بیماری خرچنگ

بررسی اجمالی

بیماری Krabbe (KRAH-buh) نوعی اختلال ارثی است که پوشش محافظتی (میلین) سلولهای عصبی مغز و کل سیستم عصبی را از بین می برد.

در در بیشتر موارد ، علائم و نشانه های بیماری کراب در نوزادان قبل از 6 ماهگی ایجاد می شود و این بیماری معمولاً تا سن 2 سالگی منجر به مرگ می شود. هنگامی که در کودکان بزرگتر و بزرگسالان ایجاد می شود ، روند بیماری می تواند بسیار متفاوت باشد.

هیچ درمانی برای بیماری کراب وجود ندارد و درمان بر مراقبت های حمایتی متمرکز است. با این حال ، پیوند سلول های بنیادی موفقیت هایی را در نوزادانی نشان داده است که قبل از شروع علائم و در برخی از کودکان بزرگتر و بزرگسالان تحت درمان قرار می گیرند.

بیماری کراب در حدود 1 از 100000 نفر در ایالات متحده است. همچنین به عنوان لکودایستروفی سلول گلوبوئید شناخته می شود.

علائم

در بیشتر موارد ، علائم و نشانه های بیماری کراب در طی 2 تا 5 ماه اول زندگی ظاهر می شوند. آنها بتدریج شروع می شوند و به تدریج بدتر می شوند.

نوزادان

علائم و نشانه های شایع در ابتدای بیماری شامل موارد زیر است:

• مشکلات تغذیه
• گریه بدون دلیل
• تحریک پذیری شدید
• تب بدون نشانه ای از عفونت
• کاهش هوشیاری
• تاخیر در نمونه نقاط عطف رشد
• اسپاسم عضلات
• از دست دادن کنترل سر
• استفراغ مکرر

با پیشرفت بیماری ، علائم و نشانه ها شدیدتر می شوند اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تشنج
• از دست دادن توانایی رشد
• کاهش تدریجی شنوایی و بینایی
• عضلات سفت و سخت و منقبض
• حالت سفت و ثابت
• کاهش تدریجی توانایی بلع و نفس کشیدن

کودکان بزرگتر و بزرگترها

این بیماری بعداً در کودکی یا در بزرگسالی ایجاد می شود ، علائم و نشانه ها می توانند بسیار متفاوت باشند. ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• کاهش تدریجی بینایی
• مشکل راه رفتن (آتاکسی)
• کاهش مهارت های تفکر
• از دست دادن مهارت زناشویی
• ضعف عضلانی

به عنوان یک قاعده کلی ، هرچه سن بیماری کراببه کمتر باشد ، سریعتر پیشرفت می کند و احتمال بروز آن بیشتر است. مرگ.

برخی از افراد در دوران بلوغ یا بزرگسالی تشخیص داده می شوند ممکن است علائم کمتری داشته باشند ، ضعف عضلانی به عنوان یک بیماری اصلی. آنها ممکن است هیچ گونه اختلالی در مهارت تفکر خود نداشته باشند.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

علائم و نشانه های اولیه بیماری کراب در نوزادی می تواند نشانگر تعداد زیادی بیماری یا مشکلات رشد باشد. بنابراین ، در صورت داشتن علائم و نشانه های بیماری در کودک ، تشخیص سریع و دقیق از اهمیت برخوردار است.

علائم و نشانه هایی که اغلب با کودکان بزرگتر و بزرگسالان در ارتباط هستند نیز مختص بیماری Krabbe نیستند و نیاز به آن ندارند. یک تشخیص به موقع.

علل

بیماری کراببه هنگامی ایجاد می شود که فرد دو نسخه از یک ژن تغییر یافته (جهش یافته) را به ارث برساند - یک نسخه از هر یک از والدین.

یک ژن نوعی طرح کلی برای تولید پروتئین ها فراهم می کند. اگر خطایی در این طرح وجود داشته باشد ، ممکن است محصول پروتئینی به درستی کار نکند. در مورد بیماری Krabbe ، دو نسخه جهش یافته از یک ژن خاص منجر به تولید اندکی یا عدم تولید آنزیمی به نام galactocerebrosidase (GALC) می شود.

آنزیم هایی مانند GALC مسئول تجزیه برخی مواد در مرکز بازیافت سلول (لیزوزوم). در بیماری Krabbe ، کمبود آنزیم های GALC منجر به تجمع انواع خاصی از چربی ها به نام گالاکتولیپیدها می شود.

