اختلال شناختی خفیف (MCI)

بررسی اجمالی

اختلال شناختی خفیف (MCI) مرحله ای است بین کاهش شناختی پیش بینی شده پیری طبیعی و کاهش جدی تر زوال عقل. این ویژگی با مشکلات حافظه ، زبان ، تفکر یا قضاوت مشخص می شود.

اگر دچار اختلال شناختی خفیف هستید ، ممکن است از لغزش حافظه یا عملکرد ذهنی خود آگاه باشید. خانواده و دوستان نزدیک شما نیز ممکن است متوجه تغییر شوند. اما این تغییرات آنقدر شدید نیستند که به طور قابل توجهی در زندگی روزمره و فعالیتهای معمول شما تداخل ایجاد کنند.

اختلال شناختی خفیف ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل بعدی ناشی از بیماری آلزایمر یا سایر شرایط عصبی را افزایش دهد. اما برخی از افراد با اختلال شناختی خفیف هرگز بدتر نمی شوند و در نهایت تعداد کمی بهبود می یابند.

علائم

مغز شما ، مانند بقیه اعضای بدن ، با افزایش سن تغییر می کند. بسیاری از افراد با افزایش سن متوجه فراموشی تدریجی در حال افزایش می شوند. فکر کردن یک کلمه یا یادآوری نام شخص ممکن است بیشتر طول بکشد.

اما نگرانی مداوم یا فزاینده در مورد عملکرد ذهنی شما ممکن است اختلال شناختی خفیف (MCI) را نشان دهد. مسائل شناختی ممکن است فراتر از آنچه انتظار می رود باشد و در صورت تجربه هر یا همه موارد زیر MCI احتمالی را نشان می دهد:

• شما بیشتر اوقات چیزها را فراموش می کنید.
• شما رویدادهای مهم مانند قرار ملاقات ها یا مشارکت های اجتماعی.
• شما فکر خود را از دست می دهید یا رشته گفتگوها ، کتاب ها یا فیلم ها را از دست می دهید.
• با تصمیم گیری ، برنامه ریزی مراحل برای انجام یک کار یا درک دستورالعمل ها.
• شما در پیدا کردن راه خود در محیط های آشنا دچار مشکل می شوید.
• شما انگیزه بیشتری پیدا می کنید یا قضاوت فزاینده ای ضعیف نشان می دهید. به هر یک از این تغییرات توجه کنید.

اگر MCI دارید ، ممکن است این موارد را نیز تجربه کنید:

• افسردگی
• تحریک پذیری و پرخاشگری
• اضطراب
• بی علاقگی

علل

هیچ علتی برای اختلال شناختی خفیف (MCI) وجود ندارد ، همانطور که هیچ مورد واحدی وجود ندارد نتیجه برای بی نظمی علائم MCI ممکن است سالها ثابت بماند ، به بیماری آلزایمر یا نوع دیگری از زوال عقل پیشرفت کند یا با گذشت زمان بهبود یابد.

شواهد موجود نشان می دهد که MCI اغلب ، اما نه همیشه ، از درجه کمتری از همان بیماری ایجاد می شود. انواع تغییرات مغزی که در بیماری آلزایمر یا سایر اشکال زوال عقل دیده می شود. برخی از این تغییرات در مطالعات کالبد شکافی افراد مبتلا به MCI شناسایی شده است. این تغییرات شامل موارد زیر است: توده های پروتئین دیگری در ارتباط با بیماری پارکینسون ، زوال عقل با بدن لوئی و برخی موارد بیماری آلزایمر

سکته های مغزی کوچک یا کاهش جریان خون از طریق رگ های خونی مغز

تصویربرداری از مغز مطالعات نشان می دهد که تغییرات زیر ممکن است با MCI مرتبط باشد:

• کوچک شدن هیپوکامپ ، یک منطقه مغزی برای حافظه مهم است
• بزرگ شدن فضای پر از مایع مغز (بطن ها) )
• کاهش مصرف گلوکز ، قندی که منبع اصلی تأمین انرژی سلولها در مناطق اصلی مغز است

عوامل خطر

قوی ترین عوامل خطر برای MCI عبارتند از:

• افزایش سن
• داشتن فرم خاصی از ژن معروف به APOE e4 ، همچنین به بیماری آلزایمر مرتبط است - th از آنجا که داشتن این ژن تضمین نمی کند که دچار افت شناختی شوید

