بیماری روانی

بررسی اجمالی

بیماری روانی ، اختلالات بهداشت روان نیز خوانده می شود ، به طیف گسترده ای از شرایط بهداشت روانی اشاره دارد - اختلالات تأثیرگذار بر خلق و خو ، تفکر و رفتار شما. نمونه هایی از بیماری های روانی شامل افسردگی ، اختلالات اضطرابی ، اسکیزوفرنی ، اختلالات خوردن و رفتارهای اعتیاد آور است.

بسیاری از افراد هر از چند گاهی نگرانی هایی در مورد سلامت روان دارند. اما وقتی علائم و نشانه های مداوم باعث استرس مکرر می شود و توانایی شما را تحت تأثیر قرار می دهد ، یک نگرانی در مورد سلامت روان به یک بیماری روانی تبدیل می شود.

یک بیماری روانی می تواند شما را بیچاره کند و می تواند در زندگی روزمره شما مشکلاتی ایجاد کند مانند مدرسه یا کار یا روابط. در بیشتر موارد ، علائم را می توان با ترکیبی از داروها و گفتاردرمانی (روان درمانی) کنترل کرد.

علائم

علائم و نشانه های بیماری روانی بسته به اختلال ، شرایط متفاوت است. و عوامل دیگر. علائم بیماری روانی می تواند احساسات ، افکار و رفتارها را تحت تأثیر قرار دهد.

نمونه هایی از علائم و نشانه ها عبارتند از:

• احساس غم یا اندوه
• تفکر گیج یا کاهش یافته توانایی تمرکز
• ترس یا نگرانی بیش از حد ، یا احساس گناه شدید
• تغییرات شدید خلقی در اوج و فرودها
• کناره گیری از دوستان و فعالیت ها
• خستگی قابل توجه ، انرژی کم یا مشکلات خواب
• جدا شدن از واقعیت (هذیان) ، پارانویا یا توهم
• عدم توانایی کنار آمدن با مشکلات روزمره یا استرس
• مشکل در درک و ارتباط با موقعیت ها و افراد
• مشکلات مربوط به مصرف الکل یا مواد مخدر
• تغییرات عمده در عادات غذایی
• تغییر در میل جنسی
• خشم ، خصومت یا خشونت بیش از حد
• تفکر خودکشی

گاهی اوقات علائم اختلال سلامت روانی به عنوان مشکلات جسمی ظاهر می شوند ، مانند درد معده ، کمر درد ، ساعت دردناک ، یا سایر دردهای غیرقابل توضیح.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت مشاهده علائم و نشانه های بیماری روانی ، به ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود یا یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنید. . اکثر بیماری های روانی به خودی خود بهبود نمی یابند و در صورت عدم درمان ، ممکن است یک بیماری روانی با گذشت زمان بدتر شود و مشکلات جدی ایجاد کند.

اگر افکار خودکشی دارید

افکار خودکشی و رفتار در برخی از بیماریهای روانی شایع است. اگر فکر می کنید ممکن است به خود آسیب بزنید یا اقدام به خودکشی کنید ، بلافاصله کمک بگیرید:

• بلافاصله با شماره 911 یا شماره اورژانس محلی خود تماس بگیرید.
• با متخصص بهداشت روان خود تماس بگیرید.
• با شماره تلفن خودکشی تماس بگیرید. در ایالات متحده ، با Lifeline پیشگیری از خودکشی ملی با شماره 1-800-273-TALK (1-800-273-8255) تماس بگیرید و یا از گفتگوی اینترنتی آن در самоخودبرداری جلوگیری کنید lifeline.org/chat. با ارائه دهنده خدمات مراقبت.
• با یک دوست نزدیک یا یکی از عزیزان خود تماس بگیرید.
• با یک وزیر ، رهبر معنوی یا شخص دیگری در جامعه ایمان خود تماس بگیرید.

<تفکر خودکشی به خودی خود بهتر نمی شود - بنابراین از او کمک بگیرید.

