آرتروز

بررسی اجمالی

آرتروز شایع ترین شکل آرتروز است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان مبتلا می کند. این اتفاق زمانی رخ می دهد که غضروف محافظی که انتهای استخوان های شما را بالشتک می کند به مرور فرسوده شود.

اگرچه آرتروز می تواند به هر مفصلی آسیب برساند ، این اختلال معمولاً مفاصل دست ، زانو ، لگن و ستون فقرات را تحت تأثیر قرار می دهد.

علائم آرتروز معمولاً قابل کنترل است ، اگرچه آسیب به مفاصل قابل برگشت نیست. با تحرک ، حفظ وزن سالم و برخی از درمان ها ممکن است روند پیشرفت بیماری را کند کرده و به بهبود درد و عملکرد مفاصل کمک کند.

علائم

علائم آرتروز اغلب به آرامی ایجاد می شوند و با گذشت زمان بدتر می شوند. علائم و نشانه های آرتروز عبارتند از:

• درد. مفاصل مبتلا ممکن است در حین حرکت یا بعد از آن آسیب ببینند.
• سفتی. سفتی مفصل ممکن است هنگام بیدار شدن از خواب یا بعد از غیرفعال بودن بیشتر قابل توجه باشد.
• لطافت. مفصل شما ممکن است هنگامی که به آن فشار نوری یا نزدیک آن وارد می کنید ، احساس حساسیت کند.
• از دست دادن انعطاف پذیری. ممکن است نتوانید مفصل خود را از طریق دامنه حرکتی کامل آن حرکت دهید.
• احساس رنده شدن. هنگام استفاده از مفصل ممکن است احساس گریت داشته باشید و صدای ترک یا ترک خوردن را بشنوید.
• خار استخوان. این تکه های اضافی استخوان که احساس توده های سخت دارند ، می توانند در اطراف مفصل آسیب دیده ایجاد شوند.
• تورم. این ممکن است به دلیل التهاب بافت نرم اطراف مفصل ایجاد شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید

اگر درد مفاصل یا سفتی دارید که از بین نمی رود ، ایجاد کنید قرار ملاقات با پزشک خود.

علل

آرتروز هنگامی اتفاق می افتد که غضروف هایی که انتهای استخوان های مفاصل شما را بالش می گیرند ، به تدریج خراب می شوند. غضروف یک بافت سفت و لغزنده است که حرکت مفصلی تقریباً بدون اصطکاک را امکان پذیر می کند. سرانجام ، اگر غضروف کاملاً فرسوده شود ، استخوان بر روی استخوان مالیده می شود.

آرتروز اغلب به عنوان بیماری ساییدگی شناخته می شود. اما علاوه بر تجزیه غضروف ، آرتروز کل مفصل را تحت تأثیر قرار می دهد. این باعث ایجاد تغییراتی در استخوان و تحلیل رفتن بافتهای پیوندی مفصل شده و عضله را به استخوان متصل می کند. همچنین باعث التهاب پوشش مفصلی می شود.

عوامل خطر

عواملی که می توانند خطر ابتلا به آرتروز را در شما افزایش دهند عبارتند از:

• سن بالاتر. خطر آرتروز با افزایش سن افزایش می یابد.
• جنسیت. زنان بیشتر به آرتروز مبتلا می شوند ، اگرچه دلیل آن روشن نیست.
• چاقی. حمل وزن اضافی بدن از چند جهت به آرتروز کمک می کند و هرچه وزن بیشتری داشته باشید خطر شما بیشتر می شود. افزایش وزن باعث افزایش استرس به مفاصل تحمل کننده وزن مانند لگن و زانو می شود. همچنین ، بافت چربی پروتئین هایی تولید می کند که می تواند باعث التهاب مضر در و اطراف مفاصل شما شود.
• آسیب های مفصلی. آسیب هایی مانند آسیب هایی که هنگام ورزش یا هنگام تصادف رخ می دهد ، می تواند خطر آرتروز را افزایش دهد. حتی صدماتی که سالها پیش رخ داده و به ظاهر بهبود یافته اند می توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند.
• استرس مکرر روی مفصل. اگر شغل یا ورزشی که دارید استرس تکراری روی مفصل وارد می کند ، ممکن است در نهایت آن مفصل دچار آرتروز شود.
• ژنتیک. برخی از افراد تمایل به آرتروز را به ارث می برند.
• تغییر شکل استخوان. برخی از افراد با بدشکلی مفاصل یا غضروف معیوب متولد می شوند.
• بیماری های متابولیک خاصی. این موارد شامل دیابت و بیماری است که بدن شما بیش از حد آهن (هموکروماتوز) دارد.

