آلرژی به نیکل

بررسی اجمالی

حساسیت به نیکل یکی از دلایل عمده درماتیت تماسی آلرژیک است - بثورات خارش دار که در جایی که پوست شما با ماده ای معمولاً بی ضرر برخورد می کند ظاهر می شود. و جواهرات دیگر اما نیکل در بسیاری از وسایل روزمره مانند سکه ، زیپ ، تلفن همراه و قاب عینک یافت می شود.

برای ایجاد حساسیت به نیکل ، ممکن است در معرض مکرر یا طولانی مدت موارد حاوی نیکل باشد. درمان ها می توانند علائم آلرژی به نیکل را کاهش دهند. به محض بروز حساسیت به نیکل ، شما همیشه نسبت به این فلز حساس هستید و باید از تماس آن جلوگیری کنید.

علائم

واکنش آلرژیک (درماتیت تماسی) معمولاً ظرف چند ساعت شروع می شود تا چند روز پس از قرار گرفتن در معرض نیکل. واکنش ممکن است تا دو تا چهار هفته طول بکشد. این واکنش فقط در مواردی رخ می دهد که پوست شما با نیکل تماس پیدا کرده است ، اما ممکن است بعضی اوقات در مکان های دیگر بدن ظاهر شود.

علائم و نشانه های آلرژی به نیکل شامل موارد زیر است:

• بثورات یا برجستگی های پوستی
• خارش ، ممکن است شدید باشد
• قرمزی یا تغییر در رنگ پوست
• لکه های خشک پوست که ممکن است شبیه سوختگی باشد
• تاول و تخلیه مایعات در موارد شدید

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر بثورات پوستی دارید و نمی دانید چگونه به آن مبتلا شده اید ، با دکتر خود صحبت کنید اگر قبلاً حساسیت به نیکل تشخیص داده شده اید و مطمئن هستید که در معرض قرار گرفتن در معرض نیکل هستید ، از درمان های بدون نسخه و داروهای خانگی که پزشک قبلاً توصیه کرده استفاده کنید.

اما اگر این روش های درمانی باشد کمک نکنید ، با دکتر خود تماس بگیرید اگر فکر می کنید ممکن است منطقه آلوده شده باشد ، فوراً به پزشک مراجعه کنید. علائم و نشانه هایی که ممکن است عفونت را نشان دهند عبارتند از:

• افزایش قرمزی
• گرما
• چرک در ناحیه آسیب دیده
• درد

علل

علت دقیق آلرژی به نیکل مشخص نیست. همانند سایر آلرژی ها ، حساسیت به نیکل زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن شما نیکل را به عنوان ماده ای مضر و نه بی ضرر ببیند. به طور معمول ، سیستم ایمنی بدن شما فقط برای محافظت از بدن در برابر باکتری ها ، ویروس ها یا مواد سمی واکنش نشان می دهد.

هنگامی که بدن شما نسبت به یک عامل خاص (آلرژن) واکنش نشان داد - در این مورد ، نیکل - سیستم ایمنی بدن شما همیشه به آن حساس خواهد بود این بدان معناست که هر زمان که با نیکل تماس پیدا کنید ، سیستم ایمنی بدن شما پاسخ می دهد و یک واکنش آلرژیک ایجاد می کند.

حساسیت سیستم ایمنی بدن شما نسبت به نیکل ممکن است پس از اولین قرار گرفتن در معرض یا پس از تماس مکرر یا طولانی مدت ایجاد شود. حساسیت به نیکل ممکن است تا حدی به ارث برسد.