کمک به یکی از عزیزان

اگر عزیز شما علائمی از بیماری روانی دارد ، یک فرد باز و صادق داشته باشید در مورد نگرانی های خود با او بحث کنید. ممکن است نتوانید شخصی را مجبور به مراقبت حرفه ای کنید ، اما می توانید تشویق و حمایت کنید. همچنین می توانید به عزیزان خود کمک کنید تا یک متخصص بهداشت روان واجد شرایط پیدا کرده و وقت خود را تعیین کنند. حتی ممکن است بتوانید به قرار ملاقات بروید.

اگر عزیز شما آسیب به خود زده است یا قصد انجام این کار را دارد ، فرد را به بیمارستان منتقل کنید یا برای کمک اضطراری تماس بگیرید.

علل

به طور کلی بیماریهای روانی ناشی از عوامل مختلف ژنتیکی و محیطی است:

• صفات ارثی. بیماری روانی بیشتر در افرادی دیده می شود که خویشاوندان خونی آنها نیز دارای یک بیماری روانی هستند. برخی از ژن ها ممکن است خطر ابتلا به یک بیماری روانی را افزایش دهند و وضعیت زندگی شما آن را تحریک کند.
• قرار گرفتن در معرض محیط قبل از تولد. قرار گرفتن در معرض عوامل تنش زای محیطی ، شرایط التهابی ، سموم ، الکل یا مواد مخدر در حالی که در رحم هستید ، گاهی اوقات می تواند با بیماری روانی مرتبط باشد.
• شیمی مغز. انتقال دهنده های عصبی به طور طبیعی مواد شیمیایی مغزی هستند که سیگنال هایی را به قسمت های دیگر مغز و بدن شما منتقل می کنند. وقتی شبکه های عصبی مربوط به این مواد شیمیایی مختل می شوند ، عملکرد گیرنده های عصبی و سیستم عصبی تغییر می کند و منجر به افسردگی و سایر اختلالات عاطفی می شود.

عوامل خطر

برخی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به یک بیماری روانی را افزایش دهد ، از جمله:

• سابقه بیماری روانی در یکی از اقوام خون ، مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر
• شرایط استرس زای زندگی ، مانند مشکلات مالی ، مرگ یکی از عزیزان یا طلاق
• وضعیت پزشکی مداوم (مزمن) ، مانند دیابت
• آسیب مغزی در نتیجه آسیب جدی (آسیب مغزی ضربه ای) ، مانند ضربه شدید به سر
• تجارب آسیب زا ، مانند جنگ نظامی یا حمله
• استفاده از الکل یا داروهای تفریحی
• سابقه سو abuse استفاده یا بی توجهی در دوران کودکی
• تعداد کمی از دوستان و یا روابط سالم معدود
• بیماری روانی قبلی

بیماری روانی شایع است. تقریباً از هر 5 بزرگسال 1 نفر در هر سال بیماری روانی دارد. بیماری روانی می تواند در هر سنی ، از کودکی تا سال های بعدی بزرگسالی آغاز شود ، اما بیشتر موارد در اوایل زندگی آغاز می شوند.

اثرات بیماری روانی می تواند موقتی یا طولانی مدت باشد. همچنین می توانید همزمان بیش از یک اختلال سلامت روان داشته باشید. به عنوان مثال ، ممکن است افسردگی و اختلال در مصرف مواد داشته باشید.

عوارض

بیماری روانی دلیل اصلی ناتوانی است. بیماری روانی درمان نشده می تواند باعث مشکلات شدید عاطفی ، رفتاری و جسمی شود. عوارضی که گاهی به بیماری روانی مرتبط هستند عبارتند از:

• ناراحتی و کاهش لذت از زندگی
• درگیری های خانوادگی
• مشکلات روابط
• اجتماعی انزوا
• مشکلات دخانیات ، الکل و سایر مواد مخدر
• کار یا مدرسه از دست رفته ، یا سایر مشکلات مربوط به کار یا مدرسه
• مشکلات حقوقی و مالی
• فقر و بی خانمانی
• خودآزاری و آسیب رساندن به دیگران ، از جمله خودکشی یا آدم کشی
• ضعف سیستم ایمنی بدن ، بنابراین بدن شما در برابر عفونت ها در برابر سختی مقاومت می کند
• بیماری قلبی و سایر شرایط پزشکی