آسیب به سلول های عصبی

گالاکتولیپیدها به طور معمول در سلول هایی وجود دارند که تولید و نگهداری می کنند پوشش محافظ سلولهای عصبی (میلین). با این حال ، مقدار زیادی از گالاکتولیپیدها اثر سمی دارند. برخی از گالاکتولیپیدها سلولهای سازنده میلین را از بین می برند تا از بین بروند.

سایر گالاکتولیپیدها توسط سلولهای خورده باقی مانده در سیستم عصبی به نام میکروگلیا جذب می شوند. روند پاکسازی بیش از حد گالاکتولیپیدها این سلولهای معمولاً مفید را به سلولهای غیرطبیعی و سمی موسوم به سلولهای گلوبوئید تبدیل می کند که التهاب آسیب رسان به میلین را تقویت می کنند.

از بین رفتن بعدی میلین (از بین بردن میلین) از ارسال و دریافت سلولهای عصبی جلوگیری می کند پیام ها.

عوامل خطر

جهش ژنی مرتبط با بیماری کراببه تنها در صورت ارث بردن دو نسخه جهش یافته از ژن باعث بیماری می شود. بیماری ناشی از دو نسخه جهش یافته ، اختلال اتوزومال مغلوب نامیده می شود.

اگر هر والد دارای یک نسخه جهش یافته از ژن باشد ، خطر برای کودک به شرح زیر خواهد بود:

• 25 درصد احتمال وراثت دو نسخه جهش یافته ، که منجر به بیماری می شود.
• 50 درصد احتمال به ارث بردن فقط یک نسخه جهش یافته ، که در نتیجه کودک ناقل جهش است اما منجر به خود بیماری نمی شود
• 25 درصد احتمال به ارث بردن دو نسخه طبیعی از ژن

آزمایش ژنتیک

آزمایش ژنتیک برای درک خطر داشتن فرزند مبتلا به بیماری کراب در برخی شرایط ممکن است در نظر گرفته شود:

• اگر یکی از والدین یا هر دو احتمالاً ناقل جهش ژنی GALC هستند به دلیل سابقه خانوادگی شناخته شده بیماری کراب ، ممکن است یک زن و شوهر بخواهند آزمایشاتی برای درک خطرات خانواده خود انجام دهند.
• در صورت تشخیص یک کودک به بیماری کراب ، خانواده ای ممکن است آزمایش های ژنتیکی را برای شناسایی سایر کودکانی که ممکن است بعدا در زندگی به این بیماری مبتلا شوند ، در نظر بگیرد.
• اگر والدین ناقل شناخته شده باشند ، ممکن است درخواست آزمایش ژنتیک قبل از زایمان را برای تعیین احتمال ابتلای کودک به بیماری خود کنند.
• حامل های شناخته شده ، که از لقاح آزمایشگاهی استفاده می کنند ، ممکن است آزمایش ژنتیک با تخمک های لقاح یافته قبل از کاشت.

آزمایش ژنتیکی باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد. از پزشک خود در مورد خدمات مشاوره ژنتیکی که می تواند به شما در درک مزایا ، محدودیت ها و پیامدهای آزمایش ژنتیکی کمک کند ، س Askال کنید. در کودکان مبتلا به بیماری پیشرفته Krabbe. در مراحل بعدی بیماری ، کودکان ناتوان می شوند ، در رختخواب خود محبوس می شوند و در نهایت به حالت رویشی دچار می شوند.

اکثر کودکانی که در دوران نوزادی به بیماری کرابب مبتلا می شوند ، قبل از 2 سالگی می میرند ، بیشتر اوقات از نارسایی تنفسی یا عوارض بی حرکتی و به طور قابل توجهی تون عضلانی کاهش یافته است. کودکانی که بعداً در دوران کودکی به این بیماری مبتلا می شوند ، ممکن است امید به زندگی تا حدودی طولانی تر باشد ، معمولاً بین دو تا هفت سال پس از تشخیص.

تشخیص

پزشک شما یک معاینه عمومی بدنی انجام می دهد و علائم و نشانه هایی را که ممکن است نشان دهنده یک بیماری عصبی باشد ارزیابی می کند. تشخیص بیماری کراببه براساس یک سری آزمایشات انجام می شود که ممکن است شامل موارد زیر باشد.

