تومورهای بینی و پارانازال

بررسی اجمالی

تومورهای بینی و پارانازال رشد غیرطبیعی هستند که در داخل و اطراف مجرای داخل بینی (حفره بینی) شروع می شوند. تومورهای بینی از حفره بینی شروع می شوند. تومورهای پارانازال در محفظه های پر از هوا در اطراف بینی موسوم به سینوس های پارانازال شروع می شوند.

تومورهای بینی و پارانازال می توانند غیرسرطانی (خوش خیم) باشند یا سرطانی (بدخیم) باشند. انواع مختلفی از تومورهای بینی و پارانازال وجود دارد. نوع تومور شما در تعیین بهترین روش درمانی برای شما کمک می کند.

علائم

علائم و نشانه های تومورهای بینی و پارانازال می تواند شامل موارد زیر باشد:

• دشواری در تنفس از طریق بینی
• از بین رفتن حس بویایی
• خون دماغ
• ترشح از بینی
• تورم یا درد صورت
• آبریزش چشم
• زخم یا ضایعه ای در سقف دهان
• مشکلات بینایی
• برآمدگی گردن شما
• مشکل بازکردن دهان

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در مورد علائم و نشانه های مداوم که شما را نگران می کند با پزشک خود صحبت کنید.

علل

تومورهای بینی و پارانازال هنگامی ایجاد می شوند که یک جهش ژنتیکی سلول های سالم و طبیعی را به سلول های غیرطبیعی تبدیل کند. سلول های سالم با سرعت تعیین شده رشد و تکثیر می کنند و در نهایت در یک زمان مشخص می میرند. سلولهای غیرطبیعی خارج از کنترل رشد و تکثیر می یابند و نمی میرند. سلولهای غیرطبیعی تجمع یافته باعث ایجاد توده (تومور) می شوند.

اگر سلول های غیرطبیعی سرطانی شوند ، ممکن است به بافت های مجاور حمله کرده و از تومور اولیه جدا شده و به سایر قسمت های بدن گسترش یافته (متاستاز دهند).

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به تومورهای بینی و پارانازال را افزایش دهند عبارتند از:

• سیگار کشیدن و حضور در کنار افرادی که سیگار می کشند
• تنفس در آلودگی هوا
• قرار گرفتن طولانی مدت در معرض مواد شیمیایی و تحریک کننده های هوا در محل کار ، مانند گرد و غبار چوب ، بخار حاصل از چسب ، مالش الکل و فرمالدئید و گرد و غبار از آرد ، کروم و نیکل
• عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) که یک عفونت شایع جنسی است

پیشگیری

برای کاهش خطر تومورهای بینی و پارانازال ، می توانید:

• سیگار را ترک کنید. اگر سیگار نمی کشید ، شروع نکنید. اگر سیگار می کشید و می خواهید سیگار را ترک کنید ، با پزشک خود در مورد راهکارهایی که می تواند به شما کمک کند مانند مشاوره و دارو صحبت کنید.
• از خود در محل کار محافظت کنید. قوانین ایمنی محل کار خود را برای محافظت از خود در برابر بخارات مضر و تحریک کننده های هوا مانند استفاده از ماسک صورت ، دنبال کنید.

محتوای:

تشخیص

آزمایشات و روشهایی که برای تشخیص تومورهای بینی و پارانازال استفاده می شود عبارتند از:

• استفاده از دوربین آندوسکوپی برای دیدن داخل حفره بینی و سینوس ها. در طی آندوسکوپی بینی ، یک لوله نازک با نور و دوربین در انتهای شما قرار می گیرد. دوربین تصاویر را به مانیتور می فرستد که پزشک از آن برای یافتن موارد غیرمعمول استفاده می کند.
• جمع آوری نمونه ای از سلول ها برای آزمایش (نمونه برداری). اگر پزشک در حین انجام آندوسکوپی بینی ، ناهنجاری پیدا کند ، می توان از ابزارهای ویژه برای جمع آوری نمونه های بافت استفاده کرد. نمونه ها برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال می شوند.
• آزمایش های تصویربرداری برای ایجاد تصاویر از حفره بینی و سینوس ها. تکنیک های تصویربرداری که برای مشاهده حفره بینی و سینوس های شما استفاده می شود شامل سی تی اسکن و MRI است.

پزشک ممکن است آزمایشات و روش های اضافی را براساس شرایط خاص شما توصیه کند.

درمان

درمان تومورهای بینی و پارانازال به محل تومور شما و انواع سلول ها بستگی دارد. تیم مراقبت های بهداشتی شما با شما همکاری خواهند کرد تا یک برنامه درمانی را که برای تومور خاص شما مناسب است ، تدوین کنید. گزینه های جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جراحی باز. برای دستیابی به حفره بینی یا سینوس ممکن است لازم باشد جراحان برشی نزدیک بینی یا دهان شما ایجاد کنند. جراحان تومور و هر منطقه ای را که ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد ، مانند استخوان نزدیک ، از بین می برند.
• جراحی کم تهاجمی. در شرایط خاص ، جراحان ممکن است با استفاده از آندوسکوپی بینی و ابزارهای ویژه به تومور دسترسی پیدا کنند. این ابزارها از طریق بینی شما وارد می شود و یک دوربین کوچک به جراحان امکان می دهد تا این عمل را انجام دهند.

تومورهای بینی و پارانازال در نزدیکی ساختارهای مهم سر شما مانند مغز ، چشم و اعصابی که بینایی را کنترل می کنند. جراحان برای به حداقل رساندن آسیب به این مناطق کار می کنند.

