پریکاردیت

بررسی اجمالی

پریکاردیت تورم و تحریک بافت نازک و کیسه ای اطراف قلب شما (پریکارد) است. پریکاردیت اغلب باعث درد شدید قفسه سینه و گاهی علائم دیگری می شود. درد قفسه سینه هنگامی رخ می دهد که لایه های تحریک شده پریکارد به یکدیگر مالیده شوند.

پریکاردیت معمولاً خفیف است و بدون درمان از بین می رود. درمان موارد شدیدتر ممکن است شامل داروها و به ندرت جراحی باشد. تشخیص و درمان به موقع ممکن است به کاهش خطر عوارض طولانی مدت ناشی از پریکاردیت کمک کند.

علائم

درد قفسه سینه شایعترین علامت پریکاردیت است. معمولاً احساس تیز یا خنجر زدن دارد. با این حال ، برخی از افراد دچار درد قفسه سینه کسل کننده ، دردناک یا فشار مانند هستند.

• این درد معمولاً در پشت استخوان سینه یا در سمت چپ سینه شما رخ می دهد.
• ممکن است به شانه و گردن چپ گسترش یابد.
• اغلب هنگام سرفه ، دراز کشیدن یا نفس عمیق کشیدن بدتر می شود.
• نشستن و خم شدن به جلو باعث می شود احساس بهتری داشته باشید.

سایر علائم و نشانه های پریکاردیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تورم شکم یا پا
• سرفه
• خستگی یا به طور کلی احساس ضعف یا مریضی
• تب کم درجه
• ضربان قلب یا تپش قلب (تپش قلب)
• تنگی نفس هنگام خوابیدن

علائم خاصی که دارید به نوع پریکاردیت شما بستگی دارد. پریکاردیت با توجه به الگوی علائم و طول مدت علائم در دسته های مختلفی دسته بندی می شود.

• پریکاردیت حاد به طور ناگهانی شروع می شود اما بیش از سه هفته طول نمی کشد. قسمت های آینده می توانند رخ دهند. ممکن است تشخیص تفاوت بین پریکاردیت حاد و درد ناشی از حمله قلبی دشوار باشد.
• پریکاردیت مکرر حدود چهار تا شش هفته پس از یک دوره پریکاردیت حاد رخ می دهد و در این بین هیچ علامتی وجود ندارد.
• پریکاردیت غیر عادی حدود چهار تا شش هفته طول می کشد اما کمتر از سه ماه طول می کشد. علائم مداوم است.
• پریکاردیت انقباضی مزمن معمولاً به آرامی ایجاد می شود و بیش از سه ماه طول می کشد.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

فوراً به دنبال آن باشید در صورت بروز علائم جدید درد قفسه سینه ، مراقبت های پزشکی انجام می شود.

بسیاری از علائم پریکاردیت شبیه سایر بیماری های قلب و ریه است. هرچه زودتر مورد ارزیابی قرار بگیرید ، زودتر می توانید تشخیص و درمان مناسب را دریافت کنید. به عنوان مثال ، اگرچه علت درد حاد قفسه سینه ممکن است پریکاردیت باشد ، اما علت اصلی آن می تواند حمله قلبی یا لخته شدن خون در ریه ها (آمبول ریه) باشد.

علل

تعیین علت پریکاردیت اغلب دشوار است. بعضی اوقات ، پزشکان نمی توانند علتی پیدا کنند (پریکاردیت ایدیوپاتیک).

علل پریکاردیت می تواند شامل موارد زیر باشد:

• حمله قلبی یا جراحی قلب ، که ممکن است باعث پریکاردیت یا پریکاردیت تأخیری شود ( سندرم درسلر که سندرم انفارکتوس میوکارد یا سندرم آسیب قلبی نیز نامیده می شود)
• عفونت
• اختلالات التهابی سیستمیک ، از جمله لوپوس و آرتریت روماتوئید
• ضربه ، مانند آسیب به قلب یا سینه شما در نتیجه وسیله نقلیه موتوری یا تصادفات دیگر
• سایر اختلالات سلامتی ، از جمله نارسایی کلیه ، ایدز ، سل و سرطان

عوارض

تشخیص و درمان به موقع پریکاردیت معمولاً خطر عوارض طولانی مدت را کاهش می دهد. از عوارض پریکاردیت می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• افیوژن پریکارد. پریکاردیت معمولاً با مایعات اطراف قلب همراه است که می تواند منجر به عوارض جدی تری شود.
• پریکاردیت انقباضی مزمن. بعضی از افراد مبتلا به پریکاردیت طولانی مدت (مزمن) دچار ضخیم شدن و زخم شدن دائمی پریکاردیوم می شوند که از پر شدن و تخلیه صحیح قلب جلوگیری می کند. این عارضه غیرمعمول اغلب منجر به تورم شدید پا و شکم و تنگی نفس می شود.
• تامپوناد قلب. این وضعیت تهدید کننده زندگی می تواند در صورت جمع شدن مایعات بیش از حد در پریکارد ایجاد شود. مایعات اضافی به قلب فشار می آورد و اجازه نمی دهد تا به درستی پر شود. خون کمتری از قلب خارج می شود و باعث افت چشمگیر فشار خون می شود. تامپوناد قلب به درمان فوری نیاز دارد.
محتوای:

تشخیص

پزشک شما را معاینه می کند و درباره او س questionsال می کند علائم و سابقه پزشکی شما.

