اختلال شخصیتی خودشیفتگی

بررسی اجمالی

اختلال شخصیت خودشیفته - یکی از انواع مختلف اختلالات شخصیتی - یک بیماری روانی است که در آن افراد دارای احساس تورم از اهمیت خود ، نیاز عمیق به توجه و تحسین بیش از حد ، روابط پریشان هستند ، و عدم همدلی با دیگران. اما در پشت این نقاب اعتماد به نفس شدید ، عزت نفس شکننده ای نهفته است که در برابر کوچکترین انتقادی آسیب پذیر است.

یک اختلال شخصیت خودشیفته باعث ایجاد مشکلاتی در بسیاری از زمینه های زندگی مانند روابط ، کار ، مدرسه یا امور مالی می شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است به طور کلی ناخوشایند و ناامید شوند ، در صورتی که مورد لطف و تحسین خاصی قرار نگیرند که شایسته آن هستند. آنها ممکن است روابط خود را غیر قابل تحقق بدانند و دیگران از بودن در کنار آنها لذت نبرند.

درمان مراکز اختلال شخصیت خودشیفته در اطراف گفتاردرمانی (روان درمانی).

علائم

علائم و نشانه های اختلال شخصیت خودشیفته و شدت علائم متفاوت است. افراد مبتلا به این اختلال می توانند:

• احساس اغراق در اهمیت خود داشته باشند
• احساس استحقاق داشته و به تحسین مستمر و بیش از حد نیاز دارند
• انتظار حتی بدون دستاوردهایی که آن را تضمین می کند ، به عنوان برتر شناخته شود
• اغراق در دستاوردها و استعدادها
• خیالات موفقیت ، قدرت ، درخشش ، زیبایی یا همسر عالی را مشغول کنید
• اعتقاد داشته باشید که آنها برتر هستند و فقط می توانند با افراد مساوی خاص معاشرت کنند
• انحصار در مکالمه ها و تحقیر کردن یا نگاه کردن به افرادی که آنها را فرومایه می دانند
• انتظار لطف های ویژه و انطباق بدون چون و چرا با انتظارات آنها
• از دیگران بهره ببرید تا به خواسته خود برسید
• در تشخیص نیازها و احساسات دیگران ناتوانی یا عدم تمایل دارید
• به دیگران حسادت کنید و دیگران را باور کنید به آنها حسادت کنید پرمشقت و پرمدعا
• اصرار بر داشتن بهترین ها از همه چیز - به عنوان مثال بهترین ماشین یا دفتر

در همان زمان ، افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته در اداره کار مشکل دارند. هر چیزی که آنها به عنوان انتقاد تصور می کنند ، و آنها می توانند:

• وقتی درمان خاصی نمی کنند ، بی تاب یا عصبانی می شوند
• مشکلات بین فردی قابل توجهی دارند و به راحتی احساس ضعف می کنند
• با عصبانیت یا تحقیر واکنش نشان دهید و سعی کنید شخص مقابل را کوچک جلوه دهید تا خود را برتر جلوه دهد
• در تنظیم احساسات و رفتار مشکل دارید
• مشکلات عمده ای را برای مقابله با استرس و سازگاری با آن تجربه کنید تغییر
• احساس افسردگی و بدخلقی کنید زیرا از کمال کم است
• احساسات پنهانی ناامنی ، شرم ، آسیب پذیری و تحقیر داشته باشید

چه موقع باید دید یک پزشک

افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است نخواهند فکر کنند که هر چیزی ممکن است اشتباه باشد ، بنابراین ممکن است شما باشید بعید به دنبال درمان است. اگر آنها به دنبال درمان باشند ، به احتمال زیاد برای علائم افسردگی ، مصرف مواد مخدر یا الکل یا مشکل بهداشت روانی دیگر است. اما اهانت به عزت نفس ممکن است پذیرش و پیگیری آن را با مشکل روبرو کند.

اگر جنبه هایی از شخصیت خود را تشخیص می دهید که در اختلال شخصیت خودشیفته مشترک است یا غرق در غم و اندوه هستید ، توجه کنید ارتباط با یک پزشک معتمد یا ارائه دهنده بهداشت روان. دریافت یک روش درمانی مناسب می تواند زندگی شما را سودمندتر و لذت بخش تر کند.

علل

مشخص نیست که چه عواملی باعث اختلال شخصیت خودشیفته می شوند. همانند رشد شخصیت و سایر اختلالات بهداشت روان ، علت اختلال شخصیت خودشیفته نیز احتمالاً پیچیده است. اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است به موارد زیر مرتبط باشد:

• محیط - عدم تطابق در روابط والدین و کودک با پرستش بیش از حد یا انتقاد بیش از حد که به خوبی با تجربه کودک سازگار نیست
• ژنتیک - ویژگی های ارثی
• نوروبیولوژی - ارتباط بین مغز و رفتار و تفکر

عوامل خطر

اختلال شخصیت خودشیفته بیشتر از زنان بر مردان تأثیر می گذارد ، و این اغلب در نوجوانان یا اوایل بزرگسالی آغاز می شود. به خاطر داشته باشید ، اگرچه برخی از کودکان ممکن است صفات خودشیفتگی از خود نشان دهند ، اما این ممکن است به سادگی برای سن آنها مشخص باشد و به این معنی نیست که آنها به بیماری اختلال شخصیت خودشیفته ادامه خواهند داد.