منابع قرار گرفتن در معرض نیکل

اقلام رایجی که ممکن است شما را در معرض نیکل قرار دهند عبارتند از:

• جواهرات برای سوراخ کردن بدن
• جواهرات دیگر ، از جمله انگشتر ، دستبند ، گردنبند و بندهای جواهرات
• بند ساعت
• اتصال دهنده های لباس ، مانند زیپ ، چسب و قلاب سوتین
• سگک های کمربند
• قاب عینک
• سکه
• ابزارهای فلزی
• تلفن های همراه
• کلیدها
• شناسه برچسب سگ نظامی
• گچ
• دستگاه های پزشکی
• لپ تاپ ها یا رایانه های لوحی
• سیگارهای الکترونیکی

عوامل خطر

برخی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به آلرژی به نیکل را افزایش دهند ، از جمله:

• داشتن سوراخ گوش و بدن. از آنجا که نیکل در جواهرات رایج است ، حساسیت به نیکل اغلب با گوشواره و سایر جواهرات سوراخ کننده بدن حاوی نیکل همراه است.

• کار با فلز. اگر در شغلی مشغول به کار هستید که دائماً شما را در معرض نیکل قرار می دهد ، خطر ابتلا به آلرژی ممکن است بیشتر از کسی باشد که با این فلز کار نمی کند.

  علاوه بر این ، افرادی که مرتباً قرار گرفتن در معرض نیکل هنگام انجام کار مرطوب - در اثر تعریق یا تماس مکرر با آب - ممکن است بیشتر به آلرژی نیکل مبتلا شود. این افراد ممکن است متصدی بار ، افرادی که در صنایع غذایی خاص و پاک کننده های خانگی کار می کنند وجود داشته باشد.

  سایر افرادی که ممکن است خطر آلرژی به نیکل را افزایش دهند ، شامل فلزکاران ، خیاط ها و آرایشگاه ها هستند.

• زن بودن آلرژی زنان نسبت به مردان بیشتر است. این ممکن است به این دلیل باشد که ماده ها سوراخ های بیشتری دارند. یک مطالعه اخیر نشان داد که به نظر می رسد زنان دارای اضافه وزن حتی بیشتر حساسیت به نیکل دارند.
• داشتن سابقه خانوادگی آلرژی به نیکل. اگر سایر افراد خانواده شما به نیکل حساس باشند ، ممکن است تمایل شما به ایجاد آلرژی به نیکل را به ارث برده باشید. افرادی که به فلزات دیگر حساسیت دارند نیز ممکن است به نیکل حساسیت داشته باشند.

پیشگیری

بهترین راهکار برای جلوگیری از ایجاد حساسیت به نیکل ، جلوگیری از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض مواد حاوی نیکل است. اگر از قبل حساسیت به نیکل دارید ، بهترین راه جلوگیری از واکنش آلرژیک جلوگیری از تماس با فلز است.

با این حال ، همیشه اجتناب از نیکل آسان نیست زیرا در بسیاری از محصولات وجود دارد. برای بررسی نیکل در وسایل فلزی کیت های تست خانگی در دسترس است.

نکات زیر می تواند به شما در جلوگیری از قرار گرفتن در معرض نیکل کمک کند:

از جواهرات ضد آلرژی استفاده کنید

از جواهراتی که اجتناب می کنید خودداری کنید حاوی نیکل است. جواهراتی را خریداری کنید که از موادی ساخته شده اند که احتمالاً واکنش های آلرژیک ایجاد نمی کنند. به دنبال جواهرات ساخته شده از فلزات از جمله فولاد ضد زنگ بدون نیکل ، فولاد ضد زنگ درجه جراحی ، تیتانیوم ، طلای زرد 18 عیار یا طلای زرد بدون نیکل و نقره استرلینگ باشید.

فولاد ضد زنگ درجه جراحی ممکن است حاوی مقداری نیکل باشد ، اما به طور کلی برای اکثر افراد ضد آلرژی محسوب می شود. مطمئن باشید که پشت گوشواره های شما از مواد ضد حساسیت نیز ساخته شده است.

استودیوی پیرسینگ را با دقت انتخاب کنید

با بخش بهداشت ایالتی یا محلی خود مشورت کنید تا بفهمید چه قوانینی برای منطقه شما اعمال می شود و مطمئن باشید استودیویی را انتخاب می کنید که از این قوانین پیروی کند. قبل از انجام سوراخ کردن به یک استودیو مراجعه کنید تا اطمینان حاصل کنید که سوراخ کننده یک محیط تمیز و حرفه ای را فراهم می کند.

