بیماری Peyronie

بررسی اجمالی

بیماری Peyronie (pay-roe-NEEZ) یک بیماری غیر سرطانی است که در اثر بافت اسکار فیبری ایجاد می شود و در ناحیه آلت تناسلی ایجاد می شود و باعث نعوظ های منحنی و دردناک می شود. از نظر شکل و اندازه آلت تناسلی مرد متفاوت است و داشتن نعوظ منحنی لزوماً نگران کننده نیست. اما بیماری Peyronie در برخی از مردان باعث خم شدن یا درد قابل توجهی می شود.

این می تواند شما را از داشتن رابطه جنسی جلوگیری کند یا ممکن است ایجاد یا حفظ نعوظ را دشوار کند (اختلال نعوظ). برای بسیاری از مردان ، بیماری Peyronie همچنین باعث استرس و اضطراب می شود. کوتاه شدن آلت تناسلی یکی دیگر از نگرانی های رایج است.

بیماری Peyronie بندرت به خودی خود از بین می رود. در بیشتر مردان مبتلا به بیماری Peyronie ، وضعیت به همان شکل باقی می ماند یا بدتر می شود. درمان زودهنگام بلافاصله پس از ایجاد این بیماری ممکن است باعث بدتر شدن آن یا حتی بهبود علائم شود. حتی اگر مدتی به این بیماری مبتلا شده باشید ، درمان می تواند به بهبود علائم آزار دهنده مانند درد ، انحنا و کوتاه شدن آلت تناسلی کمک کند.

علائم

علائم و نشانه های بیماری پیرونی ممکن است ظاهر شود به طور ناگهانی یا به تدریج توسعه یابد شایعترین علائم و نشانه ها عبارتند از:

• بافت اسکار. بافت اسکار مرتبط با بیماری Peyronie - پلاک نامیده می شود اما متفاوت از پلاکی است که می تواند در رگ های خونی تجمع یابد - در زیر پوست آلت تناسلی به صورت توده های صاف یا یک باند از بافت سخت احساس می شود.
• قابل توجه خم شدن به آلت تناسلی مرد آلت تناسلی شما ممکن است به سمت بالا یا پایین منحنی شود یا به یک طرف خم شود.
• مشکلات نعوظ. بیماری Peyronie ممکن است باعث ایجاد یا حفظ نعوظ شود (اختلال نعوظ). اما ، اغلب مردان اختلال نعوظ را قبل از شروع علائم بیماری Peyronie گزارش می دهند.
• کوتاه شدن آلت تناسلی مرد. آلت تناسلی شما ممکن است در اثر بیماری Peyronie کوتاه شود.
• درد. ممکن است همراه با نعوظ یا بدون آن ناحیه آلت درد داشته باشید.
• تغییر شکل دیگر آلت تناسلی مرد. در برخی از مردان مبتلا به بیماری Peyronie ، آلت تناسلی ناصواب ممکن است باریک ، تورفتگی یا حتی ظاهری شبیه به ساعت شنی داشته باشد ، و یک نوار باریک و محکم در اطراف شافت داشته باشد.

انحنا و کوتاه شدن آلت تناسلی مرتبط با بیماری Peyronie ممکن است به تدریج بدتر شود. با این حال ، در برخی از موارد ، وضعیت به طور معمول پس از سه تا 12 ماه تثبیت می شود.

درد در هنگام نعوظ معمولاً طی یک تا دو سال بهبود می یابد ، اما بافت اسکار ، کوتاه شدن آلت تناسلی و انحنا اغلب باقی می ماند. در بعضی از مردان ، هر دو حالت انحنای و درد همراه با بیماری Peyronie بدون درمان بهبود می یابد.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

بعد از مشاهده علائم یا نشانه های بیماری در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید بیماری Peyronie. درمان زودهنگام بهترین فرصت را برای بهبود وضعیت - یا جلوگیری از وخیم تر شدن آن - به شما می دهد. اگر مدتی است که به این بیماری مبتلا هستید ، اگر درد ، انحنا ، طول یا سایر تغییر شکل ها شما یا همسرتان را اذیت کند ، ممکن است بخواهید به پزشک مراجعه کنید.