آزمایشات آزمایشگاهی

یک نمونه خون برای ارزیابی سطح GALC به آزمایشگاه ارسال می شود فعالیت آنزیم. سطح فعالیت GALC بسیار کم یا بدون آن ممکن است نشان دهنده بیماری کراب باشد.

اگرچه نتایج به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهد ، اما آنها شواهدی از پیشرفت سریع بیماری ارائه نمی دهند. به عنوان مثال ، فعالیت بسیار کم GALC همیشه به معنای پیشرفت سریع بیماری نیست.

آزمایشات تصویربرداری

ممکن است پزشک شما یک یا چند آزمایش تصویربرداری را تجویز کند که می تواند از دست دادن آن را تشخیص دهد. میلین (میلین زدایی) در مناطق آسیب دیده مغز. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) ، فناوری استفاده شده از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی برای تولید تصاویر سه بعدی دقیق
• توموگرافی کامپیوتری (CT) ، یک فناوری اشعه ایکس ویژه که تصاویر دو بعدی تولید می کند

مطالعه هدایت عصب

یک مطالعه هدایت عصبی میزان هدایت سیگنال توسط اعصاب را ارزیابی می کند - اساساً نحوه به سرعت می توانند پیام ارسال کنند. یک وسیله خاص مدت زمانی را که یک حرکت الکتریکی برای طی کردن یک نقطه از بدن به نقطه دیگر لازم است ، اندازه گیری می کند. وقتی میلین دچار اختلال می شود ، هدایت عصبی کندتر می شود.

آزمایش ژنتیک

برای تأیید تشخیص ، ممکن است آزمایش ژنتیکی با نمونه خون انجام شود. انواع مختلفی از ژن جهش یافته وجود دارد که منجر به بیماری Krabbe می شود. نوع خاصی از جهش ممکن است برخی از سرنخ ها را در مورد روند پیش بینی شده بیماری فراهم کند.

غربالگری نوزادان

در برخی از ایالات ، آزمایش غربالگری بیماری کراب بخشی از یک مجموعه استاندارد است ارزیابی برای نوزادان. آزمایش غربالگری اولیه فعالیت آنزیم GALC را اندازه گیری می کند. در صورت کم بودن فعالیت آنزیم ، آزمایشهای پیگیری GALC و آزمایشهای ژنتیکی انجام می شود.

استفاده از آزمایشهای غربالگری نوزادان نسبتاً جدید است. محققان هنوز در تلاشند تا بفهمند که چگونه بهترین استفاده از این آزمایش ها ، چقدر آزمایش ها به تشخیص دقیق منجر می شود و میزان پیشرفت بیماری را نیز به خوبی پیش بینی می کنند. قبل از اینکه علائم ظاهر شوند ، یک پنجره درمانی منحصر به فرد ایجاد می کند. یک روش درمانی به نام پیوند سلول های بنیادی ممکن است روند بیماری Krabbe را در صورت انجام در هفته های اول زندگی بهبود بخشد.

درمان

برای نوزادانی که قبلاً علائم بیماری کراببه را داشته اند ، در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد که بتواند روند بیماری را تغییر دهد. بنابراین ، درمان بر مدیریت علائم و ارائه مراقبت های حمایتی متمرکز است. مداخلات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مداخلات برای کودکان بزرگتر یا بزرگسالان با شدت کمتر اشکال این بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• کاردرمانی برای دستیابی به استقلال هرچه بیشتر با فعالیتهای روزانه

پیوند سلول های بنیادی

سلول های بنیادی خونساز ، سلول های خاصی هستند که می توانند به انواع مختلف سلول های خونی در بدن تبدیل شوند. این سلولهای بنیادی همچنین منبع میکروگلیا ، سلولهای تخصصی آوارخوار هستند که در سیستم عصبی ساکن می شوند. در بیماری کراب ، میکروگلیاها به سلولهای سمی گلوبوئید تبدیل می شوند.

در پیوند سلولهای بنیادی ، سلولهای بنیادی اهدا کننده از طریق لوله ای به نام کاتتر ورید مرکزی به جریان خون گیرنده منتقل می شوند. سلول های بنیادی اهدا کننده به بدن کمک می کند تا میکروگلیاهای سالم تولید کند که می تواند سیستم عصبی را پر کند و آنزیم های GALC عملکرد را تحویل دهد. این روش درمانی ممکن است به بازگرداندن درجاتی از تولید و نگهداری میلین طبیعی کمک کند.