در طول معاینه ، پزشک برای گوش دادن به صداهای قلب شما یک گوشی ستون فقرات را روی سینه شما قرار می دهد. پریکاردیت باعث ایجاد صدای خاصی می شود که اصطلاحاً به آن مالش پریکارد می گویند. این صدا هنگامی ایجاد می شود که دو لایه کیسه اطراف قلب شما (پریکارد) بر روی یکدیگر مالیده شوند.

آزمایش خون معمولاً برای بررسی علائم حمله قلبی ، التهاب و عفونت انجام می شود. آزمایشات دیگری که برای تشخیص پریکاردیت استفاده می شود عبارتند از:

• الکتروکاردیوگرام (ECG). نوار قلب یک آزمایش سریع و بدون درد است که سیگنال های الکتریکی در قلب شما را ثبت می کند. تکه های چسبنده (الکترودها) با سیم های متصل شده به یک مانیتور متصل می شوند. آنها سیگنالهای الکتریکی را که ضربان قلب شما را ضبط می کنند ، ضبط می کنند. یک رایانه اطلاعات را ضبط کرده و به صورت موجی روی مانیتور یا کاغذ نمایش می دهد.
• عکسبرداری از قفسه سینه. رادیوگرافی قفسه سینه می تواند تغییراتی در اندازه و شکل قلب شما نشان دهد. در صورت جمع شدن مایعات اضافی در پریکارد ، ممکن است تصاویر بزرگ شده قلب باشد.
• اکوکاردیوگرام. امواج صوتی (سونوگرافی) تصاویری از قلب متحرک را ایجاد می کنند. پزشک شما می تواند با استفاده از این آزمایش میزان خوبی در خون شما در خون پمپاژ کرده و آیا در پریکارد تجمع مایعات وجود دارد.
• اسکن توموگرافی کامپیوتری قلب (CT). در سی تی اسکن قلب از اشعه ایکس برای ایجاد تصاویری از قلب و سینه شما استفاده می شود. از این آزمایش می توان برای بررسی ضخیم شدن استفاده کرد که ممکن است نشانه پریکاردیت انقباضی باشد. پزشک شما ممکن است این آزمایش را برای رد سایر دلایل درد ناگهانی قفسه سینه مانند لخته شدن خون در ریه (آمبول ریوی) یا پارگی در آئورت (تشریح آئورت) انجام دهد.
• تصویربرداری تشدید مغناطیسی قلب (MRI) MRI قلب با استفاده از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی تصاویر مقطعی از قلب شما ایجاد می کند که می تواند ضخیم شدن ، التهاب یا سایر تغییرات در پریکارد را نشان دهد.

درمان

درمان پریکاردیت به علت و شدت علائم شما بستگی دارد. پریکاردیت خفیف ممکن است بدون درمان بهتر شود.

داروها

داروهایی برای کاهش التهاب و تورم اغلب تجویز می شوند. به عنوان مثال می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مسکن ها. درد پریکاردیت معمولاً با مسکن های بدون نسخه ، مانند آسپیرین یا ایبوپروفن قابل درمان است (Advil ، Motrin IB ، دیگران). از مسکن های با تجویز قدرت نیز می توان استفاده کرد.
• کلشی سین (Colcrys ، Mitigare). این دارو باعث کاهش التهاب در بدن می شود. این برای درمان پریکاردیت حاد یا اگر علائم شما تمایل به بازگشت دارند استفاده می شود. اگر مبتلا به بیماری کبد یا کلیه هستید ، نباید این دارو را مصرف کنید. کلشی سین همچنین می تواند با داروهای دیگر تداخل داشته باشد. پزشک قبل از تجویز کلشی سین ، تاریخچه سلامتی شما را به دقت بررسی خواهد کرد.
• کورتیکواستروئیدها. کورتیکواستروئیدها داروهای قوی هستند که با التهاب مقابله می کنند. اگر علائم شما با سایر داروها بهتر نشود ، یا اگر علائم ادامه یابد ، پزشک ممکن است کورتیکواستروئید مانند پردنیزون تجویز کند.

اگر پریکاردیت شما ناشی از عفونت باکتریایی باشد ، شما در صورت لزوم با آنتی بیوتیک و درناژ تحت درمان قرار می گیرید.