پیشگیری

هیچ راهی مطمئن برای جلوگیری از بیماری های روانی وجود ندارد. با این حال ، اگر شما به یک بیماری روانی مبتلا هستید ، اقداماتی برای کنترل استرس ، افزایش انعطاف پذیری و افزایش اعتماد به نفس پایین می تواند به کنترل علایم کمک کند. این مراحل را دنبال کنید:

• به علائم هشدار دهنده توجه کنید. با پزشک یا درمانگر خود کار کنید تا بدانید چه چیزی ممکن است علائم شما را تحریک کند. برنامه ای تنظیم کنید تا بدانید در صورت بازگشت علائم چه باید بکنید. در صورت مشاهده تغییر در علائم یا احساس خود با پزشک یا درمانگر خود تماس بگیرید. اعضای خانواده یا دوستان خود را درگیر مراقبت از علائم هشدار دهنده کنید.
• مراقبت های پزشکی معمول را انجام دهید. از معاینه و یا مراجعه به ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود غافل نشوید ، به خصوص اگر احساس خوبی ندارید. ممکن است شما یک مشکل جدید سلامتی داشته باشید که باید درمان شود یا عوارض جانبی دارو را تجربه کرده باشید.
• در صورت نیاز از آن کمک بگیرید. در صورت صبر کردن تا بدتر شدن علائم ، ممکن است شرایط سلامت روان دشوارتر باشد. درمان طولانی مدت نگهدارنده همچنین می تواند به جلوگیری از عود علائم کمک کند.
• به خوبی از خود مراقبت کنید. خواب کافی ، تغذیه سالم و فعالیت بدنی منظم مهم است. سعی کنید یک برنامه منظم داشته باشید. اگر در خوابیدن مشکل دارید یا در مورد رژیم غذایی و فعالیت بدنی سالی دارید با ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود صحبت کنید.

محتوای:

تشخیص

برای تعیین تشخیص و بررسی عوارض مربوطه ، ممکن است انجام دهید:

• معاینه فیزیکی. پزشک شما سعی می کند مشکلات جسمی را که می تواند علائم شما را ایجاد کند رد کند.
• تست های آزمایشگاهی. این موارد ممکن است شامل ، به عنوان مثال ، بررسی عملکرد تیروئید یا غربالگری الکل و مواد مخدر باشد.
• ارزیابی روانشناختی. یک پزشک یا یک متخصص بهداشت روان در مورد علائم ، افکار ، احساسات و الگوهای رفتاری شما با شما صحبت می کند. ممکن است از شما خواسته شود برای کمک به پاسخگویی به این س questionsالات ، یک پرسشنامه پر کنید.

تعیین اینکه به کدام بیماری روانی مبتلا هستید

گاهی اوقات دشوار است که بفهمید کدام بیماری روانی ممکن است باشد علائم شما را ایجاد می کند اما صرف وقت و تلاش برای تشخیص دقیق به تعیین درمان مناسب کمک می کند. هرچه اطلاعات بیشتری داشته باشید ، آمادگی بیشتری برای کار با متخصص بهداشت روان در درک اینکه علائم شما چیست نشان می دهد.

علائم مشخص کننده هر بیماری روانی در راهنمای تشخیصی و آماری به تفصیل آورده شده است. اختلالات روانی (DSM-5) ، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکان آمریکا. این راهنما توسط متخصصان بهداشت روان برای تشخیص شرایط روانی و توسط شرکت های بیمه برای جبران هزینه های درمان استفاده می شود.

کلاس های بیماری های روانی

طبقات اصلی بیماری های روانی عبارتند از:

