بیماری لایم

بررسی اجمالی

بیماری لایم توسط چهار گونه اصلی باکتری ایجاد می شود. Borrelia burgdorferi و Borrelia mayonii باعث بیماری لایم در ایالات متحده می شوند ، در حالی که Borrelia afzelii و Borrelia garinii مهمترین علل در اروپا و آسیا هستند. بیماری لایم شایع ترین بیماری منتقله از طریق کنه در این مناطق با گزش یک کنه پا سیاه آلوده منتقل می شود ، که معمولاً به عنوان گز گوزن شناخته می شود.

در صورت ابتلا به بیماری لایم به احتمال زیاد شما در مناطق علفی و پر جنگل زندگی می کنید و یا زمانی را سپری می کنید که کنه های حامل بیماری لایم رشد می کنند. انجام اقدامات احتیاطی عقل سلیم در مناطق آلوده به کنه بسیار مهم است.

علائم

علائم و نشانه های بیماری لایم متفاوت است. آنها معمولاً به صورت مرحله ای ظاهر می شوند ، اما مراحل می توانند با هم همپوشانی داشته باشند.

علائم و نشانه های اولیه

برآمدگی کوچک و قرمز ، شبیه برجستگی نیش پشه ، اغلب در محل ظاهر می شود گزش کنه یا از بین بردن کنه و طی چند روز برطرف می شود. این وقوع طبیعی بیماری لایم را نشان نمی دهد.

با این حال ، این علائم و نشانه ها می توانند ظرف یک ماه پس از ابتلا به شما بروز کنند:

• راش. از سه تا 30 روز پس از گزش کنه آلوده ، ممکن است یک ناحیه قرمز در حال انبساط ظاهر شود که گاهی در مرکز آن پاک می شود و الگوی چشم گاو نر را تشکیل می دهد. بثورات (erythema migrans) به آرامی در طول روز گسترش می یابد و می تواند به عرض 12 اینچ (30 سانتی متر) گسترش یابد. به طور معمول خارش یا دردناک نیست اما ممکن است در اثر لمس احساس گرما شود.

  اریتما مهاجر یکی از مشخصه های اصلی بیماری لایم است ، اگرچه همه افراد مبتلا به لایم بثورات پوستی ایجاد نمی کنند. برخی از افراد این بثورات را در بیش از یک مکان از بدن خود بروز می دهند.

• سایر علائم. تب ، لرز ، خستگی ، بدن درد ، سردرد ، سفتی گردن و تورم غدد لنفاوی می تواند بثورات را همراهی کند.

علائم و نشانه های بعدی

در صورت عدم درمان ، علائم جدید و علائم عفونت لایم ممکن است در هفته ها تا ماه های بعدی ظاهر شود. این موارد عبارتند از:

• اریتما مهاجر. بثورات ممکن است در مناطق دیگر بدن شما ظاهر شود.
• درد مفصل. به خصوص دردهای مفصلی و تورم ممکن است روی زانوها تأثیر بگذارد ، اما درد می تواند از یک مفصل به مفصل دیگر تغییر کند.
• مشکلات عصبی. هفته ها ، ماه ها یا حتی سال ها پس از عفونت ، ممکن است دچار التهاب غشای اطراف مغز (مننژیت) ، فلج موقتی یک طرف صورت (فلج بل) ، بی حسی یا ضعف اندام ها و اختلال در حرکت عضلات شوید.

علائم و نشانه های شایع کمتر

چندین هفته پس از عفونت ، برخی از افراد دچار این مشکلات می شوند:

• مشکلات قلبی ، مانند ضربان قلب نامنظم
• التهاب چشم
• التهاب کبد (هپاتیت)
• خستگی شدید

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر توسط کنه گزش خورده و علائمی داشته است

فقط اقلیت گزش کنه منجر به بیماری لایم می شود. هرچه کنه به پوست شما متصل شود ، خطر ابتلا به بیماری بیشتر می شود. اگر کنه به مدت کمتر از 36 تا 48 ساعت متصل باشد ، عفونت لایم بعید است.

اگر فکر می کنید گزیده شده اید و علائم و نشانه های بیماری لایم را دارید - به ویژه اگر در منطقه ای زندگی می کنید که لایم بیماری شایع است - با پزشک خود تماس بگیرید. درمان بیماری لایم در صورت شروع زودهنگام مثرتر است.