سایر شرایط پزشکی و عوامل سبک زندگی با افزایش خطر تغییر شناختی مرتبط هستند ، از جمله:

• دیابت
• سیگار کشیدن
• فشار خون بالا
• افزایش کلسترول
• چاقی
• عدم ورزش بدنی
• سطح تحصیلات پایین
• مشارکت ناچیز در فعالیتهای تحریک کننده ذهنی یا اجتماعی

عوارض

افراد مبتلا به MCI خطر ابتلا به زوال عقل به میزان قابل توجهی افزایش می یابد - اما نه یقین. به طور کلی ، هر ساله حدود 1٪ تا 3٪ افراد مسن به زوال عقل مبتلا می شوند. مطالعات نشان می دهد که حدود 10٪ تا 15٪ افراد مبتلا به MCI هر ساله به زوال عقل مبتلا می شوند.

پیشگیری

همیشه نمی توان از اختلال شناختی خفیف جلوگیری کرد. اما تحقیقات برخی از عوامل محیطی را یافته است که ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را تحت تأثیر قرار دهد. مطالعات نشان می دهد که این مراحل ممکن است به جلوگیری از اختلال شناختی کمک کند:

• از مصرف بیش از حد الکل جلوگیری کنید.
• قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا را محدود کنید.
• خطر ابتلا به بیماری را کاهش دهید آسیب به سر.
• سیگار نکشید.
• شرایط بهداشتی مانند دیابت ، فشار خون بالا ، چاقی و افسردگی را مدیریت کنید.
• بهداشت خوب خواب را انجام داده و مدیریت کنید اختلالات خواب.
• یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی بخورید که دارای میوه و سبزیجات زیادی است و چربی های اشباع آن کم است.
• با دیگران ارتباط اجتماعی برقرار کنید.
• ورزش به طور منظم با شدت متوسط ​​تا شدید.
• اگر دچار کم شنوایی هستید از سمعک استفاده کنید.
• با پازل ، بازی و آموزش حافظه ذهن خود را تحریک کنید.

محتوای:

تشخیص

هیچ آزمایش خاصی برای تأیید تشخیص اختلال شناختی خفیف (MCI) وجود ندارد. پزشک شما با توجه به اطلاعاتی که شما ارائه می دهید و نتایج آزمایشات مختلفی که می تواند به شما کمک کند تا روشن شدن تشخیص را تعیین کند ، MCI احتمالاً بیشترین دلیل علائم شما را تشخیص می دهد.

بسیاری از پزشکان MCI را بر اساس معیارهای زیر ایجاد می کنند گروهی از متخصصان بین المللی:

• شما با حافظه یا عملکرد ذهنی دیگری مشکل دارید. ممکن است در حافظه ، برنامه ریزی ، پیروی از دستورالعمل ها یا تصمیم گیری دچار مشکل شوید. برداشت های شخصی شما باید توسط یکی از نزدیکان شما تأیید شود.
• با گذشت زمان کاهش یافته اید. تاریخچه پزشکی دقیق نشان می دهد که عملکرد ذهنی شما از سطح بالاتری کاهش یافته است. این تغییر به طور ایده آل توسط یکی از اعضای خانواده یا یک دوست نزدیک تأیید می شود.
• عملکرد ذهنی و فعالیتهای روزمره شما تحت تأثیر قرار نمی گیرد. سابقه پزشکی شما نشان می دهد که به طور کلی فعالیت های روزانه شما مختل نمی شود ، اگرچه علائم خاص ممکن است باعث نگرانی و ناراحتی شود.
• آزمایش وضعیت روانی سطح خفیف اختلال در سن و سطح تحصیلات شما را نشان می دهد. پزشکان غالباً عملکرد ذهنی را با یک آزمایش کوتاه مانند آزمون کوتاه وضعیت ذهنی ، ارزیابی شناختی مونترال (MoCA) یا آزمون مینی روانی (MMSE) ارزیابی می کنند. آزمایش عصب روانشناختی دقیق تر ممکن است به تعیین میزان اختلال حافظه ، انواع متأثر از حافظه و سایر مهارتهای ذهنی نیز آسیب برساند.
• تشخیص شما زوال عقل نیست. مشكلاتي كه توصيف مي كنيد و پزشك از طريق گزارش هاي تاييد كننده ، سابقه پزشكي و آزمايش وضعيت رواني آنها را مستند مي كند ، آنقدر شديد نيست كه بيماري آلزايمر يا نوع ديگري از زوال عقل تشخيص داده شود.