عوارض

آرتروز یک بیماری تخریب است که با گذشت زمان بدتر می شود و اغلب منجر به آن می شود. درد مزمن درد و سفتی مفصل می تواند به حدی شدید باشد که کارهای روزمره را دشوار کند.

اختلالات افسردگی و خواب می تواند ناشی از درد و ناتوانی آرتروز باشد.

تشخیص

در طول معاینه فیزیکی ، پزشک مفصل آسیب دیده شما را از نظر حساسیت ، تورم ، قرمزی و انعطاف پذیری بررسی می کند.

آزمایشات تصویربرداری

برای گرفتن عکس از مفصل آسیب دیده ، ممکن است پزشک شما توصیه کنید:

• اشعه ایکس. غضروف در تصاویر اشعه ایکس نشان داده نمی شود ، اما از بین رفتن غضروف با تنگ شدن فضای بین استخوان های مفصل شما مشخص می شود. با اشعه ایکس می توان خارهای استخوانی در اطراف مفصل را نیز نشان داد.
• تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI). MRI از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی برای تولید تصاویر دقیق از استخوان و بافت های نرم از جمله غضروف استفاده می کند. MRI معمولاً برای تشخیص آرتروز لازم نیست اما می تواند در موارد پیچیده به ارائه اطلاعات بیشتر کمک کند.

آزمایشات آزمایشگاهی

تجزیه و تحلیل خون یا مایعات مفصلی شما می تواند به تأیید تشخیص کمک کند.

• آزمایش خون. اگرچه آزمایش خون برای آرتروز وجود ندارد ، اما آزمایشات خاصی می توانند سایر دلایل درد مفاصل مانند آرتریت روماتوئید را رد کنند.
• تجزیه و تحلیل مایعات مفصل. پزشک شما ممکن است از سوزن برای برداشت مایعات از مفصل آسیب دیده استفاده کند. سپس مایعات از نظر التهاب آزمایش می شود و مشخص می شود که آیا درد شما ناشی از نقرس یا عفونت است یا نه آرتروز.

درمان

آرتروز قابل برگشت نیست ، اما درمان ها می توانند درد را کاهش دهند و به شما در حرکت بهتر کمک کنند.

داروها

داروهایی که می توانند به تسکین علائم آرتروز ، در درجه اول درد کمک کنند ، عبارتند از:

• استامینوفن . ثابت شده است که استامینوفن (تیلنول ، دیگران) به برخی از افراد مبتلا به آرتروز که درد خفیف تا متوسط ​​دارند کمک می کند. مصرف بیش از دوز توصیه شده استامینوفن می تواند باعث آسیب کبدی شود.

• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs). NSAID های بدون نسخه ، مانند ایبوپروفن (Advil ، Motrin IB ، دیگران) و ناپروکسن سدیم (Aleve ، دیگران) که در دوزهای توصیه شده مصرف می شوند ، به طور معمول درد آرتروز را تسکین می دهند. NSAID های قویتر با نسخه پزشک در دسترس هستند.

  NSAID ها می توانند باعث ناراحتی معده ، مشکلات قلبی عروقی ، مشکلات خونریزی و آسیب کبدی و کلیوی شوند. NSAID ها به عنوان ژل ، روی پوست مفصل آسیب دیده قرار می گیرند ، عوارض جانبی کمتری دارند و ممکن است به همان اندازه درد را تسکین دهند.

• دولوکستین (Cymbalta). این دارو به طور معمول به عنوان ضد افسردگی استفاده می شود همچنین برای درمان دردهای مزمن ، از جمله درد آرتروز ، مورد تأیید است.

درمان

• فیزیوتراپی. یک فیزیوتراپیست می تواند تمریناتی را برای تقویت عضلات اطراف مفصل ، افزایش انعطاف پذیری و کاهش درد به شما نشان دهد. ورزش ملایم منظمی که به تنهایی انجام می دهید ، مانند شنا یا پیاده روی ، می تواند به همان اندازه موثر باشد.
• کاردرمانی. یک متخصص کاردرمانی می تواند به شما کمک کند بدون اینکه فشار بیشتری به مفصل دردناک خود وارد کنید ، روشهای انجام کارهای روزمره را کشف کنید. به عنوان مثال ، اگر در دستان خود آرتروز دارید مسواک با چسب بزرگ می تواند مسواک زدن دندان های شما را آسان کند. اگر به آرتروز زانو مبتلا هستید ، یک نیمکت زیر دوش شما می تواند درد ایستادن را تسکین دهد.