اگرچه علت خودشیفتگی است اختلال شخصیت شناخته شده نیست ، برخی از محققان فکر می کنند که در کودکان آسیب پذیر از نظر زیست شناختی ، سبک های فرزندپروری که بیش از حد محافظت می شوند یا از آن غافل می شوند ، می تواند تأثیر بگذارد. ژنتیک و نوروبیولوژی نیز ممکن است در بروز اختلال شخصیت خودشیفته نقش داشته باشد.

عوارض

عوارض اختلال شخصیت خودشیفته و سایر شرایطی که می تواند همراه آن باشد ، می تواند شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات روابط
• مشکلات در محل کار یا مدرسه
• افسردگی و اضطراب
• مشکلات بهداشت جسمانی
• سو mis مصرف مواد مخدر یا الکل
• افکار یا رفتار خودکشی

پیشگیری

از آنجا که علت اختلال شخصیت خودشیفته ناشناخته است ، هیچ راهی شناخته شده برای جلوگیری از این بیماری وجود ندارد. با این حال ، ممکن است به موارد زیر کمک کند:

• برای مشکلات بهداشت روان کودکان در اسرع وقت معالجه کنید
• برای یادگیری روش های سالم برقراری ارتباط یا کنار آمدن با تعارضات ، در خانواده درمانی شرکت کنید. یا پریشانی عاطفی
• در کلاسهای والدین شرکت کنید و در صورت نیاز از درمانگران یا مددکاران اجتماعی راهنمایی بگیرید

تشخیص

برخی از ویژگی های اختلال شخصیت خودشیفته مانند سایر اختلالات شخصیتی است. همچنین ، ممکن است همزمان بیش از یک اختلال شخصیت تشخیص داده شود. این می تواند تشخیص اختلال شخصیت خودشیفته را بیشتر به چالش بکشد.

تشخیص اختلال شخصیت خودشیفته به طور معمول بر اساس:

• علائم و نشانه ها
• یک جسمی است معاینه برای اطمینان از اینکه از نظر جسمی در ایجاد علائم خود مشکلی ندارید
• یک ارزیابی روانشناختی کامل که ممکن است شامل پر کردن پرسشنامه باشد
• معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ( DSM-5) ، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا

درمان

درمان اختلال شخصیت خودشیفته گفتاردرمانی (روان درمانی) است. در صورت داشتن سایر بیماری های روانی ، ممکن است داروها در درمان شما گنجانده شوند.

روان درمانی

درمان اختلال شخصیت خودشیفته محور گفتگو درمانی است که روان درمانی نیز نامیده می شود. روان درمانی می تواند به شما کمک کند:

• روابط بهتر را با دیگران برقرار کنید تا روابط شما صمیمی تر ، لذت بخش تر و پاداش آورتر باشد
• علل احساسات خود را بفهمید و چه عواملی شما را به سمت رقابت سوق می دهد. ، برای عدم اعتماد به دیگران ، و شاید برای تحقیر خود و دیگران

زمینه های تغییر جهت کمک به شما در پذیرش مسئولیت و یادگیری این موارد است:

• پذیرش و حفظ روابط شخصی واقعی و همکاری با همکاران
• شایستگی و پتانسیل واقعی خود را بشناسید و بپذیرید تا بتوانید انتقادات یا شکست ها را تحمل کنید
• توانایی خود را در درک و تنظیم احساسات خود افزایش دهید
• تأثیر موضوعات مربوط به عزت نفس خود را درک کرده و تحمل کنید
• آرزوی خود را برای اهداف دست نیافتنی و شرایط ایده آل برطرف کنید و آنچه را که می توانید به دست آورید و آنچه می توانید به دست آورید پذیرش کنید
/ ul>

درمان می تواند برای کمک به شما در کنترل استرس یا بحران کوتاه مدت باشد ، یا می تواند به صورت مداوم برای کمک به شما در دستیابی و حفظ اهداف خود ارائه شود. اغلب ، از جمله اعضای خانواده یا افراد قابل توجه دیگر در درمان می تواند مفید باشد.

داروها

هیچ دارویی به طور خاص برای درمان اختلال شخصیت خودشیفته استفاده نمی شود. با این حال ، اگر علائم افسردگی ، اضطراب یا سایر بیماری ها دارید ، داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد اضطراب می توانند مفید باشند.