علل

علت بیماری Peyronie کاملاً مشخص نیست ، اما به نظر می رسد تعدادی از عوامل در این امر دخیل هستند.

تصور می شود بیماری Peyronie به طور کلی از آسیب مکرر به آلت تناسلی مرد ناشی می شود. به عنوان مثال ، آلت تناسلی مرد ممکن است در حین رابطه جنسی ، فعالیت ورزشی یا در اثر تصادف آسیب ببیند. با این حال ، غالباً هیچ ضربه خاصی به آلت تناسلی مرد یادآوری نمی شود.

در طی روند بهبودی پس از آسیب به آلت تناسلی ، بافت اسکار به صورت غیر سازمان یافته ایجاد می شود. این می تواند منجر به ایجاد گره ای شود که شما می توانید احساس انحنای یا لمس آن کنید.

هر طرف آلت تناسلی مرد حاوی یک لوله اسفنجی (جسم غاری) است که حاوی بسیاری از رگهای خونی کوچک است. هر یک از جسم های غاری در یک غلاف از بافت الاستیک بنام tunica albuginea (TOO-nih-kuh al-BYOO-JIN-e-uh) قرار دارد که در هنگام نعوظ کشیده می شود.

هنگامی که شما می شوید تحریک جنسی ، جریان خون در این اتاق ها افزایش می یابد. با پر شدن محفظه ها از خون ، آلت تناسلی مرد منبسط می شود ، صاف می شود و به نعوظ سفت می شود.

در بیماری Peyronie ، هنگامی که آلت تناسلی مرد قائم می شود ، منطقه با بافت زخم کشیده نمی شود و آلت تناسلی مرد خم می شود. یا تغییر شکل داده و احتمالاً دردناک می شود.

در برخی از مردان ، بیماری Peyronie به تدریج ظاهر می شود و به نظر نمی رسد که به جراحت مربوط باشد. محققان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا بیماری Peyronie ممکن است به یک ویژگی ارثی یا برخی از شرایط سلامتی مرتبط باشد.

عوامل خطر

آسیب جزئی به آلت تناسلی مرد همیشه منجر به بیماری پیرونی نمی شود. با این حال ، عوامل مختلفی می توانند در بهبودی ضعیف زخم و تجمع بافت اسکار موثر باشند که ممکن است در بیماری Peyronie نقش داشته باشد. اینها عبارتند از:

• وراثت. اگر یکی از اعضای خانواده به بیماری Peyronie مبتلا باشد ، خطر ابتلا به این بیماری بیشتر می شود.
• اختلالات بافت پیوندی. به نظر می رسد خطر ابتلا به بیماری Peyronie در مردان مبتلا به برخی از اختلالات بافت همبند وجود دارد. به عنوان مثال ، در تعدادی از مردانی که به بیماری Peyronie مبتلا هستند نیز ضخیمی مانند بند ناف در کف دست ایجاد می شود که باعث کشیدن انگشتان به سمت داخل می شود (انقباض دوپویترن).
• سن. بیماری Peyronie می تواند در مردان در هر سنی رخ دهد ، اما شیوع این بیماری با افزایش سن ، به ویژه در مردان 50 تا 60 ساله افزایش می یابد. انحنای در مردان جوان کمتر به علت بیماری Peyronie است و بیشتر انحنای آلت تناسلی مادرزادی نامیده می شود. انحنای کمی در مردان جوان طبیعی است و نگران کننده نیست.

سایر عوامل - از جمله برخی شرایط خاص سلامتی ، استعمال دخانیات و برخی از انواع جراحی های پروستات - ممکن است با بیماری Peyronie مرتبط باشند.