جراحی و سایر روش ها

اگر درمان های محافظه کارانه کمکی نکنند ، ممکن است می خواهید روشهایی مانند:

• تزریق کورتیزون را در نظر بگیرید. تزریق داروهای کورتون ممکن است درد مفصل شما را تسکین دهد. در طی این روش پزشک اطراف مفصل شما را بی حس می کند ، سپس یک سوزن را در فضای مفصل شما قرار می دهد و دارو تزریق می کند. تعداد تزریق های کورتیزون که می توانید هر سال انجام دهید ، به طور معمول به سه یا چهار تزریق محدود می شود ، زیرا این دارو می تواند آسیب مفصل را با گذشت زمان بدتر کند.
• تزریق روانکاری. تزریق اسید هیالورونیک ممکن است با ایجاد مقداری بالشتک در زانوی شما تسکین دهنده درد باشد ، هرچند برخی تحقیقات نشان می دهد که این تزریق ها بیش از دارونما تسکین نمی دهند. اسید هیالورونیک مشابه عنصری است که به طور معمول در مایع مفصلی شما یافت می شود.
• تنظیم مجدد استخوان ها. اگر آرتروز به یک طرف زانوی شما بیشتر از دیگری آسیب زده باشد ، ممکن است استئوتومی مفید باشد. در استئوتومی زانو ، یک جراح استخوان را از بالا یا پایین زانو برش می دهد ، و سپس یک گوه استخوان را برداشته یا اضافه می کند. این باعث می شود وزن بدن شما از قسمت فرسوده زانوی شما دور شود.
• تعویض مفصل. در جراحی تعویض مفصل (آرتروپلاستی) ، جراح شما سطوح آسیب دیده مفصل شما را برداشته و قطعات پلاستیکی و فلزی را جایگزین آنها می کند. خطرات جراحی شامل عفونت و لخته شدن خون است. مفاصل مصنوعی ممکن است فرسوده یا شل شوند و در نهایت ممکن است نیاز به تعویض داشته باشند.

آزمایشات بالینی

شیوه زندگی و درمان های خانگی

همه شما را بیاموزید می تواند در مورد وضعیت شما و نحوه مدیریت آن ، به ویژه در مورد اینکه چگونه تغییر سبک زندگی می تواند بر علائم شما تأثیر بگذارد. ورزش و کاهش وزن در صورت داشتن اضافه وزن روش های مهمی برای کاهش درد مفاصل و سفتی آرتروز است.

ورزش. ورزش با ضربه کم می تواند استقامت شما را افزایش داده و با تقویت عضلات اطراف مفصل ، مفصل را پایدارتر کند. پیاده روی ، دوچرخه سواری یا ایروبیک در آب را امتحان کنید. اگر احساس درد مفصلی جدید دارید ، متوقف شوید.

درد جدیدی که ساعت ها پس از ورزش ادامه می یابد احتمالاً به معنای آن است که در مصرف آن زیاده روی کرده اید ، نه این که صدمه ای وارد کرده اید یا باید ورزش را متوقف کنید. دوباره یک یا دو روز بعد با شدت کمتری دوباره امتحان کنید.

• کاهش وزن. حمل وزن اضافی باعث افزایش استرس در مفاصل تحمل کننده وزن مانند زانو و پهلو می شود. حتی کاهش جزئی وزن می تواند مقداری فشار را کاهش داده و درد شما را کاهش دهد. با یک متخصص تغذیه در مورد راه های سالم کاهش وزن صحبت کنید.

سایر مواردی که باید امتحان کنید عبارتند از:

درمان های حرکتی. تای چی و یوگا شامل تمرینات نرم و کششی همراه با تنفس عمیق است. بسیاری از افراد از این روش های درمانی برای کاهش استرس در زندگی خود استفاده می کنند و تحقیقات نشان می دهد که تای چی و یوگا ممکن است درد آرتروز را کاهش داده و حرکت را بهبود بخشد.

اطمینان حاصل کنید که یوگای انتخابی شما فرم ملایمی است و مربی شما می داند کدام یک از مفاصل شما تحت تأثیر قرار گرفته است. از حرکاتی که باعث درد در مفاصل می شوند خودداری کنید.

