آرتریت روماتویید جوانان

بررسی اجمالی

آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان ، که در گذشته به عنوان آرتریت روماتوئید جوانی شناخته می شد ، رایج ترین نوع آرتروز در کودکان زیر 16 سال است.

آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان می تواند باعث پایداری شود درد ، تورم و سفتی مفصل. برخی از کودکان ممکن است فقط برای چند ماه علائم را تجربه کنند ، در حالی که برخی دیگر برای چندین سال علائم را دارند.

برخی از انواع آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان می توانند عوارض جدی مانند مشکلات رشد ، آسیب مفصل و التهاب چشم ایجاد کنند. درمان بر کنترل درد و التهاب ، بهبود عملکرد و جلوگیری از آسیب متمرکز است.

علائم

شایع ترین علائم و نشانه های آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان عبارتند از:

• درد اگرچه ممکن است کودک شما از درد مفصل شکایت نکند ، اما ممکن است متوجه لنگیدن او شوید - به خصوص اولین کار صبح یا بعد از چرت.
• تورم. تورم مفصل شایع است اما اغلب در مفاصل بزرگتر مانند زانو مشاهده می شود.
• سفتی. ممکن است متوجه شوید که کودک شما بیش از حد معمول ، خصوصاً صبح یا بعد از خواب چرت ، ظاهر می شود.
• تب ، تورم غدد لنفاوی و بثورات راش. در بعضی موارد ، تب شدید ، تورم غدد لنفاوی یا بثورات روی تنه ممکن است رخ دهد - که معمولاً عصرها بدتر است.

آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان می تواند یک مفصل یا تعداد زیادی از آن را تحت تأثیر قرار دهد. چندین زیرگروه مختلف آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان وجود دارد ، اما اصلی ترین آنها سیستمیک ، الیگوآرتیکولار و چند آرایشی است. نوع کودک شما به علائم ، تعداد مفاصل آسیب دیده و تب و بثورات از ویژگیهای برجسته آن است.

مانند سایر اشکال آرتروز ، آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان با زمان تشدید علائم و علائم آن مشخص می شود. زمان هایی که علائم ممکن است کم باشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید

اگر کودک شما بیش از یک هفته دچار درد ، تورم یا سفتی مفصل است - به ویژه اگر او نیز تب دارد.

علل

آرتروز ایدیوپاتیک نوجوانان هنگامی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به سلولها و بافتهای خود حمله کند. مشخص نیست که چرا این اتفاق می افتد ، اما به نظر می رسد هر دو وراثت و محیط در این امر نقش دارند.

عوامل خطر

برخی از اشکال آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان در دختران بیشتر دیده می شود.

عوارض

چندین عارضه جدی می تواند ناشی از آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان باشد. اما مراقبت از وضعیت کودک و مراقبت های پزشکی مناسب می تواند خطر ابتلا به این عوارض را تا حد زیادی کاهش دهد:

• مشکلات چشمی. برخی از اشکال می توانند باعث التهاب چشم شوند. اگر این شرایط درمان نشود ، ممکن است منجر به آب مروارید ، گلوکوم و حتی کوری شود.

  التهاب چشم به طور مکرر و بدون علائم ایجاد می شود ، بنابراین بررسی این مورد برای کودکان مبتلا به این بیماری از طرف چشم پزشک بسیار مهم است.

• مشکلات رشد. آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان می تواند در رشد و رشد استخوان کودک شما اختلال ایجاد کند. برخی از داروهایی که برای درمان استفاده می شوند ، به طور عمده کورتیکواستروئیدها ، همچنین می توانند رشد را مهار کنند.

محتوای:

تشخیص

تشخیص آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان ممکن است دشوار باشد زیرا درد مفصل می تواند ناشی از انواع مختلفی از مشکلات باشد. هیچ آزمایش واحدی نمی تواند تشخیص را تأیید کند ، اما آزمایشات می تواند برخی موارد دیگر را که باعث ایجاد علائم و نشانه های مشابه می شوند ، رد کند.