عوارض

عوارض بیماری Peyronie ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عدم توانایی در انجام رابطه جنسی اختلال عملکرد)
• اضطراب یا استرس در مورد توانایی های جنسی یا ظاهر آلت تناسلی شما
• استرس در روابط خود با شریک جنسی خود
• دشواری پدر و مادر شدن کودک ، زیرا مقاربت دشوار است یا غیرممکن
• کاهش طول آلت
• درد آلت

محتوای:

تشخیص

معاینه بدنی برای شناسایی وجود بافت اسکار در آلت تناسلی مرد و تشخیص بیماری پیرونی اغلب کافی است. به ندرت ، سایر بیماری ها علائم مشابهی ایجاد می کنند و باید رد شوند.

آزمایشاتی که برای تشخیص بیماری Peyronie انجام می شود و می فهمید دقیقاً چه عواملی باعث ایجاد علائم شما می شود ، می تواند موارد زیر را داشته باشد: > معاینه جسمی پزشک در هنگام نعوظ ، آلت تناسلی مرد را لمس کرده و لمس می کند تا محل و مقدار بافت اسکار را تشخیص دهد. او همچنین ممکن است طول آلت تناسلی شما را اندازه گیری کند. اگر وضعیت همچنان بدتر شود ، این اندازه گیری اولیه به شما كمك می كند كه آلت تناسلی مرد كوتاهتر شده باشد.

همچنین ممکن است پزشک از شما بخواهد عکس هایی از آلت تناسلی قائم خود را که در خانه گرفته شده ، بیاورید. این می تواند درجه انحنا ، محل بافت اسکار یا سایر جزئیات را که ممکن است به شناسایی بهترین روش درمانی کمک کند ، تعیین کند.

آزمایشات دیگر. پزشک شما ممکن است سونوگرافی یا آزمایشات دیگری را برای بررسی آلت تناسلی جنسی شما تجویز کند. قبل از آزمایش ، شما احتمالاً مستقیماً به آلت تناسلی تزریق خواهید کرد که باعث نعوظ آن می شود.

سونوگرافی متداول ترین آزمایش برای ناهنجاری های آلت تناسلی مرد است. آزمایش های سونوگرافی از امواج صوتی برای تولید تصاویر از بافت های نرم استفاده می کنند. این آزمایشات می تواند وجود بافت زخم ، جریان خون به آلت تناسلی و سایر ناهنجاری ها را نشان دهد.

درمان

توصیه های درمانی برای بیماری Peyronie به مدت زمان آن بستگی دارد. از زمان شروع علائم.

• مرحله حاد شما دچار درد آلت تناسلی یا تغییر در انحنای یا طول یا تغییر شکل آلت تناسلی مرد هستید. مرحله حاد در اوایل بیماری اتفاق می افتد و ممکن است فقط دو تا چهار هفته طول بکشد اما گاهی اوقات تا یک سال یا بیشتر طول می کشد.
• مرحله مزمن. علائم شما پایدار است و هیچ درد آلت یا تغییری در انحنای ، طول یا تغییر شکل آلت تناسلی مرد ندارید. مرحله مزمن در اواخر بیماری اتفاق می افتد و به طور کلی حدود سه تا 12 ماه پس از شروع علائم رخ می دهد.

برای مرحله حاد بیماری ، درمان ها از:

• توصیه می شود. هنگامی که در اوایل روند بیماری استفاده می شود ، کشش آلت تناسلی از کاهش طول جلوگیری می کند و میزان انحنای ایجاد شده را به حداقل می رساند.
• اختیاری. درمان های پزشکی و تزریقی در این مرحله اختیاری است و برخی از آنها بیشتر از سایر روش ها موثر هستند.
• توصیه نمی شود. برای جلوگیری از نیاز به جراحی مکرر ، جراحی تا زمان تثبیت بیماری توصیه نمی شود.

