دهان lichn planus

بررسی اجمالی

لیکن پلان دهانی (LIE-kun PLAY-nus) یک بیماری التهابی مداوم (مزمن) است که غشاهای مخاطی داخل دهان شما را تحت تأثیر قرار می دهد. لیکن پلان دهانی ممکن است به صورت لکه های سفید و توری دیده شود. بافت های قرمز و متورم. یا زخم باز این ضایعات ممکن است باعث سوزش ، درد یا ناراحتی دیگری شوند.

لیکن پلان دهانی نمی تواند از یک فرد به فرد دیگر منتقل شود. این اختلال زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن به دلایلی ناشناخته به سلولهای غشای مخاط دهان حمله کند.

علائم را معمولاً می توان کنترل کرد ، اما افرادی که دارای لیکن پلان دهانی هستند ، نیاز به نظارت منظم دارند زیرا ممکن است در معرض خطر باشند در حال توسعه سرطان دهان در مناطق آسیب دیده است.

علائم

علائم و نشانه های لیکن پلان دهانی بر غشاهای مخاطی دهان تأثیر می گذارد.

ظاهر

ضایعات ممکن است به صورت زیر ظاهر شوند:

• تکه های بافتی دانه ای ، سفید و برجسته
• تکه های بافت قرمز ، متورم و لطیف
• زخم های باز

موقعیت

این ضایعات ممکن است در قسمت های زیر ظاهر شوند:

• داخل گونه ها ، شایع ترین مکان
• لثه
• زبان
• بافت های داخلی لب ها
• کام

درد یا ناراحتی

تکه های سفید و توری ممکن است وقتی در قسمت داخلی گونه ها ظاهر می شوند ، ناراحتی ایجاد نکنند. با این حال ، علائم همراه با لکه های قرمز ، متورم و زخم های باز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• احساس سوزش یا درد
• حساسیت به غذاهای گرم ، اسیدی یا ادویه دار
• خونریزی و تحریک با مسواک زدن دندان
• التهاب لثه (التهاب لثه)
• لکه های دردناک و ضخیم شده روی زبان
• ناراحتی هنگام صحبت ، جویدن یا بلعیدن

انواع دیگر لیکن پلان

اگر دهان شما دارای لیکن پلان باشد ، ممکن است ضایعات لیکن پلان روی سایر قسمت های بدن شما تأثیر بگذارد.

• پوست ضایعات معمولاً به صورت برجستگی هایی به رنگ صاف و رویه صاف دیده می شوند که اغلب دارای خارش هستند.
• اندام تناسلی. ضایعات روی دستگاه تناسلی زنان اغلب باعث درد یا سوزش و ناراحتی در هنگام مقاربت می شود. ضایعات معمولاً قرمز و فرسوده هستند و گهگاه به صورت نواحی سفید رنگ ظاهر می شوند. ضایعات همچنین می تواند در دستگاه تناسلی مردان ایجاد شود.
• گوش. لیکن پلان گوش می تواند منجر به کاهش شنوایی شود.
• پوست سر. وقتی ضایعات پوستی روی پوست سر ظاهر می شود ، ممکن است باعث ریزش مویی یا دائمی مو شود.
• ناخن ها. اگرچه نادر است ، لیکن پلان ناخن های پا یا ناخن ممکن است منجر به برجستگی ناخن ها ، نازک شدن یا شکاف ناخن ها و از دست دادن ناخن به طور موقت یا دائمی شود.
• چشم ها. به ندرت ، لیکن پلان ممکن است سطح غشای مخاطی چشم را درگیر کند و باعث ایجاد زخم و کوری شود.
• مری. لیکن پلان مری نادر است ، اما در صورت بروز ، ممکن است منجر به باریک شدن مری یا تشکیل نوارهای محکم و حلقوی در مری شود که می تواند بلع را دشوار کند.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

در صورت مشاهده علائم و نشانه های ذکر شده در بالا به پزشک یا دندانپزشک مراجعه کنید.

