تومورهای مغزی کودکان

بررسی اجمالی

تومورهای مغزی کودکان توده ها یا رشد سلولهای غیرطبیعی هستند که در مغز کودک یا بافت و ساختارهای نزدیک به آن اتفاق می افتد. انواع مختلفی از تومورهای مغزی در کودکان وجود دارد - برخی غیرسرطانی (خوش خیم) و برخی دیگر سرطانی (بدخیم) هستند.

درمان و احتمال بهبودی (پیش آگهی) به نوع تومور ، محل قرارگیری آن در مغز بستگی دارد ، اینکه آیا شیوع یافته است ، و سن و سلامت عمومی کودک شما. از آنجا که درمان ها و فن آوری های جدید به طور مداوم در حال توسعه است ، گزینه های مختلفی ممکن است در نقاط مختلف درمان در دسترس باشد.

درمان تومورهای مغزی در کودکان به طور معمول با درمان تومورهای مغزی بزرگسالان کاملاً متفاوت است ، بنابراین بسیار مهم است که از تخصص و تجربه متخصصان اطفال در زمینه مغز و اعصاب و سرطان استفاده کنید.

انواع

1. سرطان شبکه کوریوئید h2> علائم

   علائم و نشانه های تومور مغزی در کودکان بسیار متفاوت است و به نوع ، اندازه ، محل و سرعت رشد تومور مغزی بستگی دارد. برخی از علائم و نشانه ها ممکن است آسان نباشد زیرا شبیه علائم سایر شرایط است.

   برخی از علائم شایع تومور مغزی در کودکان عبارتند از:

   • سردرد ، که ممکن است بیشتر و شدیدتر شود
   • احساس افزایش فشار در سر
   • حالت تهوع یا استفراغ غیرقابل توضیح
   • شروع ناگهانی مشکلات بینایی ، چنین دو دیدی

   سایر علائم و نشانه های احتمالی ، بسته به محل تومور ، شامل موارد زیر است:

   • لکه نرم (فونتانل) کامل جمجمه در نوزادان
   • تشنج ، به ویژه هنگامی که سابقه تشنج وجود نداشته باشد
   • حرکت غیر طبیعی چشم
   • تار گفتار
   • مشکل بلع
   • از دست دادن اشتها؛ یا در نوزادان ، مشکل تغذیه
   • مشکل در تعادل
   • مشکل راه رفتن
   • ضعف یا از دست دادن احساس در بازو یا پا
   • ضعف یا افتادگی یک طرف صورت
   • گیجی ، تحریک پذیری
   • مشکلات حافظه
   • تغییر شخصیت یا رفتار
   • مشکلات شنوایی

   چه موقع به پزشک مراجعه کنید

   اگر کودک شما علائم و نشانه هایی دارد که شما را نگران می کند با پزشک کودک خود قرار بگذارید.

   علل

   در بیشتر موارد ، علت دقیق تومور مغزی کودکان مشخص نیست.

   تومورهای مغزی کودکان به طور معمول تومورهای اولیه مغز هستند - تومورهایی که از مغز یا بافت های نزدیک به آن شروع می شوند. تومورهای اولیه مغز زمانی شروع می شوند که سلول های طبیعی دچار خطا (جهش) در DNA خود شوند. این جهش ها باعث می شود سلول ها با سرعت بیشتری رشد کرده و تقسیم شوند و در صورت مرگ سلول های سالم به زندگی ادامه دهند. نتیجه توده سلولهای غیرطبیعی است که تومور را تشکیل می دهد.

   انواع مختلفی از تومورهای مغزی - که ممکن است سرطانی باشند یا نباشند - می توانند در کودکان ایجاد شوند.

   عوامل خطر

   در بیشتر کودکان مبتلا به تومورهای مغزی اولیه ، علت تومور مشخص نیست. اما انواع خاصی از تومورهای مغزی ، مانند مدولوبلاستوما یا اپندیموما ، در کودکان بیشتر دیده می شود. اگرچه غیر معمول است ، اما سابقه خانوادگی تومورهای مغزی یا سابقه خانوادگی سندرم های ژنتیکی ممکن است خطر ابتلا به تومورهای مغزی را در برخی از کودکان افزایش دهد.

   محتوای:

   تشخیص

   اگر مشکوک باشید که کودک شما تومور مغزی دارد ، پزشک ممکن است چندین آزمایش و روش را برای کمک به تشخیص و تعیین گزینه های درمان توصیه کند.