برای مرحله مزمن بیماری ، چندین درمان بالقوه در دسترس است. ممکن است به تنهایی یا به صورت ترکیبی انجام شود:

• انتظار مراقب
• درمان های تزریقی
• کشش درمانی
• جراحی

داروهای خوراکی در مرحله مزمن توصیه نمی شوند ، زیرا در این مرحله از بیماری اثبات نشده است. درمان موج شوک ، سلولهای بنیادی و پلاسمای غنی از پلاکت نیز در مطالعات انسانی موثر نبوده است.

داروها

تعدادی از داروهای خوراکی برای درمان Peyronie تلاش شده است. بیماری ، اما ثابت نشده است که به طور مداوم م effectiveثر بوده و به اندازه جراحی موثر نیستند.

در بعضی از مردان ، داروهای تزریق شده مستقیم به آلت تناسلی ممکن است انحنا و درد مربوط به بیماری Peyronie را کاهش دهد. بسته به روش درمانی ، ممکن است برای جلوگیری از درد هنگام تزریق ، بی حس کننده موضعی به شما تزریق شود.

اگر یکی از این روش های درمانی را داشته باشید ، به احتمال زیاد در طی چندین ماه چندین تزریق خواهید کرد. داروهای تزریقی ممکن است در ترکیب با داروهای خوراکی یا درمان های کششی نیز استفاده شوند.

داروها عبارتند از:

کلاژناز. تنها داروی مورد تایید FDA برای بیماری Peyronie کلاژناز کلستریدیوم هیستولیتیکوم (Xiaflex) است. این دارو برای استفاده در مردان بالغ با انحنای متوسط ​​تا شدید و گره قابل لمس تأیید شده است.

نشان داده شده است که این روش درمانی باعث بهبود انحنا و علائم آزار دهنده مرتبط با بیماری پیرونی می شود. این روش درمانی با تجزیه تجمع کلاژن که باعث انحنای آلت تناسلی می شود ، عمل می کند. به نظر می رسد کلاژناز هنگامی که همراه با مدل سازی استفاده شود ، یعنی خم شدن اجباری آلت تناسلی مرد در خلاف جهت خم شدن ، موثرتر باشد.

• وراپامیل. این دارویی است که به طور معمول برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود. به نظر می رسد تولید کلاژن را مختل می کند ، پروتئینی که ممکن است عاملی اصلی در ایجاد بافت زخم بیماری Peyronie باشد. دارو به خوبی تحمل می شود و ممکن است درد را نیز کاهش دهد.
• اینترفرون. این نوعی پروتئین است که به نظر می رسد تولید بافت فیبری را مختل کرده و به تجزیه آن کمک می کند. یک آزمایش کنترل شده با دارونما ، بهبود استفاده از این روش درمانی را نسبت به دارونما نشان داد. همچنین نشان داده شده است که اینترفرون باعث کاهش درد آلت در مردان مبتلا به بیماری Peyronie می شود.

کشش درمانی

درمان کشش آلت تناسلی شامل کشش آلت تناسلی مرد با یک دستگاه مکانیکی خودکار برای یک دوره زمانی برای بهبود طول آلت ، انحنا و تغییر شکل آن.

بسته به دستگاه خاص ، ممکن است لازم باشد کشش درمانی را برای مدت زمان کمتر از 30 دقیقه تا سه تا هشت ساعت در روز استفاده کنید تا دستیابی به منافع. اثربخشی درمان نیز ممکن است به دستگاه خاص مورد استفاده بستگی داشته باشد.

کشش درمانی در فاز اولیه بیماری Peyronie توصیه می شود. این تنها درمانی است که طول آلت را بهبود می بخشد. از کشش درمانی نیز ممکن است در فاز مزمن بیماری ، همراه با سایر روشهای درمانی یا بعد از جراحی برای نتیجه بهتر استفاده شود.