معاینه مغز و اعصاب

به عنوان بخشی از معاینه فیزیکی ، پزشک ممکن است برخی آزمایشات اساسی را انجام دهد که نشان می دهد مغز و سیستم عصبی شما چقدر خوب کار می کنند. این آزمایشات می تواند به شناسایی علائم عصبی بیماری پارکینسون ، سکته های مغزی ، تومورها یا سایر شرایط پزشکی کمک کند که می تواند حافظه و همچنین عملکرد بدنی شما را مختل کند. آزمون عصبی ممکن است آزمایش کند:

• رفلکس ها
• حرکات چشم
• راه رفتن و تعادل

آزمایشات آزمایشگاهی

آزمایش خون می تواند به حذف مشکلات جسمی که می تواند حافظه را تحت تأثیر قرار دهد ، مانند کمبود ویتامین B-12 یا غده تیروئید کم کار ، کمک کند.

تصویربرداری از مغز

پزشک ممکن است برای بررسی شواهد تومور مغزی ، سکته مغزی یا خونریزی ، ام آر آی یا سی تی اسکن تجویز کند.

آزمایش وضعیت روانی

فرم های کوتاه آزمایش وضعیت روانی را می توان در حدود 10 مورد انجام داد دقایق. در طول آزمایش ، پزشکان از مردم می خواهند چندین وظیفه خاص را انجام دهند و به چندین س ،ال پاسخ دهند ، از جمله نامگذاری تاریخ امروز یا پیروی از دستورالعمل کتبی.

اشکال طولانی تر از آزمایش عصب روانشناختی می تواند جزئیات بیشتری در مورد عملکرد ذهنی شما در مقایسه با عملکرد دیگران در یک سن و سطح تحصیلات مشابه. این آزمایشات همچنین ممکن است به شناسایی الگوهای تغییر کمک کند که سرنخی از علت اصلی علائم شما را ارائه می دهند.

درمان

در حال حاضر ، هیچ دارویی یا سایر روشهای درمانی به طور خاص برای اختلال شناختی خفیف تأیید نمی شوند ( MCI) توسط سازمان غذا و دارو (FDA). با این حال ، MCI یک منطقه فعال تحقیقاتی است. مطالعات بالینی برای درک بهتر این اختلال و یافتن روشهای درمانی که ممکن است علائم را بهبود بخشد یا از پیشرفت یا زوال عقل جلوگیری کند یا به تعویق بیاندازد ، در دست انجام است. مورد تایید برای بیماری آلزایمر ، برای افرادی که MCI دارند و علائم اصلی آنها از دست دادن حافظه است. با این حال ، مهار کننده های کولین استراز برای درمان روتین MCI توصیه نمی شوند. مشخص نشده است که آنها بر روند پیشرفت زوال عقل تأثیر می گذارند و می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند.

درمان علل برگشت پذیر MCI: داروها

برخی از داروها می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند که بر عملکرد شناختی تأثیر می گذارد. تصور می شود با قطع دارو این عوارض از بین می روند. مهم است که هرگونه عوارض جانبی را با پزشک خود در میان بگذارید و هرگز مصرف داروهای خود را قطع نکنید ، مگر اینکه پزشک شما را به شما توصیه کند. این داروها عبارتند از:

• بنزودیازپین ها ، که برای درمان بیماری هایی مانند اضطراب ، تشنج و اختلالات خواب استفاده می شود. شرایط
• آنتی هیستامین ها ، که اغلب برای کنترل علائم آلرژی استفاده می شود
• مواد افیونی ، اغلب برای درمان درد استفاده می شود
• مهار کننده های پمپ پروتون ، که اغلب برای درمان ریفلاکس یا ریفلاکس معده استفاده می شود (GERD)

درمان علل برگشت پذیر MCI: سایر شرایط

سایر موارد شایع علاوه بر MCI می تواند باعث شود شما احساس فراموشی یا تیز بینی ذهنی بیش از حد معمول داشته باشید. درمان این شرایط می تواند به بهبود حافظه و عملکرد کلی ذهن شما کمک کند. شرایطی که می تواند بر حافظه تأثیر بگذارد عبارتند از:

• فشار خون بالا. افراد مبتلا به MCI به احتمال زیاد با عروق خونی داخل مغز خود مشکل دارند. فشار خون بالا می تواند این مشکلات را بدتر کرده و باعث ایجاد حافظه شود. پزشک فشار خون شما را کنترل کرده و در صورت فشار بیش از حد مراحل را برای کاهش آن توصیه می کند.
• افسردگی. هنگامی که افسرده هستید ، اغلب احساس فراموشی و مه آلودگی ذهنی می کنید. افسردگی در افراد مبتلا به MCI شایع است. درمان افسردگی ممکن است به بهبود حافظه کمک کند ، در حالی که کنار آمدن با تغییرات زندگی شما را آسان تر می کند.
• آپنه خواب. در این شرایط ، تنفس شما به طور مکرر متوقف می شود و در حالی که خواب هستید شروع می شود و باعث می شود استراحت شبانه خوبی نداشته باشید. آپنه خواب می تواند احساس خستگی بیش از حد در طول روز ، فراموشی و عدم تمرکز در شما ایجاد کند. درمان می تواند این علائم را بهبود بخشد و هوشیاری را بازگرداند.

آزمایشات بالینی

شیوه زندگی و داروهای خانگی

نتایج مطالعه در مورد رژیم غذایی ، ورزش متفاوت بوده است یا سایر گزینه های سبک زندگی سالم می تواند از کاهش شناخت جلوگیری کند یا آن را معکوس کند. صرف نظر از این ، این انتخاب های سالم باعث سلامتی عمومی می شوند و ممکن است در سلامت شناختی نقش داشته باشند.

• ورزش منظم بدنی از مزایای سلامتی قلب برخوردار است و همچنین می تواند به جلوگیری یا کاهش رشد شناخت کمک کند.
• رژیم کم چربی و سرشار از میوه و سبزیجات یکی دیگر از گزینه های مفید برای قلب است که همچنین می تواند به محافظت از سلامت شناختی کمک کند.
• اسیدهای چرب امگا 3 برای قلب نیز مفید هستند. بیشتر تحقیقات نشان می دهد که یک مزیت احتمالی برای سلامت شناختی وجود دارد ، از مصرف ماهی به عنوان معیار میزان اسیدهای چرب امگا 3 خورده استفاده می شود.
• تحریک فکری ممکن است از افت شناختی جلوگیری کند. مطالعات نشان داده است که استفاده از رایانه ، بازی کردن ، مطالعه کتاب و سایر فعالیتهای فکری می تواند به حفظ عملکرد کمک کرده و از افت شناختی جلوگیری کند.
• مشارکت اجتماعی ممکن است زندگی را راضی تر کند ، به حفظ عملکرد ذهنی و کاهش رشد روانی کمک کند. / li>
• آموزش حافظه و سایر آموزش های شناختی ممکن است به بهبود عملکرد شما کمک کند.

داروهای جایگزین

برخی از مکمل ها - از جمله ویتامین E ، جینکو و سایر موارد - برای جلوگیری یا تأخیر در پیشرفت اختلال شناختی خفیف پیشنهاد شده است. با این حال ، هیچ مکملی در یک آزمایش بالینی هیچ فایده ای نشان نداده است.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده خود این کار را شروع می کنید. اگر پزشک شما مشکوک به تغییرات شناختی باشد ، ممکن است به شما در متخصص ارزیابی مهارت های ذهنی به متخصص ارجاع شود. این متخصص ممکن است یک متخصص مغز و اعصاب ، روانپزشک یا روانشناس مغز و اعصاب باشد.

از آنجا که قرار ملاقات ها می تواند مختصر باشد و غالباً صحبت های زیادی وجود دارد ، خوب است که آماده باشید. در اینجا چند پیشنهاد وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار خود آماده شوید و می دانید چه انتظاری از پزشک دارید.