   • معاینه عصبی. این آزمایش ممکن است شامل موارد دیگر ، بررسی بینایی ، شنوایی ، تعادل ، هماهنگی ، قدرت و رفلکس کودک باشد. دشواری در برخی مناطق ممکن است سرنخی در مورد بخشی از مغز ایجاد کند که ممکن است تحت تأثیر تومور مغزی قرار گیرد.
   • آزمایشات تصویربرداری. آزمایشات تصویربرداری به تعیین محل و اندازه تومور مغزی کمک می کند. تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI) اغلب انجام می شود. ممکن است همراه با MRI تخصصی مانند MRI عملکردی یا طیف سنجی تشدید مغناطیسی استفاده شود. سایر آزمایشات تصویربرداری شامل توموگرافی کامپیوتری (CT) و توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) است.
   • نمونه برداری. برداشتن نمونه ای از بافت برای آزمایش (نمونه برداری) ممکن است به عنوان بخشی از جراحی برای برداشتن تومور مغزی انجام شود. یا اگر دستیابی به تومور مغزی یا در یک منطقه حساس که ممکن است در اثر جراحی گسترده آسیب ببیند دشوار است ، ممکن است نمونه برداری از سوزن استریوتاکتیک انجام شود. جراح مغز و اعصاب کودکان یک سوراخ کوچک در جمجمه ایجاد می کند ، یک سوزن نازک را از سوراخ وارد می کند و با استفاده از سوزن بافت را خارج می کند. نمونه بیوپسی در آزمایشگاه برای تعیین انواع سلولها و میزان پرخاشگری آنها تجزیه و تحلیل می شود.
   • تشخیص داروی دقیق. علاوه بر تجزیه و تحلیل بیوپسی سنتی ، بافت تومور همچنین می تواند برای جهش های ژنتیکی و پایه مولکولی تومور آزمایش شود. پس از آن می توان داروی درمانی هدفمند را متناسب با نیازهای فرد تنظیم کرد.
   • آزمایشاتی که برای تشخیص سرطان وجود دارد یا خیر. اگر مشکوک باشید که تومور مغزی فرزند شما ممکن است نتیجه سرطانی باشد که از ناحیه دیگری از بدن گسترش یافته است ، پزشک ممکن است آزمایشات و روش هایی را برای تعیین محل شروع سرطان توصیه کند.

   درمان

   درمان تومور مغزی در کودکان به نوع ، اندازه و محل تومور و همچنین سن کودک و سلامت کلی وی بستگی دارد.

   جراحی

   اگر تومور مغزی در مکانی واقع شده باشد که دسترسی به آن را برای انجام یک عمل جراحی در دسترس قرار دهد ، جراح مغز و اعصاب کودک کودک شما تلاش می کند تا آنجا که ممکن است بیشتر تومور مغزی را با خیال راحت از بین ببرد.

   در برخی موارد ، تومورها کوچک هستند و جدا شدن از بافت مغز اطراف آن آسان است ، که برداشتن کامل جراحی را امکان پذیر می کند. در موارد دیگر ، تومورها را نمی توان از بافت اطراف جدا کرد یا در نزدیکی مناطق حساس مغز قرار دارند و باعث جراحی خطرناک می شود. در این شرایط جراح مغز و اعصاب کودکان تا حد ممکن تومور را از بین می برد.

   حتی برداشتن بخشی از تومور مغزی نیز می تواند به کاهش علائم و نشانه ها کمک کند. جراحی برای از بین بردن تومور مغزی کودکان خطراتی مانند عفونت و خونریزی را به همراه دارد. سایر خطرات ممکن است به بخشی از مغز کودک شما که تومور در آن قرار دارد بستگی داشته باشد. به عنوان مثال ، عمل جراحی بر روی یک تومور در نزدیکی اعصاب که به چشم متصل می شوند ممکن است خطر کاهش بینایی را داشته باشد.

   پرتودرمانی سنتی

   پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند X استفاده می کند اشعه یا پروتون ، برای از بین بردن سلولهای تومور. پرتودرمانی می تواند از دستگاهی خارج از بدن (اشعه پرتوی خارجی) حاصل شود ، یا در موارد بسیار نادر ، می توان اشعه را در داخل بدن نزدیک به تومور مغزی قرار داد (براکی تراپی).