حتی اگر علائم از بین رفت به پزشک خود مراجعه کنید

حتی اگر علائم و نشانه ها از بین رفت به پزشک مراجعه کنید - عدم وجود علائم به معنای از بین رفتن بیماری نیست. بدون درمان ، بیماری لایم می تواند چندین ماه تا سال پس از عفونت به سایر قسمت های بدن شما سرایت کند و باعث آرتروز و مشکلات سیستم عصبی شود. کنه ها همچنین می توانند بیماری های دیگری مانند بابزیوز و تب کنه کلرادو را منتقل کنند. توسط کنه های پا سیاه یا گوزن. کنه های قهوه ای جوان غالباً از دانه خشخاش بزرگتر نیستند ، که می تواند لکه بینی آنها را تقریباً غیرممکن کند.

برای ابتلا به بیماری لایم ، یک کنه گوزن آلوده باید شما را گاز بگیرد. باکتری ها از طریق گزش وارد پوست شما می شوند و در نهایت به جریان خون شما راه می یابند.

در بیشتر موارد ، برای انتقال بیماری لایم ، باید کنه گوزن به مدت 36 تا 48 ساعت متصل شود. اگر یک کنه متصل شده پیدا کنید که به نظر می رسد متورم است ، ممکن است به اندازه کافی تغذیه کرده باشد تا بتواند باکتری را منتقل کند. از بین بردن کنه در اسرع وقت ممکن است از عفونت جلوگیری کند.

عوامل خطر

محل زندگی یا تعطیلات می تواند بر احتمال ابتلا به بیماری لایم تأثیر بگذارد. حرفه شما و فعالیت های خارج از منزل که از آن لذت می برید نیز می تواند. شایعترین عوامل خطر ابتلا به بیماری لایم عبارتند از:

• گذراندن وقت در مناطق جنگلی یا علفی. در ایالات متحده ، کنه های گوزن بیشتر در مناطق بسیار جنگلی شمال شرقی و غرب میانه یافت می شوند. کودکانی که وقت زیادی را در فضای باز در این مناطق می گذرانند به ویژه در معرض خطر هستند. بزرگسالان با مشاغل آزاد نیز در معرض خطر بیشتری هستند.
• داشتن پوست در معرض خطر. کنه ها به راحتی به گوشت برهنه متصل می شوند. اگر در منطقه ای هستید که کنه در آن رایج است ، با پوشیدن آستین بلند و شلوار بلند از خود و فرزندانتان محافظت کنید. به حیوانات خانگی خود اجازه ندهید که در علف های هرز و علف های بلند پرسه بزنند.
• به موقع و به درستی کنه ها را بر ندارید اگر این تیک به مدت 36 تا 48 ساعت یا بیشتر به پوست شما بماند ، باکتری های ناشی از گزش کنه می توانند وارد جریان خون شما شوند. اگر طی دو روز کنه را بردارید ، خطر ابتلا به بیماری لایم کم است.

عوارض

بیماری لایم درمان نشده می تواند باعث شود:

• التهاب مزمن مفصل (آرتریت لایم) ، خصوصاً زانو
• علائم عصبی ، مانند فلج صورت و نوروپاتی
• نقص شناختی ، مانند اختلال حافظه
• بی نظمی در ریتم قلب

پیشگیری

بهترین راه پیشگیری از بیماری لایم جلوگیری از مناطقی است که کنه های گوزن در آن زندگی می کنند ، به ویژه مناطق جنگلی و بوته ای و علف های بلند با رعایت برخی اقدامات احتیاطی ساده می توانید خطر ابتلا به بیماری لایم را کاهش دهید:

• بپوشانید. هنگام حضور در مناطق جنگلی یا علفی ، کفش ، شلوار بلندی که در جوراب هایتان فرو رفته است ، پیراهن آستین بلند ، کلاه و دستکش بپوشید. سعی کنید به مسیرها بچسبید و از قدم زدن در میان بوته های کم ارتفاع و چمن های طولانی خودداری کنید. سگ خود را روی بند نگه دارید.

از مواد دافع حشرات استفاده کنید. مواد ضد دافع حشرات را با غلظت 20٪ یا بیشتر DEET به پوست خود بمالید. والدین باید اجتناب از دافعه برای کودکان خود انجام دهند ، از دست ، چشم و دهان آنها جلوگیری کنند.