شیوه زندگی و داروهای خانگی درمان کنید یا فکر کنید غیرضروری است. ماهیت اختلال شخصیت خودشیفته نیز می تواند این احساس را در شما ایجاد کند که درمان ارزش زمان و توجه شما را ندارد و ممکن است وسوسه شوید که آن را ترک کنید. اما مهم این است که:

• ذهن باز داشته باشید. بر مزایای درمان تمرکز کنید.
• به برنامه درمانی خود پایبند باشید. در جلسات برنامه ریزی شده درمانی شرکت کنید و هر دارو را طبق دستور مصرف کنید. به یاد داشته باشید ، این ممکن است کار سختی باشد و شما ممکن است گاه گاهی دچار عقب گرد شوید.
• درمان سو alcohol مصرف الکل یا مواد مخدر یا سایر مشکلات روحی و روانی خود را انجام دهید. اعتیاد ، افسردگی ، اضطراب و استرس شما می تواند یکدیگر را تغذیه کند و منجر به یک چرخه درد عاطفی و رفتار ناسالم شود.
• روی هدف خود متمرکز باشید. با در نظر داشتن اهداف خود و یادآوری به خود ، انگیزه خود را حفظ کنید و می توانید برای ترمیم روابط آسیب دیده تلاش کنید و از زندگی خود رضایت بیشتری کسب کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما ممکن است با مراجعه به پزشک شروع شود ، یا ممکن است پزشک شما را به یک ارائه دهنده بهداشت روان مانند روانپزشک یا روانشناس ارجاع دهد.

کاری که می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات ، لیستی از موارد زیر را تهیه کنید:

• هرگونه علائمی که تجربه می کنید و برای چه مدت برای تعیین اینکه چه نوع حوادثی ممکن است باعث عصبانیت یا ناراحتی شما شود
  / li>
• اطلاعات شخصی کلیدی ، از جمله حوادث آسیب زا در گذشته شما و هرگونه عامل اصلی استرس زا
• اطلاعات پزشکی شما ، از جمله سایر شرایط بهداشت جسمی یا روانی که با آنها تشخیص داده شده اید
• هر دارو ، ویتامین ، گیاه یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید و دوزهای مصرف
• س toالاتی که باید از ارائه دهنده بهداشت روان بپرسید تا بتوانید از قرار ملاقات خود نهایت استفاده را ببرید

در صورت امکان ، یک عضو یا دوست معتمد خانواده را به همراه داشته باشید تا به خاطر سپردن جزئیات کمک کند. علاوه بر این ، شخصی که مدتهاست شما را می شناسد ممکن است سوالات مفیدی را بپرسد یا اطلاعات مهم را به اشتراک بگذارد.

برخی از س basicالات اساسی که باید از ارائه دهنده بهداشت روان بپرسید عبارتند از:

• فکر می کنید من چه نوع اختلالی دارم؟
• آیا می توانم سایر موارد بهداشت روانی را داشته باشم؟
• هدف از درمان چیست؟
• چه روش های درمانی به احتمال زیاد برای من مثر است؟
• انتظار دارید که کیفیت زندگی من با درمان چقدر بهبود یابد؟
• چند بار و برای چه مدت به جلسات درمانی احتیاج دارم؟
• آیا خانواده درمانی یا گروهی درمانی در مورد من مفید است؟
• آیا داروهایی وجود دارد که بتواند به علائم من کمک کند؟
• من این سایر موارد بهداشتی را دارم. چگونه می توانم آنها را به بهترین وجه باهم مدیریت کنم؟
• آیا بروشور یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن س questionsال دیگری دریغ نکنید.

چه انتظاری از ارائه دهنده بهداشت روان

برای درک بهتر علائم و تأثیرات آنها بر زندگی شما ، ممکن است ارائه دهنده بهداشت روان از شما س askال کند:

• علائم شما چیست؟
• چه زمانی این علائم بروز می کند ، و چه مدت دوام می آورند؟
• علائم شما چه تاثیری بر زندگی شما ، از جمله مدرسه ، کار و روابط شخصی دارد؟
• وقتی دیگران به نظر می رسند چه احساسی دارید - و چگونه عمل می کنید؟ شما را انتقاد یا رد می کند؟
• آیا روابط شخصی نزدیک دارید؟ اگر اینگونه نیست ، چرا فکر می کنید این چنین باشد؟
• مهمترین دستاوردهای شما چیست؟
• اهداف اصلی شما برای آینده چیست؟
• چه احساسی دارید؟ وقتی کسی به کمک شما احتیاج دارد؟
• وقتی شخصی احساسات سختی مانند ترس یا غم و اندوه نسبت به شما ابراز می کند ، چه احساسی دارید؟
• کودکی خود را از جمله رابطه با پدر و مادر شما؟
• آیا هیچ یک از نزدیکان شما دچار یک اختلال بهداشت روانی مانند اختلال شخصیت شده اند؟
• آیا شما به دلیل مشکلات روانی دیگری تحت درمان قرار گرفته اید؟ اگر بله ، چه روش های درمانی موثرتر بودند؟
• آیا شما از الکل یا داروهای خیابانی استفاده می کنید؟ هر چند وقت یکبار؟
• آیا شما در حال حاضر تحت شرایط پزشکی دیگری تحت درمان هستید؟