   پرتوی پرتوی خارجی می تواند فقط بر روی ناحیه مغز کودک خود که تومور در آن قرار دارد تمرکز کنید ، یا می تواند روی کل مغز اعمال شود (تابش کل مغز). پرتودرمانی از کل مغز غالباً برای درمان سرطانی که از قسمت دیگری از بدن به مغز پخش شده استفاده می شود.

   عوارض جانبی پرتودرمانی به نوع و دوز تابش کودک شما بستگی دارد. عوارض جانبی رایج ، در طی یا بلافاصله پس از اشعه ، شامل خستگی ، تحریک پوست سر ریزش موقت مو و سردرد است. بعضی اوقات حالت تهوع و استفراغ رخ می دهد ، اما داروی ضد تهوع می تواند به کنترل این علائم کمک کند.

   پرتودرمانی پروتون

   فقط در تعداد محدودی از مراکز درمانی مهم در ایالات متحده موجود است ، پرتودرمانی با مقادیر بالاتر تابش به تومورهای مغزی ، تابش اشعه به بافت سالم اطراف را به حداقل می رساند. به نظر می رسد این امر عوارض جانبی کوتاه مدت و بلند مدت را کاهش می دهد و احتمال ابتلا به سرطان های جدید را کاهش می دهد.

   پرتودرمانی به ویژه برای کودکان مبتلا به انواع خاصی از تومورهای مغزی بسیار مفید است زیرا مغز کودک هنوز در حال رشد است. و به ویژه به تأثیر حتی در دوزهای کم و متوسط ​​پرتوی حساس است. سلولها در یک منطقه بسیار کوچک هر پرتوی از تابش به خصوص قدرتمند نیست ، اما نقطه ای که همه پرتوها در هم می آیند - در تومور مغز - دوز بسیار زیادی از اشعه را برای از بین بردن سلول های تومور دریافت می کند.

   انواع مختلفی از فناوری برای جراحی پرتودرمانی برای درمان تومورهای مغزی در رادیو جراحی وجود دارد ، مانند چاقوی گاما یا شتاب دهنده خطی (LINAC). جراحی رادیوس به طور معمول در یک روش درمانی انجام می شود و در بیشتر موارد کودک شما می تواند همان روز به خانه برود.

   شیمی درمانی

   شیمی درمانی از داروهایی برای از بین بردن سلول های تومور استفاده می کند. اگرچه این داروها را می توان به صورت قرص به صورت خوراکی مصرف کرد ، اما در کودکان مبتلا به تومور مغزی کودکان این داروها معمولاً به داخل ورید تزریق می شوند (شیمی درمانی وریدی). بسیاری از داروهای شیمی درمانی در دسترس است و گزینه ها به نوع سرطان بستگی دارد.

   عوارض جانبی شیمی درمانی به نوع و دوز داروها بستگی دارد. عوارض جانبی عمومی شیمی درمانی شامل حالت تهوع ، استفراغ ، ریزش موی موقتی و کاهش تولید سلولهای خونی (سرکوب میلوس) است.

   درمان دارویی هدفمند

   درمان های دارویی هدفمند روی ناهنجاری های خاص موجود در سرطان متمرکز هستند. سلول ها. با مسدود کردن این ناهنجاری ها ، درمان های دارویی هدفمند می توانند سلول های سرطانی را از بین ببرند.

   به عنوان مثال ، یکی از داروهای درمانی هدفمند که برای درمان نوعی سرطان مغز به نام گلیومای درجه پایین استفاده می شود ، بواسیزوماب (آواستین) است. این دارو که از طریق ورید تجویز می شود ، تشکیل رگهای خونی جدید را متوقف می کند ، خون رسانی به تومور را قطع می کند و سلول های تومور را از بین می برد.

   داروهایی مانند دابرافنیب ، ومورافنیب ، ترامتینیب ، ائرولیموس و در صورت شناسایی هدف مولکولی در تومور ، در حال حاضر داروهای مختلف دیگری برای درمان تومورهای مغزی استفاده می شود.

   با درک بهتر از اساس مولکولی برای تشکیل تومور ، چندین آزمایش بالینی با استفاده از دارودرمانی هدفمند در دست انجام است.