به خاطر داشته باشید که مواد دافع شیمیایی می توانند سمی باشند ، بنابراین دستورالعمل ها را با دقت دنبال کنید. محصولات را با پرمترین به لباسها بمالید یا لباسهای قبل از خرید را بخرید.

• تمام تلاش خود را برای ضد عفونی کردن حیاط خود انجام دهید. برس و برگ هایی را که کنه ها زندگی می کنند پاک کنید. چمن خود را مرتباً بریزید. چوب را به طور مرتب در مناطق خشک و آفتابی قرار دهید تا جوندگان ناقل کنه را منصرف کنید.

لباس ، خود ، فرزندان و حیوانات خانگی را از نظر وجود کنه بررسی کنید. به خصوص پس از گذراندن وقت در مناطق جنگلی یا علفی هوشیار باشید. کنه های گوزن اغلب از سر سنجاق بزرگتر نیستند ، بنابراین ممکن است آنها را کشف نکنید مگر اینکه با دقت جستجو کنید.

دوش گرفتن به محض ورود به خانه مفید است. کنه ها اغلب قبل از اینکه خودشان را بچسبند ، ساعتها روی پوست شما باقی می مانند. دوش گرفتن و استفاده از پارچه دستشویی ممکن است کنه های بدون چسب را از بین ببرد.

• ایمنی خود را فرض نکنید. شما می توانید بیش از یک بار به بیماری لایم مبتلا شوید.
• در اسرع وقت با استفاده از موچین کنه را بردارید. کنه را به آرامی نزدیک سر یا دهان آن بگیرید. کنه را فشار ندهید و له نکنید ، بلکه با احتیاط و ثابت بکشید. هنگامی که کل کنه را برداشتید ، آن را با قرار دادن در الکل یا شستشوی آن در توالت دور ریخته و ضد عفونی کننده را در محل گزش قرار دهید.

محتوای:

تشخیص

بسیاری از علائم و نشانه های بیماری لایم اغلب در سایر موارد دیده می شود ، بنابراین تشخیص آن دشوار است. علاوه بر این ، کنه هایی که بیماری لایم را منتقل می کنند می توانند بیماری های دیگری را نیز گسترش دهند.

اگر مشخصه بثورات بیماری لایم را ندارید ، ممکن است پزشک در مورد سابقه پزشکی شما س askال کند ، از جمله اینکه آیا در خارج از منزل بوده اید در تابستان که بیماری لایم شایع است ، و یک معاینه فیزیکی انجام دهید.

آزمایشات آزمایشگاهی برای شناسایی آنتی بادی های باکتری می تواند به تأیید یا رد تشخیص کمک کند. این آزمایشات چند هفته پس از عفونت ، پس از آنکه بدن شما برای تولید آنتی بادی ها ، معتبر بود ، قابل اطمینان هستند. آنها شامل:

آزمون سنجش ایمنی جاذب مرتبط با آنزیم (ELISA) هستند. این آزمایش اغلب برای تشخیص بیماری لایم استفاده می شود ، ELISA آنتی بادی های B. burgdorferi را تشخیص می دهد. اما از آنجا که گاهی اوقات می تواند نتایج مثبت کاذب را ارائه دهد ، به عنوان تنها پایه برای تشخیص استفاده نمی شود.

این آزمایش ممکن است در مراحل اولیه بیماری لایم مثبت نباشد ، اما بثورات به اندازه کافی مشخص است تشخیص بدون آزمایش بیشتر در افرادی که در مناطق آلوده به کنه انتقال دهنده بیماری لایم زندگی می کنند.

• تست وسترن بلات. اگر آزمایش ELISA مثبت باشد ، این آزمایش معمولاً برای تأیید تشخیص انجام می شود. در این روش دو مرحله ای ، وسترن بلات آنتی بادی های چندین پروتئین B. burgdorferi را تشخیص می دهد.

درمان

از آنتی بیوتیک ها برای درمان بیماری لایم استفاده می شود. به طور کلی ، بهبودی سریعتر و کاملتر خواهد بود هرچه درمان زودتر آغاز شود.

آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک خوراکی. اینها درمان استاندارد بیماری لایم در مراحل اولیه است. اینها معمولاً شامل داکسی سایکلین برای بزرگسالان و کودکان بالای 8 سال ، یا آموکسی سیلین یا سفوروکسیم برای بزرگسالان ، کودکان کوچکتر و زنان باردار یا شیرده هستند.