• اختلالات رشد عصبی. این کلاس طیف گسترده ای از مشکلات را شامل می شود که معمولاً از نوزادی یا کودکی ، اغلب قبل از شروع مدرسه مدرسه توسط کودک ، آغاز می شود. به عنوان مثال می توان به اختلال طیف اوتیسم ، اختلال کمبود توجه / بیش فعالی (ADHD) و اختلالات یادگیری اشاره کرد.
• طیف اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روان پریشی. اختلالات روان پریشی باعث جدا شدن از واقعیت می شود - مانند اوهام ، توهم و تفکر و گفتار بی نظم. برجسته ترین مثال اسکیزوفرنی است ، اگرچه سایر طبقات اختلالات می تواند با جدا شدن از واقعیت در برخی مواقع همراه باشد.
• دو قطبی و اختلالات مربوط به آن. این کلاس شامل اختلالات با دوره های متناوب شیدایی - دوره های فعالیت بیش از حد ، انرژی و هیجان - و افسردگی است.
• اختلالات افسردگی. این موارد شامل اختلالات تأثیرگذار بر احساس شما از قبیل سطح غم و شادی هستند و می توانند توانایی عملکرد شما را مختل کنند. به عنوان مثال می توان به اختلال افسردگی اساسی و اختلال دیسفریک قبل از قاعدگی اشاره کرد.
• اختلالات اضطرابی. اضطراب احساسی است که با پیش بینی خطر آینده یا بدبختی همراه با نگرانی بیش از حد مشخص می شود. این می تواند شامل رفتاری با هدف جلوگیری از موقعیت هایی باشد که باعث اضطراب می شوند. این کلاس شامل اختلال اضطراب عمومی ، اختلال وحشت و هراس است.
• وسواس و اختلالات مرتبط. این اختلالات شامل مشغله ها یا وسواس و افکار و اعمال تکراری است. به عنوان مثال می توان از وسواس فکری عملی ، احتکار و کشیدن مو (تریکوتیلومانیا) نام برد.
• تروما و اختلالات مربوط به استرس. اینها اختلالات سازگاری است که در آن فرد در کنار آمدن در حین یا بعد از یک واقعه استرس زا با مشکل روبرو می شود. به عنوان مثال می توان به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلال استرس حاد اشاره کرد.
• اختلالات تجزیه. اینها اختلالاتی هستند که در آن احساس شخصی شما مختل می شود ، مانند اختلال هویت تجزیه و فراموشی تجزیه ای.
• علامت بدنی و اختلالات مربوط به آن. فرد مبتلا به یکی از این اختلالات ممکن است علائم جسمی داشته باشد که باعث پریشانی عاطفی عمده و مشکلات عملکردی شود. ممکن است یک بیماری پزشکی تشخیص داده شده دیگری در ارتباط با این علائم وجود داشته باشد یا نداشته باشد ، اما واکنش به علائم طبیعی نیست. این اختلالات شامل اختلال علائم بدنی ، اختلال اضطراب بیماری و اختلال ساختگی است.
• اختلالات تغذیه و غذا خوردن. این اختلالات شامل اختلالات مربوط به غذا خوردن است که بر تغذیه و سلامت تأثیر می گذارد ، مانند بی اشتهایی عصبی و اختلال پرخوری.
• اختلالات از بین بردن. این اختلالات مربوط به دفع نامناسب ادرار یا مدفوع به طور تصادفی یا عمدی است. خیس شدن در رختخواب (شب ادراری) مثالی است.
• اختلالات خواب و بیداری. اینها اختلالات خواب به اندازه کافی شدید هستند که نیاز به توجه بالینی دارند ، مانند بی خوابی ، آپنه خواب و سندرم پاهای بی قرار.
• اختلالات جنسی. این موارد شامل اختلالات پاسخ جنسی ، مانند انزال زودرس و اختلال ارگاسم زنانه است.
• دیسفوریای جنسیتی. این اشاره به پریشانی همراه با میل اظهارنظر شده فرد برای داشتن جنسیت دیگر است.
• اختلالات برهم زننده ، کنترل تکانه و رفتار. این اختلالات شامل مشکلات مربوط به خود کنترلی عاطفی و رفتاری مانند کلپتومانیا یا اختلال انفجاری متناوب است.
• اختلالات مربوط به مواد و اعتیاد. اینها شامل مشکلات مرتبط با استفاده بیش از حد از الکل ، کافئین ، تنباکو و مواد مخدر است. این کلاس همچنین شامل اختلال قمار است.
• اختلالات عصبی شناختی. اختلالات عصبی شناختی توانایی تفکر و تعقل شما را تحت تأثیر قرار می دهد. این مشکلات شناختی اکتسابی (و نه رشدی) شامل هذیان و همچنین اختلالات عصبی شناختی ناشی از شرایط یا بیماری هایی مانند آسیب مغزی آسیب دیده یا بیماری آلزایمر است.
• اختلالات شخصیت. اختلال شخصیت شامل الگوی پایدار بی ثباتی عاطفی و رفتار ناسالم است که باعث ایجاد مشکلاتی در زندگی و روابط شما می شود. به عنوان مثال می توان به اختلالات شخصیت مرزی ، ضد اجتماعی و خودشیفته اشاره کرد.
• اختلالات پارافیل. این اختلالات شامل علاقه جنسی است که باعث پریشانی یا اختلال شخصی می شود و یا صدمه بالقوه یا واقعی را به شخص دیگری وارد می کند. به عنوان مثال می توان به اختلال سادیسم جنسی ، اختلال فضول بینی و اختلال پدوفیل اشاره کرد.
• سایر اختلالات روانی. این کلاس شامل اختلالات روانی است که به دلیل سایر شرایط پزشکی است یا معیارهای کامل یکی از اختلالات فوق را ندارد.