   توان بخشی پس از درمان

   از آنجا که تومورهای مغزی می توانند در قسمت هایی از مغز ایجاد شوند که مهارت های حرکتی ، گفتاری ، بینایی و تفکر را کنترل می کنند ، توان بخشی ممکن است بخشی ضروری از بهبود باشد. پزشک ممکن است شما را به خدماتی که می تواند به کودک شما کمک کند ارجاع دهد ، مانند:

   • فیزیوتراپی برای کمک به کودک در بازگشت دوباره مهارت های حرکتی یا قدرت عضلانی
   • کاردرمانی برای کمک به شما کودک شما به فعالیتهای روزمره بازگردد
   • اگر کودک شما در گفتار مشکل دارد گفتاردرمانی
   • اگر کودک در سن مدرسه شما برای مقابله با تغییرات حافظه و تفکر پس از تومور مغزی به کمک نیاز دارد ، تدریس خصوصی کنید.

   آزمایشات بالینی

   آزمایشات بالینی مطالعاتی در مورد روشهای درمانی جدید است. این مطالعات می تواند به کودک شما این فرصت را بدهد تا آخرین گزینه های درمانی را امتحان کند ، اما ممکن است خطر عوارض جانبی مشخص نباشد. بسته به نوع و پرخاشگری تومور و احتمال بهبودی (پیش آگهی) برای فرزندتان ، از پزشک بپرسید که آیا کودک شما ممکن است واجد شرایط شرکت در یک آزمایش بالینی باشد.

   آزمایشات بالینی

   طب جایگزین

   تحقیقات اندکی در مورد درمان های تکمیلی و جایگزین تومور مغزی انجام شده است. هیچ درمان جایگزینی برای بهبود تومورهای مغزی ثابت نشده است و بعضی از آنها ممکن است مضر باشد.

   با این حال ، برخی از روشهای مکمل - مانند بازی درمانی ، موسیقی درمانی یا تمرینات آرام سازی - ممکن است به کودک شما کمک کند تا با تومور مغز مقابله کند و درمان آن با تیم مراقبت های بهداشتی کودک خود در مورد مزایای این نوع فعالیت ها صحبت کنید.

   کنار آمدن و پشتیبانی

   در اینجا چند پیشنهاد برای راهنمایی خانواده از طریق درمان تومور مغزی کودک وجود دارد.

   در بیمارستان

   هنگامی که فرزند شما قرار ملاقات پزشکی دارد یا در بیمارستان می ماند:

   • اسباب بازی یا کتاب مورد علاقه خود را به ویزیت های مطب یا کلینیک بیاورید ، تا کودک خود را هنگام انتظار مشغول نگه دارد.
   • در صورت امکان در طول آزمایش یا درمان با کودک خود باشید. برای توصیف آنچه اتفاق می افتد از کلماتی استفاده کنید که وی آنها را درک خواهد کرد.
   • زمان بازی را در برنامه کودک خود بگنجانید. بیمارستانهای بزرگ معمولاً یک اتاق بازی برای کودکانی که تحت معالجه قرار می گیرند دارند. اغلب اعضای کارکنان اتاق بازی با آموزش در زمینه رشد کودک ، تفریح ​​، روانشناسی یا کارهای اجتماعی ، بخشی از تیم درمان هستند. اگر کودک شما باید در اتاق خود بماند ، یک متخصص زندگی کودک یا یک درمانگر تفریحی ممکن است برای ویزیت در کنار تخت در دسترس باشد.
   • از اعضای کلینیک یا کارکنان بیمارستان درخواست پشتیبانی کنید. به دنبال سازمان هایی برای والدین کودکان سرطانی باشید. والدینی که قبلاً از این طریق گذشتند می توانند تشویق و امید و همچنین توصیه های عملی ارائه دهند. در مورد گروه های پشتیبانی محلی از پزشک کودک خود س Askال کنید.