این روش درمانی ممکن است نتایج را در نوزادان بهبود بخشد در صورتی که درمان قبل از شروع علائم آغاز شود - یعنی زمانی که تشخیص از آزمایش غربالگری نوزادان حاصل می شود. شواهد فعلی حاکی از آن است که پیوند سلول های بنیادی هنگامی که قبل از رسیدن نوزاد به سن 2 هفته شروع می شود ، بسیار مثر است.

مطالعات نشان داده است که کودکان پیش از علامت درمانی که تحت پیوند سلول های بنیادی قرار می گیرند ، ممکن است پیشرفت بیماری کندتر و کیفیت بهتر داشته باشند - و طول عمر - در مقایسه با کودکانی که پیوند سلول های بنیادی را قبل از بروز علائم دریافت نمی کنند. با این حال ، نوزادانی که پیوند سلول های بنیادی قبل از بروز علائم را انجام می دهند ، هنوز در دوران کودکی با مشکلات گفتاری ، راه رفتن و سایر مهارت های حرکتی دچار مشکلات قابل توجهی می شوند.

کودکان بزرگتر و بزرگسالان با علائم خفیف بیماری Krabbe نیز ممکن است از این روش درمانی بهره مند شوند. همانند نوزادان ، شدت علائم در زمان پیوند سلول های بنیادی بر نتایج درمان تأثیر می گذارد.

مقابله و پشتیبانی

سازمان هایی که پشتیبانی ، منابع آموزشی ، فرصت های شبکه و خدمات را به خانواده ها ارائه می دهند. مقابله با بیماری Krabbe شامل موارد زیر است:

بنیاد Leukodystrophy متحد

آماده شدن برای قرار ملاقات شما

در برخی موارد ، بیماری Krabbe در نوزادان با آزمایش غربالگری تشخیص داده می شود علائم ظاهر می شود گفتگوها با پزشک کودک و متخصص اختلالات سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) به محض تأیید تشخیص آغاز می شود. در اکثر موارد ، با شروع علائم ، جستجوی علل احتمالی را آغاز می کند.

ویزیت های خوب کودک

مهم است که کودک خود را به همه ویزیت های منظم و مناسب برای نوزادان برسانید. قرارهای سالانه در دوران کودکی. این ویزیت ها فرصتی است که پزشک کودک شما می تواند رشد کودک شما را در زمینه های اصلی کنترل کند ، از جمله:

• رشد
• تون عضلانی
• قدرت عضله
• هماهنگی
• وضعیت بدنی
• مهارتهای حرکتی متناسب با سن
• توانایی های حسی - بینایی ، شنوایی و لمس

س Quesالاتی که باید آماده باشید تا در معاینات منظم به آنها پاسخ دهید شامل موارد زیر است:

• چه نگرانی هایی درباره رشد یا رشد فرزند خود دارید؟
• چقدر خوب است آیا او غذا می خورد؟
• کودک شما چگونه در برابر لمس واکنش نشان می دهد؟
• آیا کودک شما به مراحل برجسته ای از قبیل غلت زدن ، فشار آوردن به بالا ، نشستن ، خزیدن ، راه رفتن رسیده است. یا صحبت می کنید؟

آماده شدن برای سایر ویزیت های پزشک

اگر به دلیل بروز اخیر علائم به پزشک مراجعه می کنید ، احتمالاً با مراجعه به پزشک عمومی خود شروع خواهید کرد پزشک یا متخصص اطفال کودک شما. پس از ارزیابی اولیه ، پزشک ممکن است شما را به متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد.

آماده پاسخگویی به س questionsالات زیر در مورد علائم یا از طرف کودک خود باشید:

• چه علائمی یا آیا علائم را مشاهده کرده اید؟ از چه زمانی شروع شده اند؟
• آیا این علائم یا نشانه ها با گذشت زمان تغییر کرده اند؟
• آیا در توجه کودک خود تغییراتی مشاهده می کنید؟
• آیا فرزند شما یک مورد داشته است؟ تب؟
• آیا تحریک پذیری غیرمعمول یا بیش از حد مشاهده کرده اید؟
• آیا تغییراتی در عادات غذایی مشاهده کرده اید؟

س especiallyالات مربوط به کودکان بزرگتر یا بزرگسالان ممکن است شامل موارد زیر باشد: