تعداد اسپرم کم است

بررسی اجمالی

کم بودن تعداد اسپرم به این معنی است که مایع (مایع منی) ای که در طی ارگاسم تخلیه می کنید ، دارای اسپرم کمتری از حد طبیعی است.

تعداد کم اسپرم ، اولیگوسپرمیا نیز نامیده می شود ih-go-SPUR-me-uh). عدم وجود کامل اسپرم ، آزواسپرمی نامیده می شود. اگر کمتر از 15 میلیون اسپرم در هر میلی لیتر مایع منی داشته باشید ، تعداد اسپرم شما کمتر از حد نرمال در نظر گرفته می شود.

داشتن تعداد کم اسپرم ، احتمال باروری تخمک همسرتان در یکی از اسپرم ها را کاهش می دهد و در نتیجه باعث بارداری می شود. . با این وجود ، بسیاری از مردانی که تعداد اسپرم کم دارند ، هنوز هم می توانند صاحب فرزند شوند.

علائم

علامت اصلی کم بودن تعداد اسپرم ، عدم توانایی در بارداری کودک است. هیچ علامت و نشانه دیگری وجود ندارد. در بعضی از مردان ، یک مشکل اساسی مانند ناهنجاری کروموزومی ارثی ، عدم تعادل هورمونی ، رگهای بیضه گشاد یا بیماری که مانع عبور اسپرم می شود ممکن است علائم و نشانه هایی ایجاد کند.

علائم کم تعداد اسپرم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات عملکرد جنسی - به عنوان مثال ، میل جنسی کم یا مشکل در حفظ نعوظ (اختلال نعوظ)
• درد ، تورم یا توده ای در ناحیه بیضه
• کاهش موی صورت یا بدن یا سایر علائم کروموزوم یا ناهنجاری هورمونی

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید

در صورت عدم توانایی به پزشک مراجعه کنید بعد از یک سال رابطه منظم و بدون محافظت و یا داشتن هر یک از موارد زیر زودتر کودک را باردار شوید:

• مشکلات نعوظ یا انزال ، کم جنسی یا سایر مشکلات عملکرد جنسی
• درد ، ناراحتی ، توده یا تورم در ناحیه بیضه
• سابقه بیضه ، پروستات یا مشکلات جنسی
• کشاله ران ، جراحی لکه ، آلت تناسلی یا کیسه بیضه

علل

تولید اسپرم یک فرآیند پیچیده است و به عملکرد طبیعی بیضه ها (بیضه ها) و همچنین هیپوتالاموس و هیپوفیز نیاز دارد. غدد - اندامهایی در مغز شما که هورمونهایی تولید می کنند که باعث تولید اسپرم می شوند. هنگامی که اسپرم در بیضه تولید شد ، لوله های ظریف آنها را حمل می کنند تا زمانی که با مایع منی مخلوط شوند و از آلت تناسلی خارج شوند. مشکلات هر یک از این سیستم ها می تواند بر تولید اسپرم تأثیر بگذارد.

همچنین ، می تواند اشکال در شکل غیر طبیعی اسپرم (مورفولوژی) ، حرکت (تحرک) یا عملکرد وجود داشته باشد.

با این حال ، اغلب علت کم بودن تعداد اسپرم مشخص نشده است.

دلایل پزشکی

تعداد کم اسپرم می تواند ناشی از تعدادی از مسائل بهداشتی و درمان های پزشکی باشد. برخی از این موارد عبارتند از:

• واریکوسل. واریکوسل (VAR-ih-koe-seel) تورم رگهایی است که بیضه را تخلیه می کند. این شایعترین علت برگشت پذیر ناباروری مردان است. اگرچه دلیل دقیق واریکوسل برای ناباروری ناشناخته است ، اما ممکن است مربوط به تنظیم درجه حرارت غیر طبیعی بیضه باشد. واریکوسل منجر به کاهش کیفیت اسپرم می شود.
• عفونت. برخی از عفونت ها می توانند در تولید اسپرم یا سلامت اسپرم اختلال ایجاد کنند یا باعث ایجاد زخم هایی می شوند که مانع عبور اسپرم می شوند. این موارد شامل التهاب اپیدیدیم (اپیدیدیمیت) یا بیضه ها (ارکیت) و برخی از عفونت های منتقله از راه جنسی ، از جمله سوزاک یا اچ آی وی است. اگرچه برخی از عفونت ها می توانند باعث آسیب دائمی بیضه شوند ، اما اغلب اوقات هنوز می توان اسپرم را بازیابی کرد.

• مشکلات انزال. انزال رتروگراد زمانی اتفاق می افتد که مایع منی در طی ارگاسم به جای خارج شدن از نوک آلت تناسلی به مثانه وارد شود. شرایط مختلف سلامتی می تواند باعث انزال رتروگراد یا عدم انزال ، از جمله دیابت ، آسیب های ستون فقرات ، و جراحی مثانه ، پروستات یا مجرای ادرار شود.

  برخی از داروها همچنین ممکن است منجر به مشکلات انزال شوند ، مانند داروهای فشار خون شناخته شده به عنوان مسدود کننده های آلفا برخی از مشکلات انزال قابل برگشت هستند ، در حالی که برخی دیگر دائمی هستند. در بیشتر موارد مشکلات انزال دائمی ، هنوز می توان اسپرم را مستقیماً از بیضه ها بازیابی کرد.

• آنتی بادی هایی که به اسپرم حمله می کنند. آنتی بادی های ضد اسپرم سلول های سیستم ایمنی بدن هستند که به اشتباه اسپرم ها را به عنوان مهاجمین مضر شناسایی کرده و سعی در از بین بردن آنها می کنند.
• تومورها. سرطان ها و تومورهای غیر بدخیم می توانند به طور مستقیم ، از طریق غدد آزاد کننده هورمون های مربوط به تولید مثل ، مانند غده هیپوفیز ، و یا به دلایل نامشخص ، اندام های تولید مثل مردان را تحت تأثیر قرار دهند. جراحی ، پرتودرمانی یا شیمی درمانی برای درمان تومورها نیز می تواند بر قدرت باروری مردان تأثیر بگذارد.
• بیضه های نزول نکرده. در طی رشد جنین ، یک یا هر دو بیضه گاهی اوقات از شکم به داخل کیسه ای که به طور معمول حاوی بیضه ها (بیضه) است ، پایین می آیند. کاهش قدرت باروری در مردان مبتلا به این بیماری بیشتر است.
• عدم تعادل هورمون ها. هیپوتالاموس ، هیپوفیز و بیضه ها هورمون هایی تولید می کنند که برای ایجاد اسپرم لازم هستند. تغییرات در این هورمون ها و همچنین سیستم های دیگر مانند تیروئید و غده فوق کلیه می تواند تولید اسپرم را مختل کند.

نقص توبول هایی که اسپرم را حمل می کنند. بسیاری از لوله های مختلف اسپرم را حمل می کنند. آنها می توانند به دلایل مختلف مسدود شوند ، از جمله آسیب ناخواسته ناشی از جراحی ، عفونت های قبلی ، ضربه یا رشد غیر طبیعی ، مانند فیبروز کیستیک یا شرایط ارثی مشابه.

انسداد می تواند در هر سطح ، از جمله در بیضه ، در لوله هایی که بیضه را تخلیه می کنند ، در اپیدیدیم ، در مجاری دفع ، نزدیک مجاری انزال یا مجرای ادرار قرار دارند.

• نقص کروموزوم. اختلالات ارثی مانند سندرم کلاینفلتر - که در آن یک مرد به جای یک X و یک Y با دو کروموزوم X و یک کروموزوم Y متولد می شود - باعث رشد غیرطبیعی اندام های تولید مثلی مرد می شود. سایر سندرم های ژنتیکی مرتبط با ناباروری شامل فیبروز کیستیک ، سندرم کالمن و سندرم کارتاژنر است.
• بیماری سلیاک. یک اختلال گوارشی ناشی از حساسیت به گلوتن ، بیماری سلیاک می تواند باعث ناباروری مردان شود. باروری ممکن است پس از اتخاذ رژیم بدون گلوتن بهبود یابد.
• برخی از داروها. درمان جایگزینی تستوسترون ، استفاده طولانی مدت از استروئیدهای آنابولیک ، داروهای سرطانی (شیمی درمانی) ، برخی داروهای ضد قارچ و آنتی بیوتیک ، برخی داروهای زخم و سایر داروها می توانند تولید اسپرم را مختل کرده و قدرت باروری مردان را کاهش دهند.
• جراحی های قبلی. برخی از جراحی ها ممکن است از داشتن اسپرم در انزال جلوگیری کند ، از جمله وازکتومی ، ترمیم فتق مغبنی ، جراحی بیضه یا بیضه ، جراحی پروستات و جراحی های بزرگ شکم که برای سرطان های بیضه و رکتوم انجام می شود. در بیشتر موارد ، می توان برای جبران این انسدادها و یا بازیابی مستقیم اسپرم از اپیدیدیم و بیضه ، جراحی انجام داد.

دلایل محیطی

تولید یا عملکرد اسپرم می تواند باشد تحت تأثیر قرار گرفتن بیش از حد در معرض برخی از عناصر محیطی ، از جمله:

• مواد شیمیایی صنعتی. قرار گرفتن در معرض طولانی مدت به بنزن ها ، تولوئن ، زایلن ، علف کش ها ، سموم دفع آفات ، حلال های آلی ، مواد نقاشی و سرب ممکن است به تعداد کم اسپرم کمک کند.
• قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین. قرار گرفتن در معرض سرب یا سایر فلزات سنگین نیز می تواند باعث ناباروری شود.
• تابش یا اشعه ایکس. قرار گرفتن در معرض اشعه می تواند تولید اسپرم را کاهش دهد. ممکن است چندین سال طول بکشد تا تولید اسپرم به حالت عادی برگردد. با دوزهای بالای اشعه ، تولید اسپرم می تواند به طور دائمی کاهش یابد.

گرم شدن بیش از حد بیضه ها. دمای بالا تولید و عملکرد اسپرم را مختل می کند. اگرچه مطالعات محدود هستند و نتیجه ای ندارند ، اما استفاده مکرر از سونا یا وان آب گرم ممکن است به طور موقت باعث کاهش اسپرم شود.

نشستن به مدت طولانی ، پوشیدن لباس تنگ یا کار با رایانه لپ تاپ برای مدت طولانی نیز ممکن است افزایش یابد درجه حرارت در کیسه بیضه و تولید اسپرم را کمی کاهش دهید.

• مصرف مواد مخدر. استروئیدهای آنابولیک گرفته شده برای تحریک قدرت و رشد عضلات می توانند باعث کوچک شدن بیضه ها و کاهش تولید اسپرم شوند. استفاده از کوکائین یا ماری جوانا ممکن است تعداد و کیفیت اسپرم شما را نیز کاهش دهد.
• مصرف الکل. نوشیدن الکل می تواند سطح تستوسترون را کاهش دهد و باعث کاهش تولید اسپرم شود.
• شغل. مشاغل خاص ممکن است با خطر ناباروری مرتبط باشد ، از جمله جوشکاری یا مشاغل مرتبط با نشستن طولانی مدت ، مانند رانندگی کامیون. با این حال ، داده های پشتیبانی از این انجمن ها متناقض است.
• استعمال دخانیات. ممکن است تعداد اسپرم در مردان سیگاری کمتر از افراد سیگاری باشد.
• استرس عاطفی. استرس شدید یا طولانی مدت عاطفی ، از جمله استرس در مورد باروری ، ممکن است در هورمون های مورد نیاز برای تولید اسپرم تداخل ایجاد کند.
• افسردگی. افسردگی ممکن است بر غلظت اسپرم تأثیر منفی بگذارد.
• وزن. چاقی می تواند باروری را از چند طریق مختل کند ، از جمله تأثیر مستقیم بر اسپرم و ایجاد تغییرات هورمونی که باعث کاهش باروری مردان می شود.
• مسائل آزمایش اسپرم. تعداد اسپرم کمتر از حد نرمال می تواند ناشی از آزمایش نمونه اسپرم باشد که خیلی زود پس از آخرین انزال شما گرفته شده است. خیلی زود پس از یک بیماری یا یک رویداد استرس زا گرفته شد. یا شامل تمام مایع منی ای که شما انزال کرده اید نیست زیرا مقداری در حین جمع آوری ریخته شده است. به همین دلیل ، نتایج به طور کلی بر اساس چندین نمونه گرفته شده در یک دوره زمانی است.

عوامل خطر

تعدادی از عوامل خطر با کم بودن تعداد اسپرم و سایر مشکلات مرتبط با تعداد کم اسپرم مرتبط هستند. آنها عبارتند از:

• استعمال دخانیات
• نوشیدن الکل
• استفاده از داروهای غیرقانونی خاص
• اضافه وزن
• به شدت افسرده یا استرس داشته باشید
• داشتن برخی از عفونت های گذشته یا حال
• قرار گرفتن در معرض سموم
• گرم شدن بیش از حد بیضه ها
• تجربه تروما به بیضه ها
• متولد شدن با اختلال باروری یا داشتن خویشاوند خونی ، مانند برادر یا پدر خود ، با اختلال باروری
• داشتن برخی شرایط پزشکی ، از جمله تومورها و بیماری های مزمن
• تحت درمان های سرطانی ، مانند پرتودرمانی
• مصرف برخی داروها
• انجام وازکتومی قبلی یا جراحی بزرگ شکم یا لگن
• داشتن سابقه بیضه نزول نکردنی

عوارض

ناباروری ناشی از تعداد کم اسپرم می تواند برای شما و هم برای شریک زندگی تان استرس زا باشد. این عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد: li>

استرس مربوط به ناتوانی در داشتن فرزند

پیشگیری

برای محافظت از باروری ، از عوامل شناخته شده ای که می توانند بر تعداد و کیفیت اسپرم تأثیر بگذارند خودداری کنید. به عنوان مثال:

• سیگار نکشید.
• الکل را محدود یا خودداری کنید.
• از مصرف داروهای غیرقانونی جلوگیری کنید.
• با پزشک خود در مورد داروهایی که می توانند تعداد اسپرم را تحت تأثیر قرار دهند صحبت کنید.
• وزن خوبی داشته باشید.
• از گرما خودداری کنید.
• استرس را کنترل کنید.
• از قرار گرفتن در معرض آفت کش ها ، فلزات سنگین و سایر سموم خودداری کنید.

محتوای:

تشخیص

هنگامی که به دکتر مراجعه کنید زیرا در باردار شدن شریک زندگی خود مشکلی دارید ، او سعی می کند علت اصلی را تعیین کند. حتی اگر دکتر شما فکر می کند تعداد کم اسپرم مشکل است ، توصیه می شود همسرتان مورد ارزیابی قرار گیرد تا عوامل احتمالی موثر در آن رد شود و مشخص شود که آیا ممکن است به تکنیک های کمک باروری نیاز باشد.

معاینه عمومی و سابقه پزشکی

این شامل معاینه دستگاه تناسلی شما و پرسیدن س aboutال در مورد هرگونه بیماری ارثی ، مشکلات مزمن سلامتی ، بیماری ها ، جراحات یا جراحی هایی است که می تواند بر باروری تأثیر بگذارد. پزشک شما همچنین ممکن است در مورد عادات جنسی و رشد جنسی شما سال کند.

تجزیه و تحلیل مایع منی

تعداد اسپرم کم به عنوان بخشی از آزمایش آنالیز منی تشخیص داده می شود. تعداد اسپرم به طور کلی با بررسی اسپرم در زیر میکروسکوپ برای تعیین تعداد اسپرم در مربع ها بر روی الگوی شبکه تعیین می شود. در بعضی موارد ، ممکن است از رایانه برای اندازه گیری تعداد اسپرم استفاده شود.

نمونه های منی را می توان به روش های مختلفی بدست آورد. شما می توانید یک نمونه را با خودارضایی و انزال در یک ظرف مخصوص در مطب پزشک تهیه کنید. به دلیل اعتقادات مذهبی یا فرهنگی ، برخی از مردان روش دیگری برای جمع آوری مایع ترجیح می دهند. در چنین مواردی ، می توان با استفاده از کاندوم مخصوص در حین رابطه ، مایع منی را جمع آوری کرد.

اسپرم جدید به طور مداوم در بیضه تولید می شود و بلوغ آن حدود 42 تا 76 روز طول می کشد. بنابراین ، تجزیه و تحلیل مایع منی در سه ماه گذشته محیط شما را منعکس می کند. هرگونه تغییر مثبتی که انجام داده اید برای چندین ماه نشان داده نخواهد شد.

یکی از مهمترین دلایل کم بودن تعداد اسپرم جمع آوری ناقص یا نامناسب نمونه اسپرم است. تعداد اسپرم نیز اغلب نوسان دارد. به دلیل این عوامل ، بیشتر پزشکان برای اطمینان از سازگاری بین نمونه ها ، به مرور زمان دو یا چند نمونه منی را بررسی می کنند.

برای اطمینان از صحت در یک مجموعه ، پزشک شما:

• از شما بخواهید هنگام انزال مطمئن شوید که تمام مایع منی شما در جام جمع آوری یا کاندوم جمع آوری شده باشد
• آیا قبل از جمع آوری نمونه ، دو تا هفت روز از انزال خودداری می کنید
• جمع آوری نمونه دوم حداقل دو هفته بعد از اولین نمونه
• آیا از استفاده از مواد روان کننده خودداری کرده اید زیرا این محصولات می توانند بر تحرک اسپرم تأثیر بگذارند

نتایج تجزیه و تحلیل اسپرم

تراکم اسپرم طبیعی از 15 میلیون تا بیشتر از 200 میلیون اسپرم در هر میلی لیتر منی است. اگر کمتر از 15 میلیون اسپرم در هر میلی لیتر یا کمتر از 39 میلیون اسپرم در هر انزال داشته باشید ، تعداد اسپرم شما کم است.

با کاهش تعداد اسپرم ، احتمال بارداری همسرتان کاهش می یابد. بعضی از مردان به هیچ وجه اسپرم ندارند. این به آزواسپرمی (ay-zoh-uh-SPUR-me-uh) معروف است.

عوامل زیادی در تولید مثل دخیل هستند و تعداد اسپرم در منی شما فقط یک است. تعدادی از مردان با اسپرم کم با موفقیت پدر و مادر هستند. به همین ترتیب ، برخی از مردان با تعداد نرمال اسپرم قادر به داشتن فرزند نیستند. حتی اگر اسپرم کافی داشته باشید ، سایر فاکتورها برای دستیابی به بارداری مهم هستند ، از جمله حرکت طبیعی اسپرم (تحرک).

آزمایشات دیگر

بسته به یافته های اولیه ، پزشک ممکن است موارد اضافی را توصیه کند. آزمایشاتی برای جستجوی علت کم بودن تعداد اسپرم و سایر علل احتمالی ناباروری مردان. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• سونوگرافی اسکروتال. این آزمایش از امواج صوتی با فرکانس بالا برای بررسی بیضه ها و ساختارهای پشتیبانی کننده استفاده می کند.
• آزمایش هورمون. پزشک شما ممکن است آزمایش خون برای تعیین سطح هورمون های تولید شده توسط غده هیپوفیز و بیضه ها را که نقش اساسی در رشد جنسی و تولید اسپرم دارند ، توصیه کند.
• تجزیه و تحلیل ادرار پس از انزال. اسپرم موجود در ادرار می تواند نشان دهد که اسپرم شما در حال انزال به جای خارج شدن آلت تناسلی شما به سمت مثانه حرکت می کند (انزال عقب مانده).
• آزمایشات ژنتیکی. هنگامی که غلظت اسپرم بسیار کم باشد ، دلایل ژنتیکی می تواند دخیل باشد. با آزمایش خون می توان تغییرات ظریف در کروموزوم Y - علائم یک ناهنجاری ژنتیکی را نشان داد. همچنین ممکن است آزمایش ژنتیکی برای تشخیص سندرم های مادرزادی یا ارثی مختلف انجام شود.
• نمونه برداری از بیضه. این آزمایش شامل برداشتن نمونه ها از بیضه با سوزن است. نتایج بیوپسی بیضه می تواند تولید طبیعی اسپرم را تشخیص دهد. اگر چنین باشد ، مشکل شما به احتمال زیاد ناشی از انسداد یا مشکل دیگر در انتقال اسپرم است. با این حال ، این آزمایش معمولاً فقط در شرایط خاص استفاده می شود و معمولاً برای تشخیص علت ناباروری استفاده نمی شود.
• آزمایشات آنتی بادی ضد اسپرم. این آزمایشات که برای بررسی سلولهای ایمنی بدن (آنتی بادی ها) که به اسپرم حمله می کنند و توانایی آنها را تحت تأثیر قرار می دهند ، مورد استفاده قرار می گیرند ، معمول نیستند.
• آزمایش های تخصصی عملکرد اسپرم. از تعدادی آزمایش می توان برای بررسی میزان زنده ماندن اسپرم پس از انزال ، میزان نفوذ آنها به تخمک و اتصال به تخمک مشکلی استفاده کرد. این آزمایشات به ندرت انجام می شود و اغلب به طور قابل توجهی توصیه های درمانی را تغییر نمی دهد.
• سونوگرافی ترانس رکتال. یک چوب کوچک روغن کاری شده برای بررسی پروستات و بررسی انسداد لوله های حامل مایع منی (مجاری انزال و وزیکول های منی) به مقعد راست شما وارد می شود.

درمان

درمان های کم تعداد اسپرم شامل موارد زیر است:

• جراحی. به عنوان مثال ، یک واریکوسل اغلب می تواند با جراحی اصلاح شود و یا انسداد عروق انسداد شود. وازکتومی های قبلی قابل برگشت هستند. در مواردی که هیچ اسپرم در انزال وجود ندارد ، اغلب می توان اسپرم را مستقیماً از بیضه یا اپیدیدیم با استفاده از تکنیک های بازیابی اسپرم بازیابی کرد.
• درمان عفونت ها. آنتی بیوتیک ها می توانند عفونت دستگاه تولید مثل را درمان کنند ، اما این همیشه باروری را برطرف نمی کند.
• درمان مشکلات رابطه جنسی. دارو یا مشاوره می تواند به بهبود باروری در شرایطی مانند اختلال نعوظ یا انزال زودرس کمک کند.
• درمان های هورمونی و داروها. پزشک شما ممکن است در مواردی که ناباروری به دلیل مقادیر زیاد یا پایین برخی از هورمون ها یا مشکلاتی در نحوه استفاده از هورمون در بدن ایجاد می شود ، جایگزینی هورمون یا داروها را توصیه کند.
• فن آوری کمک باروری (ART). درمان های ART بسته به شرایط خاص و خواسته های شما شامل دریافت اسپرم از طریق انزال طبیعی ، استخراج جراحی یا از افراد اهدا کننده است. سپس اسپرم ها به دستگاه تناسلی زن وارد می شوند ، یا برای تزریق اسپرم داخل رحمی یا داخل سیتوپلاسمی مورد استفاده قرار می گیرند.

هنگامی که درمان موثر نیست

در موارد نادر ، باروری مردان مشکلات قابل درمان نیستند و این غیرممکن است که یک مرد پدر را به فرزند برساند. در این صورت ، شما و همسرتان می توانید از اسپرم اهدا کننده یا فرزندخواندگی فرزند استفاده کنید.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

مراحلی وجود دارد که می توانید در خانه انجام دهید شانس بارداری همسرتان را افزایش دهید ، از جمله:

• افزایش دفعات جنسیت. داشتن رابطه جنسی هر روز یا یک روز در میان حداقل چهار روز قبل از تخمک گذاری احتمال بارداری همسرتان را افزایش می دهد.
• در صورت امکان لقاح داشتن رابطه جنسی. یک زن احتمالاً در حین تخمک گذاری باردار می شود - که در اواسط چرخه قاعدگی ، بین پریود اتفاق می افتد. این اطمینان می دهد که اسپرم ، که می تواند چندین روز زنده بماند ، در زمان امکان بارداری وجود داشته باشد.
• اجتناب از روان کننده ها. برخی از محصولات مانند ژل Astroglide یا K-Y ، لوسیون ها و بزاق ممکن است حرکت و عملکرد اسپرم را مختل کند. در مورد روان کننده های بدون اسپرم از پزشک خود س Askال کنید.