پرتودرمانی

پرتودرمانی از انرژی پرقدرت مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. از پرتودرمانی می توان به تنهایی یا بعد از جراحی برای درمان تومورهای بینی و پارانازال استفاده کرد.

شیمی درمانی

شیمی درمانی نوعی درمان دارویی است که از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می کند. در افرادی که تومورهای بینی و پارانازال دارند ، شیمی درمانی ممکن است قبل یا بعد از عمل استفاده شود. شیمی درمانی همچنین ممکن است در ترکیب با پرتودرمانی نیز مورد استفاده قرار گیرد.

مراقبت تسکینی

مراقبت تسکینی یک مراقبت پزشکی تخصصی است که بر روی تسکین درد و سایر علائم یک بیماری جدی متمرکز است. مراقبت های تسکینی توسط تیمی از پزشکان ، پرستاران و سایر افراد متخصص آموزش دیده ارائه می شود. تیم های مراقبت تسکینی قصد دارند کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان و خانواده های آنها را بهبود بخشند. این نوع مراقبت در کنار سایر روشهای درمانی و درمانی که ممکن است تحت آن قرار داشته باشید ارائه می شود.

آزمایشات بالینی

مقابله و حمایت سرطان می تواند طاقت فرسا و ترسناک باشد. با داشتن یک نقش فعال در مراقبت های بهداشتی خود می توانید به خود کمک کنید تا احساس کنترل بیشتری داشته باشید. برای کمک به شما در کنار آمدن با این مشکل ، سعی کنید:

• درباره تومور خود به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک در مورد تومور خود ، از جمله سرطانی بودن ، گزینه های درمانی و در صورت تمایل ، پیش آگهی خود از پزشک خود بپرسید. با کسب اطلاعات بیشتر ، ممکن است در تصمیم گیری در مورد درمان اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید.
• دوستان و خانواده خود را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک به شما کمک می کند تا کنار بیایید. دوستان و خانواده می توانند پشتیبانی عملی مورد نیاز شما را فراهم کنند ، از جمله کمک به مراقبت از خانه در صورت بستری بودن در بیمارستان. و هنگامی که احساس خستگی شدید می کنید می توانند به عنوان حمایت عاطفی عمل کنند.

• کسی را پیدا کنید که با او صحبت کند. شنونده خوبی پیدا کنید که بتوانید با او درباره امیدها و ترس های خود صحبت کنید. این ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. نگرانی و درک یک مشاور ، مددکار اجتماعی پزشکی ، روحانیون یا گروه پشتیبانی سرطان نیز ممکن است مفید باشد.

  از پزشک خود در مورد گروه های پشتیبانی منطقه خود س Askال کنید یا با سازمان های سرطانی مانند موسسه ملی سرطان تماس بگیرید. یا انجمن سرطان آمریکا.

آماده شدن برای قرار ملاقات

در صورت داشتن علائم و نشانه هایی که باعث نگرانی شما می شود ، با پزشک خود قرار بگذارید.

اگر پزشک شما معتقد است که ممکن است تومور بینی یا پارانازال داشته باشید ، ممکن است به پزشکی که در بیماری هایی که گوش ، بینی و گلو را تحت تأثیر قرار می دهند متخصص (ارشد گوش و حلق و بینی) مراجعه کنید.

از آنجا که قرارها می توانند مختصر باشند ، و از آنجا که غالباً موارد زیادی برای گفتگو وجود دارد ، خوب است که آماده باشید. در اینجا برخی اطلاعات برای کمک به شما در آماده سازی وجود دارد.

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید در زمان تعیین وقت ، حتماً س anythingال کنید که آیا از قبل می توانید کاری انجام دهید ، مثلاً رژیم خود را محدود کنید.
• علائمی که تجربه می کنید را بنویسید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد ارتباطی با آنها ندارند به همین دلیل قرار ملاقات را تعیین کرده اید.
• اطلاعات مهم شخصی را بنویسید ، از جمله استرس های عمده یا تغییرات زندگی اخیر.
• لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها یا مکمل هایی که تهیه کرده اید تهیه کنید گرفتن.
• یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات ممکن است به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در هنگام قرار ملاقات دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را فراموش کرده یا فراموش کرده باشید.
• سوالات خود را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

وقت شما با پزشک محدود است ، بنابراین تهیه یک لیست س questionsالات می تواند به شما کمک کند تا از وقت مشترک خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت اتمام زمان ، سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین لیست کنید. در مورد تومورهای بینی و پارانازال ، برخی از س basicالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• آیا من سرطان دارم؟
• تومور من کجاست؟
• چه چیزی به سایر آزمایشات نیاز دارم؟
• گزینه های درمانی من کدام است؟
• آیا درمانی برای نوع تومور من وجود دارد که بهترین باشد؟
• طرف بالقوه چیست؟ اثرات هر درمان؟
• آیا باید نظر دوم را جویا شوم؟ آیا می توانید نام متخصصانی را که به من توصیه می کنید به من بدهید؟
• آیا من واجد شرایط آزمایشات بالینی هستم؟
• آیا بروشورها یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
• چه چیزی تعیین می کند که آیا برای ویزیت بعدی باید برنامه ریزی کنم؟

چه انتظاری از پزشک خود داشته

پزشک شما احتمالاً تعدادی سوال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است بعداً وقت بگذارد تا نکاتی را که می خواهید آدرس دهید ، پوشش دهد. پزشک شما ممکن است از شما س askال کند:

• چه زمانی علائم را مشاهده کردید؟
• آیا علائم شما مداوم بوده یا گاه به گاه؟
• شدت علائم چقدر است؟
• به نظر می رسد در صورت وجود چه مواردی علائم شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه مشکلی علائم شما را بدتر می کند؟