درمان

درمان شما بستگی دارد در مورد نوع بیماری روانی شما ، شدت آن و آنچه که برای شما بهتر است. در بسیاری از موارد ، ترکیبی از روشهای درمانی بهترین نتیجه را می دهد.

اگر شما یک بیماری خفیف روانی با علائم کاملاً کنترل شده دارید ، ممکن است درمان توسط ارائه دهنده مراقبت های اولیه شما کافی باشد. با این حال ، معمولاً یک رویکرد تیمی برای اطمینان از برآورده شدن کلیه نیازهای روانپزشکی ، پزشکی و اجتماعی شما مناسب است. این امر خصوصاً در بیماریهای شدید روانی مانند اسکیزوفرنی بسیار مهم است.

تیم درمانی شما

تیم درمانی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خانوادگی یا اولیه پزشک مراقبت
• پزشک پرستار
• دستیار پزشک
• روانپزشک ، پزشکی که بیماری های روانی را تشخیص و معالجه می کند
• روان درمانگر ، مانند روانشناس یا مشاور مجاز
• داروساز
• مددکار اجتماعی
• اعضای خانواده

داروها

اگرچه داروهای روانپزشکی بیماری روانی را درمان نمی کنند ، اما اغلب می توانند علائم را به طور قابل توجهی بهبود بخشند. داروهای روانپزشکی همچنین می توانند سایر روش های درمانی مانند روان درمانی را موثرتر کنند. بهترین داروها برای شما به شرایط خاص شما و نحوه واکنش بدن شما به دارو بستگی دارد.

برخی از کلاسهای متداول استفاده از داروهای تجویز شده روانپزشکی شامل:

• داروهای ضد افسردگی. از داروهای ضد افسردگی برای درمان افسردگی ، اضطراب و گاهی اوقات سایر بیماری ها استفاده می شود. آنها می توانند به بهبود علائمی مانند غم ، ناامیدی ، کمبود انرژی ، مشکل در تمرکز و عدم علاقه به فعالیت ها کمک کنند. داروهای ضد افسردگی اعتیاد آور نیستند و باعث وابستگی نمی شوند.
• داروهای ضد اضطراب. این داروها برای درمان اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب عمومی یا اختلال وحشت استفاده می شوند. همچنین ممکن است به کاهش تحریک و بی خوابی کمک کنند. داروهای ضد اضطراب طولانی مدت به طور معمول داروهای ضد افسردگی هستند که برای اضطراب نیز م workثر هستند. داروهای ضد اضطراب سریع ، به تسکین کوتاه مدت کمک می کنند ، اما همچنین امکان ایجاد وابستگی را دارند ، بنابراین در حالت ایده آل می توان از آنها برای کوتاه مدت استفاده کرد.
• داروهای تثبیت کننده خلق و خو. تثبیت کننده های خلقی معمولاً برای درمان اختلالات دو قطبی استفاده می شوند ، که شامل دوره های متناوب شیدایی و افسردگی است. گاهی اوقات از تثبیت کننده های خلقی برای درمان افسردگی با داروهای ضد افسردگی استفاده می شود.
• داروهای ضد روان پریشی. داروهای ضد روان پریشی معمولاً برای درمان اختلالات روان پریشی مانند اسکیزوفرنی استفاده می شوند. از داروهای ضد روان پریشی نیز ممکن است برای درمان اختلالات دوقطبی یا با داروهای ضد افسردگی برای درمان افسردگی استفاده شود. مسائل مرتبط با یک متخصص بهداشت روان. در طول روان درمانی ، شما در مورد شرایط و حالات ، احساسات ، افکار و رفتار خود می آموزید. با بینش و دانش به دست آمده می توانید مهارت های مقابله ای و مدیریت استرس را یاد بگیرید.

  انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد که هر یک رویکرد خاص خود را برای بهبود بهزیستی ذهنی شما دارند. روان درمانی اغلب می تواند طی چند ماه با موفقیت به پایان برسد ، اما در برخی موارد ، ممکن است به درمان طولانی مدت نیاز باشد. این می تواند به صورت تک به تک ، در یک گروه یا با اعضای خانواده انجام شود.

  هنگام انتخاب یک درمانگر ، باید احساس راحتی کنید و اطمینان داشته باشید که او قادر به گوش دادن و شنیدن آنچه شما دارید است. گفتن. همچنین ، مهم است که درمانگر شما سفر زندگی را که به شما در زندگی و شکل گیری زندگی شما کمک کرده است ، درک کند.

  درمان های تحریک مغز

  درمان های تحریک مغز گاهی اوقات برای افسردگی و سایر اختلالات بهداشت روان استفاده می شود. آنها معمولاً مختص موقعیتهایی هستند که در آنها داروها و روان درمانی م workedثر نبوده است. آنها شامل درمان الکتروشوک ، تحریک مغناطیسی تکراری مغزی ، تحریک عمیق مغز و تحریک عصب واگ هستند.

  اطمینان حاصل کنید که همه خطرات و مزایای هر درمان توصیه شده را درک کرده اید. برنامه ها

  گاهی اوقات بیماری روانی به حدی شدید می شود که شما نیاز به مراقبت در یک بیمارستان روانپزشکی دارید. این موارد معمولاً در مواردی توصیه می شود که نمی توانید به درستی از خود مراقبت کنید یا در معرض خطر فوری آسیب رساندن به خود یا شخص دیگری قرار دارید.

  گزینه ها شامل مراقبت های شبانه روزی در بیمارستان ، بستری شدن در بیمارستان در روز یا در منزل یا مسکن درمان ، که مکان حمایتی موقت را برای زندگی فراهم می کند. گزینه دیگر ممکن است درمان سرپایی فشرده باشد.

  درمان سو mis مصرف مواد

  مشکلات مربوط به مصرف مواد معمولاً همراه با بیماری های روانی رخ می دهد. غالباً در درمان اختلال ایجاد می کند و بیماری روانی را بدتر می کند. اگر نمی توانید به تنهایی از مصرف مواد مخدر یا الکل دست بکشید ، نیاز به درمان دارید. با پزشک خود در مورد گزینه های درمان صحبت کنید.

  شرکت در مراقبت های شخصی خود

  با همکاری شما ، شما و ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا متخصص بهداشت روان می توانید تصمیم بگیرید که کدام روش درمانی ممکن است بهترین باشد ، بسته به علائم و شدت آنها ، تنظیمات شخصی شما ، عوارض جانبی دارو و سایر عوامل. در بعضی موارد ، ممکن است یک بیماری روانی آنقدر شدید باشد که ممکن است لازم باشد پزشک یا عزیز شما مراقبت شما را راهنمایی کند تا زمانی که به اندازه کافی در تصمیم گیری مشارکت داشته باشید.