همچنین مطمئن شوید که این استودیو از سوزن های استیل ضد زنگ ، بدون نیکل یا درجه جراحی در مهر و موم شده استفاده می کند بسته ها اگر این استودیو از اسلحه سوراخ کننده استفاده می کند ، بررسی کنید که آیا قطعه ای که با آن فرد سوراخ می شود را لمس نمی کند در مشتریان دیگر استفاده نمی شود یا خیر بررسی کنید که این استودیو فقط جواهرات ضد حساسیت را به فروش می رساند و می تواند اسنادی از محتوای فلزی محصولات برای فروش ارائه دهد.

از مواد جایگزین استفاده کنید

به دنبال جایگزین های ایمن تری برای موارد معمول حاوی نیکل باشید:

• بندهای ساعت چرمی ، پارچه ای یا پلاستیکی
• زیپ یا اتصال دهنده های لباس از فلزات پلاستیکی یا روکش دار
• قاب های عینک پلاستیکی یا تیتانیومی

ایجاد مانع

اگر مجبور هستید در محل کار در معرض نیکل قرار بگیرید ، ایجاد یک مانع بین شما و نیکل ممکن است کمک کند. اگر دستان شما مجبور به لمس نیکل است ، استفاده از دستکش ممکن است کمک کند.

دکمه ها ، ضربه محکم و ناگهانی ، زیپ ها یا دسته های ابزار را با نوار چسب یا با یک مانع روشن مانند Nickel Guard بپوشانید. لاک ناخن پاک شده روی جواهرات ممکن است کمک کند ، اما ممکن است مجبور باشد که اغلب استفاده شود.

محتوای:

تشخیص

پزشک شما می تواند معمولاً حساسیت به نیکل را بر اساس شکل ظاهری پوست و همچنین قرار گرفتن در معرض موارد اخیر که ممکن است حاوی نیکل باشند ، تشخیص می دهند.

اگر علت بثورات شما مشخص نباشد ، با این حال ، پزشک ممکن است آزمایش پچ را توصیه کند (تماس بگیرید تست حساسیت به حساسیت بیش از حد). وی ممکن است برای این آزمایش شما را به یک متخصص آلرژی (متخصص آلرژی) یا یک متخصص پوست (متخصص پوست) ارجاع دهد.

تست پچ

در طی یک تست پچ ، مقادیر بسیار کمی از پتانسیل مواد حساسیت زا (از جمله نیکل) بر روی پوست شما اعمال می شود و با تکه های کوچک پوشانده می شود. قبل از اینکه پزشک آنها را برطرف کند ، لکه ها به مدت دو روز روی پوست شما باقی می مانند. اگر آلرژی به نیکل دارید ، هنگام برداشتن پچ یا روزهای بعد از برداشتن پچ ، پوست زیر نیکل ملتهب خواهد شد.

به دلیل غلظت کم آلرژن های مورد استفاده ، آزمایش های پچ انجام می شود بی خطر حتی برای افرادی که حساسیت شدید دارند.

درمان

هیچ درمانی برای حساسیت به نیکل وجود ندارد. هنگامی که به نیکل حساسیت پیدا کردید ، هر زمان که با این فلز تماس پیدا کنید ، دچار بثورات پوستی (درماتیت تماسی) می شوید.

داروها

پزشک ممکن است یکی از موارد زیر را تجویز کند داروهایی برای کاهش تحریک و بهبود وضعیت بثورات ناشی از واکنش آلرژی به نیکل:

• کرم کورتیکواستروئید ، مانند کلوبتازول (کلوبکس ، کورمکس ، دیگران) و دی پروپیونات بتامتازون (دیپرولن). استفاده طولانی مدت از این موارد می تواند منجر به نازک شدن پوست شود.
• کرم های غیراستروئیدی ، مانند پیمکرولیموس (اِلیدل) و تاکرولیموس (پروتوپیک). شایعترین عارضه جانبی سوزش موقتی در محل مصرف است.
• کورتیکواستروئید خوراکی مانند پردنیزون ، اگر واکنش شدید باشد یا بثورات سطح وسیعی را پوشش دهد. این داروها می توانند مجموعه ای از عوارض جانبی از جمله افزایش وزن ، نوسانات خلقی و افزایش فشار خون را ایجاد کنند.
• آنتی هیستامین خوراکی مانند فکسوفنادین (آلگرا) و ستیریزین (زیرتک) برای تسکین خارش. با این حال ، ممکن است این موارد برای خارش پوست بسیار مثر نباشند.