   در خانه

   پس از ترک بیمارستان:

   • سطح انرژی فرزند خود را در خارج از بیمارستان کنترل کنید. اگر او احساس كافی خوبی دارد ، به آرامی مشاركت در فعالیتهای منظم را تشویق كنید. در بعضی مواقع کودک شما خسته یا بی حال به نظر می رسد ، خصوصاً پس از شیمی درمانی یا پرتودرمانی ، بنابراین برای استراحت کافی نیز وقت بگذارید.
   • روزانه وضعیت کودک خود را در خانه ثبت کنید - دمای بدن ، سطح انرژی و خواب و همچنین داروهای تجویز شده و هرگونه عوارض جانبی. این اطلاعات را با پزشک فرزند خود در میان بگذارید.
   • یک رژیم غذایی طبیعی را برنامه ریزی کنید مگر اینکه پزشک فرزند شما خلاف این را پیشنهاد کند. در صورت امکان غذاهای مورد علاقه خود را تهیه کنید. اگر کودک شما تحت شیمی درمانی است ، ممکن است اشتهای او کاهش یابد. اطمینان حاصل کنید که مصرف مایعات برای مقابله با کاهش مصرف مواد غذایی جامد افزایش می یابد و از یک متخصص تغذیه ثبت شده اطمینان حاصل کنید که کود شما مواد مغذی و کالری کافی دریافت می کند.
   • قبل از هرگونه واکسیناسیون با پزشک مشورت کنید ، زیرا سرطان درمان بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارد.
   • آماده باشید تا درمورد تومور مغزی با سایر کودکان خود صحبت کنید. به آنها درباره تغییراتی که ممکن است در خواهر و برادرشان مانند ریزش مو و انرژی برجسته مشاهده کنند ، بگویید و به نگرانی های آنها گوش فرا دهید.

   آماده شدن برای قرار ملاقات

   به فرزند خود مراجعه کنید اگر کودک شما علائم و نشانه هایی دارد که شما را نگران می کند ، پزشک شوید. در صورت مشکوک بودن به تومور مغزی ، مراجعه به یک متخصص باتجربه در تومورهای مغزی کودکان می تواند بهترین نتیجه را به همراه داشته باشد.

   همراه داشتن یکی از اقوام یا دوستان خود را در قرار ملاقات در نظر بگیرید تا به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده کمک کند.

   در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما و فرزندتان برای آماده شدن برای قرار ملاقات ، و انتظارات شما از پزشک وجود دارد.

   آنچه می توانید انجام دهید

   قبل از قرار ملاقات فرزند خود ، لیستی از موارد زیر را تهیه کنید:

   • علائم و نشانه ها ، از جمله علائمی که با دلیل قرار ملاقات ارتباطی ندارند
   • هر دارویی از جمله ویتامین ها ، گیاهان و داروهای بیش از حد مقابله با داروهایی که کودک شما مصرف می کند و دوزهای آنها
   • اطلاعات شخصی کلیدی ، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر در زندگی فرزند شما
   • س Quesالاتی که می توانید از دکتر کودک خود بخواهید تا بیشترین استفاده را ببرد. از زمان خود

   در مورد تومور مغزی کودکان ، برخی از س basicالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

   • فرزند من چه نوع تومور مغزی دارد؟ / li>
   • تومور مغزی در کجا واقع شده است؟ اندازه آن چقدر است؟
   • تومور مغزی تا چه اندازه پرخاشگرانه است؟
   • آیا تومور مغزی سرطانی است؟
   • آیا کودک من به آزمایش های اضافی نیاز دارد؟
   • گزینه های درمانی کدامند؟
   • مزایا و خطرات هر روش درمانی چیست؟
   • آیا هیچ درمانی می تواند تومور مغزی کودک من را درمان کند؟
   • آیا آیا درمانی وجود دارد که احساس می کنید بهترین است؟
   • آیا فرزند من باید به متخصصان دیگری مراجعه کند؟ این هزینه چقدر خواهد بود و آیا بیمه من این هزینه را پوشش می دهد؟
   • آیا بروشورها یا سایر مطالب چاپ شده دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

   از پرسیدن س questionsالات دیگری که برای شما پیش می آید دریغ نکنید.

   چه انتظاری از پزشک خود دارید

   پزشک احتمالاً چندین س youال از شما و فرزندتان می پرسد. آماده پاسخ دادن به آنها باشید تا بعداً وقت بگذارید تا نکات دیگری را که می خواهید پرداخت کنید ، پوشش دهد. ممکن است پزشک کودک شما از شما س askال کند:

   • چه زمانی کودک شما برای اولین بار دچار علائم شد؟
   • آیا علائم مداوم هستند یا گاه به گاه؟
   • چگونه علائم شدید هستند؟
   • به نظر می رسد در صورت وجود چه مواردی علائم کودک شما را بهبود می بخشد؟
   • به نظر می رسد چه علتی ، علائم را بدتر می کند؟