آزمایش خون

برخی از رایج ترین آزمایش های خون برای موارد مشکوک شامل:

• میزان رسوب گلبول قرمز (ESR). میزان رسوب گذاری سرعت نشستن گلبول های قرمز خون شما در پایین یک لوله خون است. افزایش نرخ می تواند التهاب را نشان دهد. اندازه گیری ESR در درجه اول برای تعیین درجه التهاب استفاده می شود.
• پروتئین واکنش پذیر C. این آزمایش خون همچنین میزان التهاب عمومی در بدن را اندازه گیری می کند اما در مقیاس متفاوت از ESR.
• آنتی بادی ضد هسته ای. آنتی بادی های ضد هسته ای پروتئین هایی هستند که معمولاً توسط سیستم ایمنی بدن افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی خاص از جمله آرتروز تولید می شوند. آنها نشانگر افزایش احتمال التهاب چشم هستند.
• فاکتور روماتوئید. این آنتی بادی گاهاً در خون کودکانی که آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان دارند یافت می شود و ممکن است به این معنی باشد که خطر آسیب بیشتری از آرتروز وجود دارد.
• پپتید سیترولین شده حلقوی (CCP). مانند فاکتور روماتوئید ، CCP آنتی بادی دیگری است که ممکن است در خون کودکان مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان یافت شود و نشان دهنده خطر آسیب بیشتر است.

در بسیاری از کودکان مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان ، هیچ اختلالی قابل توجهی در این آزمایشات خون پیدا نمی شود.

اسکن تصویربرداری

ممکن است عکسبرداری از اشعه ایکس یا رزونانس مغناطیسی انجام شود تا سایر موارد مانند شکستگی ، تومور ، عفونت را از بین ببرد. یا نقص مادرزادی.

همچنین ممکن است از زمان تصویربرداری گاه به گاه برای کنترل رشد استخوان و تشخیص آسیب مفصلی استفاده شود.

درمان

درمان آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان در کمک به کودک شما است. سطح طبیعی فعالیت بدنی و اجتماعی را حفظ کنید. برای رسیدن به این هدف ، پزشکان ممکن است از ترکیبی از استراتژی ها برای تسکین درد و تورم ، حفظ حرکت و قدرت کامل و جلوگیری از عوارض استفاده کنند.

داروها

داروهایی که برای کمک به کودکان نوجوان استفاده می شود آرتریت ایدیوپاتیک برای کاهش درد ، بهبود عملکرد و به حداقل رساندن آسیب احتمالی مفصل انتخاب می شود.

داروهای معمولی عبارتند از:

• داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID). این داروها مانند ایبوپروفن (Advil ، Motrin ، دیگران) و ناپروکسن سدیم (Aleve) درد و تورم را کاهش می دهند. عوارض جانبی شامل ناراحتی معده و اغلب کمتر ، مشکلات کلیوی و کبدی است.

داروهای ضد روماتیس اصلاح کننده بیماری (DMARDs). پزشکان از این داروها در مواردی استفاده می کنند که NSAID ها به تنهایی قادر به تسکین علائم درد و تورم مفصل نباشند و یا اگر خطر زیادی برای آسیب دیدن در آینده وجود داشته باشد.

DMARD ها ممکن است همراه با NSAID مصرف شوند و برای کاهش سرعت استفاده می شوند. پیشرفت آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان - سایپرز ، باشگاه دانش متداول ترین داروی DMARD برای کودکان متوترکسات است (Trexall ، Xatmep ، دیگران). عوارض جانبی متوترکسات ممکن است شامل حالت تهوع ، شمارش خون کم ، مشکلات کبدی و افزایش خفیف خطر ابتلا به عفونت باشد.

عوامل بیولوژیک. این کلاس جدیدتر از داروها که به عنوان اصلاح کننده های پاسخ بیولوژیک شناخته می شوند ، شامل مسدود کننده های فاکتور نکروز تومور (TNF) مانند اتانرسپت (Enbrel ، Erelzi ، Eticovo) ، آدالیومیماب (Humira) ، گلیمیماب (Simponi) و اینفلیکسیماب (Remicade ، Inflectra ، دیگران) . این داروها می توانند به کاهش التهاب سیستمیک و جلوگیری از آسیب مفصل کمک کنند. این داروها ممکن است با DMARD ها و سایر داروها مورد استفاده قرار گیرند.

سایر عوامل بیولوژیکی برای سرکوب سیستم ایمنی بدن به روش های کمی متفاوت کار می کنند ، از جمله abatacept (اورنسیا) ، rituximab (Rituxan ، Truxima ، Ruxience) ، anakinra (Kineret) و توسیلیزوماب (Actemra). تمام داروهای بیولوژیکی می توانند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهند.

کورتیکواستروئیدها. داروها مانند پردنیزون ممکن است برای کنترل علائم تا زمان تأثیر داروی دیگری استفاده شود. این داروها همچنین برای درمان التهاب در مفاصل نیستند ، مانند التهاب کیسه اطراف قلب.

این داروها می توانند در رشد طبیعی اختلال ایجاد کنند و حساسیت به عفونت را افزایش دهند ، بنابراین به طور کلی باید استفاده شود برای کمترین مدت ممکن استفاده می شود.