• گرما و سرما. گرما و سرما می تواند درد و تورم مفصل شما را تسکین دهد. گرما ، به ویژه گرمای مرطوب ، به ماهیچه ها کمک می کند تا شل شوند و درد را کاهش دهند. سرماخوردگی می تواند دردهای عضلانی را پس از ورزش تسکین داده و اسپاسم عضلات را کاهش دهد.
• کپسایسین. کپسایسین موضعی ، عصاره فلفل چیلی ، که روی پوست شما از طریق مفصل آرتروز قرار گرفته است ، می تواند به برخی از افراد کمک کند. ممکن است مجبور شوید چندین یا سه بار در روز و به مدت چند هفته قبل از دیدن فایده آن را اعمال کنید. برخی از افراد تحمل تحریک را ندارند. پس از استفاده از کرم کپسایسین ، دستان خود را به خوبی بشویید.
• بریس یا درج کفش. قرار دادن کفش یا سایر وسایل ممکن است به شما در کاهش درد هنگام ایستادن یا راه رفتن کمک کند. این دستگاه ها می توانند از مفصل شما برای کمک به فشار آوردن از آن پشتیبانی کنند.

دستگاه های کمکی. دستگاه های کمکی می توانند به کاهش استرس در مفاصل کمک کنند. عصا هنگام راه رفتن از روی زانو یا باسن شما وزن کم می کند. عصا را در دست مقابل پایی که درد می کند نگه دارید.

اگر در انگشتان خود آرتروز دارید ، با استفاده از ابزارهای گرفتن و گرفتن ، کار در آشپزخانه آسان می شود. کاتالوگ ها یا فروشگاه های لوازم پزشکی را بررسی کنید یا از پزشک یا کاردرمانگر خود در مورد وسایل کمکی سال کنید.

• تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS). این از جریان الکتریکی ولتاژ پایین برای تسکین درد استفاده می کند. این دارو برای برخی از افراد مبتلا به آرتروز زانو و مفصل ران کوتاه مدت تسکین می یابد.

داروی جایگزین

درمان های مکمل و دارویی جایگزین که نویدبخشی برای آرتروز را نشان می دهند عبارتند از:

• طب سوزنی. برخی مطالعات نشان می دهد که طب سوزنی می تواند درد را تسکین داده و عملکرد را در افرادی که آرتروز زانو دارند بهبود بخشد. در طی طب سوزنی ، سوزن های نازک مو در نقاط دقیق بدن وارد پوست می شوند.
• گلوکزآمین و کندرویتین. مطالعات در مورد این مکمل های غذایی متفاوت بوده است. تعدادی از آنها مزایایی را برای افراد مبتلا به آرتروز پیدا کرده اند ، در حالی که اکثر آنها نشان می دهند که این مکمل ها بهتر از دارونما عمل نمی کنند. گلوکزآمین و کندرویتین می توانند با داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین تداخل داشته باشند و باعث مشکلات خونریزی شوند.
• غیر قابل تسخیر آووکادو-سویا. این مکمل غذایی - مخلوطی از روغن آووکادو و دانه های سویا - به طور گسترده ای در اروپا برای درمان آرتروز زانو و مفصل ران استفاده می شود. این ماده به عنوان ضد التهاب عمل می کند و برخی مطالعات نشان داده اند که می تواند آسیب مفصلی را کند یا حتی جلوگیری کند.
• اسیدهای چرب امگا 3. امگا 3 که در مکمل های ماهی چرب و روغن ماهی وجود دارد ، ممکن است به تسکین درد و بهبود عملکرد کمک کند.

درباره مکمل هایی که در نظر دارید با پزشک خود صحبت کنید.

کنار آمدن و حمایت

توانایی شما در کنار آمدن با وجود درد و ناتوانی ناشی از آرتروز ، اغلب تعیین می کند که آرتروز چه تاثیری بر زندگی شما بگذارد. در صورت احساس ناامیدی با پزشک خود صحبت کنید ، زیرا وی ممکن است ایده هایی در مورد نحوه کنار آمدن یا ارجاع شما به شخصی که می تواند به شما کمک کند داشته باشد.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما ممکن است با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود شروع شود ، وی ممکن است شما را به پزشکی متخصص در زمینه اختلالات مفصل (متخصص روماتولوژی) یا جراحی ارتوپدی ارجاع دهد.

کاری که می توانید انجام دهید

لیستی تهیه کنید که شامل موارد زیر است:

• شرح مفصلی از علائم و زمان شروع آنها
• اطلاعاتی درباره مشکلات پزشکی که شما ، والدین و خواهران و برادرانتان داشته اید
• همه نسخه ها و داروهای بدون نسخه و مکمل های غذایی که می خورید و دوزهای مصرف
• س toالاتی که از پزشک می پرسید

چه انتظاری از پزشک خود دارید

ممکن است پزشک شما برخی از س questionsالات زیر را بپرسد:

• آیا درد مداوم است یا اینکه می آید و می رود؟
• آیا فعالیت خاصی باعث بهبود درد یا بدتر شدن درد می شود؟ ؟
• آیا تاکنون مجروح شده اید؟ این مشترک؟