  شیوه زندگی و درمان های خانگی

  در بیشتر موارد ، اگر بخواهید خودتان و بدون مراقبت های تخصصی آن را درمان کنید ، بیماری روانی بهتر نمی شود. اما می توانید کارهایی را انجام دهید که بر اساس برنامه درمانی شما باشد:

  • به برنامه درمانی خود پایبند باشید. از جلسات درمانی صرف نظر نکنید. حتی اگر حالتان بهتر است ، از داروهای خود صرف نظر نکنید. اگر متوقف شوید ، علائم ممکن است دوباره برگردند. اگر یک دارو را خیلی ناگهانی متوقف کنید ، ممکن است علائمی مانند ترک داشته باشید. اگر عوارض جانبی ناراحت کننده دارویی یا مشکلات دیگری در درمان دارید ، قبل از ایجاد تغییرات با پزشک خود صحبت کنید.
  • از مصرف الکل و دارو خودداری کنید. استفاده از الکل یا داروهای تفریحی می تواند درمان بیماری روانی را دشوار کند. اگر معتاد هستید ، ترک آن می تواند یک چالش واقعی باشد. اگر نمی توانید به تنهایی سیگار را ترک کنید ، به پزشک مراجعه کنید یا یک گروه پشتیبانی برای کمک به شما پیدا کند.
  • فعال باشید. ورزش می تواند به شما در مدیریت علائم افسردگی ، استرس و اضطراب کمک کند. فعالیت بدنی همچنین می تواند اثرات برخی از داروهای روانپزشکی را که ممکن است باعث افزایش وزن شوند ، خنثی کند. پیاده روی ، شنا ، باغبانی یا هر نوع فعالیت بدنی که از آن لذت می برید را در نظر بگیرید. حتی فعالیت بدنی سبک نیز می تواند تفاوتی ایجاد کند.
  • انتخاب های سالم داشته باشید. حفظ یک برنامه منظم که شامل خواب کافی ، تغذیه سالم و فعالیت بدنی منظم باشد برای سلامت روان شما مهم است.
  • در صورت شدید بودن علائم ، تصمیمات مهم را نگیرید. وقتی در عمق علائم بیماری روانی قرار دارید ، از تصمیم گیری خودداری کنید ، زیرا ممکن است به وضوح فکر نکنید.
  • اولویت ها را تعیین کنید. شما ممکن است با مدیریت وقت و انرژی از تأثیر بیماری روانی خود بکاهید. در صورت لزوم از تعهدات خود بکاهید و اهداف معقولی را تعیین کنید. به خودتان اجازه دهید در هنگام بدتر شدن علائم ، کمتر کار کنید. برای شما مفید است که لیستی از کارهای روزمره تهیه کنید یا از یک برنامه ریز برای ساختاردهی وقت و نظم خود استفاده کنید.
  • اتخاذ یک نگرش مثبت را بیاموزید. تمرکز بر نکات مثبت زندگی می تواند زندگی شما را بهتر کند و حتی ممکن است سلامتی شما را بهبود بخشد. سعی کنید تغییرات را هنگام وقوع بپذیرید و مشکلات را در چشم داشته باشید. تکنیک های کنترل استرس ، از جمله روش های آرام سازی ، ممکن است کمک کند.

  کنار آمدن و حمایت

  کنار آمدن با یک بیماری روانی چالش برانگیز است. در مورد بهبود مهارت های مقابله ای با پزشک یا درمانگر خود صحبت کنید و این نکات را در نظر بگیرید:

  • درباره بیماری روانی خود بیاموزید. پزشک یا درمانگر شما می تواند اطلاعاتی را در اختیار شما قرار دهد یا ممکن است کلاس ها ، کتاب ها یا وب سایت ها را به شما پیشنهاد دهد. خانواده خود را نیز در این زمینه بگنجانید - این می تواند به افرادی که به شما اهمیت می دهند درک کند که چه چیزی را تجربه می کنید و می آموزد که چگونه آنها می توانند کمک کنند.
  • به یک گروه پشتیبانی بپیوندید. ارتباط با دیگران که با چالش های مشابهی روبرو هستند ممکن است به شما کمک کند تا کنار بیایید. گروه های پشتیبانی از بیماری های روانی در بسیاری از جوامع و به صورت آنلاین در دسترس هستند. یک مکان خوب برای شروع ، اتحاد ملی بیماری های روانی است.
  • با دوستان و خانواده در ارتباط باشید. سعی کنید در فعالیت های اجتماعی شرکت کنید ، و به طور منظم با خانواده یا دوستان خود دور هم جمع شوید. در صورت نیاز از شما کمک بخواهید و در مورد نحوه کار با عزیزان خود پیش قدم باشید.
  • یک ژورنال تهیه کنید. یا افکار مختصری را یادداشت کنید یا علائم را در یک برنامه تلفن هوشمند ثبت کنید. پیگیری زندگی شخصی و به اشتراک گذاشتن اطلاعات با درمانگر می تواند به شما کمک کند علائم شما را تحریک یا بهبود بخشد. این همچنین یک روش سالم برای کشف و بیان درد ، عصبانیت ، ترس و احساسات دیگر است.