جراحی ها یا سایر روش ها

اگر پریکاردیت باعث تجمع مایعات در اطراف قلب شود ، ممکن است به تخلیه یا جراحی نیاز داشته باشید. درمانها شامل:

• پریکاردیوسنتز است. در این روش پزشک با استفاده از یک سوزن استریل یا یک لوله کوچک (کاتتر) مایعات اضافی را از حفره پریکارد خارج و تخلیه می کند. قبل از عمل داروی بی حسی (بی حسی موضعی) دریافت خواهید کرد. پزشک با استفاده از تصاویر سونوگرافی و اکوکاردیوگرام سوزن و لوله را به محل صحیح بدن هدایت می کند. این درن برای چندین روز در محل خود باقی می ماند در حالی که شما در بیمارستان هستید.
• پریکاردیکتومی. این جراحی کل پریکارد را از بین می برد. این ممکن است انجام شود اگر کیسه اطراف قلب شما به دلیل پریکاردیت انقباضی برای همیشه سفت شده باشد.

آزمایشات بالینی

شیوه زندگی و درمان های خانگی

برای پریکاردیت خفیف ، داروهای استراحت و بدون نسخه درد - که تحت نظر پزشک مصرف می شوند - ممکن است تمام موارد مورد نیاز باشد.

در حالی که بهبود می یابید ، از انجام فعالیت های بدنی شدید و ورزش های رقابتی خودداری کنید. چنین فعالیتی می تواند علائم پریکاردیت را تحریک کند. از پزشک خود بپرسید چه مدت به استراحت نیاز دارید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

شما احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده یا پزشک اورژانس این کار را شروع می کنید. اگر برای تعیین وقت ملاقات تماس بگیرید ، ممکن است به پزشکی آموزش دیده در بیماری های قلبی (متخصص قلب) ارجاع شوید.

در اینجا برخی اطلاعات برای کمک به شما در آماده سازی قرار ملاقات وجود دارد.

آنچه شما می تواند انجام دهد

• علائمی را که تجربه می کنید و برای چه مدت یادداشت کنید. همچنین اگر علائم مشابهی در گذشته داشته و از بین رفته اید نیز توجه داشته باشید.
• لیستی از اطلاعات پزشکی اصلی خود را تهیه کنید ، از جمله سایر مشکلات سلامتی اخیر که داشته اید و نام هر نسخه و داروهای بدون نسخه ای که مصرف می کنید.
• در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستی را پیدا کنید که بتواند با شما برای ملاقات بیاید. شخصی که شما را همراهی می کند می تواند به یاد داشته باشید که دکتر چه گفته است.
• س theالاتی را که می خواهید حتماً از پزشک خود بپرسید بنویسید.

در مورد پریکاردیت ، برخی از س basicالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• علت احتمالی علائم من چیست؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا برای آزمایش باید در بیمارستان بمانم؟
• چه روش درمانی را توصیه می کنید؟
• چه مدت پس از شروع درمان می توانم انتظار بهبود علائم خود را داشته باشم؟
• عوارض جانبی احتمالی درمانهایی که تجویز می کنید کدامند؟
• آیا من در معرض عوارض طولانی مدت این بیماری هستم؟
• چند بار نیاز به پیگیری دارم قرار ملاقات برای این بیماری چیست؟
• آیا لازم است محدودیت های مربوط به فعالیت یا رژیم را رعایت کنم؟
• آیا راهنمای خاصی برای مدیریت این بیماری همراه با سایر شرایط سلامتی من وجود دارد؟

علاوه بر س questionsالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید ، از پرسیدن س additionalالات اضافی که در حین ملاقات با شما روبرو شده است دریغ نکنید.

چه انتظاری دارید از دکتر

پزشک احتمالاً تعدادی س youال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است در وقت صرفه جویی کند تا نکاتی را که می خواهید درباره آنها عمیقاً صحبت کنید ، مرور کنید. پزشک شما ممکن است بپرسد:

• آیا می توانید علائم خود را توصیف کنید؟ درد کجاست؟ درد چقدر شدید است؟
• چه زمانی علائم شما شروع شد؟
• آیا علائم شما به آرامی بروز کرد یا ناگهانی؟
• آیا در گذشته علائم مشابهی داشته اید؟ ؟
• آیا در تنفس مشکلی دارید؟
• آیا تغییر وضعیت در درد شما تأثیر دارد؟
• آیا اخیراً سرما خورده اید یا آنفولانزا دارید؟ تب چیست؟
• آیا اخیراً بدون تلاش وزن کم کرده اید؟
• آیا شما یکی از بستگان درجه یک - والدین ، ​​خواهر و برادر یا فرزند - با سابقه بیماری قلبی دارید؟
• سیگار می کشید یا سیگار می کشید؟ چقدر؟