چه کاری می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات مطلع باشید. . وقتی قرار ملاقات خود را تعیین می کنید ، س askال کنید آیا برای انجام آزمایش خون نیاز به روزه داری دارید یا برای آماده سازی برای آزمایش های تشخیصی باید کار دیگری انجام دهید.
• همه علائم خود را بنویسید. پزشک شما می خواهد جزئیات مربوط به آنچه باعث نگرانی شما در مورد حافظه یا عملکرد ذهنی شما می شود را بداند. در مورد برخی از مهمترین نمونه های فراموشی یا سایر فواصل دیگری که می خواهید ذکر کنید ، یادداشت کنید. سعی کنید به خاطر بیاورید که اولین باری که ممکن است مشکلی وجود داشته باشد ، شک کردید. اگر فکر می کنید مشکلات شما بدتر می شود ، آماده باشید که دلیل آن را توضیح دهید.
• در صورت امکان با یکی از اعضای خانواده یا دوست خود همراه شوید. تأیید از طرف یکی از دوستان نزدیک یا معتمد می تواند نقشی اساسی در تأیید آشکار بودن مشکلات حافظه شما برای دیگران داشته باشد. همراه داشتن همچنین می تواند به شما کمک کند تمام اطلاعات ارائه شده در هنگام ملاقات را به خاطر بسپارید.
• لیستی از سایر شرایط پزشکی خود تهیه کنید. پزشک شما می خواهد بداند آیا شما در حال حاضر تحت درمان دیابت ، بیماری قلبی ، سکته مغزی یا هر بیماری دیگری هستید.
• لیستی از تمام داروهای خود تهیه کنید. پزشک شما می خواهد درباره هر داروی تجویز شده و بدون نسخه ، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید اطلاعاتی کسب کند.

س Quesالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید

چون زمان با پزشک محدود است ، نوشتن یک لیست از سوالات به شما کمک می کند تا از قرار ملاقات خود بیشترین استفاده را ببرید. در صورت اتمام زمان ، س mostالات خود را از بیشترین فشارها به کم اهمیت ترین آنها فهرست کنید. برای تغییرات شناختی ، برخی از س toالاتی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• آیا من با مشکل حافظه روبرو هستم؟
• چه چیزی باعث مشکلات من می شود؟
• چه آزمایشاتی آیا من نیاز دارم؟
• آیا لازم است به یک متخصص مراجعه کنم؟ چه هزینه ای خواهد داشت؟ آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟
• آیا روش های درمانی در دسترس است؟
• آیا آزمایش های بالینی درمان های آزمایشی وجود دارد که باید در نظر بگیرم؟
• آیا انتظار طولانی مدت دارم؟ آیا عوارض وجود دارد؟
• آیا علائم جدید من بر چگونگی مدیریت سایر شرایط سلامتی من تأثیر می گذارد؟
• آیا لازم است محدودیت هایی را دنبال کنم؟
• آیا گزینه عمومی دیگری برای دارویی که به من می دهید؟
• آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری دارید که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر س questionsالاتی که پیش از موعد آماده کرده اید ، دریغ نکنید که از پزشک خود بخواهید هر چیزی را که نمی فهمید روشن کند.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

همچنین احتمالاً پزشک سوالاتی از شما خواهد داشت. آماده بودن برای پاسخگویی ممکن است وقت شما را برای تمرکز روی نکاتی که می خواهید در مورد آنها عمیق صحبت کنید آزاد کند. پزشک شما ممکن است بپرسد:

• چه نوع مشکلات حافظه ای دارید؟ چه زمانی برای اولین بار ظاهر شدند؟
• آیا آنها به طور مداوم بدتر می شوند ، یا گاهی اوقات بهتر و گاهی بدتر هستند؟
• آیا شما غمگین تر یا مضطرب تر از حد معمول هستید؟
• آیا در نحوه واکنش شما نسبت به افراد یا رویدادها تغییری مشاهده کرده اید؟
• آیا در میزان خوب خوابیدن و مدت زمان آن تغییراتی مشاهده کرده اید؟ آیا خروپف می کنید؟
• آیا انرژی شما بیش از حد معمول ، کمتر از حد معمول یا تقریباً مشابه است؟
• چه داروهایی مصرف می کنید؟ آیا ویتامین یا مکمل مصرف می کنید؟
• آیا الکل می نوشید؟ چقدر؟
• از چه شرایط پزشکی دیگری تحت معالجه قرار می گیرید؟
• آیا لرزشی یا مشکلی در راه رفتن مشاهده کرده اید؟
• آیا در به خاطر سپردن خود مشکلی ندارید؟ قرار ملاقات های پزشکی یا چه وقت باید داروها را مصرف کنید؟
• آیا اخیراً آزمایش شنوایی و بینایی خود را انجام داده اید؟
• آیا شخص دیگری در خانواده شما هرگز دچار مشکل حافظه شده است؟ آیا کسی تاکنون با بیماری آلزایمر یا زوال عقل تشخیص داده شده است؟