  آماده شدن برای قرار ملاقات خود

  این که آیا قرار ملاقات با ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود را تعیین می کنید برای صحبت در مورد نگرانی های مربوط به بهداشت روانی یا اینکه شما به یک متخصص بهداشت روان مانند روانپزشک یا روانشناس ارجاع شده اید ، اقدامات لازم را برای آمادگی خود انجام دهید.

  در صورت امکان ، یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه داشته باشید. شخصی که مدتهاست شما را می شناسد ، ممکن است بتواند اطلاعات مهم را با اجازه شما به اشتراک بگذارد.

  کاری که می توانید انجام دهید

  قبل از قرار ملاقات ، لیستی از این موارد را تهیه کنید:

  • علائمی که شما یا افراد نزدیک به آن مشاهده کرده اید و برای چه مدت
  • اطلاعات شخصی اصلی ، از جمله حوادث آسیب زا در گذشته شما و هرگونه عامل اصلی استرس زا
  • اطلاعات پزشکی شما ، از جمله سایر شرایط بهداشت جسمی یا روانی
  • هر دارو ، ویتامین ، فرآورده های گیاهی یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید و مقدار مصرف آنها
  • س Quesالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید یا متخصص بهداشت روان

  س toالاتی که باید پرسید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • چه نوع بیماری روانی ممکن است داشته باشم؟
  • چرا نمی توانم به تنهایی از پس بیماری روانی برآیم؟
  • نوع بیماری روانی من را چگونه درمان می کنید؟
  • آیا گفتگو درمانی به شما کمک می کند؟
  • آیا داروهایی وجود دارد که به شما کمک کنند؟
  • چه مدت آیا درمان طول خواهد کشید؟
  • برای کمک به خودم چه کاری می توانم انجام دهم؟
  • آیا بروشور یا سایر مطالب چاپی دیگری دارید که بتوانم داشته باشم؟
  • چه وب سایت هایی انجام می دهند؟ شما توصیه می کنید؟

  در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن س questionsال دیگری دریغ نکنید.

  چه انتظاری از پزشک خود داشته باشید

  هنگام ملاقات ، پزشک یا متخصص بهداشت روان احتمالاً از شما س aboutالاتی در مورد خلق و خو ، افکار و رفتار شما می پرسد ، مانند:

  • چه زمانی برای اولین بار علائم را مشاهده کردید؟
  • چگونه است زندگی روزمره شما تحت تأثیر علائم شما است؟
  • در صورت وجود ، چه درمانی برای بیماری روانی داشته اید؟
  • چه چیزی را امتحان کرده اید؟ خودتان هستید تا احساس بهتری داشته باشید یا علائم خود را کنترل کنید؟
  • چه چیزهایی حال شما را بدتر می کند؟
  • آیا اعضای خانواده یا دوستان درباره روحیه یا رفتار شما نظر داده اند؟
  • آیا خویشاوند خونی با بیماری روانی دارید؟
  • امیدوارید چه چیزی از درمان به دست بیاورید؟
  • چه داروها یا گیاهان و مکمل های بدون نسخه را مصرف می کنید؟
  • آیا شما الکل می نوشید یا از داروهای تفریحی استفاده می کنید؟

  پزشک یا متخصص بهداشت روان شما سوالات بیشتری را براساس پاسخ ها ، علائم و نیازهای شما می پرسد. تهیه و پیش بینی س questionsالات به شما کمک می کند از وقت خود با دکتر نهایت استفاده را ببرید.