جراحی

در صورت تغییر شکل بیماری ، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد کند. آلت تناسلی مرد شدید ، به اندازه کافی آزار دهنده است و یا از داشتن رابطه جنسی جلوگیری می کند. جراحی معمولاً توصیه نمی شود تا زمانی که شما به مدت نه تا 12 ماه دچار این مشکل شوید و انحنای آلت تناسلی شما متوقف شود و حداقل برای سه تا شش ماه تثبیت شود.

روشهای معمول جراحی عبارتند از:

بخیه زدن (برش زدن) طرف بدون تأثیر. از روشهای مختلف می توان برای بخیه زدن (برش دادن) قسمت طولانی آلت تناسلی مرد - قسمت بدون بافت اسکار استفاده کرد. این منجر به صاف شدن آلت تناسلی مرد می شود ، اگرچه این حالت اغلب به انحناهای کمتر شدید محدود می شود.

ممکن است از چندین روش تکثیر استفاده شود ، به طور کلی بسته به تجربه و اولویت جراح ، موفقیت های مشابهی ایجاد می شود.

برش یا برش و پیوند. با این نوع جراحی ، جراح یک یا چند برش در بافت اسکار ایجاد می کند و اجازه می دهد غلاف کشیده شود و آلت تناسلی مرد صاف شود. جراح ممکن است مقداری از بافت اسکار را از بین ببرد.

تکه ای از بافت (پیوند) اغلب در محل دوخته می شود تا سوراخهای تونیکا آلبوژینا را بپوشاند. پیوند ممکن است بافتی از بدن خودتان ، بافت انسان یا حیوان ، یا یک ماده مصنوعی باشد.

این روش به طور کلی در مردان با انحنای شدید یا تغییر شکل ، مانند تورفتگی ها ، استفاده می شود. این روش در مقایسه با روشهای تطبیق با خطرات بیشتری از بدتر شدن عملکرد نعوظ همراه است.

کاشت آلت تناسلی مرد. ایمپلنت های آلت تناسلی که با عمل جراحی قرار داده شده اند ، در بافت اسفنجی قرار می گیرند که در هنگام نعوظ از خون پر می شود. کاشت ها ممکن است نیمه سفت باشند - بیشتر اوقات به صورت دستی خم می شوند و برای رابطه جنسی به سمت بالا خم می شوند.

نوع دیگری از کاشت با پمپ کاشته شده در کیسه بیضه باد می شود. اگر هم بیماری پیرونی و هم اختلال نعوظ داشته باشید ممکن است کاشت آلت تناسلی در نظر گرفته شود.

هنگامی که ایمپلنت ها در جای خود قرار می گیرند ، جراح ممکن است در صورت لزوم اقدامات اضافی برای بهبود انحنا انجام دهد.

نوع جراحی مورد استفاده به شرایط شما بستگی دارد. پزشک محل بافت اسکار ، شدت علائم و سایر عوامل را در نظر خواهد گرفت. اگر ختنه نشده باشید ، ممکن است پزشک در حین عمل جراحی ختنه را توصیه کند.

بسته به نوع جراحی که انجام داده اید ، ممکن است بتوانید همان روز از بیمارستان به خانه بروید یا ممکن است یک شب بمانید. جراح به شما در مورد مدت زمان صبر قبل از بازگشت به کار - به طور کلی ، چند روز - به شما مشاوره می دهد. پس از جراحی برای بیماری Peyronie ، باید چهار تا هشت هفته قبل از فعالیت جنسی صبر کنید.

سایر درمان ها

در تکنیکی که به عنوان iontophoresis شناخته می شود از جریان الکتریکی برای تجویز ترکیبی از وراپامیل و یک استروئید به طور غیرتهاجمی از طریق پوست. تحقیقات موجود نتایج متناقضی را در مورد انحنای آلت تناسلی و عملکرد نعوظ نشان داده است.