داروی جایگزین

مکمل هایی که با مطالعاتی نشان داده اند که مزایای بالقوه ای در بهبود تعداد اسپرم یا کیفیت آن دارند:

• سیاه دانه (nigella sativa)
• کوآنزیم Q10
• فولیک اسید
• شاه بلوط اسب (aescin)
• ال کارنیتین
• Panax ginseng
• روی

قبل از مصرف مکمل های غذایی با پزشک خود صحبت کنید تا خطرات و مزایای این روش درمانی را بررسی کند ، زیرا برخی مکمل های مصرفی در دوزهای بالا (مگادوز) یا برای مدت زمان طولانی ممکن است مضر باشند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما باید این کار را با پزشک خانواده یا ارائه دهنده دیگری شروع کنید. با این حال ، او ممکن است شما را به یک متخصص ناباروری ارجاع دهد.

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آماده شدن برای قرار ملاقات و مواردی که می توانید از پزشک انتظار داشته باشید وجود دارد.

آنچه می توانید انجام

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت ، از او بپرسید که آیا باید کاری از قبل انجام دهید ، مانند خودداری از انزال برای مدت زمان مشخص یا قطع برخی از داروها.
• علائمی را که تجربه می کنید بنویسید ، از جمله مواردی که ممکن است به دلیلی که شما قرار ملاقات را تعیین کرده اید ارتباطی نداشته باشد.
• اطلاعات شخصی اصلی را بنویسید ، از جمله استرس های عمده یا تغییرات زندگی اخیر.
• بدانید که آیا شما سابقه خانوادگی در زمینه مشکلات باروری دارند. داشتن یک خویشاوند خون مرد ، مانند برادر یا پدرتان ، با مشکلات باروری یا سایر مشکلات تولید مثل ممکن است دلیل کم بودن تعداد اسپرم باشد.
• از والدین خود مطلع شوید که آیا بیضه نزول نکرده اید یا سایر مشکلات هنگام تولد یا در اوایل کودکی.
• لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• شریک زندگی خود را همراه داشته باشید. حتی اگر تعداد اسپرم کمتری داشته باشید ، ممکن است همسرتان به آزمایشاتی نیاز داشته باشد تا ببیند آیا مشکلی دارد که بتواند مانع بارداری شود. همچنین همراه داشتن شریک زندگی برای کمک به پیگیری دستوراتی که پزشک به شما می دهد یا پرسیدن سوالی که ممکن است فکرش را نکنید ، خوب است.
• سوالات خود را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

برخی از س basicالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• به نظر شما چه عاملی باعث کم شدن تعداد اسپرم من شده است؟
• غیر از محتمل ترین علت ، سایر دلایل احتمالی من و همسرم نتوانسته ایم بچه دار شویم؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• آیا شریک زندگی من نیز به آزمایش نیاز دارد؟
• چه روش هایی برای افزایش تعداد اسپرم در دسترس است؟ کدام را توصیه می کنید؟
• آیا محدودیت هایی وجود دارد که من باید از آنها پیروی کنم؟
• در چه مرحله ای باید گزینه های دیگر مانند اهدا کننده اسپرم یا فرزندخواندگی را در نظر بگیریم؟
• آیا بروشور یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ بازدید از چه وب سایت هایی را توصیه می کنید؟

در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن سوالات اضافی دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

برخی از س mayالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد عبارتند از:

• از چه سنی بلوغ را شروع کردید؟
• آیا شما وازکتومی یا وازکتومی انجام داده اید؟
• آیا از داروهای غیرقانونی مانند ماری جوانا ، کوکائین یا استروئیدهای آنابولیک استفاده می کنید؟
• آیا به خصوص به طور منظم در معرض سمومی مانند مواد شیمیایی ، سموم دفع آفات ، اشعه یا سرب قرار گرفته اید؟
• آیا در حال حاضر از داروهایی از جمله مکمل های غذایی استفاده می کنید؟
• آیا سابقه بیضه نزول نکرده اید؟