عکس درمانی

این روش درمانی شامل قرار گرفتن پوست در معرض مقادیر کنترل شده نور ماورا بنفش مصنوعی است. این دارو به طور کلی برای افرادی که با استروئیدهای موضعی یا خوراکی بهتر نشده اند ، اختصاص دارد. ممکن است ماهها طول بکشد تا فتوتراپی بر روی واکنش آلرژی به نیکل تأثیر بگذارد.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

برای درمان درماتیت تماسی ناشی از آلرژی به نیکل ممکن است از برخی از روش های درمانی زیر در خانه استفاده کنید. اگر این روش های درمانی کمکی نکردند یا بثورات را بدتر کرد ، با پزشک خود تماس بگیرید. درمان های خانگی شامل موارد زیر است:

• از لوسیون های تسکین دهنده مانند لوسیون کالامین استفاده کنید که ممکن است خارش را تسکین دهد.
• به طور منظم مرطوب کنید. پوست شما دارای یک مانع طبیعی است که هنگام واکنش به نیکل و سایر مواد حساسیت زا مختل می شود. استفاده از کرم ها یا لوسیون های نرم کننده مانند ژل نفتی یا روغن معدنی می تواند نیاز شما به کورتیکواستروئیدهای موضعی را کاهش دهد.
• از کمپرسهای مرطوب استفاده کنید ، که می تواند به تاول های خشک کمک کرده و خارش را تسکین دهد. یک پارچه تمیز را در آب شیر یا محلول Burow خیس کنید ، دارویی که بدون نسخه پزشک حاوی استات آلومینیوم است.

از مصرف برخی از پمادهای بدون نسخه ، مانند کرم های آنتی بیوتیک که ممکن است حاوی آن باشند ، خودداری کنید. مواد تشکیل دهنده ای - به ویژه نئومایسین - که می تواند واکنش آلرژیک را بدتر کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما در صورت بروز بثورات خارش دار ممکن است ابتدا به پزشک خانواده خود مراجعه کنید. مربوط به آلرژی به نیکل باشد. آماده شدن برای قرار ملاقات می تواند به شما کمک کند تا از وقت خود با دکتر خود نهایت استفاده را ببرید.

کاری که می توانید انجام دهید

• شرح علائم خود را بنویسید ، هنگامی که برای اولین بار ظاهر شد و اینکه آیا به روشی وجود دارد.
• لیستی از هر دارویی که مصرف می کنید ، از جمله ویتامین ها و مکمل های غذایی تهیه کنید.
• لیستی از سوالات را تهیه کنید.

سtionsالاتی که ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• احتمالاً علت بثورات پوستی من چیست؟
• چه عواملی ممکن است باعث بروز آن شود؟
• آیا آزمایشی وجود دارد که بتواند حساسیت به نیکل را تأیید کند؟ آیا لازم است برای این آزمایش آماده شوم؟
• چه روش های درمانی برای آلرژی به نیکل وجود دارد و شما کدام یک را توصیه می کنید؟
• چه عوارض جانبی را می توانم از این روش های درمانی انتظار داشته باشم؟
• آیا می توانم از داروهای بدون نسخه برای درمان این بیماری استفاده کنم؟

چه انتظاری از پزشک می توان داشت

پزشک احتمالاً از شما س askال خواهد کرد تعدادی س questionsال:

• چه زمانی علائم شما شروع شد؟
• آیا علائم شما با گذشت زمان تغییر کرده است؟
• از چه درمان های خانگی استفاده کرده اید؟ ؟
• چه تاثیری در آن درمان ها داشت؟
• به نظر می رسد چه علتی علائم شما را بدتر می کند؟