چندین روش درمانی غیر دارویی برای بیماری Peyronie در حال بررسی است ، اما شواهد در مورد عملکرد خوب آنها و عوارض احتمالی آن محدود است. این موارد شامل استفاده از امواج صوتی شدید برای از بین بردن بافت اسکار (درمان موج ضربه) ، سلولهای بنیادی ، پلاسمای غنی از پلاکت و پرتودرمانی است.

آزمایشات بالینی

مقابله و پشتیبانی

بیماری Peyronie می تواند منبع اضطراب قابل توجهی باشد و باعث ایجاد استرس بین شما و شریک جنسی شما شود.

در اینجا چند نکته برای مقابله با بیماری Peyronie آورده شده است:

• برای شریک زندگی خود توضیح دهید که بیماری Peyronie چیست و چگونه بر توانایی شما در رابطه جنسی تأثیر می گذارد.
• به همسرتان بگویید که چه احساسی در مورد ظاهر آلت تناسلی و توانایی شما برای رابطه جنسی دارید.
• در مورد چگونگی حفظ صمیمیت جنسی و جسمی با شریک زندگی خود صحبت کنید.
• با یک ارائه دهنده بهداشت روان صحبت کنید که در روابط خانوادگی و مسائل جنسی تخصص دارد.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر علائم بیماری Peyronie را دارید ، با مراجعه به پزشک خانواده یا پزشک عمومی این کار را شروع می کنید. ممکن است شما به یک متخصص اختلالات جنسی مردان (اورولوژیست) ارجاع شوید. در صورت امکان ، شریک زندگی خود را تشویق کنید تا در قرار ملاقات با شما شرکت کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات به شما کمک می کند تا بهترین استفاده را از وقت خود داشته باشید.

کاری که می توانید انجام دهید

پیش از موعد لیستی تهیه کنید که بتوانید آن را با پزشک خود به اشتراک بگذارید. لیست شما باید شامل موارد زیر باشد:

• علائمی که تجربه می کنید ، از جمله علائمی که ممکن است به بیماری Peyronie ربطی نداشته باشد
• اطلاعات شخصی اصلی ، از جمله استرس های عمده یا تغییرات زندگی اخیر
• داروهایی که مصرف می کنید ، از جمله ویتامین ها یا مکمل ها
• سابقه آسیب به آلت تناسلی مرد
• سابقه خانوادگی بیماری Peyronie ، در صورت وجود
• س toالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید

سوالات مربوط به پزشک خود را از مهمترین تا کمترین اهمیت در صورت اتمام زمان ذکر کنید ممکن است بخواهید برخی از س questionsالات زیر را بپرسید:

• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• چه درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• آیا می توانید بگویید اگر علائم احتمال بدتر شدن یا بهبود می یابند؟
• آیا بروشور یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر س questionsالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید ، در هنگام قرار ملاقات خود دریغ نکنید که س questionsال کنید.

چه انتظار داشتن از پزشک

پزشک احتمالاً تعدادی سوال از شما خواهد پرسید. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است وقت بگذارد تا نکاتی را که می خواهید بیشتر بحث کنیم ، مرور کنید. پزشک شما ممکن است س askال کند:

• چه زمانی متوجه انحنا در آلت تناسلی یا بافت اسکار زیر پوست آلت تناسلی خود شدید؟
• آیا انحنای آلت تناسلی شما بدتر شده است؟ زمان؟
• آیا در هنگام نعوظ درد دارید و اگر چنین است ، آیا با گذشت زمان بدتر شده یا بهبود یافته است؟
• آیا به خاطر می آورید که از ناحیه آلت تناسلی خود آسیب دیده اید؟
• آیا علائم شما توانایی شما برای داشتن رابطه جنسی را محدود می کند؟

همچنین ممکن است پزشک از شما بخواهد یک نظرسنجی مانند فهرست بین المللی عملکرد نعوظ را برای کمک به شناسایی چگونگی شرایط انجام دهید. بر توانایی شما برای داشتن رابطه جنسی تأثیر می گذارد.