علل

علت ایجاد لیکن پلان دهانی مشخص نیست. . با این حال ، به نظر می رسد لنفوسیتهای T - سلولهای سفید خونی خاص که در التهاب نقش دارند - در دهانه لیکن پلان فعال می شوند. این می تواند نشان دهنده یک اختلال ایمنی باشد و ممکن است عوامل ژنتیکی در آن دخیل باشند. اما تحقیقات بیشتری برای تعیین علت دقیق لازم است.

این احتمال وجود دارد که در برخی افراد ، لیکن پلان دهانی توسط برخی داروها ، آسیب دهان ، عفونت یا عوامل ایجاد کننده آلرژی مانند مواد دندانی تحریک شود. استرس ممکن است در بدتر شدن علائم یا عود آن نقش داشته باشد. با این حال ، این دلایل تأیید نمی شوند.

عوامل خطر

هرکسی ممکن است دچار لیکن پلان دهانی شود ، اما این بیماری در زنان میانسال بیشتر دیده می شود.

برخی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به لیکن پلان دهانی را افزایش دهد ، مانند اختلالی که ایمنی بدن شما را کاهش می دهد یا برخی از داروها را مصرف کنید ، اگرچه تحقیقات بیشتری لازم است.

عوارض

موارد شدید لیکن دهانی planus ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهد:

• درد قابل توجه
• کاهش وزن یا کمبود تغذیه
• استرس یا اضطراب
• افسردگی
• ایجاد زخم در اثر ضایعات فرسایشی
• مخمر دهانی ثانویه یا عفونت های قارچی
• سرطان دهان

محتوای:

تشخیص

پزشک شما تشخیص لیکن پلان دهانی را بر اساس:

• بحث در مورد سابقه پزشکی و دندانپزشکی و داروهای شما در حال مصرف
• بررسی علائم ، از جمله ضایعات موجود در دهان و هر پلاک دیگر هستید ces بر روی بدن شما
• معاینه دهان و سایر مناطق به طور مناسب

وی همچنین ممکن است آزمایشات آزمایشگاهی مانند:

• بیوپسی را درخواست کند. یک نمونه بافت کوچک از یک یا چند ضایعه در دهان شما گرفته می شود و زیر میکروسکوپ بررسی می شود تا نشانه هایی از لیکن پلان دهانی پیدا شود. برای شناسایی پروتئین های سیستم ایمنی بدن که معمولاً با لیکن پلان دهانی در ارتباط هستند ، ممکن است آزمایشات میکروسکوپی تخصصی دیگری نیز لازم باشد.
• فرهنگ ها. با استفاده از پنبه نمونه ای از سلول ها از دهان شما گرفته می شود. نمونه تحت میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد تا مشخص شود که آیا شما عفونت قارچی ثانویه ، باکتریایی یا ویروسی دارید یا خیر.
• آزمایش خون. این موارد ممکن است برای شناسایی شرایطی مانند هپاتیت C انجام شود که به ندرت ممکن است با لیکن پلان دهانی و لوپوس مرتبط باشد که ممکن است شبیه لیکن پلان دهانی باشد.

درمان

لیکن پلان دهانی یک بیماری مزمن است. هیچ درمانی وجود ندارد ، بنابراین درمان بر کمک به بهبود ضایعات شدید و کاهش درد یا ناراحتی های دیگر متمرکز است. پزشک شما شرایط شما را کنترل می کند تا درمان مناسب را تعیین کند یا در صورت لزوم درمان را متوقف کند.

اگر درد و ناراحتی ندارید و اگر فقط ضایعات سفید و لک دار وجود دارد ، ممکن است به هیچ درمانی نیاز نداشته باشید. برای علائم شدیدتر ، ممکن است به یک یا چند گزینه زیر نیاز داشته باشید.

درمان علامتی

برای تسکین موقتی مناطقی که وجود دارد می توان از درمان هایی مانند عوامل بی حس کننده موضعی استفاده کرد. به خصوص دردناک است.

کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدها ممکن است التهاب مربوط به لیکن پلان دهانی را کاهش دهند. یکی از این اشکال ممکن است توصیه شود:

• موضعی. دهانشویه ، پماد یا ژل مستقیماً به غشای مخاطی زده می شود - روش ترجیحی.
• خوراکی. کورتیکواستروئیدها به مدت محدودی به عنوان قرص مصرف می شوند.
• تزریق. دارو به طور مستقیم به ضایعه تزریق می شود.

عوارض جانبی بسته به روش استفاده متفاوت است. با دکتر خود صحبت کنید تا مزایای احتمالی آن را در برابر عوارض جانبی احتمالی بسنجید.

داروهای پاسخ ایمنی

داروهایی که پاسخ ایمنی بدن شما را سرکوب یا اصلاح می کنند ممکن است برای بهبود ضایعات شدیدتر و درد را کم کنید آنها به این اشکال وجود دارند:

• پمادهای موضعی یا ژل ها. مهار کننده های کلسینورین ، مشابه داروهای خوراکی استفاده شده برای جلوگیری از رد اندام های پیوندی ، ممکن است برای درمان لیکن پلان دهانی موثر باشد. اما این داروها به دلیل ارتباط نامشخص با سرطان هشدار سازمان غذا و دارو را دارند. به عنوان مثال می توان به تاکرولیموس (پروتوپیک) و پیمکرولیموس (اِلیدل) اشاره کرد.
• داروهای سیستمیک. در موارد شدید که لیکن پلان دهانی مناطق دیگری را نیز درگیر می کند - مانند پوست سر ، دستگاه تناسلی یا مری - ممکن است از داروهای سیستمیک که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند استفاده شود.

استفاده از برخی داروها ، مانند به عنوان استروئیدهای موضعی ، می تواند منجر به رشد بیش از حد مخمر شود. در طول درمان ، برای بررسی عفونت های ثانویه و دریافت درمان ، ویزیت های پیگیری منظم را با ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود ترتیب دهید. عدم درمان عفونت های ثانویه ممکن است وضعیت را بدتر کند.

مقابله با عوامل تحریک کننده

اگر پزشک شما شک دارد که لیکن پلان دهانی ممکن است به یک ماشه مانند دارو ، ماده آلرژی زا یا استرس مرتبط باشد. ، او می تواند نحوه رسیدگی به ماشه را توصیه کند. به عنوان مثال ، ممکن است به شما توصیه شود که در عوض داروی دیگری را امتحان کنید ، برای انجام آزمایشات بیشتر به متخصص آلرژی یا متخصص پوست مراجعه کنید و یا روش های کنترل استرس را بیاموزید.

روش زندگی و درمان های خانگی

علاوه بر این برای مراقبت های پزشکی و دندان پزشکی منظم ، اقدامات خودمراقبتی ممکن است به بهبود علائم لیکن پلان دهانی کمک کند یا از بروز دوره های مکرر علائم شدید جلوگیری کند:

• بهداشت دهان و دندان را به خوبی انجام دهید. دهان خود را تمیز نگه دارید تا علائم شما کاهش یابد و به جلوگیری از عفونت کمک کند. دندان های خود را حداقل دو بار در روز با استفاده از خمیردندان ملایم مسواک بزنید و روزانه نخ دندان بکشید.
• رژیم خود را تنظیم کنید. اگر به نظر می رسد غذاهای پرادویه ، شور یا اسیدی را ایجاد می کند ، علائم شما را تحریک یا بدتر می کند. غذاهایی را انتخاب کنید که برای کمک به کاهش ناراحتی نرم باشد. و استفاده از کافئین را کاهش یا حذف کنید.
• از مواد تحریک کننده خودداری کنید. از مصرف الکل یا تنباکو خودداری کنید. همچنین از عادت هایی که می توانند به داخل دهان شما آسیب برسانند مانند جویدن لب یا گونه خودداری کنید.
• مدیریت استرس را بیاموزید. از آنجا که استرس ممکن است علائم را پیچیده یا عود مجدد علائم را تحریک کند ، ممکن است لازم باشد مهارت هایی را برای جلوگیری یا کنترل استرس در خود ایجاد کنید. پزشک شما ممکن است شما را به یک متخصص بهداشت روان معرفی کند که می تواند به شما در شناسایی عوامل استرس زا ، ایجاد استراتژی های مدیریت استرس یا رفع سایر نگرانی های بهداشت روان کمک کند.
• به طور منظم به پزشک یا دندانپزشک مراجعه کنید. سالانه دو بار برای معاینه و تمیز کردن به دندانپزشک خود مراجعه کنید یا بیشتر به دستور دندانپزشک مراجعه کنید. از آنجا که درمان طولانی مدت اغلب مورد نیاز است ، با پزشک یا دندانپزشک خود در مورد اینکه چند بار باید برای معاینه سرطان و بررسی غربالگری سرطان مراجعه کنید ، صحبت کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما احتمالاً با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه یا دندانپزشک شروع خواهید کرد. برخی از افراد مبتلا به لیکن پلان دهانی ، روی پوست خود نیز دچار لیکن پلان می شوند. بسته به علائم شما ، ممکن است به یک متخصص بیماری های پوستی (متخصص پوست) یا یک متخصص بیماری های لثه و دندان (پریودنتیست) ارجاع شوید.

چه کاری می توانید انجام دهید

برای دریافت برای قرار ملاقات خود آماده باشید:

• یک نسخه از تمام مشاوره ها و آزمایش های قبلی که در مورد این مشکل انجام داده اید ، بیاورید.
• اگر کاری قبل از قرار ملاقات لازم دارید انجام دهید ، س Askال کنید ، مانند رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• لیستی از علائمی که تجربه می کنید تهیه کنید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد با دهان شما ارتباطی ندارد.
• لیستی از اطلاعات اصلی شخصی تهیه کنید. ، از جمله استرسهای اساسی یا تغییرات زندگی اخیر.
• لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها ، گیاهان یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید و دوزهای مصرفی آنها را تهیه کنید.
• سوالات خود را آماده کنید از پزشک یا دندانپزشک خود بپرسید.

برخی از س basicالات اساسی که باید بپرسید عبارتند از:

• چه چیزی احتمالاً باعث ایجاد علائم یا بیماری من شده است؟
• چه چیزی آیا سایر علل احتمالی وجود دارد؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• بهترین اقدام چیست؟
• گزینه های اصلی که شما پیشنهاد می کنید کدامند؟
• من این سایر شرایط سلامتی را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم به بهترین وجه مدیریت کنم؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که لازم باشد آنها را دنبال کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• آیا گزینه عمومی وجود دارد؟ به دارویی که تجویز می کنید؟
• آیا مواد چاپی وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن س questionsال دیگری دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود دارید

پزشک یا دندانپزشک شما به احتمال زیاد چندین س youال از شما می پرسد ، از جمله:

• چه زمانی ضایعات یا زخم ها در دهان شما ظاهر شده است؟
• آیا جاهای دیگری را در این قسمت مشاهده کرده اید؟ بدن شما؟
• آیا احساس درد ، احساس سوزش یا ناراحتی دیگری در دهان خود دارید؟
• شدت درد یا ناراحتی را چگونه توصیف می کنید؟
• آیا اخیراً مصرف داروهای جدید را شروع کرده اید؟
• آیا ویتامین ها ، گیاهان ، سایر مکمل های غذایی یا داروهای بدون نسخه استفاده می کنید؟
• آیا آلرژی دارید؟
• آیا شما در زندگی خود استرس های جدید یا غیرمعمولی تجربه کرده اید؟
• چه شرایط سلامتی دیگری دارید؟

پزشک یا دندانپزشک بر اساس پاسخ های شما س additionalالات بیشتری را می پرسد ، علائم و نیازها. آماده سازی و پیش بینی سالات به شما کمک می کند از وقت خود با دکتر یا دندانپزشک نهایت استفاده را ببرید.