یک دوره 14 تا 21 روزه آنتی بیوتیک معمولاً توصیه می شود ، اما برخی مطالعات نشان می دهد که دوره های 10 تا 14 روزه به همان اندازه موثر هستند.

آنتی بیوتیک های داخل وریدی. اگر بیماری شامل سیستم عصبی مرکزی باشد ، پزشک ممکن است درمان با آنتی بیوتیک وریدی را به مدت 14 تا 28 روز توصیه کند. این در از بین بردن عفونت م effectiveثر است ، اگرچه ممکن است مدتی طول بکشد تا علائم خود را بهبود ببخشید.

آنتی بیوتیک های داخل وریدی می توانند عوارض جانبی مختلفی از جمله کاهش گلبول های سفید خون ، اسهال خفیف تا شدید یا استعمار ایجاد کنند. یا عفونت با موجودات دیگر مقاوم در برابر آنتی بیوتیک که ارتباطی با لایم ندارند.

پس از درمان ، تعداد کمی از افراد هنوز علائمی مانند درد عضلانی و خستگی دارند. علت این علائم ادامه دار ، شناخته شده به عنوان سندرم بیماری لایم پس از درمان ، ناشناخته است و درمان با آنتی بیوتیک بیشتر کمکی نمی کند.

برخی از کارشناسان معتقدند که افراد خاصی که به بیماری لایم مبتلا می شوند ، مستعد ابتلا به بیماری هستند. یک پاسخ خود ایمنی که در علائم آنها نقش دارد. تحقیقات بیشتری لازم است.

داروی جایگزین

آنتی بیوتیک ها تنها درمان اثبات شده برای بیماری لایم هستند. برخی از افراد که علائم و نشانه های غیرقابل توجیهی دارند یا بیماری مزمن دارند ممکن است باور کنند که به بیماری لایم مبتلا هستند حتی اگر این بیماری تشخیص داده نشود. انواع مختلفی از روش های درمانی جایگزین وجود دارد که افراد مبتلا به بیماری لایم یا افرادی که فکر می کنند به بیماری لایم مبتلا هستند برای تسکین به آنها متوسل می شوند. آزمایش شده در بسیاری از موارد ، آنها می توانند مضر ، حتی کشنده باشند. اگر قصد درمان های جایگزین برای بیماری لایم را دارید ، ابتدا با پزشک خود صحبت کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده یا یک پزشک عمومی این کار را شروع می کنید. پزشک ممکن است شما را به یک روماتولوژیست ، متخصص بیماری های عفونی یا متخصص دیگری ارجاع دهد.

در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آماده شدن برای قرار ملاقات وجود دارد.

آنچه می توانید انجام دهید

اگر می دانید که توسط یک کنه گاز گرفته اید یا زمانی را در منطقه ای شناخته شده اید که به کنه پناه می برد ، حتماً به پزشک خود بگویید. لیستی از موارد زیر را تهیه کنید:

• علائم شما و هنگامی که آنها شروع شدند
• تمام داروها ، ویتامین ها و سایر مکمل هایی که مصرف می کنید ، از جمله دوزها
• س toالات از پزشک خود بپرسید.

در صورت امکان ، یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستان خود را همراهی کنید تا به شما کمک کند اطلاعاتی را که دریافت می کنید به خاطر بسپارید.

در مورد بیماری لایم ، چند س basicال اساسی برای از پزشک خود بخواهید شامل موارد زیر باشد:

• چه عواملی باعث ایجاد علائم من می شود؟
• غیر از محتمل ترین علت ، سایر علل احتمالی علائم من چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• بهترین اقدام چیست؟
• چه گزینه هایی برای رویکرد اصلی که شما پیشنهاد می کنید وجود دارد؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم چگونه می توانم آنها را با هم به بهترین وجه مدیریت کنم؟
• آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• آیا بروشورها یا سایر مواد چاپی وجود دارد؟ می توانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

در پرسیدن س questionsالات دیگر دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

احتمالاً پزشک شما از شما سالاتی بپرسد ، از جمله:

• آیا علائم شما مداوم یا گاه به گاه بوده است؟
• شدت علائم چقدر است؟
• چه ، اگر به نظر می رسد علائم شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه علتی علائم شما را بدتر می کند؟