درمان ها

پزشک شما ممکن است کودک شما را برای کمک به انعطاف پذیری مفاصل و حفظ دامنه حرکات و عضلات به شما توصیه کند با یک متخصص فیزیوتراپی کار کند. لحن.

ممکن است یک متخصص طب فیزیکی یا یک کاردرمانگر توصیه های دیگری در مورد بهترین تجهیزات ورزشی و محافظتی برای کودک شما ارائه دهد.

همچنین یک متخصص طب فیزیکی یا کاردرمانی ممکن است توصیه کند که کودک شما این کار را انجام دهد استفاده از تکیه گاه های مفصلی یا آتل برای کمک به محافظت از مفاصل و حفظ وضعیت عملکردی آنها.

جراحی

در موارد بسیار شدید ، ممکن است برای بهبود عملکرد مفصل نیاز به جراحی باشد.

آزمایشات بالینی

شیوه زندگی و درمان های خانگی

مراقبان می توانند به کودکان کمک کنند روشهای مراقبت از خود را بدست آورید که به کاهش اثرات آرتروز ایدیوپاتیک نوجوانان کمک می کند. تکنیک ها عبارتند از:

• ورزش منظم. ورزش مهم است زیرا هم باعث تقویت قدرت عضلات و هم برای انعطاف پذیری مفصل می شود. شنا یک انتخاب عالی است زیرا حداقل فشار را روی مفاصل وارد می کند.
• اعمال سرما یا گرما. سفتی بسیاری از کودکان مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان ، به خصوص در صبح را تحت تأثیر قرار می دهد. بعضی از کودکان به خصوص پس از فعالیت به بسته های سرد واکنش خوبی نشان می دهند. با این حال ، اکثر کودکان گرما را مانند یک بسته گرم یا حمام یا دوش آب گرم مخصوصاً صبح ترجیح می دهند.

خوب غذا خوردن. برخی از کودکان مبتلا به آرتروز اشتها کم دارند. دیگران ممکن است به دلیل داروها یا کم تحرکی ، اضافه وزن پیدا کنند. یک رژیم غذایی سالم می تواند به حفظ وزن مناسب بدن کمک کند.

کلسیم کافی در رژیم غذایی مهم است زیرا کودکان مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک نوجوان به دلیل بیماری ، استفاده از داروهای کورتیکواستروئید و کاهش در معرض خطر ضعف استخوان ها هستند. فعالیت بدنی و تحمل وزن.

کنار آمدن و پشتیبانی

اعضای خانواده می توانند نقش مهمی در کمک به کودکان برای کنار آمدن با شرایط خود داشته باشند. به عنوان والدین ، ​​ممکن است بخواهید موارد زیر را امتحان کنید:

• تا آنجا که ممکن است با کودک خود مانند سایر فرزندان خانواده رفتار کنید.
• به فرزندتان اجازه دهید خشم خود را ابراز کند مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان توضیح دهید که بیماری به دلیل کاری که وی انجام داده است ایجاد نمی شود.
• با در نظر گرفتن توصیه های پزشک و فیزیوتراپ کودک خود ، کودک خود را به شرکت در فعالیت های بدنی تشویق کنید.
• درباره وضعیت فرزندتان و مسائل پیرامون آن با معلمان و مدیران مدرسه وی بحث کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر پزشک اطفال یا پزشک خانواده به این موضوع مشکوک هستند کودک شما مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان است ، ممکن است شما را به پزشکی متخصص آرتروز (متخصص روماتولوژی) جهت تأیید تشخیص و کشف درمان ارجاع دهد.

کاری که می توانید انجام دهید

قبل قرار ملاقات ، ممکن است بخواهید لیستی بنویسید که شامل موارد زیر باشد:

• شرح مفصل علائم کودک شما
• اطلاعاتی درباره مشکلات پزشکی که فرزند شما در گذشته داشته است
• اطلاعات مربوط به مشکلات پزشکی که در خانواده شما ایجاد می شود
• همه داروها و رژیم های غذایی مکمل هایی که کودک شما مصرف می کند
• وضعیت واکسیناسیون کودک شما
• س Quesالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک ممکن است برخی از س questionsالات زیر را بپرسد:

• به نظر می رسد کدام مفصل تحت تأثیر قرار گرفته است؟
• چه زمانی علائم شروع شده است؟ آیا به نظر می رسد که می آیند و می روند؟
• آیا چیزی علائم را بهتر یا بدتر می کند؟
• آیا سفتی مفصل پس از یک دوره استراحت بدتر است؟