً ابتدا می آورید علائم خود را به توجه پزشک خانواده خود نشان دهید. او ممکن است شما را به یک متخصص ریه ارجاع دهد - پزشکی که متخصص اختلالات ریه است. آزمایش به طور کلی شامل انواع آزمایشات خون ، سی تی اسکن از قفسه سینه و آزمایش عملکرد ریوی است.

کاری که می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات ، ممکن است بخواهید لیستی بنویسید که به س questionsالات زیر پاسخ می دهد:

• علائم شما چیست و از چه زمانی شروع شده است؟
• آیا شما برای سایر شرایط پزشکی تحت درمان هستید؟
• چه چیزی در پنج سال گذشته داروها و مکمل هایی مصرف کرده اید ، از جمله داروهای بدون نسخه یا داروهای غیرقانونی؟
• تمام مشاغلی که تاکنون داشته اید ، حتی اگر فقط چند ماه باشد چیست؟
• آیا هیچ یک از اعضای خانواده شما از هر نوع بیماری مزمن ریوی رنج می برند؟
• آیا تاکنون شیمی درمانی یا پرتودرمانی برای سرطان انجام داده اید؟
• آیا موردی دارید؟ سایر موارد پزشکی ، به ویژه آرتروز؟

اگر به عنوان بخشی از ارزیابی اولیه شما ، پزشک پرستاری اشعه ایکس قفسه سینه را انجام داده است ، هنگام مراجعه به متخصص ریه ، آن را با خود همراه کنید. . اگر بتواند یک رادیوگرافی قدیمی قفسه سینه را با نتایج یک رادیوگرافی فعلی مقایسه کند ، به متخصص ریه کمک می کند تا تشخیص دهد.

عکس واقعی اشعه ایکس برای دکتر شما از اهمیت بیشتری برخوردار است گزارش به تنهایی است سی تی اسکن از قفسه سینه شما نیز ممکن است انجام شده باشد و همچنین باید از آنها درخواست شود.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک ممکن است برخی از س followingالات زیر را بپرسد:

• آیا علائم شما مداوم است یا به نظر می رسد از بین رفته و دوباره ظاهر می شوند؟
• آیا اخیراً با موارد زیر تماس جدیدی داشته اید: تهویه هوا ، مرطوب کننده های هوا ، استخرها ، وان های آبگرم ، یا دیوارها یا فرش آسیب دیده از آب؟
• آیا در خانه یا سایر خانه هایی که وقت زیادی را در آنجا می گذرانید در معرض کپک یا گرد و غبار هستید؟
• آیا نزدیکان یا دوستان نزدیک شما بوده اند؟ با بیماری مرتبط تشخیص داده شده اید؟
• آیا از طریق کار یا سرگرمی با پرندگان تماس می گیرید؟ آیا همسایه کبوتر پرورش می دهد؟
• آیا سابقه کار شما قرار گرفتن در معرض سموم و آلاینده هایی مانند آزبست ، غبار سیلیس یا گرد و غبار دانه است؟
• آیا شما سابقه خانوادگی ریه دارید؟ بیماری؟
• شما سیگار می کشید یا سیگار می کشید؟ اگر چنین است ، چقدر؟ در غیر اینصورت ، آیا زمان زیادی را در کنار دیگران که سیگار می کشند گذرانده اید؟
• آیا بیماری پزشکی دیگری برای شما تشخیص داده شده یا تحت درمان قرار گرفته است؟
• آیا علائمی از بیماری ریفلاکس معده و مری دارید ( GERD) ، مانند سوزش سر دل؟